ONOMA ALBUM: “Blooddrunk”
ΕΤΟΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ: 2008
ΕΤΑΙΡΕΙΑ: Spinefarm
ΠΑΡΑΓΩΓΟΣ: Mikko Karmila
ΣΥΝΘΕΣΗ ΜΠΑΝΤΑΣ:
Alexi Laiho – lead φωνητικά, lead κιθάρα
Roope Latvala – ρυθμική κιθάρα, backing vocals
Janne Wirman – πλήκτρα
Henkka Seppälä – μπάσο, backing vocals
Jaska Raatikainen – drums
Βρισκόμαστε στο 2005 και οι CHILDREN OF BODOM έχουν κυκλοφορήσει το “Are you dead yet?”, που έχει κάνει την Αμερική να παραμιλά με την πάρτη τους. To “Are you dead yet?”, λειτούργησε για την παρέα του Alexi Laiho ως η μουσική συνέχεια του “Hate crew deathroll” και τους άνοιξε την πύλη για την Αμερική, ενώ στην Ευρώπη, που είχαν κάνει από νωρίς τον χαμούλη τους, εδραίωσαν και έφτασαν σε πιο μεγάλα επίπεδα το όνομα τους. Και πως φρόντισαν οι Φινλανδοί να κινηθούν μετά από αυτό; Τρία χρόνια μετά κυκλοφορούν το μετριότατο “Blooddrunk” και μας αφήνουν με την εξής απορία.. Γιατί;
Για αρχή, οι CHILDREN OF BODOM ανέκαθεν είχαν ένα πολύ δικό τους και ξεχωριστό ήχο, που η οποιαδήποτε ταμπέλα που τους κοτσάραμε, απλά περιόριζε το φάσμα της μουσικής του συγκροτήματος. Στα όρια του σκανδιναβικού melodeath με στοιχεία από power, black (στις αρχές τους) και thrash, οι COB πάντα παρέδιδαν σε κάθε άλμπουμ ένα άκρως τεχνικό και άρτιο σύνολο τραγουδιών, με τα solos του Laiho να επαναπροσδιορίζουν την έννοια του βιρτουόζου, οι μελωδίες να βρίσκουν πάντα χώρο μέσα σε υψηλές ταχύτητες ρυθμών και τα πλήκτρα να παίζουν πάντα πρωταγωνιστικό ρόλο.
Τι έγινε όμως με το “Blooddrunk”; O Alexi Laiho ήθελε έναν δίσκο που θα thrash-ιζε περισσότερο και το κατάφερε. Έτσι λοιπόν τα πλήκτρα στο “Blooddrunk” έχουν υποχωρήσει αισθητά, έχοντας δώσει περισσότερο χώρο στις κιθάρες του Laiho και του Latvala. Αυτό που χάθηκε όμως στο “Blooddrunk” είναι ικανότητα σύνθεσης τραγουδιών που να τραβούν το ενδιαφέρον. Υπάρχουν οι καλές στιγμές, όπως το ομώνυμο τραγούδι του άλμπουμ που ακόμα τιμάται με την παρουσία του στο setlist της μπάντας, αλλά σε ένα γενικότερο πλαίσιο, το “Blooddrunk” δεν είναι το άλμπουμ που περιέχει τα τραγούδια των BODOM που θα σε πιάσουν από τα μαλλιά και θα τα έχεις στο repeat μέχρι να λιώσει ο δίσκος. Τα μουσικά κλισέ των Φινλανδών φωνάζουν παρόν και εδώ, όπως οι εναλλαγές στα solo μεταξύ του Laiho και του πληκτρά Wirman. Εκνευριστικό όμως είναι το γεγονός πως μετά από 11 χρόνια ύπαρξης του συγκροτήματος, οι στίχοι παρέμειναν αστείοι. Και μπορεί στο θέμα των στίχων αρκετός κόσμος να μην δίνει ιδιαίτερη βάση, μία αρνητική εντύπωση όμως δημιουργείται όταν από το 1997 μέχρι το 2008 που κυκλοφόρησε το “Blooddrunk, οι στίχοι περιορίζονται μόνο στις λέξεις fuck, blood, hate, drunk κτλ.
