Monday, March 17, 2025
Home Blog Page 20

NEVERMORE: Επανασυνδέθηκαν και κάνουν auditions για τραγουδιστή και μπασίστα

0
Nevermore

Nevermore

Λίγο πριν τελειώσει το 2024, είχαμε ένα video που ανέβασε ο κιθαρίστας των NEVERMORE, Jeff Loomis, όπου ουσιαστικά έκανε την προαναγγελία ότι ο ίδιος μαζί με τον ντράμερ, Van Williams, επανασυνδέουν τους αγαπημένους Αμερικάνους metallers.

H είδηση αυτή, αρχικά έφερε την αντίδραση του μπασίστα του σχήματος, Jim Sheppard, ο οποίος μέσω της συζύγου του, Priscilla, που έκανε μία ανάρτηση στο Facebook (που πάντως, δεν είναι ορατή πλέον), εκφράζοντας την έντονη δυσαρέσκεια του άντρα της:

“Ο James δεν έχει δεχθεί ποτέ επικοινωνία σχετικά με τα σχέδια του Van με τον Jeff να χρησιμοποιήσουν το όνομα NEVERMORE. Λυπάμαι που νομίζετε ότι ο James εμπλέκεται. Δεν γνωρίζουμε τίποτα για τα σχέδιά τους και είναι εντελώς ασέβεια να χρησιμοποιούν το όνομα NEVERMORE χωρίς να συμβουλευτούν τον Jim Sheppard, καθώς είναι ένας από τους ιδρυτές της μπάντας.

Περιμένουμε διευκρινίσεις για αυτό το φερόμενο πρότζεκτ και θα προχωρήσουμε ανάλογα, είτε αυτές οι διευκρινίσεις έρθουν από αυτούς είτε όχι. Δεν θα κάνουμε κανένα περαιτέρω σχόλιο προς το παρόν. Ευχαριστούμε.”

Ύστερα από αυτό, ο Van Williams με τον Jeff Loomis, έδωσαν στη δημοσιότητα πληροφορίες για την επανασύνδεση και τις ανοιχτές ακροάσεις που θα κάνουν για τραγουδιστή και μπασίστα. Συγκεκρμιένα, ο Van έγραψε:

“Το teaser των NEVERMORE έχει προκαλέσει πολλή θετική ανταπόκριση αλλά και την αναμενόμενη αρνητικότητα. Ας ασχοληθώ πρώτα με την αρνητική πλευρά. Κάποιοι θεωρούν ότι είναι ασέβεια το να μην εμπλακεί ο Jim ή να μην ενημερωθεί για τα σχέδιά μας. Όμως, αυτοί που το πιστεύουν αυτό δεν γνωρίζουν την ιστορία της μπάντας ή τη δυναμική που υπήρχε πίσω από τη σκηνή και οδήγησε σε αυτή την απόφαση. Αν και ίσως να μην ήταν ο πιο ιδανικός τρόπος προσέγγισης, η πραγματικότητα είναι ότι δεν υπήρξε επικοινωνία με τον Jim εδώ και χρόνια.

Πιστεύουμε ότι κάποιες φορές, για χάρη ενός νέου ξεκινήματος, είναι αναγκαίο να προχωράς πέρα από σχέσεις που ίσως δεν είναι πλέον ωφέλιμες για την ανάπτυξη ή την αρχή κάτι καινούργιου. Πήραμε αυτή την απόφαση με την πρόθεση να τιμήσουμε την κληρονομιά της μπάντας, προχωρώντας όμως με έναν τρόπο που έμοιαζε σωστός για εμάς εκείνη τη στιγμή. Παρ’ όλα αυτά, του ευχόμαστε υγεία και είναι ελεύθερος να ακολουθήσει τον δρόμο που επιλέγει. Χωρίς να μπω σε πολλές λεπτομέρειες, θα πω μόνο ότι ο σεβασμός είναι αμφίδρομος και ότι ορισμένα πράγματα έγιναν ασυμβίβαστα με την πάροδο του χρόνου για εμάς. Στο σημείο που βρίσκομαι στη ζωή μου, δεν αισθάνομαι την ανάγκη να εξηγηθώ περισσότερο, οπότε πάρτε το όπως θέλετε.

Όσο για το γιατί επιστρέφω στους NEVERMORE, είναι απλό: αυτή η μπάντα ήταν πάντα το όνειρό μου. Να βρω μια ομάδα ανθρώπων να είμαι μαζί τους σε μια μπάντα, να ταξιδεύουμε τον κόσμο και να δημιουργούμε μουσική. Από τη στιγμή της οντισιόν μου μέχρι τη στιγμή που μου ζητήθηκε να ενταχθώ, ήταν μια δίνη μουσικής, τέχνης, δημιουργικότητας, περιπέτειας, διασκέδασης και συντροφικότητας. Με τα χρόνια, δημιουργήσαμε απίστευτη μουσική και αξέχαστες αναμνήσεις μαζί. Αλλά με την πάροδο του χρόνου, τα πράγματα βγήκαν εκτός ελέγχου. Η εμπιστοσύνη, ο σεβασμός και η χαρά άρχισαν να εξαφανίζονται. Πάντα το συνέκρινα αναλογικά, με το να έχεις μία τούρτα και να την τρως κιόλας, αλλά στην περίπτωσή μας, τελικά η τούρτα είχε σκατά αντί για γλάσο… Θέλεις να το φας, αλλά είναι καλυμμένο με σκατά… Το τελικό σημείο ρήξης ήρθε κατά τη διάρκεια της τελευταίας μας ευρωπαϊκής περιοδείας με τους SYMPHONY X, μετά την οποία ήταν ξεκάθαρο ότι δεν μπορούσαμε να συνεχίσουμε όπως ήμασταν. Ο Jeff και εγώ πήραμε έναν δρόμο. Ο Warrel και ο Jim πήραν έναν άλλο. Δεν υπήρξε συμφιλίωση. Ο Warrel Dane πήγε στη Βραζιλία, ο Jim αποσύρθηκε στην Αλάσκα και πέρασαν χρόνια χωρίς καμία επαφή.

Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, η προσωπική μου ζωή πήρε μια καταστροφική τροπή όταν η σύζυγός μου διαγνώστηκε με καρκίνο των ωοθηκών. Κάναμε τα πάντα για να δημιουργήσουμε μια αίσθηση κανονικότητας για τον μικρό μας γιο και προσπαθήσαμε να την κάνουμε όσο το δυνατόν πιο άνετη. Η Dore έφυγε το 2020, και η απώλειά της μας συνέτριψε, τόσο εμένα όσο και τον γιο μου. Προσωπικά νιώθω ότι μόλις αρχίζω να βγαίνω από ένα κώμα, για να είμαι ειλικρινής, και ευχαριστώ τον Θεό που επιτέλους βλέπω το φως και είμαι ευγνώμων για ό,τι και όποιον έχω ακόμα στη ζωή μου. Ποτέ δεν θα μπορέσω να εκφράσω την ευγνωμοσύνη που νιώθω για την οικογένειά μου, τους στενούς φίλους και τους θαυμαστές που βοήθησαν εμένα και την οικογένειά μου να περάσουμε όλες τις σκοτεινές μέρες. Σας ευχαριστώ όλους τόσο πολύ που με βοηθήσατε να ξεπεράσω τις πιο δύσκολες στιγμές.

Μέσα σε όλα αυτά, ο Jeff παρέμεινε ένας από τους πιο δυνατούς υποστηρικτές μου, και ο δεσμός μας έγινε ακόμα πιο βαθύς. Με την πάροδο του χρόνου, μας έλειψε η χαρά της δημιουργίας και της εμφάνισης. Οι NEVERMORE ήταν ένα τεράστιο κομμάτι αυτής της χαράς, κάτι για το οποίο είμαι εξαιρετικά περήφανος.

Για εκείνους που λένε ότι αυτό είναι μια “αρπαχτή”, διαφωνώ. Οι περισσότεροι μουσικοί δεν το κάνουν για τα χρήματα. Έχουμε περάσει αμέτρητες ώρες όλα αυτά τα χρόνια ιδρώνοντας, κάνοντας πρόβες, παίζοντας και ηχογραφώντας απλώς επειδή το αγαπάμε. Αυτό επιλέξαμε να κάνουμε στη ζωή μας γιατί το λατρεύουμε. Αυτό μας κινεί, το πάθος για τη μουσική, η σύνδεση με τους θαυμαστές και η δημιουργική διαδικασία. Αν έρθουν χρήματα από αυτό, καλώς, αλλά ποτέ δεν ήταν το επίκεντρο – όμως, όπως όλοι, έχουμε λογαριασμούς να πληρώσουμε.

Έτσι, βρισκόμαστε εδώ. Ο Jeff και εγώ θέλουμε να τιμήσουμε την κληρονομιά των NEVERMORE βρίσκοντας μουσικούς που θα σεβαστούν όσα έφεραν ο Warrel και ο Jim στη μπάντα, ενώ θα μας βοηθήσουν να χτίσουμε ένα νέο κεφάλαιο. Και δεν πρόκειται για αντικατάσταση του Warrel – κανείς δεν μπορεί. Αλλά για την εύρεση κάποιου που θα τιμήσει το έργο του, ενώ θα προσφέρει κάτι νέο. Θέλουμε να δώσουμε στους θαυμαστές την ευκαιρία να ενωθούν, να γιορτάσουν τη μουσική και να τραγουδήσουν ξανά αυτούς τους απίστευτους στίχους. Και, ελπίζουμε, να δημιουργήσουμε νέα μουσική που θα στέκεται δίπλα στα κλασικά τραγούδια μας.

Εύχομαι η κατάσταση με τον Jim να ήταν διαφορετική, αλλά το παρελθόν μας έφερε εδώ. Προσωπικά επικεντρώνομαι στη θετικότητα και σε θετικούς ανθρώπους και αρνούμαι να μπλέξω με την αρνητικότητα του παρελθόντος. Αν ο Jeff κι εγώ μπορέσουμε να βρούμε τον κατάλληλο τραγουδιστή και μπασίστα – μουσικούς που θα σεβαστούν την κληρονομιά και θα θέλουν να προχωρήσουν μαζί μας – τότε αυτό το νέο κεφάλαιο μπορεί να είναι κάτι πραγματικά ξεχωριστό για όλους όσους επιλέξουν να έρθουν μαζί μας. Αυτό δεν πρόκειται να είναι μια cover μπάντα ή tribute μπάντα, αλλά η επόμενη εξέλιξη/κεφάλαιο μιας μπάντας που είναι αποφασισμένη να σηκώσει τη σημαία και να συνεχίσει αυτό που αποκαλούμε NEVERMORE.

Ανυπομονώ να σας ξαναδώ όλους.”

Ο Jeff με τη σειρά του, έγραψε:
“Συμφωνώ απόλυτα με τη δήλωση του Van. Προφανώς υπήρξαν πολλά πάνω και κάτω στην ιστορία των NEVERMORE. Θέλω απλώς να θυμάμαι τις καλές στιγμές, ενώ συνεχίζω με τον Van για να φτάσουμε τη μπάντα σε ένα ακόμα επίπεδο.

Η καρδιά μου ήταν πάντα στη μουσική, στις περιοδείες και στις εμφανίσεις. Έχω περάσει υπέροχες στιγμές παίζοντας με άλλους μουσικούς αυτά τα τελευταία 10-11 χρόνια, αλλά οι NEVERMORE ήταν και θα είναι πάντα η προσωπική μου πύλη για μερική από την καλύτερη μουσική που έχω κάνει και δημιουργήσει.

Κανείς δεν μπορεί να αντικαταστήσει τον Warrel Dane. Τελεία και παύλα. Με τις μοναδικές του μελωδίες και τη σκηνική του παρουσία, ήταν μια δύναμη που αποτέλεσε τεράστιο μέρος της μπάντας τόσο στιχουργικά όσο και πνευματικά. Παρ’ όλα αυτά, δεν ψάχνουμε για έναν κλώνο του Warrel Dane.

Αναζητούμε κάποιον που να μπορεί να αποδώσει τα παλιά τραγούδια των NEVERMORE με το δικό του στυλ και κάποιον που θα προσφέρει κάτι νέο και αναζωογονητικό για το επόμενο κεφάλαιο της μπάντας…

Με όλα αυτά που ειπώθηκαν, ξεκινάμε μια ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ για δύο εξαιρετικούς μουσικούς. Έναν βασικό τραγουδιστή και έναν μπασίστα που θα ενταχθούν στο συγκρότημα και θα βοηθήσουν να συνεχιστεί η κληρονομιά μας. Έχουμε ήδη καλύψει τη θέση του δεύτερου κιθαρίστα, αλλά περισσότερα γι’ αυτό θα ανακοινωθούν σε μια μελλοντική ενημέρωση!»

Ακρόαση για τραγουδιστές:
«Οι NEVERMORE είναι γνωστοί για την έντονη συναισθηματική τους δύναμη, η οποία προφανώς αποτυπωνόταν μέσα από τις μοναδικές φωνητικές δυναμικές του Warrel. Ψάχνουμε για έναν τραγουδιστή που να μπορεί να αποδώσει ένα ευρύ φάσμα τόνων και συναισθημάτων με μαεστρία και αυθεντικότητα.

  • Δυναμικό Φάσμα: Ικανότητα να τραγουδά ψηλές νότες και βαθιά, δυναμικά χαμηλά, συνδυάζοντας δύναμη και ευαισθησία, ανάλογα με τις απαιτήσεις του τραγουδιού.
  • Εκφραστικό Βάθος: Πέρα από την τεχνική ικανότητα, θέλουμε κάποιον που να ενσωματώνει το ακατέργαστο συναίσθημα και τα στοιχειωμένα θέματα που ορίζουν τη μουσική των NEVERMORE.
  • Σκηνική Παρουσία: Χρειαζόμαστε κάποιον που να επικοινωνεί άνετα με το κοινό και να ενσαρκώνει την ένταση της μουσικής στις ζωντανές εμφανίσεις.»

Ακρόαση για μπασίστες:
«Ψάχνουμε για έναν σταθερό παίκτη που να κατανοεί πώς να δημιουργεί βάθος και ρυθμό στις ενορχηστρώσεις των NEVERMORE. Η ακρίβεια, το groove και η ικανότητα να συγχρονίζεται τέλεια με τον Van είναι τεράστιο πλεονέκτημα. Αν μπορείτε να προσφέρετε και δεύτερα φωνητικά, θα ήταν επίσης εξαιρετικό. Το μόνο που ζητάμε είναι κάποιον που να κρατά τη ρυθμική βάση σφιχτή.»

Τι ζητάμε και για τις δύο θέσεις:

  • Θετική στάση: Θέλουμε άτομα που φέρνουν καλή ενέργεια στη δυναμική του συγκροτήματος.
  • Επαγγελματισμός και σεβασμός στη μουσική: Αναζητούμε άτομα αξιόπιστα, προετοιμασμένα και με ισχυρή εργασιακή ηθική.
  • Διαθεσιμότητα: Πρέπει να είστε ανοιχτοί για εκτεταμένες παγκόσμιες περιοδείες, διαθέτοντας ενεργό και έγκυρο διαβατήριο. Να είστε πρόθυμοι να συνεργαστείτε δημιουργικά, να στηρίζετε ο ένας τον άλλον και να εκπροσωπείτε τους NEVERMORE με ακεραιότητα, τόσο εντός όσο και εκτός σκηνής.»

Πώς να συμμετάσχετε στην ακρόαση:

  • Τραγουδιστές: Υποβάλετε ένα βίντεο όπου τραγουδάτε τα τραγούδια “Born” και “Sentient 6” από το άλμπουμ “This Godless Endeavor”. Νιώστε ελεύθεροι να τραγουδήσετε όσο από το τραγούδι θέλετε. Αν δεν επιλέξετε να τραγουδήσετε ολόκληρο το τραγούδι, παρακαλούμε τραγουδήστε τουλάχιστον ένα πλήρες κουπλέ και ένα ρεφρέν από το καθένα. Επίσης, προσθέστε μια σύντομη εισαγωγή για το υπόβαθρό σας, τις επιρροές σας και τι μπορείτε να προσφέρετε στο συγκρότημα. Σας ενθαρρύνουμε να δείξετε το καλύτερο των δυνατοτήτων σας.
  • Μπασίστες: Παίξτε τα τραγούδια “Enemies Of Reality” και “Inside Four Walls” όρθιοι, δίνοντας έμφαση στην ακρίβεια, την τεχνική και το συναίσθημα.
  • Στείλτε μας έναν ΙΔΙΩΤΙΚΟ σύνδεσμο YouTube με την οντισιόν σας στο: officialnevermoreinfo@gmail.com

Μαζί με τον Van, ανυπομονούμε να σας δούμε και να σας ακούσουμε. Ευχαριστούμε και πάλι τους θαυμαστές μας σε όλο τον κόσμο για την καλοσύνη και την υποστήριξή σας. Πάμε για ένα απίστευτο 2025!»

 

Οι ROTTING CHRIST στο Chania Rock Festival 2025!

0
Rotting

Rotting

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

CHANIA ROCK FESTIVAL

ROTTING CHRIST (26-27 Ιουλίου 2025, Θέατρο Ανατολικής Τάφρου, Χανιά)

Το Chania Rock Festival είναι έτοιμο να υποδεχτεί τους θρύλους της παγκόσμιας metal σκηνής,  ROTTING CHRIST, σε μια εκρηκτική εμφάνιση που υπόσχεται να μείνει ανεξίτηλη στη μνήμη του κοινού. Μετά την καθηλωτική τους εμφάνιση στο κατάμεστο Θέατρο Λυκαβηττού, το συγκρότημα επιστρέφει στο Chania Rock Festival για πρώτη φορά από το 2019, σε ένα αποκλειστικό show για την Κρήτη, που θα γράψει ιστορία!

Με ιδρυτές τους Σάκη και Θέμη Τόλη, οι ROTTING CHRIST έχουν αφήσει ανεξίτηλο στίγμα στη metal σκηνή από το 1987. Με 13 άλμπουμ στο ενεργητικό τους, η μπάντα συνεχίζει να εξελίσσει τον ήχο του, συνδυάζοντας την ελληνική παράδοση με το πειραματικό πνεύμα. Ο πιο πρόσφατος δίσκος τους, “Pro Xristou” (2024), αποδεικνύει γιατί παραμένουν πρωτοπόροι στον ακραίο ήχο. Μετρώντας πάνω από 2.000 ζωντανές εμφανίσεις σε όλες τις ηπείρους, από τη Νότια Αμερική και τη Μέση Ανατολή έως τα μεγαλύτερα φεστιβάλ της Ευρώπης, οι ROTTING CHRIST είναι οι απόλυτοι πρεσβευτές της ελληνικής metal μουσικής παγκοσμίως.

