a
Υπό φυσιολογικές συνθήκες, τώρα θα μιλούσαμε για τη συναυλία των Δανών metallers, MERCYFUL FATE, όμως η ζωή τα έφερε έτσι, που τελικά έγιναν band of the week, επειδή έκλεισαν 21 χρόνια από το τελευταίο τους δισκογραφικό πόνημα, το “9”, που βγήκε στις 15 Ιουνίου 1999. Έτσι λοιπόν, οι συντάκτες του Rock Hard, όπως κάθε εβδομάδα, έγραψαν τη γνώμη τους για το συγκρότημα και όλοι, ψηφίζουμε για τον αγαπημένο μας δίσκο τους, στο poll που ακολουθεί.
Παρότι μου αρέσουν πολύ οι δίσκοι των KING DIAMOND, τους MERCYFUL FATE, άργησα να τους εκτιμήσω. Αυτό βέβαια, σημαίνει ότι έχουν και τη δική τους προσωπικότητα, αφού παρά το γεγονός ότι «καταδυναστεύονται» από την σούπερ χαρακτηριστική φωνή του King Diamond, έχουν αρκετά στοιχεία ώστε να διαφοροποιούνται. Θεωρώ ότι δεν έβγαλαν στην καριέρα τους κάποιον μέτριο δίσκο, όμως την ατμόσφαιρα των δύο πρώτων δίσκων τους, δύσκολα θα μπορούσε να την φτάσει ο οποιοσδήποτε. Για όσους έχουν την απορία, η συμμετοχή τους στο video game “Guitar hero: Metallica”, τους απέφερε όσα χρήματα δεν είχαν βγάλει σε ολόκληρη την καριέρα τους, αυτό το γεγονός όμως, όπως και το medley που έκαναν οι METALLICA στο “Garage days”, δείχνει πόσο επιδραστικοί υπήρξαν σε όλα τα σχήματα που ξεπήδησαν στα μέσα των 80s. Να μην αναφέρω το guest του Lars Ulrich, στο “Return to the vampire”, κάτι που δεν επανέλαβε ποτέ στο μέλλον και παραμένει η μοναδική του guest εμφάνιση. Στο τραγούδι, θα παραμείνω κλασικός.
Σάκης Φράγκος
Θα ξεκινήσω με την ίδια ακριβώς φράση που άρχιζε το κείμενο μου για το αντίστοιχο band of the week για τους KING DIAMOND. Κατά την ταπεινή μου άποψη οι MERCYFUL FATE είναι ένα από τα μεγαλύτερα metal σχήματα όλων των εποχών και από τα ελάχιστα που δεν έχουν κυκλοφορήσει ούτε ένα κακό δίσκο. Ειλικρινά, και μόνο αυτή η πρόταση θα αρκούσε για αυτήν την εβδομάδα και δεν θα χρειαζόταν να γράψω τίποτα άλλο. Τεράστια επιρροή για πολλούς εκεί έξω, από το heavy metal έως και το black, οι MERCYFUL FATE είχαν το ευτύχημα να έχουν στις τάξεις τους έναν από τους πιο εκφραστικούς frontmen και ένα από τα καλύτερα κιθαριστικά δίδυμα όλων των εποχών (και το αγαπημένο μου, αν μου επιτρέπετε) και με βάση αυτά, πραγματικά μεγαλούργησαν. Η πρόσφατη επανασύνδεσή τους από τη μία με χαροποίησε απίστευτα, από την άλλη δημιούργησε μερικά συννεφάκια αφού δεν είναι μαζί τους ο Michael Denner και οι αιτιολογίες του King ότι ουσιαστικά συνεχίζουν με το line up του “Dead again” και “9” όπου είχαμε τον Mike Wead στην κιθάρα, δεν με κάλυψαν ιδιαίτερα. Παρόλα αυτά περιμένω με ανυπομονησία τόσο την νέα τους δουλειά όσο και να τους απολαύσουμε του χρόνου ζωντανά. Η αλήθεια είναι ότι έχω πολλές απαιτήσεις από αυτούς αλλά είμαι σίγουρος ότι δεν θα με απογοητεύσουν, όπως δεν το έκαναν ποτέ άλλωστε. Θεοί.
