ΟΝΟΜΑ ALBUM: “Technical Ecstasy” – BLACK SABBATH
ΕΤΟΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ: 1976
ΕΤΑΙΡΙΑ: Vertigo
ΠΑΡΑΓΩΓΟΣ: Tony Iommi (Black Sabbath)
ΣΥΝΘΕΣΗ ΜΠΑΝΤΑΣ:
Κιθάρα – Tony Iommi
Φωνητικά: Ozzy Osbourne
Μπάσο – Terry Geezer Butler
Τύμπανα – Bill Ward
Πλήκτρα – Gerald “Jezz” Woodroffe
Πως γίνεται να κυκλοφορείς ένα δίσκο που από τα οκτώ τραγούδια, τα πέντε είναι εξαιρετικά, τα άλλα τρία απλά καλά και να έχει καθιερωθεί στην συνείδηση του κόσμου ο ”Technical Ecstasy” ως μέτριος δίσκος; Το 1976 και μετά από ένα σερί έξι επιδραστικότατων δίσκων-«διαμάντια» που σηματοδότησαν την γέννηση του heavy metal, βρίσκει τους BLACK SABBATH στην Αμερική και συγκεκριμένα στο Miami, να ετοιμάζουν τον “Technical Ecstasy”. Η χρονιά εκείνη, είναι μία χρονιά όπου γινόντουσαν πολλές ζυμώσεις μουσικά, και νέα κινήματα κάναν την εμφάνισή τους και μπάντες με μεγάλη δισκογραφική ιστορία, αλλάζαν μουσικές κατευθύνσεις για να παραμείνουν «μοντέρνοι». Η punk σκηνή είναι σε πλήρη άνθιση. Μπάντες στο Ηνωμένο Βασίλειο όπως οι Sex Pistols, The Clash, οι Damned και στις ΗΠΑ, οι New York Dolls έχουν ταρακουνήσει συθέμελα την underground punk σκηνή και θεωρούνται το “next best thing”. Η pop-disco είναι η mainstream μουσική, οι Eagles και οι ELO βρίσκονταν στο top10 στα Charts και μπάντες όπως οι Deep Purple και Led Zeppelin είχαν ήδη κυκλοφορήσει λίγους μήνες νωρίτερα δίσκους με αρκετές αλλαγές στον ήχο τους. Οι μεν Deep Purple, μετά την φυγή του Gillan/Blackmore, έβαλαν πολλά Jazz/Funk στοιχεία στην μουσική τους και οι δε Led Zeppelin είχαν κυκλοφορήσει τον “Presence” που έκανε τεράστια επιτυχία σε πωλήσεις αλλά δίχασε κοινό και κριτικούς την εποχή εκείνη. Οι BLACK SABBATH όντας στις ΗΠΑ, διανύουν μία περίοδο όπου είναι σε δικαστική διαμάχη με το προηγούμενο management τους καθώς θεωρούσαν ότι τους έκλεβαν, είχαν βάλει δικηγόρους για να τους ξεμπλέξουν από άλλες δικαστικές διαμάχες που είχαν ανοίξει με άλλους συνεργάτες, τα ναρκωτικά ήταν μόνιμη καθημερινή συνήθεια, υπήρχε η πίεση από την εταιρία να κυκλοφορήσει ένας δίσκος σχετικά άμεσα και μέσα σε όλα αυτά έπρεπε να γράψουν και μουσική. Ο μόνος που ασχολούταν με την μουσική αλλά και με την παραγωγή του δίσκου ήταν ο Iommi. Δεν εμπιστευόντουσαν εξωτερικούς συνεργάτες πλέον, καθώς είχαν χάσει πολλά λεφτά από «συνεργασίες», παρόλα αυτά κανείς από την μπάντα δεν είχε και την διάθεση να ασχοληθεί πιο ενεργά. Έτσι, όπως δήλωσε ο Ozzy στην αυτοβιογραφία του “I Am Ozzy”, o Iommi είχε μείνει μόνος στις αποφάσεις για το τι παραγωγή θα κάνουν, ποια κατεύθυνση θα ακολουθήσουν μουσικά, ενώ οι υπόλοιποι κάναν μόνιμα ηλιοθεραπεία με «ωραίες παρέες» στις παραλίες του Miami. O Tony Iommi άλλαζε συνεχώς απόψεις για το πώς θα πρέπει οι SABBATH να ακούγονται. Άλλες φορές έλεγε πρέπει να ακουστούν σαν τους Queen και άλλες φορές σαν τους Foreigners. Την ίδια εποχή, στον Ozzy είχε ωριμάσει η ιδέα πλέον να φύγει από την μπάντα, όπως και έκανε στο τέλος της περιοδείας προώθησης του δίσκου Technical Ecstasy (αν και ξαναγύρισε για να κυκλοφορήσουν τον Never Say Die) και ο Geezer με τον Ward ακολουθούσαν τους ρυθμούς party του Ozzy, με χιλιάδες δολάρια να ξοδεύονται στα ναρκωτικά και τις γυναίκες στο Miami. Μέσα σε όλα αυτά, ο δίσκος κυκλοφόρησε τελικά στις 25 Σεπτέμβρη του 1976. Ο “Technical Ecstasy” πήρε μουσική κατεύθυνση με πιο progressive στοιχεία σε σχέση με τον “Sabotage”, που έδειξαν και τις πρώτες έντονες διαθέσεις τους για πειραματισμούς.
