Monday, March 17, 2025
Home Blog Page 18

ZEAL&ARDOR ΤΟ 3ο ΟΝΟΜΑ ΓΙΑ 11/7 ΣΤΟ TERRA VIBE! ROCKWAVE FESTIVAL 2025

By
Rock Hard
-
0
Zeal

Zeal

XLALALA PROUDLY PRESENTS
ROCKWAVE FESTIVAL 30 YEARS ANNIVERSARY EDITION

ZEAL&ARDOR LIVE

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 11 ΙΟΥΛΙΟΥ 2025

TERRA VIBE PARK

Οι περίτεχνα σκοτεινοί Zeal&Ardor, ένα από τα πιο ιδιαίτερα σχήματα των τελευταίων ετών, έρχεται στην Αθήνα στο επετειακό Rockwave Festival για να μας δείξει τον δρόμο προς της ελευθερία του πνεύματος όπως συμβολίζει ο γρύπας που κοσμεί τον τελευταίο τους αριστουργηματικό δίσκο, GREIF.

«Το GREIF είναι ένα λιοντάρι, ένα φίδι και ένα πουλί,» εξηγεί. «Κατά τη διάρκεια της παρέλασης, γυρίζει την πλάτη του στους αριστοκράτες και τους κοροϊδεύει. Αντικατοπτρίζει ακριβώς το σημείο που βρισκόμαστε.»

Στις 11 Ιουλίου 2025, στο Terra Vibe Park, οι Zeal&Ardor θα μας αποκαλύψουν την συναισθηματική πλευρά του σκότους μέχρι ο απόλυτος βασιλιάς του shock rock, Alice Cooper να μας χαρίσει ανατριχιαστικές στιγμές σκοτεινής απόλαυσης…

Οι Zeal & Ardor δεν είναι απλώς ένα συγκρότημα· είναι μια ζωντανή οντότητα με σάρκα και οστά. Όπως κάθε άλλο έμψυχο ον, καταναλώνει, εξελίσσεται και μεταμορφώνεται μέσα στον χρόνο. Η μορφή του μπορεί να αλλάζει, αλλά το πνεύμα του παραμένει ίδιο. Με ιδρυτή και frontman τον Manuel Gagneux, έχουν ακονίσει τα νύχια τους, μάς δείχνουν τα δόντια και τα ατσάλινα νεύρα τους, ενώ στην πορεία γίνονται διαρκώς πιο αδιαμφισβήτητοι και απρόβλεπτοι.

Έχοντας συγκεντρώσει δεκάδες εκατομμύρια streams και έχοντας αποκτήσει ευρεία αναγνώριση από κριτικούς και κοινό, το «θηρίο» αυτό που ονομάζεται Zeal&Ardor αποδεικνύεται πλέον περισσότερο δυναμικό και επικίνδυνο από ποτέ, στο τέταρτο full άλμπουμ τους, GREIF.

«Οι Zeal & Ardor είναι μια οντότητα που βρίσκεται συνεχώς σε κίνηση,» παρατηρεί ο Manuel. «Είναι σίγουρα ένας ανήσυχος οργανισμός που έχω το προνόμιο να ανατρέφω.»

Μέχρι στιγμής, έχει κάνει εξαιρετική δουλειά στην ανατροφή του…

Το 2017, οι Zeal & Ardor εδραιώθηκαν στην ποπ κουλτούρα με το εκρηκτικό δισκογραφικό ντεμπούτο τους, Devil Is Fine. Ενδιάμεσα από παγκόσμιες περιοδείες, το συγκρότημα εξελίχθηκε περαιτέρω με τα άλμπουμ Stranger Fruit [2018] και Zeal & Ardor [2022]. Το τελευταίο αποθεώθηκε από τα μέσα ενημέρωσης.

Πέραν από εγκωμιαστικές κριτικές από τα NPR, Paste, Brooklyn Vegan, Alternative Press και άλλων μέσων, το Metal Hammer το χαρακτήρισε ως σχεδόν «τέλειο» με βαθμολογία “4,5 στα 5” ενώ το The Line of Best Fit σημείωσε: «οι Zeal & Ardor συνεχίζουν να επιβεβαιώνουν την ευελιξία τους.»

Το συγκρότημα κόσμησε το εξώφυλλο του KERRANG!, ενώ ο δίσκος κατέκτησε υψηλές θέσεις στα charts σε πολλές χώρες παγκοσμίως.

Ωστόσο, ο Manuel αποφάσισε να αλλάξει τις δημιουργικές διαδικασίες για το GREIF. Αντί να συνθέσει μόνος του, προσκάλεσε τα μέλη του συγκροτήματος στο στούντιο. Ως αποτέλεσμα, οι μουσικοί—Tiziano Volante (κιθάρα), Marc Obrist (φωνητικά), Denis Wagner (φωνητικά), Lukas Kurmann (μπάσο) και Marco Von Allmen (ντραμς)—εξερεύνησαν νέες πτυχές μαζί του.

«Τα παιδιά αφιέρωσαν επτά χρόνια από τη ζωή τους σε περιοδείες για αυτό το πρότζεκτ, οπότε ήταν περίεργο να είμαι ο μόνος που συμμετείχε στους δίσκους,» λέει.

«Ο ήχος είναι πλέον πιο κοντά σε αυτό που κάνουμε στη σκηνή. Οι ίδιοι ‘ηλίθιοι’, αλλά σε βινύλιο».

«Έχουμε εξελιχθεί σε μια πραγματικά δεμένη ομάδα,» προσθέτει ο Marc. «Πριν τους Zeal & Ardor, ήμασταν ουσιαστικά άγνωστοι μεταξύ μας, αλλά τώρα είμαστε σαν μια μικρή οικογένεια. Κάθε μέλος φέρνει τη δική του μοναδική πινελιά και όλοι προσπαθούμε να κάνουμε τα τραγούδια του Manuel καλύτερα με τον δικό μας τρόπο. Το πιο ενδιαφέρον για μένα ήταν η νέα προσέγγιση στη συνεργασία μας στο στούντιο.»

Με τους μουσικούς κλεισμένους στο στούντιο Hutch Sounds, του Marc στην Ελβετία, ο δίσκος διαμορφώθηκε σε μόλις πέντε μήνες. Ο Manuel αξιοποίησε με ενθουσιασμό τα ταλέντα των συνεργατών του, περιλαμβάνοντας για πρώτη φορά τρεις φωνές και ενισχύοντας τον ήχο από κάθε πλευρά.

«Ήθελα να πάω τη μουσική μας παραπέρα και να παρουσιάσω νέα χρώματα», συνεχίζει. «Υπάρχουν στιγμές θυμού και κατηγορίας, αλλά επίσης και κάποιες που προσφέρουν παρηγοριά και χαρά. Διευρύνω την παλέτα χρωμάτων που έχουμε στη διάθεσή μας. Αυτοί είναι δρόμοι που δεν έχουμε δοκιμάσει.»

Ο Tiziano συμφωνεί: «Αυτός ο δίσκος θυμίζει ένθερμη επιστροφή σε έναν τόπο αβεβαιότητας. Αυτό που θα μπορούσε να περιγραφεί ως η έναρξη μιας άλλης εποχής καλλιτεχνικά είναι μάλλον περισσότερο η γέννηση ενός μεγαλύτερου θηρίου υπό την μορφή ενός πιο επικοινωνιακού και καλύτερα οργανωμένου, συλλογικού έργου.»

Ο τίτλος GREIF είναι εμπνευσμένος από μια ετήσια παράδοση της πατρίδας του Manuel, τη Βασιλεία της Ελβετίας. Ένα μυθικό υβριδικό πλάσμα παρελαύνει στους δρόμους για τα παιδιά, συμβολίζοντας τους εργαζόμενους ανθρώπους της Βασιλείας που στέκονται απέναντι στην καταπίεση της ελίτ. Δεδομένου του συνδυασμού ενεργειών και φυσικών χαρακτηριστικών του πλάσματος, το όνομα αποδείχθηκε ιδανικό.

Το αιθέριο glockenspiel δίνει τον τόνο στο lead single “Fend You Off”. Αυτή η ονειρική μελωδία υποκρύπτει μια κοχλάζουσα ένταση, που ξεσπάει σε ένα κρεσέντο εξυψωμένο από ένα τρίο φωνών σε μια αρμονία συγκλονιστική. Καθώς το riff ανεβάζει ταχύτητα, ο Manuel επαναλαμβάνει: “There’s a thorn in my side”.

«Ενώ τα προηγούμενα άλμπουμ αφορούσαν περισσότερο το κάλεσμα της κοινότητας για δράση, αυτό πρόκειται για μια προσωπική αναζήτηση», αποκαλύπτει. «Το “       Fend You Off” έχει να κάνει με το πώς μπορείς να αμύνεσαι απέναντι σε ένα άτομο που είναι τοξικό απέναντί σου. Καταπίνεις τη γλώσσα σου μέχρι τη στιγμή που δεν μπορείς να το κάνεις πια.»

Στο “Kilonova”, το μπάσο και οι κιθάρες μιμούνται τον ανήσυχο χτύπο ενός καρδιακού παλμού, κλειδώνοντας σε έναν γεμάτο delay ρυθμό που αναγκάζει το κεφάλι να τον ακολουθήσει. Οι ψαλμωδίες διαπερνούν το χάος, αιμορραγώντας σε ένα λαχανιασμένο ρεφρέν. «Ένα “Kilonova” είναι η σύγκρουση δύο σουπερνόβα», δηλώνει ο ίδιος. «Είναι το είδος του μεγαλείου που επιδιώκω».

Η απειλητική ερμηνεία του Manuel μετά βίας υπερβαίνει τα όρια ψιθύρου στο μοχθηρό, “Clawing Out”. Σε χτυπάει και σε τραυματίζει με μια μεταδοτική υποχθόνια διάθεση που δημιουργείται στο ρεφρέν καθώς όλοι φωνάζουν συγχρονισμένα. «Είναι ένα από τα πιο βαριά τραγούδια που έχω γράψει ποτέ», επιβεβαιώνει. «Έχει μια σκληροπυρηνική κλωτσιά. Στιχουργικά, το ‘Clawing Out’ μιλάει για το πως να βρεις το δρόμο σου για να βγεις από ένα τέλμα. Βρίσκεσαι σε μια σκατένια κατάσταση και αντιστέκεσαι».

Το “Disease” στηρίζεται σε ένα σχεδόν θολό drumbeat, καθώς ένα μπλουζάδικο κιθαριστικό lead διαπερνά το πυκνό μπάσο που γρυλίζει, για να κορυφωθεί σε ένα mantra. «Είναι λίγο πιο rock ‘n’ roll», σχολιάζει ο ίδιος. «Ρισκάρω, γιατί δεν θέλω να φτιάχνω το ίδιο τραγούδι ξανά και ξανά».

Ύστερα, ακολουθεί το “Hide In Shade”. Διοχετεύει το χαρακτηριστικό black metal stomp του group με μια ζωτική ομοβροντία ακραίων συναισθημάτων. «Εξακολουθώ να θέλω να έχω μια κλασική στιγμή των Zeal & Ardor. Είναι ένα τραγούδι-πέρασμα». Η διαδρομή ολοκληρώνεται με το θρηνητικό και ποιητικό “to my ilk”. Η χαλαρή μπλουζ κιθάρα ελίσσεται γύρω από δυνατά παλαμάκια, ενώ η φωνή του Manuel αντηχεί μέσα από μια χορωδία. «Είναι συναισθηματικό σε άλλο επίπεδο και βγήκε ακριβώς όπως το φανταζόμουν», σημειώνει.

Βασιζόμενοι στο δικό τους μοναδικό υβρίδιο, οι Zeal & Ardor ανεβαίνουν ξανά στην κορυφή.

«Προσκαλούμε τους ακροατές να ακούσουν όλο το φάσμα των διαφορετικών πλευρών και ήχων που διαμορφώνουν το Zeal & Ardor», καταλήγει ο Tiziano. Υπάρχουν όμορφες στιγμές, αλλά ταυτόχρονα είναι γεμάτο με ένταση και γοητεία.» Στη συνθετική προσέγγιση του Manuel και στη διαδικασία συνεργασίας με κάθε μέλος, υπάρχει αρκετή σκοπιμότητα αλλά και το στοιχείο της σύμπτωσης και του ‘τυχαίου’. Ανυπομονώ να δω τις αντιδράσεις του κόσμου».