Θοδωρής Κλώνης
Στις 14 Ιουνίου 1956, γεννιέται ο Kim Bendix Petersen ή όπως μας συστήθηκε αργότερα καλλιτεχνικά, King Diamond, ίσως ο πιο γνωστός παραμυθάς που έχει γνωρίσει το heavy metal, αφού οι ιστορίες που μας έχει χαρίσει με το συγκρότημα του αποτελούν κάθε μια ένα ξεχωριστό έργο τέχνης που θα μείνει αναλλοίωτο στον χρόνο. Πριν όμως εξιστορήσει με τον δικό του, μοναδικό τρόπο, μουσικά ότι είχε στην φαντασία του, δημιουργεί μαζί με τον κιθαρίστα Hank Shermann, τους MERCYFUL FATE, ένα group που κατάφερε σε μόλις σε 3 χρόνια με ένα ep (“Mercyful fate”το 1982) και δυο full length δουλειές (“Melissa”το 1983 και “Don’t break the oath” το 1984) να κάνει τόση αίσθηση, αφού μέχρι και σήμερα και οι 3 κυκλοφορίες θεωρούνται όχι μόνο κλασικές αλλά έχουν χαρακτηρίσει και ένα ολόκληρο ιδίωμα, ενώ το group είναι ένα από τα πρώτα που ασχολήθηκε με την black metal θεματολογία, ενώ μουσικά οι συνθέσεις είναι σε κλασσικές heavy metal φόρμουλες. Και φυσικά είναι τα πρώτα δείγματα γραφής του τεράστιου frontman King Diamond, ο οποίος στους MERCYFUL FATE δεν «παίζει» τόσο με την φωνή του κάνοντας χαρακτήρες, όπως θα έκανε αργότερα, αλλά και πάλι δεν γινόταν να μην σε συνταράξει η φωνή του και οι απόκοσμες στριγκλιές του. Ευτυχώς το ταλέντο που υπήρχε στα βασικά μελή που απάρτιζαν το σχήμα συνεχίστηκε και μετά το 1993 που επανενώθηκαν, χαρίζοντας μας ακόμα 5 πανέμορφες δισκογραφικές προσπάθειες με τραγούδια που ηχούν «φρέσκα» μέχρι και σήμερα.
Οι MERCYFUL FATE θεωρώ πως θα αποτελούν για πάντα ένα από τα πιο «δύσπεπτα» heavy metal συγκροτήματα αφού και η θεματολογία του αλλά και το όλο attitude που είχαν, δεν ήταν καθόλου προσιτά στον μέσο οπαδό. Βεβαίως νομίζω ότι οι followers τους είναι πολύ περισσότεροι από αυτούς που δεν αρέσκονται στο group, κάτι απολύτως φυσιολογικό αφού για πάντα θα μνημονεύονται σαν ένα από τα καλύτερα μουσικά σχήματα που έχει γνωρίσει το heavy metal. Φέτος δυστυχώς εξαιτίας του κορονοϊού, δεν τους απολαύσαμε στην χώρα μας, κάτι που ελπίζω να συμβεί σύντομα, όταν η κατάσταση βελτιωθεί. Τα χρόνια περνάνε, δυστυχώς κανείς μας δεν είναι αθάνατος οπότε όσο μπορούμε να βλέπουμε τέτοια σχήματα μόνο καλό είναι.
