Monday, December 15, 2025




Home Blog Page 2

MYTH CARVER – “Twist of Fate” (No Remorse Records)

0
Myth

Myth

“From Dallas, Texas, MYTH CARVER strikes with a modern force rooted in classic heavy metal…”

Έτσι ξεκινάει το ενημερωτικό δελτίο που συνοδεύει τούτο το promo, έτσι ξεκινώ κι εγώ. Τώρα που το βλέπω, θα μπορούσα κάλλιστα να έχω σταματήσει ακριβώς πριν το “strikes” και να έχω γίνει απολύτως κατανοητός. From Dallas, Texas, MYTH CARVER!”. Σαν να παρουσιάζεις κάποιον παλαιστή ή πυγμάχο! Τεξανό ατσάλι λοιπόν, «εγγύηση ποιότητας» όπως λέει ο φίλος μου ο Νίκας, «αδάμαστο» όπως λέει πολύ χαρακτηριστικά ο τίτλος του εναρκτήριου “Untamed steel” το οποίο βάζει φωτιά στα ηχεία μας με το «καλημέρα» και τα πολλά λόγια είναι φτώχια, θα πω εγώ, για να περάσουμε γρήγορα στις συστάσεις.

Οι MYTH CARVER έρχονται στο παρόν για να παίξουν κολασμένο heavy/power/speed metal, έχοντας ένα crossover, thrash και deathcore παρελθόν. Παρελθόν που σε καμία των περιπτώσεων δεν θα το χαρακτήριζες ως «σπουδαίο», αν και από τις τάξεις τους έχει περάσει ο Chris Whetzel των POWER TRIP. Το “Twist of Fate” είναι το παρθενικό τους πόνημα, έχει τη μορφή EP και μάλιστα κυκλοφορεί για δεύτερη φορά μέσα στη χρονιά. Πως; Αρχικά βγήκε τον περασμένο Μάρτιο σε ηλεκτρονική μορφή, μέσω του bandcamp της μπάντας και τώρα, στα τέλη Νοεμβρίου, σε CD και βινύλιο μέσω της No Remorse Records. Οπότε δίδεται πλέον η ευκαιρία και σε όσους πιστεύουν πως τη μουσική πρέπει να την πιάνεις στα χέρια σου αλλιώς δεν είναι μουσική (κάτι που δεν στέκει σε καμία των περιπτώσεων, αλλά δεν θα το αναλύσουμε εδώ), να το αποκτήσουν σε αναβαθμισμένη έκδοση, με τα δύο επιπλέον κομμάτια να ανεβάζουν το σύνολο στα έξι.

Στις επιρροές του γκρουπ, ακούμε μπάντες τόσο κλασσικές όσο και σύγχρονες των MYTH CARVER με ανάλογες αρετές, κάτι που αποδεικνύει πως η διαχρονικότητα στη heavy metal μουσική είναι ένα χαρακτηριστικό το οποίο δε θα εκλείψει, ακόμη κι όταν εκλείψουν οι (πολύ) μεγάλοι της σκηνής. Πάντα αυτοί που έρχονται, θα επηρεάζονται από αυτούς που βρίσκουν να θριαμβεύουν ήδη. Έτσι, μαζί με τους JUDAS PRIEST, τον Ozzy όταν κρατούσε την εξάχορδη ο Jake E. Lee και τους πρώιμους METALLICA, αν «προχωρήσεις» λίγο μέσα στα χρόνια, θα βρεις τους NASTY SAVAGE, τους METAL CHURCH (κυρίως των δύο πρώτων δίσκων) και φτάνοντας στο «σήμερα», τους SUMERLANDS, RIOT CITY και TRAVELER.

O Daniel Schmuck έχει μια «λυσσώδη» φωνή, που κρατά αμείωτο το γρέζι της είτε την ακούμε σε χαμηλές, είτε σε υψηλές συχνότητες. Η χροιά του δε, σε κάποιες φάσεις, μου θύμισε την αντίστοιχη του Jean-Pierre Abboud και μόνο θετικό το βρίσκω αυτό. Το κιθαριστικό δίδυμο των Tom Reyes και Jayson Braffett έχει στην φαρέτρα του έναν σωρό από riffs και leads που σίγουρα θα σε ενθουσιάσουν, εάν και εφόσον ταυτίζεσαι εκ των πραγμάτων μ’ αυτά που διάβασες ως τώρα, ενώ οι Andrew Messer (μπάσο) και Steven Rodriguez (τύμπανα) προσθέτουν το απολύτως απαραίτητο groove στο «τόσο, όσο» rhythm section. Η παραγωγή πάλι, είναι γοητευτικά «παλαιομοδίτικη», αν και ομολογώ ότι δε θα μπορούσα να σκεφτώ μια διαφορετική προσέγγιση. Είναι κι αυτός ένας τρόπος για να τιμηθούν τα 80s, εδώ που τα λέμε.

Οι MYTH CARVER έχουν όλα τα φόντα και όλα τα εφόδια, να γίνουν το επόμενο «καυτό» όνομα στο σύγχρονο heavy metal. Να πιάσουν επίπεδα RIOT CITY, για να σου δώσω να καταλάβεις. Τι χρειάζεται; Να εξακολουθήσουν να δουλεύουν με την ίδια ζέση και να μην «καβαλήσουν καλάμι». Γιατί το όπως φαίνεται μπόλικο συνθετικό τους ταλέντο, από μόνο του, δεν πετυχαίνει και πολλά. Το έχουμε δει το έργο, ουκ ολίγες φορές.

Βαθμολογία στα EPs δε μπαίνει, αλλά τι κατάλαβες; Είναι (πολύ) καλό, ή όχι;

Δημήτρης Τσέλλος

Underground Halls Vol. 224 (PHANTOM CORPORATION, SONS OF HADES, STAR.GATE / Split: IRON VOID, ORODRUIN)

0
Halls

Halls

«Πόσα αντίτυπα έχει πουλήσει το συγκρότημα; Από ποια εταιρεία κυκλοφορεί το άλμπουμ; Παίζει μέσα κανένας γνωστός;». Ερωτήματα που τουλάχιστον εδώ, δεν υφίστανται. Και δεν υφίστανται, διότι πολύ απλά, δε μας ενδιαφέρουν οι απαντήσεις τους. Η ποιότητα στη μουσική είναι αυτό που μας ενδιαφέρει. Το να ανακαλύπτει κανείς νέες αγαπημένες μπάντες εκεί που δεν το περιμένει, θα αποτελεί πάντα, εκτός από μεγάλη ικανοποίηση, την πλέον ευχάριστη πρόκληση, καθώς κι εμείς είμαστε πρωτίστως οπαδοί. Σε μια στήλη λοιπόν όπου τα «αδηφάγα» αυτιά των ολοένα και αυξανόμενων φίλων της δεν έχουν σύνορα, έτσι κι εμείς θα προσπαθούμε κάθε φορά να παρουσιάζουμε τη μεγαλύτερη δυνατή γκάμα ήχων και συγκροτημάτων. Άλλωστε, κανένα best seller δε θα υπήρχε, αν δεν υπήρχε η σκηνή του UNDERGROUND.

ΣΥΓΚΡΟΤΗΜΑ/ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΗΣ: PHANTOM CORPORATION
ΤΙΤΛΟΣ ΔΙΣΚΟΥ: “Time and tide”
ΕΤΑΙΡΕΙΑ: Supreme Chaos Records
ΣΥΝΘΕΣΗ:
Leif – Φωνητικά
Philipp – Κιθάρα
Arne Lead – Κιθάρα
Ulf – Μπάσο
Marc – Τύμπανα
ΣΥΝΔΕΣΜΟΙ:
Bandcamp
Deezer
Facebook
Instagram
Spotify
Tidal

Καιρό είχα να ακούσω λίγο στιβαρό death metal και ευτυχώς ο Δημήτρης μου έστειλε να ακούσω το δεύτερο άλμπουμ των Γερμανών PHANTOM CORPORATION, με τίτλο “Time and tide”. Ετούτοι εδώ οι λεβέντες γεννήθηκαν από τις στάχτες των διαλυμένων DEW-SCENTED από δύο μέλη τους, του ντράμερ  Marc-Andrée Dieken και τον τραγουδιστή Leif Jensen και ύστερα από δύο EP, κυκλοφόρησαν το ντεμπούτο τους, “Fallout”, δύο χρόνια πριν. Η νέα τους δουλειά, πατάει γερά, όπως είναι φυσιολογικό στους DEW-SCENTED, αλλά δεν είναι αυτή μόνο η βασική επιρροή τους.

Προσωπικά διέκρινα ψήγματα από πρώιμους (πολύ πρώιμους όμως!) ATROCITY, BENEDICTION και DISMEMBER, χωρίς να λείπει και η λοξή ματιά προς την άλλη μεριά του Ατλαντικού. Λυσσασμένες συνθέσεις που αγγίζουν τα όρια του crust, χωρίς όμως να τα υπερβαίνουν, ογκώδη riff, και αλυχτιασμένα φωνητικά. Κάποιες «τσαχπινιές» κεντρίζουν ακόμα περισσότερο το ενδιαφέρον, όπως για παράδειγμα το, ούτε δύο λεπτά έπος “Krokodil” που ακούγεται τόσο στιχουργικά όσο και μουσικά σαν ένας φόρος τιμής στους NILE ή το “Western apocalypse” που κάτι μου βγάζει από KREATOR εποχής “Endless pain”. Γενικά το άλμπουμ ξεφεύγει από τα στερεότυπα του αργόσυρτου death metal, και επιστρέφει στις ρίζες του, τότε που το death ήταν ταχύτατο, βασισμένο στις νόρμες του thrash, αλλά με αυτόν τον χαρακτηριστικό ήχο – οδοστρωτήρα.

Ακούγοντας το “Time and tide” δεν μπόρεσα να μην παρατηρήσω την εξαιρετική ποικιλία στα riff που αποκλείει κατηγορηματικά την όποια πιθανότητα να χαρακτηριστεί το άλμπουμ βαρετό, παρά το ανελέητο σφυροκόπημα σε όλη του τη διάρκεια (ιδανική, παρεμπιπτόντως, γύρω στα 42 λεπτά) ενώ πολύ σημαντικό ρόλο , ως είθισται, παίζουν τα φωνητικά, και στην προκειμένη περίπτωση ο Jensen ακούγεται όπως ακριβώς θα έπρεπε.

Προσωπικά ευχαριστήθηκα πολύ όλο το άλμπουμ. Λίγο παραπάνω ξεχώρισα το “Krokodil” για τους λόγους που προανέφερα,  τα σκοτεινά “Sorcerer” και “For all the wrong reasons”, και φυσικά το εναρκτήριο “ Frantic distruption”  που δείχνει το στίγμα του μακελειού που θα ακολουθήσει με το καλημέρα. Αν λοιπόν θέλετε το death metal σας ωμό, ακατέργαστο και βάρβαρο, μην ψάξετε παραπέρα. Το “Time and tide” είναι για εσάς. Από τις πολύ ευχάριστες εκπλήξεις της χρονιάς για το συγκεκριμένο ιδίωμα!

(8 / 10)

Θοδωρής Κλώνης

ΣΥΓΚΡΟΤΗΜΑ/ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΗΣ: SONS OF HADES
ΤΙΤΛΟΣ ΔΙΣΚΟΥ: “Tombs of the Blind Dead”
ΕΤΑΙΡΕΙΑ: Floga Records
ΣΥΝΘΕΣΗ ΜΠΑΝΤΑΣ:
Apostolis K – Κιθάρες, φωνητικά
Vasilis K – Κιθάρες
Alex G – Μπάσο
Vangelis F – Τύμπανα
ΣΥΝΔΕΣΜΟΙ:
Facebook
Instagram
Bandcamp

Περίεργο πράγμα το μυαλό. Μπορεί να μην θυμάμαι τι έφαγα εχθές, αν όμως κάτσω να δω, ας πούμε, το “Rocky IV”, θα αρχίσω να λέω τους διαλόγους απ’ έξω πιο γρήγορα και από τις γροθιές του Συλβέστρου! Πού θέλω να καταλήξω… Όταν ο Δημήτρης μου έστειλε το άλμπουμ αυτό για κριτική, αρχικά, και ελπίζω να μην με παρεξηγήσουν τα παιδιά, με έπιασε γέλιο, καθώς μου ήρθε στο μυαλό η σειρά “50-50” και το επεισόδιο όπου οι τρεις πρωταγωνιστές φτιάχνουν μπάντα με όνομα… “Τα παιδιά του Άδη” (σ.Δ.Τ: και ποιος μου λέει εμένα, πως δεν σκέφτηκαν κι αυτοί το ίδιο;)! Ας αφήσουμε όμως την πλάκα και ας μιλήσουμε σοβαρά.

Οι SONS OF HADES είναι μια νεοσύστατη ανίερη τετράδα από την Αθήνα και το “Tombs of the blind dead” είναι η πρώτη τους δουλειά. Τι θα ακούσετε εδώ; Κολασμένο death/thrash metal, σε υπερηχητικές ταχύτητες και με riffs – πριονοκορδέλα που οδηγούν σε ακατάπαυστο headbanging, με βασικές επιρροές τους VENOM, πρώιμους BATHORY και SODOM, χωρίς όμως να λείπουν και ψήγματα από πιο κλασικά ακούσματα, με πιο βασικό αυτό των MERCYFUL FATE. Φυσικά δεν θα έλειπαν και κάποια λοξοκοιτάγματα σε πιο black καταστάσεις, χωρίς όμως αυτά να υπερκαλύπτουν τα πιο old school ακούσματα.

Το θετικό της υπόθεσης είναι ότι στην συγκεκριμένη περίπτωση δεν μιλάμε μόνο για ταχύτητα, αλλά και για ποιότητα, κάτι που αντικατοπτρίζεται όχι μόνο στις καλοδουλεμένες συνθέσεις αλλά κυρίως στα εξαιρετικά κιθαριστικά solos. Ακούστε για παράδειγμα το “Ghost galleon” και το προσωπικό αγαπημένο μου “La machera del Demonio” και είμαι σίγουρος ότι θα συμφωνήσετε μαζί μου. Επίσης δώστε μια επιπλέον προσοχή στο δεκάλεπτο έπος “La noche de las Gaviotas”, μια φοβερή σύνθεση που περικλείει όλες τις επιρροές των SONS OF HADES.

Επιπλέον bonus για μένα, η θεματολογία του δίσκου που βασίζεται σε κλασικές horror ταινίες, με αποκορύφωμα τις ταινίες “Blind dead” που είναι από τις πιο αγαπημένες μου σειρές ταινιών τρόμου. Εξαιρετικό γούστο τα παιδιά και μπράβο τους! Συνοψίζοντας, το “Tombs of the blind dead” είναι ένα πολύ ελπιδοφόρο ντεμπούτο. Μιλάμε για ένα old school death/thrash ανοσιούργημα που δεν θα αφήσει κανέναν φίλο του είδους παραπονεμένο. Και είμαι σίγουρος ότι οι SONS OF HADES θα μας απασχολήσουν πάρα πολύ στο μέλλον.

