a
Υπήρξαν κάποιες ακυρώσεις και αναβολές μέχρι να πραγματοποιηθεί η τέταρτη κατά σειρά εμφάνιση των Νορβηγών DØDHEIMSGARD στη χώρα μας. Από το 2007 που μας επισκέφθηκαν για πρώτη φορά, έχουμε παραστεί μάρτυρες των διάφορων εξελικτικών μορφών τους, φτάνοντας στο σήμερα που ο ιθύνων νους του συγκροτήματος, Vicotnik, έχει αναλάβει και το ρόλο του frontman, αναλαμβάνοντας πλήρως τα φωνητικά σε ζωντανό περιβάλλον. Με τα εισιτήρια της συναυλίας να έχουν ήδη εξαντληθεί μέρες πριν, ο κόσμος είχε αρχίσει να γεμίζει το venue από αρκετά νωρίς ώστε να παρακολουθήσει μία από τις καλύτερες black metal μπάντες της χώρας μας με αρκετά πλούσια δισκογραφία, τους DØDSFERD.
Έχοντας κι αυτοί υποστεί αλλαγές στη σύνθεσή τους, ο τραγουδιστής Wrath καταφέρνει και μεταδίδει το μήνυμά του με απόλυτα καυστικό τρόπο και πηγαίο μίσος. Το συγκρότημα παίζει black metal που δεν παρεκκλίνει, έχοντας την ίδια στιγμή την ικανότητα να ελίσσεται με έναν μοναδικό τρόπο που καταφέρνει να σου διατηρεί το ενδιαφέρον. Για μία ώρα οι DØDSFERD ξαμόλησαν το νιχιλιστικό black metal τους, άρτια εκτελεσμένο, με βιτριολικά riff που ανάλογα με την περίοδο που προέρχονταν αναδείκνυαν είτε την dsbm πλευρά τους είτε τις πιο black’n’roll αποφύσεις τους. Αρκετά διαφορετικοί από αυτό που θα ακολουθούσε, έχοντας το κοινό τους από κάτω, οι DØDSFERD θριάμβευσαν.
Κώστας Αλατάς
Οι DØDHEIMSGARD στα δυο τελευταία τους άλμπουμ έχουν αλλάξει δραστικά για μια ακόμη φορά και ένα νεότερο κοινό έχει αγκαλιάσει αυτή τη στροφή τους. Στην εμφάνιση αυτή όχι μόνο, διασκέδασαν τις κακές εντυπώσεις που είχε αφήσει η τελευταία τους εμφάνιση στο Fuzz club της Αθήνας με τον Aldrahn στα φωνητικά πριν 9 χρόνια. Τότε φάνηκαν εντελώς ασύνδετοι σε σημεία που να είναι εντελώς απροβάριστοι. Τώρα στο Temple έφτασαν στο σημείο να παίξουν άρτια όντας και πάλι απροβάριστοι – σύμφωνα με τον Vicotnik – το “Death of time” από το πρόσφατο “Omniverse consciousness” άλμπουμ του project DOESDMAGHIRD. Αυτή η κυκλοφορία έδειξε ότι και ο ίδιος ο Vicotnik έχει αντιληφθεί πόσο διαφορετικοί είναι πλέον οι DØDHEIMSGARD με το περσινό “Black medium current”.
Για περίπου 100 λεπτά ο Vicotnik μαζί με τους νέους μουσικούς του έκανε μια αναδρομή στην πορεία τους από τα mid 90s μέχρι και σήμερα. Πραγματικά ο Vicotnik κρυβόταν τόσα χρόνια πίσω από την κιθάρα και ως frontman έδειξε πόσο τρελαμένος είναι. Η εκκίνηση με το “Et smelter” μαζί με την Ειρήνη Παπαδοπούλου των ABSINTHE GREEN και το δίδυμο PULSAR 1081 στα πλήκτρα έδειξε ότι η σκηνή ήταν μικρή για τους 8 μουσικούς. Όμως στο “Sonar bliss” o Vicotnik μεταμορφώθηκε σε έναν τρελαμένο frontman! Σωριαζόταν στο πάτωμα, πέταγε πράσινη σκόνη στους μουσικούς του και σε όσους βρίσκονταν στις μπροστά σειρές! Όσο κι αν δεν έχει την εκφραστικότητα και την ιδιότυπη ερμηνεία του Aldrahn, κατάφερε με την σκηνική του παρουσία να κερδίσει τις εντυπώσεις! Πραγματικά κρυβόταν ένας αλλοπαρμένος frontman πίσω από την κιθάρα τόσα χρόνια!
