a
Δυόμισι χρόνια μετά το καταπληκτικό “A tribute to Led Zeppelin” όπου «έβαλε τα γυαλιά» σε πολύ κόσμο και μια πενταετία μετά το επίσης πολύ καλό “War in my mind”, η πολύ αγαπημένη στο ελληνικό κοινό Beth Hart, επιστρέφει με ένα ολοκαίνουργιο full length άλμπουμ. Δεν θέλω να ξαναγράψω το πόσο σπουδαία είναι, ποιο το status της κλπ. Μιλάμε για μια παγκοσμίου φήμης και κλάσης καλλιτέχνιδα που τα σάρωσε όλα, καθώς ανέβαινε στις απόλυτες καλλιτεχνικές κορυφές, προερχόμενη από την άβυσσο των προσωπικών «δαιμόνων». Και συνεχίζει να τα σαρώνει.
Κάθε δίσκος της Beth, με βρίσκει με το ενδιαφέρον στα ύψη. Έτσι και τούτος εδώ. Και όπως συμβαίνει κάθε μα κάθε φορά, ενώ ξέρω πάνω-κάτω τι θα ακούσω, ως προς το στυλ και το ύφος, το τελικό αποτέλεσμα με εκπλήσσει, πάντοτε θετικότατα! Ας εξετάσουμε όμως πιο αναλυτικά το “You still got me”, που ξεκινά με δυο καταπληκτικά hard rockin’ blues τραγούδια, το “Savior with a razor” και το “Suga n my bowl”, στα οποία συμμετέχουν οι Slash και Eric Gales αντίστοιχα, φίλοι αλλά και λάτρεις της μουσικής της.
Ο κιθαρίστας των GUNS ‘N’ ROSES δεν είναι η πρώτη φορά που συμμετέχει βέβαια σε κομμάτι της Beth, η προηγούμενη ήταν στο “Sister heroine” ενώ, αντίστροφα, οι δυο τους συνεργάστηκαν και στο “Orgy of the Damned” του Slash, πιο συγκεκριμένα στο κομμάτι “Stormy Monday” (μια διασκευή στο ομότιτλο του T-Bone Walker). Ο Gales είναι που πρώτη φορά, βρίσκεται σε στούντιο άλμπουμ της. Χρειάζεται να αναφέρω αν είναι ταιριαστοί με το «κλίμα» των συνθέσεων και αν αποδίδουν καλά; Ο Slash με τον Gales; Θα πέσει το ταβάνι να με πλακώσει!
Για εκπλήξεις λέγαμε πιο πάνω… Ε, εκεί που λες πως ίσως έτσι συνεχιστεί ο δίσκος και η Beth είναι ακόμη επηρεασμένη από τις ροκιές του tribute στους Zeps, να σου το “Never underestimate a gal” με το “Drunk on Valentine” να σε ταρακουνούν για τα καλά! Φαντάσου ένα νούμερο σε κάποιο cabaret, τα κομμάτια αυτά θα ταίριαζαν τέλεια εκεί. Πιασάρικο, γεμάτο σπιρτάδα και τσαχπινιά το πρώτο, τέρμα αισθησιακό το δεύτερο. Στο πρώτο η Beth στην σκηνή μαζί με το μπαλέτο της, στο δεύτερο με το ποτό της στο χέρι, να κινείται ανάμεσα στα τραπέζια των μαγεμένων θαμώνων. Μήπως το έγραψε ο Tom Waits και δε θέλησε τα συνθετικά credits;
Επόμενη σύνθεση, νέα αλλαγή! To “Wanna be a bad Johnny Cash” είναι όντως ακριβώς αυτό που φαντάζεσαι, με τέτοιον τίτλο. Ένα τέλειο country κομμάτι, όπου εκτός από τον γίγα του είδους Johnny Cash, θα μπορούσες να βρεις και τον Bruce Springsteen στις επιρροές. Κάποια στιγμή, σκέφτομαι τους GREY RIVER AND THE SMOKEY MOUNTAIN να το διασκευάζουν, στανταράκι! Κάπου εδώ, η Beth επιστρέφει σε πιο «γνώριμα», ίσως, «λημέρια», οι ρυθμοί και οι «στροφές» πέφτουν αισθητά, αλλά η ένταση παραμένει «στον Θεό», με τη μεγάλη τραγουδίστρια να μην κάνει εκπτώσεις σε συναισθήματα στα επόμενα τέσσερα κομμάτια (“Wonderful world”, “Little heartbreak girl”, “Don’t call the police”, “You still got me”).
Ένα βήμα πριν το τέλος, το έξοχο “Pimp like that” μας μεταφέρει ξανά σε κάποιο καμπαρέ του Σικάγο κατά την περίοδο της ποτοαπαγόρευσης (θα μπορούσα να το φανταστώ σε οποιαδήποτε ταινία James Bond ή να το λέει η Shirley Bassey), για να κλείσει ο δίσκος με το σκοτεινό, ίσως το πιο σκοτεινό κομμάτι της καριέρας της, blues rock/country/dark Americana “Machine gun vibrato” (εύκολα «χαλί» σε σειρά ή ταινία τύπου “Peaky Blinders”, όταν πέφτει πιστολίδι και ακούγονται τα υποπολυβόλα Thompson – θεϊκός τίτλος!). Πόσα κομμάτια αναφέραμε; Έντεκα… Πόσα ξεχώρισαν; Έντεκα!
Συντελεστές… Στις κιθάρες ακούμε τους Randy Flowers και Doug Lancio, το rhythm section αποτελείται από τους Steve Mackey στο μπάσο και Greg Morrow στα drums, με την Beth να παίζει ως είθισται πιάνο. Υπάρχουν ακόμη συνθετικές συμμετοχές του Glen Burtnik (πρώην STYX μεταξύ άλλων) και του πολυπράγμονος Rune Westberg (άνοιξε την Wikipedia για πληροφορίες, δε μου φτάνει ο χώρος να στις αραδιάσω) ενώ η άψογη, ξανά, παραγωγή, είναι του σπουδαίου Kevin Shirley (ναι, αυτού που βρίζουν οι οπαδοί των IRON MAIDEN και τον λένε άσχετο).
Εν κατακλείδι, το “You still got me” είναι ένας από τους καλύτερους δίσκους της σπουδαίας καλλιτέχνιδας η οποία, σε εξαιρετική κατάσταση, πιστοποιεί πως στο είδος της, είναι η καλύτερη αυτήν την στιγμή στον κόσμο. Η προηγούμενη περιοδεία της, την οδήγησε από τις ΗΠΑ μέχρι την Αυστραλία, με μια στάση και από τα μέρη μας. Το ίδιο θα γίνει και τώρα! Την περιμένουμε πως και πως, στις 22 Ιουλίου του ερχόμενου έτους, για να ξαναζήσουμε μια μοναδική εμπειρία.
9 / 10
Δημήτρης Τσέλλος