(8 / 10)

Θοδωρής Κλώνης

ΣΥΓΚΡΟΤΗΜΑ/ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΗΣ: STAR.GATE
ΤΙΤΛΟΣ ΔΙΣΚΟΥ: “The moment of a lifetime”
ΕΤΑΙΡΕΙΑ: Steel Gallery/Arkeyn Steel Records
ΣΥΝΘΕΣΗ ΜΠΑΝΤΑΣ:
Κώστας Δομενικιώτης – Μπάσο
Σάκης Μπαντής – Πλήκτρα
Δημήτρης Τικτόπουλος – Φωνητικά
Άνθιμος Μαντι – Κιθάρα
ΚΑΛΕΣΜΕΝΟΙ ΜΟΥΣΙΚΟΙ:
Στέργιος Κουρού – Τύμπανα
ΣΥΝΔΕΣΜΟΙ:
Official site
Facebook
YouTube
Steel Gallery official site

Έναν μόλις χρόνο μετά το πολύ αξιόλογο “Escaping the Illusion”, οι Θεσσαλονικείς STAR.GATE επιστρέφουν με τον νέο τους δίσκο, που φέρει τον τίτλο “The moment of a lifetime”. Σε μια πορεία 20+ ετών, οι STAR.GATE έχουν κυκλοφορήσει, με το φετινό, επτά studio άλμπουμ, όλα μέσω της Steel Gallery/Arkeyn Steel Records. Άνετα θα μπορούσαν λοιπόν να χαρακτηριστούν «βετεράνοι» της σκηνής και μια από τις κλασσικές και αναγνωρίσιμες μπάντες της Θεσσαλονίκης. Και μέσα σε όλα αυτά τα χρόνια, είχαν μεν κάποιες αναπόφευκτες αλλαγές στην σύνθεσή τους, ωστόσο ο «κορμός» τους παρέμεινε ο ίδιος, δείγμα του κοινού οράματος που υπάρχει ανάμεσα στα ιδρυτικά μέλη.

Επί προσωπικού, ενώ οι STAR.GATE θεωρητικά ανήκουν στα ακούσματά μου και ανέκαθεν ήταν ένα σχήμα που κυκλοφορούσε αντικειμενικά αξιόλογες δουλειές, ποτέ δεν κατάφεραν να με κερδίσουν ολοκληρωτικά. Το “Escaping the Illusion” όμως μου χτύπησε τις πρώτες «καμπάνες», για να έρθει το “The moment of a lifetime” να με «αναγκάσει», με την ποιότητά του, να στρέψω ολοκληρωτικά το βλέμμα μου πάνω τους. Και εξηγούμαι: Μέχρι τώρα, οι Θεσσαλονικείς έπαιζαν κατά κύριο λόγο ευρωπαϊκής υφής power metal, με αρκετά neoclassical στοιχεία. Εδώ όμως, αλλάζουν τον ήχο τους σε κάτι που ειλικρινά, δεν περίμενα να ακούσω…

Με τον αρχικό τραγουδιστή Δημήτρη Τικτόπουλο να επιστρέφει, οι STAR.GATE κυκλοφορούν τον νέο δίσκο των ROYAL HUNT! Και δεν είμαι ούτε στο ελάχιστο υπερβολικός, ή παραπλανητικός. Όσοι από εμάς λατρέψαμε δίσκους σαν το “Moving target”, το “Paradox” και το “Fear” (η καλύτερη τριάδα τους, η απόλυτη ακμή των Δανών), στο άκουσμα του “The moment of a lifetime” είναι βέβαιο πως θα ενθουσιαστούμε. Μόνο σε δύο συνθέσεις, αλλάζει κάπως το μοτίβο: Στο “Dance in the crimson sky” που θυμίζει πολύ τους υποτιμημένους neoclassical power metallers AT VANCE και στο “Pain”, το οποίο άνετα θα μπορούσε να βρίσκεται σε κάποιο δίσκο των ANGRA, από το “Fireworks” και μετά. Όλο το υπόλοιπο άλμπουμ, είναι γεμάτο από, μέρος έστω, της μαγείας των σπουδαίων Δανών.

Πέραν των μελωδιών σε πλήκτρα και κιθάρα, αυτό που ξεχωρίζει αμέσως είναι η πληθώρα των εξαίσιων refrains. Οκτώ τραγούδια υπάρχουν στον δίσκο, οκτώ υπέροχα refrains ακούς. Και ο Τικτόπουλος με την εύθραυστη λυρικότητα που χαρακτηρίζει τη φωνή του, η οποία ενίοτε αποκτά δραματικό τόνο και δε διστάζει να «γρεζάρει» ταυτόχρονα, τα «απογειώνει». Για το μόνο που θα «γκρινιάξω» λίγο, είναι για την παραγωγή, η οποία αν και στις υπόλοιπες πτυχές του ήχου τα πάει πολύ καλά, στο rhythm section θα ήθελα να υπάρχει περισσότερος όγκος, ειδικά στα τύμπανα. Στοιχείο που βέβαια, δεν στερεί κάτι από την απόλαυση του άλμπουμ αυτού.

Εν κατακλείδι, το “The moment of a lifetime” είναι, για μένα πάντα, μια πολύ ευχάριστη έκπληξη. Σίγουρα είναι το ανώτερο δισκογραφικό πόνημα των STAR.GATE ως τώρα και αν έχω το δικαίωμα να εκφράσω μια γνώμη, θα πρέπει να είναι το πρώτο βήμα της νέας τους ηχητικής κατεύθυνσης. Από Europower-άδικες μπάντες δεν πάσχουμε παγκοσμίως, έχουμε μπόλικες και μάλιστα δεν ακούμε και ιδιαίτερα εμπνευσμένη μουσική από δαύτες, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων. Από αρχοντικό, συμφωνικό hard rock όμως, πάσχουμε και το θέλουμε. Και κάτι ακόμη: Τέτοια συγκροτήματα, ας τα βλέπουμε και live ρε παιδί μου… Ανεβαίνει το επίπεδο!

(8 / 10)

Δημήτρης Τσέλλος

Split: IRON VOID, ORODRUIN – “Altar of Worship

Κλείνουμε με ένα ενδιαφέρον split. Δύο από τα πολύ αξιόλογα σχήματα της σύγχρονης σκηνής του doom metal, οι Αμερικανοί ORODRUIN και οι Βρετανοί IRON VOID, ένωσαν τις δυνάμεις τους για να αποτίσουν, στο Altar of Worship, τον δικό τους φόρο τιμής στους θρυλικούς PAGAN ALTAR. Στο δισκάκι αυτό λοιπόν, οι IRON VOID συμμετέχουν με την διασκευή στο “Highway Cavalier”, το δικό τους “The tolling bell” σε studio και live εκτέλεση και το “Grave dance” σε live. Οι ORODRUIN αντίστοιχα με studio και live διασκευή στο “In the wake of Armadeus”, live εκτέλεση τους δικού τους “Man of Peace” και με το “In this place”. Για τους οπαδούς των δύο αυτών σχημάτων αλλά και γενικά του αυθεντικού, γνήσιου doom, η συλλογή αυτή σίγουρα δεν περνά απαρατήρητη. Για τους «αμύητους» και τους υπολοίπους, ας δοθεί προτεραιότητα στις δισκογραφίες τους, οι οποίες αποτελούνται από πολύ αξιόλογους δίσκους.

Το ακούς ολόκληρο εδώ:

και μπορείς να το αποκτήσεις από το bandcamp της Nameless Grave Records.

Περισσότερα για τους IRON VOID εδώ και για τους ORODRUIN στην δική τους, αντίστοιχη σελίδα, εδώ.

Δημήτρης Τσέλλος

SOEN: Νέο single/video clip για το “Discordia”

0
Soen
Photo by Linda Florin

ΟΙ SOEN ΚΥΚΛΟΦΟΡΟΥΝ ΤΟ ΔΥΝΑΜΙΚΟ SINGLE/VIDEO

‘DISCORDIA’

ΤΟ ΝΕΟ ΑΛΜΠΟΥΜRELIANCE

ΒΓΑΙΝΕΙ ΣΤΙΣ 16 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ ΑΠΟ ΤΗ SILVER LINING MUSIC

ΠΡΟ-ΠΑΡΑΓΓΕΛΙΕΣ ΕΔΩ

Οι SOEN κυκλοφορούν το καθηλωτικό τρίτο single «Discordia» από το επερχόμενο στούντιο άλμπουμ “Reliance”, το οποίο θα κυκλοφορήσει στις 16 Ιανουαρίου μέσω της Silver Lining Music. Για προπαραγγελίες επισκεφθείτε αυτόν τον σύνδεσμο.

Οι SOEN είναι μια μπάντα ικανή να «σκίσει» τη σάρκα σου με την απόλυτη δύναμή της και, λίγες στιγμές αργότερα, να απαλύνει τον πόνο με υπέροχες μελωδίες—και το νέο single «Discordia» δεν αποτελεί εξαίρεση. Το τραγούδι οδηγεί τον ακροατή σε μια μουσική εξερεύνηση, αντιπαραθέτοντας πλούσιες, σκοτεινές στιγμές με συντριπτικά κύματα ασταμάτητης έντασης.

«Το Discordia είναι το αποτέλεσμα του ότι πιέσαμε τους εαυτούς μας σε διαφορετικά εδάφη, τόσο ηχητικά όσο και συναισθηματικά», σχολιάζει ο ιδρυτικό μέλος και ντράμερ Martin Lopez. «Πειραματιστήκαμε με πιο σκοτεινές υφές ώστε να αποτυπώσουμε την πτώση από την αυτοπροστασία στην απομόνωση».

«Το κομμάτι βρίσκεται στην ένταση ανάμεσα στην ανάγκη για σύνδεση και την τάση να χτίζουμε τείχη για να αποφύγουμε τον πόνο. Είναι ένα έργο γεννημένο από την ευαλωτότητα και από τη διάθεσή μας να εξερευνήσουμε τις άβολες γωνιές του ήχου μας», συμπληρώνει ο τραγουδιστής και frontman Joel Ekelöf.

Δείτε/ακούστε το «Discordia» εδώ

(Freakshot Film)

Στο “Reliance”, η σουηδική prog metal δύναμη συνεχίζει να ανακαλύπτει απίστευτα νέα μονοπάτια μέσα στους απέραντους χώρους ανάμεσα στο φως και το σκοτάδι, το δυνατό και το ήρεμο, το βαρύ και το γαλήνιο. Με τους Lars Enok Åhlund (πλήκτρα & κιθάρα), Cody Lee Ford (κιθάρα) και Stefan Stenberg (μπάσο) να στέκονται πλάι στους Ekelöf και Lopez, το ολοένα και πιο διευρυμένο ηχητικό τοπίο των SOEN φτάνει σε νέα ύψη.

Αυτή η εξέλιξη θεμελιώνεται σε μια βαθιά προσήλωση στην ειλικρίνεια. Στο έβδομο στούντιο άλμπουμ τους, η συναισθηματική βαρύτητα και η ακατέργαστη δύναμη συνυπάρχουν χωρίς συμβιβασμό, χαρίζοντας στο “Reliance” τον αδιαμφισβήτητο παλμό του.

«Στιχουργικά και μουσικά, θέλουμε να εξερευνούμε όλα τα ανθρώπινα συναισθήματα: την ομορφιά και τον θυμό, το βαρύ και το απαλό — αυτό ήταν πάντα ο στόχος της μπάντας», επιβεβαιώνει ο Lopez.

Το πρώτο single «Primal» αποτελεί μια προκλητική, θαρραλέα κραυγή που περιγράφει την υπαρξιακή μάχη ανάμεσα στο ανθρώπινο πνεύμα και τον σύγχρονο κόσμο, με τα εκπληκτικά φωνητικά του Ekelöf να ηγούνται της βαριάς επίθεσης.

Δείτε/ακούστε το «Primal» εδώ – video by Freakshot Film.

Το πρόσφατα κυκλοφορημένο δεύτερο single «Mercenary» είναι ένα κομμάτι που μεταφέρει το βάρος της κληρονομημένης βίας και το προσωπικό κόστος της πεποίθησης με αδιάκοπη καθαρότητα.

Δείτε/ακούστε το «Mercenary» εδώ – video by Freakshot Film.

Οι SOEN ετοιμάζονται για μια γεμάτη χρονιά το 2026, έχοντας ανακοινώσει πρόσφατα μια headline περιοδεία 16 εμφανίσεων σε Σουηδία, Δανία, Νορβηγία και Φινλανδία, καθώς και μια ισχυρή σειρά από εμφανίσεις σε καλοκαιρινά φεστιβάλ. Μετά τις πολυθετικές πρόσφατες περιοδείες τους, οι fans μπορούν να περιμένουν μια ακόμη πιο έντονη ζωντανή εμπειρία, καθώς οι SOEN φέρνουν τη χαρακτηριστική μίξη δύναμης, ακρίβειας και συναισθήματος στις σκηνές όλου του κόσμου.

Το “Reliance” θα κυκλοφορήσει στις 16 Ιανουαρίου 2025, μέσω της Silver Lining Music. Θα είναι διαθέσιμο σε CD, 12’’ βινύλιο σε μαύρες και έγχρωμες εκδόσεις, ψηφιακές μορφές και ειδικά D2C προϊόντα και bundles. Για προπαραγγελίες επισκεφθείτε αυτόν τον σύνδεσμο.

Στοχαστικό, προκλητικό, όμορφο και βίαιο, το “Reliance” είναι ένα ταξίδι που πρέπει να κάνετε.

“Reliance” tracklisting:
1. Primal
2. Mercenary
3. Discordia
4. Axis
5. Huntress
6. Unbound
7. Indifferent
8. Drifter
9. Draconian
10. Vellichor

Παραγωγή , ηχογράφηση και μίξη από τον Alexander Backlund στα Fascination Street Studios.

Mastering από τον Tony Lindgren.

SOEN:
Joel Ekelöf – Φωνητικά
Martin Lopez – Ντραμς
Lars Enok Åhlund – Πλήκτρα και Κιθάρα
Cody Ford – Lead Κιθάρα
Stefan Stenberg – Μπάσο

FOLLOW SOEN:
www.facebook.com/SOENMusic
www.twitter.com/SOENmusic
www.instagram.com/SOENmusic
www.tiktok.com/@soenofficial
www.SOENmusic.com

 

DIRKSCHNEIDER AND THE OLD GANG (Udo Dirkschneider – Manuela Bibert)

0
Dirkschneider

Dirkschneider

Udo and friends

Όταν σου προτείνουν να μιλήσεις με τον Udo Dirkschneider, δεν υπάρχει περίπτωση να αρνηθείς. Υπερβολικά συμπαθής, πάρα πολύ φιλικός, παράδειγμα προς μίμηση για τους νεότερους σχετικά με το πώς πρέπει να συμπεριφέρεσαι όχι μόνο στις συνεντεύξεις, αλλά και στην πραγματική σου ζωή (έχοντας την ευκαιρία να τον συναντήσω δύο φορές μέσα στο καλοκαίρι). Μαζί του, η Manuela Bibert, χαμογελαστή, με θετική διάθεση, οπότε η κουβέντα μας για το “Babylon” των DATOG (DIRKSCHNEIDER & THE OLD GANG), κύλησε πάρα πολύ ευχάριστα. Δώστε βάση στα όσα λέει ο Udo πάντως, που μίλησε ακόμα και για τη guest εμφάνισή του με τους KREATOR στο Chania Rock Festival το καλοκαίρι!

