Είπαμε, έχει μαζευτεί αρκετό stock από νέες και αξιόλογες κυκλοφορίες, οπότε και αυτή την εβδομάδα έχει “Beyond The Pale”. Σίγουρα η παραγωγή είναι κάπως πεσμένη συγκριτικά με το πρώτο τρίμηνο του 2020, αλλά και αυτή την εβδομάδα θέλω να πιστεύω ότι θα βρείτε κάποια ενδιαφέροντα πράγματα για να ανακαλύψετε και να ακούσετε.
Μην ξεχνάτε το εβδομαδιαίο μας ραδιοφωνικό ραντεβού κάθε Τετάρτη, από τις 9 το βράδυ και μέχρι όσο αντέξουμε, όπου θα μπορέσετε να ακούσετε όσα διαβάζετε εδώ και όχι μόνο, καθώς και τις δικές σας μουσικές επιλογές. Την εκπομπή μπορείτε να την ακούσετε ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ από το διαδικτυακό ραδιόφωνο του Rock Hard, στον player που βρίσκεται κάτω μέρος του www.rockhard.gr .
Καλή ανάγνωση, σας περιμένω όλες και όλους στο “Beyond The Pale” radio show και εις το επανιδείν.
NEW RELEASES
FRONT LINE ASSEMBLY – “Mechanical soul” (Metropolis Records)
Ξεκινάμε αυτή την εβδομάδα με το ιστορικό δίδυμο των Rhys Fulber/Bill Leeb, με τους οποίο είχαμε ασχοληθεί και πριν δύο χρόνια, όταν είχε κυκλοφορήσει το εκπληκτικό “Wake up the coma”. Λίγες ημέρες μετά την αλλαγή της χρονιάς, αυτοί οι ευφυείς μουσικοί από το Vancouver έδωσαν στη δημοσιότητα το “Mechanical soul” και, όπως ήταν λογικό, μόνο απαρατήρητοι δεν πέρασαν (πάλι). Θεωρούνται άλλωστε από τους εφευρέτες του EBM και έτσι, κάθε νέα τους δουλειά δείχνει το δρόμο και στους υπόλοιπους. Σε αντίθεση με τον προκάτοχό του, ο οποίος έδινε έμφαση στη γεμάτη πίστα με όλα αυτά τα up tempo τραγούδια, στο “Mechanical soul” η ατμόσφαιρα είναι εντελώς σκοτεινή και απόλυτα εναρμονισμένη με τα όσα παράλογα ζει ολόκληρη η ανθρωπότητα. Ακόμη κι έτσι όμως, οι Leeb και Fulber μας προσέφεραν ένα πολύ συμπαγές αποτέλεσμα, που είναι σχεδόν αδύνατο να σε αφήσει βιδωμένο στην καρέκλα σου. Εγγυημένη ποιότητα για μια ακόμη φορά από ανθρώπους που ξέρουν πολύ καλά τι κάνουν εδώ και τριάντα πέντε χρόνια.
EISBRECHER – “Liebe macht monster” (RCA/Sony Music)
Πάμε σε μια ολόφρεσκη κυκλοφορία, καθώς στα μέσα Μαρτίου έσκασε μύτη και με βρόντο η νέα κυκλοφορία από τον πιο διάσημο παγοθραύστη της Γερμανίας. Οι Βαυαροί EISBRECHER μπορεί να μη σας λένε κάτι, αλλά στην πατρίδα τους θεωρούνται από τα μεγαλύτερα ονόματα της NDH σκηνής. Απτή απόδειξη είναι ότι με το που κυκλοφόρησε το “Liebe macht monster” καρφώθηκε κατευθείαν στο νούμερο 1 των εκεί charts, ενώ το ίδιο είχε συμβεί και πριν τέσσερα χρόνια με το “Sturmfarht”. Επίσης, στα “σκοτεινά” festivals καταλαμβάνουν σταθερά κάποια headlining θέση και όχι άδικα, καθώς οι ζωντανές εμφανίσεις τους είναι πάρα πολύ δυναμικές. Για πολλούς θεωρούνται ως οι απόλυτοι διάδοχοι για τον θρόνο των RAMMSTEIN, όταν κάποια στιγμή οι δεύτεροι αποσυρθούν και όχι άδικα, καθώς υπάρχει μεγάλη ηχητική συνάφεια μεταξύ τους. Το συγκρότημα των (πρώην MEGAHERZ) Alexander Wesselsky και Noel Pix μας προσφέρει ένα πολύ συμπαγές σύνολο δεκατεσσάρων τραγουδιών, στα οποία πρωταγωνιστικό ρόλο παίζουν τα ευκολομνημόνευτα ρεφραίν, οι δυνατές κιθάρες, οι ηλεκτρονικές πλάτες και η πεντακάθαρη παραγωγή. Το “Liebe macht monster” είναι ένα trademark NDH album που δεν πρέπει να αγνοήσετε για κανένα λόγο.
