Sunday, March 16, 2025
Home Blog Page 18

FLOOR JANSEN 11/7 TERRA VIVE | ROCKWAVE FESTIVAL 2025

0
Floor Jansen

Floor Jansen

FLOOR JANSEN
11 JULY 2025
TERRA VIBE PARK

Η ιέρεια του Βορρά, Floor Jansen, η frontwoman των Nightwish και επιτυχημένη σόλο καλλιτέχνης έρχεται στο Terra Vibe στις 11 Ιουλίου, για να μας παρασύρει με τη μαγευτική φωνή της με τραγούδια από την σόλο καριέρα της αλλά και κομμάτια-σταθμούς από την δισκογραφία των Nightwish.

Από το Φινλανδικό Hall of Fame, και frontwoman των πολυπλατινένιων Nightwish, στους After Forever, η Ολλανδή πρωτοπόρος του συμφωνικού metal, Floor Jansen έχει γνωρίσει παγκόσμια επιτυχία. Η φωνή της διατρέχει τα μουσικά είδη, ενώ η γεμάτη πάθος ερμηνεία κατακτά το ακροατήριο, χαρίζοντας της χιλιάδες οπαδούς εκτός του μέταλ χώρου.

Η σόλο καριέρα της Floor απογειώθηκε ραγδαία το 2019, όταν καθήλωσε το κοινό της Ολλανδίας με την αριστουργηματική ερμηνεία του “The Phantom of the Opera” στην τηλεοπτική εκπομπή “Beste Zangers”.

Την ίδια χρονιά, τιμήθηκε με το βραβείο Dutch Pop prize, για τη σημαντική συμβολή της στην ολλανδική ποπ μουσική. Η ανακοίνωση της πρώτης σόλο περιοδείας της προκάλεσε άνευ προηγουμένου ενθουσιασμό, με τα εισιτήρια (~18.000) να εξαντλούνται σε λιγότερο από 24 ώρες – απόδειξη της αφοσιωμένης βάσης θαυμαστών της.

Η κυκλοφορία του πρώτου της σόλο single “Fire” το 2022 σηματοδότησε ένα νέο κεφάλαιο στη μουσική της πορεία. Ως Ολλανδή πρέσβειρα της Record Store Day, υπερασπίστηκε την σπουδαιότητα της μουσικής με φυσικά όργανα στην ψηφιακή εποχή. Η Floor συμμετείχε επίσης στο διεθνώς αναγνωρισμένο τηλεοπτικό πρόγραμμα «Sing Meinen Song Germany», όπου εντυπωσίασε τους τηλεθεατές με τις πολύπλευρες ερμηνείες της σε τραγούδια καλλιτεχνών όπως οι SDP, Clueso και ELIF.

Σε μια στιγμή εθνικής υπερηφάνειας, η Floor ερμήνευσε τον εθνικό ύμνο της Ολλανδίας στον αγώνα Formula 1 Heineken Dutch Grand Prix τον Σεπτέμβριο του 2022, μπροστά σε εκατοντάδες χιλιάδες οπαδούς του σπορ και εκατομμύρια ανθρώπους που παρακολουθούσαν τη ζωντανή αναμετάδοση παγκοσμίως.

Τον Οκτώβριο του 2022, η Floor διαγνώστηκε με καρκίνο του μαστού. Μετά από επιτυχημένη επέμβαση, επέστρεψε σύντομα στη σκηνή με τους Nightwish για την ευρωπαϊκή τους περιοδεία, δίνοντας δύο sold-out συναυλίες στο Ziggo Dome του Άμστερνταμ. Αυτό φανερώνει την ανθεκτικότητά της και την ακλόνητη αφοσίωσή της στην τέχνη της.

Τον Μάρτιο του 2023 κυκλοφόρησε το ντεμπούτο σόλο άλμπουμ της Floor με τίτλο “PARAGON”, ακολουθούμενο από μια επιτυχημένη, sold-out περιοδεία σε Ολλανδία, Γερμανία, Ελβετία και Αυστρία. Είναι αξιοσημείωτο ότι η Floor ξεκίνησε αυτή την περιοδεία ενώ ήταν έγκυος στη δεύτερη κόρη της, τη Lucy.

Το 2024 με τους Nightwish κυκλοφόρησαν το άλμπουμ τους “Yesterwynde”, προσθέτοντας άλλο ένα ορόσημο στη λαμπρή καριέρα της Floor. Με το βλέμμα στραμμένο στο 2025, η Floor θα ξεκινήσει την πρώτη της θεατρική περιοδεία, όπου θα μοιραστεί το προσωπικό ταξίδι της: πώς ξεπέρασε τον καρκίνο του μαστού και βίωσε την εγκυμοσύνη της, καταφέρνοντας να τα ισορροπήσει με τη μουσική της καριέρα.

Με περισσότερους από 1,5 εκατομμύριο ακόλουθους στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και ένα φανατικό fan club με πάνω από 8.000 μέλη, η Floor συνεχίζει να εμπνέει και να συνδέεται με το κοινό της.

Η ικανότητά της να προκαλεί βαθιά συναισθήματα μέσα από τις ερμηνείες της και η εντυπωσιακή της γκάμα, την έχουν καθιερώσει ως μία από τις πιο ευέλικτες και αξιοσέβαστες τραγουδίστριες της γενιάς της παγκοσμίως.

 

Στις 11 Ιουλίου, στο κατάφυτο Terra Vibe, η Floor Jansen έρχεται να μας παρασύρει με τη μυστηριώδη γοητεία της σε ένα λυρικό ταξίδι με επιλεγμένες στάσεις στη δισκογραφία των Nightwish, της σόλο δισκογραφία της… και όχι μόνο!

 

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 11 ΙΟΥΛΙΟΥ

ALICE COOPER

FLOOR JANSEN

TERRA VIBE PARK

Εθνική Οδός Αθηνών – Λαμίας 37ο χλμ, ΤΚ 190 11, Μαλακάσα Αττικής

Εισιτήρια

Η ΠΡΟΠΩΛΗΣΗ ΕΧΕΙ ΞΕΚΙΝΗΣΕΙ!

Γενική είσοδος: 49.50€
Γενική είσοδος + VIP Parking*: 60€
V.I.P. εισιτήριο: 99€
Με 3 εισιτήρια V.I.P. δικαιούστε ένα Parking voucher*
3ήμερο εισιτήριο γενικής εισόδου: 120€
Με 3ήμερο εισιτήριο γενικής εισόδου, μπορείτε να προσθέσετε Parking voucher* με 15€
*Για να προσθέσετε το Parking/V.I.P. Parking voucher, ακολουθήστε τις οδηγίες που αναγράφονται στην ιστοσελίδα της more.

Ηλεκτρονικάmore.com
3ήμερο εισιτήριο

Metal Era
Εμμανουήλ Μπενάκη 22, Αθήνα

Monsterville
Αγίας Ειρήνης 13, Αθήνα
Music Corner
Πανεπιστημίου 56, Αθήνα

ΟΙ OPETH ΣΤΟ ROCKWAVE! 25/6 ΛΥΚΑΒΗΤΤΟΣ, 26/6 TERRA REPUBLIC

0
Opeth

Opeth

XLALALA PROUDLY PRESENTS

ROCKWAVE FESTIVAL 30 YEARS ANNIVERSARY EDITION

OPETH

25 ΙΟΥΝΙΟΥ 2025 – ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ ΛΥΚΑΒΗΤΤΟΥ, ΑΘΗΝΑ

26 ΙΟΥΝΙΟΥ 2025 – TERRA REPUBLIC, ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ

Στην αγκαλιά του progressive σκοταδιού: Οι Opeth έτοιμοι να σαρώσουν την καλοκαιρινή Ελλάδα.

Τους αγαπάμε ιδιαίτερα και εκείνοι ανταποδίδουν αυτή την αγάπη με κάθε ευκαιρία.

Το 2024, όλος ο κόσμος υπέκυψε στη σκοτεινή γοητεία του The Last Will & Testament” τοποθετώντας τον ανάμεσα στους κορυφαίους δίσκους της χρονιάς.

Το καλοκαίρι του 2025 έρχονται στην Ελλάδα για να μας τον παρουσιάσουν ζωντανά!

Όσοι ήμασταν στον Λυκαβηττό, ξέρουμε πολύ καλά τι προσδοκούμε…

Να νιώσουμε κάθε νότα αυτής της θηριώδους μπάντας να διαπερνά τις φλέβες μας ενώ κάθε κραυγή του Åkerfeldt μας σκίζει τα σωθικά.

Μετά τη θριαμβευτική περσινή τους εμφάνιση στο κατάμεστο Θέατρο του Λυκαβηττού, οι θρύλοι του progressive metal Opeth, επιστρέφουν για δύο τεράστιες συναυλιακές βραδιές που υπόσχονται να μείνουν αξέχαστες.

Αθήνα και Θεσσαλονίκη, these nights will be OUR last will and testament!