Ανεβαίνουν στη σκηνή του Chania Rock Festival, για να χαρίσουν στο κοινό μια εμπειρία που θα μείνει αξέχαστη. Το setlist τους θα περιλαμβάνει εμβληματικές συνθέσεις από την πρώιμη καριέρα τους, όπως τα “Thy Mighty Contract”, “Non Serviam”, και “Triarchy of the Lost Lovers”, καθώς και κομμάτια από τα πιο πρόσφατα αριστουργήματά τους, όπως τα “Theogonia”, “Κατά τον Δαίμονα Εαυτού”, “Aealo”, και “Pro Xristou”. Κάθε νότα θα αποτελέσει μια γέφυρα ανάμεσα στο παρελθόν και το παρόν, προσφέροντας στους οπαδούς μια μοναδική αναδρομή στη θρυλική τους πορεία.

Η τελευταία εμφάνισή τους στο Θέατρο Λυκαβηττού στην Αθήνα, που καταγράφηκε σε ζωντανά ηχογραφημένο άλμπουμ, αποτελεί απόδειξη της εκπληκτικής τους σκηνικής παρουσίας. Και τώρα, στα Χανιά, οι ROTTING CHRIST έρχονται να ενώσουν χιλιάδες φωνές στο “NON SERVIAM”, που θα αντηχήσει σε όλη την Κρήτη.

Μη χάσετε την ευκαιρία να γίνετε μέρος αυτής της μοναδικής βραδιάς. Κλείστε τη θέση σας και ελάτε να ζήσετε τη δύναμη, την ατμόσφαιρα και την ανεπανάληπτη ενέργεια που μόνο οι ROTTING CHRIST μπορούν να προσφέρουν!

Εισιτήρια:

https://www.chaniarockfestival.gr/gr/tickets

Official website :

https://www.chaniarockfestival.gr

Facebook:

https://www.facebook.com/ChaniaRockFestival

Instagram

https://www.instagram.com/chaniarockfestival/

Youtube

https://www.youtube.com/@chaniarockfestival6900

 

(ακολουθεί το Δελτίο Τύπου της εμφάνισης των STRATOVARIUS)

 

CHANIA ROCK FESTIVAL

(26 – 27 Ιουλίου 2025 – Θέατρο Ανατολικής Τάφρου, Χανιά)

 

Το  Chania Rock Festival που ξεκίνησε την πορεία του το 2002, συνεχίζει να «βάζει δύσκολα» στον εαυτό του και να προσπαθεί να φέρει μεγάλα ονόματα της hard rock και heavy metal μουσικής, που δεν έχουν ξαναεμφανιστεί στο νησί της Κρήτης αλλά και πολλές φορές ούτε καν στην Ελλάδα.

Η πρώτη ανακοίνωση, για τη φετινή εκδοχή του, που θα διεξαχθεί στο Θέατρο Ανατολικής Τάφρου στις 26 και 27 Ιουλίου, είναι ένα συγκρότημα που λατρεύτηκε όσο ελάχιστα στη χώρα μας. Οι Φινλανδοί  STRATOVARIUS.

Ξέρετε όμως πιο είναι το χαρακτηριστικό που κάνει αυτό το σχήμα, να διατηρεί το πολυάριθμο κοινό του μέχρι και τις μέρες μας; Ότι με τη δισκογραφική του συνέπεια και ποιότητα, έχει δημιουργήσει μία νέα γενιά οπαδών, που μάλιστα έχουν δει ελάχιστες φορές ένα από τα κορυφαία  συγκροτήματα του power metal διαχρονικά κι αυτό είναι ένα επίτευγμα που έχουν κατορθώσει ελάχιστα σχήματα που ξεκίνησαν εκείνη την εποχή.

Ύστερα από τους δύο πρώτους δίσκους τους που ήταν πιο «αναγνωριστικοί», ήρθε το “Dreamspace” να τους βάλει ουσιαστικά στον χάρτη. Ήταν όμως ο ερχομός του τωρινού τους τραγουδιστή, Timo Kotipelto, που είναι και το παλαιότερο, πλέον, μέλος τους, που οδήγησε σε μία τριάδα αψεγάδιαστων δίσκων (“Fourth dimension”, “Episode” και “Visions”), που θεωρούνται από τους κορυφαίους στο power metal, τους καταξίωσαν στη χώρα μας με συνεχόμενα sold out σε οποιαδήποτε ζωντανή τους εμφάνιση και τους οδήγησαν στην ελίτ του ιδιώματος, μαζί με γκρουπ όπως οι HELLOWEEN, GAMMA RAY και BLIND GUARDIAN.

Οι ποιοτικές τους δουλειές συνεχίστηκαν μέχρι το ομώνυμο άλμπουμ τους, το 2005, όπου άρχισαν οι πρώτοι τριγμοί κι επήλθε η οριστική ρήξη του βασικού συνθέτη Timo Tolkki με τα υπόλοιπα μέλη λίγο αργότερα. Ο Tolkki αποχώρησε, αφήνοντας όλα τα δικαιώματα στους υπόλοιπους και αντικαταστάθηκε από τον Matias Kupiainen, ο οποίος φάνηκε άξιος αντικαταστάτης και συνεχιστής της βαριάς κληρονομιάς του προκατόχου του, πάντα με τη συνδρομή ενός από τους κορυφαίους πληκτράδες στο χώρο, του Jens Johansson.

Όλα τα άλμπουμ τους, από το “Polaris” του 2009 και μετά, με αποκορύφωμα το “Nemesis” (2013) και το πιο πρόσφατό τους, “Survive” (2022), έχουν φέρει νέο αίμα στο φανατικό κοινό τους κι έχουν αφήσει τη στάμπα τους στο χώρο εκεί που οι περισσότεροι τους είχαν ξεγραμμένους.

Επειδή οι συναυλίες των STRATOVARIUS στην Ελλάδα έχουν γράψει ιστορία (κι έχουν αποτυπωθεί και δισκογραφικά στο “Live! Visions of Europe”) κι επειδή είδαμε τις αντιδράσεις του κόσμου στο πιο πρόσφατο live τους στην πατρίδα μας, ανυπομονούμε να τραγουδήσουμε όλοι μαζί, ύμνους όπως τα “Black diamond”, “Kiss of Judas”, “Against the wind”, “Hunting high and low” και τόσα άλλα διαχρονικά τραγούδια.

TRIUMPHER, ACHELOUS / Special guests Sakis Tolis, Tony “Abaddon” Bray (Κύτταρο, 25/12/2024)

0
Triumpher

Triumpher

Τα Χριστούγεννα δεν είναι και η πιο συνηθισμένη μέρα, για μια metal συναυλία. Οικογενειακά τραπέζια, μαζώξεις σε φίλους, η τάση και η θέληση για ξεκούραση και ραστώνη στο σπίτι, όλα αυτά που τέλος πάντων αλλάζουν και χαρακτηρίζουν την καθημερινότητά μας την περίοδο των εορτών των Χριστουγέννων και της Πρωτοχρονιάς, δε βοηθούν σε καμία περίπτωση στη διεξαγωγή ενός metal live. Τουλάχιστον αυτός είναι ο κανόνας. Ξέρουμε όμως πολύ καλά, πως για κάθε κανόνα, υπάρχουν και κάποιες εξαιρέσεις που τον επιβεβαιώνουν.

Μιας τέτοιας εξαίρεσης γίναμε μάρτυρες όσοι βρεθήκαμε στο Κύτταρο, το βράδυ των Χριστουγέννων. Και βρεθήκαμε αρκετοί! Βλέπεις, τα ονόματα που μας κάλεσαν σε αυτό το ιδιότυπο party και το μέρος στο οποίο αυτό στήθηκε, αποτελούσαν εγγύηση από μόνα τους. Επιφανή μέλη της ελληνικής σκηνής, μια ιστορική, παγκοσμίου φήμης, «μεταλλική» προσωπικότητα, ο ιδανικός χώρος… ακόμη και η συνεχής, δυνατή βροχή δεν στάθηκε ικανή ώστε να μας αποτρέψει από το να πάμε σε κάτι που εξελίχθηκε σε μια από τις καλύτερες συναυλιακές βραδιές ολόκληρης της χρονιάς.

Οι ACHELOUS είναι γνωστό πως στο σανίδι, αποτελούν «λίρα εκατό». Δεν υπάρχει περίπτωση ούτε μία στο εκατομμύριο, η μπάντα αυτή να μη δώσει ένα πραγματικά καλό show. Τούτη τη φορά όμως, ξεπέρασαν ΚΑΙ ΠΑΛΙ τους εαυτούς τους. Πώς γίνεται κάθε φορά να είναι καλύτεροι από την προηγούμενη, θα αναρωτηθεί ίσως κάποιος, με την απάντηση να είναι απλούστατη: Οι ACHELOUS είναι ο ορισμός της καλοπροβαρισμένης και καλοδουλεμένης μηχανής. Και είναι γνωστό πως για όποιον δουλεύει σωστά και μεθοδικά, δεν υπάρχει «ταβάνι». Ή έστω, είναι τόσο ψηλά, που θα κάνει καιρό πολύ για να το φτάσει!

Μεγάλη ώθηση βέβαια παίρνουν από τους οπαδούς τους, που σε κάθε ευκαιρία δείχνουν υπέρμετρη αγάπη και στήριξη στο πρόσωπό τους. Οπαδοί που είναι δίπλα στο συγκρότημα από τα «γεννοφάσκια» του, οπαδοί που προστέθηκαν στην πορεία και οπαδοί που θα λογίζονται ως τέτοιοι, από τώρα και στο εξής. Σαν αυτούς που «άφησαν το θαύμα τους» με αυτό που έβλεπαν και δεν ήταν και λίγοι! Που δεν περίμεναν σε καμία των περιπτώσεων τέτοια ισοπεδωτική εμφάνιση. Πιθανότατα την καλύτερη, όσον αφορά τη δική μου γνώμη που τους ακολουθώ από την πρώτη μέρα και τους έχω δει άπειρες φορές, στη μέχρι τώρα πορεία τους!

Στο σύμπαν όπου οι σοβαρές, επικές εκφάνσεις του κλασσικού heavy, του doom και του power metal ενώνονται με την ελληνική παραδοσιακή μουσική και αφήνουν τον ακραίο ήχο να κάνει αισθητή την παρουσία του, οι ACHELOUS είναι οι αδιαφιλονίκητοι κυρίαρχοι. Κανείς άλλος δεν παίζει σαν αυτούς. Για να το πάω λίγο παρακάτω, οι τύποι στον τομέα “live” ΚΑΤΑΠΙΝΟΥΝ πολλούς από αυτούς που λογίζονται ως «ηγέτιδες δυνάμεις», «μεγάλες ελπίδες» και «ανατέλλοντες αστέρες» του χώρου, με μεγάλη ευκολία!

Επομένως για την απόδοση κάθε μέλους ξεχωριστά, κάθε λόγος είναι περιττός, γιατί απλά θα αποδειχτεί φτωχός. Όλοι ήσαν ΑΨΟΓΟΙ. Και σε ένα σετ κατάλληλα σχεδιασμένο για την περίσταση, χωρίς φυσικά τα υπόλοιπα τραγούδια να μένουν πίσω, το ψυχρό, προερχόμενο απευθείας από τη Βαλχάλα έπος “Northern winds”, το death metal-άδικο “The Oath”, το oriental διαμάντι “Istar (Blood red sea)”, το πολεμικό “Blood”, το Θεσσαλικό “Savage king” και ο USPM κολοσσός “Into the shadows”, έμελλε να είναι οι νικητές.

War creation, domination”!

Τρεις λέξεις από το “Northern winds”, που περιγράφουν ΑΠΟΛΥΤΑ τους ACHELOUS. Δημιούργημα του Πολέμου, ήδη Κυρίαρχοι στα πεδία των μαχών. Περιμένω από τώρα την επόμενη συναυλία τους.

Το φετινό “Tower of High Sorcery”, είναι δισκάρα, να το ξαναπούμε κι αυτό.

SETLIST: 1. Dragon wings 2. Macedon 3. Northern winds 4. The Oath 5. Istar (Blood red sea) 6. Blood 7. Fortress of sorrow 8. Savage king 9. Gaugamela 10. Into the shadows 11. Flames of war

Οι επίσημοι οικοδεσπότες της βραδιάς, ήταν οι TRIUMPHER. Με ένα “Spirit Invictus” να έχει σκορπίσει ενθουσιασμό, να βρίσκεται σε πάμπολλες λίστες με τα καλύτερα άλμπουμ της χρονιάς ως άξιος συνεχιστής/διάδοχος του σαρωτικού “Storming the walls” και με τις φωνές που τους θέλουν το νέο, μεγάλο όνομα του επικού metal να πληθαίνουν ολοένα και περισσότερο! Έτσι, η θέληση των TRIUMPHER να δικαιολογήσουν τα παραπάνω, μετετράπη σε τεράστιο πάθος, το οποίο με την σειρά του έγινε λύσσα πραγματική, κάνοντάς τους να φαντάζουν θεριά ανήμερα και πεινασμένα!

Το live της παρουσίασης του “Spirit Invictus”, θα ήταν συνάμα και η πρώτη, επί ελληνικού εδάφους, εμφάνιση του καινούργιου line up του group. Άλλος ένας λόγος που αδημονούσαμε για αυτήν την συναυλία, πέραν του ότι έχοντας δει σε άλλες φάσεις τους TRIUMPHER, ξέραμε από πρώτο χέρι πως «δε χαρίζουν κάστανα»! Η εισαγωγή “Overture to Elysion” έφτιαξε το «κλίμα», «έστρωσε το χαλάκι» και το οργισμένο “Arrival of the Avenger” καταφθάνει για να πάρει τα πρώτα… σκαλπ!

Προχωρώντας σε μια κίνηση που ομολογουμένως δε βλέπουμε συχνά, οι Αθηναίοι extreme epic metallers χώρισαν το set τους σε δυο μέρη: Στο πρώτο, αφοσιώθηκαν στο “Spirit Invictus”, που ήταν έτσι κι αλλιώς το τιμώμενο άλμπουμ της βραδιάς. Δυστυχώς δεν παίχτηκε το θεϊκό “Hall of a thousand storms”, ακούσαμε όμως όλα τα υπόλοιπα κομμάτια του δίσκου. Οι εντυπώσεις των εκτελέσεων; Παραπάνω από θετικές. Το “Athena” είναι ΤΕΡΑΣΤΙΟΣ παιάνας, φίλε μου. Για να βγάλεις τέτοια επικούρα, πρέπει να ρέει υγρό ατσάλι στο αίμα σου, τέλος. Το “Spirit Invictus” επί σκηνής γίνεται δυο φορές πιο ορμητικό και μανιασμένο, ενώ τα “Alexander” και “Shores of Marathon” που στον δίσκο τα λες περίπου black metal, σε συναυλιακές συνθήκες γίνονται μαύρα, κατάμαυρα…

Η πρώτη παύση, ήρθε όταν ο Σάκης Τόλης εμφανίστηκε για να τραγουδήσει, μαζί με τη μπάντα, έναν δικό του ύμνο, το “King of a Stellar War”. Εξαιρετική εκτέλεση και απόδοση, με έναν Τόλη να το διασκεδάζει περισσότερο και από τους ιδίους τους TRIUMPHER! H συνέχεια ανήκε στο “Storming the walls”. Εδώ η μπάντα διάλεξε τις πιο «άμεσες» συνθέσεις της και έπραξε σωστά. “The Thunderer” και ”I wake the dragon” θα ψηφίσω εδώ, ζητώντας συγγνώμη από το εξίσου αγαπημένο μου “The blazing circle”, που πάντα θα καθηλώνει με τον σκοτεινό λυρισμό του.

Δεύτερη παύση… Η θρυλική μορφή του Abaddon, του original drummer των μυθικών VENOM, εμφανίζεται με ένα σχεδόν άδειο μπουκάλι bourbon στο χέρι και ύφος θριαμβευτή. Προσφώνηση από τον frontman Mars Triumph και… “Welcome to Hell”, σε μια εκτέλεση που συνδύαζε την τεχνική αρτιότητα των TRIUMPHER, με τη μοχθηρία των αυθεντικών VENOM. Το ίδιο θα ισχυριστώ και για το “Black metal” που ακολούθησε, με τον Σάκη να πιάνει ξανά μικρόφωνο και τον κόσμο από κάτω να ξεδίνει με τη ψυχή του! Ζήσαμε μεγάλες, ιστορικές στιγμές για τα συναυλιακά δρώμενα της χώρας μας, όσο κι αυτό ακούγεται υπερβολικό! Στιγμές που θα μείνουν ανεξίτηλα χαραγμένες στη μνήμη ναι μεν του κόσμου, αλλά κυρίως των TRIUMPHER και ACHELOUS, που μοιράστηκαν τον ίδιο χώρο με δυο αγαπημένους τους μουσικούς.

Όσο για το “Blood of my enemies”, αυτό δεν υπήρχε στο αρχικό πλάνο. Μπήκε εμβόλιμα και καλώς μπήκε, μιας και αποτέλεσε άλλη μια στιγμή που η συναυλία έπιασε “peak”! Πολλοί έχουμε ενθουσιαστεί που οι TRIUMPHER συνεχίζουν την παράδοση και κληρονομιά των MANOWAR, κάποιοι άλλοι, ευτυχώς ελάχιστοι, δεν το βλέπουν αυτό με καλό μάτι. Δεν θα ασχοληθώ με το ποιος έχει δίκιο και ποιος άδικο, θα πω όμως πως διόλου τυχαία, άνθρωπος των MANOWAR, βρισκόταν ανάμεσα στο κοινό και σίγουρα, ποτέ, κανείς, δεν πάει κάπου για να δει κάτι αν δεν του αρέσει! Έτσι λέει η λογική… Το τέλος αυτής της συναυλίας – γιορτής ήρθε με το “Triumpher”, το οποίο «έριξε την αυλαία», για πρώτη και σίγουρα όχι για τελευταία φορά. Βρήκαμε το απόλυτο κομμάτι για φινάλε.

SETLIST: 1. Overture to Elysion/Arrival of the Avenger 2. Athena 3. Spirit Invictus 4. Alexander 5. Shores of Marathon 6. King of a Stellar War (ROTTING CHRIST) 7. The Thunderer 8. Storming the walls 9. Mediterranean wrath 10. I wake the dragon 11. The blazing circle 12. Welcome to Hell (VENOM) 13. Black metal (VENOM) 14. Blood of my enemies (MANOWAR) 15. Triumpher

Συμπεράσματα:

Για τους ACHELOUS τα είπαμε, οι άνθρωποι είναι πια σε κατάσταση εκπληκτική. Όποιον της σειράς τους και να βρουν μπροστά τους, κάνουν πλάκα μαζί του, τρώει τρία τόπια στο ημίχρονο. Όσον αφορά τους «νέους» TRIUMPHER, αν και ήδη είναι σε απείρως καλύτερη φάση από πλείστες μπάντες της κατηγορίας τους, εντούτοις έχουν όλα τα φόντα να βελτιωθούν τόσο, που να γίνουν φόβητρο. Να λέει ο άλλος «που να πάω να παίξω μαζί τους, θα με ισοπεδώσουν». Δε θέλουν πολύ, κάποιες λεπτομέρειες να δουλέψουν στην… προπόνηση και όλα θα πάρουν τον δρόμο τους. Κάτι μου λέει πως θα το πετύχουν, λίαν συντόμως.

Το 2024 έκλεισε με υπέροχο τρόπο. Ας είναι το 2025 ακόμη καλύτερο.

