“Caught between the emptiness of Time!”
Οι σπουδαίοι Ολλανδοί power/progressive metallers ELEGY, μας επισκέπτονται ξανά μετά από 27 (!) ολόκληρα χρόνια, στις 20 Μαρτίου! Με τη δισκογραφία τους να παίζει ως «χαλάκι» και τις σκηνές από το αλήστου μνήμης live στο πάλαι ποτέ ΡΟΔΟΝ το 1997 να επαναφέρονται στη μνήμη μας, ο μπασίστας και ιδρυτικό μέλος Martin Helmantel, απαντά στις ερωτήσεις του Rock Hard, αδημονώντας όσο κι εμείς για την στιγμή που θα μοιραστεί την σκηνή του Κυττάρου μαζί με τους ANGRA και τους THE SILENT RAGE, αλλά και του Horns Up Festival στα Τρίκαλα, στις 22 Μαρτίου (μαζί με τους GLACIER, τους ASTRONOMICA και πολλούς άλλους) και θα ξαναδεί το αγαπημένο του ελληνικό κοινό.
Martin σε καλωσορίζω στο Rock Hard Greece! Χαρά μου που μιλάμε!
Και δική μου χαρά, Δημήτρη! Τα χαιρετίσματά μου στους Έλληνες φίλους των ELEGY!
Θεωρείστε από τους πιονέρους του power/progressive metal. Πού πιστεύεις πως «γέρνετε» περισσότερο; Στο power ή στο progressive;
Πιστεύω ότι είμαστε σίγουρα μια power metal μπάντα, με πολλές prog επιρροές! Βέβαια, όταν ξεκινήσαμε μας αποκαλούσαν απλά μια μελωδική metal μπάντα αλλά νομίζω ότι όλα τελικά ισχύουν!
Όταν ξεκινούσατε την καριέρα σας και μέχρι την καθιέρωσή σας, πως ήταν η metal πραγματικότητα στην Ολλανδία;
Στην Ολλανδία υπήρχε πάντα μια μεγάλη και δραστήρια μουσική σκηνή. Το αστείο όμως είναι ότι δεν ήμασταν ποτέ δημοφιλείς στην ίδια μας την πατρίδα! Όταν το “State of mind” πούλησε 35.000 CD στην Ιαπωνία, εμείς πουλήσαμε μόνο 125 στην Ολλανδία! (σ.σ: πόσα;;;;)
Και πως σας φάνηκε αυτό;
Ποτέ δεν το σκεφτήκαμε πραγματικά, ήμασταν απλά χαρούμενοι που είχαμε μεγαλύτερη επιτυχία στον υπόλοιπο κόσμο. Αλλά όντως, τώρα που το ξαναλέμε, είναι περίεργο το ότι είναι πιο δύσκολο να γίνεις δημοφιλής στη χώρα σου, παρά έξω από αυτή!
Μήπως δεν είχατε την υποστήριξη που χρειαζόταν από την εταιρεία σας, όταν ξεκινούσατε;
Όταν πήραμε για πρώτη φορά στα χέρια μας το δισκογραφικό μας συμβόλαιο, ήταν έτσι κι αλλιώς ένας εντελώς νέος κόσμος για εμάς! Τα πράγματα σε κάποια μέρη του κόσμου ήταν καλά, σε κάποιες άλλες χώρες ήταν πιο δύσκολα και αλλού «απογειώνονταν»! Μην ξεχνάς, μιλάμε για εποχές προ διαδικτύου, με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Για παράδειγμα, δε γνωρίζαμε ότι ήμασταν πολύ δημοφιλείς στη Νότια Αμερική!