25 Ιουνίου. Πρώτη Στάση: Θέατρο Λυκαβηττού

Η αρχή γίνεται στην εμβληματική σκηνή του Θεάτρου Λυκαβηττού, την Τετάρτη, 25 Ιουνίου 2025. Σε ένα μαγευτικό σκηνικό, στην κορυφή της πόλης, κάτω από τον αθηναϊκό ουρανό, οι Opeth θα μας παρασύρουν σε ένα αριστουργηματικό μουσικό ταξίδι, γεμάτο πάθος, σκοτάδι, συναίσθημα, τέχνη και metal, εδραιώνοντας  την παράδοση που τους καθιέρωσε στις καρδιές των Ελλήνων οπαδών.

26 Ιουνίου. Δεύτερη Στάση: Terra Republic

Η δεύτερη εμφάνιση θα πραγματοποιηθεί την Πέμπτη 26 Ιουνίου 2025, στο Terra Republic, στον χώρο που θα γίνει σημείο αναφοράς στη συναυλιακή πραγματικότητα της Βορείου Ελλάδος και των Βαλκανίων γενικότερα. Είμαστε βέβαιοι πως η παρουσία των Opeth εκεί ως headliner, θα είναι καταλυτική και θα σημαδέψει με ιδανικό τρόπο τον τριήμερο metal μαραθώνιο που θα απολαύσουμε λίγο έξω από την Θεσσαλονίκη.

Οι συναυλίες των Opeth παρέχουν μία μοναδική εμπειρία που κανείς δεν μπορεί να μαντέψει την εξέλιξή τους αλλά όλοι θέλουμε να την ζήσουμε! Γνωρίζουν τον μυστικό τρόπο ώστε να συνδυάζουν την τεχνική αρτιότητα με την φαντασία, την τόλμη, την αυθεντικότητα και την απόλυτη συναισθηματική ένταση. Τα υλικά που χρησιμοποιούν ώστε να μας παρασύρουν στην δίνη τους; Οι Opeth είναι γνωστοί για την ικανότητά τους να μεταφέρουν την πολυπλοκότητα της μουσικής τους επί σκηνής με μοναδικό τρόπο, συνδυάζοντας progressive metal με folk, jazz και death metal με τον Mikael Åkerfeldt να μαγνητίζει τα βλέμματα όσο και αν προσπαθεί να μας πείσει για την anti-star φύση του.

Με πάνω από τρεις δεκαετίες στην καριέρα τους, οι Opeth έχουν εκπαιδεύσει τους θαυμαστές τους να περιμένουν το απρόσμενο. Αλλά, ακόμα και για τα δικά τους δεδομένα, οι Σουηδοί τιτάνες του progressive έχουν δημιουργήσει κάτι αδιανόητο αυτή τη φορά! Το 14ο δισκογραφικό πόνημα του συγκροτήματος, το “The Last Will & Testament, είναι ο πιο σκοτεινός και βαρύς δίσκος που έχουν γράψει εδώ και δεκαετίες, και ταυτόχρονα ο πιο τολμηρά progressive

Τι εστί Opeth;

Οι Opeth είναι το όραμα του Mikael Åkerfeldt.  Είναι ο τρόπος με τον οποίο ο τόσο χαρισματικός, τόσο ταλαντούχος μουσικός, εκφράζει τις πολυποίκιλες μουσικές του ανησυχίες, παρουσιάζοντας τις ετερόκλητες αναφορές που έχει, γεφυρώνοντας μουσικούς κόσμους φαινομενικά αταίριαστους και κάνοντας το απίθανο, να μοιάζει απολαυστικά φυσιολογικό. Η μουσική παρακαταθήκη των Opeth είναι ένα φαινόμενο Πολιτισμού και τα album τους λειτουργούν ως το προσωπικό ημερολόγιο του Åkerfeldt, μιας και σε αυτά καθρεφτίζεται το σημείο ζωής, σκέψης, ωριμότητας και διάθεσης, στο οποίο βρισκόταν ο δημιουργός την αντίστοιχή στιγμή της ζωής του. Με τον τρόπο αυτό καταφέρνει να κάνει το κοινό να ταυτίζεται με τα λόγια και τις νότες του.

Βαδίζοντας στα μουσικά κεφάλαια των Opeth.

Το ταξίδι ξεκινά με τοOrchid” (1995) ένα album που  συνδύαζε τον ήχο του σκανδιναβικού death metal της εποχής με ακουστικές κιθάρες και μελωδικά περάσματα, δημιουργώντας έναν πρωτοποριακό ήχο με μεγάλης διάρκειας τραγούδια και πολύπλοκες δομές. Στο Morningrise” (1996) οι progressive επιρροές είναι ακόμα πιο εμφανείς, όλα τα τραγούδια διαρκούν πάνω από 10 λεπτά με το 20λεπτο Black Rose Immortal να αποτελεί παράδειγμα της σύνθετης γραφής τους αλλά των προθέσεων του συγκροτήματος.  Όταν το καλοκαίρι του 2024 το έπαιξαν ζωντανά στο Θέατρο του Λυκαβηττού, ο Mikael αναφέρθηκε σε αυτό ως “shitty song” κάνοντας μας για μία ακόμα φορά να σχολιάσουμε το «διάσημο αυτοσαρκαστικό χιούμορ» του. To πρώτο τους concept album είναι το “My Arms, Your Hearse” (1998). Πιο σκοτεινό και βαρύ, ασχολείται με την ιστορία ενός πνεύματος που παρακολουθεί τη ζωή προσπαθώντας  να κατανοήσει τον θάνατό του. Τα concept συνεχίζονται με το Still Life” (1999) το οποίο κατάφερε να περάσει σε ένα πιο μεγάλο ακροατήριο και θεωρείται από πολλούς οπαδούς ως ο προπομπός των σπουδαίων πραγμάτων που θα ακολουθούσαν.  Το album αφηγείται την ιστορία ενός εξορισμένου άνδρα που επιστρέφει για να βρει την αγαπημένη του και «μπλέκει» με το Ιερατείο της γενέτειράς του.

Το “Blackwater Park” (2001) είναι μία επανάσταση.  Ένα αριστούργημα του progressive metal, με παραγωγό τον Steven Wilson (Porcupine Tree) που δίνει στο συγκρότημα παγκόσμια αναγνώριση και ανοίγει ένα νέο κεφάλαιο όχι μόνο για το συγκρότημα αλλά και για τη μουσική γενικότερα. Το Deliverance” (2002)  που ακολουθεί είναι το πιο σκληρό τους album  και δημιουργήθηκε  παράλληλα με το Damnation” (2003) στο οποίο το συγκρότημα εξετάζει την μελωδική του πλευρά μέσα από ακουστικές ως επί το πλείστον συνθέσεις. Τα πολύ σπουδαία album συνεχίζονται και η δημοτικότητα τους καλπάζει πλέον με το  Ghost Reveries” (2005) και Watershed” (2008) το οποίο θα ήταν και το  τελευταίο, για πολλά χρόνια album τους που περιλαμβάνει death metal φωνητικά. Ενώ η πρώτη δεκαετία του αιώνα ήταν αυτή στην οποία οι Opeth πάντρεψαν με απαράμιλλο τρόπο το death metal με το progressive rock, για τα επόμενα 10 χρόνια θα δημιουργούσαν μία σειρά από δίσκους όπου το extreme metal θα έβγαινε από την εικόνα και το σχήμα θα έπλεε με μεγάλη επιτυχία στα νερά του prog όπως αυτό δημιουργήθηκε στη δεκαετία του 70 και το αποκωδικοποίησε το υπέροχο μυαλό του Akerfeltd.

To Heritage” (2011) ήταν ο δίσκος που ξεκίνησε τη νέα εποχή των Opeth και το Pale Communion” (2014) συνέχισε σε αυτήν την κατεύθυνση με επιρροές από jazz και συμφωνική μουσική. Στο Sorceress” (2016) η ένταση ανεβαίνει και στο σχήμα φαίνεται να  εξερευνά τη σκοτεινή πλευρά του prog rock. Η ασταμάτητη αναζήτηση για δημιουργία συνεχίζεται με το εξαιρετικό In Cauda Venenum” (2019) το οποίο έχει μία σπάνια εσωτερικότητα και σύμφωνα με τον δημιουργό η αυθεντική του μορφή είναι αυτή με τους στίχους στα Σουηδικά.

