ΟΝΟΜΑ ALBUM: ‘Thornography’ – CRADLE OF FILTH
ΕΤΟΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ : 2006
ΕΤΑΙΡΕΙΑ : Roadrunner
ΠΑΡΑΓΩΓΟΣ : Rob Caggiano
ΣΥΝΘΕΣΗ ΜΠΑΝΤΑΣ
Dani Filth – vocals
Paul Allender – guitar
Charles Hedger – guitar
Dave Pybus – bass
Adrian Erlandsson – drums
Sarah Jezebel Deva – backing vocals, co-lead vocals on “Stay”
Δύσκολη δουλειά να γράψεις για μία κακή στιγμή ενός συγκροτήματος που σου αρέσει. Με τους FILTHIES ήμουν αρκετά έως πολύ δεμένος τα χρόνια της εφηβείας μου. Με είχαν συνεπάρει, βλέπετε, τα “The Principle Of Evil Made Flesh”, “Dusk… And Her Embrace”, “Cruelty And The Beast’ ακόμα το “Midian” όπου έδειξαν την πιο heavy metal πλευρά του εαυτού τους. Ακόμα και στο “Nymphetamine” είχα βρει στοιχεία ωραία και τραγούδια τα οποία ήταν πολύ καλά και κρατούσαν το επίπεδο της μπάντας στα στάνταρ των προηγούμενων ετών. Ξέρω ότι πολύ ισχυρίζονται ότι τα πάντα εξελίσσονται και κάθε συγκρότημα πρέπει να προοδεύει αλλά όταν πρόκειται για το βρώμικο σεξτέτο από την Αγγλία, η ‘αλλαγή’ που έκαναν στο ‘Thornography’ ήταν το τελευταίο πράγμα που περίμενα από τους CRADLE OF FILTH.
Ενώ στα προηγούμενα άλμπουμ οι FILTHIES είχαν αυτή την ‘μελωδική κακοφωνία’ στον ήχο τους που πραγματικά λειτουργούσε πολύ ωραία, στο ‘Thornography’ απέχουν αισθητά από αυτό το μοτίβο. Τα πλήκτρα, τα οποία έως τότε, έπαιζαν βασικότατο μέρος του ήχου των CRADLE OF FILTH, στο εν λόγω άλμπουμ έχουν το ρόλο του κομπάρσου με τις κιθάρες να βγαίνουν αισθητά πιο μπροστά.
Από τα μέσα του δίσκου και έπειτα αντιλαμβάνεσαι ότι ο δίσκος έχει γίνει αρκετά μονότονος. Καμία σπιρτάδα, καμία έμπνευση και με έναν Dani Filth που προσπαθεί να τραγουδήσει. Σε τραγούδια σαν το “Temptation” ακούμε τον συμπαθέστατο Dani να προσπαθεί να τραγουδήσει με καθαρά φωνητικά, μόνο που δεν είναι και τόσο, οπότε το εγχείρημα από μόνο του έδειχνε να αποτυγχάνει. Κατά την ακρόαση του δίσκου αναρωτιόμουν αν τραγουδάει γυναίκα αλλά όχι, έπεσα έξω. Η απόπειρα δεν πέτυχε και το αποτέλεσμα ήταν κάτω του μετρίου. Το ίδιο ισχύει και για το “The Foetus Of A New Day Kicking”, ένα τραγούδι που θα το απολάμβανα περισσότερο εάν ο Dani Filth τραγουδούσε με τον τρόπο που μας είχε συνηθίσει. Και δεν ήταν μόνο αυτό. Ο Adrian Erlandson που πήρε τη θέση από τον Nick Barker δεν προσφέρει απολύτως τίποτα. Το παίξιμό του ακούγεται ανέμπνευστο και χωρίς την δική του πινελιά στον ήχο τον FILTH. Τα πλήκτρα, όπως προανέφερα, βρίσκονται εκτός πλάνων, Υπήρχαν οι στιγμές που πραγματικά κένταγαν όπως στα “Lovesick For Mina” και “Tonight In Flames” αλλά δγιάολε δεν μπόρεσα να χωνέψω με τίποτα ότι είχαν ρόλο κομπάρσου σε όλο το δίσκο. Υπήρχαν, βέβαια, και 3-4 τραγούδια τα οποία ήταν πραγματικά καλά αλλά ήταν προς το τέλος του δίσκου. Για παράδειγμα το “Cemetary And Sundown’ ήταν ένα τέτοιο τραγούδι που θύμιζε παλιούς καλούς FILTH, όπως και το “The Byronic Man” που τραγουδάει και ο Ville Valo.
