a
Δεκαετία του ’80, το heavy metal είναι στα πάνω του και από παντού ξεπετάγονται γκρουπ τα οποία πηγαίνουν όλο και πιο μακριά τον συγκεκριμένο ήχο. Ο ήχος όλο και γίνεται σκληρότερος και πιο δυνατός και η μια με την άλλη μπάντα ανταγωνίζεται σε ένταση και ταχύτητα, Το thrash αναγνωρίζεται από το 1986 και μετά, όταν το “Master of Puppets” γίνεται χρυσό στην Αμερική. Μια μπάντα επηρεασμένη από το 80΄s hardcore, το thrash και το crossover, δημιουργείται στις αρχές του 1987 στη Σουηδία, με το όνομα BRAINWARP με στόχο πιο πολύ να κάνει τον καθιερωμένο “χαβαλέ” παρά κάτι το επαγγελματικό. Η εμφάνιση όμως των DEATH στα μουσικά δρώμενα, έκανε την μπάντα να επαναπροσδιορίσει τον ήχο της και να αλλάξει το όνομα της σε ΝΙΗΙLIST.
Στα δυο χρόνια της παρουσίας τους οι NIHILIST κατάφεραν να δημιουργήσουν αρκετό θόρυβο γύρω από το όνομα τους και τον ήχο τους, με δυναμικά live και τρία demo τα οποία γνώρισαν αποθεωτικές κριτικές. Κάτι καινούργιο είχε δημιουργηθεί. Το Σουηδικό death metal! Εδώ κάπου η ιστορία ξαναφέρνει τους METALLICA στο άρθρο μας, διότι η μπάντα εκεί που ήταν έτοιμη να προχωρήσει στο επόμενο βήμα που ήταν η ηχογράφηση του πρώτου τους άλμπουμ, οι μουσικές διαφωνίες που είχαν με τον μπασίστα τους τότε Johnny Hedlund τους οδηγούν στο να πάρουν την απόφαση να προχωρήσουν χωρίς αυτόν, χωρίς όμως να τον απολύσουν! Απλά διαλύουν (!) την μπάντα και την ξαναδημιουργούν με διαφορετικό όνομα, αφήνοντας τον Hedlund στα κρύα του λουτρού! Αυτός φυσικά δεν τα παράτησε και πήρε την “εκδίκησή” του ( a la Mustaine) δημιουργώντας τους UNLEASHED!
Έτσι κάπως γεννήθηκαν οι ENTOMBED, ένα από τα επιδραστικότερα συγκροτήματα του Σουηδικού death metal. Ας κάνουμε μια βουτιά στην ιστορία παρουσιάζοντας την δισκογραφική τους πορεία.
“Left Hand Path” (1990)
9 / 10
To πρώτο πόνημα των Σουηδών θεωρείται ένας από τους πιο κλασικούς δίσκους του death metal με τον χαρακτηριστικό ήχο στις κιθάρες που επηρέασε όλη τη Σουηδική σκηνή. Ουσιαστικά τα κομμάτια που θα βρείτε εδώ είναι τα περισσότερα από την πορεία τους ως ΝIHILIST και με αυτό το άλμπουμ ουσιαστικά κλείνουν το κεφάλαιο εκείνο, ξεκινώντας μια πορεία η οποία έκρυβε πολλές εκπλήξεις. Το όνομα του άλμπουμ, παραπέμπει στον Anton LaVey και την “Σατανική Βίβλο”, ενώ το ομώνυμο κομμάτι παραμένει ακόμη και τώρα ένα από τα πιο αγαπημένα των φίλων του death metal στα νυχτερινά κλαμπ! Απαραίτητο άλμπουμ για κάθε death metaller που σέβεται τον εαυτό του! H χώρα τους, τους αγκάλιασε από τότε και το “Left Hand Path” έφτασε στο νούμερο 44 των Σουηδικών chart. Καθόλου άσχημα αν σκεφτείτε τι μουσική έπαιζαν…..