Με το πλέον πρόσφατο Last Will And Testament” (2024) οι Opeth μπαίνουν για μία ακόμα φορά σε ένα νέο κεφάλαιο της καριέρας τους, σηματοδοτώντας την επιστροφή των death metal φωνητικών του Mikael Åkerfeldt μετά από το 2008 σε ένα καταπληκτικά βλοσυρό όσο και μελωδικό, concept album που αφηγείται την ανάγνωση της διαθήκης ενός πατριάρχη, αποκαλύπτοντας οικογενειακά μυστικά. Δικαίως ο δίσκος βρίσκεται ψηλά σε λίστες με τα καλύτερα albums του 2024. Μετά από τρεις δεκαετίες εντυπωσιακής καριέρας, οι Opeth έκαναν το πιο τολμηρό δημιουργικό τους άλμα. Το The Last Will & Testament είναι ένας progressive και δραματικός θρίαμβος, και μια ακόμη απόδειξη ότι το να περιμένεις το απρόβλεπτο είναι ο μόνος τρόπος να πας μπροστά, για τους οπαδούς των κορυφαίων Σουηδών. Ο δίσκος βρίθει μελοδράματος που στοιχειώνει ακόμα και τους πιο τολμηρούς, συγκλονιστικές αποκαλύψεις, και ίσως την πιο άγρια και απρόβλεπτη μουσική που έχει γράψει ποτέ ο συνθέτης και frontman του σχήματος, Mikael Åkerfeldt.

Μετά τη μεγάλη επιτυχία των Opeth to 2019, με το In Cauda Venenum,  το The Last Will & Testament διαδραματίζεται στη σκοτεινή και κιτρινισμένη δεκαετία του 1920. Σαν κλασικό θρίλερ εποχής, αποκαλύπτει σιγά-σιγά τα μυστικά του, με τα τραγούδια να ρίχνουν διαδοχικά φως στις δηλωμένες μηχανορραφίες του εκλιπόντος (αλλά σίγουρα όχι ακίνδυνου) πρωταγωνιστή μας. Το συναισθηματικό χάος της ιστορίας ταιριάζει απόλυτα με το έντονο αλλά συνάμα κλειστοφοβικό soundtrack των Opeth, το οποίο ελίσσεται περίτεχνα προς ένα ανατριχιαστικό αλλά υπέροχο φινάλε. Κυρίαρχοι του δικού τους ιδιοσυγκρασιακού μουσικού πεδίου, οι Opeth βγάζουν το πιο μοναδικό ηχητικό αποτέλεσμα!

Υπερήφανοι υπέρμαχοι του progressive ιδεώδους, οι Opeth δεν επαναλαμβάνονται ποτέ μουσικά και το The Last Will & Testament είναι εξίσου αποκαλυπτικό και περιπετειώδες με τους 13 προκατόχους του. Αλλά ένα πράγμα είναι αναμφισβήτητο: Τα απαράμιλλα death metal growl φωνητικά του Mikael Akerfeldt έχουν επιστρέψει, για πρώτη φορά μετά το Watershed του 2008.

«Μ’ αρέσει να είμαι κατά κάποιο τρόπο εκτός μόδας», λέει ο Åkerfeldt. «Οπότε, σε ο,τι αφορά την επαναφορά των of death metal φωνητικών, ήθελα να γίνει όταν θα είχε σταματήσει να απασχολεί τον κόσμο… και υποθέτω ότι αυτή η στιγμή έφτασε! Ίσως είναι λίγο αναπάντεχο, αλλά κάναμε κάποιες επετειακές συναυλίες και παίξαμε πολλά παλιά μας τραγούδια και σκέφτηκα ότι η death metal φωνή μου ακουγόταν καλά. Υπήρξε επίσης μια μικρή παρότρυνση από τον νέο μας ντράμερ, τον Walt. Είναι death metal-ας. Ο Mendez (μπασίστας των Opeth) ήταν επίσης λίγο σαν γητευτής αλόγων, λέγοντας «Ίσως θα έπρεπε να κάνεις κάτι πιο βαρύ αυτή τη φορά…» Στο τέλος σκέφτηκα, ναι, ας το δοκιμάσουμε».

Το The Last Will & Testament σκοπεύει να αποτελέσει ορόσημο στην λαμπρή δισκογραφική ιστορία των Opeth. Ο πρώτος ολοκληρωμένος concept δίσκος του συγκροτήματος, περιλαμβάνει guest cameos από τον θρύλο των Jethro Tull, Ian Anderson και τον Joey Tempest, frontman των Σουηδών θρύλων της ροκ, Europe. Μόνο ένα από τα οκτώ τραγούδια του άλμπουμ έχει τίτλο: closing ballad A Story Never Told. Τα υπόλοιπα αναγράφονται απλώς ως αριθμημένα κεφάλαια σε αυτό το αργά εκτυλισσόμενο διήγημα της εξαπάτησης, των κατηγοριών και της προδοσίας. Αινιγματικό, αγωνιώδες και καθηλωτικό, το The Last Will & Testament είναι μια θυελλώδης, prog metal ιστορία που δεν μοιάζει με καμία άλλη.

Στο The Last Will & Testament, μαζί με την εδραιωμένη σύνθεση των Opeth, που αποτελείται από τον Mikael Åkerfeldt, τον κιθαρίστα Fredrik Åkesson, τον μπασίστα Martin Mendez και τον keyboard maestro Joakim Svalberg, κάνει το δισκογραφικό του ντεμπούτο ο νέος ντράμερ Waltteri Väyrynen, ο οποίος εντάχθηκε στο συγκρότημα το 2022.

«Ήξερα ότι ο Walt ήταν σπουδαίος ντράμερ, αλλά δεν ήξερα πόσο πραγματικά καλός ήταν. Δεν είμαστε άσχετοι μουσικοί σε αυτό το συγκρότημα, μπορούμε να παίξουμε. Αλλά όπως αράζαμε στα Rockfield Studios, εκείνος απλά έγραψε αυτά τα εξωφρενικά, τεχνικά τραγούδια με μία λήψη. Τα ηχογραφούσαμε σχεδόν σε πραγματικό χρόνο! [Γέλια] Είναι καταπληκτικός».

«Είναι ένας ταραχώδης δίσκος για μένα», καταλήγει ο Åkerfeldt. «Είναι μια έκρηξη ιδεών, που το γουστάρω. Είναι λίγο πιο σύντομος και πιο γρήγορος. Αλλά σίγουρα δεν ήθελα να αναμασήσω τα παλιά. Το μόνο που έχει επιστρέψει είναι κάποιες από αυτά τα death metal φωνητικά, αλλά η διάθεση εξακολουθεί να είναι πολύ πιο progressive. Με το χαρακτηριστικό ύφος των Opeth, δεν είναι ένας δίσκος που αφουγκράζεσαι με τη μία και που ή τον αγαπάς ή τον μισείς με μία ακρόαση. Χρειάζεται χρόνος, και αν αφιερώσεις αυτόν τον χρόνο, μπορεί να σου αρέσει… ή να το μισήσεις! Αισθάνεσαι σαν να γράφτηκε παρορμητικά. Το οποίο και συνέβη, κατά κάποιο τρόπο! Ακούω πράγματα σε αυτό το άλμπουμ και σκέφτομαι, πως στο διάολο προέκυψε αυτο;»

Στην Αθήνα, στις 25 Ιουνίου, στο Δημοτικό θέατρο Λυκαβηττού και στη Θεσσαλονίκη στις 26 Ιουνίου, στο Terra Republic, το Rockwave Festival γιορτάζει τα 30 του χρόνια με ένα τους πολυαγαπημένους μας Opeth να παρουσιάζουν live τον νέο τους concept δίσκο «The Last Will & Testament» και όχι μόνο… Δύο εμφανίσεις έντονες, ανατρεπτικές και γεμάτες συναίσθημα.

XLALALA PROUDLY PRESENTS

ROCKWAVE FESTIVAL 30 YEARS ANNIVERSARY EDITION

OPETH

25 ΙΟΥΝΙΟΥ 2025 – ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ ΛΥΚΑΒΗΤΤΟΥ, ΑΘΗΝΑ

26 ΙΟΥΝΙΟΥ 2025 – TERRA REPUBLIC, ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ

THE HALO EFFECT – “March of the unheard” (Nuclear Blast)

0
Halo Effect

Halo Effect

Να ξεκινήσουμε από τα βασικά και να ευχηθώ σε όλους καλή χρονιά με υγεία πάνω από όλα. Βαδίζοντας σε όλο και πιο περίεργους καιρούς, ας αφήσουμε τον αρχαίο τρόπο ψυχαγωγίας, αυτόν της μουσικής, να πλημυρίσει την ζωή μας με συναισθήματα. Ψάχνοντας λοιπόν τους οιωνούς για ένα ευχάριστο 2025, έρχομαι την πρώτη ημέρα του έτους να γράψω την άποψη μου για ένα άλμπουμ, στο οποίο είχα εναποθέσει τις ελπίδες μου ότι θα άκουγα κάτι πολύ καλό και που θα έκανε ποδαρικό στο νέο έτος με το δεξί.

Και οι ελπίδες μου ήταν επάνω στους THE HALO EFFECT διότι, ως γνωστόν, μιλάμε για ένα συγκρότημα όπου τα μέλη του ήταν βασικοί παράγοντες, μέσω των IN FLAMES και των DARK TRANQUILLITY, για να ανθίσει και να γιγαντωθεί το melodeath και έχοντας ως λαμπρό παράδειγμα το “Days of the lost”, που έκανε πάταγο πίσω στο 2022, περίμενα την επόμενη τους δουλειά καρτερικά.