Χρόνια πολλά και καλή χρονιά, με υγεία, σε όλους και όλες!

Ανταπόκριση: Δημήτρης Τσέλλος
Φωτογραφίες: Έλενα Βασιλάκη

Οι STRATOVARIUS στο Chania Rock Festival to 2025!!!

0
Stratovarius

Stratovarius

CHANIA ROCK FESTIVAL

(26 – 27 Ιουλίου 2025 – Θέατρο Ανατολικής Τάφρου, Χανιά)

Το  Chania Rock Festival που ξεκίνησε την πορεία του το 2002, συνεχίζει να «βάζει δύσκολα» στον εαυτό του και να προσπαθεί να φέρει μεγάλα ονόματα της hard rock και heavy metal μουσικής, που δεν έχουν ξαναεμφανιστεί στο νησί της Κρήτης αλλά και πολλές φορές ούτε καν στην Ελλάδα.

Η πρώτη ανακοίνωση, για τη φετινή εκδοχή του, που θα διεξαχθεί στο Θέατρο Ανατολικής Τάφρου στις 26 και 27 Ιουλίου, είναι ένα συγκρότημα που λατρεύτηκε όσο ελάχιστα στη χώρα μας. Οι Φινλανδοί  STRATOVARIUS.

Ξέρετε όμως πιο είναι το χαρακτηριστικό που κάνει αυτό το σχήμα, να διατηρεί το πολυάριθμο κοινό του μέχρι και τις μέρες μας; Ότι με τη δισκογραφική του συνέπεια και ποιότητα, έχει δημιουργήσει μία νέα γενιά οπαδών, που μάλιστα έχουν δει ελάχιστες φορές ένα από τα κορυφαία  συγκροτήματα του power metal διαχρονικά κι αυτό είναι ένα επίτευγμα που έχουν κατορθώσει ελάχιστα σχήματα που ξεκίνησαν εκείνη την εποχή.

Ύστερα από τους δύο πρώτους δίσκους τους που ήταν πιο «αναγνωριστικοί», ήρθε το “Dreamspace” να τους βάλει ουσιαστικά στον χάρτη. Ήταν όμως ο ερχομός του τωρινού τους τραγουδιστή, Timo Kotipelto, που είναι και το παλαιότερο, πλέον, μέλος τους, που οδήγησε σε μία τριάδα αψεγάδιαστων δίσκων (“Fourth dimension”, “Episode” και “Visions”), που θεωρούνται από τους κορυφαίους στο power metal, τους καταξίωσαν στη χώρα μας με συνεχόμενα sold out σε οποιαδήποτε ζωντανή τους εμφάνιση και τους οδήγησαν στην ελίτ του ιδιώματος, μαζί με γκρουπ όπως οι HELLOWEEN, GAMMA RAY και BLIND GUARDIAN.

Οι ποιοτικές τους δουλειές συνεχίστηκαν μέχρι το ομώνυμο άλμπουμ τους, το 2005, όπου άρχισαν οι πρώτοι τριγμοί κι επήλθε η οριστική ρήξη του βασικού συνθέτη Timo Tolkki με τα υπόλοιπα μέλη λίγο αργότερα. Ο Tolkki αποχώρησε, αφήνοντας όλα τα δικαιώματα στους υπόλοιπους και αντικαταστάθηκε από τον Matias Kupiainen, ο οποίος φάνηκε άξιος αντικαταστάτης και συνεχιστής της βαριάς κληρονομιάς του προκατόχου του, πάντα με τη συνδρομή ενός από τους κορυφαίους πληκτράδες στο χώρο, του Jens Johansson.

Όλα τα άλμπουμ τους, από το “Polaris” του 2009 και μετά, με αποκορύφωμα το “Nemesis” (2013) και το πιο πρόσφατό τους, “Survive” (2022), έχουν φέρει νέο αίμα στο φανατικό κοινό τους κι έχουν αφήσει τη στάμπα τους στο χώρο εκεί που οι περισσότεροι τους είχαν ξεγραμμένους.

Επειδή οι συναυλίες των STRATOVARIUS στην Ελλάδα έχουν γράψει ιστορία (κι έχουν αποτυπωθεί και δισκογραφικά στο “Live! Visions of Europe”) κι επειδή είδαμε τις αντιδράσεις του κόσμου στο πιο πρόσφατο live τους στην πατρίδα μας, ανυπομονούμε να τραγουδήσουμε όλοι μαζί, ύμνους όπως τα “Black diamond”, “Kiss of Judas”, “Against the wind”, “Hunting high and low” και τόσα άλλα διαχρονικά τραγούδια.

LINKS:

Εισιτήρια:

https://www.chaniarockfestival.gr/gr/tickets

Official website :
https://www.chaniarockfestival.gr

Facebook:
https://www.facebook.com/ChaniaRockFestival

Instagram

https://www.instagram.com/chaniarockfestival/

Youtube
https://www.youtube.com/@chaniarockfestival6900

Οι λίστες Spotify των συντακτών του Rock Hard με τα καλύτερα του 2024

0

Spotify

Η συντακτική ομάδα του Rock Hard, πέρα από τα 20 αγαπημένα της άλμπουμ και τις 3 απογοητεύσεις της χρονιάς, κλήθηκε να επιλέξει το αγαπημένο/χαρακτηριστικό τραγούδι από κάθε άλμπουμ που ψήφισε, φτιάχνοντας έτσι ένα Spotify playlist για καθέναν χωριστά. Μπείτε λοιπόν και να ακούσετε τις επιλογές όλων, ενώ θα ακολουθήσει σε λίγες μέρες, το best of των αναγνωστών! Καλές γιορτές, με υγεία σε όλους και καλή απόλαυση!

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

BEST OF 2024 — Οι λίστες των συντακτών του Rock Hard

0
Best of

Best of

Όπως κάθε χρόνο, μετά από τα τελικά αποτελέσματα της ψηφοφορίας των συντακτών του Rock Hard για τα καλύτερα άλμπουμ της χρονιάς, δημοσιεύουμε και τις λίστες του καθενός μας ξεχωριστά, με τα 20 αγαπημένα της χρονιάς και τις 3 απογοητεύσεις.
Δείτε εδώ ποια άλμπουμ είναι στις θέσεις 21-25
Δείτε εδώ ποια άλμπουμ είναι στις θέσεις 16-20
Δείτε εδώ ποια άλμπουμ είναι στις θέσεις 11-15
Δείτε εδώ ποια άλμπουμ είναι στις θέσεις 6-10
Δείτε εδώ ποια άλμπουμ είναι στις θέσεις 1-5

  1. BLOOD INCANTATION – “Absolute elsewhere”
  2. DISSIMULATOR – “Lower form resistance”
  3. SLIMELORD – “Chytridiomycosis relinquished”
  4. KONTACT – “Full contact”
  5. JERRY CANTRELL – “I want blood”
  6. BLACK CURSE – “Burning in celestial poison”
  7. FATAL REALM – “Demo”
  8. KERRY KING – “From hell I rise”
  9. NOCTURNUS A.D. – “Unicursal”
  10. HIGH ON FIRE – “Cometh the storm”
  11. THE OBSESSED – “Gilded sorrow”
  12. COFFIN STORM – “Arcana rising”
  13. VULNUS – “Deceitful Entities”
  14. DEMON HEAD – “Through holes shine the stars”
  15. SOVEREIGN – “Altered realities”
  16. CRYPT SERMON – “The stygian rose”
  17. SKELETAL REMAINS – “Fragments of the ageless”
  18. NOTHING THRIVES – “Tales of disgrace”
  19. MITOCHONDRION – “Vitriseptome”
  20. O.N.E. – “Zero option nuclear ending”

ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΣΕΙΣ:

  1. EXHORDER – “Defectum omnium”
  2. Black metal με φράντζα
  3. Δεν έβγαλε δίσκο ο Kind Diamond

Κώστας Αλατάς

 

  1. INNERWISH – “Ash of external flame”
  2. JUDAS PRIEST – “Invincible shield”
  3. STRIKER – “Ultrapower”
  4. SILENT WINTER – “Utopia”
  5. RIOT V – “Mean streets”
  6. ECLIPSE – “Megalomanium II”
  7. NESTOR – “Teenage rebel”
  8. TRAVELER – “Prequel to madness”
  9. FIREWIND – “Stand united”
  10. SAXON – “Hell, fire and damnation”
  11. SERIOUS BLACK – “Rise of Akhenaton”
  12. IMPELLITTERI – “War machine”
  13. NIGHTWISH – “Yesterwynde”
  14. UNLEASH THE ARCHERS – “Phantoma”
  15. VISIONS OF ATLANTIS – “Pirates II: Armada”
  16. SUNBURST – “Manifesto”
  17. EVERGREY – “Theories of emptiness”
  18. SUICIDAL ANGELS – “Profane prayer”
  19. SONATA ARCTICA – “Clear cold beyond”
  20. HAMMERFALL – “Avenge the fallen”

ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΣΕΙΣ:

  1. ACCEPT – “Humanoid”
    Αν έλεγα πως ξαφνιάστηκα, θα έλεγα ψέματα. Το “Humanoid” απλά ήρθε να επιβεβαιώσει ότι οι ACCEPT έχουν 5-10 μουσικές ιδέες στο μυαλό τους και αυτό μας δίνουν σε κάθε τους νέο δίσκο. Μπορεί να μην βρίσκεις κάτι ιδιαίτερα κακό στις συνθέσεις, η επανάληψη όμως κουράζει.
  2. BON JOVI – “Forever”

Ξέρω ότι θα ακουστεί βαρύ, αλλά το “πρώην καλλιτέχνης” φαίνεται δυστυχώς να πάει γάντι στον συμπαθέστατο Bon Jovi. Έχει χαθεί κάθε δυναμισμός στις συνθέσεις του και οι δίσκοι που βγάζει εδώ και χρόνια έχουν πλέον μοναδικό σκοπό να συντηρεί το όνομα του στον μουσικό στερέωμα.

  1. MÖTLEY CRÜE – “Cancelled”

Και μη χειρότερα! Η κυκλοφορία του “Cancelled” απέδειξε πανηγυρικά ότι οι MÖTLEY CRÜE έχουν κυριολεκτικά ‘καεί’ και δεν μπορούν άλλο. Μπορεί να είναι ένα ‘τσιγγούνικο’ EP με δύο τραγουδάκια και μια διασκευή, είναι όμως τόσο κακό που απογοητεύει και τους πιο σκληροπυρηνικούς φίλους του συγκροτήματος.

Νίκος Ανδρέου

 

  1. JUDAS PRIEST – “Invincible shield”
  2. SUNBURST – “Manifesto”
  3. OPETH – “The last will and testament”
  4. WITHERFALL – “Sounds of the forgotten”
  5. LEPROUS – “Melodies of Atonement”
  6. INNERWISH – “Ash of eternal flame”
  7. FIREWIND – “Stand united”
  8. TRIBULATION – “Sub rosa in æternum”
  9. CEMETERY SKYLINE – “Nordic gothic”
  10. BRING ME THE HORIZON – “Post human: Nex gen”
  11. LINKIN PARK – “From zero”
  12. CALIGULA’S HORSE – “Charcoal grace”
  13. NIGHTWISH – “Yesterwynde”
  14. HIGH PARASITE – “Forever we burn”
  15. PAIN – “I am”
  16. NESTOR – “Teenage rebel”
  17. RIOT V – “Mean streets”
  18. EVERGREY – “Theories of emptiness”
  19. BRUCE DICKINSON – “The mandrake project”
  20. SILENT WINTER – “Utopia”

ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΣΕΙΣ

  1. AS I LAY DYING – “Through storms ahead”
    Στη συγκεκριμένη περίπτωση απογοήτευση δεν αποτελεί ο δίσκος (ο οποίος ομολογουμένως είναι πολύ καλός), αλλά η ίδια η μπάντα, η οποία πλέον ουσιαστικά δεν υπάρχει καθότι όλα τα μέλη της παραιτήθηκαν, εκτός του τραγουδιστή Tim Lambesis, εξαιτίας του τελευταίου, ο οποίος φέρεται να κατηγορείται (για άλλη μια φορά) για περιστατικό ενδοοικογενειακής βίας.
  2. WARLORD – “Free spirit soar”
    Δε γνωρίζω πιο ακριβώς νόημα είχε αυτή η κυκλοφορία, αλλά το επίπεδο δεν αρμόζει στο ειδικό βάρος και δε τιμά το όνομα των WARLORD.
  3. SONATA ARCTICA – “Clear cold beyond”
    Η επιστροφή τους στις ρίζες τους ήταν κάτι που όλοι οι οπαδοί της μπάντας ζητούσαν διακαώς. Κάτι που ήρθε με αυτόν τον δίσκο. Όμως το αποτέλεσμα είναι απογοητευτικό. Το άλμπουμ είναι εντελώς άνευρο και επίπεδο, πολύ μακριά από τις ένδοξες στιγμές του παρελθόντος.

Γιώργος Βογιατζής

 

  1. INNERWISH – Ash of eternal flame
  2. BORKNAGAR – Fallen
  3. JUDAS PRIEST – Invincible shield
  4. OPETH – The last will and testament
  5. MOTHER OF MILLIONS – Magna mater
  6. IOTUN – Kinship
  7. PORTRAIT – The host
  8. SUNBURST – Manifesto
  9. TRAVELER – Prequel to madness
  10. EVERGREY – Theories of emptiness
  11. GRAND MAGUS – Sunraven
  12. BLACK COUNTRY COMMUNION – V
  13. TRIUMPHER – Spirit Invictus
  14. BRUCE DICKINSON – Mandrake project
  15. SUICIDAL ANGELS – Profane prayer
  16. SAXON – Hell, fire and damnation
  17. PRAYING MANTIS – Defiance
  18. RIOT V – Mean streets
  19. FIREWIND – Stand united
  20. MILLENIAL REIGN – World on fire

ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΣΕΙΣ

  1. HOUSE OF LORDS – Full tilt overdrive : Η αλήθεια είναι πως δεν είχα υπερβολικές απαιτήσεις από τον James Christian και το προσωπικό του εδώ και χρόνια σχήμα τους HOUSE OF LORDS. Όμως πίστευα ό,τι κάτι καλύτερο από τούτο το πολύ μέτριο αποτέλεσμα θα μπορούσε να μας δώσει, έστω και αν τα περασμένα μεγαλεία του γκρουπ είναι πλέον πολύ μακρινό παρελθόν. Άνευρο γενικά λοιπόν άλμπουμ, μέτριες στο μεγαλύτερο μέρος συνθέσεις με ελάχιστα ενδιαφέροντα πράγματα να παρουσιάσουν και μια πλαστικού ύφους παραγωγή κλασικής εδώ και χρόνια πλέον κοπής από την Frontiers που δεν βοηθά σε τίποτα ένα έτσι και αλλιώς μέτριας ποιότητας άλμπουμ.
  2. ENSIFERUM – Winter storm : Εδώ μάλλον μιλάμε για μια κακή δουλειά από ένα γκρουπ που στον χώρο του folk metal έστεκε πολύ ψηλά. Πολλές φορές όταν τον άκουσα μου έμοιαζε σαν άσχημο ανέκδοτο. Οι συνθέσεις του ήταν κάκιστες σχεδόν στην ολότητα τους, τα καθαρά φωνητικά δε για ακόμη μια φορά απαράδεκτα και ερασιτεχνικού τύπου και η παραγωγή του άλμπουμ σε πολλές στιγμές χαώδεις ηχητικά. Ας ελπίσουμε ότι κάποια στιγμή θα μπορέσουν να συνέλθουν σαν μπάντα και να δώσουν κάτι της προκοπής στο μέλλον.
  3. RUSSELL/GUNS – Medusa : Από μια σύμπραξη δύο πολύ δυνατόν και με ιστορία στο χώρο του hard rock ονομάτων περίμενα κάτι πολύ καλύτερο από αυτό που έδωσε το Medusa. Δεν είναι κακό άλμπουμ μεν αλλά σίγουρα μέτριο με λίγες καλές στιγμές. Ο τσαμπουκάς και το νεύρο που περίμενα στις συνθέσεις με βάση το παρελθόν που έχουν στον χώρο τα 2 αυτά ονόματα λείπει σε πολύ μεγάλο βαθμό. Ελπίζω μελλοντικά να ξαναδοκιμάσουν κάτι με καλύτερο τελικό αποτέλεσμα. Σαν γενικό όμως σχόλιο θα έλεγα πως γενικότερα ο χώρος του hard rock, AOR και μελωδικής πλευράς σκηνής δεν γοήτευσε και ιδιαίτερα, μάλλον έπεσαν σε μια κακή χρονιά τα περισσότερα γκρουπ. Ας ελπίσουμε σε καλύτερα πράγματα του χρόνου γιατί είναι για μένα είναι πάντα παραμένει ένας χώρος που με ενδιαφέρει και αγαπώ.

Παναγιώτης “The unknown force” Γιώτας

 

  1. CHELSEA WOLFE – “She Reaches Out to She Reaches Out to She”
  2. KHIRKI – “Featherless”
  3. HIGH PARASITE – «Forever We Burn”
  4. MY DYING BRIDE – “A Mortal Binding”
  5. GOTHMINISTER – “Pandemonium II: The Battle of the Underworlds”
  6. ROTTING CHRIST – “Pro Xristou”
  7. EVERGREY – “Theories of Emptιness”
  8. ALCEST – “Les Chants de l’ Aurore”
  9. DARK TRANQUILLITY – “Endtime Signals”
  10. 40 WATT SUN – “Little Weight”
  11. OFFICIUM TRISTE – “Hortus Venenum”
  12. OCEANS OF SLUMBER – “Where Gods Fear to Speak”
  13. MOTHER OF MILLIONS – “Magna Mater”
  14. CEMETERY SKYLINE – “Nordic Gothic”
  15. GRAND MAGUS – “Sunraven”
  16. JERRY CANTRELL – “I Want Blood”
  17. SWALLOW THE SUN – “Shining”
  18. DEVIN TOWNSEND – “PowerNerd”
  19. OPETH – “The Last Will and Testament”
  20. FIREWIND – “Stand United”

ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΣΕΙΣ:

  1. LINKIN PARK – “From Zero”: Το reunion που κανένας δεν ζήτησε και κανένας δεν χρειάζονταν.
  2. MINISTRY – “Hopiumforthemasses”: Ελπίζω ο Paul Barker να επαναφέρει τον μπάρμπα Al στον καλό δρόμο, γιατί εδώ και χρόνια οι δίσκοι του μου φαίνονται όλοι ίδιοι.  Το πολύ woke το βαριέται και ο παπάς.
  3. MARILYN MANSON – “One Assassination Under God – Chapter 1”: Αν και ο δίσκος είναι αξιόλογος, ποιος την σήμερον ημέρα θα αισθανθεί έστω μια στοιχειώδη απειλή, λίγο ζόφο, τέλος πάντων, από την παρουσία του και μόνο; Οι καιροί τον ξεπέρασαν προ πολλού.