RH: Λοιπόν, εδώ έχουμε τον Udo Dirkschneider και τη Manuela Bieber από τους DIRKSCHNEIDER AND THE OLD GANG. Πώς είστε; Χαίρομαι που είστε εδώ. Ξεκινήσατε αυτό το project στην πανδημία. Φανταζόσασταν ότι θα εξελισσόταν σε μια πλήρη μπάντα με ολόκληρο άλμπουμ;
U: Στην αρχή δεν ήταν προγραμματισμένο να κάνουμε άλμπουμ. Ήταν απλώς μια φιλανθρωπική κίνηση λόγω της πανδημίας, αυτό ήταν όλο. Κανείς δεν σκεφτόταν σοβαρά να γίνει άλμπουμ. Αλλά, ξέρεις, υπήρχε τόσος κόσμος που έλεγε “πρέπει να κάνετε ένα άλμπουμ, ολόκληρο άλμπουμ”, μπλα, μπλα, μπλα. Και μετά πήρε πολύ χρόνο να μαζέψουμε αρκετό υλικό για να το ηχογραφήσουμε. Ήμουν απασχολημένος, η Manuela ήταν απασχολημένη, όλοι ήταν απασχολημένοι, εκτός από τον Stefan Kaufmann. Χαχαχα. Εγώ ήμουν συνέχεια σε περιοδεία. Αλλά βρήκαμε χρόνο ενδιάμεσα για να ηχογραφήσουμε τα πάντα, να κάνω τα φωνητικά μου. Νομίζω ήταν κάτι καλό τελικά. Έμαθα πολλά πράγματα ξανά, μετά από τόσα χρόνια στη δουλειά. Είδα πόσο μπορώ να φτάσω με τη φωνή μου. Επίσης, το άλμπουμ έγινε χωρίς κανένα άγχος. Κανείς δεν έλεγε “πρέπει να βγει τώρα το άλμπουμ”. Το κάναμε για εμάς, και θα βλέπαμε αν θα άρεσε στον κόσμο. Και φαίνεται ότι το άλμπουμ άρεσε πολύ. Οπότε μάλλον κάναμε το σωστό.

RH: Ποια ήταν η συναισθηματική σπίθα που σας έκανε να θέλετε να ξανασμίξετε με τον Peter Baltes και τον Stefan Kaufmann μετά από τόσα χρόνια;
U: Με τον Stefan Kaufmann δουλεύω πάντα και στα άλμπουμ των U.D.O. Κάνει τα φωνητικά μου από… δεν ξέρω κι εγώ πότε. Ακόμα τα κάνει. Τον Peter Baltes τον ξανασυνάντησα όταν κάναμε το “We Are One” με τις Γερμανικές Ένοπλες Δυνάμεις. Εκεί ήταν η πρώτη φορά μετά από χρόνια που τον είδα και συνεργαστήκαμε ξανά. Και τώρα είναι πλήρες μέλος των U.D.O. Για μένα είναι ωραίο να δουλεύω ξανά με τον Peter, με τον Stefan δουλεύω τόσα πολλά χρόνια… απίστευτο. Και με τον Matthias Dietz — δεν έπαιζε κιθάρα, μου είπε, για 20 χρόνια. Τον είδα μια φορά στην Ισπανία να παίζει φλαμένκο! Τρελό. Όταν λοιπόν ήρθε η ιδέα για το φιλανθρωπικό project στην πανδημία, ο Stefan είπε, ίσως να ρωτήσω τον Matthias αν μπορεί να παίξει κιθάρα. Και έτσι έγινε. Γι’ αυτό ονομάστηκε DIRKSCHNEIDER AND THE OLD GANG.

RH: Στο “We Are One”, όμως, δεν συναντήσατε μόνο ξανά τον Peter Baltes αλλά γνωριστήκατε και με τη Manuela. Σωστά, Manuela; Πώς αυτή η εμπειρία σε οδήγησε να μπεις στους Old Gang; Αν και δεν είσαι παλιά, είσαι πολύ νέα. Χαχαχα!
M: Ευχαριστώ πολύ.

RH: Πώς είναι να είσαι σε μια μπάντα που λέγεται “η Παλιά Παρέα”;
M: Στην αρχή φυσικά σκέφτηκα ότι είναι όντως η παλιά παρέα. Συν την καινούρια, φυσικά, ο Sven κι εγώ. Για μένα είναι τιμή να είμαι σε μια μπάντα με αυτό το όνομα. Όλα ξεκίνησαν, όπως είπατε, με το “We Are One”. Ήμουν σε περιοδεία μαζί τους για έναν χρόνο στη Γερμανία. Είχαν ένα σόλο κομμάτι στο άλμπουμ, το “Blindfold”, και έκαναν κάτι σαν audition. Πήγα για το σόλο και εκεί γνώρισα τον Stefan, τον Udo και τους υπόλοιπους. Κάπως έτσι ξεκίνησαν όλα. Γνωριστήκαμε, συμπάθησε ο ένας τον άλλον, ταιριάξαμε μουσικά. Κανείς δεν είχε πλάνο για τίποτα, και τελικά προέκυψε αυτό.

RH: Πόσο διαφορετικό είναι για σένα, Udo, να δουλεύεις ξανά με την παλιά παρέα, συγκριτικά με τις πρώτες εποχές των ACCEPT ή τα πρώτα χρόνια των U.D.O.;
U: Όπως είπα πριν, αυτό το άλμπουμ έγινε χωρίς καμία πίεση. Δεν καθίσαμε να πούμε “θα πάμε προς αυτή την κατεύθυνση”. Μαζέψαμε ιδέες, είδαμε τι δουλεύει. Το βασικό ήταν να περάσουμε καλά. Χωρίς άγχος. Και ήταν πολύ ενδιαφέρον. Ο Stefan ξέρει τη φωνή μου από το ’81. Ξέρει ακριβώς τι μπορώ να κάνω. Και νομίζω ότι όταν μαζευτήκαμε με όλα τα τραγούδια, είχε ήδη στο μυαλό του ποιος θα τραγουδήσει τι. Ήξερε και τη φωνή του Peter. Νομίζω έκανε εξαιρετική δουλειά στα φωνητικά. Δεν είμαι ο κλασικός frontman στο άλμπουμ — έχουμε τρεις βασικούς τραγουδιστές. Και δεν ήταν εύκολο να στηθεί όλο αυτό. Αλλά εκείνος το είχε ήδη στο μυαλό του.

RH: Αυτή ήταν και η επόμενη ερώτηση. Τα φωνητικά εναλλάσσονται ανάμεσά σας, εσένα, του Peter και της Manuela. Ήταν δοκιμή και λάθος; Ή απλώς βρήκε η κάθε φωνή τη θέση της;
U: Αυτό ήταν σίγουρα η δουλειά του Stefan. Νομίζω ότι ήξερε από την αρχή που ταίριαζε ο καθένας. Ευχαριστούμε Stefan.

RH: Manuela, ποια είναι η δική σου άποψη; Και πώς ήταν να δουλεύεις με δύο θρύλους του heavy metal, όντας η νεότερη;
M: Δεν είμαι τόσο νέα πια. Μακάρι να ήμουν.

RH: Χρειάστηκε να παλέψεις για χώρο μέσα στα τραγούδια ή ήρθε φυσικά;
M: Ήρθε εντελώς φυσικά. Όπως είπε ο Udo, ο Stefan ξέρει πολύ καλά τις φωνές τους. Με έμαθε κι εμένα στη διάρκεια του “We Are One”. Είχε μια εικόνα στο μυαλό του. Μας έβαζε στα σημεία που θεωρούσε ότι θα λειτουργούσαν. Και μετά δοκιμάζαμε. Δεν πάλεψα για σόλο σημεία, ποτέ. Σε κάποια τραγούδια τραγουδάμε όλοι περίπου το ίδιο. Δεν έχει κάθε τραγούδι συγκεκριμένη φόρμα. Νομίζω ότι κάθε κομμάτι είναι τέλειο όπως είναι τώρα και όλοι έχουμε τον χώρο μας.

RH: Manuela, είσαι μια τραγουδίστρια πολλών ειδών. Με ρίζες στην pop, soul, musicals. Πώς προσαρμόζεις τη φωνή σου στον heavy metal ήχο των OLD GANG;
M: Το ενδιαφέρον είναι ότι δεν προσαρμόζω τίποτα. Τραγουδάω όλη μου τη ζωή. Ξεκίνησα με κλασική μουσική, πιάνο και τραγούδι. Μετά musical, pop, rock, metal. Αλλά δεν μπορώ να αλλάξω τη φωνή μου. Όπως και ο Udo δεν μπορεί να αλλάξει τη δική του. Αυτό που προσαρμόζεις είναι η διάθεση, η εσωτερική κατάσταση. Το heavy metal θέλει δύναμη, ένταση. Αυτό αλλάζει. Και αυτό που έμαθα από τον Stefan ήταν η άρθρωση. Πρέπει να προφέρεις καθαρά. Δεν μπορείς να είσαι “τεμπέλης” όπως στην pop. Δεν άλλαξα τη φωνή μου — άλλαξα τη νοοτροπία.
U: Για εμένα επίσης, σε αυτό το άλμπουμ τραγουδάω διαφορετικά σε κάποια σημεία. Δεν τραγουδώ όπως συνήθως με ACCEPT ή U.D.O. Έχει πολλά χαμηλότερα, πιο μελωδικά σημεία. Πολύ ενδιαφέρον. Ακόμα μαθαίνεις μετά από τόσα χρόνια. Και αυτό με βοήθησε και στο νέο άλμπουμ των U.D.O. Μερικοί μου είπαν “δεν σε έχουμε ξανακούσει έτσι”. Ήταν πολύ χρήσιμο. Έμαθα πολλά. Ευχαριστώ.

RH: Μερικές φορές ακούγοντας το άλμπουμ, νιώθω μια αύρα από την εποχή του “Balls to the Wall”. Σας επηρέασε αυτό το κλίμα;
U: Όχι, κανείς δεν είχε στο μυαλό του το “Balls to the Wall”. Ήταν κάτι τελείως διαφορετικό. Η Manuela έφερε ιδέες… και δεν είχε καμία σχέση με εκείνη την εποχή.
M: Όχι, δεν είχα!
U: Και ο Matthias έφερε το ριφ του “Babylon”. Καμία σχέση με το “Balls to the Wall”.

RH: Έχετε εμπνεύσει αμέτρητους τραγουδιστές. Σήμερα, στη metal σκηνή, τι σε ενθουσιάζει και τι σε απογοητεύει;
U: Δύσκολο να πω. Υπάρχουν πολλοί καλοί τραγουδιστές. Μερικοί γεννιούνται με μοναδική φωνή, όπως εγώ. Κανείς δεν τραγουδάει ακριβώς όπως εγώ, μπορεί να πλησιάζει, αλλά όχι το ίδιο. Αλλά μερικές φορές όλες οι μπάντες ακούγονται ίδιες. Κάποιοι τραγουδούν πολύ ψηλά, άλλοι κάνουν growls. Ένα καλό παράδειγμα είναι οι JUDAS PRIEST. Ο Ripper Owens, κατά τη γνώμη μου, ήταν καλύτερος τραγουδιστής από τον Halford. Αλλά όταν γύρισε ο Halford… ήταν ο Halford. Το ίδιο με τους IRON MAIDEN. Όταν ήταν ο Blaze Bailey, έπαιζαν σε μικρούς χώρους, όπως εμείς τότε. Όταν γύρισε ο Dickinson… μπαμ. Έχει να κάνει με την προσωπικότητα, την παρουσία. Αυτό έκανε και το παλιό μας management στους ACCEPT, το μικρό μας κορίτσι, η Gaby (σ.σ. σύζυγος του Wolf Hoffmann, γνωστή με το ψευδώνυμο Deafy, που εκτός των άλλων έγραφε και τους στίχους του συγκροτήματος). Γνώριζε καλά ότι έπρεπε να είμαι στη σκηνή με αυτά τα ρούχα και λειτουργούσε καλά, είχε δίκιο. Αλλά μου λείπει αυτό σήμερα: βλέπω μπάντες που παίζουν καλά, αλλά δεν έχουν προσωπικότητα στη σκηνή.

RH: Όπως εσύ με τη στρατιωτική στολή τότε.
U: Ναι, αλλά τη μισούσα τη στολή. Προσπάθησα πολλές φορές να την αφήσω, αλλά ο κόσμος έλεγε “όχι, είναι η εικόνα σου”. Οπότε… εντάξει.

RH: Μόλις δημιουργήσεις μια εικόνα, δεν ξεφεύγεις.
U: Ακριβώς. Αλλά μπορώ να ζήσω με αυτό. Δεν είμαι David Lee Roth να πηδάω στη σκηνή. Κινούμαι, αλλά είναι θέμα προσωπικότητας. Και αυτό λείπει από πολλές νέες μπάντες.

RH: Manuela, είπες πριν ότι έμαθες από τον Peter και τον Stefan την άρθρωση. Τι άλλο έμαθες από το να δουλεύεις με τόσο έμπειρους μουσικούς, που θα πάρεις μαζί σου στο μέλλον;
M: Έμαθα πολλά για τη σύνθεση, για τη θεωρία. Ήξερα τα βασικά, αλλά έμαθα πράγματα ειδικά για metal μουσική. Π.χ. αλλαγές τονικότητας που δεν θα γίνονταν ποτέ στην pop. Έμαθα το πνεύμα της metal μουσικής. Ήταν σαν να βουτάω σε έναν καινούριο κόσμο. Το metal είναι κόσμος μόνο του. Ήταν υπέροχη εμπειρία.

RH: Udo, για άλλη μια φορά έχεις τον γιο σου, Sven, στα ντραμς. Νιώθεις ακόμα αυτή τη “πατρική περηφάνια”, όχι μόνο γιατί παίζει δίπλα σου, αλλά γιατί αναγνωρίζεται ως καλός ντράμερ και όχι “ο γιος του Udo”;
U: Ναι. Όταν είμαστε σε περιοδεία, δεν είμαστε πατέρας και γιος — είμαστε φίλοι. Αν θέλουμε να μιλήσουμε σαν πατέρας-γιος, το κάνουμε ιδιωτικά. Είμαι πολύ περήφανος. Είναι περίπου 11 χρόνια στη μπάντα. Κάνει τόσα πολλά πλέον. Γράφουμε μαζί στίχους, φέρνει μελωδίες. Είναι νέα γενιά και έχει άλλες ιδέες. Μου λέει “ίσως τραγουδήσεις έτσι”, και είμαι ανοιχτός σε όλα. Είναι πολύ καλός σε αυτό και παρεμπιπτόντως, είναι και πολύ καλός τραγουδιστής. Άλλος ένας! Είμαι πολύ περήφανος. Και κάνει πολλά πράγματα μόνος του. Λέει “μπαμπά, εσύ τραγούδα, τα υπόλοιπα τα κάνω εγώ”. Τέλειο.