Τρία χρόνια λοιπόν μετά και μόλις στην έναρξη του νέου έτους, οι THE HALO EFFECT μας προσφέρουν το “March of the unheard”, που συνεχίζει το ίδιο ποιοτικό έργο του “Days of the lost”, με την ίδια όρεξη και αγάπη, με τον ίδιο σεβασμό στη μουσική που υπηρετούν από τις αρχές των 90s. Στο “March of the unheard” τα πράγματα είναι ξεκάθαρα από την αρχή. Μιλάμε για τη μουσική του Gothenburg στο μεγαλείο της, από αυτούς που την ανέδειξαν. Έχοντας περισσότερα κοινά στοιχεία με τον ήχο των IN FLAMES, κάπου λογικό αν σκεφτούμε ότι το 90% του συγκροτήματος είναι τα πρώην μέλη τους, έχοντας μόνο τον Μιχαλάρα τον Stanne από τους DARK TRANQUILLITY, που και αυτός ήταν στους IN FLAMES στο ξεκίνημα τους, το “March of the unheard” έχει όλα τα στοιχεία που θα λατρέψει ο οπαδός του συγκεκριμένου ήχου.

Τα ταυτόσημα riff, με τα απίστευτα leads και οι δομές των τραγουδιών, εμπεριέχουν στο DNA τους όλα αυτά που τους έχουν κάνει θρύλους. Τα “Detonate” και “Cruel perception” είναι κλασικά παραδείγματα, τα οποία είχαμε ακούσει ήδη πριν βγει το άλμπουμ, ενώ το εναρκτήριο “Conspire to deceive”, είναι το τέλειο πάντρεμα από DARK TRANQUILLITY και IN FLAMES. Ιδιαίτερη μνεία αξίζει το “Forever astray”, όπου το κεντρικό του riff ειλικρινά με ανατριχιάζει, καθώς είναι σαν να ξεπήδησε από τις χρυσές εποχές του ιδιώματος. Οι πιο ρομαντικοί θα βρουν ως υπέροχη προσθήκη την εισαγωγή με την ακουστική κιθάρα στο “Our channel to the darkness”, όπου αφήνει την θέση της σ’ έναν καταιγισμό από riff. Στο “Between directions”, που φέρνει ελαφρά προς το “Alias” των IN FLAMES, ακούμε τον Stanne να τραγουδά με τα υπέροχα καθαρά φωνητικά του ενώ το “The burning point” που ξεκινά με μία doom διάθεση, γυρίζει άμεσα σε μία πολεμική ατμόσφαιρα, χωρίς να δέχεται αιχμαλώτους. Το κλείσιμο του “March of the unheard” έρχεται με το ακουστικό instrumental “Coda” και κάπως έτσι ολοκληρώνεται ακόμα ένα πολύ καλό άλμπουμ από τους THE HALO EFFECT.

Δεν θέλω να το συγκρίνω με το “Days of the lost”, διότι το ντεμπούτο ήταν ακόμα στο μυστήριο. Δεν ήξερα τι θα ακούσω και αν θα απογοητευόμουν με αυτό που θα άκουγα. Τελικά το αποτέλεσμα ξεπέρασε τις οποιοσδήποτε προσδοκίες μου και θεωρώ ότι δύσκολα μπορεί να εκθρονιστεί. Και τo “March of the unheard” είχε να αντιμετωπίσει αυτή την δυσκολία. Ξέρουμε όλοι τι περιμένουμε πλέον από τους THE HALO EFFECT και δεν έχουμε σε αυτό το άλμπουμ κάποια έκπληξη. Έχουμε όμως το αναμενόμενο, ένα πάρα πολύ καλό άλμπουμ, που συνεχίζει επάξια να φέρνει στα αυτιά μας μουσική που μας έχει λείψει πολύ.

Δεν θα μπορούσα να ζητήσω καλύτερο ποδαρικό για το 2025 από αυτό εδώ.

8 / 10

Δημήτρης Μπούκης

NORTHERN BREEZE – “Shade of oblivion” (Hellenic Metal World)

0
Northern Breeze

Northern Breeze

Η μέρα αρχίζει και μικραίνει σε διάρκεια, η ψύχρα του χειμώνα κάνει δειλά επιτέλους την εμφάνισή της, οι συνθήκες κρίνονται ιδανικές για την ακρόαση ενός black metal δίσκου. Η αλήθεια είναι ότι σπάνια ασχολούμαι με την παρουσίαση ενός πολύ ακραίου δίσκου, όχι γιατί δεν μου αρέσει, αλλά γιατί θεωρώ ότι στην τιμημένη μας ομάδα υπάρχουν παιδιά πιο καταρτισμένα από εμένα στο συγκεκριμένο ιδίωμα. Όταν όμως το κάνω, συνήθως είναι ένας δίσκος που μου έχει τραβήξει περισσότερο την προσοχή και εκτιμώ ότι αξίζει και την δική σας. Μια τέτοια περίπτωση είναι και οι δικοί μας NORTHERN BREEZE και το δεύτερο τους άλμπουμ με τίτλο “Shade of oblivion” που κυκλοφορεί σε λίγες μέρες.

Είναι γνωστό ότι η ελληνική black metal σκηνή είναι από τις πιο δυνατές παγκοσμίως και οι Λαμιώτες NORTHERN BREEZE αποτελούν και αυτοί ένα ισχυρό μέλος της. Το ντεμπούτο τους “Sailing to the north” του 2007, αν και άγουρο, άφησε άριστες εντυπώσεις και εδραίωσε τους NORTHERN BREEZE στους cult κύκλους. Και όμως, έπρεπε να περάσουν 17 ολόκληρα χρόνια για να κυκλοφορήσουν τη δεύτερη τους δουλειά.  Πάμε να δούμε αν άξιζε τον κόπο αυτή η αναμονή.

Το “Shade of oblivion” εντυπωσιάζει από το πρώτο άκουσμα. Σαν σύνολο ακούγεται πιο δομημένο, πιο σταθερό από το ντεμπούτο τους, φανερώνοντας την σαφή συνθετική εξέλιξη της μπάντας. Και αν το εναρκτήριο “Skias Onar Anthrwpos” θυμίζει την ελληνική καταγωγή των NORTHERN BREEZE με τις σαφείς αναφορές στους ROTTING CHRIST, η συνέχεια παραπέμπει στον παγωμένο Βορρά. Οι επιρροές από IMMORTAL και ENSLAVED είναι εμφανείς, ενώ η κληρονομιά του Quorthon και των BATHORY πέφτει βαριά σαν σκοτεινό πέπλο σε όλες τις συνθέσεις. Πρωτόλειο, αρχέγονο, ψυχρό black metal με αρκετή δόση νοσταλγίας, χωρίς όμως να ακούγεται παρωχημένο. Riffs πραγματικά ξυράφια εναλλάσσονται με ακουστικές μελωδίες, δημιουργώντας το αίσθημα της έκπληξης σε κάθε άκουσμα.

Πολύ σημαντικό θεωρώ το γεγονός ότι παρά την ωμότητα του δίσκου, η αίσθηση που σου αφήνει είναι αυτή της γλυκιάς μελαγχολίας και κάθαρσης που σε ωθεί σε άμεση επανάληψη της ακρόασης του άλμπουμ. Όλα τα κομμάτια του άλμπουμ είναι εξαιρετικά και θεωρώ ότι δεν θα απογοητεύσουν κανένα φίλο του είδους, ιδίως αυτούς της Βόρειας σχολής. Προσωπική μου αδυναμία αποτελούν το “Nordic son” που θα μπορούσε άνετα να βρίσκεται σε κάποιο άλμπουμ των BATHORY, το “Grief of mortality” με το κολοσσιαίο, στακάτο riff του ενώ το “Defy in darkness” που αποτελεί και τον επίλογο του δίσκου, κλέβει την παράσταση με το φοβερό ακουστικό επίλογο του, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι τα υπόλοιπα κομμάτια υστερούν. Τα ακουστικά περάσματα, δοθείσης της ευκαιρίας, να πω ότι είναι αρκετά και πλαισιώνουν με τον καλύτερο τρόπο τα κομμάτια, δίνοντας την απαραίτητη ανάπαυλα ανάμεσα στον καταιγισμό των riffs που βομβαρδίζουν ανελέητα τον ακροατή.

Μερικές ακόμα λεπτομέρειες που μου έκαναν εντύπωση είναι η πολύ καλή παραγωγή, η φρενιασμένη απόδοση και των τριών μελών της μπάντας και το φανταστικό εξώφυλλο του δίσκου, από τα καλύτερα που έχω δει μέσα στη χρονιά γενικότερα.

Με το “Shade of oblivion” οι NORTHERN BREEZE επιστρέφουν για τα καλά στο προσκήνιο και μάλιστα με θριαμβευτικό τρόπο. Αφήστε το πολικό ψύχος του να σας παρασύρει και βυθιστείτε άφοβα στον κόσμο του. HAIL!