Γιώργος Γκούμας

 

  1. HAIL SPIRIT NOIR – “Fossil gardens”
  2. IHSAHN – “Ihsahn”
  3. THY CATAFALQUE – “XII: A gyönyörű álmok ezután jönnek”
  4. CEMETERY SKYLINE – “Nordic gothic”
  5. HAUNTOLOGIST – “Hollow”
  6. ZEAL & ARDOR – “Greif”
  7. SOLSTAFIR- “Hin helga kvöl”
  8. LEPROUS – “Melodies of atonement”
  9. SHATTERED HOPE – “Memoir”
  10. CLOVEN – “Chance encounter of flesh and nail”
  11. SEAR BLISS – “Heavenly down”
  12. SELBST – “Despondency chord progressions”
  13. GROZA– “Nadir”
  14. DARK AFFLICTION– “Five stages of grief”
  15. BLOOD INCANTATION – “Absolute elsewhere”
  16. BORKNAGAR – “Fall”
  17. WINTERFYLLETH – “The imperious horizon”
  18. TRIBULATION – “Sub rosa in æternum”
  19. ITERUM NATA – “From the infinite light”
  20. ULCERATE – “Cutting the throat of God”

ΑΠΟΓΟΗΤΕΣΕΙΣ:

  1. GOTHMINISTER – “Pandemonium II: the battle of the underworlds”

Πιο «κάτω βόλτα» δε γίνεται!

  1. ROTTING CHRIST – “Προ Χριστού”

Δε μπορώ να ακολουθήσω αυτή τη πορεία της μπάντας, αλλά Σάκη κάνε ότι θες, σε αγαπάμε!

  1. SWALLOW THE SUN – “The morning never came”

Συνεχίζουν να είναι μέτριοι, θέλοντας να γίνουν εμπορικοί. Aleksi λείπεις!

Γιώργος Δρογγίτης

 

  1. UNCLE ACID & THE DEADBEATS – “Nell’ ora blu”
  2. THOU – “Umbilical”
  3. OPETH – “The last will and testament”
  4. JUDAS PRIEST – “Invincible shield”
  5. MONKEY3 – “Welcome to the machine”
  6. CHELSEA WOLFE – “She reaches out to she reaches out to she”
  7. INTER ARMA – “New heaven”
  8. CALIGULA’S HORSE – “Charcoal grace”
  9. REZN – “Burden”
  10. HIGH ON FIRE – “Cometh the storm”
  11. CRYPT SERMON – “The stygian rose”
  12. INSECT ARK – “Raw blood singing”
  13. BRUCE DICKINSON – “The mandrake project”
  14. THIS IS NOWHERE – “Waiver”
  15. SLIFT – “Ilion”
  16. LEPROUS – “Melodies of atonement”
  17. 1000MODS – “Cheat death”
  18. LUCIFER – “Lucifer V”
  19. LOVE SEX MACHINE – “TRVE”
  20. PARTHOLÓN – “The ocean pours in”

 ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΣΕΙΣ

  1. P.O.D. – “Veritas”

Η νοσταλγία του παρελθόντος μαζί με ορισμένα κομμάτια σε κρατάνε στην πρώτη ακρόαση και λιγότερο την δεύτερη ακρόαση. Τρίτη δεν πρόκειται να υπάρξει.

  1. SWALLOW THE SUN – “Shining”

Όσο ενδιαφέρον και να είναι το στιχουργικό του concept, η εμφατική απουσία λυρικότητας και ατμοσφαιρικότητας και η ταυτόχρονη κυριαρχία μια soft rock αύρας, σηματοδοτούν το πρώτο πραγματικό epic fail στην κατά τ’ άλλα αξιοζήλευτη πορεία του φινλανδικού σχήματος.

  1. KERRY KING – “From hell I rise”

Ποτισμένο με όλα τα στοιχεία που θα μπορούσαν να κερδίσουν θέση σε ένα δίσκο των SLAYER αν ακόμα συνέχιζαν μέχρι το 2024, καταφέρνει να ισορροπήσει σε μια λούπα που δεν ενθουσιάζει, ούτε απογοητεύει απόλυτα αλλά μάλλον κανείς δεν θα θυμάται σε ένα χρόνο από τώρα.

Πάνος Δρόλιας

 

  1. HAUNTOLOGIST – “Hollow”
  2. BRUCE DICKINSON – “The mandrake project”
  3. IHSAHN – “Ihsahn”
  4. AKHLYS – “House of the black Geminus”
  5. HÄXENZIJRKELL – “Portal”
  6. TRIUMPHER – “Spirit invictus”
  7. DUSK – “Industrie”
  8. CARNIVORA’S FEAST – “Teufel”
  9. ACHELOUS – “Tower of high sorcery”
  10. FUNERAL STORM – “Chthonic invocations”
  11. SUMMONER’S CIRCLE – “Cult”
  12. WINTER ETERNAL – “Echoes of primordial gnosis”
  13. ELDINGAR – “Lysistrata”
  14. IGNOMINOUS – “Down with no light”
  15. THYRATHEN – “Lakonic”
  16. OPETH – “The last will and testament”
  17. JUDAS PRIEST – “Invincible shield”
  18. GAEREA – “Coma”
  19. ALCEST – “Les chants de l’ aurore”
  20. FLESHGOD APOCALYPSE – “Opera”

ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΣΕΙΣ:

  1. AD INFINITUM – “Abyss”. Υποτίθεται πως θα ήταν ένα άλμπουμ το οποίο μέσα σε ένα alternative ύφος, θα εξερευνούσε διαφορετικές προσεγγίσεις μιας πιο σύγχρονης μεταλλικής γενιάς. Όχι.
  2. PERPETUA – “Resurgence”. Ίσως φταίει το είδος, αλλά μετά τους εξαιρετικούς LORNA SHORE, οι PERPETUA θεωρούνται κάτι προοδευτικό στον χώρο τους. Μας τα είπαν κι άλλοι.
  3. TENSIDE – “Come alive dying”. Άλλη μία απόπειρα διεύρυνση ακουσμάτων. Άλλη μία αποτυχία. Και όχι, δεν είναι υποκειμενικό αυτό, δεν ακούγεται. Πραγματικά. Ένα συνονθύλευμα χωρίς αρχή και τέλος. Ήμαρτον που έλεγε και μια ψυχή.

Φανούρης Εξηνταβελόνης

 

  1. SLIFT – “Ilion”
  2. MONKEY3 – “Welcome to the machine”
  3. NIGHT VERSES – “Every sound has a color in the valley of night: part1”
  4. GEMMA – “Δρόμοι”
  5. ULCERATE – “Cutting the throat of God”
  6. ORANSSI PAZUZU – “Muuntautuja”
  7. DVNE – “Voidking”
  8. MIDAS FALL – “Cold waves divide us”
  9. THIS IS NOWHERE – “Waiver”
  10. BETH GIBBONS – “Lives Outgrown”
  11. HAIL SPIRIT NOIR – “Fossil Gardens”
  12. REZN – “Burden”
  13. ALORA CRUCIBLE – “Oak lace apparition”
  14. CHAT PILE – “Cool World”
  15. ØRESUND SPACE COLLECTIVE – “Orgone unicorn”
  16. CAUSA SUI – “From the source”
  17. CHELSEA WOLFE – “She reaches out to she reaches out to she”
  18. BLACK PYRAMID – “The paths of time are vast”
  19. FU MANCHU – “The return of tomorrow”
  20. ORANGE GOBLIN – “Science, not finction”

Νίκος Ζέρης

 

  1. MY DYING BRIDE – “A Mortal Binding”
  2. SUNBURST – “Manifesto”
  3. INNERWISH – “Ash Of Eternal Flame”
  4. TRIUMPHER – “Spirit Invictus”
  5. KHIRKI – “Κυκεώνας”
  6. BLOOD INCANTATION – “Absolute Elsewhere”
  7. ULCERATE – “Cutting The Throat Of God”
  8. IOTUNN – “Kinship”
  9. OPETH – “The Last Will And Testament”
  10. WORMWOOD – “The Star” (
  11. THY CATAFALQUE – “XII: A Gyönyörű Álmok Ezután Jönnek”
  12. HAIL SPIRIT NOIR – “Fossil Gardens”
  13. CHAPEL OF DISEASE – “Echoes Of Light”
  14. IN VAIN – “Solemn”
  15. ETERNAL STORM – “A Giant Bound To Fall”
  16. SCHAMMASCH – “The Maldoror Chants: Old Ocean”
  17. KVADRAT – “The Horrible Dissonance of Oblivion”
  18. WITHERFALL – “Sounds of the Forgotten”
  19. EXHORDER – “Defectum Omnium”
  20. SCALD – “Ancient Doom Metal”

ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΣΕΙΣ:

  1. SODOM – “Tapping the vein”

Αγαπάμε SODOM, κάποια πράγματα όμως καλό είναι να μένουν ως έχουν. Δεν υπήρχε λόγος για να το πειράξουν αυτό…

  1. BRUCE DICKINSON – “The Mandrake Project”

Όσο μεγαλώνει αυτός ο τύπος, τόσο πιο πολύ παραξενεύει. Πρέπει κάποια στιγμή να καταλάβουν όλα αυτά τα Ιερά Τέρατα πως δεν θέλουμε καινούριους δίσκους, δεδομένου ότι δεν θα μπορέσουν να αγγίξουν την τελειότητα των παλιών.

  1. CAVALERA – “Schizophrenia”

Γιατί ρε παιδιά παίζετε με τα νεύρα του κόσμου; Σταματήστε τις παπαριές, κάντε επιτέλους το reunion που θέλει ο κόσμος και μετά μπορείτε να αποσυρθείτε στην ησυχία σας.

Μίμης Καναβιτσάδος

 

  1. JUDAS PRIEST – “Invincible Shield”
  2. NESTOR – “Teenage Rebel”
  3. ECLIPSE – “Megalomanium II”
  4. FIREWIND – “Stand United”
  5. MICK MARS – “The Other Side Of Mars”
  6. EVERGREY – “Theories Of Emptiness”
  7. MYRATH – “Karma”
  8. SAXON – “Hell, Fire And Damnation”
  9. BON JOVI – “Forever”
  10. CEMETERY SKYLINE – “Nordic Gothic”
  11. VOLA – “Friend Of A Phantom”
  12. KISSIN’ DYNAMITE – “Back With A Bang!”
  13. BRUCE DICKINSON – “The Mandrake Project”
  14. MAGNUM – “Here Comes The Rain”
  15. ACCEPT – “Humanoid”
  16. HAMMERFALL – “Avenge The Fallen”
  17. FLOTSAM AND JETSAM – “I Am The Weapon”
  18. SEBASTIAN BACH – “Child Within The Man”
  19. STRYPER – “When We Were Kings”
  20. POWERWOLF – “Wake Up The Wicked”

ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΣΕΙΣ:

  1. MOTLEY CRUE – “Cancelled” EP

Το “Cancelled” είναι ξεκάθαρα η αντανάκλαση της σημερινής κατάστασης των MÖTLEY CRÜE, μιας μπάντας που έχει ξεπεράσει κατά πολύ την ακμή της. Δεν κάνει καμία προσπάθεια να παραμείνει στο προσκήνιο. Σοβαρά τώρα; Διασκευή στο “Fight For Your Right” των BEASTIE BOYS;

  1. BIG – “Ten”

Χαμηλό songwriting και το ηχητικό αποτέλεσμα δεν έχει καμία σχέση με MR. BIG του παρελθόντος. Ένα «κύκνειο άσμα» που δεν θυμάται κανείς ήδη!

  1. MIKE TRAMP – “Songs Of White Lion, Vol. II”

Πήγε τόσο καλό το Vol. I για να βγάλει και Vol. II; Προφανώς no Vito, no party στα σίγουρα, αλλά δεν είναι και του γούστου μου η προσέγγιση αυτή των κομματιών των WHITE LION…

Πέτρος Καραλής

 

  1. RIOT V – “Mean streets”
  2. MIDNIGHT – “Hellish expectations”
  3. ATROPHY – “Asylum”
  4. GRAND MAGUS – “Sunraven”
  5. JUDAS PRIEST – “Invincible shield”
  6. SAXON – “Hell fire and damnation”
  7. TRIBULATION – “Sub rosa in Aeternum”
  8. TRIUMPHER – “Spirit invictus”
  9. INNERWISH – “Ash of eternal flame”
  10. THE CRYPT – “The crypt”
  11. VIOLENT DEFINITION – “Progressive obselation”
  12. SUICIDAL ANGELS – “Profane prayer”
  13. WITHERFALL – “Sounds of the forgotten”
  14. ACHELOUS – “Tower of high sorcery”
  15. FLOTSAM & JETSAM – “I am the weapon”
  16. POWERWOLF – “Wake up the wicked”
  17. HELVETETS PORT – “Warlords”
  18. BODY COUNT – “Merciless”
  19. ROYAL ALTAR – “Warrior’s dance”
  20. BLITZKRIEG – “Blitzkrieg”

ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΣΕΙΣ

  1. ACCEPT – “Humanoid”

Μεγάλωσα με αυτούς τους Γερμανούς τιτάνες και τη μουσική τους. Όλα αυτά τα χρόνια, δεν θυμάμαι ποτέ να βαρέθηκα ακούγοντας κάποιο άλμπουμ τους, ακόμα και με άλμπουμ όμως το “Predator” ή το “Death row”. Μέχρι να ακούσω το “Humanoid”.  Την πρώτη φορά που το άκουσα το απέδωσα στην έλλειψη συγκέντρωσης και φυσικά του έδωσα και άλλες ευκαιρίες. Δυστυχώς το συμπέρασμα ήταν το ίδιο. Ένας δυσάρεστα απρόσμενος και βαρετός δίσκος, γεμάτος αναμασήματα και φανερή έλλειψη έμπνευσης. Τεράστια απογοήτευση για μένα τουλάχιστον, αν σκεφτεί κανείς ότι αντίστοιχα παλιές καραβάνες όπως οι JUDAS PRIEST και οι SAXON κυκλοφόρησαν δισκάρες και διδάσκουν ακόμα μπαλίτσα. Κρίμα.

  1. EXHORDER – “Defectum omnium”

Αδυνατώ να πιστέψω ότι η ίδια μπάντα που κυκλοφόρησε τις ΔΙΣΚΑΡΕΣ “Slaughter in the Vatican” και “The law”, κυκλοφόρησε αυτό το ΕΚΤΡΩΜΑ. Ακόμα και το επιεικώς απαράδεκτο “Mourn the southern skies” είναι κλάσεις ανώτερο από αυτό το βδέλυγμα, που δεν αξίζει, όχι να φέρει το όνομα των EXHORDER, αλλά ούτε για σουβέρ. Μακριά όπως η πανούκλα.

  1. WARLORD – “Free spirit soar”

Προσπαθώντας να δω το εγχείρημα όσο πιο αντικειμενικά μπορούσα και αφήνοντας στην άκρη τα όσα τραγελαφικά ακολούθησαν τον θάνατο του Πατριάρχη, ο νέος δίσκος των, ας πούμε, WARLORD είναι μια χρυσή μετριότητα που όχι μόνο δεν τιμά το όνομα που φέρει αλλά μεγαλώνει το συναίσθημα της θλίψης. Ίσως αν κυκλοφορούσε με άλλο όνομα να ήμουν πιο συγκαταβατικός αλλά από τη στιγμή που φέρει το ιερό όνομα του Πολέμαρχου, είμαι αυστηρός και ταυτόχρονα πολύ, μα πολύ απογοητευμένος.

Θοδωρής Κλώνης

 

  1. TRIBULATION – “Sub rosa in Æternum”
  2. SOROR DOLOROSA – “Mond”
  3. ST. VINCENT – “All born screaming”
  4. TWIN TRIBES – “Pendulum”
  5. BLOOD INCANTATION – “Absolute elsewhere”
  6. CHELSEA WOLFE – “She reaches out to she reaches out to she”
  7. GosT – “Prophecy”
  8. BRING ME THE HORIZON – “POST HUMAN NeX GEn”
  9. UNTO OTHERS – “Never, neverland”
  10. CEMETERY SKYLINE – “Nordic gothic”
  11. LUCIFER – “V”
  12. FUNHOUSE – “Sometimes I wish”
  13. JULIE CHRISTMAS – “Ridiculous and full of blood”
  14. OPETH – “The last will and testament”
  15. ULVER- “Liminal lights”
  16. DOOL – “The shape of fluidity”
  17. INNERWISH- “Ash of eternal flame”
  18. GOTHMINISTER – “Pandemonium II: The battle of the underworlds”
  19. HIGH PARASITE – “Forever we burn”
  20. NESTOR – “Teenage rebel”

 ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΣΕΙΣ

  1. WARLORD – “Free spirit soar”: Τα αυτονόητα: ΙΕΡΟΣΥΛΙΑ. Ντροπή σου Mark Zonder!
  2. THE OFFSPRING – “Supercharged”: Δίσκος που έπρεπε να βγει απλά και μόνο για περισσότερες περιοδείες. Ας παραμείνουν ως nostalgia act.
  3. SLASH – “Orgy of the damned”: Όπου λαλούν πολλά κοκόρια, αργεί να ξημερώσει.

Γιώργος Κόης

 

  1. INNERWISH – “Ash of eternal flame”
  2. JUDAS PRIEST – “Invincible shield”
  3. FIREWIND – “Stand united”
  4. IMPELLITTERI – “War machine”
  5. DARK TRANQUILLITY – “Endtime signals”
  6. SUNBURST – “Manifesto”
  7. NIGHTWISH – “Yesterwynde”
  8. EVERGREY – “Theories of everything”
  9. RIOT V – “Mean streets”
  10. BON JOVI – “Forever”
  11. VOLA – “Friend of a phantom”
  12. ATLANTIC – “Another world”
  13. A.D. – “Speed of darkness”
  14. THE OBSESSED – “Gilded sorrow”
  15. WITHERFALL – “Sounds of the forgotten”
  16. IRONFLAME – “Kingdom torn asunder”
  17. SUICIDAL ANGELS – “Profane prayer”
  18. RAGE – “Afterlifelines”
  19. SAXON – “Hell, fire and damnation”
  20. PEARL JAM – “Dark matter”

ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΣΕΙΣ:

  1. WARLORD – Κάποιος πρέπει να τους εξηγήσει τι σημαίνει η έκφραση “σπιλώνουν την μνήμη του”.
  2. SONATA ARCTICA – τι αποτυχία αυτή τους η δισκογραφική “επιστροφή”
  3. Να μην καταφέρω να πάω σε ένα φεστιβάλ φέτος.

