a
Δεν μπορώ να σκεφτώ άλλο συγκρότημα της γενιάς τους που να είναι πιο φορμαρισμένοι από τους DEATH ANGEL. Με τους λύκους του “Relentless retribution” και “The dream calls for blood” να δεσπόζουν ξανά στο εξώφυλλο ολοκληρώνοντας με αυτόν τον τρόπο μία άτυπη τριλογία, οι Bay Area thrashers επιστρέφουν με την ένατη δισκογραφική τους δουλειά με τίτλο “Humanicide”. Συνεχίζοντας ακάθεκτοι τρία χρόνια μετά το φοβερό εκείνο “The evil divide”, με σταθερή σύνθεση και εξωτερικούς συνεργάτες για τέταρτη συνεχόμενη δουλειά, οι DEATH ANGEL ακούγονται απτόητοι για άλλη μία φορά. Καταιγιστικό παίξιμο, τσιτωμένη απόδοση και άφθαρτα φωνητικά από τον Mark Osegueda είναι μόλις κάποια από τα αλληλένδετα στοιχεία του ήχου τους και παραμένουν αναλλοίωτα στο χρόνο και δεν νομίζω να αλλάξουν ποτέ.
Ευχάριστη προσθήκη οι ακουστικές κιθάρες στο “Aggressor” οι οποίες και αποτελούν αδυναμία του Rob Cavestany όπως και οι πιο mid-tempo στιγμές του “Immortal behated” με τα μελωδικά lead και το κλείσιμο με το πιάνο καθώς το πιο ευθύ ύφος του “I came for blood”. Χωρίς να γίνονται εκπτώσεις στο πόσο heavy και thrash ακούγεται το “Humanicide” θα λέγαμε πως την ίδια στιγμή όλες οι εκφάνσεις του ήχου τους και οι επιρροές διαχέονται στα δέκα τραγούδια του δίσκου αποτελώντας ένα από τα πιο ενδιαφέροντα άλμπουμ της μετά-reunion περιόδου φέρνοντας μας λιγάκι την έκπληξη και τον θαυμασμό που είχε προκαλέσει το “The art of dying”. Αψεγάδιαστο thrash metal με γερές παραδοσιακές heavy metal βάσεις όπως θα πρέπει να παίζεται από ένα συγκρότημα της γενιάς τους με συγκλονιστικά σταθερές καλές κυκλοφορίες από την αρχή της καριέρας τους μέχρι και σήμερα.
8 / 10
Κώστας Αλατάς