Θοδωρής Μηνιάτης
Τους MERCYFUL FATE τους γνώρισα μέσα από το “Legends of metal” tribute στους JUDAS PRIEST, το 1996. Μου έκανε τόσο μεγάλη εντύπωση η διασκευή τους στο “The Ripper”, που θέλησα αμέσως να τους ψάξω. Η μουσική τους πάντα μου θύμιζε τους αγαπημένους μου 70s JUDAS PRIEST, και ειδικά το λατρεμένο μου “Stained Class” (μιλάμε για ΙΔΙΟ ήχο, απλά με ακόμη περισσότερα – 80s γαρ – «οκτάνια»), οπότε ήταν σίγουρο πως θα με «κέρδιζαν» εύκολα. Η φωνή του King, οι κιθάρες του πιο υποτιμημένου ίσως διδύμου όλων των εποχών (Hank Shermann/Michael Denner), η εντελώς black metal ατμόσφαιρα, οι πολλές αναφορές στους URIAH HEEP… μιλάμε για μεγαλείο, ένα ηχητικό μεγαλείο! Απείρως επιδραστικοί και οι ίδιοι ως συγκρότημα, οι MERCYFUL FATE κατάφεραν με επτά δίσκους να θεωρούνται αναπόσπαστο κομμάτι μιας elite σχημάτων που δεν θα ξεθωριάσει η λάμψη τους ποτέ. Φέτος δυστυχώς δεν τους απολαύσαμε ζωντανά, ελέω των γνωστών γεγονότων, αλλά έχοντας δει την παρέα του King Diamond το 1999, είμαι σίγουρος πως θα μας έδιναν ένα καταπληκτικό show. Καλά να είμαστε και υπομονή μέχρι του χρόνου, τέτοια εποχή, για να θυμηθούμε οι παλαιότεροι, και να μάθουν οι νέοι τι σημαίνει “classic 80s heavy metal show”. Αγαπημένο δίσκο δεν μπορώ να διαλέξω, καθώς ως το “Time” μου αρέσουν ισόποσα όλοι. Tραγούδι όμως παραθέτω ένα χαρακτηριστικό του ταλέντου του group, και ειδικά της κιθαριστικής δεξιοτεχνίας του.
Δημήτρης Τσέλλος
Και μόνο το γεγονός επαναδραστηριοποίησης των Δανών, αποτελεί σοβαρό νέο και αφορμή παρουσίας τους σε αυτήν εδώ τη στήλη. Βέβαια, ήταν να παίζουν στη χώρα μας, την παραμονή των γενεθλίων του King Diamond, οπότε θα ήταν μια ιδιαίτερη στιγμή. Τελικά όμως, βρισκόμαστε να γράφουμε για τους MERCYFUL FATE για άλλο λόγο. Την σεβαστή επέτειο κυκλοφορίας του “9” πίσω στο μακρινό (ε, όχι και τόσο) 1999. Μπορεί η δεκαετία εκείνη να ήταν αρκετά επεισοδιακή για το συγκρότημα, που επιβίωσε ως δορυφόρος των KING DIAMOND, όμως αυτό δεν μειώνει την αξία των δισκογραφικών τους προσπαθειών. Με το “9” με την κρυστάλλινη παραγωγή του και τo α-λα Terminator εξώφυλλο, οι MERCYFUL FATE δήλωναν παρών, με σκληρό και μοντέρνο ήχο, κλασικό ύφος, λες και δεν προγραμμάτιζαν να είναι η τελευταία τους κυκλοφορία. Τουλάχιστον μέχρι σήμερα, καθώς έχουν ανακοινώσει πως ετοιμάζουν τον διάδοχό του μέσα στο 2020. Οι Δανοί, είναι μια μπάντα καταλυτική για την πορεία του heavy metal, όχι μόνο επειδή μας σύστησαν τον King Diamond με την ιδιαίτερη φωνή του, αλλά και για τις ιδιαίτερες συνθέσεις τους, την φαντασία τους και την πρωτοτυπία τους από τις πρώιμες δουλειές τους. Μπορεί το “Don’t break the oath” να εκλεγεί εύκολα ως το καλύτερό τους άλμπουμ, όμως αυτό δεν πρέπει να μειώνει καμιά από τις υπόλοιπες κυκλοφορίες τους.