Μετά και το “Interstellar nexus” η συναυλία ακολούθησε μια σειριακή πορεία παρουσιάζοντας τις μεταμορφώσεις της μπάντας από το πρωτόλειο black metal του “Midnattskogens sorte kjerne” από το “Kronet til konge” (1995) και συνεχίζοντας με την πιο thrash πλευρά τους με τα “Fluency” και “Ultimate reflection” από το “Monumental possession” (1996). Σε αυτό το μέρος του setlist τους ο Vicotnik ήταν πιο επικεντρωμένος στα φωνητικά του μέρη και οι μουσικοί κατάφεραν να αναπαράγουν τον πρωτόλειο ήχο της μπάντας με ιδανικό τρόπο.
Η επιλογή να βάλουν εμβόλιμα σε εκείνο το σημείο το “Death of time” δείχνει ότι ο Vicotnik αναγνωρίζει ότι ανήκει σε εκείνη την περίοδο το υλικό του DOESDMAGHIRD. Πραγματικά το παρουσίασαν άρτια αν και δεν το είχαν προβάρει μέχρι να ξεκινήσει το “Oneiroscope” για το απόλυτο “Traces of reality” από το “Satanic art” mLP (1998). Εκεί πραγματικά άρχισε να ξεφεύγει η κατάσταση με τον Vicotnic να κάνει ό,τι πιο παλαβό μπορεί να φανταστεί κανείς! Κατέβαινε στο κοινό και ανέβαινε στη σκηνή σερνόμενος στο πάτωμα της σκηνής. Πείραζε τους μουσικούς του, συνέχιζε να πετάει πράσινη σκόνη και έφτασε στο σημείο να ανάψει καρβουνάκι και να το βάλει μετά στην τσέπη του. Και ανάμεσα στα κομμάτια εμφανιζόταν ένας ήρεμος άνθρωπος εκστασιασμένος από το κοινό, δηλώνοντας μισός Ινδός, μισός Νορβηγός και μισός Ελληνας!
Το highlight της βραδιάς ήταν αναμφίβολα η ασύλληπτη εκτέλεση του “Shiva Interfere” από το “666 international” (1999). Ειλικρινά δεν περίμενα ποτέ ότι θα το ακούσω live και πραγματικά εκεί η κατάσταση ξέφυγε. Ο Vicotnik πιο τρελαμένος από ποτέ και οι μουσικοί του να το αποδίδουν με τον απόλυτα καταιγιστικό του τρόπο. Η συνέχεια με το πιο ισορροπημένο “The Snuff Dreams Are Made Of” από το “Supervillain Outcast” (2007) ολοκλήρωσε την αναδρομή στην πορεία των δύο πρώτων περιόδων της καριέρας τους.
H συναυλία ολοκληρώθηκε με το πρόσφατο “It does not follow” και όλοι περιμέναμε στο encore το “Ion storm”! Απογοήτευση για τους περισσότερους που δεν το έπαιξαν – κάτι που έκαναν στη Θεσσαλονίκη την επόμενη μέρα. Επέλεξαν μια αναφορά και στο “A umbra omega” (2015) με το “Aphelion void” κερδίζοντας την αποθέωση.
Ειλικρινά δεν ξέρω πως θα ήταν η παρουσία του Vicotnik σε μεγαλύτερο stage και ειδικά που έγινε sold out η εμφάνιση τους. Εκείνο που πιστεύω είναι ότι πλέον έχει τους μουσικούς για να καταφέρει να παρουσιάσει πλήρως και τις τρεις περιόδους της μπάντας του και εκείνος να δείξει πόσο πληθωρικός fronman είναι. Για να δούμε πότε θα ξαναέρθουν; Σε πέντε χρόνια ή του χρόνου όπως είπε στο τέλος και ο ίδιος;
Κείμενο/φωτογραφίες: Λευτέρης Τσουρέας