Γιώργος “Kay” Κουκουλάκης

 

Vision Bleak

  1. THE VISION BLEAK – “Weird tales”
    2. JUDAS PRIEST – “Invincible shield”
    3. FIREWIND – “Stand united”
    4. GRAND MAGUS – “Sunraven”
    5. ROTTING CHRIST – “Pro Xristoy”
    6. SKALD – “Ancient domm metal”
    7. CAPILLA ARDIENTE – “Where Gods live and men die”
    8. CRYPT SERMON – “The stygian rose”
    9. ACHELOUS – “Tower of high sorcery”
    10. TRIUMPHER – “Spirit invictus”
    11. FRIENDS OF HELL – “God damned you to hell”
    12. ECCLESIA – “Ecclesia militans”
    13. ORANGE GOBLIN – “Science, not fiction”
    14. CRAZY LIXX – “Two shots at glory”
    15. HAMMERFALL – “Avenge the fallen”
    16. NILE – “The underworld awaits us all”
    17. UNTO OTHERS – “Never, neverland”
    18. DOOL – “The shape of fluidity”
    19. PALLBEARER – “Mind burns alive”
    20. MY DYING BRIDE – “A mortal binding”

Άρης Λάμπος

 

Sonata Arctica

  1. SONATA ARCTICA – “Clear Cold Beyond”
  2. TIMELESS FAIRYTALE – “A Story to Tell”
  3. THE OFFSPRING – “Supercharged”
  4. GALNERYUS – “The Stars Will Light the Way”
  5. TUNGSTEN – “The Grand Inferno”
  6. HAMMERFALL – “Avenge the Fallen”
  7. WARLORD – “Free Spirit Soar”
  8. PAIN – “I am”
  9. POWERWOLF – “Wake Up The Wicked”
  10. BLOODORN – “Let the Fury Rise”
  11. BRUCE DICKINSON – “The Mandrake Project
  12. VARDEN PLAS – “The Empyrean Equation of the long lost Things”
  13. FIREWIND – “Stand United”
  14. RIOT V – “Mean Streets”
  15. DARK TRANQUILITTY – “Endtime Signals”
  16. FREEDOM CALL – “Silver Romance”
  17. JUDAS PRIEST – “Invincible Shield”
  18. EVERGREY – “Theories of Emptiness”
  19. MYRATH – “Karma”
  20. RHAPSODY OF FIRE – “Challenge the Wind”

ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΣΕΙΣ:

  1. NIGHTWISH “Yesterwynde”: Από τον Tuomas έχουμε πάντα μεγάλες απαιτήσεις, επομένως παρά την προσπάθεια που είναι φανερό πως καταβλήθηκε ώστε στο “Yesterwynde” να ακουστεί αξιοπρεπές, κανένα κομμάτι του δεν είχε εκείνα τα στοιχεία που θα σου κρατούσε το ενδιαφέρον μετά τις πρώτες ακροάσεις.
  2. VISION DIVINE “Blood and Angels’ Tears”: Οι πάντα ενδιαφέροντες prog/power metallers VISION DIVINE με τον Ivan Giannini στη θέση του τραγουδιστή (έναν μουσικό που μεγαλούργησε με τους DERDIAN) όφειλαν να μας προσφέρουν κάτι παραπάνω από συνηθισμένο neopower με «μελωδίες» που δεν έχουν μελωδία.
  3. BON JOVI “Forever”: Η επιστροφή των BON JOVI μπαίνει στις 3 απογοητεύσεις της χρονιάς όχι απαραίτητα γιατί δεν είναι καλός δίσκος, αλλά επειδή οι προσδοκίες ήταν πολύ ψηλά και το τελικό αποτέλεσμα δεν δείχνει να τις δικαίωσε. Σημαντικό ρόλο παίζει ο ήχος του δίσκου και η κάπως «δεινοσαυρική» παραγωγή, όρος που χρησιμοποιώ για θρυλικά συγκροτήματα που στην πολλοστή δεκαετία της καριέρας τους αποφασίζουν να έχουν ήρεμες, safe και κάπως θαμπές παραγωγές δημιουργώντας μια «μουσειακή» αίσθηση στο τελικό αποτέλεσμα.

Δημήτρης Μελίδης

 

  1. JUDAS PRIEST – “Invincible shield”
  2. SAXON – “Hell, fire and damnation”
  3. INNERWISH – “Ash of eternal flame”
  4. RIOT V – “Mean streets”
  5. ACCEPT – “Humanoid”
  6. SUICIDAL ANGELS – “Profane Prayer”
  7. BLITZKRIEG – “Blitzkrieg”
  8. NEW HORIZON – “Conquerors”
  9. HAMMERFALL – “Avenge the fallen”
  10. NESTOR – “Teenage rebel”
  11. DREAM EVIL – “Metal gods”
  12. STORACE – “Crossfire”
  13. SCANNER – “The cosmic race”
  14. KERRY KING – “From hell I rise”
  15. PARAGON – “Metalation”
  16. ATTACKER – “The God particle”
  17. GRAND MAGUS – “Sunraven”
  18. CLOVEN HOOF – “Heathen cross”
  19. NIGHTWISH – “Yesterwynde”
  20. HOUSE OF LORDS – “Full tilt overdrive”

ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΣΕΙΣ:

  1. BRUCE DICKINSON – “The mandrake project”: Όταν λέγεσαι Bruce Dickinson, σίγουρα ότι κυκλοφορείς, το θεωρείς καλό, και προφανώς κρίνεσαι αναλόγως. Όπως είχα γράψει και εδώ, σαν οπαδός νομίζω πως αν δεν έχεις να «δώσεις» κάτι ουσιαστικό στον ακροατή, μην το κάνεις, γιατί όσο πιο διάσημος είσαι, τόσο πιο άσχημο είναι για την φήμη και την αίγλη που έχεις. Επίσης σε ένα «βαρύ» όνομα, σίγουρα ο εκάστοτε οπαδός θέλει να ακούει τραγούδια που θα τον εξιτάρουν. Πόσο μάλλον και όταν οι 3 πιο πρόσφατες προηγούμενες κυκλοφορίες του καλλιτέχνη, είναι αυτές που στην solo δισκογραφία του αποτελούν τα highlights της, σαφώς υπάρχουν αυξημένες απαιτήσεις για κάτι πέραν του αξιόλογου. Δυστυχώς η φετινή δισκογραφική προσπάθεια αυτού του τόσο αναγνωρισμένου μουσικού, δεν είχε το επιθυμητό αποτέλεσμα που περίμενα. Δημιούργησε τραγούδια που ως επί το πλείστων δεν χαίρουν κάποιας ιδιαίτερης έμπνευσης, ή ηχούν αδιάφορα, «μπαίνοντας» από το ένα αυτί και «βγαίνοντας» γρήγορα από το άλλο. Συνθέσεις οι οποίες, ιδιαίτερα αν τις συγκρίνεις σε σύνολο με ότι άκουσες το διάστημα 1997 με 2005, δεν έχουν λόγο ύπαρξης σε ένα δίσκο ενός τόσου φημισμένου μουσικού. Σαφώς ο ίδιος έτσι ήθελε, έτσι έκανε, και δεν νομίζω ότι νοιάζεται για το όποιο σχόλιο. Προσωπικά όμως, όταν είσαι πρότυπο αλλά και μουσικός υπεραναγνωρισμένης αξίας και βεληνεκούς, όπως αυτός, είναι καλύτερα να μένεις σε δισκογραφική «χειμερία νάρκη», όταν πια «κουράζεις» με το υλικό σου.
  2. STEVE PERRY – “The season 3”: Γιατί βρε Steve; Δώσε μου απλά μια απάντηση και μετά δεν θα σε ξαναρωτήσω κάτι. Κάποτε είχες τραγουδήσει συνθέσεις που έχουν, μέχρι σήμερα, γαλουχήσει γενιές. Ακούγοντας την φωνή σου, είχαμε κλάψει, ερωτευτεί, αφιερώσει πολλές ώρες για να βάλουμε σε τάξη και σειρά τα συναισθήματα που μας δημιουργούσε. Τα τελευταία χρόνια έχεις «χάσει» την φωνή σου και το ξέρεις. Αντί να «κάθεσαι» σπίτι σου και να χαίρεσαι τους σπόρους που έχεις σπείρει και έχουν γίνει μεγάλα και στιβαρά δέντρα, αντίθετα περνάς ώρες στο studio, ηχογραφώντας Χριστουγεννιάτικα τραγούδια άνευ ουσίας, όχι λόγω κίνησης αλλά εξαιτίας του κακού τελικού αποτελέσματος. Το 2021, το πρώτο εγχείρημα σου, ποιοτικά, στέφτηκε με πλήρη αποτυχία. Και αντί να καταλάβεις το τεράστιο λάθος που έχεις κάνει, το επαναλαμβάνεις φέτος! Δυστυχώς πια δεν «τόχεις». Σέβομαι ότι σαν μουσικός, μάλλον δεν μπορείς να ανεχτείς το «τέλος» της καριέρας σου, αλλά θεωρώ ότι σιγά σιγά επιβάλλεται να το νοιώσεις. Υπάρχει μια πολύ λεπτή γραμμή στις προτάσεις: «Θέλω να δημιουργήσω κάτι» και «Με αυτό που ακούμε, απομυθοποιείται μια τεράστια φωνή». Εσύ την ξεπέρασες, προ πολλού, και είναι κρίμα, για ότι έχεις ερμηνεύσει στο παρελθόν.

3. WARLORD – “Free spirit soar”: Όταν είσαι οπαδός κάποιας συγκεκριμένης ηλικίας, όπως ο γραφών, το όλο heavy metal οικοδόμημα το «βλέπεις» λίγο πιο ρομαντικά, έχοντας την λέξη «ήθος» σαν πρώτη όταν αναφέρεσαι στα αγαπημένα σου συγκροτήματα, ειδικά όταν αυτά δεν είναι «μεγαθήρια». Ακόμα όμως και σε  αυτά, θεωρώ ότι όταν επέλθει το μοιραίο και ένα εκ των ιδρυτικών μελών, αποδημήσει εις Κύριον (για όσους πιστεύουν), δεν θα πρέπει να συνεχίζουν να δισκογραφούν με το ίδιο όνομα προς τιμήν του θανόντος. Σαφώς και έχουν δικαίωμα να συνεχίσουν να παράγουν μουσική αφού βιοπορίζονται από αυτό, αλλά σίγουρα σε άλλες συνθήκες. Οι WARLORD, γιατί περί αυτών ο λόγος, θα είναι για πάντα ένα από τα πλέον αγαπητά και ηχητικά χαρακτηριστικά συγκροτήματα στο heavy metal, με πάρα πολλούς οπαδούς, έστω και ο αριθμός τους έχει ένα όριο. Ότι έχουν κυκλοφορήσει, και ειδικά την διετία 1983-1984, θα μνημονεύεται για πάντα σαν δείγμα γραφής που έχει μεγαλώσει και γαλουχήσει γενιές. Όπως γνωρίζουν όσοι ασχολούνται ενδελεχώς με το group, ο ένας εκ των δυο ιδρυτών, κιθαρίστας William J Tsamis, απεβίωσε το 2001. Ο έτερος ιδρυτής drummer Mark Zonder, αποφάσισε να συνεχίσει το συγκρότημα, με το ίδιο όνομα, αψηφώντας το «ηθικό» μέρος όλης της καριέρας του, που μόνο αμελητέα δεν είναι. Όπως προανέφερα, αφού ζει από την μουσική, σαφώς και θέλει να συνεχίσει το δισκογραφικό έργο των WARLORD. Όπως έκαναν όμως οι RIOT, θα μπορούσε και εκείνος, κάνοντας απλές και μικρές κινήσεις, να μην δώσει δικαιώματα σε κανέναν, πόσο μάλλον όταν είναι μουσικός αναγνωρισμένης αξίας. Φυσικά ο σκεπτόμενος κόσμος, και ξέρει και κρίνει αναλόγως.

Θοδωρής Μηνιάτης

 

  1. MOTHER OF MILLIONS – “Magna mater”
  2. INNERWISH – “Ash of eternal flame”
  3. SUNBURST – “Manifesto”
  4. VANDEN PLAS – “The empyrean equation of long lost things”
  5. IOTUNN – “Kinship”
  6. OPETH – “The last will and testament”
  7. HUIS – “In the face of the unknown”
  8. BLOOD INCANTATION – “Absolute elsewhere”
  9. KLONE – “The unseen”
  10. HAIL SPIRIT NOIR – “Fossil gardens”
  11. BORKNAGAR – “Fall”
  12. OCEANS OF SLUMBER – “When gods fear to speak”
  13. CAPILLA ARDIENTE – “When gods live and men die”
  14. SAXON – “Hell, fire and damnation”
  15. JUDAS PRIEST – “Invincible shield”
  16. DGM – “Endless”
  17. GRAND MAGUS – “Sunraven”
  18. JADIS – “More questions than answers”
  19. ADAMANTRA – “Act III – Pareidolia of depravity”
  20. KHIRKI – “Κικεώνας”

ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΣΕΙΣ:

  1. ATHENA XIX – “Everflow Part I: Frames of humanity”

Δεύτερη -ηχηρότατη- σφαλιάρα από τους ανθρώπους που έβαλαν φαρδιά πλατιά την σφραγίδα τους στο prog/power των 90’ς με το πανέμορφο “A new religion?”. Η επιστροφή τους απογοητεύει, με -επιεικώς- ανέμπνευστες συνθέσεις που δεν ξεκολλούν το συνολικό αποτέλεσμα από την πλήρη μετριότητα. Και λίγα λέμε.

2. LEPROUS – “Melodies of atonement”

Κακή κυκλοφορία δεν την χαρακτηρίζεις. Οι LEPROUS έχοντας πιάσει τις κορυφές τους μέχρι και το “Pitfalls”, έκαναν εμφανή συνθετική “κοιλιά” στο “Aphelion” για να συνεχιστεί αυτή στο φετινό τους άλμπουμ. Από σχήμα που βρίσκεται στην εμπροσθοφυλακή του μοντέρνου progressive, οι απαιτήσεις θα είναι πάντοτε υψηλές.

3. BALANCE OF POWER – “Fresh from the abyss”

Όταν η επάνοδος ενός ποιοτικού power/prog από το νησί προσυπογράφει την πλήρη απομάκρυνση του από το ένδοξο παρελθόν και η υιοθέτηση groove metal φορμών λειτουργεί αποτρεπτικά ξενίζοντας άπαντες…

Γρηγόρης Μπαξεβανίδης

 

  1. SUNBURST – “Manifesto”
  2. OPETH – “The last will and testament”
  3. DOEDSMAGHIRD ‎– “Omniverse Consciousness”
  4. RIOT V- “Mean Streets”
  5. INNERWISH – “Ash of eternal flame”
  6. FIREWIND – “Stand united”
  7. EVERGREY – “Theories of emptiness”
  8. 1000MODS – “Cheat death”
  9. SAXON – “Hell, fire and damnation”
  10. 1349 – “The wolf & the king”
  11. WINTERFYLLETH – “The imperious horizon”
  12. SEAR BLISS – “Heavenly down”
  13. SUICIDAL ANGELS – “Profane prayer”
  14. MY DYING BRIDE – “A mortal binding”
  15. JUDAS PRIEST – “Invincible shield”
  16. BRUCE DICKINSON – “The mandrake project”
  17. GRAND MAGUS – “Sunraven”
  18. LEPROUS – “Melodies of Atonement”
  19. DEVIN TOWNSEND – “PowerNerd”
  20. FLOTSAM AND JETSAM – “I am the weapon”

ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΣΕΙΣ:

  1. WARLORD – “Free spirit soar”: Λίγο περίεργη περίπτωση η συγκεκριμένη. Περισσότερο πρόκειται για συλλογή με «διασκευές» ή ξαναδουλεμένες συνθέσεις του μέγιστου Bill Tsamis, παρά για καινούργιο δίσκο. Σε κάθε περίπτωση το τελικό αποτέλεσμα είναι μέτριο και αδυνατεί να πείσει ακόμα και σαν φόρος τιμής στον εκλιπόντα.
  2. WINTERSUN – “Time II”: Ποτέ δε μου έκατσε καλά όλο αυτό το πράμα με τη φάση του crowdfunding από πλευράς της μπάντας για να φτιάξουν το δικό τους studio και να δημιουργήσουν το “Time II”. Μετά από ένα μεγάλο χρηματικό ποσό που μάζεψαν, αρκετά χρόνια που μεσολάβησαν και ένα studio που τελικά δεν φτιάχτηκε, το “Time II” είναι κλασική περίπτωση, «άνθρακες ο θησαυρός». Περισσότερος ο ντόρος παρά η ουσία…
  3. ACCEPT – “Humanoid”: Πριν 14 χρόνια, το εξαιρετικό “Blood of nations” σηματοδότησε μια νέα εποχή για τους Γερμανούς. Από τότε η συνταγή δεν άλλαξε ούτε στο ελάχιστο και ερχόμαστε στο σήμερα και 5 albums μετά να ακούσουμε άλλο ένα τυπικό ACCEPT δίσκο μεν, αλλά χωρίς έμπνευση δε. Κάθε πέρυσι και καλύτερα…

Θανάσης Μπόγρης

 

  1. JUDAS PRIEST – “Invincible shield”
  2. INNERWISH – “Ash of eternal flame”
  3. EVERGREY – “Theories of emptiness”
  4. YOTH IRIA – “Blazing inferno”
  5. PAIN – “I am”
  6. OPETH – “The last will and testament”
  7. SUICIDAL ANGELS – “Profane prayer”
  8. FIREWIND – “Stand united”
  9. TRIBULATION – “Sub rosa in Aeternum”
  10. NIGHTWISH – “Yesterwynde”
  11. RAGE – “Afterlifelines”
  12. HAMMERFALL – “Avenge the fallen”
  13. BRUCE DICKINSON – “The mandrake project”
  14. SONATA ARCTICA – “Clear cold beyond”
  15. FLOTSAM AND JETSAM – “I am the weapon”
  16. KERRY KING – “From hell I rise”
  17. NIGHTRAGE – “Remains of a dead world”
  18. WITHERFALL – “Sounds of the forgotten
  19. ROTTING CHRIST – “Pro Xristou”
  20. ACCEPT – “Humanoid”

ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΣΕΙΣ:

  1. WINTERSUN – “Time II”

Ο καιρός που πέρασε από τις πρώτες μου ακροάσεις μέχρι και τώρα στην δημιουργία της λίστας μου, απλά ισχυροποίησε την άποψη μου για αυτό το άλμπουμ.

  1. WARLORD – “Free spirit soar”

Ένα άλμπουμ που κατά την γνώμη δεν έπρεπε καν να κυκλοφορήσει και μουσικά είναι το λιγότερο μέτριο.

  1. AS I LAY DYING

Δεν μπήκα καν στην διαδικασία να γράψω για το άλμπουμ τους. Γουστάρω πολύ την μουσική τους και ο προηγούμενος δίσκος τους είναι υπέροχος. Μιλάμε για ένα συγκρότημα που στο είδος του, θεωρείται ως ένα από τα καλύτερα. Αλήθεια όμως, με αυτόν τον τύπο που έχουν για τραγουδιστή, μπορείς να ασχοληθείς μαζί τους;

Δημήτρης Μπούκης

 

  1. LINKIN PARK – “From zero”
  2. INNERWISH – “Ash of eternal flame”
  3. BRING ME THE HORIZON – “Post human: Nex gen”
  4. OCEANS OF SLUMBER – “Where Gods fear to speak”
  5. VOLA – “Friend of a phantom”
  6. EVERGREY – “Theories of emptiness”
  7. DARK TRANQUILITY – “Endtime signals”
  8. IOTUNN – “Kinship”
  9. LUCIFER – “Lucifer V”
  10. BRUCE DICKINSON – “The mandrake project”
  11. SUNBURST – “Manifesto”
  12. MYRATH – “Karma”
  13. NESTOR- “Teenage rebel”
  14. PAIN – “I am”
  15. KINGCROW – “Hopium”
  16. FIREWIND – “Stand united”
  17. NIGHTWISH – “Yesterwynde”
  18. BLUES PILLS – “Birthday”
  19. RIOT V – “Mean streets”
  20. DEEP PURPLE – “=1”

ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΣΕΙΣ:

  1. ACCEPT – “Humanoid”: Αρκετά ανέμπνευστο, αρκετά προβλέψιμο, αρκετά βαρετό, για ένα τόσο αγαπημένο σχήμα όπως οι ACCEPT.
  2. DREAM EVIL – “Metal Gods”: Ως πότε θα συνεχιστεί αυτό το κακό σερί των τόσων προβλέψιμων δίσκων, που δεν έχουν τίποτα καινούριο να επιδείξουν;
  3. ULVER – “Liminal Animals”: Δεν είναι ότι τον βρήκα τόσο κακό. Έχοντας λατρέψει όμως τα δύο προηγούμενα, αυτός εδώ μου φάνηκε λίγος μπροστά τους.