Γιώργος “The uninvited guest” Κουκουλάκης
Σατανικοί ή μαέστροι στο να σκληρύνουν τον ήχο των SABBATH και να προκαλέσουν στιχουργικά. Οι Δανοί metallers με τον «προκλητικό» ως εικόνα τραγουδιστή με τα φωνητικά που λάτρευες ή μισούσες έγιναν το σχήμα της εποχής που με δύο συνεχόμενα άλμπουμ “Melissa”, ‘Don’t break the oath” έδωσαν ένα άλλο τόνο σε μια εποχή που διχάστηκε ανάμεσα στο Thrash και το Power metal. Το δίδυμο των κιθαριστών Sherman/Denner που μετά την διάλυση των MF διατηρούσε το δισκάδικο Rock City στην Κοπεγχάγη, έδωσε τον δικό του προσωπικό ήχο, με τις επιρροές από Schenker, Uli Roth παραπάνω από εμφανείς. Ο συνδυασμός των υψίφωνων φωνητικών του KD με τις καυτές στην κυριολεξία κιθάρες και τις έντονες μελωδίες, δημιούργησαν ένα σχήμα που επηρέασε το Black metal και το occult metal πολύ περισσότερο από όσο καταλαβαίνει κανείς στο πρώτο άκουσμα. Η διάλυση και η επανασύνδεση που ακολούθησε με αλλαγές στα μέλη, δεν στέρησε την δυναμική στους MERCYFUL FATE, αφού ο KD, είχε εκτός από τα κόκκαλα στο μικρόφωνο (ανθρώπινα, όπως δηλώνει) και το κοκαλάκι της νυχτερίδας στην επιλογή συνεργατών. Η επανασύνδεση συνοδεύτηκε από μερικά ενδιαφέροντα, έως πολύ καλά άλμπουμ, αλλά ας μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλο μας. Στις συναυλίες τους πηγαίνομε πάντα για να ακούσουμε τα δύο πρώτα άλμπουμ και εγώ προσωπικά για το “Come to the Sabbath” και ειδικά την πρώτη στροφή του. Ας μην ξεχνάμε πως ο μεγαλύτερος ανταγωνιστής των MERCYFUL FATE ήταν και είναι η προσωπική καριέρα του KD, με κερδισμένους όλους εμάς, όσο δεν τον προδίδει η υγεία του.
Στέλιος Μπασμπαγιάννης
ΜΕRCYFUL FATE band of the week. Aν δεν είχε εμφανισθεί ο κορονοϊός, την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές, θα μιλάγαμε με φίλους και θα ποστάραμε στο facebook και στο twitter την άποψη μας και τα σχόλια μας για το live της μπάντας που θα είχαμε δει λίγες ώρες μόλις στο Release festival. Πρέπει όμως να περιμένουμε μέχρι την επόμενη χρόνια μέχρι να γίνει αυτό.
Ο λόγος του τρέχοντος band of the week, είναι το “9”, το τελευταίο άψογο studio album της μπάντας που κυκλοφόρησε σαν τέτοιες ημέρες το 1999. Είχαμε την χαρά να τους δούμε εκείνο το καλοκαίρι στο Rockwave festival που έπαιξαν κάτω από τους MANOWAR. Οι MERCYFUL FATE έδωσαν μια άρτια συναυλία, μια από τις πιο εξαιρετικές που έχει δώσει σχήμα σε ανοιχτό χώρο. Υπήρξαν οι νικητές της ημέρας που χωρίς φανφάρες ήρθαν, έπαιξαν τέλεια και αποχώρησαν. Μια κορυφαία εμφάνιση που νομίζω ότι θυμoύνται πάρα πολλοί και ας μην υπήρχε το hype τότε για την μουσική των MERCYFUL FATE στον βαθμό που υπάρχει σήμερα.
Ένα άλλο που συμβαίνει αυτό το διάστημα με την μπάντα , είναι η επανεκδόσεις από την Metal Blade του πρώτου τους ομότιτλου EP , των δύο πρώτων δίσκων τους καθώς και των 2 συλλογών “Τhe beginning” και “Return of the vampire”. Αν κρίνω από την αναμονή αρκετών γνωστών μου κι φίλων για την απόκτηση τους, μιλάμε για κομμάτια που θα γίνουν ανάρπαστα σχετικά γρήγορα.
Τι να πω εγώ για τους δίσκους της μπάντας που να μην έχει αναλυθεί όλα αυτά τα χρόνια. Τα δυο πρώτα album τους δεν πρέπει να λείπουν από καμία σοβαρή δισκοθήκη, ανεξαρτήτως μουσικών ακουσμάτων , γούστων, προτιμήσεων. Είναι δύο από τα καλύτερα και πιο επιδραστικά albums της ιστορίας της αγαπημένης μας μουσικής, και εδώ δεν υπάρχει ούτε χωρά αντίλογος. Επίσης πολύ σημαντικά είναι όλα τα albums που έβγαλαν στα 90s, παρόλο που λόγω εποχής πολλά από αυτά δεν εκτιμήθηκαν όπως έπρεπε στον καιρό τους. Αν για κάποιο λόγο δεν κυκλοφορούσαν στα 90s αλλά στην περίοδο 2007-2017 θα διαβάζατε διθυραμβικά σχόλια για αυτά ακόμα και από το site του Μένιου Φουρθιώτη.