“Clandestine” (1991)
10 / 10
Όπως κάθε καινούργια μπάντα που έχει ένα σκασμό ιδέες και πολύ πάθος, το επόμενο χτύπημα ήρθε ακριβώς ένα χρόνο μετά, με το “Clandestine”, το οποίο είναι και το προσωπικό μου αγαπημένο. Πραγματικά σε σχέση με τον προκάτοχό του και το αμέσως επόμενο άλμπουμ, πιστεύω ότι δεν έχει τύχει της αναγνώρισης που το αναλογεί. Στο συγκεκριμένο άλμπουμ επικρατεί μια επική αλλά και ανατριχιαστική ατμόσφαιρα με την προσεκτική χρήση κάποιων εντελώς creepy πλήκτρων. Φοβερά riff από τους Alex Hellid και Uffe Cederlund, ενώ το συναίσθημα του θανάτου που πλησιάζει απειλητικά, επικρατεί σε όλο το άλμπουμ. ΑΡΙΣΤΟΥΡΓΗΜΑ! Νούμερο 14 στα Σουηδικά chart και 58 στα chart του Ηνωμένου Βασιλείου! Τα φωνητικά σε αυτό το άλμπουμ τα είχε αναλάβει ο ντράμερ τους Nicke Andersson που είναι γνωστός ίσως σε εσάς και από την θητεία του στους THE HELLACOPTERS!!!
“Wolverine Blues” (1993)
9 / 10
“Ένας φίλος ήρθε απόψε από τα παλιά….” και η επιστροφή του τεράστιου Lars Goran Petrov στα φωνητικά (να δώσουμε εδώ και ένα ενδιαφέρον tip για το παρελθόν του αναφέροντας ότι ήταν για ένα φεγγάρι ντράμερ στην μπάντα του Dead, MORBID, του οποίου όλοι ξέρουμε αργότερα την ιστορία του) έφερε ξανά στην μπάντα ένα συναίσθημα πιο κοντινό στο attitude του πρώτου άλμπουμ αλλά με μια σοβαρότατη αλλαγή στον ήχο τους. Οι ρυθμοί πλέον είναι πιο groovy με στακάτες κιθάρες πιο sabbathiκές πιο κλασικομεταλικές και screaming/hardcore φωνητικά. To άλμπουμ αυτό είναι και το πιο επιτυχημένο των ENTOMBED μέχρι στιγμής, με καλές πωλήσεις στην Αμερική, ενώ στη χώρα τους έφτασε στο νούμερο 2!!!
Η μπάντα ήταν αναγνωρίσιμη πλέον και σε ένα άλλο κοινό, χωρίς όμως ακόμα να τους αποκηρύξουν οι παλιοί τους οπαδοί. Αν και η μπάντα δεν ήθελε να συνδεθεί το άλμπουμ με τον ήρωα της Μarvel, Wolverine, ωστόσο χωρίς καν να τους ρωτήσει η Εarache έκανε συμφωνία με την Marvel και κυκλοφόρησε και μια άλλη version του δίσκου με τον Wolverine στο εξώφυλλο και ένα μικρό κόμικ στο booklet (για να μη νομίζετε ότι μόνο σήμερα γίνονται αυτά) ! Στη συγκεκριμένη έκδοση, έβγαλαν απ’ έξω το κομμάτι “Out of Hand” λόγω του σκληρού αντιχριστιανικού του περιεχομένου, κάνοντάς το θρυλικό στην ιστορία των ENTOMBED (κάτι σαν το “To Our Martyrs” των SAMAEL) Το 2005 το ROCK HARD, συμπεριέλαβε τον δίσκο, στο βιβλίο με τα 500 καλυτέρα rock & metal άλμπουμ όλων των εποχών. Μιας και δεν το έχω δει ποτέ γραμμένο πουθενά η drum εισαγωγή του “Blood Song” είναι η εισαγωγή του “Billion Dollar Babies” του ALICE COOPER. Για πολλούς το καλύτερό τους άλμπουμ.
