a
ΟΝΟΜΑ ΑΛΜΠΟΥΜ: “In a reverie” – LACUNA COIL
ΕΤΟΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ: 1999
ΕΤΑΙΡΕΙΑ: Century Media
ΠΑΡΑΓΩΓΟΣ: Waldemar Sorychta
ΣΥΝΘΕΣΗ:
Cristina Scabbia / Andrea Ferro – φωνητικά
Cristiano Migliore – κιθάρα
Marco Coti Zelati – μπάσο
Cristiano Mozzati – τύμπανα
Ντεμπούτο με χαρακτήρα, εξαιρετικό ήχο και μια αισθητική που ταίριαζε απόλυτα με τα ζητούμενα της εποχής. Άλλωστε στο κλείσιμο αυτής της δεκαετίας, υπήρχε έντονο ενδιαφέρον για συγκροτήματα με γυναικεία φωνητικά και οι LACUNA COIL, με έντονους τους παραλληλισμούς με τους THE GATHERING, μας παρουσίαζαν ένα αργόσυρτο ατμοσφαιρικό metal με τα καθαρά και μελωδικά φωνητικά της πανέμορφης Cristina Scabbia, σε συνδυασμό με την πιο σκληρή και μονοδιάστατη φωνή του Andrea Ferro.
Ο χαρακτηρισμός “gothic metal” ίσως ακούγεται κάπως ρομαντικός σήμερα, όμως το 1999 τον χρησιμοποιούσαμε κατά κόρον για να περιγράψουμε ακριβώς αυτό που παρουσίαζαν οι Ιταλοί. Για χρόνια οι συνθέσεις τους ανήκαν αποκλειστικά στον μπασίστα και τον κιθαρίστα τους, με το “In a reverie” να είναι πρώτη τους ολοκληρωμένη απόπειρα. Η Century Media, είχε τον ιδανικό μαέστρο που οδήγησε τους νεαρούς LACUNA COIL σε εκείνα τα πρώτα τους βήματα. Ο πολυπράγμων Waldemar Sorychta, εκτός από του GRIP INC, εκείνη την εποχή έκανε παραγωγή σε ό,τι σχεδόν περνούσε από τα γραφεία της Γερμανικής εταιρείας. Διόλου ευκαταφρόνητος κατάλογος σχημάτων που καθόρισαν τα ακούσματά μας εκείνα τα χρόνια (SAMAEL, MOONSPELL, TIAMAT, THE GATHERING, SENTENCED, THERION και άλλα).
Το “In a reverie” φανερώνει μια μπάντα ώριμη, που πατάει γερά στα πόδια της, έχει μουσικό χαρακτήρα και ποιοτικές συνθέσεις. Από το δυνατό “Circle” που ανοίγει το άλμπουμ δίνοντας το μουσικό του στίγμα, μέχρι το ιδιαίτερο και εσωστρεφές “To myself I turned”. Η ατμόσφαιρα που δημιουργεί η πεντάδα, σε ταξιδεύει, όπως το “Cold” και το φοβερό “Honeymoon suite”.
Η μπάντα είχε από νωρίς συνειδητοποιήσει την ώθηση που τους δίνει η παρουσία της Scabbia, τόσο λόγω εμφάνισης, αλλά και λόγω της πανέμορφης φωνής της, οπότε της δίνουν αρκετό χώρο στο ντεμπούτο τους για να ξεδιπλώσει τις αρετές της. Ο Ferro, πιο περιορισμένος, αλλά όσο χρειάζεται για να δώσει περισσότερη διάσταση στις συνθέσεις που το ζητούν. Οι κιθάρες έχουν βαριά ριφ, αλλά πάμπολλα καθαρά μέρη και μερικά ακουστικά. Το ρυθμικό μέρος γεμίζει με όγκο τον ήχο τους, δίχως να σκεπάζει κάποιον και παρότι μιλάμε για το πρώτο τους άλμπουμ, το “In a reverie” είναι ισορροπημένο και ώριμο. Ακούγοντας το τελευταίο “Falling again”, καταλαβαίνει κανείς πόσο καλοδουλεμένοι ήταν οι LACUNA COIL ακόμα και στο ντεμπούτο τους.
Μια μπάντα που αγαπήσαμε τόσο πολύ, ακριβώς πριν 20 χρόνια μας συστήθηκε με το πρώτο της ολοκληρωμένο άλμπουμ της (είχε προηγηθεί ένα ΕΡ το 1998) και από τότε πιστά τους ακολουθούμε.
Γιώργος “Stately lover” Κουκουλάκης
