Απίστευτο μου φαίνεται ότι μια από τις μεγάλες μου αδυναμίες, οι Ελβετοί SAMAEL, φέτος συμπλήρωσαν 30 χρόνια ύπαρξης. Μία μπάντα που ακολουθώ από το 1996 και το θρυλικό “Passage”, η οποία ξεκίνησε από black metal για να το εξελίξει σε αυτό το electro/industrial που τους ακούμε να παίζουν μέχρι και σήμερα. Στις 13 Οκτωβρίου η παρέα του Vorph, κατά κόσμον Michael Locher, κυκλοφορεί τη 11η κατά σειρά full length δισκογραφική της δουλειά, η οποία θα φέρει τον τίτλο “Hegemony”, υπό τη στέγη της Napalm Records.
Οι SAMAEL συγκαταλέγονται στις μπάντες που προσωπικά εγώ έχω τοποθετήσει στη κατηγορία «PARADISE LOST». Δηλαδή μπάντα που ξεκίνησε με δισκάρες (σε αυτή τη περίπτωση μέχρι και το “Eternal”) και στη συνέχεια έβγαλαν τίμια, μα «άνοστα άλμπουμς». Έτσι τουλάχιστον μου ακούγονται οι δίσκοι από το “Reign of light” (2004), μέχρι και το “Lux mundi” (2011).
Στα του νέου δίσκου τώρα! Ήδη θα έχετε ακούσει ένα δείγμα του δίσκου από τα lyric videos, που κυκλοφόρησε η μπάντα, για τα “Angel of wrath” και “Red planet”. Το ύφος αυτών των κομματιών, αντιπροσωπεύει στην ολότητα του το “Hegemony”. Οι Ελβετοί επιστρέφουν στη μεσαία περίοδο τους και πιο συγκεκριμένα στο “Passage”. Ναι μεν industrial, αλλά με λιγότερους πειραματισμούς και πολύ περισσότερο σκοτάδι. Το black επιστρέφει, έστω και σε μικρότερη ένταση. Το “Hegemony” φαντάζει ως ένας δίσκος, ο οποίος θα κυκλοφορούσε σαν φυσική συνέχεια του “Passage”. Όχι μόνο για τον ήχο του, αλλά ακόμα και για τις συνθέσεις, αφού είναι παρόμοιες (πολύ έντονα ορισμένες φορές). Τρανό παράδειγμα το “Angel of wrath”, το οποίο θα έλεγε κανείς ότι μπορεί να ήταν bonus track στο “Passage”. Τα φωνητικά του Vorph είναι πολύ πιο «γρεζάτα», συμβάλλοντας και αυτά στο “back to 90’s” ήχο των Ελβετών. Το ίδιο και οι κιθάρες, αν και αυτό που κάνει το άλμπουμ να ξεχωρίζει είναι τα πλήκτρα. Η σκοτεινή, ή ηγεμονική αν θέλετε (δανειζόμενοι τον τίτλο του δίσκου) ατμόσφαιρα είναι σίγουρα αυτό που δίνει «γεύση» στον δίσκο, μια που πριν αναφέρθηκα στο ότι για αρκετά χρόνια τους έβρισκα άνοστους. Κομμάτια που ξεχωρίζω, πέρα των 2 lyric videos, είναι τα “Black supremacy”, το ομώνυμο του δίσκου και η φοβερή διασκευή στους THE BEATLES, το “Helter skelter”.
Εν κατακλείδι, το νέο πόνημα των SAMAEL είναι κατ’ εμέ ότι καλύτερο έχουν κυκλοφορήσει μετά το “Eternal” (1999). Μπορεί να πέρασαν 6 χρόνια από την τελευταία τους κυκλοφορία, αλλά η αναμονή άξιζε. Εδώ πέρασαν τα τριπλάσια χρόνια, για να βγάλουν κάτι τόσο αξιόλογο σαν το “Hegemony”, αυτό θα μας πείραζε; Welcome back SAMAEL!
8,5 / 10
Γιώργος Δρογγίτης
