Ήταν μεγάλη η συγκίνηση όταν κυκλοφόρησε το 1993 το “Death and progress”, ο πρώτος δίσκος της επανασύνδεσης των Tatler/ Harris για όσους αγαπούσαμε λίγο παραπάνω από τα κανονικό τους DIAMOND HEAD. Από την μια πλευρά η άδικη κατάληξη και η διάλυση που είχε το σχήμα, η εμπορική καταξίωση που δεν ήρθε ποτέ όπως επίσης και η μακροχρόνια απουσία από το προσκήνιο των μελών, είχε δημιουργήσει μια σχετική απορία στους οπαδούς για το που βρίσκονται και τι κάνουν.
Βλέπετε βρισκόμαστε στις αρχές των 90’s όπου το όνομα των DIAMOND HEAD είχε ξαναρχίσει να επανέρχεται στο προσκήνιο με την συλλογή “NWOBHM 79 Revisited” των Lars Ulrich και Geoff Βarton. Τα αλλεπάλληλα καλά λόγια του Lars Ulrich για το πόσο σημαντικοί υπήρξαν οι DIAMOND HEAD για την πορεία των ΜΕΤΑLLICA είχαν πια κάνει γνωστούς τους Βρετανούς στην νέα φουρνιά οπαδών και επακόλουθο όλων αυτών, δεν ήταν παρά η επανασύνδεση, μια δεύτερη ουσιαστικά ευκαιρία για την μπάντα.
O δίσκος κυκλοφόρησε τον Ιούνιο του ‘93 με συμμετοχές των Tony Ιommi στο εναρκτήριο “Starcrossed (lovers of the night)” και του Dave Mustaine στο “Τruckin’”. Θα περίμενε κανείς και μια συμμετοχή του Lars στον εν λόγο δίσκο αλλά αυτός – περιέργως- την ίδια χρονιά συμμετέχει στο “In the shadows” , το πρώτο album της επανασύνδεσης των MERCYFUL FATE. Μυστήρια πράγματα ή τον πρόλαβε ο Mega Dave στην στροφή.
Το “Death and progress” διαθέτει μερικά εξαιρετικά κομμάτια κατά την άποψή μου και είναι ένας παρά πολύ καλός μελωδικός hard rock δίσκος που εκπλήρωσε όλες εκείνες τις προσδοκίες που είχα από την μπάντα την συγκεκριμένη περίοδο. Nα σημειωθεί ότι δεν τους είχα αναθεματίσει για το “Canterbury” παρόλο που καταλαβαίνω τους λόγους αυτών που το έκαναν.
Το “Run” είναι από εκείνα τα κομμάτια που τα άκουγα μανιωδώς εκείνο το καλοκαίρι και το θεωρώ επίσης και ένα από τα καλυτέρα στο ρεπερτόριό τους . Το λαρύγγι του Sean Harris εδώ κάνει θαύματα σε μια σύνθεση που θα ζήλευαν και οι DEF LEPPARD. Το μελωδικό “Calling your name” είναι το δεύτερο καλύτερο κομμάτι στον δίσκο, ακολούθως τα “Paradise”, “Star crossed (lovers of the night)”, “Damnation street” , “Wild in the streets” και “Dust”, όλα διαθέτουν μια φρεσκάδα και μια “λάμψη”, αντιπροσωπευτικά του χαρακτήρα των “νέων” DIAMOND HEAD.
Σε αυτόν τον δίσκο η μελωδικότητα υπερισχύει έναντι της heavy πλευράς του ήχου τους και η πολύ ωραία και καθαρή παραγωγή τονίζει αυτήν την προτίμηση τους σε αυτό τον τομέα. Προσωπικά, μετά από τόσα χρόνια τον βρίσκω το ίδιο φρέσκο όπως τότε που κυκλοφόρησε. Αν κάποιος θελήσει να ακούσει κομμάτια τύπου “Am I Evil”και “Helpless” δεν θα τα βρει εδώ μέσα και καλύτερα να μείνει στα δυο πρώτα θρυλικά albums της μπάντας για πάντα.
7,5 / 10
Έτος 1993, έχει γίνει η επανασύνδεση, ο νέος δίσκος των DIAMOND HEAD ετοιμάζεται να κυκλοφορήσει και πλέον ο καλύτερος τρόπος να αποδείξουν τι αξίζουν τα γερόντια στην νέα γενιά είναι σαν support στους METALLICA. OΙ “ΤΑLLICA βρίσκονται στην καλύτερη φάση της καριέρας τους και καλούν τους επανασυνδεμένους ήρωες τους να ανοίξουν την συναυλία τους στο Milton Keynes National Bowl στις 5 Ιούνιου του ’93 με προσκεκλημένους επίσης τους ΜΕGADETH και τους ALMIGHTY.
Στο πρώτο CD ακούμε τα οκτώ κομμάτια από την εμφάνισή τους αυτή, όπου ανάμεσα στα παλιά και κλασσικά “Am i evil?”, “Suckin’ my love”, “To heaven from hell”, “Helpless” και “Τo the devil his due” παρουσιάζουν και τα ολόφρεσκα “Dust”, “Truckin” και “Run”. H μπάντα βρίσκεται σε πολύ καλή διάθεση και απόδοση όπως ακούμε και μπορούμε να δούμε και από τα αντίστοιχα videο στο YouTube.
Το “Εvil live” κυκλοφόρησε το 1994 από την Castle communications και για να ενισχυθεί η συγκεκριμένη κυκλοφορίας το δεύτερο CD περιέχει άλλα οκτώ κομμάτια από τα οποία τα μισά είναι διασκευές σε ΒΑD COMPANY (“Good lovin gone bad”), NΑΖΑRETH (“This flight tonight”) και ΜΟΝTROSE (“Rock the nation” και “Good rockin’ tonight”) και τα υπόλοιπα ακυκλοφόρητα από τα sessions του “Death and progress”.
Το πακέτο αυτό παρουσιάζει ενδιαφέρον για τον οπαδό των Βρετανών που θέλει να τα έχει όλα μαζεμένα και ουσιαστικά είναι και ο τελευταίος δίσκος πριν την διάλυση τους το 1994 για δεύτερη φορά. Θα αναστηθούν μετά από σχεδόν 10 χρόνια, θα μας έρθουν και στην Ελλάδα για πρώτη φορά, θα συναντήσουμε και θα πάρουμε συνέντευξη από τον Tatler στα καμαρίνια του Underworld, αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία.
7 / 10
Γιάννης Παπαευθυμίου
