Έπρεπε να μου τύχει και εμένα ο «κλήρος» του “Worst to best”. Και επειδή είμαι ο ορισμός της τύχης (ειρωνικό προφανώς…), μου έτυχε με ένα εκ των πλέον λατρεμένων, χιλιοακουσμένων, σημαδιακών και σημαντικών άλμπουμ της ζωής μου. Και αυτό είναι το “Imaginations from the other side” των BLIND GUARDIAN, το οποίο κυκλοφόρησε σαν σήμερα, το 1995.
Την ατάκα «δεκάρι ακατέβατο», δεν την πολυχρησιμοποιώ στη μουσική. Και αυτό, γιατί θεωρώ ότι σε αυτήν την κατηγορία μπαίνουν ελάχιστα άλμπουμ, στα οποία δεν περισσεύει ούτε νότα, που είτε όλα τα κομμάτια είναι ισάξια, είτε είναι τέτοια η ροή και η συνέχεια του άλμπουμ, σε συνδυασμό με την ατμόσφαιρά του, που και μικρές διαφοροποιήσεις να έχουν ποιοτικά, τα ακούς όλα χωρίς να τολμήσεις καν να πατήσεις το “next”, “skip”, να κουνήσεις τη βελόνα του πικάπ, ότι θέλετε. Σε αυτήν την κατηγορία λοιπόν είναι και το “Imaginations…”. Δεν με ενδιαφέρει αν είναι το καλύτερο άλμπουμ των Βάρδων αντικειμενικά. Για άλλους είναι, για άλλους είναι το “Nightfall…”, για άλλους το “Somewhere…”, ο καθένας με το δίκιο του. Προσωπικά, είναι το ένα από τα δύο άλμπουμ που βάζω σε αυτήν την κλειστή ομάδα δίσκων από τη δισκογραφία της μπάντας (το άλλο το “Somewhere…” φυσικά, με τα “Nightfall…” και “Tales…” να είναι στο 9-9.5 και να συμπληρώνουν την απλησίαστη αυτήν τετράδα). Επομένως τα πράγματα είναι δύσκολα στη λίστα. Πόσο μάλλον όταν μέσα υπάρχουν τουλάχιστον 4 από τα top-10 αγαπημένα μου κομμάτια του σχήματος.
Το σίγουρο είναι ότι σαν δίσκος, το “Imaginations…” εκτόξευσε το σχήμα, πριν έρθει η απόλυτη κορύφωση (εμπορικά μιλώντας) με το “Nightfall…”. Είναι το τελευταίο άλμπουμ στο οποίο ακούμε τον Hansi να παίζει μπάσο, το πρώτο άλμπουμ από την αρχή της δισκογραφικής τους καριέρας στο οποίο δεν συμμετέχει ο Kai Hansen (HELLOWEEN, GAMMA RAY), το πρώτο άλμπουμ στο οποίο πίσω από την κονσόλα έχουν τον «πολύ» Flemming Rasmussen (METALLICA και MORBID ANGEL μεταξύ άλλων) και προσωπικά η κορύφωση και το επιστέγασμα της μέχρι τότε πορείας τους. Tα πολυφωνικά χαρακτηριστικά ρεφρέν της μπάντας έχουν πάει αλλού, ενώ όταν έχεις σαν «χορωδία» τους Ronnie Atkins (PRETTY MAIDS, NORDIC UNION), Piet Sielck (IRON SAVIOR, GAMMA RAY, SAVAGE CIRCUS), Billy King (δεύτερα φωνητικά σε πολλά σχήματα, όπως GRAVE DIGGER, HELLOWEEN, AVANTASIA, HAMMERFALL κλπ), “Hacky” Hackmann (κάτι σαν τον King) και τον μακαρίτη Rolf Kohler (σαν τους δύο προηγούμενους, αλλά με έξτρα παράσημο τους MODERN TALKING… ναι, του “Cheri cheri lady”), το αποτέλεσμα είναι σαγηνευτικό. Η, για ακόμη μία φορά, συνεργασία με τον τιτάνιο Andreas Marschall για το εικαστικό κομμάτι, είχε ως αποτέλεσμα ένα εμβληματικό εξώφυλλο και ένα booklet που πραγματοποιούσε αυτό που λέει ο τίτλος του άλμπουμ: “Imaginations from the other side”. Ένας δίσκος παράσημο ειδικά για τους Andre Olbrich και Hansi Kursch στους οποίους ανήκουν οι συνθέσεις και οι στίχοι. Σημείωση, πως ήταν και το πρώτο άλμπουμ μέσα από το οποίο οι Γερμανοί έβγαλαν singles (δύο), δείγμα του ότι κάτι άλλαζε και μάλιστα πολύ στο θέμα «εμπορικότητα». Αλλά επειδή όσα και να γράψω δεν γλιτώνω τη λίστα, πάμε να βγει η ψυχή που είναι να βγει. Και ας μιλήσει ο οπαδός, χωρίς καμία μα καμία αντικειμενικότητα…
The “Imaginations from the other side” countdown (ψυχή… που πας; Έλα πίσω!)