Συνολικά ήταν ένα άλμπουμ κακό καθώς στα 3/4 του δίσκου δεν υπάρχει η στιγμή που θα σε κάνει να αναθαρρήσεις. Πιο πολύ μου έδωσε την εντύπωση (ακόμα το ίδιο συναίσθημα μου προκαλεί) ότι ήταν B-side τραγούδια που είχαν απομείνει από το “Nymphetamine” παρά για μία αμιγώς νέα κυκλοφορία. Από τότε μπήκα στη σκέψη του αν οι CRADLE OF FILTH είχαν να δώσουν κάτι παραπάνω στις μετέπειτα κυκλοφορίες τους. Δυστυχώς για τους ίδιους μπήκαν σε τέλμα, που προσωπικά θεωρώ ότι δύσκολα θα βγουν.
Ντίνος ‘Benjamin Breeg’ Γανίτης
Ακολουθεί η παρουσίαση που είχε γίνει στο δίσκο στο έντυπο ROCK HARD, από τον Κωνσταντίνο Βασιλάκο, το Νοέμβριο του 2006.
CRADLE OF FILTH – “Thornography” (Roadrunner)
Θυμάμαι παλιά, στα μέσα της δεκαετίας του ‘90 που έλεγε κάποιος μεταλλάς CRADLE OF FILTH και άρχιζαν συζητήσεις επί συζητήσεων, διαφωνίες που δίχαζαν φίλους και φίλες, για το εάν αυτοί είναι metal, εφόσον είναι metal εάν παίζουν black metal, εάν και πόσο ποζεράδες είναι, εάν ο Dani Filth έχει συγγένεια στενή ή μακρινή με το Duffy Duck κι άλλα διάφορα. Επίσης, θυμάμαι ότι τότε οι CRADLE OF FILTH ήταν στα σπάργανά τους και μόλις άρχιζαν να στερεώνουν γερά τα πόδια τους στη γη και να αναγνωρίζονται για ό,τι ήταν αυτό που προσέφεραν στο χώρο. Τώρα, εν έτει 2006 πλέον, οι CRADLE OF FILTH δεν είναι το ίδιο επικίνδυνο συγκρότημα που ήταν όταν ξεκίνησαν. Δε φταίνε οι αλλαγές μελών, ούτε η αλλαγή στο μουσικό ύφος που επιδέχθηκαν με την πάροδο των ετών. Έγιναν μέρος της μουσικής βιομηχανίας, ένα ακόμα προϊόν και μάλιστα πολύ κερδοφόρο, για μαζική κατανάλωση. Κάτι σαν τους IRON MAIDEN του black metal. Οπότε τι μένει από εκεί και πέρα για ένα τέτοιο, αλλά και κάθε άλλο, συγκρότημα που μπαίνει σε αυτό το ρόλο; Να βγάζει καλές κυκλοφορίες για να συντηρεί το μύθο αλλά και το υψηλό του κασέ. Κι αυτό δεν είναι κάτι που δυσκολεύει τους CRADLE OF FILTH. Μπορεί πλέον ούτε black metal, ούτε vampire metal, ούτε ατμοσφαιρικό metal που ανεβάζει τη λίμπιντο να παίζουν αποκλειστικά, αλλά γράφουν σίγουρα καλή μουσική. Το “Thornography” είναι ένα ακόμα δείγμα αυτής τους της ικανότητας και ως ένα τέτοιο θα πρέπει να θεωρείται από τους απανταχού οπαδούς και μη του συγκροτήματος. Ένα άλμπουμ που συνεχίζει από εκεί που σταμάτησε το “Nymphetamine”, ένας δίσκος που βαδίζει σε δρόμο ανάμεσα στο black, το μελωδικό death, όπως μας το δίδαξαν αγγλικά συγκροτήματα και το straight metal. Τίποτα λιγότερο, τίποτα περισσότερο.
8 / 10
Κωνσταντίνος Βασιλάκος
Υ.Γ.: Η διασκευή στο “Temptation” των HEAVEN 17 μ’ έπιασε απροετοίμαστο, αλλά μου θύμισε ένα τραγούδι που είχα να ακούσω από τα παιδικά μου χρόνια.