«Οι Zeal & Ardor είναι το πάθος μου, η αυτοπραγμάτωσή μου και οι φίλοι μου,» καταλήγει ο Manuel. «Είναι αυτό που μου επιτρέπει να συνεχίσω να είμαι ένας περίεργος τύπος ως… επάγγελμα! Είναι βασικά τα πάντα για μένα.»

Για εμάς που θα τους απολαύσουμε στο Terra Vibe στις 11 Ιουλίου 2025 είναι ο τρόπος να ξεσηκωθούμε, να αφεθούμε στο συναίσθημα, να εξερευνήσουμε το «διαφορετικό», σε ένα φεστιβάλ που 30 χρόνια το τιμά, το υπερασπίζεται και το αποζητά.

30 χρόνια Rockwave Festival.

…Stay tuned!

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 11 ΙΟΥΛΙΟΥ

ALICE COOPER

ZEAL AND ARDOR LIVE

@TERRA VIBE PARK

Εθνική Οδός Αθηνών – Λαμίας 37ο χλμ, ΤΚ 190 11, Μαλακάσα Αττικής

Music is our business, but we do it for the fun
#ROCKWAVE30

Εισιτήρια

Η ΠΡΟΠΩΛΗΣΗ ΕΧΕΙ ΞΕΚΙΝΗΣΕΙ!

Γενική είσοδος: 49.50€
Γενική είσοδος + VIP Parking*: 60€
V.I.P. εισιτήριο: 99€
Με 3 εισιτήρια V.I.P. δικαιούστε ένα Parking voucher*
3ήμερο (Opeth – Rotting Christ – Savatage) εισιτήριο γενικής εισόδου: 120€
Με 3ήμερο εισιτήριο γενικής εισόδου, μπορείτε να προσθέσετε Parking voucher* με 15€
*Για να προσθέσετε το Parking/V.I.P. Parking voucher, ακολουθήστε τις οδηγίες που αναγράφονται στην ιστοσελίδα της more.

Ηλεκτρονικά: more.com
3ήμερο εισιτήριο

Ticket House
Πανεπιστημίου 42

Metal Era
Εμμανουήλ Μπενάκη 22, Αθήνα

Monsterville
Αγίας Ειρήνης 13, Αθήνα
Music Corner
Πανεπιστημίου 56, Αθήνα

A day to remember… 10/1 [KREATOR]

By
Rock Hard
-
0
Kreator

Kreator

ΟΝΟΜΑ ΑΛΜΠΟΥΜ: “Enemy of God” – KREATOR
ΕΤΟΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ: 2005
ΕΤΑΙΡΕΙΑ: Steamhammer
ΠΑΡΑΓΩΓΟΣ: Andy Sneap
ΣΥΝΘΕΣΗ ΜΠΑΝΤΑΣ:
Φωνητικά, κιθάρες – Milland “Mille” Petrozza
Κιθάρες – Sami-Yli Sirniö
Μπάσο – Christian Giesler
Drums – Jurgen “Ventor” Reil

Έχεις βάλει το δίσκο να ξαναπαίξει. Όχι επειδή “πρέπει να μπεις στο κλίμα”. Όχι επειδή “πρέπει να θυμηθείς τι και πως”. Αλλά επειδή θέλεις. Θέλεις να μπεις ξανά στο κλίμα του και να θυμηθείς τι και πως. Είναι οι αναμνήσεις που έχεις σχηματίσει με αυτόν, που σε οδηγούν στο πως θα γράψεις και τι. KREATOR και “Enemy of God” ετών 20 λοιπόν. Δεν είναι ΚΑΘΟΛΟΥ υπερβολή να πούμε, ότι αυτό, μαζί με τον προκάτοχό του, γαλούχησαν τη πρώτη γενιά της αναβίωσης της καριέρας των Γερμανών της καρδιάς μας. Όποιος ήταν έφηβος τότε (ο υπογράφων τούτο το κείμενο, εις εξ αυτών!), τώρα είναι στα 30+, οπότε έχει άλλη συναισθηματικού τύπου σχέση με τους δίσκους KREATOR της πρώτης δεκαετίας του 2000. Ειδικά δε, αν σκεφτείτε ότι για κάποιους, ήταν η πρώτη τους επαφή με το σχήμα, αντί για το “Pleasure to kill”, το “Terrible certainty” ή το “Extreme aggression” για παράδειγμα. Το αν στη πορεία το αγαπημένο τους έγινε άλλο, είναι απλά άσχετο από αυτό που συζητάμε.

Ας γυρίσουμε τα ρολόγια 20 χρόνια πίσω. Εδώ, βρισκόμαστε 3,5 χρόνια μετά το “Violent revolution” και τον αντίκτυπο του στην σκηνή. Οι παλιοί είχαν μόλις γυρίσει με φόρα, όλοι τους. Οι συμπατριώτες τους SODOM (“Μ16”) και DESTRUCTION (“All hell breaks loose”, “The Antichrist”, “Metal discharge”), οι συνοδοιπόροι από την αντίπερα όχθη EXODUS (“Tempo of the damned”) και DEATH ANGEL (“The art of dying”), ενώ νέες μπάντες ξεπηδούσαν δεξιά και αριστερά, στον απόηχο των THE HAUNTED (CARNAL FORGE, DARKANE, TERROR 2000, HATESPHERE και πάει λέγοντας). Μέσα σε αυτό το τοπίο οι KREATOR καλούνταν να προσαρμοστούν, υπό μορφή αντιδανείου βέβαια, μια και οι νέες τότε Ευρωπαϊκές thrash (και όχι μόνο) μπάντες, στη δική τους “σχολή” μελωδικά επιθετικών (ή μήπως επιθετικά μελωδικών; – ιδού η απορία!) riffs χρωστάνε τα υλικά πάνω στα οποία έχτισαν καριέρες. Ως εκ τούτου, το “Enemy of God” όταν βγήκε στα δισκάδικα στις 10 Γενάρη 2005, ήταν καθ’ όλα φρέσκο και εντυπωσιακό.

Από τα μοντέρνα κλασσικά όπως το ομώνυμο, το “Impossible brutality”, στο “κλείνω το μάτι στη πειραματική περίοδο” “Voices of the dead” (με την φανταστική του μπασογραμμή και το υπέροχο ρεφρέν του), σε υπερύμνους – κρυφά χαρτιά όπως το ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΙΚΟ “Suicide terrorist” ή το “Murder fantasies” (με κερασάκι στη τούρτα σολάρα του Michael Amott των ARCH ENEMY), οι KREATOR αποδεικνύουν ότι ο ήχος τους δεν είναι κάτι μονοκόμματο ή μονοδιάστατο. Απεναντίας, πρόκειται για ένα πλήρες πολυδιάστατο ηχητικό μείγμα, που μεταλλάσσεται και εξελίσσεται με το περιβάλλον γύρω του, παραμένοντας αδιαμφισβήτητα thrash. Θες οι μελωδίες του “One evil comes – a million follow”, του “Under a total blackened sky” ή του “Dying race apocalypse” που κολλάνε στο μυαλό σου και δεν φεύγουν ούτε με λοβοτομή; Θες τα βγαλμένα από τις μέρες του διπόλου “Extreme aggression”/”Coma of souls” και τόσο καταστροφικά “World anarchy” (το πρώτο κομμάτι KREATOR που άκουσα) και “Dystopia”;

Οι KREATOR έχουν άσσους στο μανίκι και δεν τους αποκαλύπτουν όλους μονομιάς. Το “When death takes its dominion” μας θυμίζει τη δύναμη τους στα mid-tempo κομμάτια με μελωδίες έξυπνες και δυνατές. Και φτάνουμε με τούτα και με εκείνα, στο μέγα φινάλε του δίσκου. Το “The ancient plague”. Μια ωδή στους KREATOR της πειραματικής περιόδου, περασμένης μέσα από το νέο φίλτρο της μπάντας, ένα σεμιναριακό, επικό σε διάρκεια κομμάτι με τον Mille να ανατριχιάζει με την ερμηνεία του. Αυτός ο άνθρωπος μπορεί να είναι η φωνή της οργής και του προβληματισμού, αλλά μπορεί κάλλιστα να είναι η φωνή της ενδοσκόπησης και του στοχασμού σε πιo mid-tempo μοτίβα. Θα το αποδείκνυε και μελλοντικά περαιτέρω, αλλά εδώ, έχουμε την πρώτη μορφή αυτού. Και τι φινάλε…

And I saw millions of souls
Preparing for the last incarnation
No more earthly pleasures, no more life’s temptation
And the ghosts of long forgotten societies
Cast out wicked dreams from the heart of the lost
The future is drowning in the ashes of the past
And through the toxic stench of human tragedy
A savior appears in a red mask in front of me…and Satan is his name!!

20 χρόνια έχουν περάσει σαν νεράκι. Πόσα πράγματα έχουν αλλάξει. Ωστόσο, το “Enemy of God” στέκεται αγέρωχο, περήφανο για τη κληρονομιά του, παραμένοντας μια από τις κορυφαίες στιγμές της ύστερης εποχής των KREATOR, μεγαλώνοντας έτι περαιτέρω το όνομα των Γερμανών θεών της βίας. Το εν λόγω άλμπουμ τους έφερε στα μέρη μας για μια ακόμα φορά, στη τελευταία που θα έπαιζαν στο Ρόδον με τους EKTOMORF προτού αυτό κλείσει οριστικά. Ο δίσκος έχει τελειώσει να παίζει, για άλλη μια φορά. Οι αναμνήσεις βρίσκονται κλειδωμένες εκεί, τα μαθήματα ζωής επίσης εκεί. Το ίδιο συναίσθημα πληρότητας που ένιωσες τη πρώτη φορά, ομοίως. Σας αφήνω με τους ακόλουθους στίχους:

Nothing can divide, terror is thy name
Last legion alive, set the world aflame
Enemy of God, masters you have none
Sweep to victory, when thy kingdom come
Enemy of God, cast deliverance
Fanatical divide, slaying innocence
Enemy of God, answer to no one
Bringing war from heaven, a thousand fires burn!

Did you know that?

– Το κλασσικό εξώφυλλο ανήκει στον κύριο Joachim Lütke, όπως και το εξώφυλλο του “Hordes of chaos”. Το βιογραφικό του είναι αρκούντως εντυπωσιακό, μια και πολλοί συμπατριώτες των KREATOR τον εμπιστεύτηκαν στο οπτικό κομμάτι. Ενδεικτικά, PROTECTOR (“A shedding of skin”), DESTRUCTION (“Release from agony”, “Live without sense”, “All hell breaks loose”), MEKONG DELTA (“Dances of death (and other walking shadows)”), RAGE (“Perfect man”, “Invisible horizons” EP), SCANNER (“Hypertrace”), PYRACANDA (“Two sides of a coin”, “Thorns”). Θα ήταν παράλειψη βεβαίως, να μην αναφέρουμε σύγχρονες ως προς το “Enemy of God” δουλειές του με τους ANNIHILATOR (“Carnival diablos”), ARCH ENEMY (“Doomsday machine”), DIMMU BORGIR (“Death cult armaggeddon”), DIVINE HERESY (“Bleed the filth”) και MESHUGGAH (“ObZen”).

– Ιστορικό το video clip του ομώνυμου κομματιού, σκηνοθετημένο από τον Joern Heitmann, που είχε συνεργαστεί με τους RAMMSTEIN για τα “Ich will” και “Sonne”. To δε “Impossible brutality” σκηνοθετήθηκε από τον Stefan Browatzki που είχε κάνει μαζί τους και το “Violent revolution”, ενώ είχε συνεργαστεί και με τους MOTORHEAD για το “Brave new world”.

– Μια από τις πλέον δελεαστικές επανεκδόσεις που έχουν δει τα μάτια μου, βγήκαν το 2006, με τα video clip που προαναφέραμε, δύο οπαδικά video clip (“Dystopia”, “Dying race apocalypse”) που κέρδισαν διαγωνισμό που έκαναν οι KREATOR, το άλμπουμ σε 5.1 μίξη, ενώ το DVD είχε όλη την εμφάνιση τους στο Wacken του 2005 (που ως είθισται, πήραν κεφάλια) αλλά και την εμφάνιση στην εκπομπή Rockpalast. Αξίζει να σημειωθεί η πρόσφατη καμπάνια επανέκδοσης του μαζί με το “Hordes of chaos” σε εξίσου χορταστικά πακέτα.