Είχατε να αντιμετωπίσετε και την αποχώρηση των Eduard Hovinga (φωνητικά), Gilbert Pot (κιθάρα) και Gerrit Hager (πλήκτρα) σε κάποια φάση… Τώρα τί συνέβη και επιστρέφετε με την παρούσα σύνθεση;
Ναι, μετά την κυκλοφορία του “Lost” η μπάντα έχασε τρία μέλη της, αναγκάζοντάς μας να ξεκινήσουμε από την αρχή με νέο τραγουδιστή και ωθώντας μας σε άλλη κατεύθυνση μουσικά. Όταν αποφασίσαμε να κάνουμε την περιοδεία επανένωσης, αποφασίσαμε αμέσως να επιστρέψουμε στον αρχικό ήχο των ELEGY με δυο κιθαρίστες, καλωσορίζοντας πίσω τον Gilbert Pot, μαζί με τον Henk van der Laars. Τα τραγούδια από το “State of mind” και το “Manifestation of fear” ακούγονται καταπληκτικά «ζωντανά», με τον Henk και τον Gilbert να εναλλάσσονται στα leads!
Αλήθεια, πώς επιλέξατε τον Ian Parry ως αντικαταστάτη του Hovinga; Ήταν ρίσκο, φέρνοντας έναν τραγουδιστή που να απέχει από το κλασικό υψίφωνο στυλ!
Όταν βρισκόμασταν στη διαδικασία ακρόασης τραγουδιστών, δεν βρήκαμε κάποιον που να μπορεί να ανταποκριθεί στο φωνητικό εύρος του Eduard (σ.σ: τώρα πως γίνεται αυτό, όταν στα 90s οι υψίφωνοι power-άδες ήταν περισσότεροι κι από σαλιγκάρια μετά από βροχή, μόνον οι Ολλανδοί το ξέρουν). Πήραμε όμως μια πληροφορία για έναν τύπο που ονομάζεται Ian Parry και ήταν διαθέσιμος. Ήξερα τον Ian, ήμουν οπαδός των προηγούμενων συγκροτημάτων του, των HAMMERHEAD και VENGEANCE. Ήξερα ότι ήταν σπουδαίος τραγουδιστής, αλλά θα ταίριαζε άραγε με το νέο υλικό των ELEGY…; Λοιπόν, ήρθε στην ακρόαση, τραγούδησε τα παλιά τραγούδια του Eduard και μας ξετρέλανε! Τα υπόλοιπα είναι ιστορία! Θα παίξουμε πολλά τραγούδια από τα τρία πρώτα άλμπουμ στο live set μας και ο Ian εξακολουθεί να τα καταφέρνει, πετυχαίνοντας όλες τις υψηλές νότες!
Έχετε επαφή με πρώην μέλη της μπάντας; Θα συνεργαζόσασταν ξανά με κάποιον από αυτούς;
Με τα περισσότερα από τα παλιά μέλη είμαστε ακόμα σε επαφή, ζητήσαμε ακόμα και από τον Eduard να συμμετάσχει στην επανένωση αλλά δεν ενδιαφέρθηκε… όμως είμαστε ακόμα φίλοι! Ο Dirk εξακολουθεί να παίζει drums, με τον Patrick Rondat (σ.σ: πρώην κιθαρίστας της μπάντας)!
Έχετε περιοδεύσει με πολλούς σημαντικούς μουσικούς και πολλές σημαντικές μπάντες. Ποιες από τις στιγμές αυτές, ξεχωρίζεις;
Πρέπει να πω πως η περιοδεία με τους STRATOVARIUS και τους KAMELOT ήταν το highlight μας. Ήταν η πρώτη μας μεγάλη και τόσο επιτυχημένη περιοδεία. Ακόμη θυμάμαι τις εμφανίσεις μας σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη!
Ότι θα σε ρωτούσα!
Μοναδικές στιγμές! Θυμάμαι που είχαμε ανέβει στην Ακρόπολη και όταν επιστρέψαμε στο venue (σ.σ: μιλάμε για ΡΟΔΟΝ, έτσι;) δεν μπορούσαμε να μπούμε μέσα, λόγω του κόσμου που μας περίμενε απ’ έξω! Φανταστικές συναυλίες, φανταστικό κοινό!