RH: Είναι αυτό κάτι σαν ένεση ενέργειας που σε ωθεί να θες να τραγουδάς και να ζεις τη σκηνή περισσότερο;
U: Ναι, με έχει εμπνεύσει σε πολλά. Όχι μόνο μουσικά, αλλά και στον τρόπο που βλέπει τη δουλειά. Κάνει εξαιρετική δουλειά. Τι άλλο να θέλω;

RH: Μακάρι να δούλευα κι εγώ με τον γιο μου.
U: Και το καλό είναι ότι μπορείς να τον εμπιστευτείς. Είναι οικογένεια.

RH: Είσαι στη heavy metal μουσική από τα τέλη του ’70 μέχρι σήμερα. Ποιο είναι το σημαντικότερο μάθημα όλων αυτών των δεκαετιών;
U: Στην αρχή, όταν έγινε πιο επαγγελματικό, σκεφτόμουν: θέλω να είμαι η πιο δυνατή και σκληρή μπάντα στη Γερμανία. Και το πέτυχα. Και τώρα κάνω αυτό το πράγμα σχεδόν 55 χρόνια. Δεν το φανταζόμουν ποτέ. Αλλά το πιο σημαντικό που λέω σε νέους μουσικούς είναι: να πιστεύετε στον εαυτό σας. Και να δουλεύετε σκληρά. Δεν είναι “έκανα ένα άλμπουμ, είμαι rockstar”. Θέλει δουλειά. Είμαι ευτυχισμένος που ακόμα μπορώ να το κάνω, να περιοδεύω, να γράφω άλμπουμ. Και το απολαμβάνω. Λέω πάντα: αν σταματήσω να το απολαμβάνω, το κόβω. Και ακόμα το απολαμβάνω.

RH: Και δουλεύοντας με παλιούς φίλους, όπως ο Peter και ο Stefan, και ο Dieth, και δουλεύοντας με τον γιο σου και τη Manuela, νέα άτομα, γεμάτα ενθουσιασμό. Νομίζεις, Manuela, ότι μαζί με τον Sven, μπορεί να είστε ένας από τους λόγους που ο Udo συνεχίζει να τραγουδά; Γιατί οι νεότεροι άνθρωποι πάντα μας σπρώχνουν να κάνουμε περισσότερα. Και νομίζω ότι αυτό ισχύει και στη δική σας περίπτωση.
M: Δεν μπορώ να απαντήσω σε αυτή την ερώτηση. Αλλά πιστεύω ότι ο Udo συνεχίζει να τραγουδά επειδή απλά αγαπά τη δουλειά του. Δεν νομίζω ότι έχει να κάνει με νεότερους ανθρώπους ή με εμένα. Ίσως με τον Sven, φυσικά. Ίσως περνάνε καλά μαζί. Αλλά αυτή είναι μια ερώτηση που μόνο ο Udo μπορεί να απαντήσει.
U: Ναι, εννοώ, οι νέοι άνθρωποι… φυσικά. Η Manuela επίσης προέρχεται από διαφορετικό μουσικό στυλ. Έκανε, musical, pop και διάφορα. Και για μένα είναι ενδιαφέρον με τον γιο μου. Δηλαδή, φυσικά, αυτός ακούει συγκροτήματα που εγώ δεν ξέρω. Και μετά μου λέει, «μπαμπά, πρέπει να ακούσεις αυτή τη μπάντα». Και εγώ λέω, «ναι, οκ…» Και λέω, «ουάου, πολύ ενδιαφέρον». Και θα έλεγα ότι, εντάξει, με τη Manuela δεν είμαστε μαζί σε μπάντα ή σε περιοδεία ή κάτι τέτοιο. Μπορώ μόνο να πω ότι με τον γιο μου, με “σπρώχνει”. Πραγματικά σπρώχνει όλο το πράγμα. Και σπρώχνει κι εμένα. Είναι σαν… «ναι, πρέπει να το κάνεις έτσι, κι έτσι, κι έτσι, κι έτσι». Και αυτό είναι καλό, ξέρεις. Δεν χαλαρώνεις. Πάντα είσαι σε φάση «ναι, πάμε». Και αυτό είναι καλό.

RH: Και μπορείς να μου πεις πώς έγινε αυτή η ιστορία με τους KREATOR στα Χανιά;
U: Ναι, ήταν πολύ διασκεδαστικό. Ο Mille με ρώτησε, «θα τραγουδήσεις μαζί μας; Θα έρθεις στη σκηνή;» Και είπα, «Mille, αγόρι μου, είσαι σίγουρος;» «Ναι, ναι, είναι πολύ εύκολο», και μετά μου έδωσε το τραγούδι, το άκουσα και είπα, «εντάξει, άντε, θα το κάνω». Ήταν πολύ διασκεδαστικό. Δηλαδή, ξέρω τον Mille… δεν ξέρω, επίσης πάρα πολλά χρόνια. Και πάντα είναι ωραίο να τον συναντάς και να μιλάς μαζί του. Έχει επίσης τεράστια εμπειρία. Εντάξει, κάνει διαφορετικό είδος μουσικής, αλλά από πλευράς δουλειάς είναι πολύ ενδιαφέρον να μιλάς μαζί του. Δηλαδή, αυτά που έκανε όλα αυτά τα χρόνια. Επίσης οι KREATOR είχαν πάει λίγο προς τα κάτω. Και μετά βρήκαν τους σωστούς ανθρώπους. Και τώρα, ξανά επάνω. Και ναι, είναι πολύ καλός άνθρωπος. Και όλη η μπάντα. Οπότε, να ’μαστε. Ήταν πολύ διασκεδαστικό. Φάγαμε ωραίο δείπνο. Ωραία ποτά στο μπαρ. Τέλεια, τέλεια βραδιά. Πάντα, πάντα φανταστικά.

RH: Έτσι κι αλλιώς έχεις παίξει εκεί ως DIRKSCHNEIDER. Οπότε, σε ευχαριστώ γι’ αυτή τη συζήτηση.
U: Κανένα πρόβλημα. Ευχαριστώ.
M: Ευχαριστώ.

Σάκης Φράγκος
Photos: Eddi Bachmann

Weekly Metal Meltdown (29/11 – 5/12, GUNS N’ ROSES, KREATOR, MAYHEM and many more)

0
Weekly 29-11-5-12

Weekly 29-11-5-12

Νομίζατε ότι λόγω των επερχόμενων εορτών θα ηρεμούσαν κάπως τα πράγματα; Λάθος, αυτή την εβδομάδα έχουμε περισσότερα και πολύ πιο ενδιαφέροντα clips. Το διπλό χτύπημα από τους πάντα επίκαιρους GUNS N’ ROSES, καινούργια τραγούδια από ΚREATOR, ΤΗΕ ΜΑGUS, ROTTING CHRIST, MAYHEM, ALTER BRIDGE, HALLAS, BEYOND THE BLACK, NEAL MORSE BAND, KARNIVOOL, DISTORTED REFLECTION, WARHAMMER, P.O.D και CYHRA. Τραγούδια από όλα τα είδη του metal για κυκλοφορίες που θα μας απασχολήσουν τους πρώτους μήνες του νέου χρόνου. Χαλαρώστε, πατήστε play και απολαύστε! Για να είστε πλήρως ενημερωμένοι για αυτά που έρχονται!

Τα θρυλικά rock είδωλα GUNS N’ ROSES επέστρεψαν με όχι ένα αλλά δύο ολοκαίνουργια singles. Σηματοδοτώντας την πρώτη τους νέα μουσική κυκλοφορία από το 2023, τα “Nothin'” και “Atlas” βρίσκουν το μακροχρόνιο συγκρότημα ακόμα στο απόγειο της δύναμής του, δείχνοντας δύο διαφορετικές πλευρές της προσωπικότητάς του. Το “Atlas” είναι οι GN’R σε πλήρη ροκ ορμή, ενώ το “Nothin'” γίνεται πιο εσωστρεφές πάνω σε αιωρούμενα πλήκτρα και μια συγκινητική κιθάρα.
Οι GUNS N’ ROSES κυκλοφορούν σταθερά νέο υλικό τα τελευταία χρόνια, σε συνδυασμό με τις sold-out περιοδείες τους σε όλο τον κόσμο. Μετά τα “The General” και “Perhaps” του 2023, τα “Atlas” και “Nothin'” συμμετέχουν ως ζωτικές προσθήκες στις setlists που κατά τα άλλα περιλαμβάνουν όλες τις κλασικές επιτυχίες και τα αγαπημένα τραγούδια των θαυμαστών από τον πρώιμο κατάλογο των GN’R. Στις 12 Δεκεμβρίου, τα “Nothin'” και “Atlas” θα είναι διαθέσιμα για προ παραγγελία σε βινύλιο επτά ιντσών, σε κασέτα αποκλειστικά για τα καταστήματα GUNS N’ ROSES και σε SHM-CD αποκλειστικά για την Ιαπωνία.
Σε πρόσφατη συνέντευξή του στο περιοδικό Guitar World, ο κιθαρίστας των GUNS N’ ROSES, Slash, υπαινίχθηκε για άλλη μια φορά ότι ένα νέο ολοκληρωμένο άλμπουμ από το συγκρότημα είναι καθ’ οδόν. Είπε: “Υπάρχει τόσο πολύ υλικό σε αυτό το σημείο, είναι θέμα πειθαρχίας να καθίσεις και να το δοκιμάσεις. Αλλά το θέμα με τους GUNS είναι, από την εμπειρία μου, ότι δεν μπορείς ποτέ να κάνεις σχέδια εκ των προτέρων. Δεν μπορείς ποτέ να καθίσεις και να πεις, “Θα πάρουμε αυτόν τον χρόνο και θα το κάνουμε αυτό”. Κάθε φορά που το κάνουμε αυτό, καταρρέει. Απλώς συμβαίνει αυθόρμητα μέσω κάποιου είδους έμπνευσης που το πυροδοτεί. Και το επόμενο πράγμα που ξέρεις, είναι να ξεκινήσει. Οπότε έρχεται. Ξέρω ότι έρχεται επειδή όλοι το σκέφτονται. “Θα συμβεί απλώς όταν συμβεί.”
Τα ακούμε παρακάτω:

Oι Γερμανοί thrash metal γίγαντες KREATOR κυκλοφορούν το “Satanic Anarchy”, ένα ολοκαίνουργιο single από το πολυαναμενόμενο δέκατο έκτο άλμπουμ τους “Krushers Of The World” το οποίο θα κυκλοφορήσει στις 16 Ιανουαρίου μέσω της Nuclear Blast Records.
Το τραγούδι φέρει όλα τα χαρακτηριστικά του καλύτερου υλικού των KREATOR των τελευταίων δεκαετιών, γρήγορα thrash riffs, ένα πιασάρικο refrain και ένα αριστουργηματικό solo κιθάρας, όλα αυτά συμπυκνωμένα σε τρεισήμισι λεπτά. Αφού πραγματοποίησαν  φόρο τιμής στο cult horror classic του Dario Argento, “Suspiria”, με το τελευταίο τους single “Tränenpalast” και το αντίστοιχο video, οι KREATOR αποδεικνύουν περαιτέρω την αγάπη τους για το είδος τρόμου, αναφερόμενοι σε μια άλλη κλασική ταινία στο μουσικό video για το “Satanic Anarchy”. Κυκλοφόρησε 10 χρόνια μετά το Suspiria, το “Hellraiser” (1987) του Clive Barker είναι γνωστό για την εξίσου επιδραστική και πρωτοποριακή του επίδραση στον σύγχρονο τρόμο, συνδυάζοντας έντονες ψυχολογικές συγκινήσεις με γραφικό gore.
Ο Mille Petrozza σχολίασε: “Ορδές! Ελπίζω να σας αρέσει το ολοκαίνουργιο video μας για το τραγούδι. Οι στίχοι μιλούν για μια θεϊκή εξέγερση του νου: σπάζοντας το ξόρκι της υπακοής, στεκόμενοι ενωμένοι ενάντια στην τυραννία και πυροδοτώντας την αλλαγή εκεί που κάποτε κυριαρχούσε ο φόβος. Το αφηγηματικό μέρος του βίντεο μας μεταφέρει πίσω στο κινηματογραφικό αριστούργημα “Hellraiser” του σπουδαίου Clive Barker. Αυτό δεν είναι remake ή sequel, είναι μια ηχώ. Ένας φόρος τιμής στην ακατέργαστη φαντασία του τρόμου της δεκαετίας του ’80, όπου η ευχαρίστηση, ο πόνος και το χάος μοιράζονταν το ίδιο κλειδί. Απολαύστε! “.

Οι THE MAGUS, το Luciferian project με επικεφαλής τον συνιδρυτή των NECROMANTIA και πρώην μουσικό των ROTTING CHRIST, The Magus, αποκάλυψαν το πρώτο single από το επερχόμενο δεύτερο άλμπουμ τους, “Daemonosophia”. Το συναρπαστικό κομμάτι, “Pseudoprophetae”, είναι διαθέσιμο τώρα και προσφέρει μια πρώτη γεύση από τον υποσχόμενο “πιο εκδικητικό” ήχο του άλμπουμ.
Μιλώντας για το θεματικό βάθος του νέου κομματιού, οι THE MAGUS αναφέρoυν: “Το τραγούδι αφορά ψευδοπροφήτες, ψευδομεσσίες, ψεύτικους μάγους και ψεύτες. Για όσους λένε ψέματα επίτηδες για να εξυπηρετήσουν τις αξιολύπητες ανάγκες τους και για όσους είναι τόσο μπλεγμένοι στα ψέματά τους που τα αντιλαμβάνονται ως αλήθεια. Σε όλα τα επίπεδα.” Το “Daemonosophia”, η συνέχεια του “ΒΥΣΣΟΔΟΜΩΝΤΑΣ”, πρόκειται να κυκλοφορήσει στις 20 Φεβρουαρίου 2026 μέσω της The Circle Music.
Οι MAGUS είχαν αποκαλύψει προηγουμένως ότι το νέο άλμπουμ υπόσχεται έναν πιο επιθετικό και δυναμικό ήχο από το προηγούμενο άλμπουμ, «ΒΥΣΣΟΔΟΜΩΝΤΑΣ», διατηρώντας παράλληλα την καταστροφική σκοτεινή ατμόσφαιρα για την οποία είναι γνωστή η μουσική του project. Ο ήχος του άλμπουμ έχει μερικές απροσδόκητες και διαβολικά ποικίλες στιγμές που θα κάνουν τους ακροατές να νιώσουν άβολα.
Για το εξώφυλλο του άλμπουμ, οι MAGUS συνεργάστηκαν με τον Μεξικανό καλλιτέχνη Nestor Avalos, γνωστό για τη δουλειά του με πολλά συγκροτήματα, όπως οι EXODUS, DEICIDE και RIOTTING CHRIST. Το εξώφυλλο είναι ένα Infernal Triptych που απεικονίζει έξι κολασμένες οντότητες: Lucifer/Samael, Leviathan/Tiamat και Belial/Satan. Ο Nestor δημιούργησε έναν μεγαλοπρεπή πίνακα κολασμένης σοφίας και απόκρυφων νοημάτων, δίνοντας έμφαση στην εωσφορική παράδοση και τη μουσική του άλμπουμ.

