ΟΝΟΜΑ ALBUM: “Shot To Hell” – BLACK LABEL SOCIETY
ΕΤΟΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ: 2006
ΕΤΑΙΡΙΑ: Roadrunner Records
ΠΑΡΑΓΩΓΟΣ: Zakk Wylde, Michael Beinhorn
ΣΥΝΘΕΣΗ ΜΠΑΝΤΑΣ:
Φωνητικά/Κιθάρα/Πιάνο – Zakk Wylde
Κιθάρα – Nick Catanese
Μπάσο – John DeServio
Τύμπανα – Craig Nunenmacher
To 2006 ο υπέρτατος Zakk Wylde επανέρχεται χωρίς διάλειμμα με τον έβδομο studio δίσκο του σε λιγότερο από 8 έτη. Στα χρόνια αυτά, παράλληλα με τον χρόνο που πέρναγε με την 4μελή τότε οικογένεια του (6μελή πλέον), έγραφε ασταμάτητα για τους BLACK LABEL SOCIETY, για τον Ozzy Osbourne, περιόδευε και με τις δύο μπάντες και κράτησε σε αξιοπρεπέστατα επίπεδα την προσωπική του δουλειά. Ένας από τους κορυφαίους κιθαρίστες της γενιάς του, αν όχι ο κορυφαίος . . . Με ποικίλη, ποιοτική δημιουργικότητα και παραγωγικότητα συνολικά.
Ο δίσκος “Shot To Hell” ήταν ο διάδοχος του πολύ επιτυχημένου “Mafia”, που είχε κυκλοφορήσει ένα χρόνο πριν πουλώντας κοντά στις 300.000 κόπιες μόνο στην Αμερική και έφτασε στην θέση 15 στο Billboard200. Με τις προσδοκίες να είναι στα ύψη, ο ερχομός του “Shot To Hell” εν μέρει δίχασε τους οπαδούς της μπάντας, μιας και διαφοροποιήθηκε αρκετά μουσικά έχοντας αρκετές μπαλάντες σε σχέση με το παρελθόν.
Ως προς το βαρύ υλικό του άλμπουμ, τα περισσότερα από τα τραγούδια είναι κλασικά BLS. Είναι το είδος με το οποίο είμασταν ήδη εξοικειωμένοι όπως τα “Concrete Jungle”, “Faith Is Blind”, “Black Mass Reverends”, “Give Yourself To Me”, και “Blacked Out World” τα οποία είναι σκοτεινά, mid-tempo τραγούδια με τον χαρακτηριστικό ήχο της κιθάρας του Zakk και το ξεχωριστό στυλ που τραγουδάει. Τα φωνητικά του τα έχει διαφοροποιήσει λίγο σε κάποια τραγούδια, για να προσδώσει συναίσθημα και μια διαφορετική ροή. Όσον αφορά στην σύνθεση υπάρχει μία ποικιλία στο δίσκο. Σε κάποια τραγούδια υπάρχουν διαφοροποιήσεις, όπως στο “Hell Is High” όπου το τραγούδι είναι κατά κανόνα βασισμένο στα φωνητικά του, το “New Religion” που περιλαμβάνει μία όμορφη εισαγωγή με πιάνο και ένα «σκαλωμένα» διεστραμμένο riff και το “Blood Is Thicker Than Water” όπου «βγαίνει μπροστά» ένα καθαρό σημείο στην ρυθμική κιθάρα και συνοδεύεται με ένα ωραίο solo και “light” φωνητικά.
Οι μπαλάντες του άλμπουμ είναι προβλέψιμες μεν, αλλά στιβαρές και με πολύ συναίσθημα. Τραγούδια όπως τα “Lead Me To Your Door”, “The Last Goodbye”, και “Nothing’s The Same” δίνουν άλλη κλάση στον δίσκο. Το αίσθημα της μελαγχολίας και της νοσταλγίας, σε συνδυασμό με τα υπόλοιπα πιο heavy και επιθετικά τραγούδια κάνουν ένα εξαιρετικό σύνολο. Τα γυναικεία φωνητικά στο “Sick Of It All” είναι μια ωραία πινελιά και εκπέμπουν ένα Southern Rock Vibe.
