a
ΟΝΟΜΑ AΛΜΠΟΥM: “Odyssey” – YNGWIE J. MALMSTEEN’S RISING FORCE
ΕΤΟΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ: 1988
ΠΑΡΑΓΩΓΟΣ: Yngwie Malmsteen, Jeff Glixman, Jim Lewis
EΤΑΙΡΙΑ: Polydor
ΣΥΝΘΕΣΗ ΜΠΑΝΤΑΣ:
Φωνητικά – Joe Lynn Turner
Κιθάρα – Yngwie Malmsteen
Μπάσο – Yngwie Malmsteen, Bob Daisley
Τύμπανα – Anders Johansson
Πλήκτρα – Jens Johansson
Ο Yngwie Malmsteen, έχει βγάλει μία σειρά από μοναδικούς δίσκους, “Rising force”, “Marchin out”, “Trilogy”, που του έχουν προσδώσει τον χαρακτηρισμό του Guitar Hero, αλλά δεν είχε την εμπορική επιτυχία που θα ήθελε, πέρα από την προσωπική αναγνώριση για το αναμφισβήτητο κιθαριστικό του ταλέντο. Έτσι λοιπόν, ένα χρόνο μετά το “Trilogy”, το 1987, πήρε στην μπάντα του τον τραγουδιστή των RAINBOW, Joe Lynn Turner, αλλά και τον μπασίστα του Ozzy Osbourne, Bob Daisley, με σκοπό να κάνει μία all-star μπάντα, αλλά ένα δίσκο που να του έδινε την απαραίτητη ώθηση ώστε να κάνει το βήμα παραπάνω, κρατώντας τους βιρτουόζους αδερφούς Johansson, (Anders και Jens σε ντραμς και πλήκτρα αντίστοιχα).
Έλα όμως που η ζωή δεν στα φέρνει όπως θέλεις… Μια στραβοτιμονιά και κάρφωσε την Jaguar που οδηγούσε σ’ ένα δέντρο, μένοντας σε κώμα για μία εβδομάδα (επιβιώνοντας από θαύμα), απέκτησε όμως ένα νευρικό κουσούρι στο δεξί του χέρι, όπου κανείς δεν ήξερε αν θα μπορούσε να παίζει τα ασύλληπτα μουσικά θέματα που έπαιζε πριν το ατύχημα. On top of that, που λένε και στο χωριό μου, πεθαίνει και η μητέρα του από καρκίνο και με την πολύτιμη υποστήριξη (ηθική και χρηματική) του Joe Lynn Turner, μπαίνουν στο στούντιο να ηχογραφήσουν τον –όπως αποδείχτηκε- εμπορικά πιο επιτυχημένο δίσκο τους, το “Odyssey”, με τον ταιριαστό τίτλο, αν αναλογιστεί κανείς τις περιπέτειες που τράβηξε ο Σουηδός κιθαρίστας…
Υπάρχουν πολλοί οπαδοί του Malmsteen που θεωρούν ότι με το άλμπουμ αυτό ξεπουλήθηκε, αλλά προφανώς είναι κι εκείνοι που θεωρούν ότι μετά τα τρία πρώτα άλμπουμ, σταμάτησε να βγάζει μουσική, οπότε δεν μπορούμε να συζητήσουμε με ίσα μέτρα και σταθμά. Δίσκος που ξεκινά με το “Rising force”, είναι καταδικασμένος να είναι ΤΟΥΜΠΑΝΟ!!! Ναι, υπάρχουν μερικές cheesy στιγμές, όπως το πρώτο single, “Heaven tonight”, που το video clip του παιζόταν αρκετά στο MTV, αλλά, διάολε, στα 80’s βρισκόμαστε, τότε που ένα καλό τραγούδι σ’ αυτό το ύφος, αρκούσε για να σου ανοίξει τις πόρτες της εμπορικής επιτυχίας.
Προσωπικά, λατρεύω τις μελωδικές στιγμές του άλμπουμ, το “Hold on”, το “Now is the time”, το “Crystal ball”, τα γκάζια του “Riot in the dungeons” και του “Faster than the speed of light”, το μυθικό mid tempo “Déjà vu” και το εξαιρετικό instrumental “Krakatau”, όπως και την καθαρή μπαλάντα, “Dreaming (Tell me)”. Τα είπα σχεδόν όλα, αφήνοντας δύο μικρά, κιθαριστικά ιντερλούδια. Ναι, θεωρώ ότι ο δίσκος αυτός είναι πληρέστατος και φανέρωσε μία διαφορετική πτυχή του Yngwie. Πέραν του ότι δεν μπορείς να διανοηθείς ότι αυτός ο κιθαρίστας λίγους μήνες πριν ήταν κλινικά νεκρός, με σοβαρό νευρικό πρόβλημα στο δεξί του χέρι, άφησε πολλά περιθώρια στους μουσικούς τους τον περιστοίχιζαν, ιδιαίτερα στον Jens Johansson στα πλήκτρα, να βάλουν κάτι από τον προσωπικό τους χαρακτήρα κι ο ίδιος, «περιόρισε» τα κιθαριστικά του σόλο, στα απολύτως απαραίτητα (αν μπορεί κανείς να το πει αυτό για τον Malmsteen), αφού δεν σολάριζε καθ’ όλη τη διάρκεια του κομματιού. Οι συνθέσεις είναι πιο στιβαρές κι όχι προσανατολισμένες μόνο στην κιθάρα, πιο εμπορικές αν θέλετε, όχι όμως με αρνητική έννοια, κάτι που –κατά τη γνώμη μου- συνέβη στο “Eclipse” λίγα χρόνια αργότερα. Μετά από τόσα χρόνια, ακόμα δεν μπορώ να καταλήξω ποιος δίσκος είναι ο αγαπημένος μου από τους RISING FORCE: “Marching out”; “Trilogy”; “Odyssey”; Δεκάρια και τα τρία, διαλέγετε και παίρνετε…
Did you know that:
• Για να κάνεις μεγάλη εμπορική επιτυχία, δεν αρκεί μόνο ένας καλός δίσκος και το video clip σου σε rotation στο MTV. Χρειάζεται και μία καλή περιοδεία και ο Yngwie έβαλε τον Turner να φιλήσει κατουρημένες ποδιές για να βγουν με την μπάντα του Ronnie James Dio, που λίγο καιρό πριν, είχαν βγάλει το “Dream evil”. Όντως κάτι τέτοιο έγινε, αλλά η συμπεριφορά του Σουηδού υπήρξε επιεικώς απαράδεκτη σε όλη τη διάρκεια της περιοδείας, κλείνοντας πολλές πόρτες κι εκθέτοντας τον Turner που μεσολάβησε για να γίνει η δουλειά. Ακόμα γελάω με τις ιστορίες που μου έλεγε ο Turner για εκείνη την περιοδεία και τα καμώματα του Malmsteen, κολλημένοι στην κίνηση κάπου στην Κηφισίας ένα απόγευμα…
• Το “Odyssey”, ακολούθησε το εξαιρετικό live άλμπουμ “Trial by fire: Live in Leningrad”, ένα οπτικοακουστικό δείγμα που έκλεινε μία ολόκληρη εποχή…
• Δεν πρόκειται να ξεχάσω τις φωτογραφίες για την προώθηση του δίσκου στα περιοδικά της εποχής, με τον Malmsteen να επιδεικνύει τη (μία και μοναδική, όπως μου έλεγε ο Turner) Ferrari του και τα πανάκριβα Rolex ρολόγια του!!! Είπαμε όμως… 80’s τότε, άλλες εποχές.
Σάκης Φράγκος