Οι DISTORTED REFLECTION αποκαλύπτουν το πρώτο lyric video “Gates Of Paranoia” μέσα από το επερχόμενο δεύτερο άλμπουμ τους “Doom Zone”. Αφιερωμένο στη metal γενιά της δεκαετίας του ’80. Σε όσους έμαθαν με τον δύσκολο τρόπο τι σημαίνει να είσαι διαφορετικός. Τον Αύγουστο του 2022, ο Kostas Salomidis (ex-SΟRROWS PATH) σχημάτισε τους DISTORTED REFLECTION. Είναι απόλυτα αφοσιωμένοι στο ιδιαίτερο του doom όραμα, αλλά ακόμα πιο heavy. Ο διάσημος Tomas Arfert (CANDLEMASS, KRUX) δημιούργησε το λογότυπο και επιμελήθηκε επίσης όλο το artwork για το πρώτο άλμπουμ του συγκροτήματος. Αυτό είχε τον τίτλο “Doom Rules Eternally” και η ηχογράφηση, η μίξη και το mastering έγιναν στο Fragile Studio από τον Vangelis Yal. Το άλμπουμ κυκλοφόρησε μέσω της Γερμανικής Iron Shield Records στις 9 Φεβρουαρίου 2024. Αν και οι DISTORTED REFLECTION τήρησαν μια στάση χαμηλού προφίλ (χωρίς lives/υπογραφές, χωρίς συνεντεύξεις ήχου/video), οι πωλήσεις και τα σχόλια σχετικά με το άλμπουμ ήταν εκπληκτικά με εξαιρετικές κριτικές και πολλαπλά ραδιοφωνικά airplay παγκοσμίως.
Τον Φεβρουάριο του 2025, το συγκρότημα μπήκε ξανά στο Fragile Studio για να ηχογραφήσει το δεύτερο άλμπουμ. Το ίδιο για το artwork και τη δισκογραφική, ο Tomas Arfert και η Iron Shield Records έκαναν τη δουλειά και όλοι μαζί στοχεύουν σε άλλη μία επιτυχημένη κυκλοφορία. Το συγκρότημα θα παρουσιάσει και πάλι κάποιο δημοφιλή special guest. Ο σημαντικός κιθαρίστας Jack Starr θα παίξει το σόλο για το εναρκτήριο τραγούδι του άλμπουμ “Doom Zone” που θα κυκλοφορήσει στις 27 Φεβρουαρίου του 2026.

Photo by Courtney McAllister

Οι Αυστραλοί rockers KARNIVOOL ανακοίνωσαν το τελευταίο single από το επερχόμενο άλμπουμ τους “In Verses”. Το “Opal” το προτελευταίο κομμάτι του άλμπουμ έχει βαθιές ρίζες και για την μπάντα. Ο κιθαρίστας Drew Goddard εξηγεί: “Το Opal συγκεντρώνει ιδέες από μερικές από τις πρώτες μου μέρες που έγραφα με το συγκρότημα. Το riff στη μέση και στο τέλος ήταν στην πραγματικότητα το πρώτο πράγμα που ηχογράφησα στην εποχή των THEMATA, σε έναν υπολογιστή στο σπίτι των γονιών μου. Είκοσι χρόνια αργότερα, βρήκε τη θέση του εδώ. Ο Jon το ξέθαψε και το κάναμε να φαίνεται πιο επίκαιρο. Ο στίχος που ξεκινά με το «You ‘ve been holding up…» ήταν ένα τμήμα που είχε απομείνει από το “Aeons” από το “Asymmetry”. Ολόκληρο το κομμάτι ενώθηκε με έναν τρόπο που δεν είχαμε ξαναζήσει ποτέ, αυτές οι παλιές, ξεχωριστές ιδέες ξαφνικά απλώς μπήκαν στη θέση τους”.
Το “In Verses” είναι το αποκορύφωμα της τελευταίας δεκαετίας εμπειριών ζωής που έφεραν τους KARNIVOOL σε αυτό το σημείο. Σχολαστικά διαμορφωμένα και παραδομένα, τα δέκα κομμάτια του άλμπουμ ταξιδεύουν συλλογικά συναισθήματα απογοήτευσης, κάθαρσης και ανακάλυψης της ταυτότητας. Το “In Verses” όχι μόνο παρέχει μια κατάλληλη στιγμή επανεισαγωγής για τους παλιούς και περιστασιακούς θαυμαστές τους, αλλά και για τους νεοφερμένους, το νέο άλμπουμ σηματοδοτεί μια εντυπωσιακή πύλη σε ένα σύνολο έργων βασισμένο σε μια έντονη αγάπη για την τέχνη.

Photo by Chantik Photography

Οι ROTTING CHRIST παρουσιάζουν το νέο single “Aealo”, το ανανεωμένο ομώνυμο κομμάτι από την επερχόμενη επαναηχογραφημένη έκδοση του “Aealo”. Θεωρούμενο για πολύ καιρό ως μία από τις καθοριστικές συνθέσεις του συγκροτήματος, το ομότιτλο κομμάτι ενσαρκώνει το κεντρικό όραμα του άλμπουμ: μια άγρια ​​αλλά τραγική απεικόνιση του πολέμου, διαμορφωμένη από την αρχαία ελληνική τελετουργία και την προγονική ψυχολογία του πεδίου της μάχης.
Επανασχεδιασμένο με σύγχρονη παραγωγή και μία επιβλητική νέα μίξη, η έκδοση του 2025 ενισχύει κάθε λεπτομέρεια που έκανε το αρχικό κομμάτι ακρογωνιαίο λίθο της ελληνικής εποχής των RΟΤΤΙΝG CHRIST. Πολεμικά κρουστά, τελετουργικές ρυθμικές δομές και μελωδικά μοτίβα εμπνευσμένα από παραδοσιακές ελληνικές λαϊκές φόρμες, τώρα φουντώνουν με ανανεωμένη ένταση. Η γυναικεία χορωδία θρήνου, αναπόσπαστο κομμάτι του πολιτιστικού και συναισθηματικού βάθους του άλμπουμ, αναδύεται πληρέστερη και πιο παρούσα, ενισχύοντας την αίσθηση του κοινοτικού πένθους που πλαισιώνει την αφήγηση του τραγουδιού.
Ως το κομμάτι που καθιέρωσε για πρώτη φορά τη θεματική ταυτότητα του “Aealo”, διοχετεύει την αρχαία έννοια του τίτλου του. Η τελετουργική του ατμόσφαιρα αντανακλά την ευρύτερη εξερεύνηση του άλμπουμ για τη θυσία, τη μοιρολατρία και το ανθρώπινο κόστος της σύγκρουσης. Μέσω αυτής της επανηχογράφησης, οι ROTTING CHRIST ενισχύουν τον μυθικό αντίκτυπο του άλμπουμ, αποκαλύπτοντας επίπεδα που προηγουμένως είχαν επισκιαστεί στην κυκλοφορία του 2010, διατηρώντας παράλληλα τη σοβαρότητα και τη μελωδική καθαρότητα που ορίζουν τον ελληνικό black metal ήχο τους. Η νέα έκδοση του “Aealo” κυκλοφορεί στις 23 Ιανουαρίου μέσω της Season of Mist.

Photo by Agnes Köhler, Nima Taheri, Joyce Van Doorn. Editing by Daniele Valeriani

Η πιο επιδραστική black metal μπάντα στην ιστορία επιστρέφει με το έβδομο στούντιο άλμπουμ της “Liturgy of Death”. Με ​​αυτό το νέο κεφάλαιο, οι MAYHEM εδραιώνουν για άλλη μια φορά τη φήμη τους ως μια από τις πιο αδυσώπητες δυνάμεις στο extreme metal. Σχεδόν σαράντα χρόνια μετά την έναρξη της καριέρας τους, η μπάντα στρέφει το βλέμμα της στην αναπόφευκτη αλήθεια της θνητότητας. To “Liturgy of Death”που θα κυκλοφορήσει στις 6 Φεβρουαρίου, εξερευνά τη φιλοσοφία της θνητότητας με ισχυρή, ασυμβίβαστη σαφήνεια. Το άλμπουμ παρουσιάζει τον θάνατο όχι ως τέλος, αλλά ως έναν παγκόσμιο νόμο που αγγίζει κάθε μορφή ζωής και εκθέτει την ευθραυστότητα της ανθρώπινης ύπαρξης. Αυτή η παροδικότητα γίνεται ένα κάλεσμα για ζωή με πλήρη ένταση, καθώς κάθε κέρδος και απώλεια τελικά επιστρέφει στην ίδια σιωπή. Αντηχώντας αρχαίες φιλοσοφίες, το άλμπουμ απεικονίζει τη ζωή ως μια μεταβατική κατάσταση και τον θάνατο ως μια πύλη προς μια ανώτερη μορφή ύπαρξης, ενώ η σοβαρή, σκοτεινή ομορφιά του θανάτου διαπερνά ολόκληρο το έργο.
Το “Despair” που αποτελεί και το δεύτερο single από τον δίσκο αποτυπώνει αυτό το όραμα στην πιο σπλαχνική του μορφή. Το κομμάτι ξετυλίγει την κατάρρευση της ύπαρξης μέσα από τελετουργικά άσματα, λατινικές επικλήσεις και δυνατά blast beats που αντηχούν σαν τον παλμό της εξόντωσης. Τα φωνητικά του Attila επικαλούνται μια αρχαία, μοιραία αλήθεια: το ξεθώριασμα του φωτός, το αναπόφευκτο του θανάτου και την αναγνώριση της ανθρώπινης ευθραυστότητας. Το “Despair” αποτελεί την έντονη αποκάλυψη του άλμπουμ, τη στιγμή όπου ο θάνατος δεν είναι φοβερός αλλά κατανοητός.

Photo by Chuck Brueckmann

Με λιγότερο από έξι εβδομάδες μέχρι την κυκλοφορία του 8ου στούντιο άλμπουμ τους στις 9 Ιανουαρίου, οι Aμερικάνοι hard rockers ALTER BRIDGE επιστρέφουν με το ολοκαίνουργιο single τους, “Playing Aces”. Το κομμάτι ξεσπά με την χαρακτηριστική διπλή κιθαριστική δύναμη του συγκροτήματος, καθώς οι Myles Kennedy (φωνητικά/κιθάρες), Mark Tremonti (κιθάρες/φωνητικά), Brian Marshall (μπάσο) και Scott Phillips (ντραμς) ενσαρκώνουν τον μυώδη ρυθμό που έχει καθορίσει τον ήχο τους για περισσότερες από δύο δεκαετίες. Οι δυναμικοί στίχοι εντάσσονται σε ένα εκρηκτικό, αξέχαστο refrain που τονίζεται από τη δήλωση του Kennedy: “Αν τα ρίσκαρα όλα, ελπίζω να καταλάβετε ότι έπρεπε να παίξω το χέρι μου.”
Ο Myles Kennedy εξηγεί: “Ο όρος “Playing Aces” συνδέεται με την αναλογία του τζόγου, του να ρισκάρεις τα πάντα, ανεξάρτητα από το πόσες φορές έχεις αποτύχει στη ζωή. Είναι μια ύστατη προσπάθεια να βγεις νικητής”.
Με πάνω από είκοσι χρόνια ως ένα από τα πιο σταθερά αναγνωρισμένα συγκροτήματα της rock μουσικής, οι ALTER BRIDGE συνεχίζουν να προχωρούν μπροστά. Το επερχόμενο άλμπουμ περιλαμβάνει 12 ολοκαίνουργια κομμάτια που αποτυπώνουν μερικές από τις πιο συναρπαστικές δουλειές του συγκροτήματος μέχρι σήμερα. Τραγούδια όπως τα “Rue The Day”, “Disregarded” και “Scales Are Falling” στάθηκαν δίπλα σε βασικά κομμάτια από τον κατάλογο των ALTER BRIDGE. Το “Trust In Me” αναδεικνύει την ισχυρή φωνητική χημεία μεταξύ Kennedy και Tremonti, με τον Myles να ηγείται των στίχων και τον Mark να διευθύνει το refrain, μια προσέγγιση που χρησιμοποιούν στο “Tested and Able”, μια από τις πιο βαριές εισαγωγές του συγκροτήματος μέχρι σήμερα. Το “Hang By a Thread” είναι έτοιμο για τη ζωντανή σκηνή, αντηχώντας την ενέργεια αγαπημένων ύμνων των θαυμαστών, ενώ το “Slave to Master” που κλείνει το άλμπουμ προσφέρει ένα επικό φινάλε και σηματοδοτεί το μεγαλύτερο σε διάρκεια κομμάτι που έχει ηχογραφήσει ποτέ το συγκρότημα.

Photo by Linda Florin

Το σουηδικό μελωδικό metal supergroup CYHRA (με τον συνιδρυτή των AMARANTHE, Jake E, και τα νυν μέλη των THE HALO EFFECT, KAMELOT, THE CROWN και SUBURBAN TRIBE) εισέβαλε για άλλη μια φορά στη μοντέρνα metal σκηνή με το τελευταίο τους single, “Box With Spirits”. Το supergroup συνεχίζει να προσφέρει έναν φρέσκο ​​ήχο που αμφισβητεί τα όρια του μοντέρνου metal, στηριζόμενο σε δυνατά riffs και μελαγχολικές, ατμοσφαιρικές πινελιές synth.
Αψηφώντας τις τάσεις και παραμένοντας πιστοί στα μοναδικά τους θεμέλια, οι πιασάρικες μελωδίες και τα επικά hooks των CYHRA υποστηρίζονται πάντα από μια ακατέργαστη χροιά που ενισχύει τη δέσμευση του συγκροτήματος στην αυθεντικότητα. Στιχουργικά, το τραγούδι προσφέρει καυστικά σχόλια για τους κινδύνους του κλειδώματος των συναισθημάτων, της φυγής από άβολες αλήθειες και της απόκρυψης του αληθινού εαυτού κάποιου από τους άλλους.
Ο frontman Jake E σχολιάζει: “Το “Box with spirits” εξετάζει την αρχιτεκτονική της αποφυγής,  τις μάσκες που φοράμε, τις αλήθειες που κρύβουμε και τις μικρές, σκόπιμες επιλογές που μας εμποδίζουν να γίνουμε ορατοί. Ο τίτλος είναι μια προσεκτική διπλή ερμηνεία: τα πνεύματα ως φαντάσματα και ως απόσταξη παρηγοριάς. Πηγαίνουμε στο ντουλάπι με τα ποτά όχι μόνο για να πιούμε, αλλά και για να αναβάλουμε μια κρίση, για να απαλύνουμε ερωτήσεις που δεν είμαστε έτοιμοι να απαντήσουμε. Τα μπουκάλια γίνονται σύντροφοι των πραγμάτων που μας στοιχειώνουν. Και γιατί να βάλουμε την καρδιά στο ίδιο κουτί; Επειδή το να την κρύβουμε μπορεί να μοιάζει με προστασία , ένας τρόπος να διατηρήσουμε αυτό που είναι εύθραυστο, να προστατεύσουμε την αγάπη από περαιτέρω ζημιά, να χωρίσουμε τον πόνο σε κάτι διαχειρίσιμο ή ακόμα και να παγώσουμε μια εκδοχή του εαυτού μας που δεν είμαστε διατεθειμένοι να χάσουμε. Σε αυτό το κουτί, η ευαλωτότητα είναι ταυτόχρονα κλειδωμένη και διατηρημένη, είναι ένα καταφύγιο και μια φυλακή.