“DCLXVI: To Ride Shoot Straight and Speak the Truth” (1997)
(7 / 10)
Πέρασαν τέσσερα ολόκληρα χρόνια μέχρι το επόμενο άλμπουμ τους. Πολλά αν σκεφτούμε την μέχρι τότε κινητικότητα της μπάντας. Το τελικό αποτέλεσμα παρουσιάζει ένα άλλο γκρουπ. Τι σχέση μπορεί να έχει αυτή η μπάντα με αυτή του “Left Hand Path”? Kαμία μα καμία. Από το πρώτο ως το τελευταίο λεπτό είναι φανερό ότι η μπάντα έκανε ένα άλμπουμ για αυτήν χωρίς να ενδιαφέρεται τι αντίκτυπο θα έχει στους οπαδούς τους. Πολλά περιοδικά της εποχής το εκθείασαν αν και εγώ οφείλω να ομολογήσω ότι ποτέ δεν με τρέλανε αλλά είναι ένα αρκετά ευκολοάκουστο και διασκεδαστικό άλμπουμ. Από το πρώτο riff του ομώνυμου κομματιού που νιώθεις ότι έβαλες CATHEDRAL στο CD player μέχρι το “Damn Deal Done” που πρέπει να το ακούσουν οι οπαδοί των PLANET OF ZEUS και του stoner και της sodompunk έξαρσης σαν το “Just as Sad”, είναι ένας ευχάριστος δίσκος και προτείνεται ανεπιφύλακτα για τους χαλαρούς καλοκαιρινούς μήνες με την απαραίτητη φραπεδιά. Εδώ ξεκίνησε και η δεύτερη περίοδος της μπάντας που κέρδισαν με την αξία τους τον όρο death’n roll. Παρόλες τις αντιδράσεις τα πήγε αρκετά καλά εμπορικά φτάνοντας στο νούμερο 7 στη χώρα τους ενώ μπήκε στα charts αρκετών χωρών.
“Same Difference” (1998)
(4 / 10)
Ένα χρόνο μετά την “κρυάδα” του “Το Ride…” το “Same Difference” ήρθε να ολοκληρώσει το, σε εισαγωγικά πάντα, “έγκλημα”
Εδώ δεν υπάρχουν και πολλά για να πεις. Ήδη οι παλιοί οπαδοί τους είχαν κάνει “τα σαράντα” αλλά ακόμα και οι πιο ανοιχτόμυαλοι άρχισαν να δυσανασχετούν. Ο ήχος της μπάντας είναι πλέον ένα μίγμα hard rock/alternative metal και με εμφανή απουσία καλών συνθέσεων είναι σίγουρα ότι χειρότερο έχουν βγάλει ποτέ οι ENTOMBED. Εμπορικά ήταν μια παταγώδης αποτυχία.
“Uprising” (2000)
(6 / 10)
Η νέα χιλιετία είχε πλέον μπει και εμείς ως προοδευτικοί Έλληνες συνεχίζαμε να τσακωνόμαστε για τέταρτη συνεχόμενη χρονιά για το πόσο metal ή μη είναι οι ΜETALLICA και για το ατόπημα να κόψουν την καραφλοχαίτη τους. Εκεί που είχαν ξεχαστεί οι ENTOMBED και λίγοι πλέον πίστευαν ότι θα μπορούσαν να μας δώσουν κάτι καλό, ήρθε το “Uprising” δίνοντας όπως λέει και ο τίτλος του μια αύρα αισιοδοξίας ότι η μπάντα μπορεί να βρει κάτι από το παρελθόν της. Το άλμπουμ αυτό ήταν η τέλεια μίξη των τριών τελευταίων κυκλοφοριών τους μέχρι εκείνη την στιγμή, οπότε το αποτέλεσμα ήταν και λίγο πάνω από το μέτριο. Όπως και να έχει τα groovy riffs, μαζί με την τραχειά παραγωγή, τα γκαζιάρικα θέματα που Motorheadιζαν επικίνδυνα ακουγόταν ευχάριστα. Όχι δεν είχε τελειώσει ακόμη τίποτα…
“Morning Star” (2001)
(8 / 10)
Τι έγινε ρε παιδιά εδώ; Είναι σίγουρα 2001; Γιατί μοιάζει σα να πέρασαν κάνα δυο-τρία χρόνια από το “Wolverine Blues”. Και όμως οι ENTOMBED με αυτό το άλμπουμ επέστρεψαν στις ρίζες τους, κυκλοφορώντας τον δίσκο που θα έπρεπε να διαδεχτεί το “Wolverine Blues”. Πολύ καλή και δυναμική παραγωγή, κοφτερά riff με οργισμένα φωνητικά και πραγματικά καλές και δουλευμένες συνθέσεις με ενδιαφέροντες στίχους. Κομματάρες σαν το “Chief Rebel Angel” η το “I For An Eye” προκαλούν την γνώριμη κίνηση του κεφαλιού μας και δεν αφήνουν περιθώρια αμφισβήτησης. Οι ENTOMBED είναι και πάλι εδώ.