8,5 / 10

Θοδωρής Κλώνης

WITHIN SILENCE – “The eclipse of worlds” (Ulterium Records)

0
Within Silence

Within Silence

Ήρθε η ώρα να πάμε προς Σλοβακία, μία χώρα που δεν μπορώ να θυμηθώ εκ πρώτης να έχει δώσει κανένα γνωστό Metal σχήμα με εξαίρεση ίσως τους powerάδες SIGNUM REGIS, αν μπορούμε να τους θεωρήσουμε γνωστούς. Οι WITHIN SILENCE έρχονται να καλύψουν αυτό το κενό παίζοντας ένα άκρως μελωδικό power, φτάνοντας αισίως στον τρίτο δίσκο τους ύστερα από επτά χρόνια δισκογραφικής απουσίας. Το συγκρότημα είναι το κύριο δημιουργικό όχημα των μελών αφού ως επί το πλείστον δεν έχουν παρουσία σε άλλες μπάντες. Εξαίρεση αποτελεί ο ντράμερ Peter Pleva και ο ρυθμικός κιθαρίστας Majo Gonda, οι οποίοι βρίσκονται και στους ενδιαφέροντες Symphonic Power Metallers ANTHOLOGY που έχουν βγάλει δύο καλούς δίσκους που αξίζει να τσεκάρετε, ενώ τώρα ετοιμάζονται για τον τρίτο τους με Ελληνίδα τραγουδίστρια κιόλας.

Γυρνώντας πίσω στο θέμα μας, πάμε να δούμε τι έχει να μας πει το “The eclipse of worlds”. Έχουμε να κάνουμε με μουσική στο στυλ των THEOCRACY, ή των συμπατριωτών τους SIGNUM REGIS που ήδη αναφέραμε. Δηλαδή αρκετά ευχάριστη ατμόσφαιρα με πολύ καθαρά φωνητικά, χρήση πλήκτρων, ενώ υπάρχει αρκετή ποικιλία σε ταχύτητες χωρίς να λείπουν γρήγορες στιγμές. Κιθαριστικά έχει γίνει ωραία δουλειά επίσης, δεν μιλάμε για όγκο κοτρώνα, αλλά σίγουρα ούτε για κάτι άνευρο όπως π.χ. κάνουν συγκροτήματα τύπου TWILIGHT FORCE.  

Τους αναγνωρίζω σίγουρα τη διάρκεια των συνθέσεων αφού κυμαίνονται από τρίλεπτα τραγούδια μέχρι και έως ένα δεκατριών λεπτών κλείσιμο. Δεν πάνε να στριμώξουν τις συνθέσεις τους, αντίθετα είναι περιπετειώδεις όπου χρειάζεται. Να πω την αλήθεια μου, με τόση υπερπληροφόρηση μου είναι πιο δύσκολο να αφομιώσω πλέον μεγάλα σε διάρκεια κομμάτια, κάτι που κάνει τις ακροάσεις τέτοιων άλμπουμ πιο δύσκολη. Χρειάζονται προσοχή και πολλές επαναλήψεις, αλλά στην τελική αν επιμείνει κάποιος η ανταμοιβή είναι μεγαλύτερη και εν τέλει αυτοί οι δίσκοι είναι που θα ξεχωρίσουν. Βέβαια στην περίπτωσή μας  ίσως φταίει και λίγο το συγκρότημα, καθώς το πρόβλημα αυτό ήταν λίγο πιο έντονο. Αν χρειάζεται πολλές ακροάσεις για να μου μείνει έστω κάτι, το ρίχνω στο πόσο ενδιαφέρουσες ιδέες υπάρχουν και πόσο ικανές είναι να αφήσουν το στίγμα τους. 

Εδώ έρχεται και ένα άλλο θέμα που χτυπάει σε πολλά σύγχρονα γρουπ. Τα φωνητικά του Martin Klein είναι μια χαρά, την κάνουν τη δουλειά τους, αλλά μέχρι εκεί. Δεν είναι η φωνή που θα σου μείνει, ή θα θες διακαώς να ακούσεις ξανά και ξανά σε άλλες κυκλοφορίες. Αν δηλαδή είχαμε τις ίδιες συνθέσεις με μια φωνάρα που θα έκοβε την ανάσα, το αποτέλεσμα θα απογειωνόταν σίγουρα. 

Παρά αυτά που ανέφερα, η προσήλωση των Σλοβάκων είναι δεδομένη, οπότε μπορούμε να τους θεωρήσουμε μεταξύ των πρεσβευτών της σκληρής μουσικής για την χώρα τους. Αν θέλουμε να είμαστε δίκαιοι και να δούμε που βρίσκονται σε σχέση με την υπόλοιπη σκηνή, θα έλεγα το “Eclipse of worlds” είναι μία καλή επιλογή για όσους έχουν ακούσει όλα τα σιγουράκια, δεν έχουν χορτάσει και θέλουν κι άλλο μελωδικό Power Metal. Δεν θα τους πρότεινα σαν σημείο εκκίνησης για τις κυκλοφορίες της χρονιάς, αλλά ξέρετε κάτι; Χρειαζόμαστε τέτοια συγκροτήματα που δεν είναι φανταχτερά με μία πρώτη αυτιά, αλλά είναι εκεί για να γεμίζουν όμορφα τη συλλογή των βαμμένων οπαδών του είδους. Μπορεί να έχει τις αδυναμίες του, το έχω ακούσει όμως πιο πολύ από τις κυκλοφορίες άλλων supergroups που μας απασχόλησαν τον τελευταίο χρόνο οπότε τους το δίνω.  

7 / 10

Παύλος Παυλάκης

SHELTER ME: The Hard Rock Avenue! (Δεκέμβριος 2024: DAYTONA – BOBBIE DAZZLE – RADIOACTIVE)

0
Shelter

Shelter

Υπάρχει μία κοινότητα οπαδών εκεί έξω που παραμένουν στις επάλξεις, διατηρούν την πίστη και παραμένουν νοσταλγικά προσηλωμένοι σε ένα μουσικό ιδίωμα που για δεκαετίες μας έχει χαρίσει μεγάλες χαρές και συγκινήσεις. Περί hard rock το ανάγνωσμα, λοιπόν, και με το Shelter Me, ευελπιστούμε να δείξουμε ότι αυτή η μουσική παραμένει alive and kicking με πολύ αξιόλογες κυκλοφορίες, μερικές εκ των οποίων θα αναφέρουμε εδώ…let’s get rocked!

ΟΝΟΜΑ ΑΛΜΠΟΥΜ“Garder la flamme” – DAYTONA
ΕΤΟΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ2024
ΕΤΑΙΡΕΙΑEscape
ΠΑΡΑΓΩΓΟΣFredrik Werner/Erik Heikne
ΣΥΝΘΕΣΗ ΜΠΑΝΤΑΣ:
Φωνητικά: Fredrik Werner
Κιθάρα: Erik Heikne
Keyboards: Johan Berlin
Μπάσο: Niclas Lindblom
Drums: Calle Larsson

Όσο η ένδοξη Αμερική παραμένει (σχεδόν) απούσα από τη σύγχρονη hard rock πραγματικότητα, το βάρος έχει επωμιστεί η Σουηδία η οποία συνεχίζει να παράγει αξιόλογα συγκροτήματα που έχουν σαν μοναδικό στόχο το φόρο-τιμής στην απαράμιλλη δεκαετία του ‘80. Ναι, μπορεί να μην είμαι ο μεγαλύτερος οπαδός της νέο-σουηδικής σκηνής αλλά η αλήθεια είναι αυτή και πάντα βρίσκει ένα τρόπο να μου το θυμίζει. Εν προκειμένω, έχουμε την περίπτωση των DAYTONA τα μέλη των οποίων μόνο τυχαία δεν είναι αφού έχουν μία πρότερη εμπειρία με μπάντες όπως οι MISS BEHAVIOUR, ECLIPSE,TIMESCAPE κ.α. Έτσι, σχεδόν από τα αποδυτήρια ξέρουμε ότι το αποτέλεσμα θα είναι ποιοτικό αν μη τι άλλο…

Μια ματιά και μόνο στο εξαιρετικό εξώφυλλο και αμέσως προετοιμάζεσαι για κάτι πολύ δυνατό. Αψεγάδιαστο AOR που θυμίζει συνθετικά πολύ έντονα τους FOREIGNER και τους GIANT ενώ ο καθοριστικός παράγοντας που κάνει τη διαφορά είναι ότι οι DAYTONA έχουν «πιάσει» ηχητικά τα 80s χρησιμοποιώντας κανονικά όργανα και όχι τα λοιπά κολπάκια της τεχνολογίας. Έχουμε και λέμε λοιπόν: εξώφυλλο…τσεκ. Πιασάρικα ρεφραίν…τσεκ. Κομμάτι με όνομα κοπέλας στον τίτλο (“Kelly”)…τσεκ. Σαξόφωνο…τσεκ. Το σημείο που με κέρδισε στους DAYTONA είναι η…Αμερικανιά τους! Δεν είναι, δηλαδή, άλλη μία απόπειρα να ακολουθήσουν τα χνάρια των H.E.A.T. ή των CRAZY LIXX. Δεν ανακαλύπτουν τον τροχό αλλά αποτυπώνουν περίφημα την καλύτερη δεκαετία για το ιδίωμα. Και αυτό από μόνο του είναι μία επιτυχία…