Warhammer

Η ελληνική black/death metal δύναμη WARHAMMER επιστρέφει με το νέο της single “Tailspin” , το δεύτερο κομμάτι από το επερχόμενο concept άλμπουμ τους, που έχει προγραμματιστεί να κυκλοφορήσει το 2026. Άγριο, χαοτικό και σκόπιμα αδυσώπητο, το “Tailspin” αιχμαλωτίζει το συγκρότημα στην πιο βίαιη και ασυγκράτητη μορφή του μέχρι στιγμής, ωθώντας τον ήχο του ακόμα πιο βαθιά, ενώ παράλληλα οξύνει κάθε χτύπημα.
Χτισμένο πάνω σε ένα θεμέλιο αδιάκοπων riff, σπηλαιωδών χαμηλών και δηλητηριωδών φωνητικών, το “Tailspin” συμπυκνώνει όλα όσα έχουν καταφέρει οι WARHAMMER από τότε που μεταπήδησαν από τις thrash ρίζες τους σε μια black/death ταυτότητα το 2021. Το κομμάτι γράφτηκε με γνώμονα τη ζωντανή σκηνή, με στόχο να γίνει ένα μόνιμο όπλο στις τελετουργικές setlist του συγκροτήματος, μια στιγμή όπου το χάος και η ακρίβεια συγκρούονται.
“Το ‘Tailspin’ είναι το δεύτερο single από το επερχόμενο άλμπουμ μας και ένα από τα πιο δυνατά, χαοτικά κομμάτια του. Για εμάς είναι ο ορισμός της ωμής βίας και του πώς πρέπει να είναι ο ακραίος ήχος”, λέει ο τραγουδιστής Ηρακλής Γιώτης. “Όταν το γράφαμε, θέλαμε ένα τραγούδι που θα κατέστρεφε τις ζωντανές εμφανίσεις, κάτι που θα ταίριαζε απόλυτα στις τελετουργίες μας και δεν θα άφηνε τίποτα όρθιο”.
Όλες οι ηχογραφήσεις, η μίξη και η παραγωγή του νέου άλμπουμ πραγματοποιήθηκαν στο φημισμένο Hertz Studio στην Πολωνία, με τον παραγωγό Wojtek Wieslowski στο τιμόνι. Γνωστός για τη δουλειά του με extreme metal HEAVYWEIGHTS, ο Wojtek βοήθησε στη διαμόρφωση ενός ασυμβίβαστου αλλά λεπτομερούς ήχου, όπου κάθε χτύπημα έκρηξης, κάθε riff και κάθε κραυγή διαπερνά με χειρουργική δύναμη.
Το “Tailspin” κυκλοφορεί συνοδευόμενο από ένα επίσημο μουσικό βίντεο, ενισχύοντας την αίσθηση της ψυχολογικής ελεύθερης πτώσης του τραγουδιού με δυνατές, τελετουργικές εικόνες. Το οπτικό στοιχείο αντικατοπτρίζει την στιχουργική εστίαση του κομματιού στην κατάρρευση, την πνευματική βία και τη στιγμή που ο έλεγχος χάνεται εντελώς.

Το Σουηδικό hard rock κουιντέτο HALLAS μόλις κυκλοφόρησε άλλο ένα single, αυτή την φορά για το κομμάτι “Face of an angel”  από το τέταρτο ολοκληρωμένο δίσκο τους “Panaroma” το οποίο θα κυκλοφορήσει στις 30 Ιανουαρίου. Το νέο άλμπουμ θα κυκλοφορήσει μέσω της δικής τους δισκογραφικής εταιρείας Äventyr Records.
Oι ίδιοι δηλώνουν: “Κατά κάποιο τρόπο, το “Panorama” ακούγεται οικείο: ένα ευφάνταστο υβρίδιο progressive rock της δεκαετίας του ’70 και heavy metal με απόηχους τόσο της folk όσο και της ψυχεδέλειας, μαζί με εννοιολογικό περιεχόμενο. Κατά μια άλλη έννοια, δεν έχετε ξανακούσει έναν δίσκο σαν αυτόν από τους ΗΑLLAS. Η αυτοπεποίθηση δεν ήταν ποτέ τόσο εμφανής. Επιρροές από διαφορετικές κατευθύνσεις συγκρούονται, και μερικές φορές συγκρούονται, συμβάλλοντας στην αίσθηση ότι το αναμενόμενο καταλήγει σε θαυμασμό για αυτό που ακούς. Με το νέο τους άλμπουμ οι HALLAS εδραιώνουν και διευρύνουν την εικόνα του τι είναι το συγκρότημα, αλλά και τι μπορεί να είναι το rock. Αυτή τη φορά, διερευνώνται διαφορετικές οπτικές γωνίες σε ένα σενάριο σχετικά με το εάν η ανθρωπότητα είναι ικανή να κατανοήσει μια άποψη διαφορετική από τη δική της. Αντικατοπτρίζει την εποχή μας, αλλά, με τον τυπικό τρόπο του σχήματος σκηνοθετείται σε έναν φανταστικό, μακρινό κόσμο”.

Η Γερμανοί symphonic metallers BEYOND THE BLACK κυκλοφορούν το πέμπτο single από το πολυαναμενόμενο επερχόμενο άλμπουμ τους “Break The Silence” το οποίο πρόκειται να κυκλοφορήσει στις 9 Ιανουαρίου 2026 μέσω της Nuclear Blast Records.
Το βαθιά συναισθηματικό τραγούδι “Ravens” εστιάζει στην ενότητα, την αφοσίωση και την ανθεκτικότητα. Υψώνοντας μαζί μέσα από το σκοτάδι, δεμένοι από κοινό πνεύμα και ελευθερία, που συμβολίζεται από κοράκια που πετούν ψηλά. Τόσο το τραγούδι όσο και το βίντεο περιλαμβάνουν guest εμφανίσεις και συνεισφορές από θαυμαστές της BEYOND THE BLACK, υπογραμμίζοντας περαιτέρω ένα από τα βασικά θέματα του άλμπουμ: την υπέρβαση των διαπροσωπικών φραγμών επικοινωνίας και τη σύνδεση των ανθρώπων.
Η τραγουδίστρια Jennifer Haben σχολίασε: “Το “Ravens” αφορά το να ανήκεις κάπου, την εύρεση φωτός στους άλλους όταν όλα φαίνονται αποσυνδεδεμένα. Ακούγοντας τις φωνές των θαυμαστών μας σε αυτό το τραγούδι, αυτό το μήνυμα έγινε πραγματικότητα με τον πιο όμορφο τρόπο. Αυτό το τραγούδι δημιουργήθηκε με τους θαυμαστές μας. Ένα πολύ ιδιαίτερο ευχαριστώ σε εσάς, τους RAVENS μας, που ήσασταν μέρος της ηχογράφησης αυτού του τραγουδιού και το ζωντανέψατε μαζί μας”.
Το έκτο ολοκληρωμένο άλμπουμ των BEYOND THE BLACK “Break The Silence”, είναι ένα concept άλμπουμ με ρίζες στο μελωδικό metal με ethnic επιρροές, που εξερευνά θέματα επικοινωνίας, εσωτερικής δύναμης, ανθεκτικότητας και της επείγουσας ανάγκης επανασύνδεσης σε έναν διχασμένο κόσμο. Είναι μια συναισθηματική, πολυεπίπεδη εμπειρία που αντικατοπτρίζει τον σημερινό πολύπλοκο κόσμο και προσκαλεί τους θαυμαστές να γίνουν μέρος αυτού του νέου κεφαλαίου.

Photo by Alicia Hauff

Οι Αμερικανοί nu metallers P.O.D παρουσίασαν το επίσημο video για το τραγούδι “Don’t Let Me Down”, μια διασκευή του κλασικού τραγουδιού των BEATLES. Η κυκλοφορία συμπίπτει με μια σημαντική επέτειο: η 5η Δεκεμβρίου 2025 σηματοδοτεί 60 χρόνια από τις τελευταίες ζωντανές εμφανίσεις των BEATLES στην πατρίδα τους, το Liverpool.
Στις 5 Δεκεμβρίου 1965, οι BEATLES ανέβηκαν δύο φορές στη σκηνή του Liverpool Empire Theater, δίνοντας αυτό που θα γινόταν οι τελευταίες συναυλίες τους στην πόλη. Οι συναυλίες ήταν μέρος της περιοδείας τους στο Ηνωμένο Βασίλειο το 1965, η οποία ολοκληρώθηκε μια εβδομάδα αργότερα. Δημοσιεύοντας το video τους, οι P.O.D. τιμoύν τη διαχρονική κληρονομιά των BEATLES, γιορτάζοντας τη μουσική, τα ορόσημα και τη διαχρονική επιρροή που οι θρύλοι του Liverpool συνεχίζουν να έχουν σε γενιές μουσικών και θαυμαστών. Η 5η Δεκεμβρίου σηματοδοτεί επίσης την πρώτη ημερομηνία της λατινοαμερικανικής περιοδείας των P.O.D., ξεκινώντας από το Carioca Club, στο San Paolo  της Βραζιλίας. Στην πρώτη από τις εννέα ημερομηνίες, θα δώσουν άλλες έξι συναυλίες στη Βραζιλία, καθώς και μία συναυλία στην Αργεντινή και τη Χιλή.
Oι ίδιοι δηλώνουν σχετικά: “Όσο κλισέ κι αν ακούγεται, πάντα θαυμάζαμε τους BEATLES, από την αρχή του ταξιδιού μας στη σύνθεση τραγουδιών”, λέει ο Marcos Curiel. “Οι μελωδίες τους, τα hooks και ο ατρόμητος πειραματισμός μας ενέπνευσαν να δημιουργήσουμε τη δική μας εκδοχή του κλασικού “Don’t Let Me Down”, με απόλυτο σεβασμό. Σας ευχαριστούμε που βοηθήσατε να τεθούν τα θεμέλια αυτού που όλοι γνωρίζουμε σήμερα ως rock n roll και metal”.

Photo by Nick Magnuson

Για πάνω από μια δεκαετία, οι NMB (NEAL MORSE BAND) αποτελούν ένα από τα πιο διαχρονικά και ενοποιημένα συγκροτήματα του progressive rock. Με το τελευταίο τους άλμπουμ “L.I.F.T.” που έχει προγραμματιστεί να κυκλοφορήσει στις 27 Φεβρουαρίου, οι Neal Morse, Mike Portnoy, Eric Gillette, Bill Hubauer και Randy George επιστρέφουν με ένα έργο που ενσαρκώνει όραμα, πάθος και έμπνευση. Γραμμένο και ηχογραφημένο σε μια περίοδο μεγάλης μετάβασης, το “L.I.F.T” αποτυπώνει τη δημιουργική χημεία του συγκροτήματος στην πιο ενστικτώδη και εμπνευσμένη μορφή της.
Συνεχίζοντας με αυτή την ανακοίνωση, το συγκρότημα κυκλοφόρησε το πρώτο single από το άλμπουμ και μπορείτε να παρακολουθήσετε παρακάτω το video για το  κομμάτι “Fully Alive” (σε σκηνοθεσία Industrialism Films).
Εννοιολογικά, το “L.I.F.T” ανταγωνίζεται τα μεγαλύτερα έργα των NMB, όπως το πολύ-επευφημημένο concept άλμπουμ τους “Similitude Of A Dream”, συνδυάζοντας το συναισθηματικό βάθος με το χαρακτηριστικό progressive rock μεγαλείο του συγκροτήματος. “Εν ολίγοις, το “L.I.F.T” είναι ένα prog concept άλμπουμ που ακολουθεί το ταξίδι κάποιου που επιδιώκει να ανήκει σε κάτι μεγαλύτερο από τον εαυτό του”, εξηγεί ο Morse. “Ξεκινά με το συναίσθημα σύνδεσης με τον κόσμο και τη ζωή, μετά υπάρχει ένα σπάσιμο της αίσθησης του ανήκειν, μετά το οποίο έρχεται η αναταραχή και η απεγνωσμένη κραυγή, που οδηγεί σε μια επιστροφή σε αυτό το μέρος της βαθιάς σύνδεσης”. Ο τίτλος του άλμπουμ ήρθε αργά, αν και το νόημά του παραμένει σκόπιμα ασαφές. “Σκεφτήκαμε ότι θα μπορούσε να αντιπροσωπεύει διαφορετικά πράγματα”, λέει ο Randy. “Είναι κάπως ό,τι θέλει ο ακροατής”.

Ραντεβού την επόμενη εβδομάδα.

Florida Death Metal Special – Rock Hard – The Pod S04E04

0
Pod

Pod

Ο Σάκης Φράγκος, ξεκινά τον τέταρτο κύκλο του Rock Hard – The Pod και στο τέταρτο επεισόδιο μας μιλά για την death metal σκηνή στην Tampa της Florida, τους λόγους που γιγαντώθηκε και για μερικά από τα σπουδαιότερα σχήματά της: DEATH, MORBID ANGEL, OBITUARY, DEICIDE, ATHEIST και πολλά άλλα!

Ελάτε μαζί μας, στον τέταρτο χρόνο του Rock Hard – The Pod, γραφτείτε στο κανάλι μας και θα έρθουν πολλές ακόμα μεταλλικές ιστορίες.

 

 

ROY KHAN: Παρουσιάζει στην Αθήνα τραγούδια από το “Black Halo” και την περιόδό του στους KAMELOT

0
Khan

Khan

ROY KHAN (Norway)

“The Black Halo And Beyond”

Performing Kamelot Material Of His Era With The Band

+SEVEN SPIRES (U.S.A.)

Παρασκευή 17 Απριλίου 2026 – Αθήνα – Gagarin 205 Live Music Space

The Voice Is Back!

