Την Κυριακή 22 Δεκεμβρίου, έρχονται οι βετεράνοι crossover thrashers, M.O.D. για μία συναυλία στο Κύτταρο, όπου θα παίξουν ένα set βασισμένο το μισό στους S.O.D. και το μισό στους M.O.D. Εμείς, εδώ, από τη στιγμή που οι Stormtroopers Of Death, έχουν κυκλοφορήσει έναν τόσο κομβικό δίσκο, όσο το “Speak English or die”, αποφασίσαμε να κάνουμε band of the week αυτούς, οπότε από κάτω μπορείτε να ψηφίσετε απλά το αγαπημένο σας τραγούδι, από τη στιγμή που έχουν βγάλει δύο δίσκους μόνο!
Ελάχιστα είναι τα σχήματα που έχουν καταφέρει να δημιουργήσουν τόσο ντόρο και να επηρεάσουν μία ολόκληρη σκηνή, μ’ ένα ουσιαστικά άλμπουμ ουσιαστικά, όσο οι S.O.D. Επίσης είναι πολύ λίγες οι περιπτώσεις που συγκεντρώνονται γνωστοί μουσικοί, δημιουργώντας μία “all-star” μπάντα και να ανταπεξέρχονται στις προσδοκίες μας!!! Το “Speak English or die”, γεφύρωσε το hardcore με το thrash. Το punk με το metal. Βασισμένο στο κοφτερό rhythm section των Ian / Benante, αλλά και το χοντροκομμένο χιούμορ του Billy Milano, μας έκανε να ψάχνουμε στα αυλάκια του βινυλίου να βρούμε κάθε φορά το σωστό κομμάτι να ακούσουμε, αφού οι διάρκειες του δίσκου δεν ξεπερνούσαν τα 2 λεπτά κατά μέσο όρο. Ιδιαίτερα, αυτό το “Anti-procrastination song”, των 2’’, ήταν υπερ-ατού όταν θέλαμε να κάνουμε πλάκα σε φίλους που δεν άκουγαν metal, όταν ήμασταν πιτσιρικάδες. Μόνο και μόνο ότι τραγούδια τους έντυναν το σήμα του Headbanger’s Ball, της εκπομπής που μας έμαθε πάρα πολλά συγκροτήματα και αργότερα, στην Ελλάδα είχαμε την πλήρη επιμέλειά της στο MTV, φτάνει για να έχει ξεχωριστή θέση στην καρδιά μου… Θα πάμε στο live και θα πούμε κι ένα τραγούδι.
Σάκης Φράγκος
Ένα από τα πιο αγαπημένα μου crossover σχήματα που εμφανίστηκαν ποτέ από την άλλη πλευρά του Ατλαντικού! Μπορεί οι S.O.D. να μην κατάφεραν να φτάσουν τα επίπεδα ποιότητας και δημοτικότητας άλλων crossover συγκροτημάτων (όπως π.χ. οι D.R.I. ή οι SUICIDAL TENDENCIES) αλλά το “Speak English or die” είναι ένας σπουδαίος δίσκος που είχε κάνει τρομερή εντύπωση όταν είχε βγει αποκομίζοντας -η αλήθεια είναι- θετικά αλλά και αρνητικά σχόλια (κυρίως λόγω του αιχμηρού ύφους των στίχων). Οι Scott Ian, Charlie Benante & Dan Lilker δεν χρειάζονται καμία απολύτως σύσταση και ειδικά ο τελευταίος είναι μία από τις πιο αξιοσέβαστες προσωπικότητες στον underground/crossover χώρο ενώ ο τεράστιος (μεταφορικά και κυριολεκτικά) Billy Milano άφησε ανεξίτηλο το στίγμα του με τους Stormtroopers of Death αλλά και αργότερα με τους M.O.D.
Η αλήθεια είναι ότι η συνέχεια δεν ήταν εξίσου καλή και εμένα προσωπικά δεν μου “μίλησε” ποτέ το “Bigger than the devil” το οποίο ούτως ή άλλως κυκλοφόρησε με μεγάλη χρονοκαθυστέρηση σε σχέση με το ντεμπούτο. Όπως και να έχει, η ιστορία έχει γραφτεί και οι S.O.D. είναι από τις ιδιάζουσες εκείνες περιπτώσεις όπου ένα side project παγίωσε τη θέση του στο underground στερέωμα. Sargent “D” and the S.O.D….For Life!!!