ABSOLUTE VALENTINE – “American nightmares” (Lazerdiscs Records)
Η Γαλλία θεωρείται ως η κυρίαρχη χώρα στον synthwave ήχο την τελευταία δεκαετία, μιας και τα δύο ονόματα με το μεγαλύτερο status προέρχονται από εκεί. Περιττό να αναφέρω πάλι ποια είναι αυτά. Οι ABSOLUTE VALENTINE του Johann από τη Μασσαλία, είχαν κυκλοφορήσει στο Halloween του 2013 το ντεμπούτο τους “American nightmares” και ως έμπνευση, υπήρξαν οι σχετικές ταινίες του John Carpenter, Dario Argento, David Lynch και λοιπών κραταιών δυνάμεων του κινηματογραφικού τρόμου. Για την οικονομία της συζήτησης το συγκεκριμένο παρακλάδι βαφτίστηκε ως horrorwave και υπάρχουν αμέτρητα ονόματα που κάνουν μεγαλύτερη ή μικρότερη επιτυχία. Οκτώ χρόνια μετά, το ντεμπούτο των ABSOLUTE VALENTINE επανακυκλοφορεί από την Lazerdiscs Records, σε μια πολύ περιποιημένη έκδοση, με διαφορετικό εξώφυλλο, ένα επιπλέον κομμάτι που δένει άριστα με τα ήδη γνωστά και τρία remixes. Όσοι και όσες έχετε νοσταλγήσει τις εποχές που μπαίνατε στα video clubs και ψάχνατε στις σκονισμένες ραφιέρες horror b-movies, με μπόλικα “μασήματα” στις καφέ ταινίες των VHS, το “American nightmares” θα σας προσφέρει ένα νοσταλγικό deja vu, για ένα μισάωρο περίπου.
BLUTENGEL – “Fountain of destiny” (Out Of Line Music)
Το “Un:Gott” που είχαν κυκλοφορήσει πριν μια διετία οι Chris Pohl και Ulrike Goldmann πραγματικά το είχα ευχαριστηθεί και το δισκάκι έφτασε στα όρια του λιωσίματος. Η limited edition του εν λόγω album είχε δύο ακόμη CDs, εκ των οποίων το ένα ήταν αποτελούμενο αποκλειστικά από διασκευές σε διάσημα τραγούδια της ένδοξης δεκαετίας του ‘80. Δύο χρόνια μετά, οι BLUTENGEL συνεχίζουν αυτό το mini tribute στα eighties, με ένα κατά κάποιο τρόπο complimentary album, το οποίο αποτελείται με δέκα επιπλέον διασκευές, συν ένα νέο τραγούδι, το “Unsere zeit” που είναι στα γνωστά standards του σχήματος και του instrumental “Journey to the edge of the night”. Σε ότι αφορά τις διασκευές, εδώ υπάρχουν κάποιες προβλέψιμες επιλογές από DURAN DURAN και A-HA, μέχρι και κάποιες ανασκαφές από PROPAGANDA, Gary Numan και αυτό το “Silent running” των MIKE & THE MECHANICS που σχεδόν είχα ξεχάσει την ύπαρξή του. Σίγουρα υπάρχει πολύς κόσμος εκεί έξω που γουστάρει τα cover albums, πέρασα πολύ καλά με αρκετές που υπάρχουν εδώ μέσα, αλλά εγώ είμαι ανάποδος και θα περιμένω το νέο BLUTENGEL studio album, το οποίο κάτι μου λέει ότι θα το ακούσουμε πολύ σύντομα.