Γιάννης “Enemy of God” Σαββίδης

Underground Halls Vol. 193 (CENTURY, MOUNTAIN THRONE, NECROMANIAC, TIME RIFT)

By
Rock Hard
-
0
Halls

Halls

«Πόσα αντίτυπα έχει πουλήσει το συγκρότημα; Από ποια εταιρεία κυκλοφορεί το άλμπουμ; Παίζει μέσα κανένας γνωστός;». Ερωτήματα που τουλάχιστον εδώ, δεν υφίστανται. Και δεν υφίστανται, διότι πολύ απλά, δε μας ενδιαφέρουν οι απαντήσεις τους. Η ποιότητα στη μουσική είναι αυτό που μας ενδιαφέρει. Το να ανακαλύπτει κανείς νέες αγαπημένες μπάντες εκεί που δεν το περιμένει, θα αποτελεί πάντα, εκτός από μεγάλη ικανοποίηση, την πλέον ευχάριστη πρόκληση, καθώς κι εμείς είμαστε πρωτίστως οπαδοί. Σε μια στήλη λοιπόν όπου τα «αδηφάγα» αυτιά των ολοένα και αυξανόμενων φίλων της δεν έχουν σύνορα, έτσι κι εμείς θα προσπαθούμε κάθε φορά να παρουσιάζουμε τη μεγαλύτερη δυνατή γκάμα ήχων και συγκροτημάτων. Άλλωστε, κανένα best seller δε θα υπήρχε, αν δεν υπήρχε η σκηνή του UNDERGROUND.

ΣΥΓΚΡΟΤΗΜΑ/ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΗΣ: CENTURY
ΤΙΤΛΟΣ ΔΙΣΚΟΥ: “Sign of the storm”
ΕΤΑΙΡΕΙΑ: Electric Assault Records/ Dying Victims Productions
ΣΥΝΘΕΣΗ:
Leo Ekström Sollenmo – Τύμπανα, μπάσο
Staffan Tengnér – Κιθάρα, μπάσο, φωνητικά
ΣΥΝΔΕΣΜΟΙ:
Electric Assault Records Bandcamp
Dying Victims Productions Bandcamp
Century Bandcamp
Facebook
Spotify

Πάμε μέχρι την Στοκχόλμη; Εκεί θα βρούμε τους CENTURY, μια ανάσα πριν κυκλοφορήσουν το δεύτερο άλμπουμ τους, με τίτλο “Sign of the storm”. Το ντεμπούτο “The conquest of Time” που κυκλοφόρησε πριν δυο χρόνια, τα πήγε αρκετά καλά. Δίχως λοιπόν να χάσουν καιρό, οι δύο Σουηδοί εκμεταλλεύτηκαν τον θόρυβο γύρω από το όνομά τους και κυκλοφόρησαν αρχικά ένα split με τους συντοπίτες τους, TYRANN, το single “Sacrifice / Avenging force” όπου μας επιφύλασσαν ένα ακυκλοφόρητο, ολοκαίνουργιο κομμάτι και πριν το νέο τους άλμπουμ, ένα ακόμη single προπομπό, το “Children of the Past”. Και τα δύο singles σε μορφή κασέτας, να επισημάνουμε εδώ.

Ωραίες κινήσεις, μερακλήδικες, αλλά πάντα τη μεγαλύτερη σημασία θα την έχουν οι ολοκληρωμένες δουλειές, μη ξεχνιόμαστε. Ας δούμε λοιπόν τι μας σερβίρουν τούτη τη φορά οι CENTURY. Παρατήρηση πρώτη, δεν ξεφεύγουν ούτε πόντο από την κατεύθυνση που είχαν εξαρχής. Καλό; Καλό. Το θέλουμε; Νομίζω πως ναι. Ο Staffan και ο Leo ακούν μετά μανίας NWOBHM καθώς και το πρώιμο heavy metal της πατρίδας τους, επιμένοντας «παραδοσιακά» και είναι (μουσικά τουλάχιστον) “true” και “vintage” ως το μεδούλι. Όσο για τις προθέσεις τους, δεν χρειάζεται να ανησυχούμε. Σουηδοί είναι, αποκλείεται να είναι «έμποροι οπαδικών συναισθημάτων» και «μουσικοί απατεώνες». Το ζουν αυτό που κάνουν.

Αν πρέπει να περιγράψουμε τους CENTURY βάσει άλλων συγκροτημάτων, θα επιμείνω σε όσα είχα γράψει και στη παρουσίαση του “The conquest of Time”: HEAVY LOAD, OVERDRIVE, GOTHAM CITY, DIAMOND HEAD, SATAN, AVENGER. Αυτές είναι οι μπάντες που μου έρχονται πρώτες στο νου και μάλλον όχι τυχαία. Αν τώρα εσύ που με διαβάζεις, μόνο και μόνο στην ανάγνωση αυτών των ονομάτων ένιωσες έναν ιδιαίτερο ηλεκτρισμό να σε διαπερνά, ξέρεις ήδη τι να περιμένεις, αλλά και τι να κάνεις. Για τους υπολοίπους, μια ερώτηση: Υπάρχει ή δεν υπάρχει πάντοτε χώρος για καλό συνθετικά, σωστά παιγμένο, “swords & sorcery heavy metal”, στη ζωή μας;

Εγώ λέω πως υπάρχει! Συνεπώς, η ποιότητα του “Sign of the storm” θα το οδηγήσει ώστε να πρωταγωνιστήσει στον χώρο του, κατά τη φετινή χρονιά. Το μόνο σίγουρο! Ωστόσο, εγώ σαν παράξενος και λεπτολόγος που είμαι, θα απαιτήσω από τους Staffan και Leo να βρουν δύο-τρεις ακόμη καλούς μουσικούς (πανεύκολο αν ζεις στη Σουηδία) να γίνουν κανονική, full time μπάντα και να ξεκινήσουν τις συναυλίες. Γιατί η τελική αποτίμηση για έναν καλλιτέχνη, επάνω στην σκηνή γίνεται!

ΥΓ: Αν θες βινύλιο, θα απευθυνθείς στο bandcamp της Electric Assault Records. Αν θες CD, στο αντίστοιχο της Dying Victims Productions. Για τις υπόλοιπες κυκλοφορίες του group, στο δικό του.

(8 / 10)

Δημήτρης Τσέλλος

Photo by Terry Palamara

ΣΥΓΚΡΟΤΗΜΑ/ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΗΣ: NECROMANIAC
ΤΙΤΛΟΣ ΔΙΣΚΟΥ: “Sciomancy, malediction & rites abominable”
ΕΤΑΙΡΕΙΑ: Invictus Productions
ΣΥΝΘΕΣΗ:
C. Howler – Throat possessions, Black Arts spells & conjurer of the Restless Wraiths of the Abyss
Sadistik Fornicator – Guitarmageddon, keys of Death and Hades, megalomantic decompositions & die-hard cult leader
The One – Basstard tremblings, necrophonous disarray, winds of Mayhem & macabre consigliere of deadly omens
V. Pestilencia – Apocalyptic Drumonitions, Therianthropic Aural Assault & Morbid Coven Mediator
ΚΑΛΕΣΜΕΝΟΙ ΜΟΥΣΙΚΟΙ:
A.A. Nemtheanga – Χορωδιακά φωνητικά στο “Caput Draconis”
A Corpse Without a Soul – Φωνητικά στα “Calling forth the Shade” και “Conjuration of St. Cyprian”
Nameless Void – Πλήκτρα στο “Necromancess”
ΣΥΝΔΕΣΜΟΙ:
Invictus Productions Bandcamp
Necromaniac Bandcamp
Facebook
Spotify

Αν διάβασες τις παραπάνω πληροφορίες, σίγουρα έχεις μια έκφραση κάπου μεταξύ «τι διάβασα μόλις τώρα;» και «εντάξει, θέλω να διαβάσω και την συνέχεια!». Και ιδού η συνέχεια! Οι NECROMANIAC είναι ένα πολυεθνικό (με μουσικούς από Ελλάδα, Πολωνία, Ισπανία και Σουηδία) project που φέτος κάνει την επίσημη «πρώτη» του. Είχαν βέβαια προηγηθεί ένα demo (“Morbid metal”) και ένα EP (“Subterranean death rising”) αλλά αυτά τα ακούσαμε προ αμνημονεύτων ετών. Συνεπώς, το «Επιστημολογία, κακοδοξία & βδελυρές τελετές» (αυτό σημαίνει το “Sciomancy, malediction & rites abominable”) είναι αυτό με το οποίο θα συστηθούν ουσιαστικά, τουλάχιστον σε ένα ευρύτερο κοινό.

Πίσω από τα παράξενα ονόματα των συμμετεχόντων, τακτικών και εκτάκτων, κάποιους τους ξέρουμε, κάποιους όχι. Ο The One είναι ο Αλέξανδρος Αντωνίου (MACABRE OMEN, THYRATHEN – με την πρόσφατη αλμπουμάρα ακόμη να ενθουσιάζει!), o C. Howler είναι ο Carl Tiburtius Nordblom (NIGHTBRINGER), πίσω από το ψευδώνυμο Nameless Void βρίσκεται ο Edward Miller των NEGATIVE PLANE, όσο για τον Nemtheanga, θεωρώ πως όλοι γνωρίζουμε έστω και σαν όνομα τους PRIMORDIAL, ναι; Οι υπόλοιποι, διατηρούν την μυστικότητά τους και δεν αποκαλύπτονται. Χμ… δεν πειράζει, ας χαρεί και ο αρχισυντάκτης μου, που του αρέσουν κάτι τέτοια! Πάμε στη μουσική.

Ο τίτλος του demo, είναι αυτοπεριγραφικός. “Morbid metal” λένε οι ίδιοι πως παίζουν και συνάμα υπόσχονται “no mercy, no forgiveness, no salvation, no return”. Το οποίο σε πιστή μετάφραση σημαίνει κολασμένο, διαβολικό, μοχθηρό black/death/thrash, μια ανίερη μίξη συγκροτημάτων όπως οι SODOM, MAYHEM, POSSESSED, CELTIC FROST και MORTUARY DRAPE. Δεν υπάρχει κανένας απολύτως λόγος να προβώ σε περιγραφές τύπου «τα riffs είναι έτσι και τα φωνητικά κάνουν το ένα και το άλλο», «κουκιά μετρημένα» ακούμε εδώ. Είπαμε, black/death/thrash! Οφείλω όμως να πω ότι, προς όφελος της ποικιλίας στον ήχο, οι NECROMANIAC δεν «τρέχουν» μονίμως, αλλά δίνουν πάρα πολύ χώρο στην ατμόσφαιρα και στα αργά, σχεδόν κινηματογραφικά «περάσματα», κάτι που τους χαρίζει πολλούς πόντους. Ωραίο και το εξώφυλλο, όπου απολαμβάνουμε ένα έργο του Johann Wilhelm Baur (“Aeson decrepitvs fit ivnior opera Medeae“, 1685)

Πρώτα το άλμπουμ θα βγει σε CD, το οποίο έχει μάλιστα προγραμματιστεί να κυκλοφορήσει στις 13 Ιανουαρίου, για να συμπέσει με το “Wolf Moon” (την πρώτη πανσέληνο του έτους ή αλλιώς «Πανσέληνο του Λύκου»), μετά, θα βγει στην αγορά και το βινύλιο. Νομίζω πως για τους ακραίους, έχουμε την πρώτη σίγουρη επιλογή, για το 2025.

(8 / 10)

Δημήτρης Τσέλλος

ΣΥΓΚΡΟΤΗΜΑ/ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΗΣ: TIME RIFT
ΤΙΤΛΟΣ ΔΙΣΚΟΥ: “In flight”
ΕΤΑΙΡΕΙΑ: Dying Victims Productions
ΣΥΝΘΕΣΗ:
Justin Kaye – Μπάσο, κιθάρα
Terrica Catwood – Τύμπανα
Domino Monet – Φωνητικά
ΣΥΝΔΕΣΜΟΙ:
Bandcamp 1
Bandcamp 2
Facebook
Spotify

Οι TIME RIFT είναι Αμερικανοί κι έρχονται από το Portland. Αν παρακολουθείς στενά τα τεκταινόμενα στο NWOTHM «στρατόπεδο» και δεν χάνεις κυκλοφορία για κυκλοφορία, σίγουρα κάπου είχες σημειώσει το ντεμπούτο EP τους (“Cold future”) και το πρώτο τους full length (“Eternal rock”), όταν αυτά κυκλοφόρησαν το 2017 και το 2020, αντίστοιχα. Δεν επρόκειτο για κάτι το ιδιαίτερο, η αλήθεια είναι αυτή. Το heavy rock τους το είχαμε ακούσει και ξανακούσει και ξανακούσει άπειρες φορές όλα αυτά τα χρόνια, ωστόσο το αποτέλεσμα ήταν αντικειμενικά αξιόλογο κι η τριάδα έδειχνε πως είχε δυνατότητες για να πετύχει ακόμη καλύτερα πράγματα στο άμεσο μέλλον.

