Σε ποιον Θεό να προσευχηθώ, όχι πραγματικά πείτε μου σε ποιον και θα το κάνω. Τι μου έκανες ρε Anton Kabanen. Γιατί μου το φύλαγες για το τέλος της χρονιάς; Για να χάσω τα αυγά και τα πασχάλια; Να παραμιλάω στον ύπνο μου; Να κινούμαι σαν ζόμπι μονολογώντας το όνομά σου; Τι από όλα αυτά. Φταίω και καταπίνω τη γλώσσα μου γιατί είχα κάποιες αμφιβολίες αν μπορούσες να σταθείς μόνος σου. Κατάπια τη γλώσσα μου, με έβαλες στη θέση μου.
Το “Berseker” λοιπόν, το “Berseker”. Από πού ν’ αρχίσω και που να τελειώσω… Δέκα τραγούδια, δέκα συνθέσεις μαγικές, δέκα συνθέσεις όπου το αμάλγαμα των μελωδιών αποτελεί και θα αποτελεί την τέλεια συντροφιά! Και αν το εισαγωγικό τραγούδι, το “Beast in black” δεν ενθουσιάζει, από εκεί και μετά δεν υπάρχει γυρισμός, δεν κοιτάς πίσω, μόνο μπροστά, αγέρωχα και περήφανα γι’ αυτή τη μουσική και αυτόν τον καλλιτέχνη. Θα ευλογήσω, φυσικά, και τα γένια μας. Ο Γιάννης Παπαδόπουλος (WARDRUM) είναι ΣΥΓΚΛΟΝΟΣΤΙΚΟΣ. Εκπληκτικές ερμηνείες, τρομερό performing, ακροβατεί τη φωνή του μεταξύ μελωδίας και εκρηκτικών φωνητικών και είναι με μια λέξη άψογος! To “Blind and frozen” είναι ήδη γνωστό και απλά είναι κομματάρα ενώ τα “Blood of a lion” και “Born again” είναι τα τραγούδια σήμα-κατατεθέν του Anton Kabanen. Σφύζουν από μελωδία, συμφωνικά μέρη, 80’s αισθητική, καλυμμένα με την τεχνολογία του σήμερα, και κάπου εδώ αρχίζω να παραμιλώ. Το “Zodd the immortal” με επαναφέρει σε γήινες καταστάσεις αφού είναι ένα τραγούδι κλασσικού heavy metal χωρίς πολλά πολλά. Και εδώ είναι το σημείο μηδέν. Ο καταιγισμός. Η απόλυτη επίθεση. Το “Fifth angel” είναι έπος και θυμίζει κάτι από “Straight to the heart” των BATTLE BEAST και πάμε ολοταχώς για την απόλυτη τριάδα του δίσκου. “Crazy, mad, insane” κυρίες και κύριοι με τα σαγόνια να έχουν φτάσει στο έδαφος. Δεν γίνεται ο άνθρωπος που έγραψε το “Touch in the night” να μη γράψει ένα αντίστοιχο κομμάτι και να μας στείλει αδιάβαστους! Το τραγούδι είναι pop, είναι 80’s, είναι έτσι όπως πρέπει να ακούγεται η μουσική! Τόσο απλά και όμορφα. Χωρίς να έχω καταλάβει τι με χτύπησε να το “Eternal fire”. Μα τον Odin, το δωδεκάθεο, τον Αλλάχ, τον Χριστό και την Παναγία! Τι τραγούδι, μα τις θρησκείες του κόσμου! Ο γράφοντας έχει μείνει κάγκελο και δεν πιστεύει αυτό που ακούει. Δε γίνεται εν έτη 2017 να γράφεται τέτοια μουσικάρα. Δεν το χωράει το μυαλό μου, με τίποτα! Αδιανόητο! Το τέλος του κόσμου να έρθει δε με νοιάζει, ας διαλυθούν όλα μετά από αυτό που άκουσα. Και όμως ήρθε. “End of the world” το προτελευταίο τραγούδι του δίσκου και πλέον δε μπορώ και δεν θέλω να συγκρατήσω το χαμόγελό μου που έχει μείνει στο πρόσωπό μου σαν άλλος Τζακ Νίκολσον στο ρόλο του Τζόκερ. Όπως και ο δίσκος των BATTLE BEAST, έτσι και το “Berseker” κλείνει με μια όμορφη μπαλάντα, το “Ghost in the rain”, όπου ακούμε τον Γιάννη Παπαδόπουλο σε ερμηνεία που δε μας έχει συνηθίσει και θυμίζει κατά πολύ το Noora στα χαμηλά περάσματα της φωνής. Εξαιρετικό για το κλείσιμο του δίσκου!
Συμπέρασμα; Για τον γράφοντα 99% είναι το άλμπουμ της χρονιάς. Ξεκάθαρα πράγματα. Ο Kabanen ξεπέρασε το σοκ της απομάκρυνσης από το ίδιο του το συγκρότημα και επανέρχεται με έναν δίσκο που σε κρατάει με τα μάτια γουρλωμένα σε όλη του τη διάρκεια, σε καθηλώνει. Είναι δίσκος που δε σε αφήνει να τον αμφισβητήσεις, δε στο επιτρέπει γιατί είναι τέτοια η ποιότητα που τον διακατέχει. Είναι δίσκος που πατάς το repeat για να τον ξανακούσεις από την αρχή. Είναι δίσκος που στέκεται δίπλα σε μεγαθήρια. Είναι δίσκος που θα αφήσει εποχή. Είναι το απόλυτο come back του καλλιτέχνη. Είναι το άλμπουμ της χρονιάς!
9 / 10
Ντίνος “Benjamin Breeg” Γανίτης
