ΟΝΟΜΑ ΑΛΜΠΟΥΜ: “Backspacer” – PEARL JAM
ΕΤΟΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ: 2009
ΕΤΑΙΡΕΙΑ: Monkeywrench
ΠΑΡΑΓΩΓΟΣ: Brendan O’ Brien
ΣΥΝΘΕΣΗ ΔΙΣΚΟΥ:
Eddie Vedder – Φωνητικά
Mike McCready – Κιθάρα
Stone Gossard – Κιθάρα
Jeff Ament – Μπάσο
Matt Cameron – Drums
Θυμάμαι πολύ χαρακτηριστικά την κυκλοφορία του “Backspacer”. Ήταν ο δίσκος των PEARL JAM που είχα ευχαριστηθεί όσο κανέναν άλλον ύστερα από το “Vitalogy”. Βέβαια με τον Vedder και τους PEARL JAM είχα συνηθίσει όλα αυτά τα χρόνια να είμαι προετοιμασμένος για το καλύτερο αλλά και για το χειρότερο αφού από το 1994 και μετά οι δίσκοι ήταν πότε καλοί (βλ. “No code”, “Riot act”) και πότε μέτριοι (βλ. “Binaural”, “Pearl Jam”)…τουλάχιστον για τα προσωπικά μου γούστα. Οπότε κρατούσα μικρό καλάθι με το “Backspacer”.
Κοιτάζοντας πιο προσεκτικά τις συνθήκες γύρω από την προετοιμασία και την ηχογράφηση του “Backspacer” υπάρχουν τρεις καταλυτικοί παράγοντες που διαμόρφωσαν την όλη αισθητική του δίσκου. Πάμε να τους δούμε: α) Η παρουσία του παραγωγού Brendan O’ Brien ο οποίος μπορεί να είχε συνεργαστεί αρκετές φορές στο παρελθόν με τους PEARL JAM αλλά ήταν ουσιαστικά η πρώτη φορά όπου η μπάντα άκουσε πραγματικά τις συμβουλές και κατευνθυντήριες γραμμές στο studio του πολύπειρου παραγωγού. Το γεγονός ότι ο Sprinsgteen είχε μόνο καλά λόγια να πει για τον O’ Brien σίγουρα έπαιξε το ρόλο του αφού το Αφεντικό αποτελεί βασική επιρροή του Vedder, β) Το 2009 ήταν μία χρονιά-ορόσημο για όλους τους πολιτικοποιημένους καλλιτέχνες στην Αμερική. Υπήρχε ένα γενικότερο κλίμα αισιοδοξίας μετά την εκλογή του Obama και αυτό φάνηκε στους ιδιαίτερα αισιόδοξους στίχους του Vedder. Ακόμη και ο Springsteen κυκλοφόρησε τότε έναν από τους πιο «θετικούς» δίσκους της καριέρας του, το “Working on a dream”, γ) Οι ίδιοι οι PEARL JAM φάνηκαν περισσότερο διατεθειμένοι από ποτέ στο να ηχογραφήσουν έναν «άμεσο» δίσκο γυρίζοντας πίσω στην punk προσέγγιση των μικρών σε διάρκεια τραγουδιών που θα «έπιαναν» τον ακροατή κατευθείαν κυρίως λόγω της ενέργειάς τους. Το αποτέλεσμα ήταν το “Backspacer” να έχει διάρκεια μόλις 36 λεπτών.
Από καθαρά συνθετική πλευρά θα λέγαμε ότι αυτός ο δίσκος των PEARL JAM περιέχει πολλά pop στοιχεία αλλά και μία ξεκάθαρη new wave αισθητική στην πλειονότητα τουλάχιστον των κομματιών. Αυτό δε σημαίνει ότι εκλείπει η χαρακτηριστική rock ταυτότητα της μπάντας. Το αντίθετο. Θεωρώ, μάλιστα, ότι ειδικά οι Gossard και McCready βρίσκονται ακριβώς στο στοιχείο τους αφού τόσο η punk όσο και η rock n’ roll αισθητική έχουν εξέχουσα θέση στο άλμπουμ. Τα “The fixer”, “Just breathe” και “Gonna see my friend” είναι απόλυτα highlights ενώ για μένα προσωπικά τα δύο πρώτα (μαζί με το “Mind your manners” του 2013) είναι τα καλύτερα τραγούδια που έχουν κυκλοφορήσει γενικότερα οι PEARL JAM μετά το “Vitalogy”…όσο και αν αυτό ακούγεται ακραίο ή αιρετικό.
Did you know that:
• O σκηνοθέτης του video clip για το “The fixer” είναι ο Cameron Crowe ο οποίος είχε δημιουργήσει και την ταινία-φόρο τιμής στη σκηνή του Seattle με τίτλο “Singles”;
• O τίτλος του δίσκου έχει διττή σημασία: από τη μία προσκαλεί τον ακροατή να γυρίσει πίσω και να θυμηθεί παλιές στιγμές και λάθη στη ζωή του και από την άλλη είναι μία αναφορά στο κουμπί backspace των παλιών γραφομηχανών που καταργήθηκαν πριν από δεκαετίες;
• O Vedder συνεχίζει και γράφει στίχους στην παλιά του γραφομηχανή;
Σάκης Νίκας
