ΟΝΟΜΑ ΑΛΜΠΟΥΜ: “Killswitch Engage” – KILLSWITCH ENGAGE
ΕΤΟΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ: 2009
ΕΤΑΙΡΕΙΑ: Roadrunner
ΠΑΡΑΓΩΓΟI: Brendan O’Brien, Adam Dutkiewicz
ΣΥΝΘΕΣΗ: Howard Jones – φωνητικά
Adam Dutkiewicz – κιθάρα
Joel Stroetzel – κιθάρα
Mike D’Antonio – μπάσο
Justin Foley – τύμπανα
Όταν ανακοίνωναν οι KILLSWITCH ENGAGE ότι το νέο (τότε) άλμπουμ τους και πέμπτο κατά σειρά, θα είχε τον τίτλο “Killswitch Engage”, μάλλον ήθελαν να μπερδέψουν κόσμο και να ζήσουμε κάτι τύπου “back to the future”. Και αυτό γιατί φυσικά ήταν η δεύτερη (!) φορά που επέλεγαν να δώσουν σε δίσκο τους τον ίδιο τίτλο, αφού “Killswitch Engage” έλεγαν και το ντεμπούτο τους, του 2000.
Από εκεί και πέρα, μιλάμε για ένα άλμπουμ που ίσως είναι και το πλέον αμφιλεγόμενο της μπάντας, αφού έπεσε πολύ μπέρδεμα στον κόσμο και πολλές διαφορετικές αντιδράσεις για τον ήχο και την ποιότητά του. Το περίεργο είναι ότι παρόλες τις διαφορετικές αντιδράσεις, το “Killswitch Engage” (αυτό του 2009 πάντα), κατάφερε και έκανε ένα από τα πλέον πιο πετυχημένα ανοίγματα δίσκου τους στο Billboard 200, φτάνοντας στην θέση Νο 7. Κάτι το οποίο προφανώς είχε να κάνει και με τη μεγάλη ώθηση που τους είχε δώσει το κατά πολύ καλύτερο “As daylight dies”, που είχε κυκλοφορήσει 3 χρόνια πριν.
Το τελευταίο στούντιο άλμπουμ με τον Howard Jones στα φωνητικά, πριν την επιστροφή του Jesse Leach στο “Disarm the descent”, έχει τα καλά και τα κακά του. Στα καλά είναι ο πειραματισμός της μπάντας, που μπλέκει το metalcore με το post hardcore και ο Jones καταφέρνει να προσαρμόσει εξαιρετικά τα φωνητικά του σε όλες τις απαιτήσεις του εκάστοτε τραγουδιού. Τα κακά είναι η διαφορά ποιότητας μεταξύ των τραγουδιών του, αλλά και η κακή παραγωγή του δίσκου. Ειδικά για τα δεδομένα μίας μπάντας με το budget των Αμερικάνων. Και η αλήθεια είναι ότι λίγα είναι τα τραγούδια που σου μένουν από αυτόν το δίσκο, εκτός φυσικά αν είσαι τόσο «αρρωστάκι» (και καλά κάνεις) που τώρα θεωρείς ότι απλά λέω βλακείες. Ούτε η ίδια η μπάντα πάντως «επένδυσε» πάνω του και πολύ μετά την κυκλοφορία του. Μία η περίεργη ανταπόκριση που είπαμε πριν, μία η φυγή του Jones και η επιστροφή του Leach με το βάρος να δίνεται φυσιολογικά στον επόμενο δίσκο, το “Killswitch Engage” (του 2009) πέρασε και δεν ακούμπησε και πολύ, εκτός του ανοίγματος που έκανε. Και ναι, η «φόρα» της μπάντας οδήγησε στο άνοιγμα και αυτό αποδεικνύεται ότι το όλο εγχείρημα τότε «ξεφούσκωσε» πολύ γρήγορα για τα δεδομένα τους. Άλλωστε ο Jones έφυγε μόλις λίγους μήνες μετά την κυκλοφορία του δίσκου (το Φεβρουάριο του 2010) και ο Leach επέστρεψε και επίσημα το Μάρτιο της ίδιας χρονιάς. Κάτι που εμπορικά ήταν πολύ πιο δυνατό για να ασχοληθεί μαζί του η μπάντα, παρά ο δίσκος της. Πράγμα που σημαίνει και αυτό πολλά.
Το “Killswitch Engage” (του 2009) είναι το πιο αμφιλεγόμενο άλμπουμ στην μέχρι τώρα ιστορία των Αμερικάνων, με το “Disarm the descent” να τους επαναφέρει στα πρώιμα standards τους. Δίσκος που χωρίς να είναι κακός, είναι από εκείνους που περνάει και δεν πολυακουμπάει, όμως ήρθε σε μία πολύ σημαντική περίοδο για τους ίδιους που οδήγησε και στην αλλαγή τραγουδιστή.
Did you know that:
• Το κομμάτι “My obsession” βρίσκεται και στο ΕΡ “God of War: Blood & Metal”, το οποίο κυκλοφόρησε το 2010 η Roadrunner και ήταν διαθέσιμο για download και μέσα στις εκδόσεις “God of War III ultimate edition” και “God of War ultimate trilogy” του παιχνιδιού.
• Ο τραγουδιστής των ALL THAT REMAINS, Philip Labonte, ήταν αυτός που ανέλαβε τα καθήκοντα του Howard Jones όταν αυτός αποχώρησε και πριν γυρίσει ο Leach και ήταν ο frontman των KILLSWITCH ENGAGE κατά τη διάρκεια της περιοδείας τους με του DARK TRANQUILLITY και THE DEVIL WEARS PRADA στις αρχές του 2010. Όταν ανακοινώθηκε η επιστροφή του Leach, για το υπόλοιπο της περιοδείας ήταν και οι δύο μαζί στην περιοδεία.
• Το μεγάλο όνομα (τεράστιο βασικά), δεν εγγυάται πάντα την επιτυχία, για διάφορους λόγους. Και τέτοιο όνομα είναι ο Brendan O’Brien που ανέλαβε συμπαραγωγός σε αυτό το άλμπουμ. Άνθρωπος που το 2002 κέρδισε Grammy για τη δουλειά του στο “The rising” του Bruce Springsteen, ενώ 14 άλμπουμ τα οποία είχε αναλάβει κατάφεραν και έφτασαν στο Νο 1 του Αμερικάνικου Billboard 200. Ήταν και αντιπρόεδρος της Epic στα μέσα των 90’s…
Φραγκίσκος Σαμοΐλης