Εδώ και δύο περίπου χρόνια, η μπάντα έχει αλλάξει και πάλι σύνθεση. Ξεκίνησε ως trio αποτελούμενο από άνδρες (ο αρχηγός Justin Kaye στη φωνή και την κιθάρα και οι Levi Campbell/Matt Amott σε μπάσο/τύμπανα αντιστοίχως), ακολούθως έγινε μεταγραφή η πρώτη κατά σειρά κυρία της παρέας (η Terrica στα τύμπανα) και πλέον τα 2/3 είναι θηλυκού γένους, με την Domino Monet να κρατά το μικρόφωνο. Αυτό είναι και το line-up που ηχογράφησε το “In flight”.

Βάζοντάς το να παίξει, αφού χαζέψεις το ωραίο artwork του Hickory Mertsching (λαδάκι σε καμβά, όχι AI αηδίες), καταλαβαίνεις αμέσως πως υπάρχει αισθητή βελτίωση από το “Eternal rock”. Σίγουρα, προϊόν των πολλών club shows που το συγκρότημα έδωσε στο μεσοδιάστημα αυτό. Με καλύτερη παραγωγή, βελτιωμένη αισθητική, ανώτερα παιξίματα και με τη φωνή της Domino να ταιριάζει απόλυτα με τη μουσική, φαίνεται πως οι TIME RIFT έχουν κάνει το βήμα παραπάνω.

Με το ένα πόδι στο hard rock και το άλλο στο πρώιμο heavy metal, οι Αμερικανοί ακούγονται τόσο retro όσο πρέπει, αλλά και «φρέσκοι» ταυτόχρονα. Τραγούδια για να πιείς τις μπύρες σου, να οδηγήσεις στην εθνική οδό, να αποβάλεις κάθε έγνοια της καθημερινότητας, τραγούδια για κάθε ώρα και στιγμή της ημέρας… αυτό είναι το περιεχόμενο του “In flight”. Και από την στιγμή που οτιδήποτε vintage εκεί έξω σπανιότατα μας απογοητεύει, τότε, τι άλλο να ζητήσουμε;

(7,5 / 10)

Δημήτρης Τσέλλος

ΕΠΑΝΑΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑ

Το δεύτερο full-length άλμπουμ των Γερμανών MOUNTAIN THRONE, με τίτλο “The Silver Light”, κυκλοφόρησε πέρυσι. Λογικό λοιπόν να αναρωτηθείς γιατί επανακυκλοφορεί τόσο σύντομα. Η απάντηση είναι η παρακάτω: Αρχικά, κυκλοφόρησε μέσω του bandcamp της μπάντας (στο οποίο μπορείς να μπεις αν πατήσεις εδώ), σε digital μορφή. Φαίνεται όμως πως υπήρξε σεβαστή ανταπόκριση από τον κόσμο και η επανακυκλοφορία του σε φυσική πια μορφή, έγινε ο στόχος της Cold Knife Records, εταιρείας που συσχετίζεται με την Supreme Chaos Records, για όσους κατέχουν καλά το underground.

Οι τέσσερεις φίλοι από το Esslingen, επανέρχονται λοιπόν έντεκα (ή δώδεκα, αν υπολογίσουμε τούτη την επανακυκλοφορία) ολόκληρα χρόνια μετά το ντεμπούτο τους, “Stormcoven” και ξαναφέρνουν στην επιφάνεια το επικό heavy/doom metal τους. Έχουν επιρροές από αρκετούς σπουδαίους του επικού ήχου, τις φιλτράρουν καλά και βγάζουν κάτι ναι μεν όχι πρωτότυπο, μα σίγουρα ποιοτικό! “Ancient metal” ονομάζουν οι ίδιοι τη μουσική τους και μπορώ να καταλάβω τον λόγο ή τους λόγους που έχουν υιοθετήσει τον χαρακτηρισμό αυτόν.

Είναι αρχέγονος ο ήχος, το δίχως άλλο! Και προσμετρώ στα θετικά του, τόσο την εντελώς “live” παραγωγή, που τους κάνει να ακούγονται σαν να το έχουν ηχογραφήσει «μια κι έξω» στο studio, όσο και το γεγονός πως μπορούν να κρύβουν τις αδυναμίες τους και να μην τις αφήνουν να εξελίσσονται σε μεγάλα μειονεκτήματα. Για παράδειγμα, ο Matze στη φωνή είναι ένας ερμηνευτής μετρίων δυνατοτήτων, ανταποκρίνεται όμως σωστά στον ρόλο του.

Ακούμε λοιπόν το “The Silver Light” και ακονίζουμε σπαθιά και τσεκούρια, περιμένοντας την εμφάνισή τους στο επερχόμενο Up the Hammers Festival τον Μάρτιο.

Δημήτρης Τσέλλος

OI ROTTING CHRIST ΣΤΟ TERRA REPUBLIC 27/6! 3ήμερο ΕΙΣΙΤΗΡΙΟ ΓΙΑ ΤΙΣ 3 ROCKWAVE ΣΥΝΑΥΛΙΕΣ ΣΤΟ TERRA REPUBLIC

By
Rock Hard
-
0
Rotting

Rotting

XLALALA PROUDLY PRESENTS
ROCKWAVE FESTIVAL 30 Years Anniversary Edition

ROTTING CHRIST
27 ΙΟΥΝΙΟΥ 2025
TERRA REPUBLIC

To Rockwave Festival με υπερηφάνεια παρουσιάζει το μεγαλύτερο Ελληνικό Metal συγκρότημα όλων των εποχών ως τον headliner της δεύτερης μέρας στο Terra Republic.

Με πείσμα, επιμονή, σκληρή δουλειά και αστείρευτη έμπνευση, οι Rotting Christ εδώ και 35 χρόνια ηγούνται και πρεσβεύουν την Ελληνική μέταλ σκηνή, έχοντας πλέον χτίσει μία πιστή βάση χιλιάδων οπαδών που τους αποθεώνουν παγκοσμίως.

Οι ROTTING CHRIST ιδρύθηκαν από τον Σάκη και Θέμη Τόλη το 1987. Ξεκινώντας με βάση το death και το grind, είχαν ήδη ξεκινήσει ένα πιο σκοτεινό μουσικό ταξίδι, μέχρι την κυκλοφορία του ντεμπούτου τους full-length album ‘Thy Mighty Contract‘ (1993). Στα επόμενα επτά άλμπουμ, από το ‘Non Serviam‘ (1994) έως το ‘Sanctus Diavolos‘ (2004), οι ROTTING CHRIST καθόρισαν σταθερά το δικό τους ξεχωριστό στυλ πειραματιζόμενοι με στοιχεία από το death, το heavy και το gothic metal χωρίς να προδίδουν τις black ρίζες τους. Σταδιακά, από underground ήρωες έγιναν headliners.

Με το ένατο άλμπουμ τους, ‘Theogonia’ (2007), ξεκίνησαν να πειραματίζονται με παραδοσιακές φόρμες, ένα στοιχείο που ανανέωσε τον ήχο τους και το οποίο έκτοτε τους συνοδεύει ως σήμα κατατεθέν. Η εξερεύνηση της παγκόσμιας μυθολογίας οδήγησε τους ROTTING CHRIST στην εξαιρετικά επιτυχημένη κυκλοφορία τους, ‘Rituals‘ (2016). Το ‘The Heretics ‘ (2019) σηματοδότησε ένα ακόμη βήμα στην εξέλιξη των Ελλήνων μάστερ του Black Metal, αφού αποτελεί μια μουσική διαδρομή μέσα από τα δεινά των θρησκευτικών πολέμων, του Ζωροαστρισμού και του αιώνιου πολέμου μεταξύ καλού και κακού.

Τον Μάιο του 2024 κυκλοφόρησαν το ‘Pro Xristou’, εμβληματικό, ατμοσφαιρικό, δυναμικό, μας μεταφέρει στην αρχαιότητα και τιμά μυθικά και ιστορικά πρόσωπα, αλλά και την έννοια της ελευθερίας του ανθρώπου. Λαμβάνοντας διθυραμβικές κριτικές, ο δίσκος αποτέλεσε αφορμή για δύο συναυλίες-φωτιά σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη με τους οπαδούς να κλείνουν τα shows τραγουδώντας αγκαλιά με τους Rotting Christ φανερά συγκινημένους να τα δίνουν όλα σε ένα κρεσέντο που έχει μείνει χαραγμένο στη μνήμη όλων μας.

Στις 27 Ιουνίου στο Terra Republic, με περισσότερα από 35 χρόνια καριέρας, 14 στούντιο άλμπουμ, δώδεκα EP, singles και split κυκλοφορίες, καθώς και περισσότερες από 1.250 συναυλίες στο ενεργητικό τους, το Rockwave Festival παρουσιάζει τους Rotting Christ ως αυτό ακριβώς που τους αξίζει: έναν από τους απόλυτους headliners της παγκόσμιας black metal σκηνής.

ΕΙΣΙΤΗΡΙΑ

Γεν. Είσοδος 49.50€
Γεν. Είσοδος με θέση VIP parking 60€*– μόνο ONLINE στην ιστοσελίδα της more
*Πρέπει να προσθέσετε το voucher “parking” στο check out. Διαφορετικά δεν κατοχυρώνεται η θέση parking.

Προπώληση: more.com

3ημέρου 26-27-28 Ιουνίου

Metal Era Εμμανουήλ Μπενάκη 22, Αθήνα
Monsterville Αγίας Ειρήνης 13, Αθήνα
Music Corner Πανεπιστημίου 56, Αθήνα
NEPHILIM Πατριάρχου Ιωακείμ 17, Θεσσαλονίκη
ALONE music store Γ Θεοχάρη 2, Θεσσαλονίκη
ΔΙΩΡΟΦΟΝ café-bar Κερασούντος 81, Καλαμαριά

FLOOR JANSEN 11/7 TERRA VIVE | ROCKWAVE FESTIVAL 2025

By
Rock Hard
-
0
Floor Jansen

Floor Jansen

FLOOR JANSEN
11 JULY 2025
TERRA VIBE PARK

Η ιέρεια του Βορρά, Floor Jansen, η frontwoman των Nightwish και επιτυχημένη σόλο καλλιτέχνης έρχεται στο Terra Vibe στις 11 Ιουλίου, για να μας παρασύρει με τη μαγευτική φωνή της με τραγούδια από την σόλο καριέρα της αλλά και κομμάτια-σταθμούς από την δισκογραφία των Nightwish.

Από το Φινλανδικό Hall of Fame, και frontwoman των πολυπλατινένιων Nightwish, στους After Forever, η Ολλανδή πρωτοπόρος του συμφωνικού metal, Floor Jansen έχει γνωρίσει παγκόσμια επιτυχία. Η φωνή της διατρέχει τα μουσικά είδη, ενώ η γεμάτη πάθος ερμηνεία κατακτά το ακροατήριο, χαρίζοντας της χιλιάδες οπαδούς εκτός του μέταλ χώρου.

Η σόλο καριέρα της Floor απογειώθηκε ραγδαία το 2019, όταν καθήλωσε το κοινό της Ολλανδίας με την αριστουργηματική ερμηνεία του “The Phantom of the Opera” στην τηλεοπτική εκπομπή “Beste Zangers”.

Την ίδια χρονιά, τιμήθηκε με το βραβείο Dutch Pop prize, για τη σημαντική συμβολή της στην ολλανδική ποπ μουσική. Η ανακοίνωση της πρώτης σόλο περιοδείας της προκάλεσε άνευ προηγουμένου ενθουσιασμό, με τα εισιτήρια (~18.000) να εξαντλούνται σε λιγότερο από 24 ώρες – απόδειξη της αφοσιωμένης βάσης θαυμαστών της.