9. “I’m alive”
Τα βλέπετε; Το πρώτο βήμα είναι και μοιάζει με την τραγική προσπάθεια που, όσο και αν δεν θέλουμε να παραδεχόμαστε, έχουμε κάνει όλοι μας κάποια στιγμή στη ζωή μας, που βάζεις ίσα ίσα το δαχτυλάκι του ποδιού μέσα στο νερό πριν μπεις στη θάλασσα (με βαρβάτη σιγουριά εξωτερικά και στήσιμο όσο πιο ευθυτενές γίνεται) για να δεις πόσο παγωμένη είναι. Αυτός ο τρόμος πριν πάρεις την απόφαση να προχωρήσεις και μετά να μην υπάρχει γυρισμός. Είναι κομματάρα φυσικά. Θα μπορούσε να είναι κάλλιστα και πιο μετά στη λίστα, αλλά προσωπικά, θα πάρει τον άχαρο ρόλο της αρχής. Speed metal BLIND GUARDIAN, κλασικοί, με ΦΑΝΤΑΣΤΙΚΗ γέφυρα που περνάει από τον πόλεμο στη μαγεία και κατευνάζει τα πνεύματα πριν την επιστροφή στον πόλεμο στο ρεφρέν που ο Hansi κάπου άφησε κάποιο μέρος του λάρυγγά του στο studio όταν το έγραφε. Δίσολα, Thomen Stauch με μπαταρίες Duracell και κομμάτι που άνετα θα μπορούσε να είναι και στα δύο προηγούμενα άλμπουμ τους. Ακόμα δεν έχω αξιωθεί να τσεκάρω καν το βιβλίο “The sunset warrior” του Eric Van Lustbader, από το οποίο είναι εμπνευσμένοι οι στίχοι.
8. “A past and future secret”
Ας με συγχωρήσει ο Uther Pendragon και οι υπόλοιποι πρωταγωνιστές του T.H. White, αλλά δεν μπορούσα να κάνω κάτι διαφορετικό. Ανατριχιάζουμε όποτε το παίζουν live; ΠΡΟΦΑΝΩΣ! Είναι αυτές οι στιγμές οι τίγκα GUARDIAN-ικές, που μπάντα και κόσμος γίνονται ένα και από πάνω μας υπάρχει μία ομίχλη αλα Avalon. Ευτυχώς η μπάντα δεν χρησιμοποίησε την demo έκδοση του τραγουδιού, γιατί έχανε πολύ και αποφάσισε να το πάει στον δρόμο που είχε ακολουθήσει και στο παρελθόν, της δημιουργίας της αίσθησης ότι ένας Βάρδος σου εξιστορεί με την κιθάρα του μία επική ιστορία. Απλά όταν έχεις ήδη ακούσει “Lord of the Rings” και “The bard’s song”… έπρεπε κάτι να βρω σαν «δικαιολογία». Και να σκεφτείτε ότι η μπάντα ήθελε αυτό σαν βίντεο και όχι το “Bright eyes”. Αφήστε με!