Ο δίσκος “Shot To Hell”, παρόλη την μουρμούρα και γκρίνια από μικρή μερίδα οπαδών της μπάντας που έχουν μείνει στην εποχή του “Sonic Brew” και “Stronger Than Death”, στην πραγματικότητα κέρδισε οπαδούς παρά έχασε, καθώς η μουσική ποικιλία και η πιο ευαίσθητη πλευρά που έβγαλε ο καλλιτέχνης, δημιούργησε ένα ξεχωριστό δίσκο. Σημαντικό ρόλο στην αισθητή αλλαγή μουσικά είχε και η προσέγγιση γραψίματος και ηχογράφησης όπου άλλαξε τελείως αυτή την φορά. Ο Zakk Wylde μπήκε στο στούντιο χωρίς να υπάρχουν ιδέες και το αποτέλεσμα του δίσκου προέκυψε τζαμάροντας και αυτοσχεδιάζοντας με την υπόλοιπη μπάντα.
Ο “Shot To Hell” δεν είναι ρηξικέλευθος δίσκος, αλλά δεν νομίζω πως έχει κανείς την απαίτηση ο Zakk Wylde να «ανακαλύψει εκ νέου τον τροχό». Όταν λέει “BLACK LABEL SOCIETY” στο εξώφυλλο, ξέρει ο καθένας τι θα ακούσει. Ατόφιο metal με εξαιρετικές κιθάρες, καταιγιστικά solos, και συναισθηματικές εναλλαγές που σε οδηγούν από την νοσταλγία με τα γεμίσματα των τραγουδιών με το πιάνο, σε κατάσταση να παρτάρεις με άφθονη μπύρα με τις heavy συνθέσεις του. Το “Shot To Hell” είναι ένας από τους πιο διαφοροποιημένους δίσκους του αλλά και ένας από τους καλύτερους των BLACK LABEL SOCIETY.
Did you know that:
1. To εξώφυλλο του δίσκου με τις 3 καλόγριες να παίζουν μπιλιάρδο κυκλοφόρησε κατόπιν πιέσεως της εταιρίας. Το αρχικό εξώφυλλο που ήθελε ο Zakk Wylde ήταν οι τρεις καλόγριες να κρατάνε 3 καραμπίνες, τo οποίο κυκλοφόρησε τελικά ως εξώφυλλο του πρώτου single του δίσκου, “Concrete Jungle”.
2. Στον δίσκο αυτό συνεργάστηκε για πρώτη και τελευταία φορά (μέχρι σήμερα) με την Roadrunner Records.
3. Στο Billboard200, ο δίσκος “Shot To Hell” έφτασε στη θέση 21.
4. Την χρονιά που κυκλοφόρησε ο “Shot To Hell”, ο Zakk Wylde μπήκε στο Hollywood Rock Walk of Fame, για την συνεισφορά του και την πετυχημένη μουσική του καριέρα.
Θάνος Κολοκυθάς
Ακολουθεί η παρουσίαση που είχε γίνει στο έντυπο ROCK HARD, στο τεύχος Σεπτεμβρίου 2006, από τον Στέλιο Μπασμπαγιάννη:
Η επιστροφή του Zakk Wylde, μετά το πολύ καλό “Mafia”, έρχεται να βρει ακριβώς το στόχο. Από το χιουμοριστικό και “πειραγμένο” εξώφυλλο μέχρι τα τραγούδια καθ’ αυτά, πρόκειται για μια δουλειά που συνδυάζει όλο τον γνωστό ήχο των BLACK LABEL SOCIETY, αλλά και των προσωπικών, πιο ακουστικών δουλειών του ταλαντούχου κιθαρίστα. Σε αντίθεση με την επί σκηνής βαβούρα, εδώ κυριαρχούν τα ατελείωτα σόλο, τα αλά Ozzy φωνητικά κι ένα rhythm section πιο σφιχτό και από την τσέπη του Σκρουτζ. Καταιγιστικά τα πρώτα τραγούδια, φέρνουν στο νου, τα πιο γρήγορα τραγούδια από τα “Blessed hellride”, “Mafia” κι ενώ περιμένει το τελικό χτύπημα, η διάθεση αλλάζει με καθαρόαιμες νέο-νότιες μπαλάντες. Ακούστε τα “Give your self to me”, ”Lead me to your door” και θα νιώσετε τη σκιά του Duanne Allman να πέφτει βαριά στους BLACK LABEL SOCIETY. Συνεργός στο όλο αποτέλεσμα, η πολύ καλή παραγωγή που αναδίδει το βρώμικο hard rock ήχο του σχήματος, χωρίς να παραμορφώνει, ενώ τα φωνητικά για μια ακόμα φορά παρουσιάζουν βελτίωση. Το πιο ισορροπημένο έως σήμερα άλμπουμ των BLACK LABEL SOCIETY, τους βρίσκει, να μην έχουν προοδεύσει, αλλά να έχουν δουλέψει το μουσικό τους χαρμάνι, δημιουργώντας ένα μοναδικό ήχο, μεταξύ southern, doom, 70’s hard rock, heavy metal. Απλά μια πολύ καλή δουλειά, με τρομερές κιθάρες.