Ο Νορβηγός Roy Khan, είναι αναντίρρητα μία από τις σπουδαιότερες φωνές που έχουν εμφανιστεί στον χώρο του metal και πάρα πολύ αγαπημένος στους Έλληνες οπαδούς. Ουσιαστικά την σπουδαία καριέρα του την έχτισε αρχικά με τους Νορβηγούς CONCEPTION (στους οποίους τραγουδά ακόμα και στις μέρες μας, μετά την επαναδραστηριοποίηση τους το 2018), αλλά και εν συνεχεία με τους Αμερικάνους KAMELOT, αντικαθιστώντας τον Mark Vanderbilt στο “Siege perilous” του 1998 και με τους οποίους ηχογράφησε επτά στούντιο και δύο ζωντανά ηχογραφημένα άλμπουμ.

Με την χαρακτηριστικά δυναμική, αλλά συνάμα και μελαγχολικά εκφραστική φωνή του, έχει ερμηνεύσει διαχρονικούς progressive / power ύμνους και λίγους μήνες μετά την exclusive ακουστική εμφάνισή του με τον Tore Ostby των CONCEPTION στο Rock Hard Festival Greece, θα έχουμε την ευκαιρία να τον απολαύσουμε παίζοντας τραγούδια που λατρέψαμε με τους KAMELOT. Την Παρασκευή 17 Απριλίου 2026, θα μας επισκεφθεί στην Αθήνα, στο Gagarin 205 Live Music Space, έχοντας ως backing μπάντα τους Αμερικάνους SEVEN SPIRES και θα παίξει τραγούδια που ερμήνευσε αλλά και συνέθεσε από την περίοδό του στους Αμερικάνους progressive / power metallers KAMELOT, δίνοντας βάση κυρίως στο εμβληματικό “The Black Halo”, ίσως το πιο διεθνώς αναγνωρισμένο άλμπουμ τους, που συμπλήρωσε 20 χρόνια από την κυκλοφορία του.

“March Of Mephisto”, “The Haunting (Somewhere In Time)”, “Abandoned”, “Memento Mori”, “Soul Society”, “When The Lights Are Down” αλλά και άλλες, διαχρονικές επιτυχίες των KAMELOT όπως τα “Center Of The Universe”, “Ghost Opera”, “Karma”, “Forever”, κλπ, βρίσκονται στο ρεπερτόριο του Roy Khan, ο οποίος αναμένεται να μας μαγέψει για μία ακόμη φορά με την φωνή του, δίνοντας ζωή σε τραγούδια που έχουμε ξελαρυγγιαστεί να τραγουδάμε σε παλαιότερες συναυλίες, πολλά εκ των οποίων έχουν σταματήσει να παίζονται ζωντανά εδώ και χρόνια. Άλλωστε, το “The Black Halo”, δεν θεωρείται τυχαία ως ένα από τα καλύτερα symphonic power metal άλμπουμ του 21ου αιώνα και το οποίο σημάδεψε την πορεία των KAMELOT και καθιέρωσε τον Roy Khan ως έναν από τους καλύτερους ερμηνευτές του είδους.

Την συναυλία θα ανοίξουν οι Αμερικάνοι symphonic metallers SEVEN SPIRES, οι οποίοι, όπως ήδη είπαμε, θα αποτελούν και τη backing μπάντα του Roy Khan. Στα φωνητικά, είναι η απίστευτα ταλαντούχα Adrienne Cowan, η οποία περιοδεύει εδώ και χρόνια με τους AVANTASIA, ενώ την είδαμε και αυτή στο Rock Hard Festival Greece στην επανασύνδεση των HEAVENS GATE και στο show των MASTERS OF CEREMONY του Sascha Paeth έχει επίσης υπάρξει μέλος και των WINDS OF PLAGUE). Οι SEVEN SPIRESέχουν κυκλοφορήσει μέχρι στιγμής τέσσερα στούντιο άλμπουμ, ένα ζωντανά ηχογραφημένο άλμπουμ και ένα EP

Ο Roy Khan είναι μία από τις κορυφαίες φωνές του power metal, με φανταστικό performance που αναδύει μία σκοτεινή θεατρικότητα, οπότε είναι ρητορικό το ερώτημα αν θα είμαστε εκεί να τραγουδήσουμε όλοι μαζί τα τραγούδια που σημάδεψαν ένα ολόκληρο ιδίωμα.

Ώρα έναρξης: 21:00 – Τιμή εισιτηρίου: 28 Ευρώ (Περιορισμένη προπώληση) – 30 Ευρώ (Λοιπή προπώληση) – 33 Ευρώ (Ταμείο)

Η online προπώληση εισιτηρίων Θα ξεκινήσει την Δευτέρα 8 Δεκεμβρίου 2025 στις 14:00 μέσω του www.ticketservices.gr

ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Σύντομα θα ξεκινήσει και η προπώληση εισιτηρίων μέσω των παρακάτω φυσικών σημείων πώλησης.

Προπώληση Εισιτηρίων

Ticket Services (Πανεπιστημίου 39 (Στοά Πεσμαζόγλου), Αθήνα / Τηλ: 210-7234567)

Metal Era (Εμμανουήλ Μπενάκη 22, Αθήνα / Τηλ: 210-3304133)

Reload Store (Ακαδημίας 81, Αθήνα / Τηλ: 210-3801464)

Le Disque Noir (Θεμιστοκλέους 29, Αθήνα / Τηλ: 211 2143554)

Monsterville (Αγίας Ειρήνης 13, Μοναστηράκι / Τηλ: 210-3648180)

Satyricon @ Floyd Live Music Venue – 18.09.2026

0
Satyricon

Satyricon

Οι Satyricon επιστρέφουν στην Αθήνα, μετά από πολλά χρόνια, την Παρασκευή 18 Σεπτεμβρίου στο Floyd Live Music Venue. Oι ηγέτες της νορβηγικής black metal σκηνής έρχονται για να μας αποδείξουν πως, σχεδόν 35 χρόνια από το ξεκίνημά τους, παραμένουν ανελέητοι και μεγαλειώδεις!

Η διάθεση των εισιτηρίων ξεκινά την Τετάρτη 10/12 στις 12:00, με πρώτη τιμή τα 34€, για περιορισμένο αριθμό. Οι επόμενες φάσεις θα ανακοινωθούν στην πορεία.

Πρωτοπόροι, ιδιοσυγκρασιακοί και μόνιμα «αιρετικοί», οι Satyricon οδήγησαν την ήδη ακμάζουσα black metal σκηνή των 90s σε νέους, ακόμη πιο σκοτεινούς και συναρπαστικούς δρόμους, με δίσκους που όρισαν το είδος, ενώ έγιναν και οι πρώτοι που υπέγραψαν σε πολυεθνική δισκογραφική.

Με τη μυθική τριπλέτα “Dark Medieval Times” (1993), “The Shadowthrone” (1994) και “Nemesis Divina” (1996) επέβαλαν το δικό τους μανιφέστο υπολογισμένης ψυχρότητας και δύναμης, με τη συνέχεια – με albums όπως τα “Rebel Extravaganza”, “Now, Diabolical” και “Deep Calleth Upon Deep” – να κάνει πράξη τα λόγια των δύο μόνιμων μελών τους, του frontman Satyr και του ντράμερ-θηρίου Frost: πως οι Satyricon αναζητούν με τόλμη νέα ηχητικά μονοπάτια, μένοντας πάντα πιστοί στον πυρήνα του black metal.

Με τη νέα δουλειά τους να αναμένεται μέσα στη νέα χρονιά, η τελευταία τους κυκλοφορία ήταν ο δίσκος “Satyricon & Munch” (2022), ένα project εμπνευσμένο από τα έργα του θρυλικού εικαστικού Edvard Munch, το οποίο συνόδευσε ηχητικά έκθεση στο διάσημο μουσείο.

Το φθινόπωρο του 2026 θα ξεκινήσει με μια βραδιά που θα τιμήσει όχι μόνο το black metal αλλά και τον σκληρό ήχο συνολικά, με τους Νορβηγούς βασιλιάδες να επαναφέρουν στη σκηνή ύμνους όπως τα “Mother North”, “Transcendental Requiem Of Slaves”, “The Pentagram Burns”, “Fuel For Hatred”, “K.I.N.G.”, ”Walk the Path of Sorrow”, ”Black Crow on a Tombstone”, σε ένα setlist που υπόσχεται καθαρτική ένταση και ατμόσφαιρα.

Follow Satyricon

FacebookSpotifyInstagramYouTubeX

Διάθεση εισιτηρίων:

  • Τηλεφωνικά στο 2117700000
  • Online more.com / Floyd.gr
  • Φυσικά σημεία: Καταστήματα Νova, Public, Ευριπίδης, Yoleni’s, Viva Spot Τεχνόπολης.

ALESTORM – LUTHARO – ROSES OF THIEVES (Fuzz, 1/12/2025)

0
alestorm

alestorm

Αν το απόγευμα Δευτέρας, 1η του Δεκέμβρη, είδατε τίποτα πειρατές να κυκλοφορούν στους δρόμους της Αθήνας, δεν ήταν για κάποιο προ-αποκριάτικο πάρτι. Ήταν για το πάρτι των ALESTORM στο Fuzz Club. Από νωρίς λοιπόν όλος ο κόσμος μαζεύονταν στο Fuzz, άλλοι ντυμένοι πειρατές, άλλοι ντυμένοι… φυσιολογικά, όλοι όμως με απίστευτη διάθεση, κι αυτό γιατί φάνηκε πως ήξεραν πολύ καλά τι θα ακολουθήσει, κι ας ήταν η χειρότερη ημέρα της εβδομάδας.

Το βράδυ αναμενόταν καυτό, στις 20:00 ακριβώς εμφανίζονται στη σκηνή οι ROSES OF THIEVES. Πραγματικά ήταν ότι καλύτερο για να βάλουν στο κλίμα τον κόσμο και να μας επιβεβαιώσουν ότι όντως η βραδιά θα είναι υπέροχη.

Oι Ούγγροι εκ Βουδαπέστης ορμώμενοι, έφεραν μαζί τους, τους 2 δίσκους ΕDM, Folk, metal που έχουν προλάβει να κυκλοφορήσουν από το 2023 που ξεκίνησε η πορεία τους, οπότε είχαμε απ’ όλα, Ακορντεόν, growl και καθαρά φωνητικά, παραδοσιακούς ήχους, και φυσικά τρομερό κέφι.

Η Kinga Ruppert-Jáger αφοσιωμένη στον χορό και τα φωνητικά, ενώ τα υπόλοιπα μέλη είχαν και το παιχνίδι με το κοινό που είχε σχεδόν γεμίσει το Fuzz από νωρίς. Στα highlights και η διασκευή στο “Boys boys boys” της Sabrina Salerno! Η διάρκεια της εμφάνισής τους ήταν 30 λεπτά, από τα οποία είμαι σίγουρος πως κέρδισαν πολλούς νέους φίλους.

Όσο η βραδιά κυλούσε, ο χώρος γέμιζε όλο και περισσότερο. Το πιο ωραίο και ελπιδοφόρο όμως ήταν ότι υπήρχαν πάρα πολλοί νέοι σε ηλικία στο κοινό, ίσως μάλιστα να ήταν και η πλειοψηφία. Το ρολόι έδειξε  20:55 και οι Καναδοί LUTHARO ανεβαίνουν στη σκηνή. Εδώ τώρα έχουμε ένα κλίμα σαφώς πιο “μεταλλικό”. Μελωδικοί death metal ήχοι σκέπασαν το Fuzz.

Η εντυπωσιακή Kayla Dixon στα φωνητικά ξεσήκωσε το κοινό με την φοβερή της εμφάνιση,  τα growl φωνητικά αλλά και το δερμάτινο top της. Ο ήχος κατά τη διάρκεια της βραδιάς ήταν αρκετά καλός και το κοινό ήταν συνεχώς στα κόκκινα από θέμα διάθεσης. Λίγο ο φωτισμός μας διέλυσε τα μάτια γενικά, αλλά οκ ας μην γκρινιάξω.

Η Kayla μας ρώτησε αν θέλουμε άλλο ένα με τον κόσμο να ζητωκραυγάζει. Με το τέλος του, ακολούθησαν καθιερωμένες φωτογραφίες κι ένα “until next time” ακούστηκε!

Μισή ώρα ξεκούρασης και κατανάλωσης μπύρας, μέχρι που η ώρα έδειξε 22.00 και οι ALESTORM εμφανίστηκαν στη σκηνή, με το κοινό πραγματικά να παραληρεί! Ένα τεράστιο πάρτι στήθηκε το βράδυ της Δευτέρας, που έδειξε πως το συγκρότημα έχει μεγάλη απήχηση και στη χώρα μας.

Το γιγαντιαίο παπί ήταν ακριβώς στο κέντρο της σκηνής, δεξιά του, (όπως το κοιτάμε), τα τύμπανα και αριστερά του τα πλήκτρα. Παπάκια μπράτσα, μπρατσάκια, μαγιό, βατραχοπέδιλα, κοντάρια, πειρατές και ότι άλλο μπορείς να φανταστείς, δημιούργησαν μια απίστευτη ατμόσφαιρα, σε ένα γλέντι βγαλμένο από τους πειρατές της Καραϊβικής! Ο Christopher Bowes και όλη η μπάντα φυσικά, σε τρέλα κέφια και με ένα ποτό στο χέρι σχεδόν σε όλη τη διάρκεια του live.

Ο ήχος ίσως ήταν λίγο πιο χαμηλά με το μπάσο να είναι έντονο, αλλά κατά τη διάρκεια αυτό έφτιαξε κάπως. Αυτά σίγουρα δεν ήταν λόγος να ξενερώσουν τους οπαδούς, που φαινόταν ότι ήξεραν πάρα πολύ καλά αυτό που θα δουν και τραγουδούσαν όλα τα τραγούδια. Το λέω γιατί θέλω να τονίσω ότι ήταν πραγματικά οπαδοί της μπάντας και δεν γέμισαν το venue απλά για να δουν το show.

Στα μέσα περίπου της εμφάνισής τους και πριν πει το τραγούδι που θα ακολουθήσει (“Bar und imbiss”) μας αναφέρει πως είναι ώρα για ποτό, πραγματικά ήταν πολύ αστείο γιατί έπινε από την αρχή ασταμάτητα! Το πίνει μονορούφι λοιπόν και το στέλνει στο πλήθος. Περιττό να πω επίσης πως οι μπύρες πετούσαν στον αέρα του Fuzz γενικότερα.

Δεν έχω να πω πολλά ακόμα, αν δεν έχεις ζήσει τη συναυλιακή εμπειρία των ALESTORM, πρέπει να το κάνεις με την πρώτη ευκαιρία. Εμείς, πάντως, είδαμε να τραγουδάνε ακόμα και παπαγάλοι και καρχαρίες στη σκηνή και αφού ζήσαμε ένα τρομερό πάρτι Δευτεριάτικα, φύγαμε γεμάτοι και σίγουρα χαμογελαστοί, με λίγο παραπάνω διάθεση και δύναμη για την δύσκολη εβδομάδα που αποδείχθηκε ότι ερχόταν.