8,5 / 10

 

ΟΝΟΜΑ ΑΛΜΠΟΥΜ: “Fandabidozi” – Bobbie Dazzle
ΕΤΟΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ: 2024
ΕΤΑΙΡΕΙΑ: Rise Above Records
ΠΑΡΑΓΩΓΟΣ: Bobbie Dazzle & Dean Ashton
ΣΥΝΘΕΣΗ ΜΠΑΝΤΑΣ:
Φωνητικά: Bobbie Dazzle
Κιθάρα: Tadhq Bean-Bradley
Hammond: Aaron Bolli-Thompson
Μπάσο: Leon Smith
Drums: Eddy Geach

H Rise Above μας έχει συνηθίσει σε σύγχρονους δίσκους αναβίωσης άλλων δεκαετιών και πιο συγκεκριμένα της δεκαετίας του ‘70 είτε πρόκειται για vintage rock και doom είτε για πιο mainstream classic rock ήχους. Οπότε, δεν θα πρέπει να προκαλεί εντύπωση το γεγονός της κυκλοφορίας του “Fandabidozi” (ωραίος τίτλος, δεν είναι;) από την τραγουδίστρια Sian Greenway που έχει υιοθετήσει το stage name Bobbie Dazzle μιας και εδώ έχουμε ξεκάθαρα έναν αναλογικό ήχο των αρχών της δεκαετίας του 70. Αυτό που προκαλεί, όμως, σίγουρα εντύπωση –τουλάχιστον σε μένα προσωπικά- είναι ότι η Bobbie αποτυπώνει σε υπερθετικό βαθμό το glam rock της δεκαετίας του ‘70 όπως αυτό αναδείχθηκε στη Μεγάλη Βρετανία από μεγαθήρια όπως οι T-REX, SLADE, THE SWEET κ.α. Και μάλιστα το κάνει με πολύ πιεστικό τρόπο.

Η όλη αισθητική –ηχητικά και στυλιστικά- παραπέμπει στην ανεμελιά του power pop/rock στυλ εκείνης της εποχής και η όλη περιρρέουσα ατμόσφαιρα αποπνέει κάτι πολύ θετικό και αισιόδοξο. Τα τραγούδια είναι ανεβαστικά, τα refrains πιασάρικα και η έμφαση στα πρώτα και δεύτερα φωνητικά είναι εμφατική και αυτονόητη για το ιδίωμα. Προτείνω ανεπιφύλακτα το “Fandabidozi” γιατί μπορεί να μην είναι το επόμενο…Ziggy Stardust αλλά χαίρομαι πολύ να βλέπω καλλιτέχνες να «αγκαλιάζουν» εκείνη την εποχή, εκείνο τον ήχο και κυρίως την αισιόδοξη πλευρά της ζωής.

7,5 / 10

ΟΝΟΜΑ ΑΛΜΠΟΥΜ: “Reset” – RADIOACTIVE
ΕΤΟΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ: 2024
ΕΤΑΙΡΕΙΑ: Frontiers
ΠΑΡΑΓΩΓΟΣ: Tommy Denander
ΣΥΝΘΕΣΗ ΜΠΑΝΤΑΣ:
Tommy Denander – Κιθάρα, μπάσο, πλήκτρα, lead & backing φωνητικά
Guest musicians:
Jeff Paris – Lead & backing φωνητικά
Jim Jidhed – Lead φωνητικά
Robin McAuley – Lead & backing φωνητικά
Joey Vana – Lead & backing φωνητικά
Harris Dio Zindani – Lead φωνητικά
Mutt Lange – Backing φωνητικά
Lenna Paris – Backing φωνητικά
Neil Anami – Drums & percussion
Keith Scott – Guest solo στο “Reset”
Tony Levin – Μπάσο στο “Reset”
Tony Nilsson – Πλήκτρα & programming στο “Reset”
Jeremy Rubolino – Έγχορδα

Υπάρχουν δύο πολύ συγκεκριμένοι λόγοι που ακούω κάθε νέα κυκλοφορία των RADIOACTIVE. Ο πρώτος λόγος είναι ότι ο ιθύνων νους πίσω από το συγκρότημα δεν είναι άλλος από τον ταλαντούχο Tommy Denander ο οποίος αν μη τι άλλο διαθέτει μία εξαιρετική αίσθηση της μελωδίας. Ο δεύτερος και πιο σημαντικός, αν με ρωτήσετε, είναι ότι σχεδόν πάντα συναντάμε το όνομα του θρυλικού παραγωγού Mutt Lange στα credits γεγονός που από μόνο του είναι ικανό να σημάνει γενικό συναγερμό στους απανταχού fans των DEF LEPPARD.

Το “Reset” είναι το έκτο studio άλμπουμ των RADIOACTIVE και τα βασικά χαρακτηριστικά του είναι τα εξής: α) ο Denander πραγματοποιεί μία ηχητική στροφή σε αμιγώς AOR μονοπάτια που θυμίζουν τις δύο πρώτες δουλειές του σχήματος, β) οι καλεσμένοι είναι ξανά πολλοί και επιφανείς προεξέχοντος φυσικά του Mutt Lange στα backing vocals αλλά και στη σύνθεση δύο κομματιών μεταξύ των οποίων και του ομώνυμου τραγουδιού που αποτελεί και το απόλυτο highlight του δίσκου, γ) Οι συνθέσεις είναι ξανά εντυπωσιακές θυμίζοντας πότε TOTO (“Midnight Train”), πότε Bryan Adams (“Open Spaces”) και πότε DEF LEPPARD (“Reset”). Τέλος, μία ματιά και μόνο στη λίστα των καλεσμένων είναι αρκετή για να πείσει και τον πιο συγκρατημένο ακροατή ότι το “Reset” είναι μία ξεκάθαρα ποιοτική κυκλοφορία. Θα ήθελα φυσικά να έλειπε η τυποποιημένη παραγωγή της Frontiers αλλά δεν μπορούμε να τα έχουμε όλα, έτσι;

8 / 10

Σάκης Νίκας

GANZI GUN: Νέο video clip, για το Aggressive Response (feat. Pygmalion Dadakarides)

0
Ganzi Gun

Ganzi Gun

Δελτίο τύπου

Επιθετική επιστροφή στις κυκλοφορίες από τους modern hard rockers Ganzi Gun!

Τέσσερα χρόνια μετά την κυκλοφορία του “Time is Now,” οι Ganzi Gun έρχονται με τον προάγγελο του νέου τους δίσκου να δώσουν το παρόν και μία γεύση για το τι θα ακολουθήσει. Το puzzle συμπληρώνει ο ταλαντούχος ηθοποιός Πυγμαλίων Δαδακαρίδης που με τη φωνή του, δίνει με μοναδικό και λυρικό τρόπο τον παλμό!

Πίσω από ηχογράφηση, μίξη, mastering και τη παραγωγή, δεν είναι άλλος από τον χρόνια φίλο και συνεργάτη David Prudent από το Made In Hell Studio! Η σκηνοθεσία και η παραγωγή του video clip έγινε από την Kiss the frog των Yiannis Margetousakis & Thanos Liberopoulos.

Δείτε το video clip εδώ:

Βιογραφικό

Οι Ganzi Gun είναι μία πενταμελής μπάντα από την Αθήνα, που κινείται στο χώρο του μοντέρνου Αμερικάνικου heavy rock. Αντλούν τις επιρροές τους από σύγχρονα σχήματα όπως οι Seether, Shinedown, Nickelback, άλλα και μεγάλα ονόματα του χώρου όπως οι Metallica, Skid Row.

Ξεκίνησαν το 2011 και τον Μάρτιο του 2014 η μπάντα μπήκε στο στούντιο για να ηχογραφήσει το πρώτο της αλμπουμ, Welcome to the Show, με την καθοδήγηση του Bob Katsionis (Firewind, Outloud) και του David Prudent (Stonebringer). Τον Ιούνιο του 2020 κυκλοφόρησε ο δεύτερος δίσκος με τίτλο Time Is Now με παραγωγό τον David Prudent.

Έπειτα από την Highlight συμμετοχή τους στο Rockwave Festival του 2023 επανέρχονται δυναμικά με τη κυκλοφορία του single Aggressive Response σε παραγωγή David Prudent.