Σάκης Νίκας
Από τα σπάργανα των θρυλικών Stormtroopers of death, κατά κόσμον S.O.D. που έγραψαν ιστορία με το μνημειώδες ντεμπούτο τους “Speak English or die” ξεπήδησαν οι Method of destruction ή αλλιώς M.O.D. Κοινό χαρακτηριστικό τους, ο πληθωρικός τραγουδιστής Billy Milano που συνεχίζει με τους M.O.D. από εκεί που σταμάτησαν οι Stormtroopers. Και μπορεί, με εξαίρεση το ντεμπούτο τους, το “U.S.A. for M.O.D.” η δισκογραφία τους να μην είναι τόσο αξιόλογη όσο αυτή των S.O.D. , κανείς όμως δεν μπορεί να μην αναγνωρίσει το γεγονός ότι αυτό που κάνουν το κάνουν με την καρδιά τους σε πείσμα των καιρών. Οι M.O.D. αυτή την εβδομάδα επισκέπτονται τη χώρα μας για πρώτη φορά σε ένα live που αναμένεται να γράψει ιστορία καθώς είναι κάτι παραπάνω από βέβαιο ότι ο Milano θα τιμήσει δεόντως και τους S.O.D. και αυτό και μόνο σαν γεγονός είναι αρκετό να βάλει στην πρίζα κάθε thrasher που σέβεται τον εαυτό του. Αν συνυπολογίσουμε το γεγονός ότι support θα είναι και οι φοβεροί δικοί μας THE CRUCIFIER μιλάμε για ένα εκρηκτικό πακέτο που δεν θα πρέπει να χάσει κανείς φίλος του thrash. Αρκετά όμως είπαμε, πάμε να ακούσουμε για μια ακόμα φορά το “Speak English or die” για προθέρμανση! Mosh!
Θοδωρής Κλώνης
Το τιμημένο και δοξασμένο thrash metal είχε πάντα σχέσεις συγγένειας με το punk/hardcore σαν νοοτροπία (ρωτήστε τους SLAYER, OVERKILL, SEPULTURA, ANTHRAX που πάντα αναφέρονταν σε μπάντες από το underground αυτής της μουσικής ως επιρροές τους δίπλα στο κλασσικό hard rock/heavy metal των τελών της δεκαετίας του ‘70 έως αρχών της δεκαετίας του ‘80). Ένα συγκεκριμένο παρακλάδι του όμως, το αγάπησε κάπως παραπάνω. Το ονομάσαμε crossover thrash. Πρωτεργάτες του και μπάντες – σήματα κατατεθέν ήταν οι γίγαντες D.R.I., SUICIDAL TENDENCIES, CRUMBSUCKERS, NUCLEAR ASSAULT, CRYPTIC SLAUGHTER, WEHRMACHT και φυσικά, τα αδελφά συγκροτήματα M.O.D. και S.O.D.
Την ιστορία των S.O.D. (Stormtroopers of death – πιο nerdy όνομα συγκροτήματος ΠΕΘΑΙΝΕΙΣ), την έχω ξαναπαρουσιάσει στο κείμενο μου για το δεύτερο και τελευταίο τους άλμπουμ “Bigger than the devil” (1999). Dan Lilker, Scott Ian, Charlie Benante, Billy Milano. 4 αλητήρια όργια, που έψαχναν αφορμές για να σπάσουν πλάκα, πότε – πότε να κάνουν κοινωνικούς σχολιασμούς, αλλά κυρίως να καφριλιάσουν άνευ ορίων και φραγμών (κάποιες φορές, υπέρ του δέοντος – με τον Billy Milano να μπλέκει σε ομηρικό καβγά με τον Warrel Dane κάποτε). Παρωδίες εξωφύλλων, πολιτική ανορθότητα, βρωμόξυλο από εδώ ως τη Νέα Υόρκη και πίσω και δύο δισκάρες που έκαναν κάθε thrasher να κάνει κύκλους εντός του σπιτιού του (αλλά και εκτός γιατί όχι;). Οι M.O.D. θα μας κάνουν, μετά από μια ακύρωση την τιμή τόσο να παίξουν κομμάτια των S.O.D., όσο και δικά τους, και να κάνουν το Κύτταρο ΏΠΑ! Όσοι πιστοί προσέλθετε… Ο Sargent D, ετοιμάστηκε, έγραψε και τη λίστα του. Είστε μέσα;
Γιάννης Σαββίδης
Στους S.O.D. οφείλει η ακραία σκηνή τη φιλοσοφία της all star μπάντας με crossover ηχητικό προσανατολισμό. Όπως και να το δει κανείς το “Speak English or die” δημιούργησε μια ολόκληρη κοσμοθεωρία για το πώς μπορείς να φτιάξεις ένα side project που να έχει ετερόκλητα στοιχεία που να συνθέτουν κάτι ιδιότυπο που να μην είναι αχταρμάς. Τα live τους έμειναν στην ιστορία και ένα από τα πιο τρομακτικά videos που έχω δει είναι με τον Billy Milano να κάνει stage diving πάνω από τους ενισχυτές… Αν είχε γίνει στην Ελλάδα θα ήταν απλά νεκρός σήμερα! Επίσης στους S.O.D. οφείλει η metal κοινότητα το χιούμορ και τον αυτοσαρκασμό, χωρίς να φτάνει στα όρια της ελαφρότητας. Δεν είναι δηλαδή φτηνό χιούμορ, αλλά μια προσέγγιση που σου κινητοποιεί τη σκέψη για να δεις αλλιώς τη στιχουργική στην ακραία σκηνή – ποιος μπορεί να ξεχάσει το εξώφυλλο του “Bigger than the devil”; Το “United forces” με κέρδισε περισσότερο από όλα τους τα κομμάτια και ανυπομονώ να το ακούσω από τους M.O.D. την Κυριακή.