Χαρά Νέτη

 

  1. VAIN – “Disintegrate together”
  2. JUDAS PRIEST – “Invincible shield”
  3. LUCIFER – “V”
  4. FM – “Old habits die hard”
  5. NESTOR – “Teenage rebel”
  6. ACE FREHLEY – “10.000 Volts”
  7. BABYLON A.D. – “Rome wasn’t built in a day”
  8. BON JOVI – “Forever”
  9. HAMMERFALL – “Avenge the fallen”
  10. FREEDOM – “Stay free”
  11. RIOT – “Mean streets”
  12. BRUCE DICKINSON – “The mandrake project”
  13. NORTH SEA ECHOES – “Really good terrible things”
  14. VIOLET – “Mysteria”
  15. THE END MACHINE – “The quantum phase”
  16. BLAZE BAYLEY – “Circle of stone”
  17. ATTACKER – “The God particle”
  18. SAXON – “Hell, fire and damnation”
  19. ACHELOUS – “Tower of high sorcery”
  20. INNERWISH – “Ash of eternal flame”

ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΣΕΙΣ

  1. RUSSELL/GUNS – “Medusa”: Όταν συνεργάζονται δύο θρύλοι του Sunset Strip περιμένεις μονάχα το τέλειο…δυστυχώς δεν το εισπράξαμε! R.I.P., Jack Russell!
  2. ACCEPT – “Humanoid”: Είναι ο πρώτος δίσκος των ACCEPT που δεν αγόρασα για τη δισκοθήκη μου. Με διαφορά ο χειρότερος δίσκος των Γερμανών…
  3. WARLORD – “Free spirit soar”: Τα γράψαμε, τα είπαμε…απογοητευτήκαμε, νευριάσαμε, στενοχωρηθήκαμε! Ντροπή και αίσχος που κάποιοι τυχάρπαστοι ασελγούν πάνω στο θρυλικό όνομα των WARLORD. Κρίμα που ο Zonder επέλεξε την εύκολη αλλά κατάπτυστη λύση!

Σάκης Νίκας

 

  1. PURE REASON REVOLUTION – “Coming up to consciousness”
  2. OPETH – “The last will and testament”
  3. ROTTING CHRIST – “Pro Xristou”
  4. DISSIMULATOR – “Lower form resistance”
  5. UNTO OTHERS – “Never, neverland”
  6. WITHERFALL – “Sounds of the forgotten”
  7. JUDAS PRIEST -“Invincible shield”
  8. GREENLEAF – “The head& the habit”
  9. SAXON – “Hell, fire and damnation”
  10. BLOOD INCANTATION – “Absolute elsewhere”
  11. CRYPT SERMON – “The stygian rose”
  12. INNERWISH – “Ash of eternal flame”
  13. RIOT – “Mean streets”
  14. NIGHTWISH – “Yesterwynde”
  15. DOOL – “The shape of fluidity”
  16. ANCIIENTS – “Beyond the reach of the sun”
  17. TRIUMPHER – “Spirit Invictus”
  18. AD INFINITUM – “Abyss”
  19. SLASH – “Orgy of the damned”
  20. ZEAL & ARDOR – “Greif”

ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΣΕΙΣ:

  1. ΤΗΕ SMASHING PUMPKINS – “Aghori Mhori mei”

Ενώ την καλοκαιρινή τους συναυλία στο Ειρήνης και Φιλίας στην απόλαυσα πραγματικά και ήταν και πολύ καλύτεροι απ’ ότι στον Λυκαβηττό το 1998, αυτό το δισκάκι που βγήκε την ίδια χρονική περίοδο δεν ακούγεται με τίποτα. Γι’ αυτό τον λόγο μάλλον επέλεξαν να μην παίξουνε ούτε ένα κομμάτι από αυτό στο live;

  1. CALIGULAS HORSE- “Charcoal grace”

‘Άνθρακας ο θησαυρός, μια ώρα μουσική και στο τέλος δεν σου μένει ούτε ένα δευτερόλεπτο. Τι να πω! Δεν τραβάει ο ντορής.

  1. ΑCCEPT- “Humanoid”

Eνώ συνολικά δεν τον θεωρώ κακό δίσκο, μου φαίνεται ότι κάποια κομμάτια γράφθηκαν στο πόδι. Κρίμα γιατί χαλάει κάπως το ωραίο σερί που είχαν καταφέρει από το “Blood of the nations” και έπειτα.

Γιάννης Παπαευθυμίου

 

  1. SEVEN SPIRES – “A fortress called home”
  2. RELIQA – “Secrets of the future”
  3. FLESHGOD APOCALYPSE – “Opera”
  4. VISIONS OF ATLANTIS – “Pirates II: Armada”
  5. TUNGSTEN – “The grand inferno”
  6. DOMINUM – “The dead don’t die”
  7. INNERWISH – “Ash of eternal flame”
  8. SUNBURST – “Manifesto”
  9. AMARANTHE – “The Catalyst”
  10. DESERT NEAR THE END – “Tides of time”
  11. NEW HORIZON – “Conquerors”
  12. AD INFINITUM – “Abyss”
  13. SUICIDAL ANGELS – “Profane Prayer”
  14. MORGUL BLADE – “Heavy Metal Wraiths”
  15. STAR.GATE – “Escaping the Illusion”
  16. GLYPH – “Honor.Power.Glory.”
  17. ALTERIUM – “Of War and Flames”
  18. KIKO LOUREIRO – “Theory of mind”
  19. RIOT V – “Mean streets”
  20. SONATA ARCTICA – “Clear Cold Beyond”

ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΣΕΙΣ:

  1. MYRATH – “Karma”

Τρομερή δυναμική μπάντας η οποία έπιασε κορυφή στο “Legacy” και έκτοτε φθίνει με κάθε δίσκο. Έχει τις στιγμές του, αλλά από MYRATH περιμένω μεγαλεία.

  1. POWERWOLF – “Wake up the wicked”

Δεν έχω θέμα με το μία από τα ίδια γενικά, ίσα ίσα, αρκεί να υπάρχουν ενδιαφέρουσες ιδέες. Το συγκεκριμένο το βαρέθηκα μέσα σε μια εβδομάδα!

  1. FIREWIND – “Stand United”

Πολύ safe δίσκος ο οποίος διαδέχεται το εξαιρετικό ομώνυμο του 2020. Δεν είναι τυχαίο ότι στις συναυλίες τους τα τραγούδια αυτά με άφησαν παγερά αδιάφορο. Σέβομαι όλες τις καλές κριτικές που πήρε, αλλά το “Stand united” δεν είναι για μένα.

Παύλος Παυλάκης

 

  1. ULCERATE – “Cutting the throat of God”
  2. DISSIMULATOR – “Lower form resistance”
  3. VITRIOL – “Suffer & become”
  4. AKHLYS – “House of the black geminus”
  5. SKELETAL REMAINS – “Fragments of the ageless”
  6. MIDNIGHT – “Hellish expectations”
  7. NECROT – “Lifeless birth”
  8. ATROPHY – “Asylum”
  9. KVADRAT – “The horrible dissonance of oblivion”
  10. TRIBULATION – “Sub rosa in Æternum”
  11. DODSRIT – “Nocturnal will”
  12. VIOLENT DEFINITION – “Progressive obsoletion”
  13. SUNBURST – “Manifesto”
  14. INNERWISH – “Ash of eternal flame”
  15. RIOT V – “Mean streets”
  16. PORTRAIT – “The host”
  17. OXYGEN DESTROYER – “Guardian of the universe”
  18. WITHERFALL – “Sounds of the forgotten”
  19. NAILS – “Every bridge burning”
  20. LUCIFER – “Lucifer V”

ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΣΕΙΣ:

  1. EXHORDER – “Defectum omnium”: Ανέμπνευστο, απροσανατολισμένο και εν τέλει εξαντλητικό. Επιτομή της φράσης “όλα λάθος”.
  2. VULTURE – “Sentinels”: Μετά την ωριμότητα του “Dealin’ death”, ένα άλμπουμ ατσούμπαλο και τετριμμένο.
  3. ACCEPT – “Humanoid”: Βαρετό, ανέμπνευστο, καμία σχέση με τους ACCEPT που τόσο πολύ λατρεύω.

Γιάννης Σαββίδης

 

Iotunn

  1. IOTUNN – “Kinship”
  2. LINKIN PARK – “From zero”
  3. DARK TRANQUILLITY – “Endtime signals”
  4. FALLING IN REVERSE – “Popular monster”
  5. RIOT V – “Mean streets”
  6. MYRATH – “Karma”
  7. NESTOR – “Teenage rebel”
  8. SUICIDAL ANGELS – “Profane prayer”
  9. NIGHTWISH – “Yesterwynde”
  10. BRING ME THE HORIZON – “Post human: Nex gen”
  11. VOLA – “Friend of a phantom”
  12. TRIUMPHER – “Spirit invictus”
  13. LUCIFER – “Lucifer V”
  14. PAIN – “I am”
  15. POPPY – “Negative spaces”
  16. JUDAS PRIEST – “Invincible shield”
  17. JAMEY JASTA – “And Jasta for all”
  18. ORDEN OGAN – “The order of fear”
  19. MADDER MORTEM – “Old eyes, new heart”
  20. BORKNAGAR – “Fall”

Φραγκίσκος Σαμοΐλης

 

  1. JUDAS PRIEST – “Invincible shield”
  2. WARLORD – “Free spirit soar”
  3. INNERWISH – “Ash Of Eternal Flame”
  4. OPETH – “The last will and testament”
  5. SAXON – “Hell, fire and damnation”
  6. IMPELLITTERI – “War machine”
  7. FLOTSAM AND JETSAM – “I am the weapon”
  8. NIGHTWISH – “Yesterwynde”
  9. LEPROUS – “Melodies of atonement”
  10. BRUCE DICKINSON – “The mandrake project”
  11. ACE FREHLEY- “10,000 Volts”
  12. SUNBURST – “Manifesto”
  13. NESTOR – “Teenage rebel”
  14. RIOT V – “Mean streets”
  15. REACH – “Prophecy”
  16. ATROPHY – “Asylum”
  17. BETH HART – “You still got me”
  18. ECLIPSE – “Megalomanium II”
  19. MARK KNOPFLER – “One deep river”
  20. THE BLACK CROWES – “Happiness bastards”

ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΣΕΙΣ:

  1. Η πρώτη απογοήτευση είναι μουσική, αλλά όχι δισκογραφική… SAVATAGE χωρίς τον Jon Oliva…
  2. DREAM EVIL – “Metal Gods”
  3. BIG – “Ten”

Δημήτρης Σειρηνάκης

 

  1. TRIUMPHER – “Spirit Invictus”
  2. RIOT V – “Meanstreets”
  3. JUDAS PRIEST – “Invincible shield”
  4. LUCIFER – “V”
  5. ACHELOUS – “Tower of High Sorcery”
  6. INNERWISH – “Ash of eternal flame”
  7. WITHERFALL – “Sounds of the forgotten”
  8. ECCLESIA – “Ecclesia Militans”
  9. CRYPT SERMON – “The Stygian Rose”
  10. STYGIAN CROWN – “Funeral for a king”
  11. BLACK COUNTRY COMMUNION – “V”
  12. BETH HART – “You still got me”
  13. FRIENDS OF HELL – “God damned you to Hell”
  14. CHAPEL OF DISEASE – “Echoes of light”
  15. TAROT – “Glimpse of the dawn”
  16. WHITE DOG – “Double dog dare”
  17. BLUES PILLS – “Birthday”
  18. TRAVELER – “Prequel to madness”
  19. HARDRAW – “Abyss of Mankind”
  20. FREEDOM – “Stay free!”


ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΣΕΙΣ:

  1. WARLORD – “Free spirit soar”
    Αχαρακτήριστο album. Δεν πιάνει ούτε στο ελάχιστο την ουσία των πάλαι ποτέ μυθικών WARLORD και μοιάζει να προέρχεται από μια μέτρια μπάντα διασκευών, η οποία αγνοεί ΒΑΣΙΚΕΣ αξίες και σταθερές της μουσικής του αειμνήστου αρχηγού Βασίλη Τσάμη. Οι άπειρες προσπάθειες να ριχτεί στάχτη στα μάτια και να χρυσωθεί το χάπι, πέρασαν και δεν ακούμπησαν. Αυτά, στους χθεσινούς, όχι σε μας, ναι;
  2. WARLORD – ”From the ashes to the archives – The hot pursuit continues”
    Και σαν να μην έφτανε το “Free spirit soar”, είχαμε και δεύτερη κυκλοφορία στην συνέχεια, μια συλλογή με επανηχογραφήσεις, έτσι, γιατί η μια πατάτα ποτέ δεν είναι αρκετή! Κερασάκι στην τούρτα; Όπως μαθαίνω, θα έχουμε και νέο δίσκο, στο άμεσο μέλλον, οπότε, του χρόνου, λογικά, πάλι εδώ θα είμαστε… αιδώς, Αργείοι!
  3. ACCEPT – “Humanoid”
    Κανονικά, όπως έγραψα και στο κείμενό μου στην ομαδική μας κριτική όταν κυκλοφόρησε, το “Humanoid” δεν είναι απογοήτευση. Δεν περίμενα κάτι καλό. Η ολοένα και «κατηφορική», τα τελευταία χρόνια, πορεία του group δισκογραφικά (και μόνο, αφού live είναι ακόμη σε τρομερή κατάσταση), προμήνυε πως έφτανε η ώρα να ακούσουμε ένα μέτριο η και αδύναμο album και κατά την Tornillo εποχή. Και ναι μεν το ακούσαμε, αλλά όντως τώρα, τέτοια ΒΑΡΕΜΑΡΑ σε ακρόαση ενός δίσκου των Hoffmann and Co, δεν την περίμενα.

Δημήτρης Τσέλλος

 

  1. JUDAS PRIEST – Invincible Shield
  2. NESTOR – Teenage Rebel
  3. TAROT – Glimpse of the Dawn
  4. BRUCE DICKINSON – The Mandrake Project
  5. TOXIKULL – Under The Southern Light
  6. SEBASTIAN BACH – Child within the man
  7. ECLIPSE – Megalomanium II
  8. SAXON – Hell, Fire And Damnation
  9. NIGHTWISH – Yesterwynde
  10. PALLBEARER – Mind Burns Alive
  11. DEEP PURPLE – =1
  12. LUCIFER – Lucifer V
  13. AXEL RUDI PELL – Risen Symbol
  14. EVERGREY – Theories of Emptiness
  15. CRYPT SERMON – Stygian Rose
  16. UNTO OTHERS – Never, Neverland
  17. GLOOMY REFLECTIONS – Oath of the Paladins
  18. POWERWOLF – Wake Up The Wicked
  19. KISSIN’ DYNAMITE – Back With a Bang!
  20. TRAVELER – Prequel To Madness

 ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΣΕΙΣ:

  1. Απώλειες εντός του 2024

The only thing you can’t escape is Time and Death. Αυτή η χρονιά πήρε μακριά μας αγαπημένους τραγουδιστές όπως οι Paul DiAnno, Jack Russell και C. J. Snare.

  1. MOTLEY CRUE – Cancelled

Το ‘παν και το ‘καναν. Δεν υπήρχε κανένας λόγος να βγει αυτή η κυκλοφορία, ούτε τα single που περιέχονται σε αυτή.

  1. Θα ήθελα να ακούσω κάτι περισσότερο στα φετινά άλμπουμ των ACCEPT και BLUE OYSTER CULT. Δεν τα λες κακά, όμως μπορούσαν και καλύτερα. Επίσης, θεωρώ πως θα ήταν προτιμότερο η μπάντα που φέρει το όνομα των WARLORD να κυκλοφορήσει αυτό το ενδιαφέρον (κατά τ’άλλα) άλμπουμ υπό κάποιο άλλο όνομα και να χειριστεί λίγο διαφορετικά το όποιο legacy υπάρχει από τον μακαρίτη Bill J. Tsamis. Είναι λίγο αμήχανο! Having said that, δεν υπάρχει λόγος για πώρωση και πόλωση.

Κώστας Τσιρανίδης

 

  1. PONTE DEL DIAVOLO – “Fire blades from the tomb”
  2. SEAR BLISS – “Heavenly down”
  3. MITOCHONDRION – “Vitriseptome”
  4. YOTH IRIA – “Blazing inferno”
  5. DISSIMULATOR – “Lower from resistance”
  6. BLOOD INCANTATION – “Absolute elsewhere”
  7. VLTIMAS – “Epic”
  8. ALCEST – “Les Chants de L’Aurore”
  9. KAWIR – “Κύδοιμός”
  10. ULVER – “Liminal animals”
  11. DOESDMAGHIRD – “Omniverse consciousness”
  12. INQUISITION – “Veneration of medieval mysticism and cosmological violence”
  13. SETH – “La France des maudits”
  14. DARKSPACE – “Darkspace – II”
  15. INNERWISH – “Ash of eternal flame”
  16. HAIL SPIRIT NOIR – “Fossil gardens”
  17. IN VAIN – “Solemn”
  18. NECROPHOBIC – “In the twilight grey”
  19. WORMWOOD – “The star”
  20. BRUCE DICKINSON – “The mandrake project”

ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΣΕΙΣ:

  1. TRIBULATION – “Sub Rosa in Æternum”

Υπεραπλούστευση των ρυθμών και πλήρης ευθυγράμμιση στην ηχητική και συνθετική αντίληψη των GHOST. Δυστυχώς ό,τι στοιχεία τους έκαναν ιδιότυπους μέχρι τώρα έχουν απλά χαθεί και η στόχευση είναι ξεκάθαρη στο να γίνουν ένα κακέκτυπο των GHOST με τον πλέον κραυγαλέο τρόπο.

  1. ROTTING CHRIST – “Pro Xristou”

Δεν περίμενα ένας νέος τους δίσκος της ύστερης εποχής τους – μετά το “Theogonia” του 2007 – να μου προκαλέσει το συναίσθημα της ανούσιας ακρόασης. Το γεγονός ότι πολλά σημεία του είναι δάνεια από το πρόσφατο ή το απώτερο παρελθόν μου εξηγεί γιατί κάπου εδώ χάθηκε το ενδιαφέρον να τον ακούσω επανειλημμένως όπως συνέβαινε μέχρι τώρα με κάθε νέο τους δίσκο.