 

Band Members:

  • Nikos Melas: Vocals
  • Dionyssis Bourazanis: Rhythm Guitar/Backing Vocals
  • Thanassis Dadakarides: Lead Guitars
  • Manolis Mathioudakis: Bass Guitars
  • George Dzerefos: Drums

 

FOLLOW GANZI GUN:

Website: https://www.ganzigun.com

Instagram: https://www.instagram.com/ganzi_gun

Facebook: https://www.facebook.com/ganzigun

Youtube: https://www.youtube.com/@ganzigun4643

Twitter/X: https://x.com/ganzigun

Spotify: https://open.spotify.com/artist/0mMKcKrDii9ldVAyzLmU4t?si=48eZ1TVWQoKL5sJqU1V64g

RETHYMNO ROCKS 5: Ανακοινώθηκαν οι TRIUMPHER μετά τους MOONSPELL

0
Rethymno

Rethymno

Το Rethymno Rocks! #5 υποδέχεται τους Έλληνες Triumpher. Συνεχίζοντας τη μεγάλη παράδοση της Ελληνικής σκηνής του Epic Metal, οι Triumpher έχουν καθιερωθεί ως ένα από τα ονόματα που θα συνεχίσουν τη μακριά παράδοση του ιδιώματος. Η εμφάνισή τους το Σάββατο 30 Αυγούστου στο κάστρο της Φορτέτζας, και η παρουσίαση των 2 κυκλοφοριών τους θα επιβεβαιώσει την ήδη αυξανόμενη φήμη τους.

Η διάθεση των εισιτηρίων θα ξεκινήσει στις 15 Ιανουαρίου 2025.

(ακολουθεί το Δελτίο Τύπου για τους MOONSPELL)

Το Rethymno Rocks! #5 παρουσιάζει τους Πορτογάλους Moonspell, ως headliners της δεύτερης μέρας του φεστιβάλ. Το σχήμα θα γιορτάζει με μια επετειακή περιοδεία, τα 30 χρόνια κυκλοφορίας του ντεμπούτου τους Wolfheart, το οποίο θα παρουσιάσουν και ολόκληρο, καθώς και μία επιλογή κορυφαίων τραγουδιών από την πολύχρονη καριέρα τους. Η μοναδική μίξη Black Metal και Gothic θα κατακλύσει το κάστρο της Φορτέζας την Παρασκευή 29 Αυγούστου 2025.

Ο Mikkey Dee μιλά για τη μάχη του με τη σηψαιμία που παραλίγο να του στοιχίσει τη ζωή του

0
Mikkey Dee

Mikkey Dee

Ο πρώην ντράμερ των MOTÖRHEAD και νυν των SCORPIONS, Mikkey Dee, μίλησε για τη μάχη του με τη σηψαιμία, μέσω ανάρτησής του στα social media την Τετάρτη 2 Ιανουαρίου.

«Μία σύντομη δήλωση για το τί μου έχει συμβεί τις τελευταίες τρεις εβδομάδες: Πρώτα απ’ όλα, θα ήθελα να ευχαριστήσω όλους για τις θερμές ευχές τους για τα Χριστούγεννα και την Πρωτοχρονιά, στις οποίες δεν μπόρεσα να απαντήσω. Πάντα προσπαθώ να το κάνω κάθε χρόνο.

Αυτή τη γιορτινή περίοδο, νοσηλεύτηκα με μια πολύ σοβαρή λοίμωξη στο αίμα (σήψη). Έμεινα στο νοσοκομείο για τρεις εβδομάδες, αλλά τώρα είμαι σπίτι, πολεμώντας αυτό το καταραμένο βακτήριο. Ευτυχώς, έλαβα εξαιρετική φροντίδα στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο Sahlgrenska στο Γκέτεμποργκ, την πόλη μου. Ένα τεράστιο ευχαριστώ σε όλους τους γιατρούς και νοσηλευτές που μου παρείχαν την καλύτερη δυνατή φροντίδα.

Μετά από αρκετές επεμβάσεις, είμαι πλέον πίσω στο σπίτι μου και οι δείκτες κινούνται προς τη σωστή κατεύθυνση. Ωστόσο, έχω ακόμα μπροστά μου πολλή αποκατάσταση και φυσιοθεραπεία. Τώρα δουλεύω στο 100% για να επιστρέψω στο σκαμπό των τυμπάνων για το Residency που ξεκινά στο Λας Βέγκας στις 27 Φεβρουαρίου.

Έχουμε ένα εκπληκτικό 2025 να προσμένουμε, γιορτάζοντας τα 60 χρόνια των SCORPIONS και πολλά συναρπαστικά live σε όλο τον κόσμο.

Έτσι λοιπόν, το «κεντρί» έχει φύγει και ανυπομονώ να σας δω όλους στον δρόμο και να ροκάρουμε δυνατά! Εύχομαι σε όλους ένα φανταστικό 2025 με καλή υγεία και πολύ Rock n’ Roll!»

Ο ντράμερ δήλωσε στη σουηδική εφημερίδα “Aftonbladet”, ότι ανέπτυξε τη σήψη χωρίς να το γνωρίζει, αφού στραμπούληξε το πόδι του τον Δεκέμβριο. Επειδή είχε προγραμματίσει χριστουγεννιάτικες εμφανίσεις στο Valand του Γκέτεμποργκ, έπαιρνε Alvedon, ένα φάρμακο που χρησιμοποιείται για την ανακούφιση από ήπιο έως μέτριο πόνο και πυρετό, καθώς και Voltaren, που χρησιμοποιείται για τον πόνο και τη φλεγμονή, ώστε να είναι αρκετά άνετος για να ολοκληρώσει τα τελευταία live της χρονιάς. Το Σαββατοκύριακο πριν από τα Χριστούγεννα, η κατάστασή του επιδεινώθηκε.

«Ο αστράγαλος πρήστηκε αφόρητα, μετά πήρε ένα παράξενο σχήμα και εμφάνιση και έμοιαζε με υπερβολικά ψημένο ζαμπόν. Αρρώστησα πολύ, οπότε έπρεπε να πάω με ασθενοφόρο στο Sahlgrenska και εκεί βρήκαν ότι είχα εξαιρετικά υψηλές τιμές, οπότε έγινα προτεραιότητα νούμερο ένα εκεί», δήλωσε ο Mikkey (όπως μεταφράστηκε από τα σουηδικά). «Η πρώτη από τις τρεις επεμβάσεις έγινε αμέσως. Έκοψαν ό,τι ήταν νεκρό, μολυσμένο και σοβαρά προσβεβλημένο. Δεν ήταν καθόλου καλή η κατάσταση στην οποία βρισκόμουν… Μια μέρα ακόμα και θα έπαιζα τύμπανα με τον [εκλιπόντα ηγέτη των MOTÖRHEAD] Lemmy στον παράδεισο. Μπορώ να το πω αυτό.»

Ο Craig Goldy ισχυρίζεται ότι ο Vivian Campbell ήταν «πολύ προσβλητικός προς τον Ronnie James Dio σε πολλές περιπτώσεις»

0
Goldy

Goldy

Ο πρώην κιθαρίστας των DIO και νυν μέλος των DIO DISCIPLES, Craig Goldy, σχολίασε τον τρόπο με τον οποίο ο Vivian Campbell αποχώρησε από τους DIO, λέγοντας ότι ο Vivian υπήρξε «πολύ προσβλητικός προς τον Ronnie σε πολλές περιπτώσεις».

Ο Ronnie James Dio, ο Vivian Campbell, ο ντράμερ Vinny Appice και ο μπασίστας Jimmy Bain συνεργάστηκαν στους πρώτους τρεις δίσκους των DIO — τα “Holy diver” (1983),  “The Last in line” (1984) και “Sacred heart” (1985) — πριν ο Campbell αποχωρήσει προκειμένου να ενταχθεί στους WHITESNAKE το 1987. Αργότερα, ο κιθαρίστας εξέφρασε δημόσια τη δυσαρέσκειά του για την ανάγκη του Ronnie να έχει τον απόλυτο έλεγχο του συγκροτήματος, υποστηρίζοντας ότι τα οικονομικά έπαιξαν σημαντικό ρόλο στη διαμάχη που προηγήθηκε της αποχώρησής του. Ειδικότερα, ο Campbell δήλωσε ότι «είχε γίνει όλο και πιο σαφές» πως η σύζυγος και μάνατζερ του Ronnie, Wendy, «ήταν αποφασισμένη να τον απομονώσει από το συγκρότημα. Δεν έβλεπε τους DIO ως μια δημιουργική ομάδα. Ο Ronnie το ήξερε καλύτερα, αλλά υποψιάζομαι ότι, στην προσπάθειά του να κερδίσει ξανά την αγάπη της Wendy» μετά τον χωρισμό τους, «ήταν πρόθυμος να υποκύψει στις επιθυμίες της. Έτσι ξεκίνησε το τέλος του αρχικού συγκροτήματος των DIO.» Ο Campbell πρόσθεσε ότι ο Ronnie δεν τήρησε την αρχική του υπόσχεση πως μέχρι το τρίτο άλμπουμ οι DIO θα λειτουργούσαν με ισότιμη συμμετοχή για όλα τα μέλη.