Λευτέρης Τσουρέας
STORMTROOPERS OF DEATH… Εντάξει, με τέτοιο όνομα δε γινόταν να μη σου αρέσουν. Άλλα χρόνια τότε που τους ανακάλυψα, με τη χαρά έκδηλη για κάθε νέα μπάντα που ακούγαμε. Με αυτούς όμως η φάση ήταν κάτι το διαφορετικό που δεν είχα ξαναβρεί στο δρόμο μου και φυσικά τίποτα άλλο δεν ακούστηκε όπως αυτοί. Θυμάμαι πολύ καλά ότι με παραινέσεις μεγαλύτερων σε ηλικία, είχα προμηθευτεί την κασέτα του μοναδικού τους (μέχρι τότε) full length “Speak English or die” μαζί με τα πρώτα άλμπουμ των D.R.I. και CORROSION OF CONFORMITY (στις προ SABBATH-ικές τους μέρες). Η παρέα του ξαδέρφου μου ήταν όλοι μεταλλάδες αλλά υπήρχε κι ένας που ήταν ο χαρντκοράς της υπόθεσης, ακροβατούσε πάντα στις υψηλές ταχύτητες και τα είχε προτείνει ως έκρηξη αδρεναλίνης στον εκκολαπτόμενο thrasher που έβλεπε στο πρόσωπο μου. Η ΡΙΦΦΑΡΑ του “March of the S.O.D.” έγινε από την πολύ πρώτη ακρόαση της σημείο αναφοράς στη ζωή μου, τόσο μεστό, τόσο βαρύ, τόσο γ@μημένα ουσιώδες και πειθήνιο, μακάρι όλη η ζωή να ήταν γεμάτη τέτοιες ανάλογες στιγμές. Κόλλησα άμεσα μαζί τους, όταν έγινε και η σύνδεση ότι στην ουσία ήταν τα ¾ των αρχικών ANTHRAX, εκεί η αγάπη έγινε ακόμα μεγαλύτερη. Μόνη «προσθήκη» στην όλη χαρά, ο σχιζοφρενής Billy Milano. Προβοκάτορας, χοντροκομμένος, παρεξηγήσιμος σε μεγάλο βαθμό, αλλά έφτυνε τους στίχους που έγιναν μότο ζωής και σε λιγότερο από μισή ώρα είχε αλλάξει η ζωή μου προς το καλύτερο. Τα χρόνια πέρασαν, ήρθε ένα δεύτερο τίμιο full-length (“Bigger than the devil”) κι έμειναν ξανά στο χρονοντούλαπο της ιστορίας. Δε χαλιέμαι γιατί ο μινιμαλισμός τους ήταν ανέκαθεν τόσο-όσο, λίγο και καλό, τι καλό δηλαδή, σούπερ-ντούπερ.Η στιγμή που έπεσε στα χέρια μου το οπτικό μέρος του “Live at Budokan” όπου ισοπέδωσαν τα πάντα, μου άφησε αιώνια το στίγμα της. Δεν έχω δει στη ζωή μου τίποτα σαν τη βουτιά του Milano από το ηχείο και στη συνέχεια να κοπανάει το μικρόφωνο στον άμοιρο οπαδό που βρέθηκε μπροστά του. Έχουμε την ευκαιρία έστω κι από… σπόντα να ακούσουμε κομμάτια αυτού του δίσκου καθώς έρχονται στη χώρα μας οι… M.O.D., η μπάντα που έκανε ο Billy Milano μετέπειτα και που στα πρώτα τους χρόνια ειδικά, έσπερναν δεόντως (“Gross misconduct” υπερδίσκος μεγατόνων). Με όση βαρύτητα μπορεί να έχει αυτό σε όσους με ξέρουν πολύ καλά, λατρεύω ANTHRAX παθολογικά, αλλά δίσκο σαν το “Speak English or die” δε βγάλανε. Το συγκεκριμένο άλμπουμ βοήθησε τους ANTHRAX στη συνέχεια να αλλάξουν επίπεδο με το “Among the living”. Επίσης ήταν η πρώτη φορά που άκουσα στη ζωή μου blast beats. Τι να λέμε τώρα. Ιστορία μου/αμαρτία μου.
It doesn’t matter how you wear your hair
It’s what inside your head
United Forces stand for all strong and fair
Black, white and yellow and red…
Άγγελος Κατσούρας