Η κυκλοφορία του πρώτου της σόλο single “Fire” το 2022 σηματοδότησε ένα νέο κεφάλαιο στη μουσική της πορεία. Ως Ολλανδή πρέσβειρα της Record Store Day, υπερασπίστηκε την σπουδαιότητα της μουσικής με φυσικά όργανα στην ψηφιακή εποχή. Η Floor συμμετείχε επίσης στο διεθνώς αναγνωρισμένο τηλεοπτικό πρόγραμμα «Sing Meinen Song Germany», όπου εντυπωσίασε τους τηλεθεατές με τις πολύπλευρες ερμηνείες της σε τραγούδια καλλιτεχνών όπως οι SDP, Clueso και ELIF.

Σε μια στιγμή εθνικής υπερηφάνειας, η Floor ερμήνευσε τον εθνικό ύμνο της Ολλανδίας στον αγώνα Formula 1 Heineken Dutch Grand Prix τον Σεπτέμβριο του 2022, μπροστά σε εκατοντάδες χιλιάδες οπαδούς του σπορ και εκατομμύρια ανθρώπους που παρακολουθούσαν τη ζωντανή αναμετάδοση παγκοσμίως.

Τον Οκτώβριο του 2022, η Floor διαγνώστηκε με καρκίνο του μαστού. Μετά από επιτυχημένη επέμβαση, επέστρεψε σύντομα στη σκηνή με τους Nightwish για την ευρωπαϊκή τους περιοδεία, δίνοντας δύο sold-out συναυλίες στο Ziggo Dome του Άμστερνταμ. Αυτό φανερώνει την ανθεκτικότητά της και την ακλόνητη αφοσίωσή της στην τέχνη της.

Τον Μάρτιο του 2023 κυκλοφόρησε το ντεμπούτο σόλο άλμπουμ της Floor με τίτλο “PARAGON”, ακολουθούμενο από μια επιτυχημένη, sold-out περιοδεία σε Ολλανδία, Γερμανία, Ελβετία και Αυστρία. Είναι αξιοσημείωτο ότι η Floor ξεκίνησε αυτή την περιοδεία ενώ ήταν έγκυος στη δεύτερη κόρη της, τη Lucy.

Το 2024 με τους Nightwish κυκλοφόρησαν το άλμπουμ τους “Yesterwynde”, προσθέτοντας άλλο ένα ορόσημο στη λαμπρή καριέρα της Floor. Με το βλέμμα στραμμένο στο 2025, η Floor θα ξεκινήσει την πρώτη της θεατρική περιοδεία, όπου θα μοιραστεί το προσωπικό ταξίδι της: πώς ξεπέρασε τον καρκίνο του μαστού και βίωσε την εγκυμοσύνη της, καταφέρνοντας να τα ισορροπήσει με τη μουσική της καριέρα.

Με περισσότερους από 1,5 εκατομμύριο ακόλουθους στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και ένα φανατικό fan club με πάνω από 8.000 μέλη, η Floor συνεχίζει να εμπνέει και να συνδέεται με το κοινό της.

Η ικανότητά της να προκαλεί βαθιά συναισθήματα μέσα από τις ερμηνείες της και η εντυπωσιακή της γκάμα, την έχουν καθιερώσει ως μία από τις πιο ευέλικτες και αξιοσέβαστες τραγουδίστριες της γενιάς της παγκοσμίως.

 

Στις 11 Ιουλίου, στο κατάφυτο Terra Vibe, η Floor Jansen έρχεται να μας παρασύρει με τη μυστηριώδη γοητεία της σε ένα λυρικό ταξίδι με επιλεγμένες στάσεις στη δισκογραφία των Nightwish, της σόλο δισκογραφία της… και όχι μόνο!

 

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 11 ΙΟΥΛΙΟΥ

ALICE COOPER

FLOOR JANSEN

TERRA VIBE PARK

Εθνική Οδός Αθηνών – Λαμίας 37ο χλμ, ΤΚ 190 11, Μαλακάσα Αττικής

Εισιτήρια

Η ΠΡΟΠΩΛΗΣΗ ΕΧΕΙ ΞΕΚΙΝΗΣΕΙ!

Γενική είσοδος: 49.50€
Γενική είσοδος + VIP Parking*: 60€
V.I.P. εισιτήριο: 99€
Με 3 εισιτήρια V.I.P. δικαιούστε ένα Parking voucher*
3ήμερο εισιτήριο γενικής εισόδου: 120€
Με 3ήμερο εισιτήριο γενικής εισόδου, μπορείτε να προσθέσετε Parking voucher* με 15€
*Για να προσθέσετε το Parking/V.I.P. Parking voucher, ακολουθήστε τις οδηγίες που αναγράφονται στην ιστοσελίδα της more.

Ηλεκτρονικά: more.com
3ήμερο εισιτήριο

Metal Era
Εμμανουήλ Μπενάκη 22, Αθήνα

Monsterville
Αγίας Ειρήνης 13, Αθήνα
Music Corner
Πανεπιστημίου 56, Αθήνα

ΟΙ OPETH ΣΤΟ ROCKWAVE! 25/6 ΛΥΚΑΒΗΤΤΟΣ, 26/6 TERRA REPUBLIC

By
Rock Hard
-
0
Opeth

Opeth

XLALALA PROUDLY PRESENTS

ROCKWAVE FESTIVAL 30 YEARS ANNIVERSARY EDITION

OPETH

25 ΙΟΥΝΙΟΥ 2025 – ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ ΛΥΚΑΒΗΤΤΟΥ, ΑΘΗΝΑ

26 ΙΟΥΝΙΟΥ 2025 – TERRA REPUBLIC, ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ

Στην αγκαλιά του progressive σκοταδιού: Οι Opeth έτοιμοι να σαρώσουν την καλοκαιρινή Ελλάδα.

Τους αγαπάμε ιδιαίτερα και εκείνοι ανταποδίδουν αυτή την αγάπη με κάθε ευκαιρία.

Το 2024, όλος ο κόσμος υπέκυψε στη σκοτεινή γοητεία του “The Last Will & Testament” τοποθετώντας τον ανάμεσα στους κορυφαίους δίσκους της χρονιάς.

Το καλοκαίρι του 2025 έρχονται στην Ελλάδα για να μας τον παρουσιάσουν ζωντανά!

Όσοι ήμασταν στον Λυκαβηττό, ξέρουμε πολύ καλά τι προσδοκούμε…

Να νιώσουμε κάθε νότα αυτής της θηριώδους μπάντας να διαπερνά τις φλέβες μας ενώ κάθε κραυγή του Åkerfeldt μας σκίζει τα σωθικά.

Μετά τη θριαμβευτική περσινή τους εμφάνιση στο κατάμεστο Θέατρο του Λυκαβηττού, οι θρύλοι του progressive metal Opeth, επιστρέφουν για δύο τεράστιες συναυλιακές βραδιές που υπόσχονται να μείνουν αξέχαστες.

Αθήνα και Θεσσαλονίκη, these nights will be OUR last will and testament!

25 Ιουνίου. Πρώτη Στάση: Θέατρο Λυκαβηττού

Η αρχή γίνεται στην εμβληματική σκηνή του Θεάτρου Λυκαβηττού, την Τετάρτη, 25 Ιουνίου 2025. Σε ένα μαγευτικό σκηνικό, στην κορυφή της πόλης, κάτω από τον αθηναϊκό ουρανό, οι Opeth θα μας παρασύρουν σε ένα αριστουργηματικό μουσικό ταξίδι, γεμάτο πάθος, σκοτάδι, συναίσθημα, τέχνη και metal, εδραιώνοντας  την παράδοση που τους καθιέρωσε στις καρδιές των Ελλήνων οπαδών.

26 Ιουνίου. Δεύτερη Στάση: Terra Republic

Η δεύτερη εμφάνιση θα πραγματοποιηθεί την Πέμπτη 26 Ιουνίου 2025, στο Terra Republic, στον χώρο που θα γίνει σημείο αναφοράς στη συναυλιακή πραγματικότητα της Βορείου Ελλάδος και των Βαλκανίων γενικότερα. Είμαστε βέβαιοι πως η παρουσία των Opeth εκεί ως headliner, θα είναι καταλυτική και θα σημαδέψει με ιδανικό τρόπο τον τριήμερο metal μαραθώνιο που θα απολαύσουμε λίγο έξω από την Θεσσαλονίκη.

Οι συναυλίες των Opeth παρέχουν μία μοναδική εμπειρία που κανείς δεν μπορεί να μαντέψει την εξέλιξή τους αλλά όλοι θέλουμε να την ζήσουμε! Γνωρίζουν τον μυστικό τρόπο ώστε να συνδυάζουν την τεχνική αρτιότητα με την φαντασία, την τόλμη, την αυθεντικότητα και την απόλυτη συναισθηματική ένταση. Τα υλικά που χρησιμοποιούν ώστε να μας παρασύρουν στην δίνη τους; Οι Opeth είναι γνωστοί για την ικανότητά τους να μεταφέρουν την πολυπλοκότητα της μουσικής τους επί σκηνής με μοναδικό τρόπο, συνδυάζοντας progressive metal με folk, jazz και death metal με τον Mikael Åkerfeldt να μαγνητίζει τα βλέμματα όσο και αν προσπαθεί να μας πείσει για την anti-star φύση του.

Με πάνω από τρεις δεκαετίες στην καριέρα τους, οι Opeth έχουν εκπαιδεύσει τους θαυμαστές τους να περιμένουν το απρόσμενο. Αλλά, ακόμα και για τα δικά τους δεδομένα, οι Σουηδοί τιτάνες του progressive έχουν δημιουργήσει κάτι αδιανόητο αυτή τη φορά! Το 14ο δισκογραφικό πόνημα του συγκροτήματος, το “The Last Will & Testament”, είναι ο πιο σκοτεινός και βαρύς δίσκος που έχουν γράψει εδώ και δεκαετίες, και ταυτόχρονα ο πιο τολμηρά progressive…

Τι εστί Opeth;

Οι Opeth είναι το όραμα του Mikael Åkerfeldt.  Είναι ο τρόπος με τον οποίο ο τόσο χαρισματικός, τόσο ταλαντούχος μουσικός, εκφράζει τις πολυποίκιλες μουσικές του ανησυχίες, παρουσιάζοντας τις ετερόκλητες αναφορές που έχει, γεφυρώνοντας μουσικούς κόσμους φαινομενικά αταίριαστους και κάνοντας το απίθανο, να μοιάζει απολαυστικά φυσιολογικό. Η μουσική παρακαταθήκη των Opeth είναι ένα φαινόμενο Πολιτισμού και τα album τους λειτουργούν ως το προσωπικό ημερολόγιο του Åkerfeldt, μιας και σε αυτά καθρεφτίζεται το σημείο ζωής, σκέψης, ωριμότητας και διάθεσης, στο οποίο βρισκόταν ο δημιουργός την αντίστοιχή στιγμή της ζωής του. Με τον τρόπο αυτό καταφέρνει να κάνει το κοινό να ταυτίζεται με τα λόγια και τις νότες του.

Βαδίζοντας στα μουσικά κεφάλαια των Opeth.

Το ταξίδι ξεκινά με το “Orchid” (1995) ένα album που  συνδύαζε τον ήχο του σκανδιναβικού death metal της εποχής με ακουστικές κιθάρες και μελωδικά περάσματα, δημιουργώντας έναν πρωτοποριακό ήχο με μεγάλης διάρκειας τραγούδια και πολύπλοκες δομές. Στο “Morningrise” (1996) οι progressive επιρροές είναι ακόμα πιο εμφανείς, όλα τα τραγούδια διαρκούν πάνω από 10 λεπτά με το 20λεπτο “Black Rose Immortal“ να αποτελεί παράδειγμα της σύνθετης γραφής τους αλλά των προθέσεων του συγκροτήματος.  Όταν το καλοκαίρι του 2024 το έπαιξαν ζωντανά στο Θέατρο του Λυκαβηττού, ο Mikael αναφέρθηκε σε αυτό ως “shitty song” κάνοντας μας για μία ακόμα φορά να σχολιάσουμε το «διάσημο αυτοσαρκαστικό χιούμορ» του. To πρώτο τους concept album είναι το “My Arms, Your Hearse” (1998). Πιο σκοτεινό και βαρύ, ασχολείται με την ιστορία ενός πνεύματος που παρακολουθεί τη ζωή προσπαθώντας  να κατανοήσει τον θάνατό του. Τα concept συνεχίζονται με το “Still Life” (1999) το οποίο κατάφερε να περάσει σε ένα πιο μεγάλο ακροατήριο και θεωρείται από πολλούς οπαδούς ως ο προπομπός των σπουδαίων πραγμάτων που θα ακολουθούσαν.  Το album αφηγείται την ιστορία ενός εξορισμένου άνδρα που επιστρέφει για να βρει την αγαπημένη του και «μπλέκει» με το Ιερατείο της γενέτειράς του.