7. “Imaginations from the other side”
Ξεκινάς το δίσκο με επτάλεπτο άσμα και δείχνεις όλες μα όλες τις προθέσεις σου. Το που θα κινηθείς, τις διαφοροποιήσεις, τα πάντα όλα. Μουσικά, στιχουργικά (σαν φόρος τιμής του Hansi στον κόσμο των fantasy βιβλίων), σε όποιον τομέα θέλετε. Κάτι σαν μία περίληψη του δίσκου και των τραγουδιών που ακολουθούν. Στο περίπου φυσικά, αλλά όλη η νοοτροπία αυτού του τραγουδιού, αυτό μου θύμιζε πάντα. Και αυτό το καθηλωτικό σαν ατμόσφαιρα ρεφρέν. Πόσο καλά περνάμε πάντα στα live. Live; Ρε, ανοίξτε τα!!!
6. “Another holy war”
Και έχουμε δρόμο ακόμα. Ξαδερφάκι του “I’m alive”, με τη διαφορά ότι «πέφτει» στο ρεφρέν και όχι στη γέφυρα, αλλά το κερδίζει στα σημεία… νομίζω δηλαδή. Speed GUARDIAN και πάλι, με Thomen να έχει ξεχάσει να πατήσει όχι το “stop”, αλλά έστω το “pause” ρε παιδάκι μου και τις κιθάρες να κλέβουν την παράσταση με τα σόλο και τα δίσολά τους. Και αυτή η στιχάρα “Another crucifixion for another holy war”. Να πούμε για ρεφρέν; Όχι καλύτερα, γιατί έχουμε και άλλα και δεν θα τελειώσει ποτέ αυτό το μαρτύριο. Παρεπιπτόντως, όσοι δεν το έχετε δει, τσεκάρετε στο YouTube “How to play like Blind Guardian with no talent”.
5. “Born in a mourning hall”
Συγχώρα με Hansi, γιατί στα κουπλέ έχεις δώσει πόνο. Έχετε και αυτές τις εναλλαγές, έχετε αυτό το δεύτερο κουπλέ που είναι τόσο super και έξυπνο, έχετε «όπως πρέπει» χορωδιακό ρεφρέν, έχετε όλα όσα πρέπει να έχει ένα σωστό GUARDIAN «χωσέ» κομμάτι. Δεν συζητάμε για το σημείο από το 3:28 και μετά… αχ και βαχ! Έλα πάμε παρακάτω, γιατί έχουμε θέμα. “Someone cut the strings off I can’t move, to get back courage I have to face the truth”. Τι σου κάνει η τηλεόραση…
4. “And the story ends”
Πφφφφ. Ιδανικό κλείσιμο ενός τέτοιου δίσκου από τη μία, δυστυχώς θα πρέπει να μπει σε αυτήν τη θέση από την άλλη. Πολύ ωραίο groove, σε ένα κομμάτι με μία τόσο ιδιαίτερη ατμόσφαιρα, με εναλλαγές, τις ακουστικές κιθάρες να δίνουν και πάλι τον μαγικό τόνο στη μουσική του σχήματος και το χορωδιακό ρεφρέν να τσακίζει. Αυτή η αλλαγή στο 4:09 και το «όλε» που μου είχε βγει αυθόρμητα όταν το πρωτάκουσα. Φοβερή δουλειά στα φωνητικά καθ’ όλη τη διάρκεια του τραγουδιού. Ιδανικό κλείσιμο και στιχουργικά, αφού εδώ είναι το τέλος αυτής της χαλαρής concept αισθητικής του δίσκου και την επαναφορά του αγοριού από τον κόσμο του μαγικού στον πραγματικό.
3. “Mordred’s song”
Αν ως εδώ ήταν δύσκολο, από εδώ και πέρα, πραγματικά, αφήστε με στην ησυχία μου και καλά να είστε! Αν με ρωτήσετε σε μισή ώρα, μπορεί να έχω αλλάξει ειδικά αυτήν τη σειρά, αλλά νομίζω σε μέσες άκρες κάπως έτσι θα είναι. Εδώ, έχουμε το πιο μαγικό κομμάτι όλου του δίσκου. Ποιος τη χάρη σου ρε Mordred. Αυτό το σκάσιμο στο “Silence is all around”… ακόμα και σήμερα η ανατριχίλα δεν λέει να φύγει. Σπουδαίο mid tempo άσμα, με φοβερές ακουστικές κιθάρες να μπλέκονται με τις ηλεκτρικές, το drumming να είναι τόσο όσο πρέπει και γεμάτο μελωδίες… μελωδιάρες. Σπουδαία ερμηνεία του Hansi που εναλλάσσει τη φωνή του σύμφωνα με τις επιταγές του στιχουργικού μέρους, αλλά και του μουσικού και ο δεύτερος πιο ανατριχιαστικός στίχος (προσωπικά) του δίσκου: “I’ll turn off the light and murder the dawn”. Ρε ΑΝΤΕ ΓΕΙΑ!!!