8 / 10
Στέλιος Μπασμπαγιάννης
Κι εδώ, μπορείτε να διαβάσετε τη συνέντευξη που είχε παραχωρήσει ο Zakk Wylde στον Στέλιο Μπασμπαγιάννη, για τον ίδιο δίσκο, εκείνη την περίοδο…
BLACK LABEL SOCIETY interview
“Zakk says Nuns have fun, too”
Η πρόταση να μιλήσω με το Zakk Wylde, μια Δευτέρα βράδυ, με βρήκε ψυχολογικά απροετοίμαστο. Όμως η επιθυμία μου να ρωτήσω κάποια πράγματα έναν αποσκιρτήσαντα νότιο, μ’ έκανε να ενδώσω. Τελικά άφησα τις πολιτικές ερωτήσεις στην άκρη και πήρα απαντήσεις γεμάτες χιούμορ, ειλικρίνεια και μάλλον ακατάλληλες για ανηλίκους και φίλους του αντι-αλκοολικού αγώνα. Απολαύστε ένα κιθαρίστα που αν μη τι άλλο, έχει το rock ‘n’ roll σημαία του και τη μόδα, γραμμένη στις μπότες του.
Πού σε πετυχαίνω Zakk;
Στην Καλιφόρνια.
Άρα εκεί έχετε πρωί…
Ακριβώς είναι μια πολύ ωραία μέρα.
Λοιπόν εδώ είναι ήδη 10 το βράδυ, οπότε ας ξεκινήσουμε. Ποιος είχε την ιδέα για το εξώφυλλο; Δε νομίζεις ότι μπορεί να σας προκαλέσει προβλήματα σε μια χώρα τόσο πουριτανική όσο οι ΗΠΑ;
Όχι, δεν το νομίζω, καλόγριες που παίζουν μπιλιάρδο και καπνίζουν, δε βρίσκω κάτι το σατανικό σε αυτό. Είναι κλασικό BLACK LABEL SOCIETY χιούμορ. Για να είσαι στην μουσική βιομηχανία και να την αντέξεις, το χρειάζεσαι αυτού του είδους το χιούμορ, με τόσα καθάρματα γύρω μας.
Αυτή την φορά είχατε ην καλύτερη ισορροπία μεταξύ του ακουστικού και του ηλεκτρικού ήχου σας, από την εποχή του “Blessed hellride”. Δείχνεις μια στροφή προς την μελωδία σε σχέση με την παραμόρφωση των αρχικών άλμπουμ σας. Υπάρχει λόγος που έγινε αυτό;
Είναι ότι κάνουμε σε όλα τα άλμπουμ. Μπήκαμε στο στούντιο και γράψαμε δεκατρία τραγούδια. Όταν μπαίνουμε στο στούντιο θέλουμε να διατηρούμε τον αυθορμητισμό μας. Όταν δουλεύεις συνεχώς ένα τραγούδι και δε σταματάς, είναι καλύτερα, καθώς με τις αλλαγές χάνεις το στόχο σου. Δεν ξέρεις πια να ξεχωρίσεις το σωστό χρώμα. Δεν το έχω κάνει ποτέ να ηχογραφώ το ίδιο άλμπουμ για 2 χρόνια.
Σαν τους DEF LEPPARD.