Μικρά clubs ή μεγάλες σκηνές; Τι προτιμάς;
Και τα δυο μου αρέσουν, εξίσου! Το μικρό club φαντάζει πιο «απειλητικό», από την άποψη πως οι οπαδοί είναι πιο κοντά σου αλλά από την άλλη κάνει την συναυλία πιο «προσωπική». Στις αρένες πάλι, έχεις τη δυνατότητα να σε μάθουν πολλοί!
Ποιο θεωρείς το πιο χαρακτηριστικό, σπουδαίο σας αν θες, τραγούδι; Εγώ λέω πως αυτό είναι το “Visual vortex“!
Πωπω… δύσκολη ερώτηση! Σίγουρα στις πιθανές απαντήσεις είναι το “Visual vortex”, αλλά υπάρχει και το “Spirits”, το “I’m no Fool”, ή το“Trust”, το “Frenzy”… έλα, εντάξει, δεν μπορώ να διαλέξω!
Ποιες είναι οι μεγαλύτερες επιρροές στο παίξιμο του Martin Helmantel;
Μάλλον ο Michael Anthony (σ.σ: είσαι θεός, Martin). Ήμουν και είμαι μεγάλος οπαδός των VAN HALEN και οτιδήποτε αφορά αυτή τη μπάντα, αποτέλεσε επιρροή για την πορεία μου ως μουσικός. Θα προσθέσω επίσης τους Geddy Lee, Steve Harris και Billy Sheehan. Τους θεωρώ όλους “game changers”!
Ο Ian Parry είχε δηλώσει πως θα ήθελε να κάνετε ένα ακόμη ELEGY album, αν υπήρχε ενδιαφέρον από κάποια δισκογραφική εταιρεία. Είναι αλήθεια πως υπάρχει υλικό έτοιμο από τον Henk; Τι ισχύει;
Ενδιαφέρουσα ερώτηση! Από την στιγμή που ανακοινώσαμε την επανασύνδεσή μας, έχουμε μιλήσει με κάποιες εταιρείες και ναι, υπάρχει υλικό που δεν έχει ακουστεί ποτέ! Μπορώ να υποσχεθώ πως θα πάρουμε τον χρόνο μας για να ξαναδούμε αυτές τις ιδέες και ποιος ξέρει… ίσως σας εκπλήξουμε όλους με κάτι καινούργιο!
Martin, μέτριο, πόσο μάλλον κακό δίσκο, δεν έχετε κυκλοφορήσει, στο υπογράφω αυτό…
Ω, ευχαριστώ! Πολύ τιμητικό αυτό! Σε ευχαριστώ για τα καλά λόγια…
…αλλά είμαι σίγουρος πως κι εσύ ο ίδιος δε θεωρείς ισάξια όλα τα albums σας. Μπορείς να τα βάλεις σε σειρά, από το πλέον αγαπημένο σου, στο λιγότερο;
Χαχα, έλα, αυτό αποκλείεται! Έχω τόσες καλές αναμνήσεις από το καθένα, για διαφορετικούς λόγους… Η κυκλοφορία του “Labyrinth of dreams” πάντα θα έχει ξεχωριστή θέση στην καρδιά μου, ως η πρώτη μας, όπως και αυτή του “State of mind”, γιατί ήταν το πρώτο album μας με τον Ian… Λοιπόν, ok, θα παίξω τελικά και θα βάλω τους δίσκους μας στην παρακάτω σειρά: 1. “Labyrinth of dreams” 2. “State of mind” 3. “Supremacy” 4. “Manifestation of fear” 5. “Lost” 6. “Principles of pain” 7. “Forbidden fruit” και τέλος 8. “Primal instinct”
Τέλος χρόνου… Σε ευχαριστώ για τον χρόνο σου, Martin! Θα τα πούμε στην Αθήνα!
Εγώ ευχαριστώ Δημήτρη, ανυπομονούμε να σας δούμε!
Δημήτρης Τσέλλος