  1. KERRY KING – “From hell I rise”

Δεν περίμενα με αγωνία το πρώτο του solo άλμπουμ μετά τους SLAYER, γνωρίζοντας την συνθετική του κατεύθυνση που προσωπικά δεν με έπεισε παρά ελάχιστες φορές. Όμως αυτό το επαναλαμβανόμενα ρυθμικά βαρετό παίξιμο δεν το περίμενα σε τέτοιο βαθμό, αφήνοντας την ακρόαση του στη λήθη που με έκανε να μην συγχυστώ ξανακούγοντάς το.

Λευτέρης Τσουρέας

 

  1. LEPROUS – “Melodies of atonement”
  2. CALIGULA’S HORSE – “Charcoal grace”
  3. OPETH – “The last will and testament”
  4. VOLA – “Friend of a phantom”
  5. WHOM GODS DESTROY – “Insanium”
  6. PALLBEARER – “Mind burns alive”
  7. SUNBURST – “Manifesto”
  8. MOTHER OF MILLIONS – “Magna mater”
  9. CRYPT SERMON – “The stygian rose”
  10. DAVID GILMOUR – “Luck and strange”
  11. KHIRKI – “Κυκεώνας”
  12. MARTY FRIEDMAN – “Drama”
  13. JUDAS PRIEST – “Invincible shield”
  14. DEVIN TOWNSEND – “Powernerd”
  15. BIG BIG TRAIN – “The likes of us”
  16. RIOT V – “Mean streets”
  17. JERRY CANTRELL – “I want blood”
  18. WITHERFALL – “Sounds of the forgotten”
  19. BEARDFISH – “Songs for beating hearts”
  20. UNLEASH THE ARCHERS – “Phantoma”

ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΣΕΙΣ:

  1. THE ARISTOCRATS – “Duck”

Πρόκειται πιστεύω για τον πιο ακαδημαϊκό τους δίσκο, γεγονός που τον καθιστά κάπως κουραστικό.

  1. WEATHER SYSTEMS – “Ocean without a shore”

Τον περίμενα με ανυπομονησία αυτό το δίσκο αλλά τελικά μου θύμισε πόσο μου λείπουν οι ANATHEMA και πως ίσως το συγκρότημα είχε φτάσει σε ένα δημιουργικό τέλμα, κρίνοντας από το γεγονός πως το υλικό του δίσκου προοριζόταν να κυκλοφορήσει υπό την επωνυμία των ANATHEMA.

  1. JORDAN RUDESS – “Permission to fly”

Τι τα ήθελε τα φωνητικά και τα απαλά αιθέρια μέρη ο αγαπημένος μου Rudess; Εκεί που όντως απογειώνεται ο δίσκος, προσγειώνεται απότομα. Απογοητευτικός δίσκος κυρίως γιατί έχει όλα τα προσόντα και πολλά θετικά αλλά περισσότερα αρνητικά τελικά.

Φίλιππος Φίλης

 

  1. CALIGULA’S HORSE – “Charcoal grace”
  2. INNERWISH – “Ash of eternal flame”
  3. SUNBURST – “Manifesto”
  4. VOLA – “Friend of a phantom”
  5. MOTHER OF MILLIONS – “Magna mater”
  6. REACH – “Prophecy”
  7. NESTOR – “Teenage rebel”
  8. OPETH – “The last will and testament”
  9. LEPROUS – “Melodies of atonement”
  10. KISSIN’ DYNAMITE – “Back with a bang”
  11. TERAMAZE – “Eli: A wonderful fall from grace”
  12. KHIRKI – “Κυκεώνας”
  13. TRIUMPHER – “Spirit invictus”
  14. WHEEL – “Charismatic leaders”
  15. CEMETERY SKYLINE – “Nordic gothic”
  16. NIGHTWISH – “Yesterwynde”
  17. JUDAS PRIEST – “Invincible shield”
  18. THE CRYPT – “The crypt”
  19. BRUCE DICKINSON – “The mandrake project”
  20. IHSAHN – “Ihsahn”

ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΣΕΙΣ:

  1. WARLORD – “Free spirit soar”: Ποσώς με απασχολεί η –μέτρια ούτως ή άλλως- ποιότητα του δίσκου. Όλα τα γύρω γύρω μου φέρνουν μια αηδία. Συν το ότι τους άρεσε τόσο η ιδέα που έβγαλαν κι έξτρα υλικό/δίσκο μετά απ’ αυτό. Δεν με απασχολεί αν αρέσει η ιδέα σε κάποιους ή και στο ίδιο το συγκρότημα. Εδώ εκφέρω τη δική μου γνώμη
  2. JORDAN RUDESS – “Permission to fly”: Ίσως με διαφορετικό τραγουδιστή να ήταν καλύτερα τα πράγματα. Μέχρι τότε, το πήρα, το άκουσα και το έβαλα στην άκρη…
  3. MOTLEY CRUE – “Cancelled”: Αν είναι να βγάζουν τέτοια τραγούδια, καλύτερα να μείνουν στο να κάνουν συναυλίες…

Σάκης Φράγκος

 

  1. ULCERATE – “Cutting the Throat of God”
  2. AVMAKT – “Satanic Inversion Of….”
  3. KVADRAT – “The Horrible Dissonance of Oblivion”
  4. PYRRHON – “Exhaust”
  5. INVUNCHE – “Atavismo”
  6. SLIMELORD – “Chytridiomycosis Relinquished”
  7. VAFURLOGI – “Í vökulli áþján”
  8. DROWNED – “Procul His”
  9. BLACK CURSE – “Burning in Celestial Poison”
  10. NIMBIFER – “Nimbifer”
  11. SEPTAGE – “Septic Worship”
  12. ORANSSI PAZUZU – “Muuntautuja”
  13. BONGRIPPER – “Empty”
  14. SUN WORSHIP – “Upon the Hills of Divination”
  15. ARA – “Blutroter Mond”
  16. ASTRAL LORE – “Astral Lore”
  17. DJEVEL – “Natt til ende”
  18. ADVERSARIAL – “Solitude with the Eternal…”
  19. NEKUS – “Death Apophenia”
  20. THE FLIGHT OF SLEIPNIR – “Nature’s Cadence”

ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΣΕΙΣ:

  1. UNDEATH – “MoreInsane”: Εκτιμώ φουλ και το campinessκαι το γενικότερο attitudeτης μπάντας και τα riffs που μπορούν να γράψουν αλλά νιώθω ότι οι Αμερικανοί από μια μπάντα επιπέδου ChampionsLeagueμε τα EPκαι το ντεμπούτο έπεσαν κατηγορία με το επόμενο και πλέον στον τρίτο δίσκο φλερτάρουν με το Conference.
  2. SPITE – “TheThirdTemple”: Ενώ είχα λιώσει και ακόμα ακούω τακτικά το τρομερά διασκεδαστικό ντεμπούτο “Antimoschiach”, εδώ ο αγαπητός και πολυπράγμων Jesseπήρε τα πράγματα λίγο πιο σοβαρά και ίσως φιλόδοξα απ’όσο θα ήθελα προσωπικά και με το ζόρι να άκουσα αυτό το άλμπουμ τρεις φορές.
  3. VEMOD – “TheDeepening”:Δεν θα το έλεγα κακό, αλλά το περιμέναμε πάρα πολλά χρόνια και η αναμονή χτίζει προσδοκίες. Αν το κρατούσαν στο επίπεδο και κυρίως στο ύφος του εναρκτήριου “Der guder dør” θα ήταν δίσκος λίστας.

Νίκος Χασούρας

 

RUNNING WILD – “Gates to purgatory” – Worst to best

0
Running Wild

Running Wild

Δεν γίνεται στο άκουσμα του ονόματος των RUNNING WILD, να μην πηγαίνει το μυαλό μας στην αγαπημένη πειρατική θεματολογία που ακολουθεί το συγκρότημα. Τα πράγματα όμως δεν ήταν πάντα έτσι, μέχρι δηλαδή που αφομοίωσε αυτό το ύφος η αρμάδα του Kasparek από το τρίτο τους άλμπουμ, το “Under Jolly Roger”.

Η ιστορία του συγκροτήματος από το Αμβούργο ξεκινάει πολύ πίσω, για την ακρίβεια το 1976, στα σχολικά χρόνια το Rock ‘N’ Rolf, όπου η πρώιμη μορφή των RUNNING WILD, με όνομα GRANITE HEART, άρχισε να σχηματίζεται και να πειραματίζεται με ήχους υπό την βαθιά επιρροή των JUDAS PRIEST. To 1979 το συγκρότημα αλλάζει το όνομα του σε RUNNING WILD, από το αντίστοιχο τραγούδι των JUDAS PRIEST του “The killing machine” και ηχογραφεί τα πρώτα δύο του demo, όπου και τα έστειλε παντού με την ελπίδα να προσεγγίσουν κάποια δισκογραφική. Η Noise Records ήταν η εταιρεία που ανταποκρίθηκε, προτείνοντας στους RUNNING WILD να εντάξουν τα τραγούδια “Chains and leather” και “Adrian S.O.S”, σε μία συλλογή που θα κυκλοφορούσαν και στην οποία θα συμμετείχαν επίσης μεταξύ άλλων οι S.A.D.O. και οι GRAVE DIGGER.

Η κυκλοφορία έφερε καλές πωλήσεις και ήρθε η δεύτερη ευκαιρία των RUNNING WILD, όπου συμμετείχαν στη συλλογή της Noise, ονόματι “Death metal”, όπου συμμετείχαν παράλληλα οι HELLOWEEN και οι HELLHAMMER (πρώιμοι CELTIC FROST).

Η θετική ανταπόκριση που είχε το “Death metal”, έφερε στους RUNNING WILD, το πρώτο τους δισκογραφικό συμβόλαιο και το 1984 κυκλοφορούν το ντεμπούτο τους “Gates to purgatory”. Ένα άλμπουμ τραχύ και επιθετικό, ατόφιου heavy speed metal, τίγκα στην αλητεία, με ορισμένες σατανικές αναφορές, έτσι για το θεαθήναι, φέρνοντας όμως ορισμένα προβλήματα στο συγκρότημα, με τον κόσμο να τους συγκρίνει με τους VENOM λόγω στοίχων. Το “Gates to purgatory” κέρδισε την πρώτη βάση οπαδών των RUNNING WILD, πουλώντας μόνο τις πρώτες δύο εβδομάδες 20.000 αντίτυπα.

Η σειρά από κάτω είναι απλά διαδικαστική, το νούμερο ένα ήταν αδιαφιλονίκητο φαβορί και από τις θέσεις 4 έως 8 κλασικά δεν μπορώ να αποφασίσω εύκολα και όλο και κάποιο θα έχω αδικήσει.

“Gates to purgatory” countdown:

  1. “Preacher” (4.26)

To “Preacher” είναι το πιο σκοτεινό τραγούδι του “Gates to purgatory”. Ιδέα του κιθαρίστα Preacher και της αγάπης του προς τους BLACK SABBATH, σε στίχους Kasparek.

  1. Adrian S.O.S.” (2.54)

Η ιδέα πίσω από το “Adrian S.O.S.”, ήταν να γράψουν ένα τραγούδι όπου θα παίζουν όσο πιο γρήγορα μπορούσαν. Τραγούδι ταυτόσημο του speed metal, μέσω του οποίο γράφουν για την μασκότ τους, τον Adrian, όπου εκείνα τα χρόνια για τους RUNNING WILD ήταν ο υιός του έξω από εδώ, με σκοπό να σοκάρουν την κοινή γνώμη. Αργότερα από Son Of Satan, έγινε ο Adrian the pirate!

  1. Diabolic force (5.04)

Ένα από τα «νέα» τραγούδια που γράφτηκαν για το “Gates to purgatory”, που δεν προϋπήρχε σε κάποιο από τα demo τους. Τραχύ και δυνατό, με τον Kasparek να δοκιμάζει για πρώτη φορά τις ψηλές του νότες, που για πρώτη φορά δοκίμασε κατά την ηχογράφηση του συγκεκριμένου τραγουδιού, με το υπόλοιπο συγκρότημα να μένει άφωνο.

  1. Victim of states power (3.39)

Το εναρκτήριο τραγούδι του άλμπουμ, γραμμένο από τον τότε δεύτερο κιθαρίστα του συγκροτήματος Preacher, το οποίο τσαμπουκαλεμένο και επαναστατικό, αναφέρεται στον κόσμο που δεν πρέπει να αποδεχτεί να είναι μέρος του συστήματος.

  1. Black demon” (4.29)

Το “Black demon” είναι το τελευταίο τραγούδι που έγραψε ο Kasparek για τον δίσκο, αντικαθιστώντας το “Purgatory”, που ακούσαμε στο live άλμπουμ “Ready for boarding” (“we want to dedicate this song to PMRC” και τα ρέστα μου μέσα!). Για το τραγούδι ο Kasparek ανέφερε ότι δεν έχει να κάνει με την θρησκεία και χρησιμοποίησε την αναφορά στον δαίμονα ως μεταφορά για το τι συνέβαινε στην πραγματική ζωή.

  1. Soldiers of hell (3.30)

To “Soldiers of hell” όπως και το “Genghis Khan”, είναι γραμμένα την ίδια περίοδο, τουλάχιστον τέσσερα χρόνια πριν την κυκλοφορία του “Gates to purgatory”. Το solo της κιθάρας στη μέση του τραγουδιού είναι από τις στιγμές που εμένα προσωπικά με κάνουν να ανεμίζω περήφανα τις πειρατικές σημαίες. Το ενδιαφέρον με το συγκεκριμένο τραγούδι είναι ότι σε σύγκριση με την πρώτη του μορφή, πριν την κυκλοφορία του ντεμπούτου δηλαδή, είναι ότι έχει διαφορετικούς στίχους. Ο λόγος είναι ότι στην πρώτη του μορφή, ο Kasparek δεν ήξερε καλά Αγγλικά και για το “Gates to purgatory” χρειάστηκε να τους γράψει ξανά.

  1. Genghis Khan (4.13)

Το “Genghis Khan” γράφτηκε στα πρώιμα χρόνια του συγκροτήματος, περίπου το 1979. Πολύ διαφορετικό από τα υπόλοιπα του άλμπουμ, μελωδικό και αρκετά πιο δομημένο, με αξέχαστο riff.

  1. Prisoner of our time (5.26)

Ο ύμνος του άλμπουμ και ένα από τα πιο κλασικά τραγούδια των RUNNING WILD. Το “Prisoner of our time” είναι από τα τελευταία τραγούδια που γράφτηκαν για το “Gates to purgatory”. Οι στίχοι είναι του Kasparek και η μουσική στο ρεφραίν του Preacher, ένας συνδυασμός που δημιούργησε ένα εμβληματικό τραγούδι.

Δημήτρης Μπούκης

BEST OF 2024 – Η γνώμη των συντακτών του Rock Hard (Μέρος 5 / 1-5 + απογοητεύσεις)

0
Best of

Best of

Άλλη μια χρονιά φτάνει στο τέλος της και μαζί με αυτήν, έρχονται και τα πέντε αγαπημένα άλμπουμ της συντακτικής ομάδας του Rock Hard.

Το χαρακτηριστικό της φετινής λίστας των συντακτών μας, ήταν ότι στα 20 πρώτα άλμπουμ, ΜΕ ΤΟ ΣΠΑΘΙ ΤΟΥΣ, μπήκαν 6 άλμπουμ από ελληνικά συγκροτήματα, κάτι πρωτόγνωρο μεν, απολύτως δίκαιο δε, αφού υπήρξαν και αρκετά ακόμα που διεκδίκησαν την είσοδό τους κι έμειναν απ’ έξω στις λεπτομέρειες (όπως οι KHIRKI, οι HAIL SPIRIT NOIR και οι ROTTING CHRIST λίγο πιο κάτω από τους υπόλοιπους).

Η υπεροχή των JUDAS PRIEST ήταν σχετικά αναμενόμενη, αφού το “Invincible shield” ψηφίστηκε σε 22 (!!!) λίστες, αλλά μέχρι τελευταία στιγμή ένιωθε την καυτή ανάσα του “Ash of eternal flame” των INNERWISH που το ψήφισαν 19 συντάκτες. Στην πρώτη πεντάδα όμως ήταν και το “Manifesto” των SUNBURST, κάτι που σημαίνει ότι για πρώτη φορά στις λίστες του Rock Hard, είχαμε δύο εγχώρια σχήματα στην πρώτη πεντάδα με τα καλύτερα άλμπουμ της χρονιάς!!! Οι OPETH που επέστρεψαν πολύ δυναμικά, αλλά και η σταθερή αξία των RIOT V, συμπλήρωσαν τις κορυφαίες θέσεις…

Σε ότι αφορά τα υπόλοιπα, δεν υπήρξαν κάποιες ηχηρές εκπλήξεις, με το κλασικό metal και τις πιο prog εκφάνσεις του να χαίρουν υψηλότερης εκτίμησης από την συντακτική μας ομάδα, χωρίς όμως να λείπουν και οι επιλογές από τον ακραίο χώρο, αλλά και από το hard rock, όπως πάντα.

Στις απογοητεύσεις, έγινε μία σχετική “τιτανομαχία” ανάμεσα στο “Humanoid” των ACCEPT και το “Free spirit soar” των WARLORD, με τους Γερμανούς να κατακτούν μία κορυφή που κανείς δεν επιθυμεί… Οι EXHORDER κλείνουν την τριάδα, καθώς η δισκογραφική επιστροφή τους δεν θα λέγαμε ότι έθελξε…

Σύσσωμη η συντακτική ομάδα του Rock Hard, εύχεται καλές γιορτές, με υγεία (σωματική και ψυχική), τύχη και ωραίες μουσικές. Σε πολύ λίγες μέρες, θα έχει ανέβει και η καθιερωμένη ψηφοφορία για τα καλύτερα άλμπουμ της χρονιάς, σύμφωνα με τη δική σας γνώμη, αυτή των αναγνωστών, που τόσο πολύ μας στηρίξατε και φέτος και σας ευχαριστούμε πολύ, αλλά και οι λίστες Spotify των συντακτών, αναλυτικά.

Ο τρόπος βαθμολόγησης είναι ο εξής: Σε κάθε λίστα ο πρώτος δίσκος παίρνει 20 βαθμούς, ο δεύτερος 19, ο τρίτος 18 κ.ο.κ. Για κάθε επανεμφάνιση σε λίστα, υπάρχει bonus δύο βαθμών. Σε περίπτωση ισοβαθμίας, μετράμε α) ποιος δίσκος υπάρχει σε περισσότερες λίστες και β) ποιος είχε υψηλότερη θέση.