Ακριβώς, κοίτα τους GUNS N’ ROSES. Ο Axl, δουλεύει το άλμπουμ για δεκατρία χρόνια, πιο πολύ κι από όλη την ιστορία των LED ZEPPELIN. Όταν αυτοί έγραφαν το “Stairway to heaven” άραγε συζητούσαν αν θα το συμπεριλάβουν στο άλμπουμ; Τότε ηχογραφούσες για να το παρουσιάσεις το 1971, την ίδια χρονιά. Αν περνούσαν 20 χρόνια για να το βάλεις στο άλμπουμ, σίγουρα θα είχε αλλάξει η άποψη σου για το τραγούδι. Είσαι ενθουσιασμένος και λες έγραψα ένα τραγούδι και την άλλη εβδομάδα ενώ είσαι στο στούντιο έρχεται κάποιος από το συγκρότημα με ένα άλλο τραγούδι, για το οποίο είσαι και πάλι ενθουσιασμένος. Αυτό σημαίνει παραγωγικότητα…
Πολλοί νοσταλγούν τις ημέρες των PRIDE & GLORY. Θα μπορούσαμε να ελπίζουμε σε μια επιστροφή στον νότιο ήχο του άλμπουμ εκείνου;
Αυτή τη στιγμή όλο το ενδιαφέρον μου είναι στους BLACK LABEL SOCIETY.
Μιλώντας λοιπόν για τους BLACK LABEL SOCIETY, πώς βλέπεις την εξέλιξη σας από το πρώτο άλμπουμ έως σήμερα; Τις αλλαγές σας;
Είχαμε αρκετά προβλήματα με το αλκοόλ και τα λύσαμε, με το να γίνουμε πιο σκληροπυρηνικοί αλκοολικοί (γέλια).
Αυτό είναι το μόνο πράγμα που βλέπεις να αλλάζει με τα χρόνια;
Ακριβώς. Ακόμα μας βλέπω να παίζουμε μουσική, να εξασκούμαστε, μα το πρόβλημα με το ποτό έχει ξεφύγει.
Και πως προλαβαίνεις να εξασκείσαι και να πίνεις ταυτόχρονα;
Θέλει πολύ εξάσκηση γιατί έχω μόνο δύο χέρια, χρειάζομαι τρία, ένα για να παίζω, ένα για να πίνω και ένα για να μαλ******. Αν καταφέρω να βρω πώς γίνεται θα είναι σαν να ανακάλυψα Πλουτώνιο.
Θα πάρεις βραβείο Νομπέλ για αυτό…
Σίγουρα, θα μείνω στην ιστορία ως ο άνθρωπος που ανακάλυψε το τριπλό φαινόμενο “triple effect”!!!
Στο νέο άλμπουμ ανέλαβες εσύ την παραγωγή, για ποιο λόγο; Δε θα έδινε μια άλλη προοπτική ένας εξωτερικός παραγωγός;
Ξέρω τι θέλω. Οι LED ZEPPELIN είχαν εξωτερικό παραγωγό και κράτησε για… 2 δευτερόλεπτα. Θα πεις στον John Bohnam τι να κάνει σωστά; Δεν θα πετάξει τη μπαγκέτα, αλλά ολόκληρο το drum kit. Δεν ηχογραφούσαν απλά άλμπουμ, αλλά κομμάτια της ψυχής τους. Δεν είχαν γνωστούς παραγωγούς, ακριβοπληρωμένους, τους αρνήθηκαν και κάθε φορά όλοι έλεγαν για τον φρικτό ήχο τους. Τώρα όλοι προσπαθούν να αντιγράψουν τον ήχο τους… Όταν η εταιρία μας πρότεινε παραγωγό, τους είπα «Αν νομίζετε ότι κάποιος από έξω θα έρθει να μου πει πως να συνθέσω και να παίξω κιθάρα, πρέπει να ονειρεύεστε. Δε θα συμβεί κάτι τέτοιο, ποτέ». Θα πεις στον Tony Iommi πώς να γράψει το “Iron man”, τι του πάει καλά και τι όχι, στο δικό του τραγούδι; Εμείς γράφουμε το τραγούδι όπως πρέπει. Ξέρουμε τι θέλει, αν το τραγούδι πρέπει να είναι αιχμηρό, επίπεδο, τον τόνο, δεν θέλω κάποιον να μου πει, αν το τραγούδι μου είναι αιχμηρό, επίπεδο ή εκτός τόνου. Όταν έρχεται η ώρα, είμαι ο αυστηρότερος κριτής του εαυτού μου, πίστεψέ με. Το όλο πράγμα είναι ξεκάθαρο. Είπα στο Mike Beinhorn (executive producer), «έλα στο στούντιο, παίξε με την κονσόλα τους ήχους, διασκέδασε, όσο εμείς θα γράφουμε το άλμπουμ και βγάλε μερικά καλά χρήματα, αλλά μη μπλέκεις με τη διαδικασία». Αυτό είναι όλο. Ο Randy Staub έκανε πολύ καλή δουλειά με την μίξη, γιατί στη μίξη υπάρχει χώρος για ιδέες, που δεν τις είχες υπόψη σου, που δεν τις σκέφτηκες.