Το “Blackwater Park” (2001) είναι μία επανάσταση.  Ένα αριστούργημα του progressive metal, με παραγωγό τον Steven Wilson (Porcupine Tree) που δίνει στο συγκρότημα παγκόσμια αναγνώριση και ανοίγει ένα νέο κεφάλαιο όχι μόνο για το συγκρότημα αλλά και για τη μουσική γενικότερα. Το “Deliverance” (2002)  που ακολουθεί είναι το πιο σκληρό τους album  και δημιουργήθηκε  παράλληλα με το “Damnation” (2003) στο οποίο το συγκρότημα εξετάζει την μελωδική του πλευρά μέσα από ακουστικές ως επί το πλείστον συνθέσεις. Τα πολύ σπουδαία album συνεχίζονται και η δημοτικότητα τους καλπάζει πλέον με το  “Ghost Reveries” (2005) και “Watershed” (2008) το οποίο θα ήταν και το  τελευταίο, για πολλά χρόνια album τους που περιλαμβάνει death metal φωνητικά. Ενώ η πρώτη δεκαετία του αιώνα ήταν αυτή στην οποία οι Opeth πάντρεψαν με απαράμιλλο τρόπο το death metal με το progressive rock, για τα επόμενα 10 χρόνια θα δημιουργούσαν μία σειρά από δίσκους όπου το extreme metal θα έβγαινε από την εικόνα και το σχήμα θα έπλεε με μεγάλη επιτυχία στα νερά του prog όπως αυτό δημιουργήθηκε στη δεκαετία του 70 και το αποκωδικοποίησε το υπέροχο μυαλό του Akerfeltd.

To “Heritage” (2011) ήταν ο δίσκος που ξεκίνησε τη νέα εποχή των Opeth και το “Pale Communion” (2014) συνέχισε σε αυτήν την κατεύθυνση με επιρροές από jazz και συμφωνική μουσική. Στο “Sorceress” (2016) η ένταση ανεβαίνει και στο σχήμα φαίνεται να  εξερευνά τη σκοτεινή πλευρά του prog rock. Η ασταμάτητη αναζήτηση για δημιουργία συνεχίζεται με το εξαιρετικό “In Cauda Venenum” (2019) το οποίο έχει μία σπάνια εσωτερικότητα και σύμφωνα με τον δημιουργό η αυθεντική του μορφή είναι αυτή με τους στίχους στα Σουηδικά.

Με το πλέον πρόσφατο “Last Will And Testament” (2024) οι Opeth μπαίνουν για μία ακόμα φορά σε ένα νέο κεφάλαιο της καριέρας τους, σηματοδοτώντας την επιστροφή των death metal φωνητικών του Mikael Åkerfeldt μετά από το 2008 σε ένα καταπληκτικά βλοσυρό όσο και μελωδικό, concept album που αφηγείται την ανάγνωση της διαθήκης ενός πατριάρχη, αποκαλύπτοντας οικογενειακά μυστικά. Δικαίως ο δίσκος βρίσκεται ψηλά σε λίστες με τα καλύτερα albums του 2024. Μετά από τρεις δεκαετίες εντυπωσιακής καριέρας, οι Opeth έκαναν το πιο τολμηρό δημιουργικό τους άλμα. Το The Last Will & Testament είναι ένας progressive και δραματικός θρίαμβος, και μια ακόμη απόδειξη ότι το να περιμένεις το απρόβλεπτο είναι ο μόνος τρόπος να πας μπροστά, για τους οπαδούς των κορυφαίων Σουηδών. Ο δίσκος βρίθει μελοδράματος που στοιχειώνει ακόμα και τους πιο τολμηρούς, συγκλονιστικές αποκαλύψεις, και ίσως την πιο άγρια και απρόβλεπτη μουσική που έχει γράψει ποτέ ο συνθέτης και frontman του σχήματος, Mikael Åkerfeldt.

Μετά τη μεγάλη επιτυχία των Opeth to 2019, με το In Cauda Venenum,  το The Last Will & Testament διαδραματίζεται στη σκοτεινή και κιτρινισμένη δεκαετία του 1920. Σαν κλασικό θρίλερ εποχής, αποκαλύπτει σιγά-σιγά τα μυστικά του, με τα τραγούδια να ρίχνουν διαδοχικά φως στις δηλωμένες μηχανορραφίες του εκλιπόντος (αλλά σίγουρα όχι ακίνδυνου) πρωταγωνιστή μας. Το συναισθηματικό χάος της ιστορίας ταιριάζει απόλυτα με το έντονο αλλά συνάμα κλειστοφοβικό soundtrack των Opeth, το οποίο ελίσσεται περίτεχνα προς ένα ανατριχιαστικό αλλά υπέροχο φινάλε. Κυρίαρχοι του δικού τους ιδιοσυγκρασιακού μουσικού πεδίου, οι Opeth βγάζουν το πιο μοναδικό ηχητικό αποτέλεσμα!

Υπερήφανοι υπέρμαχοι του progressive ιδεώδους, οι Opeth δεν επαναλαμβάνονται ποτέ μουσικά και το The Last Will & Testament είναι εξίσου αποκαλυπτικό και περιπετειώδες με τους 13 προκατόχους του. Αλλά ένα πράγμα είναι αναμφισβήτητο: Τα απαράμιλλα death metal growl φωνητικά του Mikael Akerfeldt έχουν επιστρέψει, για πρώτη φορά μετά το Watershed του 2008.

«Μ’ αρέσει να είμαι κατά κάποιο τρόπο εκτός μόδας», λέει ο Åkerfeldt. «Οπότε, σε ο,τι αφορά την επαναφορά των of death metal φωνητικών, ήθελα να γίνει όταν θα είχε σταματήσει να απασχολεί τον κόσμο… και υποθέτω ότι αυτή η στιγμή έφτασε! Ίσως είναι λίγο αναπάντεχο, αλλά κάναμε κάποιες επετειακές συναυλίες και παίξαμε πολλά παλιά μας τραγούδια και σκέφτηκα ότι η death metal φωνή μου ακουγόταν καλά. Υπήρξε επίσης μια μικρή παρότρυνση από τον νέο μας ντράμερ, τον Walt. Είναι death metal-ας. Ο Mendez (μπασίστας των Opeth) ήταν επίσης λίγο σαν γητευτής αλόγων, λέγοντας «Ίσως θα έπρεπε να κάνεις κάτι πιο βαρύ αυτή τη φορά…» Στο τέλος σκέφτηκα, ναι, ας το δοκιμάσουμε».

Το The Last Will & Testament σκοπεύει να αποτελέσει ορόσημο στην λαμπρή δισκογραφική ιστορία των Opeth. Ο πρώτος ολοκληρωμένος concept δίσκος του συγκροτήματος, περιλαμβάνει guest cameos από τον θρύλο των Jethro Tull, Ian Anderson και τον Joey Tempest, frontman των Σουηδών θρύλων της ροκ, Europe. Μόνο ένα από τα οκτώ τραγούδια του άλμπουμ έχει τίτλο: closing ballad A Story Never Told. Τα υπόλοιπα αναγράφονται απλώς ως αριθμημένα κεφάλαια σε αυτό το αργά εκτυλισσόμενο διήγημα της εξαπάτησης, των κατηγοριών και της προδοσίας. Αινιγματικό, αγωνιώδες και καθηλωτικό, το The Last Will & Testament είναι μια θυελλώδης, prog metal ιστορία που δεν μοιάζει με καμία άλλη.

Στο The Last Will & Testament, μαζί με την εδραιωμένη σύνθεση των Opeth, που αποτελείται από τον Mikael Åkerfeldt, τον κιθαρίστα Fredrik Åkesson, τον μπασίστα Martin Mendez και τον keyboard maestro Joakim Svalberg, κάνει το δισκογραφικό του ντεμπούτο ο νέος ντράμερ Waltteri Väyrynen, ο οποίος εντάχθηκε στο συγκρότημα το 2022.

«Ήξερα ότι ο Walt ήταν σπουδαίος ντράμερ, αλλά δεν ήξερα πόσο πραγματικά καλός ήταν. Δεν είμαστε άσχετοι μουσικοί σε αυτό το συγκρότημα, μπορούμε να παίξουμε. Αλλά όπως αράζαμε στα Rockfield Studios, εκείνος απλά έγραψε αυτά τα εξωφρενικά, τεχνικά τραγούδια με μία λήψη. Τα ηχογραφούσαμε σχεδόν σε πραγματικό χρόνο! [Γέλια] Είναι καταπληκτικός».

«Είναι ένας ταραχώδης δίσκος για μένα», καταλήγει ο Åkerfeldt. «Είναι μια έκρηξη ιδεών, που το γουστάρω. Είναι λίγο πιο σύντομος και πιο γρήγορος. Αλλά σίγουρα δεν ήθελα να αναμασήσω τα παλιά. Το μόνο που έχει επιστρέψει είναι κάποιες από αυτά τα death metal φωνητικά, αλλά η διάθεση εξακολουθεί να είναι πολύ πιο progressive. Με το χαρακτηριστικό ύφος των Opeth, δεν είναι ένας δίσκος που αφουγκράζεσαι με τη μία και που ή τον αγαπάς ή τον μισείς με μία ακρόαση. Χρειάζεται χρόνος, και αν αφιερώσεις αυτόν τον χρόνο, μπορεί να σου αρέσει… ή να το μισήσεις! Αισθάνεσαι σαν να γράφτηκε παρορμητικά. Το οποίο και συνέβη, κατά κάποιο τρόπο! Ακούω πράγματα σε αυτό το άλμπουμ και σκέφτομαι, πως στο διάολο προέκυψε αυτο;»

Στην Αθήνα, στις 25 Ιουνίου, στο Δημοτικό θέατρο Λυκαβηττού και στη Θεσσαλονίκη στις 26 Ιουνίου, στο Terra Republic, το Rockwave Festival γιορτάζει τα 30 του χρόνια με ένα τους πολυαγαπημένους μας Opeth να παρουσιάζουν live τον νέο τους concept δίσκο «The Last Will & Testament» και όχι μόνο… Δύο εμφανίσεις έντονες, ανατρεπτικές και γεμάτες συναίσθημα.

XLALALA PROUDLY PRESENTS

ROCKWAVE FESTIVAL 30 YEARS ANNIVERSARY EDITION

OPETH

25 ΙΟΥΝΙΟΥ 2025 – ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ ΛΥΚΑΒΗΤΤΟΥ, ΑΘΗΝΑ

26 ΙΟΥΝΙΟΥ 2025 – TERRA REPUBLIC, ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ

THE HALO EFFECT – “March of the unheard” (Nuclear Blast)

By
Rock Hard
-
0
Halo Effect

Halo Effect

Να ξεκινήσουμε από τα βασικά και να ευχηθώ σε όλους καλή χρονιά με υγεία πάνω από όλα. Βαδίζοντας σε όλο και πιο περίεργους καιρούς, ας αφήσουμε τον αρχαίο τρόπο ψυχαγωγίας, αυτόν της μουσικής, να πλημυρίσει την ζωή μας με συναισθήματα. Ψάχνοντας λοιπόν τους οιωνούς για ένα ευχάριστο 2025, έρχομαι την πρώτη ημέρα του έτους να γράψω την άποψη μου για ένα άλμπουμ, στο οποίο είχα εναποθέσει τις ελπίδες μου ότι θα άκουγα κάτι πολύ καλό και που θα έκανε ποδαρικό στο νέο έτος με το δεξί.