Έχουμε έντονη χρήση και πολλές ενορχηστρώσεις με πλήκτρα ή synthesizer, εισάγουν στοιχεία πιο bluesy hard rock από ότι μας είχαν συνηθίσει και έχουν γενικότερα μια πιο παραδοσιακού τύπου rock προσέγγιση στον ήχο τους. Τραγούδια όπως το “Rock n’ Roll Doctor” που είναι upbeat, με γρήγορο ρυθμό (και εντελώς αδιάφορους στίχους) αλλά και το “Backstreet Kids” που κινείται στις ίδιες ταχύτητες με επιπλέον την παρουσία των φουτουριστικών ήχων από τα πλήκτρα είναι ίσως οι μέτριες στιγμές του δίσκου. Οι μπαλάντες θα κάνουν και εδώ την εμφάνιση τους, με το “She’s Gone” να είναι ωραίο μεν τραγούδι αλλά τα φωνητικά το αδικούν ίσως από το να χαρακτηριστεί κλασσικό έπος και το “It’s Alright” το οποίο έχει μία Paul McCartney αύρα. Από κει κ μετά, τα υπόλοιπα τραγούδια θα μπορούσαν κάλλιστα να είναι και σε παλιότερους δίσκους των BLACK SABBATH. To αριστούργημα “You Won’t Change Me”, το πιο σκοτεινό τραγούδι του δίσκου, με τα πλήκτρα να το στοιχειώνουν και τa bluesy γεμίσματα του Iommi να το καθιστούν ένα από τα καλύτερα και πιο απόκοσμα που έγραψαν ποτέ. Στο τραγούδι αυτό ο Tony Iommi έχει γράψει ένα από τα πιο δυνατά σε συναίσθημα solo στην καριέρα του. To “All Moving Parts (Stand Still)” ένα heavy τραγούδι, με επίσης riffs που έχουν Jazz/bluesy αύρα και με τους πιο ψυχεδελικούς στίχους του δίσκου. Ο Geezer to 2013 δήλωσε ότι οι στίχοι μιλάνε για μία τραβεστί που γίνεται Πρόεδρος των ΗΠΑ και είναι τραγούδι απάντηση στη κοινωνία των ΗΠΑ της εποχής εκείνης, που την χαρακτήριζε έντονα ο μισογυνισμός. Το “Gypsy” είναι το τραγούδι όπου ο Bill Ward έχει γράψει εξαιρετικά drums στο δίσκο και ξεκινάει με ένα δικό του ρυθμό. Τα riff του Iommi για άλλη μία φορά, η φωνή του Ozzy που χρησιμοποιεί κάποιο εφέ σαν ηχώ, και οι εναλλαγές στον ρυθμό καθιστούν το τραγούδι ως ένα από τα πιο ιδιόμορφα και ωραία που έχουν κυκλοφορήσει ποτέ. Ο δίσκος κλείνει με το “Dirty Women” όπου είναι το πιο “Sabbath” τραγούδι του δίσκου. Σε αυτό περιλαμβάνεται ένα από τα πιο heavy και χαρακτηριστικότερα riff που έχει γράψει o Iommi ποτέ και σίγουρα τα καλύτερα φωνητικά του Ozzy στο δίσκο, όπου είναι πιο κοντά στα αντίστοιχα που είχε ηχογραφήσει στον “Sabbath Bloody Sabbath” και τον “Sabotage”. Επανερχόμενοι στο ερώτημα, πως γίνεται έναν τέτοιο δίσκο να τον θεωρείς μέτριο ή στην καλύτερη απλά καλό, η απάντηση είναι ότι. . . σαφώς και γίνεται. Γίνεται, όταν έχεις κυκλοφορήσει προγενέστερα τους αψεγάδιαστους δίσκους “Black Sabbath”, “Paranoid”, “Master Of Reality”, “Vol.4”, “Sabbath Bloody Sabbath” και “Sabotage”. Οποιαδήποτε άλλη μπάντα είχε κυκλοφορήσει εκείνη την εποχή τον “Technical Ecstasy”, θα ήταν ένα δίσκος «διαμάντι» που θα τον μνημονεύαμε ως τέτοιον και η μπάντα αυτή θα είχε χτίσει φήμη, λεφτά και καριέρα πάνω σε αυτό το άλμπουμ. Για τους BLACK SABBATH με την original σύνθεση, ήταν ο πρώτος δίσκος που υπήρχαν αδιάφορα τραγούδια σε σχέση με ότι μας είχαν συνηθίσει, έκαναν μία στροφή μουσικά για να ακουστούν πιο «μοντέρνοι» χωρίς να πετύχει απόλυτα, και η μουσική για αυτούς προφανώς δεν ήταν η πρώτη προτεραιότητα εκείνη την εποχή. Για τους μυημένους στο heavy metal και την μουσική των SABBATH, είναι ο δίσκος που ξεκινάει η πτωτική πορεία για την μπάντα με την αρχική σύνθεση αλλά το πιο σημαντικό… ήταν η πρώτη φορά που αμφισβητήθηκε η θεϊκή (μουσική) υπόσταση των Iommi – Osbourne – Butler – Ward, που είχαν κερδίσει με το σπαθί τους έως και τον “Sabotage”.
Did you know that:
– Ο δίσκος έφτασε στο No.51 στα US Billboard200.
– Το τραγούδι “It’s Alright” το έγραψε και το τραγούδησε ο Bill Ward, κατόπιν «έγκρισης» του Ozzy Osbourne.
– Το εξώφυλλο του δίσκου, το επιμελήθηκε η εταιρία Hipgnosis, γνωστή από τις δουλειές της με όλους σχεδόν τους δίσκους των Pink Floyd που είχαν κυκλοφορήσει έως τότε αλλά και με μπάντες όπως οι Wishbone Ash και T-Rex. Ο Ozzy δήλωσε ότι: «το εξώφυλλο του μοιάζει σαν δύο ρομπότ να πηδιούνται στο ασανσέρ».
Θάνος Κολοκυθάς