Σου δίνει μια άλλη προοπτική του ήχου σου.
Όπως το είπες αδερφέ. Η μίξη δίνει μια φρέσκια προοπτική, έναν ήχο που σκοτώνει. Την επόμενη μέρα πήγα και ρυθμίσαμε κάποια πράγματα, όπως τα ήθελα…
Τα μικρά εισαγωγικά μελωδικά τμήματα μεταξύ των τραγουδιών, δείχνουν μια άλλη σου πλευρά, πιο μελωδική και κινηματογραφική. Θα μπορούσαμε να περιμένουμε ένα αντίστοιχο άλμπουμ;
Σίγουρα, το θέλω πολύ, αν βρω το χρόνο. Η ημέρα δεν έχει αρκετές ώρες για εμένα με τις ασχολίες μου. Για αυτό δεν έχω το χρόνο ούτε να ξυριστώ, είμαι σαν κώ***. Πρέπει να με δεις.
Άσε ευχαριστώ, το αφήνω στη γυναίκα σου το καθήκον…
Το ξέρω, σε αντιλαμβάνομαι απόλυτα, να δεις τι λέει η γυναίκα μου γι’ αυτό!!!
Την συμπονώ αφάνταστα.
Έχει και αυτή πρόβλημα με το αλκοόλ πλέον…
Πιθανώς λόγω της εικόνας σου… Αλήθεια και τα σκυλιά σου (έχει φωτογραφηθεί συχνά με 2 rotweiler) πίνουν κι έχουν προβλήματα αλκοολισμού όπως εσύ;
Δεν είναι δικά μου, αλλά ενός φίλου μου, που τα έμαθε να πίνουν μπίρα όλη την ώρα!!! Του είπα ότι θα τα σκοτώσει, αλλά δεν το καταλαβαίνει.
Πιστεύεις ότι η φωνή σου περιορίζει τα τραγούδια σου; Δε θα άξιζε να δοκιμάσεις με έναν άλλο τραγουδιστή;
Τώρα πιστεύω ότι όλα γίνονται όπως θέλω, ίσως να μπορούσαμε καλύτερα αλλά στις αρμονίες κτλπ, με βοηθά και ο νέος μπασίστας κι είναι όλα καλά.
Οι στίχοι σου είναι εσωστρεφείς, με βάθος. Θεωρείς ότι είσαι λίγο υποτιμημένος ως στιχουργός; Τι σε ωθεί να γράφεις τέτοια τραγούδια σαν το “New religion” και το “Concrete jungle”; Τα πρώτα τραγούδια είναι λίγο πεσιμιστικά, ενώ όσο προχωρά το άλμπουμ η θεματολογία αλλάζει. Επίσης όλη η διάθεσή σου στιχουργικά εμφανίζει μια εσωστρέφεια. Από που πηγάζει αυτό το συναίσθημα; Τι συμβαίνει με το Zakk Wylde; Έχει να κάνει με αυτό το τραγούδι, ο θάνατος του Dimebag Darrel;
Καλή ερώτηση φίλε μου. Είναι κάτι που ούτε εγώ ξέρω να σου απαντήσω. Τι στο διάβολο συμβαίνει στο κεφάλι του Zakk Wylde;
Πολύ αλκοόλ!
Ίσως…(γέλια) Στο “Concrete jungle μιλάω για τη μουσική βιομηχανία, να καταλάβεις…
Και στο “Black mass reverends”;
Διάβαζα ένα βιβλίο για δικτάτορες σαν τους Χίτλερ, Ίντι Αμίν κι εμπνεύστηκα από αυτές τις καταστάσεις… Παίρνεις ιδέες από ένα βιβλίο, ένα άρθρο στην εφημερίδα, κάτι που βλέπεις στο δρόμο, καθημερινά ερεθίσματα.