Ο Goldy συζήτησε την αποχώρηση του Campbell από τους DIO σε μια πρόσφατη συνέντευξή του με τον Shane Bennett του Totem Paul Radio. Είπε, μεταξύ άλλων ότι:

«Ο Ronnie διάλεξε [τον Vivian, τον Vinny και τον Jimmy για το συγκρότημά του] για έναν λόγο — όχι μόνο επειδή ο Jimmy ήταν στους RAINBOW μαζί του και ο Vinny ήταν στους [BLACK] SABBATH, αλλά επειδή υπήρχε λόγος που οι δυο τους βρίσκονταν στους RAINBOW και τους SABBATH. Ο Viv ήταν τρομερός. Δημιούργησαν κάτι πραγματικά καλό… Θυμάμαι να διαβάζω ένα σχόλιο τις προάλλες που έλεγε ότι ίσως το “Holy diver» έθεσε τον πήχη πολύ ψηλά. Γιατί ακόμα και το “Last in line” — αγαπώ το “Last in line” και το “Sacred heart”, αλλά μέχρι το “Sacred heart” τα τραγούδια δεν ήταν τόσο καλά, γιατί ο Ronnie ήξερε ότι τα υπόλοιπα μέλη δεν έδιναν πραγματικά τον καλύτερό τους εαυτό.

Δυστυχώς, ήμουν εκεί. Ήμουν συνέχεια στο σπίτι του Ronnie. Ξέρω πώς έγιναν τα πράγματα. Τότε υπήρχε συζήτηση για το ότι το συγκρότημα θα λειτουργούσε με ισότιμη συμμετοχή μέχρι το τρίτο άλμπουμ. Αλλά το πήραν κυριολεκτικά, λέγοντας κάτι του στυλ: ‘Την ημέρα του τρίτου άλμπουμ, θα είμαστε ισότιμοι.’ Ο [Ronnie] είχε πει γύρω στο τρίτο άλμπουμ. Και μου το εξήγησε κάποτε. Μου είπε: ‘Αν και ο Jimmy και ο Vinny είναι ήδη κατά κάποιο τρόπο αστέρες λόγω των RAINBOW και BLACK SABBATH, βρίσκονται ήδη σε αυτό το επίπεδο. Όταν όλοι γίνουν περίπου εξίσου διάσημοι με εμένα, τότε θα πρέπει να έχουμε ισότιμη συμμετοχή. Αυτό θα έπρεπε να γίνει γύρω στο τρίτο άλμπουμ, γιατί είναι τόσο καλοί.

Και σε κάθε δισκογραφικό συμβόλαιο, υπάρχει η επιλογή για σόλο άλμπουμ. Αν επιλέξεις να κάνεις το σόλο άλμπουμ σου, αυτό δείχνει στον αρχηγό του συγκροτήματος — όποιος κι αν είναι αυτός — ότι πλέον είσαι ισότιμός του, γιατί η δισκογραφική εταιρεία επέλεξε να υποστηρίξει το σόλο άλμπουμ σου. Αυτό ήταν το μόνο που έπρεπε να κάνουν, και δεν το έκαναν, γιατί ήξεραν ότι δεν μπορούσαν. Και τελικά όλα κατέληξαν στο εξής: λεφτά.»

Αναφερόμενος στο γεγονός ότι τόσο ο Vinny όσο και ο Jimmy είχαν δηλώσει δημόσια πως συμμερίζονταν την άποψη του Vivian σχετικά με τον τρόπο που διαχειρίστηκαν τα οικονομικά στους DIO, ο Craig συνέχισε:

«Δεν υπήρχε ενιαίο μέτωπο — ήταν ο Viv. Δηλαδή, ο Vinny λέει ότι όλοι αισθάνονταν το ίδιο με τον Viv, αλλά πού ήταν η ενιαία στάση; Πού ήταν το ενιαίο μέτωπο; Γιατί δεν πήγαν όλοι μαζί; Γιατί δεν ήταν τέσσερις άνθρωποι να αντιμετωπίσουν τον Ronnie; Γιατί ήταν μόνο ο Viv; Γιατί ήταν μόνο αυτός που έβαλε το ξυπνητήρι του, και όταν χτύπησε, είπε: ‘Εντάξει, τώρα είναι η ώρα να αντιμετωπίσω τον Ronnie.’

Και ήταν πολύ ασεβής προς τον Ronnie σε πολλές περιπτώσεις. Πολλές φορές εγώ και ο Ronnie ήμασταν μαζί στο μπαρ, όταν ήμουν ακόμα στους ROUGH CUTT, και ήταν μπερδεμένος, γιατί δεν ήξερε τι να κάνει με τον Viv, καθώς ο Viv ήταν τόσο προσβλητικός προς αυτόν λόγω του έντονου αισθήματος ότι είχε περισσότερα δικαιώματα. Δεν τα κέρδισε… Έφτασαν από συγκρότημα που άνοιγε τις συναυλίες στο να είναι headliners πολύ γρήγορα, και ο Viv δεν το κέρδισε όπως το κέρδισαν ο Jimmy, ο Vinny και ο Ronnie. Είχε έντονα την πεποίθηση ότι δικαιούνταν κάτι. Ήταν καλός άνθρωπος, πραγματικά ήταν. Πολλοί θαυμαστές θα σου πουν ότι ήταν ένας πραγματικά καλός τύπος. Και ήταν — ήταν ευγενικός, ήταν ένας τζέντλεμαν. Τις περισσότερες φορές ήταν τζέντλεμαν απέναντί μου…»

«Αλλά, εν πάση περιπτώσει, αυτό ήταν το πρόβλημα», πρόσθεσε ο μουσικός. «Ο Viv είχε μια αίσθηση δικαιώματος και ήταν πολύ προσβλητικός προς τον Ronnie κατά καιρούς. Το είχα δει κι εγώ μερικές φορές. Και αυτό με πονούσε. Πολλές φορές, όταν ήμουν μαζί του στο μπαρ, τον έβλεπα τόσο προβληματισμένο από αυτή την κατάσταση. Πολλοί πιστεύουν ότι ήταν η επιρροή της Wendy. Δεν ήταν η επιρροή της Wendy. Έχω δει τον Ronnie να επιτίθεται στη Wendy σαν λύκος που διψά για αίμα… Αυτό δεν είχε καμία σχέση. Ήταν θέμα σεβασμού. Και ο Ronnie είχε κουραστεί να τον αντιμετωπίζουν με ασέβεια.»

Ο Craig συνέχισε, λέγοντας ότι ο Vivian, ο Vinny και ο Jimmy στην πραγματικότητα «πήραν αύξηση» κατά τα τελευταία χρόνια της αρχικής σύνθεσης των DIO, ενώ «ο Ronnie μείωσε τη δική του αμοιβή κατά τη διάρκεια της περιοδείας για το “Sacred Heart”.» Εξήγησε ότι: «Ξοδεύονταν πάρα πολλά χρήματα στον δρόμο. Υπήρχαν, ας πούμε, επτά νταλίκες που ακολουθούσαν, γιατί έπρεπε να φέρουν την ομάδα φωτισμού, έπρεπε να φέρουν τον ηχητικό εξοπλισμό, γιατί τότε τα ηχητικά συστήματα που υπήρχαν στα στάδια δεν ήταν αρκετά μεγάλα για να διαχειριστούν το είδος των πραγμάτων που έκαναν και τον ήχο που παρήγαγαν. Υπήρχαν μεγάλα ντραμς, εφέ με εκρήξεις και πολλά άλλα πράγματα. Έπρεπε να προσλάβουν μια εταιρεία για να προσθέσει εξοπλισμό στο υπάρχον ηχητικό σύστημα, στην κονσόλα ήχου, στη σκηνή και στον φωτισμό. Έφερναν όλα αυτά τα πράγματα.

Οπότε, όταν παραπονιούνταν ότι ο διευθυντής φωτισμού πληρωνόταν περισσότερα από αυτούς, δεν ήταν επειδή το ήθελε ο Ronnie. Ήταν επειδή η εταιρεία που προσέλαβε ο Ronnie καθόριζε τον μισθό για τον διευθυντή φωτισμού — όχι ο Ronnie. Και υπήρχε ένας δράκος 18 ποδιών που έβγαζε φωτιά. Στοιχηματίζω ένα εκατομμύριο δολάρια ότι, αν εκείνοι οι τύποι ήταν ισότιμα μέλη, αυτό δεν θα είχε συμβεί ποτέ, γιατί τα χρήματα θα ήταν πιο σημαντικά. Το εγγυώμαι. Όχι μόνο αυτό, αλλά επειδή άκουσα τον καθένα τους να το λέει — θα προτιμούσαν να πάρουν τα χρήματα παρά έναν δράκο 18 ποδιών που βγάζει φωτιά. Αλλά ο Ronnie το έκανε για τους θαυμαστές και δεν αύξησε τις τιμές των εισιτηρίων. Κι όμως, αυτό το γεγονός συζητιέται μέχρι και σήμερα. Πολύ αμφιβάλλω αν ο τραπεζικός λογαριασμός του Vinny Appice θα συζητιέται όσο ο δράκος των 18 ποδιών που έβγαζε φωτιά.»

  • https://noc.ezhellas.com:44450/live
  • Rock Hard Radio
  • rock hard greece