ROPE SECT – “The great flood” (Self-Released)
Πάμε σε ένα χρωστούμενο από την προηγούμενη χρονιά, αλλά έστω κι έτσι, κάλλιο αργά παρά ποτέ. Οι Γερμανοί ROPE SECT υπάρχουν εδώ και μια πενταετία και φρόντιζαν να φτιάξουν αργά αλλά σταθερά το όνομά τους, με ένα EP και δύο singles, μέχρι να έρθει το παρθενικό τους ντεμπούτο “The great flood”, όπου όσοι λατρεύουν το βρώμικο post punk έστησαν κανονικό γλέντι. Και μόνο από το γεγονός ότι εδώ συμμετέχει σε δύο τραγούδια η μορφάρα ονόματι Kvohst, καταλαβαίνετε το τι πρόκειται να συναντήσετε. Φυσικά και υπάρχουν οι επιρροές από GRAVE PLEASURES, BEASTMILK και ύστερους IN SOLITUDE, αλλά οι ROPE SECT δε μένουν εκεί και έχουν ένα δικό τους μοναδικό ήχο. Αρκετά απολαυστικοί, βρώμικοι όσο πρέπει, με μια λασπώδη παραγωγή και χωρίς το παραμικρό ίχνος κουλαμάρας. Εντελώς kvlt και obscure, οι ROPE SECT απευθύνονται σε ανθρώπους που θέλουν το κάτι παραπάνω στο post punk τους. Δώστε τους μια ευκαιρία.
THEATRE OF TRAGEDY – “Musique (20th Anniversary Edition)” (AFM Records)
Αυτό το άλμπουμ το θυμάμαι πάρα πολύ χαρακτηριστικά πόσο με είχε ξενερώσει όταν είχε κυκλοφορήσει αρχικά. Όλοι περιμέναμε με λαχτάρα τον διάδοχο του αριστουργηματικού “Aegis”, που είχε κάνει θραύση τόσο στους goth, όσο και στους metal κύκλους. Και μετά βγήκε το “Machine”, που αποδείχτηκε ότι ήταν αρχή για μια κατηφόρα που δεν είχε επιστροφή. Ζηλεύοντας τη “δόξα” του “Host”, το “Musique” είχε κι αυτό πολλές επιρροές από DEPECHE MODE και κάποιες KRAFTWERK λούπες, με τη διαφορά όμως ότι η φύση των ΤΟΤ ήταν τέτοια, που αυτή η ηχητική στροφή ήταν για αυτούς και άκομψη και εντελώς αταίριαστη. Η goth ατμόσφαιρα είχε χαθεί εντελώς και το “Musique” έμεινε στη μνήμη μας ως ένα αποτυχημένο electro pop/rock υβρίδιο ενός συγκροτήματος που γκρέμισε με ένα και μόνο album όσα έχτισε με κόπο με τα τρία προηγούμενα. Είκοσι χρόνια μετά η AFM Records το επανακυκλοφορεί με κάποια επιπλέον τραγούδια, κάποιες εναλλακτικές εκδόσεις και ένα remaster από τον διάσημο Jacob Hansen, ο οποίες όσο και να γυαλίσει τον άνθρακα, δε μπορεί να τον μετατρέψει σε χρυσό. Για τη συλλογή και μόνο των φανατικών των THEATRE OF TRAGEDY. Κατά τα άλλα, μακριά και αγαπημένοι.
VIDEO OF THE WEEK
Ήταν Πρωταπριλιά του 1998, όταν ο εμβληματικός τραγουδιστής Rozz Williams των CHRISTIAN DEATH, νικημένος από τους προσωπικούς του δαίμονες, αποφάσισε να εγκαταλείψει τα εγκόσμια για κάποιες άλλες διαστάσεις. Έχει χυθεί αρκετό μελάνι όλα αυτά τα χρόνια για το τι θα μπορούσαν να προσφέρουν οι CD στη μουσική, αν ακόμη ο Rozz βρισκόταν ανάμεσά μας, όπως και για το αν έπρεπε ο Valor και οι λοιποί να συνεχίσουν μετά από αυτό. Στο “Beyond The Pale” radio show θα έχουμε ένα μικρό ένθετο για τους CHRISTIAN DEATH, αλλά μέχρι τότε, ας θυμηθούμε ένα από τα πιο γνωστά τους τραγούδια, που έχει γαλουχήσει αρκετές γενιές γότθων (sic).
BEYOND THE PALE WEEKLY PLAYLIST
Γιώργος Κόης