Πιστεύεις ότι το κοινό σου σε βλέπει σαν κιθαρίστα και λιγότερο σαν στιχουργό. Το ρωτάω αυτό γιατί σε αυτό το επίπεδο κατ’ εμέ ξεπερνάς και τον Ozzy αρκετές φορές.
Πιστεύω ότι όταν πρωτοξεκίνησα ήμουν ο κιθαρίστας του Ozzy, με το δικό του σχήμα. Όπως όταν πρωτοξεκίνησε μόνος του ο Jimi Hendrix όλοι περίμεναν τί θα ακούσουν σε επίπεδο παιξίματος κιθάρας κι απλά είδαν ότι μπορούσε να τραγουδήσει. Αν όμως ήξεραν ότι είχε έρθει από το σχήμα του Little Richard θα ήξεραν ότι εκεί τραγουδούσε καλά. Δε με ενοχλεί, είμαι ευγνώμων για το τί έχω αποκτήσει ως σήμερα.
Tο αγαπημένο σου τραγούδι του άλμπουμ;
Μου αρέσουν όλα για διαφορετικούς λόγους. Είναι σαν να μου λες ποιο είναι το καλύτερο άλμπουμ των LED ZEPPELIN, των BLACK SABBATH. Καθένα έχει κάτι το ξεχωριστό. Θα έλεγα τα “Concrete jungle”, ”Sick of it all”, “New religion”.
Μεταξύ των άλμπουμ σας ποιό είναι το αγαπημένο σου μετά τόσα χρόνια;
Θα έλεγα το συνηθισμένο ότι είμαι περήφανος για όλα, μα τώρα θα μείνω στο καινούργιο.
Τι θυμάσαι από την εμφάνιση σας στην Ελλάδα;
Είχαμε φανταστικό καιρό, πήγαμε στην Ακρόπολη με τη γυναίκα μου και είχε φανταστική θέα. Είχαμε έρθει νωρίτερα, ενώ οι υπόλοιποι ήρθαν ξημερώματα της ημέρας της συναυλίας στις 8:30 το πρωί και ήταν πραγματικά δύσκολα γι’ αυτούς.
Επί σκηνής ο ήχος σου είναι πολύ πιο παραμορφωμένος από το στούντιο, γιατί; Κοινώς βαβουριάζεις ασύστολα… Το κάνεις επίτηδες;
Στις συναυλίες χρησιμοποιώ τον ίδιο εξοπλισμό με αυτόν που ηχογραφώ στο στούντιο, άρα δεν το υπάρχει πρόθεση να αλλάξω τον ήχο μου, είναι τα ίδια μηχανήματα.
Να περιμένουμε κάποιο νέο live άλμπουμ σύντομα, τώρα που έχετε υλικό από τόσα νέα άλμπουμ;
Μόλις κυκλοφορήσαμε ένα DVD με συναυλιακό υλικό.
Ναι, από το Παρίσι και το Λονδίνο… απ’ όσο ξέρω. Δουλεύεις παράλληλα με τον Ozzy, το Derek Sherinian πότε βρίσκεις χρόνο για την δικιά σου δουλειά; Να την προωθήσεις;
Θα είμαι απασχολημένος με τον Ozzy, οπότε δε νομίζω να έρθουμε στην Ευρώπη πριν το Φεβρουάριο. Τώρα προέχει να τελειώσει η δουλειά του. Αύριο θα είμαι μαζί του για τις ηχογραφήσεις. Γράφω γι’ αυτόν, όπως ξέρεις.
Ένα μήνυμα για τους οπαδούς σου στην Ελλάδα; (σ.σ. Γειά σου Γιώργο)
Πες σ’ όλους στην Ελλάδα να ακούσουν το νέο μας άλμπουμ και να βρεθούν σε κάποια συναυλία μας, για να μας δουν τι είμαστε πραγματικά επί σκηνής.
Στέλιος Μπασμπαγιάννης
www.blacklabelsociety.net
Δισκογραφία:
“Sonic brew” (1999)
“Stronger than death” (2000)
“Alcohol fueled brutality live + 5” (2001)
“1919 eternal” (2002)
“The blessed hellride” (2003)
“Hangover music volume VI” (2004)
“Mafia” (2005)
“Shot to hell” (2006)
