Η αλήθεια είναι ότι δεν είμαι από τους φανατικούς της εγχώριας alt rock/grunge σκηνής, οπότε η επαφή μου με αυτή γίνεται όταν έρχεται κάποιος δίσκος προς παρουσίαση ή όταν βλέπει το φως μια εξαιρετική κυκλοφορία ή καμιά φορά όταν συμβαίνουν και τα δύο. Μια τέτοια περίπτωση είναι το πρώτο ομότιτλο Ep των BREATH AFTER COMA.
Παίρνοντας σκυτάλη από το εκπληκτικό “Payback” των SOLARMONKEYS, βουτάω ξανά στα βαθιά νερά του Ατλαντικού μπας και με ξεβράσει ο ωκεανός στην άλλη του άκρη. Το “Breath After Coma” αποδεικνύεται το κατάλληλο μεταφορικό μέσο για το ταξίδι, όχι μόνο στον χώρο αλλά και πίσω στον χρόνο. Με τρομερό εφόδιο μια καθάρια και στιβαρή παραγωγή, που δίνει αυτή την ζεστή χροιά στις κιθάρες, αλλά και την καθοριστική συμβολή του Ορέστη Τ. στα φωνητικά, το Ep μας συστήνει με τον καλύτερο τρόπο τους σκοπούς του αθηναϊκού τετραμελούς γκρουπ. Όπως λένε κι οι ίδιοι, σκοπός τους είναι να jamάρουν ώστε να βρουν τις ρίζες τους. Αυτό ακριβώς κάνει ο δίσκος, όχι μόνο για τους ίδιους αλλά και για όσους έχουν στην κορυφή των προτιμήσεών τους μπάντες όπως οι PEARL JAM, μιας κι ο ήχος γέρνει περισσότερο προς αυτή την πλευρά της grunge.
Από ‘κει και πέρα ο δίσκος περιέχει έξι δυνατά κομμάτια, από τα οποία ξεχώρισα τα δύο τελευταία, “Betray Me” και “Fake Gun”, καθώς πιστεύω ότι σε αυτά η μπάντα πιάνει το μάξιμουμ των δυνατοτήτων της. Το “Betray Me” πρόκειται για μια δυναμική μπαλάντα, βαθιά επηρεασμένη από την συνθετική προσέγγιση του Corey Taylor, ενώ το “Fake Gun” προσπαθεί να συγκεράσει όλα τα στοιχεία του ήχου -λίγο stoner, λίγο grunge και rock ‘n’ roll- των BREATH AFTER COMA μέσα από ένα υπερ-groovάτο πρίσμα.
Πρώτο δείγμα λοιπόν… θετικότατο. Εν αναμονή της συνέχειας.
Νίκος Ζέρης