Μεγάλοι MERCYFUL FATE,έχουν γράψει την δική τους ιστορία στον μεταλλικό χάρτη και όσα χρόνια και αν περάσουν οι ακροάσεις των “Μelissa” και “Don’t break the oath” θα παραμένουν πάντα φρέσκα ακούσματα, και ας έχουν περάσει 35 + χρόνια από τότε!.
Επίσης να ευχηθούμε και χρόνια πολλά στον αγαπημένο μας King Diamond (Kim Bendix Peterson) μόλις έκλεισε τα 64 του χρόνια. Πολύχρονος μεγάλε και δυνατός πάντα!
Γιάννης Παπαευθυμίου
Τιμώμενη μπάντα της εβδομάδας οι MERCYFUL FATE και το πρώτο πράγμα που σκέφτομαι είναι ότι φέτος θα ήταν η πρώτη φορά για εμένα που θα έβλεπα live τον King Diamond, αλλά η παγκόσμια κρίση που έφερε η πανδημία, άρπαξε αυτή την ευκαιρία και την πέταξε στα σκουπίδια. Σε αυτό το σημείο να πω πρώτα να είμαστε καλά και υγιείς και να δώσω την ευχή μου να επιστρέψουμε γρήγορα στην ζωή που αφήσαμε πριν τον Μάρτιο του 2020, για να μπορούμε να χαιρόμαστε αυτά που αγαπάμε και κάνουν την ζωή μας πιο όμορφη. Στα της μουσικής ο King Diamond είναι από τις φυσιογνωμίες της μουσικής μας, που αξίζουν να γραφτούν άπειρες αράδες για την πάρτι τους, αλλά και μόνο με μία λέξη καταλαβαίνουμε τι εστί King Diamond. Η λέξη αυτή δεν είναι άλλη από την “Βασιλιάς”. Τεράστιο κεφάλαιο για το heavy metal, με τρομερή ιστορία και σπουδαία δισκογραφία, τόσο με τους MERCYFUL FATE, όσο και με τους KING DIAMOND. Είχα την τύχη να ακούσω τους KING DIAMOND από τα ξεκινήματα μου στον κόσμο του heavy metal και για αυτό τους έχω ένα κλικ παραπάνω από τους MERCYFUL FATE στις προτιμήσεις μου. Πάραυτα, λατρεύω σχεδόν εξίσου τους MERCYFUL FATE. Αγαπημένος δίσκος; Χα! Ας γελάσω! Εδώ έχω πολλούς και ειλικρινά δεν μπορώ να σταθώ σε έναν. Τα δύο πρώτα είναι το λιγότερο αριστουργήματα, ενώ το reunion τους το 1993 είναι άκρως επιτυχημένο και η συνέχεια τους έπειτα ήταν κάτι παραπάνω από εξαιρετική. Πραγματικά έχω μεγάλη αγάπη για τον King Diamond και εύχομαι να έρθει σύντομα η στιγμή που θα τον δω. Ας είναι ο ίδιος καλά, να συνεχίσει να προσφέρει αυτά τα εξωπραγματικά show και να απολαμβάνουμε όλοι μας το σπουδαίο έργο του. Long live the king!
Δημήτρης Μπούκης
Η σχέση μου με τους MERCYFUL FATE ξεκινάει πρώτα από το προσωπικό σχήμα του King Diamond. Πρέπει να ήταν κάπου στην ίδια περίοδο που κυκλοφόρησε το υποτιμημένο (με το 14λεπτο ομώνυμο έπος!) “Dead again” των MF που άρχισα να ακούω φανατικά KING DIAMOND και που άρχισα να συλλέγω τη δισκογραφία τους. Αν θυμάμαι καλά, μπήκα στην ίδια λούπα με τους MF προς το τέλος του 1999, λίγο αφού κυκλοφόρησε το, επίσης πολύ καλό, “9” που ήταν και ο πρώτος δίσκος της μπάντας που άκουσα. Από κει και πέρα, τα έμαθα όλα με την όπισθεν. Αγόρασα σε CD και διπλό βινύλιο το “Dead again” που βρήκα σ’ ένα συνοικιακό δισκοπωλείο στα Χανιά όπου μεγάλωσα. Ωστόσο, δεν γνώριζα τη δισκογραφία της μπάντας και ότι ψώνιζα στα τέλη των 90s ήταν αποτέλεσμα θετικών σχολίων στα περιοδικά και χάρη στον ιδιοκτήτη κάθε δισκοπωλείου που άνοιγε το CD από το πίσω μέρος (για να μη σκιστεί η ταινία ασφαλείας) και μου το έδινε για test drive στο μαγαζί. Αφού λοιπόν έπεσε στα χέρια μου το “Garace inc.” των METALLICA, ανακάλυψα τα πρώτα βήματα των MERCYFUL FATE και κατάλαβα πως, πολύ περισσότερο από τους KING DIAMOND, αποτελούν σημαντικό κομμάτι στην ιστορία της heavy metal μουσικής και μάλιστα λατρεύονται από old school black metal οπαδούς! Ωραίες εποχές για να ανακαλύπτεις τη μουσική, σαν να είναι ένα δώρο και μια μοναδική ανακάλυψη. Πάμε για κομμάτι το πρώτο MF κομμάτι που άκουσα και που με ώθησε να τους ανακαλύψω περισσότερο.