2. “Bright eyes”
«Κασέτα»; Κασέτα. Αν και τη θέση του έχει πάρει πολλά χρόνια το “Mirror mirror”, αλλά τέλος πάντων. Όπως και να έχει, αυτό το κομμάτι είναι κατά πολλούς (ίσως τους περισσότερους), το Νο 1 του δίσκου και να πω ότι έχουν άδικο; Προφανώς και… ΟΧΙ! Και για εμένα θα ήταν, απλά υπάρχει το προσωπικό «σκάλωμα» με το Νο 1. Επίσης απαράδεκτος που ακόμα δεν έχω διαβάσει τη νουβέλα “The neverending story” του Michael Ende στην οποία αναφέρονται οι στίχοι. Θα το διορθώσω το λάθος. Εδώ έχουμε να κάνουμε με ΑΣΜΑ, από αυτά που παραδέχονται και οι άπιστοι! Από τα κομμάτια που θα τα ακούσεις κάπου έξω (ανοίξτε και τα bars ρε!!! Μία τα lives, μία τα μαγαζιά… θα ξεχάσουμε και τη μουσικούλα που λατρεύουμε σε λίγο) και θα γουστάρεις. Θα γεμίσει ρε φίλε η ψυχή σου. Και δε θα χρειαστεί πολύ. Αρκούν οι πρώτες νότες της ηλεκτρικής κιθάρας στο intro του. Γιατί το αναγνωρίζεις από τα πρώτα δύο δευτερόλεπτα μίας μελωδίας που παίζει μόνο σε αυτό το σημείο και αυτό από μόνο του κάτι λέει. Τι να περιγράψουμε ακριβώς εδώ; Οργασμός λυρισμού! Όσοι διαφωνείτε, “watching you”…
1. “The script for my requiem”
Ένα σκάσιμο στην αρχή… το σύνθημα… τα πλήκτρα, το riffing… ερχόμαστε! Το «σκάλωμα» που λέγαμε. Τι να κάνουμε. Ήταν και θα είναι η προσωπική μέγιστη αδυναμία από αυτόν το δίσκο. Το ένα από τα δύο κομμάτια BLIND GUARDIAN που με αναγκάζουν να γίνομαι… Ρουβίτσα φωνάζοντας να το παίξουν όποτε έρχονται για live (το άλλο είναι το “Lost in the twilight hall”… δεν σας νοιάζει, αλλά εγώ το είπα). Το κομμάτι που έχει την, προσωπικά πάντα, πιο ανατριχιαστική στιγμή σε όλο το άλμπουμ, εκείνο το ΕΠΟΣ ΤΩΝ ΕΠΩΝ “Still I hear the scream of thousands… CRUCIFY, CRUCIFY”. Το ότι ανατριχιάζω ακόμα και γράφοντας το κείμενο και ακούω το κομμάτι, μάλλον σημαίνει κάτι κακό για μένα ε; Δεν πειράζει. ΘΕΛΟΥΜΕ LIVE!!! Από τα πολύ δυνατά στιχουργικά κομμάτια του δίσκου, με εξαιρετική περιγραφή της πραγματικότητας των (υπερτιμημένων στο επικό κομμάτι, κυρίως λόγω του πόσο ματαιόδοξο ήταν αυτό, αλλά τέλος πάντων) Σταυροφοριών και με τις εναλλαγές στο μουσικό κομμάτι να είναι ασταμάτητες. Για το ρεφρέν δεν χρειάζεται να πούμε κάτι έξτρα φαντάζομαι… μουσικά και στιχουργικά. EPOC!
Αυτά από εμένα. “I’ll turn off the light and murder the dawn”…
Φραγκίσκος Σαμοΐλης