“Inferno” (2003)
(6,5 / 10)
Αν μπορούσαμε να αλλάξουμε τον τίτλο του άλμπουμ θα το ονομάζαμε “We Regret Nothing”. Δυο χρόνια μετά το πολύ καλό “Morning Star” οι ENTOMBED κάνουν ένα πισωγύρισμα, δημιουργώντας ένα “Uprising No2”, μόνο που είναι ευτυχώς κάπως καλύτερο. Το άλμπουμ χωρίς να έχει κάτι τρομερό να παρουσιάσει είναι αρκετά διασκεδαστικό στο γνώριμο γκαζιάρικο και βρώμικο ύφος της μπάντας αλλά μετά από εφτά άλμπουμ, αυτό δεν είναι πλέον αρκετό. Το άλμπουμ κατάφερε να βάλει ξανά την μπάντα στο top 20 της χώρας τους.
“Serpent Saints – The Ten Amendments” (2007)
(6 /10)
Από την αυθεντική σύνθεση πλέον την μπάντας έχει μείνει μόνο ο L-G Petrov στα φωνητικά και ο Alex Hellid στην κιθάρα. Περνούν τέσσερα χρόνια μέχρι να ξανακούσουμε νέα τους. Mε το “Serpent Saints” ανακοινώνουν την επιστροφή στις κλασικές death metal φόρμουλες του παρελθόντος. Και όμως! Αυτό που περιμέναμε τόσο πολύ να γίνει μας άφησε με το συναίσθημα του ανικανοποίητου. Δίχως άλλο το “Serpent Saints” δεν είναι ένα κακό άλμπουμ. Αλλά από το πρώτο λεπτό νιώθεις ότι η μπάντα, προσπαθεί με το “ζόρι” να γίνει ξανά death metal. Όταν κάνεις κάτι προφανώς για να ικανοποιήσεις τους παλιούς σου οπαδούς και να ξαναμπείς πάλι στα πράγματα εκμεταλλευόμενος το ένδοξο παρελθόν σου, δεν θα λειτουργήσει εφόσον δεν ΝΙΩΘΕΙΣ την μουσική μέσα σου. Ένα death metal που αγκομαχά δεν είναι ποτέ ένα καλό death metal. Το άλμπουμ πάντως γνώρισε θετική ανταπόκριση από το κοινό και έφτασε στην τρίτη θέση των chart της χώρας τους.
“Back to the Front” (2014)
(7 / 10)
Μετά από 7 χρόνια ξηρασίας και αφού οι σχέσεις των δυο αρχικών μελών της μπάντας Petrov και Alex διασπάστηκαν, το αποτέλεσμα είναι να μην ξέρουμε ποιοι είναι οι πραγματικοί ENTOMBED! Όπως και να έχει ο Petrov πήρε την υπόλοιπη μπάντα έφτιαξε τους ENTOMBED A.D. και συνέχισε το δρόμο του. ενώ ο Alex κατέχει το αρχικό όνομα υποστηρίζοντας ότι θα επαναδραστηριοποιήσει όλα τα αρχικά μέλη της μπάντας εκτός του Petrov. Σήριαλ και αυτό, χωρίς να έχει τις “τραγανιστές” λεπτομέρειες που μας έδωσαν π.χ. οι QUEENSRYCHE. Το άλμπουμ των ENTOMBED A.D είναι καλό και ακούγεται φρέσκο, προσπαθώντας μια πιο ομαλή μετάβαση στο death metal από ότι στο “Serpent Saints”. To μέλλον θα δείξει τι να περιμένουμε και για τις δυο πλευρές. Προς το παρόν δίνουμε όλοι ραντεβού την Παρασκευή στο An Club με την παρέα του Petrov, που θα μας τινάξει τα μυαλά στον αέρα.
Γιώργος Καραγιάννης