Φίλιππος Φίλης
Οπαδό τους δεν μες λες σε καμία περίπτωση. Οπαδό του «Βασιλιά» πάλι δεν με λες. Η αναγνώριση ως προς την συνεισφορά τους πάντα υπήρχε και πάντα θα υπάρχει όσα χρόνια και αν περάσουν. Κορυφαίο συγκρότημα, προσωπικά δεν με άγγιξαν τόσο για να τους ακολουθώ πιστά, αλλά έχω ακούσει τα περισσότερα άλμπουμ τους έχοντάς μου αφήσει θετικό πρόσημο. Βέβαια, δεν είναι και λίγο πράγμα να σε θεωρούν επιρροή τους ολόκληροι METALLICA, οπότε μάλλον κάτι κάνεις πολύ καλά! Κρίμα για πολύ κόσμο που αναβλήθηκε η εμφάνισή τους στο φετινό Release, θα ήθελα να βρίσκομαι εκεί, καθαρά για ιστορικούς λόγους! Του χρόνου με το καλό!
Ντίνος Γανίτης
Πιο θεατρικοί από πολλούς, ανίεροι/απόκρυφοι πριν από ακόμα περισσότερους, και πειστικότερα τρομακτικοί, από τη μισή Νορβηγία. Με δύο λέξεις: MERCYFUL FATE. Η ιστορία μου, με τους Δανούς πρωτεργάτες του ακραίου ήχου, ξεκινάει χάρη στον τεμενά που βαρέσανε οι METALLICA στο “Melissa”, μέσω του medley “Mercyful fate” στο “Garage inc.” (1998). Σκότος που ποτίζει τον ωκεανό από riff-άρες, ατόφιο heavy metal όπως λίγοι το συνέλαβαν. Μοναδική στην ιστορία της μουσικής αυτής, μπάντα. Με μπροστάρη τον γιγάντιο (εντός και εκτός “αγωνιστικού χώρου”) King Diamond, ο οποίος ήταν ο απόλυτος αφηγητής, performer και εν γένει ερμηνευτής των σκοτεινών ιστοριών των MERCYFUL FATE. Κάτι το οποίο, συνέχισε με μεγάλη επιτυχία στο solo σχήμα του, που κοιτάζει στα μάτια τα δημιουργήματα των MERCYFUL FATE. Δεν είναι δα τυχαίο, ότι θεωρούνται κομμάτι του πρώτου κύματος του black metal, αγκαζέ με τους VENOM (μάλιστα, ο τότε τύπος, black metal τους ονόμαζε αμφότερους). Επίσης, είναι περιττό να τονιστεί, πως οποιοσδήποτε δεν αναγνωρίζει τη συνεισφορά τους στον ακραίο ήχο (τόσο μουσικά, όσο ΚΑΙ αισθητικά), είναι επικίνδυνα άσχετος. Έτσι απλά, άνευ συζητήσεως. Και όταν έρθουν του χρόνου, καλά να είμαστε, θα γίνουμε κοινωνοί της σκοτεινής τους δύναμης επί σκηνής. Για τους υπόλοιπους, υπάρχει η κατάρα των Φαραώ….ουαί κι αλίμονο τους!
Γιάννης Σαββίδης