Και οι ελπίδες μου ήταν επάνω στους THE HALO EFFECT διότι, ως γνωστόν, μιλάμε για ένα συγκρότημα όπου τα μέλη του ήταν βασικοί παράγοντες, μέσω των IN FLAMES και των DARK TRANQUILLITY, για να ανθίσει και να γιγαντωθεί το melodeath και έχοντας ως λαμπρό παράδειγμα το “Days of the lost”, που έκανε πάταγο πίσω στο 2022, περίμενα την επόμενη τους δουλειά καρτερικά.

Τρία χρόνια λοιπόν μετά και μόλις στην έναρξη του νέου έτους, οι THE HALO EFFECT μας προσφέρουν το “March of the unheard”, που συνεχίζει το ίδιο ποιοτικό έργο του “Days of the lost”, με την ίδια όρεξη και αγάπη, με τον ίδιο σεβασμό στη μουσική που υπηρετούν από τις αρχές των 90s. Στο “March of the unheard” τα πράγματα είναι ξεκάθαρα από την αρχή. Μιλάμε για τη μουσική του Gothenburg στο μεγαλείο της, από αυτούς που την ανέδειξαν. Έχοντας περισσότερα κοινά στοιχεία με τον ήχο των IN FLAMES, κάπου λογικό αν σκεφτούμε ότι το 90% του συγκροτήματος είναι τα πρώην μέλη τους, έχοντας μόνο τον Μιχαλάρα τον Stanne από τους DARK TRANQUILLITY, που και αυτός ήταν στους IN FLAMES στο ξεκίνημα τους, το “March of the unheard” έχει όλα τα στοιχεία που θα λατρέψει ο οπαδός του συγκεκριμένου ήχου.

Τα ταυτόσημα riff, με τα απίστευτα leads και οι δομές των τραγουδιών, εμπεριέχουν στο DNA τους όλα αυτά που τους έχουν κάνει θρύλους. Τα “Detonate” και “Cruel perception” είναι κλασικά παραδείγματα, τα οποία είχαμε ακούσει ήδη πριν βγει το άλμπουμ, ενώ το εναρκτήριο “Conspire to deceive”, είναι το τέλειο πάντρεμα από DARK TRANQUILLITY και IN FLAMES. Ιδιαίτερη μνεία αξίζει το “Forever astray”, όπου το κεντρικό του riff ειλικρινά με ανατριχιάζει, καθώς είναι σαν να ξεπήδησε από τις χρυσές εποχές του ιδιώματος. Οι πιο ρομαντικοί θα βρουν ως υπέροχη προσθήκη την εισαγωγή με την ακουστική κιθάρα στο “Our channel to the darkness”, όπου αφήνει την θέση της σ’ έναν καταιγισμό από riff. Στο “Between directions”, που φέρνει ελαφρά προς το “Alias” των IN FLAMES, ακούμε τον Stanne να τραγουδά με τα υπέροχα καθαρά φωνητικά του ενώ το “The burning point” που ξεκινά με μία doom διάθεση, γυρίζει άμεσα σε μία πολεμική ατμόσφαιρα, χωρίς να δέχεται αιχμαλώτους. Το κλείσιμο του “March of the unheard” έρχεται με το ακουστικό instrumental “Coda” και κάπως έτσι ολοκληρώνεται ακόμα ένα πολύ καλό άλμπουμ από τους THE HALO EFFECT.

Δεν θέλω να το συγκρίνω με το “Days of the lost”, διότι το ντεμπούτο ήταν ακόμα στο μυστήριο. Δεν ήξερα τι θα ακούσω και αν θα απογοητευόμουν με αυτό που θα άκουγα. Τελικά το αποτέλεσμα ξεπέρασε τις οποιοσδήποτε προσδοκίες μου και θεωρώ ότι δύσκολα μπορεί να εκθρονιστεί. Και τo “March of the unheard” είχε να αντιμετωπίσει αυτή την δυσκολία. Ξέρουμε όλοι τι περιμένουμε πλέον από τους THE HALO EFFECT και δεν έχουμε σε αυτό το άλμπουμ κάποια έκπληξη. Έχουμε όμως το αναμενόμενο, ένα πάρα πολύ καλό άλμπουμ, που συνεχίζει επάξια να φέρνει στα αυτιά μας μουσική που μας έχει λείψει πολύ.

Δεν θα μπορούσα να ζητήσω καλύτερο ποδαρικό για το 2025 από αυτό εδώ.

8 / 10

Δημήτρης Μπούκης

NORTHERN BREEZE – “Shade of oblivion” (Hellenic Metal World)

By
Rock Hard
-
0
Northern Breeze

Northern Breeze

Η μέρα αρχίζει και μικραίνει σε διάρκεια, η ψύχρα του χειμώνα κάνει δειλά επιτέλους την εμφάνισή της, οι συνθήκες κρίνονται ιδανικές για την ακρόαση ενός black metal δίσκου. Η αλήθεια είναι ότι σπάνια ασχολούμαι με την παρουσίαση ενός πολύ ακραίου δίσκου, όχι γιατί δεν μου αρέσει, αλλά γιατί θεωρώ ότι στην τιμημένη μας ομάδα υπάρχουν παιδιά πιο καταρτισμένα από εμένα στο συγκεκριμένο ιδίωμα. Όταν όμως το κάνω, συνήθως είναι ένας δίσκος που μου έχει τραβήξει περισσότερο την προσοχή και εκτιμώ ότι αξίζει και την δική σας. Μια τέτοια περίπτωση είναι και οι δικοί μας NORTHERN BREEZE και το δεύτερο τους άλμπουμ με τίτλο “Shade of oblivion” που κυκλοφορεί σε λίγες μέρες.

Είναι γνωστό ότι η ελληνική black metal σκηνή είναι από τις πιο δυνατές παγκοσμίως και οι Λαμιώτες NORTHERN BREEZE αποτελούν και αυτοί ένα ισχυρό μέλος της. Το ντεμπούτο τους “Sailing to the north” του 2007, αν και άγουρο, άφησε άριστες εντυπώσεις και εδραίωσε τους NORTHERN BREEZE στους cult κύκλους. Και όμως, έπρεπε να περάσουν 17 ολόκληρα χρόνια για να κυκλοφορήσουν τη δεύτερη τους δουλειά.  Πάμε να δούμε αν άξιζε τον κόπο αυτή η αναμονή.

Το “Shade of oblivion” εντυπωσιάζει από το πρώτο άκουσμα. Σαν σύνολο ακούγεται πιο δομημένο, πιο σταθερό από το ντεμπούτο τους, φανερώνοντας την σαφή συνθετική εξέλιξη της μπάντας. Και αν το εναρκτήριο “Skias Onar Anthrwpos” θυμίζει την ελληνική καταγωγή των NORTHERN BREEZE με τις σαφείς αναφορές στους ROTTING CHRIST, η συνέχεια παραπέμπει στον παγωμένο Βορρά. Οι επιρροές από IMMORTAL και ENSLAVED είναι εμφανείς, ενώ η κληρονομιά του Quorthon και των BATHORY πέφτει βαριά σαν σκοτεινό πέπλο σε όλες τις συνθέσεις. Πρωτόλειο, αρχέγονο, ψυχρό black metal με αρκετή δόση νοσταλγίας, χωρίς όμως να ακούγεται παρωχημένο. Riffs πραγματικά ξυράφια εναλλάσσονται με ακουστικές μελωδίες, δημιουργώντας το αίσθημα της έκπληξης σε κάθε άκουσμα.

Πολύ σημαντικό θεωρώ το γεγονός ότι παρά την ωμότητα του δίσκου, η αίσθηση που σου αφήνει είναι αυτή της γλυκιάς μελαγχολίας και κάθαρσης που σε ωθεί σε άμεση επανάληψη της ακρόασης του άλμπουμ. Όλα τα κομμάτια του άλμπουμ είναι εξαιρετικά και θεωρώ ότι δεν θα απογοητεύσουν κανένα φίλο του είδους, ιδίως αυτούς της Βόρειας σχολής. Προσωπική μου αδυναμία αποτελούν το “Nordic son” που θα μπορούσε άνετα να βρίσκεται σε κάποιο άλμπουμ των BATHORY, το “Grief of mortality” με το κολοσσιαίο, στακάτο riff του ενώ το “Defy in darkness” που αποτελεί και τον επίλογο του δίσκου, κλέβει την παράσταση με το φοβερό ακουστικό επίλογο του, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι τα υπόλοιπα κομμάτια υστερούν. Τα ακουστικά περάσματα, δοθείσης της ευκαιρίας, να πω ότι είναι αρκετά και πλαισιώνουν με τον καλύτερο τρόπο τα κομμάτια, δίνοντας την απαραίτητη ανάπαυλα ανάμεσα στον καταιγισμό των riffs που βομβαρδίζουν ανελέητα τον ακροατή.

Μερικές ακόμα λεπτομέρειες που μου έκαναν εντύπωση είναι η πολύ καλή παραγωγή, η φρενιασμένη απόδοση και των τριών μελών της μπάντας και το φανταστικό εξώφυλλο του δίσκου, από τα καλύτερα που έχω δει μέσα στη χρονιά γενικότερα.

Με το “Shade of oblivion” οι NORTHERN BREEZE επιστρέφουν για τα καλά στο προσκήνιο και μάλιστα με θριαμβευτικό τρόπο. Αφήστε το πολικό ψύχος του να σας παρασύρει και βυθιστείτε άφοβα στον κόσμο του. HAIL!

8,5 / 10

Θοδωρής Κλώνης

WITHIN SILENCE – “The eclipse of worlds” (Ulterium Records)

By
Rock Hard
-
0
Within Silence

Within Silence

Ήρθε η ώρα να πάμε προς Σλοβακία, μία χώρα που δεν μπορώ να θυμηθώ εκ πρώτης να έχει δώσει κανένα γνωστό Metal σχήμα με εξαίρεση ίσως τους powerάδες SIGNUM REGIS, αν μπορούμε να τους θεωρήσουμε γνωστούς. Οι WITHIN SILENCE έρχονται να καλύψουν αυτό το κενό παίζοντας ένα άκρως μελωδικό power, φτάνοντας αισίως στον τρίτο δίσκο τους ύστερα από επτά χρόνια δισκογραφικής απουσίας. Το συγκρότημα είναι το κύριο δημιουργικό όχημα των μελών αφού ως επί το πλείστον δεν έχουν παρουσία σε άλλες μπάντες. Εξαίρεση αποτελεί ο ντράμερ Peter Pleva και ο ρυθμικός κιθαρίστας Majo Gonda, οι οποίοι βρίσκονται και στους ενδιαφέροντες Symphonic Power Metallers ANTHOLOGY που έχουν βγάλει δύο καλούς δίσκους που αξίζει να τσεκάρετε, ενώ τώρα ετοιμάζονται για τον τρίτο τους με Ελληνίδα τραγουδίστρια κιόλας.

Γυρνώντας πίσω στο θέμα μας, πάμε να δούμε τι έχει να μας πει το “The eclipse of worlds”. Έχουμε να κάνουμε με μουσική στο στυλ των THEOCRACY, ή των συμπατριωτών τους SIGNUM REGIS που ήδη αναφέραμε. Δηλαδή αρκετά ευχάριστη ατμόσφαιρα με πολύ καθαρά φωνητικά, χρήση πλήκτρων, ενώ υπάρχει αρκετή ποικιλία σε ταχύτητες χωρίς να λείπουν γρήγορες στιγμές. Κιθαριστικά έχει γίνει ωραία δουλειά επίσης, δεν μιλάμε για όγκο κοτρώνα, αλλά σίγουρα ούτε για κάτι άνευρο όπως π.χ. κάνουν συγκροτήματα τύπου TWILIGHT FORCE.  

Τους αναγνωρίζω σίγουρα τη διάρκεια των συνθέσεων αφού κυμαίνονται από τρίλεπτα τραγούδια μέχρι και έως ένα δεκατριών λεπτών κλείσιμο. Δεν πάνε να στριμώξουν τις συνθέσεις τους, αντίθετα είναι περιπετειώδεις όπου χρειάζεται. Να πω την αλήθεια μου, με τόση υπερπληροφόρηση μου είναι πιο δύσκολο να αφομιώσω πλέον μεγάλα σε διάρκεια κομμάτια, κάτι που κάνει τις ακροάσεις τέτοιων άλμπουμ πιο δύσκολη. Χρειάζονται προσοχή και πολλές επαναλήψεις, αλλά στην τελική αν επιμείνει κάποιος η ανταμοιβή είναι μεγαλύτερη και εν τέλει αυτοί οι δίσκοι είναι που θα ξεχωρίσουν. Βέβαια στην περίπτωσή μας  ίσως φταίει και λίγο το συγκρότημα, καθώς το πρόβλημα αυτό ήταν λίγο πιο έντονο. Αν χρειάζεται πολλές ακροάσεις για να μου μείνει έστω κάτι, το ρίχνω στο πόσο ενδιαφέρουσες ιδέες υπάρχουν και πόσο ικανές είναι να αφήσουν το στίγμα τους. 

