Το κύμα της νοσταλγίας ήταν έντονο πριν 20-25 χρόνια και η αναβίωση του κλασικού ήχου είχε πολλούς ακόλουθους. Οι DREAM EVIL ήταν εξ αρχής από τις πιο αξιόπιστες επιλογές και για πάντα θα είμαστε ευγνώμονες για το φοβερό line-up που ηχογράφησε τα τρία πρώτα τους άλμπουμ.
Έκτοτε βέβαια το επίπεδο των κυκλοφοριών τους δεν ήταν στα ίδια επίπεδα, όμως η αγάπη τους για το κλασικό heavy metal και η εμπειρία τους, έχει ως αποτέλεσμα τουλάχιστον σοβαρά άλμπουμ. Ας προσθέσουμε και την τεράστια εμπειρία στον κομμάτι της παραγωγής που κουβαλάει ο Fredrik Nordstrom και καταλαβαίνουμε πως οι DREAM EVIL όταν έχουν όρεξη, θα σερβίρουν καλό πράμα. Και μάλιστα σε περιτύλιγμα, σχεδιασμένο από τον Σπύρο Αντωνίου (SEPTIC FLESH).
Το “Metal Gods” ξεχειλίζει από όλα τα κλισέ και γι’ αυτό θα αρέσει στους φίλους του συγκροτήματος. Αυτό χαρακτηρίζει τους DREAM EVIL και αυτό κάνουν καλά. Ο ήχος του είναι καθαρός, γεμάτος και τα τραγούδια σφιχτά, τετράλεπτα με έμφαση στα ρεφραίν. Έτσι όπως θα μπορούσατε να το προβλέψετε. Στις ελάχιστες εκπλήξεις, θα ανέφερα το “Chosen force” που ξεφεύγει στυλιστικά από τον κλασικό ήχο και θυμίζει πιο σύγχρονα hard n’ heavy σχήματα. Υπάρχουν κι άλλες στιγμές που μπορεί να μην ανήκουν στις καλύτερές τους, όμως δεν πρέπει να παραλείψουμε και αυτές τις συνθέσεις που ανεβάζουν τον πήχη. Το εναρκτήριο και ομότιτλο τραγούδι, είναι σίγουρα μια από αυτές, ενώ το “Chosen force” που ανέφερα πριν και το “The tyrant dies at dawn” (στα όρια του power metal) που ακολουθούν σε σειρά, είναι στο ίδιο υψηλό επίπεδο.
Δεν μπορώ να μην κάνω έναν συσχετισμό για το “Chosen force”, αφού στο παρελθόν μας έχουν δώσει τα “The chosen ones” (“Dragonslayer”), “Chosen twice” (“The book of heavy metal”), “The unchosen one” (“In the night”), στα άλμπουμ νούμερο 1, 3 και 5!!! Έτσι, το έβδομο άλμπουμ τους, μετά από επτά χρόνια δισκογραφικής απουσίας, συνεχίζει αυτή την άτυπη συνειρμική παράδοση.
Μπορεί να μην είναι ο δίσκος της χρονιάς, αλλά για όλους που ακούγαμε τους Σουηδούς εδώ και 20 χρόνια, είναι μια υπενθύμιση πως ξέρουν να κάνουν καλά την δουλειά τους. Δεν ψάχνουμε καινοτομίες εδώ, αλλά καλές συνθέσεις και καλή διάθεση.
6,5 / 10
Γιώργος “Kay” Κουκουλάκης