Αντρέας Ζώρας
Φωτογραφίες: Πέτρος Καραλής

MIRROR interview (Τάσος “Tas” Δανάζογλου)

0
Mirror

Mirror

“Occult over Athens!”

Έτσι ονομάζεται το event της 6ης Δεκεμβρίου, όπου θα βρεθούν στο Piraeus Club Academy οι Κύπριοι occult heavy metallers MIRROR και οι Αθηναίοι old school metallers PASSAGE και STYGIAN PATH. Με αυτό σαν αφορμή, το Rock Hard συνομιλεί με τον μπασίστα/αρχηγό των MIRROR, μπασίστα/τραγουδιστή των SATAN’S WRATH, μπασίστα των MARCH TO DIE, drummer των FRIENDS OF HELL και γενικά μεγάλη «μορφή» του underground metal, Τάσο “Tas” Δανάζογλου για live καταστάσεις, δίσκους, τραγούδια, ταινίες και τη χρησιμότητα της μπύρας.

Τέταρτη φορά συνολικά στην Αθήνα, αλλά πρώτη ως headliners. Επιτέλους, Τάσο!
Επιτέλους θα πω κι εγώ! Ευχαριστούμε πολύ τα παιδιά της διοργάνωσης και τους PASSAGE και STYGIAN PATH που μας κάλεσαν να παίξουμε και να είμαστε οι headliners. Ξέρεις, άσχετα από το πού μένω και δραστηριοποιούμαι, στην Αθήνα μεγάλωσα και τη λατρεύω αυτήν την πόλη!

Τούτη τη φορά, έρχεστε χωρίς δίσκο στις αποσκευές σας. Πώς το αποφασίσατε;
Όπως ξέρεις, παίζω και με τους FRIENDS OF HELL και μόλις τελειώσαμε ένα 45άρι με διασκευές, το “Doom Metal Revenge”. Η ιδέα ήταν δική μου και βασίζεται στη γνωστή βιντεοκασσέτα “The ultimate revenge”, του 1985, με VENOM, SLAYER και EXODUS και περιέχει αντίστοιχες διασκευές στα “7 gates of Hell”, “Black magic” και Strike of the beast”, τα οποία εννοείται έχουμε κάνει εντελώς doom! Αυτό το βίντεο με είχε σημαδέψει πολύ έντονα… το είχε βρει ένας συμμαθητής μου, σε βίντεο κλαμπ της γειτονιάς μου, στην Καλλιθέα, το 1985, εντελώς στα ξεκάρφωτα! Τελείως κουφό!

Εκτός από το 45άρι, έχουμε άλλα νέα από τους FoH;
Συνθετικά το τρίτο μας άλμπουμ είναι έτοιμο και έχουμε ήδη ξεκινήσει να γράφουμε τα όργανα. Υπομονή!

Βέβαια, για να σου βάλω «ζιζάνια», ωραία θα ήταν να σε βλέπαμε και με τους FoH, κάποια στιγμή!
Ε, αν μας καλέσετε… WE WILL BE THERE!

Το νέο MIRROR πώς θα είναι;
Όσον αφορά τους MIRROR, έχω ήδη γράψει τον νέο μας δίσκο, τον τέταρτο κατά σειρά και σε λίγο θα αρχίσουμε να δουλεύουμε επάνω σε αυτόν. Σίγουρα, θα είναι το πιο σκοτεινό από όλα τα άλμπουμ μας, με έναν εντελώς MERCYFUL FATE ήχο. Μου φαίνεται πως έγραψα τον χαμένο δίσκο μεταξύ του “Melissa” και του “Don’t break the oath”! Όταν κυκλοφορήσει, θα δεις τι εννοώ!

Αφού λοιπόν η αφορμή της κουβέντας μας είναι ένα live, ας μιλήσουμε για live! Θεωρείς τις περιοδείες και τις συναυλίες κάτι το πολύ σημαντικό, ή θα μπορούσες να σκεφτείς τον εαυτό σου ως έναν αποκλειστικά studio μουσικό;
Κοίτα, μου αρέσουν τα live, σίγουρα. Η επικοινωνία με το κοινό, ο ενθουσιασμός που υπάρχει, ακόμη και τα λεγόμενα “fuck ups”, όλα είναι ωραία! (γέλια) Αλλά το στούντιο και η δημιουργία δίσκων, είναι σίγουρα πιο σημαντικά για μένα. Νιώθω λίγο Quorthon η αλήθεια είναι… αλλά ok, έχω δώσει σίγουρα περισσότερα live από τον μακαρίτη!

Υπάρχει κάτι για το οποίο ανησυχείς πριν βγεις στην σκηνή;
Μπα… στην πραγματικότητα όχι, δε θα το έλεγα. Καταρχήν, δεν έχω αυτό που λέμε “stagefright”, οπότε, έχω έναν μεγάλο βραχνά λιγότερο για τον οποίο θα πρέπει να ανησυχώ. Και όταν είναι να παίξουμε live, με οποιαδήποτε από τις μπάντες μου, σιγουρεύομαι πως είμαστε πολύ καλά προετοιμασμένοι και προβαρισμένοι. E και μερικές μπύρες πριν, σίγουρα βοηθούν! (γέλια)

Ως MIRROR, έχετε βρει κάποιο συγκεκριμένο τρόπο ώστε να προετοιμάζεστε για κάθε show; Ή κάθε περίσταση είναι διαφορετική;
Ναι. Όπως είπα, πίνουμε μπύρες, χαχα! Εντάξει, η αλήθεια είναι ότι στους MIRROR όλα τα υπόλοιπα παιδιά είναι παικταράδες, δεν έχουν ανάγκη από κάποια ιδιαίτερη προετοιμασία. Νιώθω πολύ τυχερός που παίζω με τέτοιους μουσικούς. Εγώ είμαι ο αδύναμος κρίκος στη μπάντα μου, σίγουρα! (γέλια)

Είναι η σκηνή, ο «μπαμπούλας» κάθε μουσικού;
Καμιά φορά ναι, είναι. Εκεί φαίνεται αν είσαι καλός. Στο στούντιο τι να το κάνω… ειδικά στις μέρες μας, μπορείς να παίζεις σαν τους VENOM και να ακούγεσαι μετά, στο CD, σαν τον Malmsteen! (γέλια)

Clubs ή αρένες; Πού νιώθει καλύτερα ο μουσικός Τάσος και πού ο οπαδός Τάσος, όταν βλέπει τις αγαπημένες του μπάντες;
Ως οπαδός δε με νοιάζει, αν είναι να δω την αγαπημένη μου μπάντα, ας τη δω και σε υπόγειο ρε παιδί μου! Σαν μουσικός όμως, επειδή έχω παίξει και μπροστά σε 50.000 κόσμου, εκεί είναι τρελό το συναίσθημα… αλλά αγαπώ και τα μικρά clubs. Ιδρωτίλα, ξινισμένη μπύρα στο πάτωμα… ωραίες καταστάσεις, αυθεντικές!

Κάθε εμφάνιση των MIRROR στη χώρα μας, συνοδεύτηκε από τα θετικότερα σχόλια. Εσείς, διαβάζετε μετά τις ανταποκρίσεις; Λαμβάνετε υπόψη σας τα σχόλια του κοινού και του Τύπου;
Δε θα τρέξω να διαβάσω αυτά που γράφονται αλλά κατά καιρούς, εδώ και κει, όταν το μάτι μου πέσει σε κάποια κριτική κλπ θα κάτσω να δω τι γράφεται. Κοίτα Μήτσο, εμείς παίζουμε τη μουσική που μας αρέσει, το metal που αγαπάμε. Αν σε κάποιον δεν αρέσει, δεν πειράζει. Αλλά εμείς, θα δίνουμε πάντα το 100% και αυτό είναι που μετράει περισσότερο. Βλέπω ρε παιδί μου καμιά φορά μπάντες και παίζουν σαν να βαριούνται! Πώς το κάνουν αυτό, δεν το καταλαβαίνω…

H καλύτερη, η χειρότερη και η πιο αστεία στιγμή σου, ως μουσικός, στον «δρόμο»;
Πωωω… Κάτσε να θυμηθώ. Καλύτερη μάλλον αυτό που σου είπα πιο πάνω, να παίζω με τους ELECTRIC WIZARD μπροστά σε φεστιβάλ 50.000 κόσμου. Η ενέργεια που λαμβάνεις τότε, είναι τρελή, δεν υπάρχει! Χειρότερη τώρα… Δεν ξέρω, δε μου έρχεται κάτι άσχημο, όλα καλά μου έχουν πάει, φτου-φτου μη με ματιάσω! (γέλια) Αστείες στιγμές, σίγουρα πολλές. Έχω υπάρξει πολλές φορές σε “spinal tap” καταστάσεις. Θα στις πω όταν βρεθούμε όμως και πίνουμε μπύρες! (γέλια)

Ok, το κρατάω αυτό! Έχετε ως τώρα τρεις δίσκους. Αντιμετωπίζετε ήδη το «πρόβλημα» της κατάρτισης ενός set; «Μαλώνετε» μεταξύ σας για το ποια κομμάτια θα διαλέξετε;
Κοίτα, πάμε με τη λογική. Όλοι ξέρουμε ποια είναι τα καλύτερα τραγούδια μας, αυτά που πρέπει να παίζονται live και συνήθως συμφωνούμε. Υπάρχουν κάποια standard κομμάτια, που δε γίνεται να λείπουν από ένα show των MIRROR, όπως το “Galleon”, το “Mirror”, το “Masters of the deep”, το “Running from the law”, το “Curse of the gypsy”…

Την τελευταία φορά που σας είδαμε, είχατε παίξει και μια εξαιρετική διασκευή στο “Samarithan” των CANDLEMASS.
Γενικά, δεν παίζουμε διασκευές. Είχαμε παίξει πιο παλιά το “Wrathchild” και το “Hell bent for leather”, αλλά συνήθως δεν είμαστε υπέρ των διασκευών. Προτιμούμε να παίξουμε ένα ακόμη MIRROR κομμάτι, στη θέση μιας πιθανής διασκευής.

Occult over Athens”, λοιπόν… Τι είναι/σημαίνει ο όρος “occult” στο heavy metal, για σένα;
Το heavy metal σε οποιαδήποτε μορφή του, πάντοτε ήταν συνδεδεμένο με occult θέματα και γενικότερα σκοτεινή μέχρι και σατανική θεματολογία. Από τους BLACK SABBATH και τους IRON MAIDEN μέχρι το thrash, το death, το black κλπ. Τα τελευταία χρόνια, υπάρχει μια εμφανής στροφή σημαντικού μέρους των rock και metal σχημάτων προς το «αποκρυφιστικό» rock/metal, είναι κάτι σαν μόδα ίσως, αλλά έτσι κι αλλιώς, αυτή η θεματολογία είναι κάτι που ταιριάζει στη rock και metal μουσική. Και να σου πω την αλήθεια μου, αυτήν τη θεματολογία προτιμώ κι εγώ! Βαριέμαι τους στίχους που μιλούν για κοινωνικά και πολιτικά τσιτάτα και τέτοια… Δεν είμαστε εδώ για να κάνουμε κήρυγμα ιδεών και πολιτικών απόψεων. Η μουσική μας είναι ένα horror show, τη βλέπω σαν μια ταινία τρόμου!

Πρέπει και να υπάρχουν οπωσδήποτε οι λέξεις “Sabbath”, “witch” και “Satan”!
Εννοείται! Και παντελόνια καμπάνες, αν δεν φοράς, πού πας! (γέλια)

Πάντως, τόσο με τους MIRROR όσο και με τους FRIENDS OF HELL, εσύ είσαι χρόνια τώρα μέρος του “occult” κινήματος. Πού και πόσο διαφέρουν οι προσεγγίσεις των δύο μπαντών;
Οι FoH είναι πιο “in your face” σατανικοί χαχα! Με τους MIRROR υπάρχει πολύ σκοτάδι αλλά η σατανική προσέγγιση είναι πιο έμμεση. Χμ… μήπως να το αλλάξω; Θα το σκεφτώ, μου έβαλες ιδέες τώρα!

Αν σου έλεγαν να διαφυλάξεις πάσει θυσία τρείς δίσκους και τρεις ταινίες για να σωθεί η έννοια του “occult”, τι θα επέλεγες;
Δύσκολη ερώτηση, φαινομενικά, αλλά εύκολη η απάντηση γιατί τα έχω όλα τακτοποιημένα στο μυαλό μου, χαχα! Λοιπόν, πάμε πρώτα στους δίσκους: Αυτοί είναι το “Black Sabbath”, το “Don’t brake the oath” των MERCYFUL FATE και το “Witchcult today” των ELECTRIC WIZARD…

ToMelissa” περίμενα να ακούσω από MERCYFUL FATE!
Κι αυτό θα μπορούσε, αλλά σήμερα θα σου πω το “Don’t brake the oath”. Όπως και να ’χει, οι MERCYFUL FATE είναι δεδομένοι!

Θυμάσαι τα «μπινελίκια» που μου έριξες, όταν έβαλα προτελευταίο το “Black funeral” στο “worst to best” του “Melissa”;
Καλά σου έκανα! (γέλια) Συγγνώμη, αλλά αυτά τα άλμπουμ είναι τέλεια και όλα τα τραγούδια ισάξια, δεν έχουν “worst to best”! Ταινίες τώρα, σίγουρη τριάδα το “The Devil rides out” (σ.σ: αλλιώς, “The Devil’s bride”, βρετανική ταινία τρόμου του 1968 με τον Christopher Lee, βασισμένη στο ομώνυμο μυθιστόρημα του 1934 του Dennis Wheatley), το “Satanic rites of Dracula” (σ.σ: 1973, ο έβδομος και τελευταίος με τον Christopher Lee, «Δράκουλας» της Hammer Horror films) και το “Simon, king of the witches” (σ.σ: Αμερικανικό κι αυτό, του 1971)

Αντίστοιχα, με ποιο τραγούδι των MIRROR θα ήθελες να συμμετέχεις στην απόλυτη occult συλλογή;
Οπωσδήποτε με το “Black magic tower”. Μουσική και στίχοι «κολλάνε» τέλεια, έχει και στην εισαγωγή τη μουσική από το “The haunted palace” με τον Vincent Price, αν είναι και dvd η συλλογή ώστε να έχει και το video clip, ακόμη καλύτερα!

Φτάσαμε στο τέλος, Τάσο. Τί να περιμένουμε, στις 6/12;
Τι να περιμένετε; Ατόφιο heavy metal, χωρίς φρου-φρου κι αρώματα! Έτσι όπως παιζόταν τα παλιά τα χρόνια, χεχε… Τα λέμε στο Academy!

Δημήτρης Τσέλλος

  • https://noc.ezhellas.com:44450/live
  • Rock Hard Radio
  • rock hard greece