Σίγουρα θα υπάρχουν οπαδοί που θα τους άρεσε αυτή εδώ η κυκλοφορία. Παρόλα αυτά όμως, και σε σύγκριση με ότι είχαν κυκλοφορήσει οι CHILDREN OF BODOM μέχρι εκείνη την στιγμή, το “Blooddrunk” ήταν ο πιο αδύναμος δίσκος του συγκροτήματος και μία από τις μεγαλύτερες απογοητεύσεις για το 2008. Ένα άλμπουμ όπου στα 35 λεπτά της διάρκειας του, κατάφερε να μας συγκινήσει ελάχιστα.
Did you know that:
-Στην UK edition του άλμπουμ περιέχονται οι διασκευές στα τραγούδια “Ghost riders in the sky”, “Lookin’ out my back door” και “Aces high”, από τους Stan Jones, CREEDENCE CLEARWATER REVIVAL και IRON MAIDEN αντίστοιχα.
– Το συγκρότημα γύρισε video clip για την διασκευή τους στο “Lookin’ out my back door”, το οποίο είναι πανομοιότυπο με το αρχικό video clip των CREEDENCE CLEARWATER REVIVAL.
-Το άλμπουμ πούλησε 20.000 αντίτυπα την πρώτη εβδομάδα που κυκλοφόρησε.
Δημήτρης Μπούκης
Από κάτω, μπορείτε να διαβάσετε την παρουσίαση που είχε γίνει στο δίσκο, στο έντυπο Rock Hard, από τον Ορφέα Σπηλιωτόπουλο.
CHILDREN OF BODOM – “Blooddrunk” (Spinefarm Records)
Όταν κυκλοφόρησαν το πολύ μέτριο και αρκετά αδιάφορο “Are you dead yet?” πριν μερικά χρόνια η αλήθεια είναι πως πολλοί διατύπωσαν την άποψη ότι όλα τα καλά συγκροτήματα δικαιούνται να κάνουν μια μικρή κοιλιά κάποια στιγμή στην καριέρα τους. Αυτό δεν απορρέει τόσο ίσως από την ανάγκη να δικαιολογήσει κάποιος ένα συγκρότημα που του αρέσει όταν εκείνο κυκλοφορεί μια σαχλαμάρα αλλά περισσότερο μάλλον λόγο της ιστορικής αλήθειας του γεγονότος αυτού. Και οι IN FLAMES έχουν βγάλει μέτρια (ή μέτριες) κυκλοφορίες, και οι IRON MAIDEN, οι MEGADETH (ου καλά είσαι!), οι SEPULTURA, οι BLACK SABBATH…. όλοι! Βέβαια για να ισχύσει ο κανόνας αυτός εννοείται πως κάποια στιγμή θα πρέπει επιτέλους το συγκρότημα αυτό (στην προκειμένη οι CHILDREN OF BODOM) να κυκλοφορήσει κάτι το οποίο να μπορεί να αποκαταστήσει την τάξη των πραγμάτων. Δυστυχώς αυτό τον μήνα δεν μπορώ να πω ότι οι COB κατάφεραν να κάνουν κάτι με την καινούργια τους κυκλοφορία, το “Blooddrunk”.
Θα περίμενε κανείς τους Φινλανδούς, μετά από τρία χρόνια, να μας “χτυπήσουν” με κάτι συγκλονιστικό και πρωτότυπο όπως μας είχαν συνηθίσει άλλωστε για αρκετά χρόνια με φοβερές δισκάρες όπως τα “Something wild”, “Follow the reaper” κλπ. Αντ’ αυτού αποφάσισαν να κυκλοφορήσουν ένα CD το οποίο κυριολεκτικά δε σου κάνει καμία αίσθηση! Και όταν σε προηγούμενες κυκλοφορίες τους σου μένανε έντονα χαραγμένα στη μνήμη τραγούδια όπως τα “Lake bodom”, “Every time I die”, “Downfall”, “Sixpounder” κλπ, μετά από 2-3 πλήρεις ακροάσεις του “Blooddrunk” το μόνο που θυμάσαι είναι το πόσο καλούτσικο είναι το ομώνυμο track και άντε πόσο συμπαθητικό ακούγεται το τραγούδι “Tie my rope”. Μέχρι και το εξώφυλλο, μια σκέτη μπούρδα είναι. Τι άλλο να πω; Πλήρης απογοήτευση από ένα πολύ σπουδαίο σχήμα. Κρίμα…
5,5 / 10
Ορφέας Σπηλιωτόπουλος