Δείτε εδώ ποια άλμπουμ ήταν στις θέσεις 6-10
Δείτε εδώ ποια άλμπουμ ήταν στις θέσεις 11-15
Δείτε εδώ ποια άλμπουμ ήταν στις θέσεις 16-20
Δείτε εδώ ποια άλμπουμ ήταν στις θέσεις 21-25 

Σάκης Φράγκος

5. RIOT V – “Mean streets” (203 πόντοι)
“…το “Mean streets”, είναι ό,τι καλύτερο έχω ακούσει από αυτό το τόσο αγαπημένο μου συγκρότημα, από την εποχή του “Inishmore”! Είναι ξεκάθαρο πια… Όταν η θέληση πάει μαζί με την έμπνευση, το καύσιμο για μια τόσο καλοδουλεμένη μηχανή, μοιάζει ατελείωτο.”
(9,5 / 10, Δημήτρης Τσέλλος)

4. SUNBURST – “Manifesto” (205 πόντοι)
“Αν ακούς μουσική με τα αυτιά, το μυαλό και το συναίσθημα, οφείλεις να ψάξεις να ακούσεις το “Manifesto” των SUNBURST με οποιονδήποτε τρόπο. Κάνεις ένα ωραιότατο δώρο στον εαυτό σου και …με ευχαριστείς αργότερα. Για εμένα, από τους υποψήφιους για δίσκος της χρονιάς.”
(9 / 10, Σάκης Φράγκος)

3. OPETH – “The last will and testament” (221 πόντοι)
“Ομολογώ ότι δεν περίμενα τέτοιο μεγάλο αριστούργημα από τους OPETH και σοκαρίστηκα από την ποιότητα του την πρώτη φορά που το άκουσα. Αν και μάλλον είναι από τα τελευταία άλμπουμ της χρονιάς που κυκλοφορούν, για μένα αλλά φαντάζομαι και για πολλούς ακόμα θα είναι σίγουρα στο top 10 της. Απλά ακούστε το!”
(9 / 10, Γιάννης Παπαευθυμίου – μέρος ομαδικής κριτικής)

2. INNERWISH – “Ash of eternal flame” (318 πόντοι)
“…το γκρουπ βάζει συνεχώς τον πήχη όλο και πιο ψηλά, θέλοντας να πέτυχει πολλά παραπάνω με την μουσική του. Μακάρι να παραμείνουν έτσι για χρόνια, να μας χαρίζουν δίσκους σαν τον καινούργιο, και εύχομαι η νέα τους δισκογραφική κίνηση να έρθει πιο σύντομα χρονικά από ότι συνηθίζουν. Ακούστε τον δίσκο όσο περισσότερες φορές γίνεται και μόνο δυνατά!”
(9 / 10, Θοδωρής Μηνιάτης)

1. JUDAS PRIEST – “Invincible shield” (335 πόντοι)
“Με το “Invincible shield” οι JUDAS PRIEST παραδίδουν σεμινάρια για το πώς μια τεράστια μπάντα με τόσα χρόνια καριέρας στην πλάτη μπορεί να κυκλοφορεί ακόμα φοβερούς δίσκους. Μαζί με τους SAXON βάζουν τα γυαλιά σε νεότερες μπάντες αλλά και σε μπάντες της γενιάς τους που κυκλοφορούν αναμασήματα. Σε τελική ανάλυση, HEAVY METAL ΛΕΓΕΤΑΙ ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ ΑΠΛΟ , ή μήπως τελικά αυτοί το κάνουν να είναι; Όπως και να έχει το πράγμα, μιλάμε ίσως για τον καλύτερο Heavy Metal δίσκο της χρονιάς.”
(9 / 10, Θοδωρής Κλώνης – μέρος ομαδικής κριτικής)

ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΣΕΙΣ

3. EXHORDER – “Defectum omnium” (13 πόντοι)
“Ο μόνος λόγος που αξίζει να μνημονεύεται το “Defectum omnium” από μένα είναι τα 2 κομμάτια που ξεχώρισα, αλλά και γιατί είναι με κάθε επισημότητα, στα 6 σχεδόν χρόνια που αρθρογραφώ για λογαριασμό του ROCK HARD, ο χειρότερος βαθμός που έχω βάλει σε οτιδήποτε.”
(2 / 10, Γιάννης Σαββίδης)

2. WARLORD – “Free spirit soar” (31 πόντοι)
“Συμπερασματικά, θεωρώ ότι ο «θόρυβος» που προηγήθηκε της κυκλοφορίας, δεν είναι αντίστοιχος με τη μουσική αξία του δίσκου και είναι καθαρά υποκειμενικό το πόσο μπορεί να σας αρέσει ή όχι… Και στην περίπτωσή μας, το τελικό αποτέλεσμα, μου ακούγεται αρκετά μέτριο.”
(5 / 10, Σάκης Φράγκος)

1. ACCEPT – “Humanoid” (33 βαθμοί)
“Φαντάζομαι ότι για οποιαδήποτε μικρομεσαία μπάντα της κεντρικής Ευρώπης, το “Humanoid” θα ήταν ένα ΟΚ άλμπουμ τευτονικού metal. Όχι όμως για τους ACCEPT! Προσωπικά με ενοχλεί περισσότερο που ακούω αυτό το τυπικό metal από τους ACCEPT από το γεγονός της πλήρους απομόνωσης του Hoffmann…. Όμως, όσον αφορά το “Humanoid” είναι η πρώτη φορά που αμφιταλαντεύομαι για το αν θα πρέπει να αγοράσω ή όχι ένα δίσκο των ACCEPT. Και αυτό λέει πολλά για μένα…”
(4 / 10, Σάκης Νίκας – μέρος ομαδικής κριτικής)

Dark Tranquillity – Moonspell – Hiraes live σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη

0
Dark Tranquillity

Dark Tranquillity

Οι DARK TRANQUILLITY, από το 1991 που μετονομάστηκαν από SEPTIC BROILER, είναι ένα από τα ιδρυτικά συγκροτήματα του σουηδικού μελωδικού death metal. Με μία πορεία που χαρακτηρίζεται από καινοτομία, πειραματισμό και διαρκή εξέλιξη, το συγκρότημα έχει αφήσει το στίγμα του με κλασικά άλμπουμ όπως το “The Gallery”, το “The Mind’s I” και το “Projector”.

Η μπάντα από το Γκέτεμποργκ της Σουηδίας έχει καταφέρει να διατηρήσει τον πυρήνα της μουσικής της ταυτότητας, ενώ ταυτόχρονα εξελίσσεται. Από τα τεχνικά riffs και τα ακουστικά περάσματα μέχρι τα έντονα συναισθηματικά καθαρά φωνητικά του Mikael Stanne, οι DARK TRANQUILLITY προσφέρουν μια εμπειρία που συνδυάζει τη δυναμική του death metal με τη μελωδία και τον λυρισμό.

Το πιο πρόσφατο άλμπουμ τους, “Endtime Signals” που κυκλοφόρησε τον Αύγουστο 2024, δείχνει τη συνεχή τους επιθυμία για καινοτομία, με τη νέα τους σύνθεση να περιλαμβάνει τον μπασίστα Christian Jansson, τον ντράμερ Joakim Strandberg Nilsson και τον δεύττερο κιθαρίστα Peter Lyse Hansen (των HATESPHERE). Η ανανεωμένη ενέργεια του γκρουπ φαίνεται σε κάθε τους ζωντανή εμφάνιση, με τραγούδια όπως τα “Not Nothing” και “The Last Imagination” να καθηλώνουν το κοινό.

Οι DARK TRANQUILLITY επισκέπτονται τη χώρα μας ανά τακτά χρονικά διαστήματα, δημιουργώντας μια σχέση αγάπης με το ελληνικό κοινό, που ανυπομονεί να τους δει ξανά στη σκηνή. Οι ζωντανές εμφανίσεις τους είναι πάντα γεμάτες πάθος, αυθεντικότητα και τη μοναδική τους ικανότητα να συνδυάζουν την τεχνική με τη συναισθηματική ένταση.

Είναι αξιοσημείωτο ότι η μπάντα δεν φοβήθηκε ποτέ να ενσωματώσει νέα στοιχεία στη μουσική της, από τη χρήση πλήκτρων μέχρι τη βαθύτερη εξερεύνηση στιχουργικών θεμάτων. Αυτό που κάνει τους DARK TRANQUILLITY ξεχωριστούς, όχι μόνο ως πιονέρους της υπερταλαντούχας σκηνής του μελωδικού Σουηδικού death metal, είναι η ικανότητά τους να εξελίσσονται διατηρώντας όμως πάντα την ταυτότητά τους αναλλοίωτη.

Από την Πορτογαλία, οι MOONSPELL αποτελούν ένα από τα πιο επιδραστικά ονόματα στο χώρο του gothic metal αν και ξεκίνησαν παίζοντας black metal. Ξεκινώντας το 1989 ως MORBID GOD, το συγκρότημα άλλαξε το όνομα σε MOONSPELL το 1992 και κυκλοφόρησε το ντεμπούτο της “Wolfheart” το 1995, το οποίο έθεσε τις βάσεις για το μοναδικό τους ύφος.

Οι MOONSPELL συνδυάζουν σκοτεινή ατμόσφαιρα, επικές μελωδίες και στίχους που αγγίζουν θέματα όπως η φύση, η λυκανθρωπία και η ποίηση. Με κομμάτια όπως “Alma Mater”, “Opium” και “Full Moon Madness”, το συγκρότημα έχει κατακτήσει μια ξεχωριστή θέση στις καρδιές των οπαδών της. Το “Irreligious” (1996) και το “Night Eternal” (2008) παραμένουν σημεία αναφοράς, ενώ το “Hermitage” (2021) δείχνει τη συνεχιζόμενη δημιουργικότητά τους.

Η σκηνική παρουσία του Fernando Ribeiro είναι ένα από τα μεγάλα ατού των MOONSPELL. Με τη βαθιά, θεατρική του φωνή και την ικανότητά του να συνδέεται με το κοινό, οι συναυλίες τους είναι πάντα μια καθηλωτική εμπειρία. Εκτός αυτού, πάντως, πρέπει να τονίσουμε και τους ξεχωριστούς δεσμούς φιλίας με τη χώρα μας, όπως εκφράστηκαν -για παράδειγμα- στην τελευταία τους εμφάνιση στην Αθήνα, όπου ανέβασαν στη σκηνή τον Σάκη Τόλη των ROTTING CHRIST, ένα γκρουπ με το οποίο έχουν περιοδεύσει επανειλημμένως.

Οι MOONSPELL έχουν την ικανότητα να δημιουργούν έναν κόσμο μέσα από τη μουσική τους, όπου ο κάθε ακροατής μπορεί να χαθεί. Η θεματολογία τους εμπνέεται από μύθους, ιστορία και την πορτογαλική κουλτούρα, κάτι που τους διαφοροποιεί από άλλες μπάντες του είδους.

Η μπάντα έχει αναγνωριστεί για την πολυπλοκότητα και την ποικιλομορφία του ήχου της, από τις heavy κιθάρες μέχρι τις ατμοσφαιρικές ενορχηστρώσεις. Πολύ πρόσφατα, έδωσαν μία sold out συναυλία σε αρένα στη Λισαβώνα, συνοδευόμενη από τη Lisbon Sinfonietta Orchestra, που αποτελούνταν από 45 μουσικούς και μαέστρο τον Vasco Pearcede Azevedo, σε μία εμφάνιση – ορόσημο για την καριέρα τους, που βιντεοσκοπήθηκε για επερχόμενη κυκλοφορία σε DVD και live άλμπουμ από τη Napalm Records.

Οι DARK TRANQUILLITY και οι MOONSPELL έχουν ακολουθήσει παράλληλες πορείες στον κόσμο του metal, με το κάθε συγκρότημα να χαράζει τη δική του μοναδική πορεία. Ενώ οι DARK TRANQUILLITY εστιάζουν στη μελωδία και την τεχνική, οι MOONSPELL δίνουν έμφαση στη σκοτεινή ατμόσφαιρα και την εκφραστικότητα.

Οι κοινές τους εμφανίσεις στην Ελλάδα είναι κάτι περισσότερο από δύο συναυλίες. Είναι μια γιορτή της metal κουλτούρας, μια ευκαιρία για τους οπαδούς να απολαύσουν δύο κορυφαία συγκροτήματα που έχουν αφήσει ανεξίτηλο αποτύπωμα στο χώρο.

Τις συναυλίες, θα ανοίξουν οι ανερχόμενοι Γερμανοί melodic death metallers, HIRAES (με τα 4/5 της σύνθεσης τους, να είναι πρώην μέλη των διελυμένων πλέον DAWN OF DISEASE), οι οποίοι στις αρχές του 2024 κυκλοφόρησαν το δεύτερο άλμπουμ τους “Dormant” (μέσω της Napalm Records), αφήνοντας τις καλύτερες των εντυπώσεων.

Οι δύο αυτές συναυλίες αναμένονται με ιδιαίτερη ανυπομονησία, καθώς οι Έλληνες οπαδοί παραμένουν φανατικοί υποστηρικτές και των δύο συγκροτημάτων. Ετοιμαστείτε για βραδιές γεμάτες ενέργεια, πάθος και μουσική που θα μείνει χαραγμένη στη μνήμη σας.

Ώρα έναρξης: 20:00 – Τιμή εισιτηρίου: 35 Ευρώ (Περιορισμένη προπώληση) – 38 Ευρώ (Λοιπή προπώληση) – 40 Ευρώ (Ταμείο)

Online προπώληση εισιτηρίων (Θα ξεκινήσει την Δευτέρα 30 Δεκεμβρίου 2024 στις 11:00): www.ticketservices.gr

ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Σύντομα θα ξεκινήσει και η προπώληση εισιτηρίων μέσω των παρακάτω φυσικών σημείων πώλησης σε Θεσσαλονίκη και Αθήνα.

Προπώληση Εισιτηρίων ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ

The Nephilim Metal MusicStore (Πατριάρχου Ιωακείμ 17, Θεσσαλονίκη / Κιν: 6947017720)
Alone Music Store (Γ. Θεοχάρη 2, Θεσσαλονίκη / Τηλ: 2310-266772)
Café Bar Διώροφον (Κερασούντος 81, Καλαμαριά – Θεσσαλονίκη / Τηλ: 2310-453998)

 

Προπώληση Εισιτηρίων ΑΘΗΝΑ

Ticket Services (Πανεπιστημίου 39 (Στοά Πεσμαζόγλου), Αθήνα / Τηλ: 210-7234567)
Metal Era (Εμμανουήλ Μπενάκη 22, Αθήνα / Τηλ: 210-3304133)
No Remorse Records (Ακαδημίας 81, Αθήνα / Τηλ. 210-3830981)
Reload Store (Ακαδημίας 81, Αθήνα / Τηλ: 210-3801464)
Bowel Of Noise (Θεμιστοκλέους 25, Αθήνα / Τηλ. 210-3846783)
Le Disque Noir (Θεμιστοκλέους 29, Αθήνα / Τηλ: 211 2143554)
Cinema Libre Filmstore (Θεμιστοκλέους 34, Αθήνα / Τηλ: 210-3803833)
Monsterville (Αγίας Ειρήνης 13, Μοναστηράκι / Τηλ: 210-3648180)

FB event Θεσσαλονίκης: https://www.facebook.com/events/1521956389177141/
FB event Αθήνας: https://www.facebook.com/events/1089116326207288

BEST OF 2024 — Η γνώμη των συντακτών του Rock Hard (Μέρος 4 / 6–10)

0
Best of

Best of

Συνεχίζουμε την αντίστροφη μέτρηση για τα καλύτερα άλμπουμ της χρονιάς, όπως τα ψήφισε η συντακτική ομάδα του Rock Hard. Σειρά έχουν οι δίσκοι που βρέθηκαν στις θέσεις από τη 6η μέχρι την 10η, ουσιαστικά μία ανάσα από τα πέντε κορυφαία και οι διαφορές ανάμεσά τους είναι για μία ακόμη χρονιά μικρές!
(Ο τρόπος βαθμολόγησης είναι ο εξής: Σε κάθε λίστα ο πρώτος δίσκος παίρνει 20 βαθμούς, ο δεύτερος 19, ο τρίτος 18 κ.ο.κ. Για κάθε επανεμφάνιση σε λίστα, υπάρχει bonus δύο βαθμών. Σε περίπτωση ισοβαθμίας, μετράμε α) ποιος δίσκος υπάρχει σε περισσότερες λίστες και β) ποιος είχε υψηλότερη θέση.

Δείτε εδώ ποια άλμπουμ ήταν στις θέσεις 11-15
Δείτε εδώ ποια άλμπουμ ήταν στις θέσεις 16-20
Δείτε εδώ ποια άλμπουμ ήταν στις θέσεις 21-25

10. SAXON – “Hell, fire and damnation” (131 πόντοι)
“Ζωντανοί, φρέσκοι, ενθουσιώδεις λες και πρόκειται για πρωτάρηδες, οι SAXON του 2024 δίνουν για πολλοστή φορά το φιλί της ζωής στον καταταλαιπωρημένο κλασικομεταλλικό ήχο!”
(8 / 10, Γρηγόρης Μπαξεβανίδης)

9. EVERGREY – “Theories of emptiness” (137 πόντοι)
“Η καινοτομία για τους EVERGREY στο 14ο άλμπουμ τους, είναι στην διάθεση, η οποία είναι πιο θετική και σε συνδυασμό με την προσεγμένη διάρκεια (των τραγουδιών, αλλά και του άλμπουμ στο σύνολό του), κάνουν το “Theories of emptiness” τόσο ευχάριστο.”
(8,5 / 10, Γιώργος Κουκουλάκης)

8. FIREWIND – “Stand united” (142 πόντοι)
“Ξεπέρασαν τις προσδοκίες μου, όχι επειδή δεν περίμενα τους FIREWIND να είναι σε φόρμα, αλλά επειδή μου άρεσε το προηγούμενο άλμπουμ τόσο πολύ. Εν τέλει, όχι μόνο με ενθουσίασε το “Stand united”, αλλά έφτασε να διεκδικεί την κορυφή στις προτιμήσεις μου.”
(9 / 10, Γιώργος Κουκουλάκης)

7. BRUCE DICKINSON – “The mandrake project” (145 πόντοι)
“Αν το “Chemical wedding” είναι στην κορυφή και τα “Accident…” και “Tyranny…” ακολουθούν κατά πόδας, το “The mandrake project”, βρίσκεται πάρα πολύ κοντά τους, δίχως μάλιστα να είναι ο φτωχός συγγενής.”
(8 / 10, Σάκης Φράγκος)

6. NESTOR – “Teenage rebel” (149 πόντοι)
“Είναι αξιοσημείωτο το γεγονός ότι οι NESTOR φανερώνουν μία εξαιρετική άνεση να συνθέτουν πολύ όμορφα hard rock κομμάτια χωρίς καμία διάθεση προσαρμογής στη σύγχρονη πραγματικότητα. Από μένα είναι ναι…ειδικά τώρα, με αυτό το δίσκο.”
(8,5 / 10, Σάκης Νίκας)

Αύριο, Τρίτη, τα πέντε πρώτα άλμπουμ του 2024, σύμφωνα με τους συντάκτες του Rock Hard, αλλά και οι μεγαλύτερες απογοητεύσεις! Μείνετε συντονισμένοι!

  • https://noc.ezhellas.com:44450/live
  • Rock Hard Radio
  • rock hard greece