Εδώ έρχεται και ένα άλλο θέμα που χτυπάει σε πολλά σύγχρονα γρουπ. Τα φωνητικά του Martin Klein είναι μια χαρά, την κάνουν τη δουλειά τους, αλλά μέχρι εκεί. Δεν είναι η φωνή που θα σου μείνει, ή θα θες διακαώς να ακούσεις ξανά και ξανά σε άλλες κυκλοφορίες. Αν δηλαδή είχαμε τις ίδιες συνθέσεις με μια φωνάρα που θα έκοβε την ανάσα, το αποτέλεσμα θα απογειωνόταν σίγουρα. 

Παρά αυτά που ανέφερα, η προσήλωση των Σλοβάκων είναι δεδομένη, οπότε μπορούμε να τους θεωρήσουμε μεταξύ των πρεσβευτών της σκληρής μουσικής για την χώρα τους. Αν θέλουμε να είμαστε δίκαιοι και να δούμε που βρίσκονται σε σχέση με την υπόλοιπη σκηνή, θα έλεγα το “Eclipse of worlds” είναι μία καλή επιλογή για όσους έχουν ακούσει όλα τα σιγουράκια, δεν έχουν χορτάσει και θέλουν κι άλλο μελωδικό Power Metal. Δεν θα τους πρότεινα σαν σημείο εκκίνησης για τις κυκλοφορίες της χρονιάς, αλλά ξέρετε κάτι; Χρειαζόμαστε τέτοια συγκροτήματα που δεν είναι φανταχτερά με μία πρώτη αυτιά, αλλά είναι εκεί για να γεμίζουν όμορφα τη συλλογή των βαμμένων οπαδών του είδους. Μπορεί να έχει τις αδυναμίες του, το έχω ακούσει όμως πιο πολύ από τις κυκλοφορίες άλλων supergroups που μας απασχόλησαν τον τελευταίο χρόνο οπότε τους το δίνω.  

7 / 10

Παύλος Παυλάκης

SHELTER ME: The Hard Rock Avenue! (Δεκέμβριος 2024: DAYTONA – BOBBIE DAZZLE – RADIOACTIVE)

By
Rock Hard
-
0
Shelter

Shelter

Υπάρχει μία κοινότητα οπαδών εκεί έξω που παραμένουν στις επάλξεις, διατηρούν την πίστη και παραμένουν νοσταλγικά προσηλωμένοι σε ένα μουσικό ιδίωμα που για δεκαετίες μας έχει χαρίσει μεγάλες χαρές και συγκινήσεις. Περί hard rock το ανάγνωσμα, λοιπόν, και με το Shelter Me, ευελπιστούμε να δείξουμε ότι αυτή η μουσική παραμένει alive and kicking με πολύ αξιόλογες κυκλοφορίες, μερικές εκ των οποίων θα αναφέρουμε εδώ…let’s get rocked!

ΟΝΟΜΑ ΑΛΜΠΟΥΜ: “Garder la flamme” – DAYTONA
ΕΤΟΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ: 2024
ΕΤΑΙΡΕΙΑ: Escape
ΠΑΡΑΓΩΓΟΣ: Fredrik Werner/Erik Heikne
ΣΥΝΘΕΣΗ ΜΠΑΝΤΑΣ:
Φωνητικά: Fredrik Werner
Κιθάρα: Erik Heikne
Keyboards: Johan Berlin
Μπάσο: Niclas Lindblom
Drums: Calle Larsson

Όσο η ένδοξη Αμερική παραμένει (σχεδόν) απούσα από τη σύγχρονη hard rock πραγματικότητα, το βάρος έχει επωμιστεί η Σουηδία η οποία συνεχίζει να παράγει αξιόλογα συγκροτήματα που έχουν σαν μοναδικό στόχο το φόρο-τιμής στην απαράμιλλη δεκαετία του ‘80. Ναι, μπορεί να μην είμαι ο μεγαλύτερος οπαδός της νέο-σουηδικής σκηνής αλλά η αλήθεια είναι αυτή και πάντα βρίσκει ένα τρόπο να μου το θυμίζει. Εν προκειμένω, έχουμε την περίπτωση των DAYTONA τα μέλη των οποίων μόνο τυχαία δεν είναι αφού έχουν μία πρότερη εμπειρία με μπάντες όπως οι MISS BEHAVIOUR, ECLIPSE,TIMESCAPE κ.α. Έτσι, σχεδόν από τα αποδυτήρια ξέρουμε ότι το αποτέλεσμα θα είναι ποιοτικό αν μη τι άλλο…

Μια ματιά και μόνο στο εξαιρετικό εξώφυλλο και αμέσως προετοιμάζεσαι για κάτι πολύ δυνατό. Αψεγάδιαστο AOR που θυμίζει συνθετικά πολύ έντονα τους FOREIGNER και τους GIANT ενώ ο καθοριστικός παράγοντας που κάνει τη διαφορά είναι ότι οι DAYTONA έχουν «πιάσει» ηχητικά τα 80s χρησιμοποιώντας κανονικά όργανα και όχι τα λοιπά κολπάκια της τεχνολογίας. Έχουμε και λέμε λοιπόν: εξώφυλλο…τσεκ. Πιασάρικα ρεφραίν…τσεκ. Κομμάτι με όνομα κοπέλας στον τίτλο (“Kelly”)…τσεκ. Σαξόφωνο…τσεκ. Το σημείο που με κέρδισε στους DAYTONA είναι η…Αμερικανιά τους! Δεν είναι, δηλαδή, άλλη μία απόπειρα να ακολουθήσουν τα χνάρια των H.E.A.T. ή των CRAZY LIXX. Δεν ανακαλύπτουν τον τροχό αλλά αποτυπώνουν περίφημα την καλύτερη δεκαετία για το ιδίωμα. Και αυτό από μόνο του είναι μία επιτυχία…

8,5 / 10

 

ΟΝΟΜΑ ΑΛΜΠΟΥΜ: “Fandabidozi” – Bobbie Dazzle
ΕΤΟΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ: 2024
ΕΤΑΙΡΕΙΑ: Rise Above Records
ΠΑΡΑΓΩΓΟΣ: Bobbie Dazzle & Dean Ashton
ΣΥΝΘΕΣΗ ΜΠΑΝΤΑΣ:
Φωνητικά: Bobbie Dazzle
Κιθάρα: Tadhq Bean-Bradley
Hammond: Aaron Bolli-Thompson
Μπάσο: Leon Smith
Drums: Eddy Geach

H Rise Above μας έχει συνηθίσει σε σύγχρονους δίσκους αναβίωσης άλλων δεκαετιών και πιο συγκεκριμένα της δεκαετίας του ‘70 είτε πρόκειται για vintage rock και doom είτε για πιο mainstream classic rock ήχους. Οπότε, δεν θα πρέπει να προκαλεί εντύπωση το γεγονός της κυκλοφορίας του “Fandabidozi” (ωραίος τίτλος, δεν είναι;) από την τραγουδίστρια Sian Greenway που έχει υιοθετήσει το stage name Bobbie Dazzle μιας και εδώ έχουμε ξεκάθαρα έναν αναλογικό ήχο των αρχών της δεκαετίας του 70. Αυτό που προκαλεί, όμως, σίγουρα εντύπωση –τουλάχιστον σε μένα προσωπικά- είναι ότι η Bobbie αποτυπώνει σε υπερθετικό βαθμό το glam rock της δεκαετίας του ‘70 όπως αυτό αναδείχθηκε στη Μεγάλη Βρετανία από μεγαθήρια όπως οι T-REX, SLADE, THE SWEET κ.α. Και μάλιστα το κάνει με πολύ πιεστικό τρόπο.

Η όλη αισθητική –ηχητικά και στυλιστικά- παραπέμπει στην ανεμελιά του power pop/rock στυλ εκείνης της εποχής και η όλη περιρρέουσα ατμόσφαιρα αποπνέει κάτι πολύ θετικό και αισιόδοξο. Τα τραγούδια είναι ανεβαστικά, τα refrains πιασάρικα και η έμφαση στα πρώτα και δεύτερα φωνητικά είναι εμφατική και αυτονόητη για το ιδίωμα. Προτείνω ανεπιφύλακτα το “Fandabidozi” γιατί μπορεί να μην είναι το επόμενο…Ziggy Stardust αλλά χαίρομαι πολύ να βλέπω καλλιτέχνες να «αγκαλιάζουν» εκείνη την εποχή, εκείνο τον ήχο και κυρίως την αισιόδοξη πλευρά της ζωής.

7,5 / 10

ΟΝΟΜΑ ΑΛΜΠΟΥΜ: “Reset” – RADIOACTIVE
ΕΤΟΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ: 2024
ΕΤΑΙΡΕΙΑ: Frontiers
ΠΑΡΑΓΩΓΟΣ: Tommy Denander
ΣΥΝΘΕΣΗ ΜΠΑΝΤΑΣ:
Tommy Denander – Κιθάρα, μπάσο, πλήκτρα, lead & backing φωνητικά
Guest musicians:
Jeff Paris – Lead & backing φωνητικά
Jim Jidhed – Lead φωνητικά
Robin McAuley – Lead & backing φωνητικά
Joey Vana – Lead & backing φωνητικά
Harris Dio Zindani – Lead φωνητικά
Mutt Lange – Backing φωνητικά
Lenna Paris – Backing φωνητικά
Neil Anami – Drums & percussion
Keith Scott – Guest solo στο “Reset”
Tony Levin – Μπάσο στο “Reset”
Tony Nilsson – Πλήκτρα & programming στο “Reset”
Jeremy Rubolino – Έγχορδα

Υπάρχουν δύο πολύ συγκεκριμένοι λόγοι που ακούω κάθε νέα κυκλοφορία των RADIOACTIVE. Ο πρώτος λόγος είναι ότι ο ιθύνων νους πίσω από το συγκρότημα δεν είναι άλλος από τον ταλαντούχο Tommy Denander ο οποίος αν μη τι άλλο διαθέτει μία εξαιρετική αίσθηση της μελωδίας. Ο δεύτερος και πιο σημαντικός, αν με ρωτήσετε, είναι ότι σχεδόν πάντα συναντάμε το όνομα του θρυλικού παραγωγού Mutt Lange στα credits γεγονός που από μόνο του είναι ικανό να σημάνει γενικό συναγερμό στους απανταχού fans των DEF LEPPARD.

Το “Reset” είναι το έκτο studio άλμπουμ των RADIOACTIVE και τα βασικά χαρακτηριστικά του είναι τα εξής: α) ο Denander πραγματοποιεί μία ηχητική στροφή σε αμιγώς AOR μονοπάτια που θυμίζουν τις δύο πρώτες δουλειές του σχήματος, β) οι καλεσμένοι είναι ξανά πολλοί και επιφανείς προεξέχοντος φυσικά του Mutt Lange στα backing vocals αλλά και στη σύνθεση δύο κομματιών μεταξύ των οποίων και του ομώνυμου τραγουδιού που αποτελεί και το απόλυτο highlight του δίσκου, γ) Οι συνθέσεις είναι ξανά εντυπωσιακές θυμίζοντας πότε TOTO (“Midnight Train”), πότε Bryan Adams (“Open Spaces”) και πότε DEF LEPPARD (“Reset”). Τέλος, μία ματιά και μόνο στη λίστα των καλεσμένων είναι αρκετή για να πείσει και τον πιο συγκρατημένο ακροατή ότι το “Reset” είναι μία ξεκάθαρα ποιοτική κυκλοφορία. Θα ήθελα φυσικά να έλειπε η τυποποιημένη παραγωγή της Frontiers αλλά δεν μπορούμε να τα έχουμε όλα, έτσι;

8 / 10

Σάκης Νίκας

1...171819...2,681Page 18 of 2,681
©
  • https://noc.ezhellas.com:44450/live
  • Rock Hard Radio
  • rock hard greece