Δυστυχώς δεν ήμουν σε θέση να δώσω το παρόν στην προακρόαση που είχε γίνει για το νέο στούντιο άλμπουμ των Ελλήνων thrashers EXARSIS, θα πρέπει όμως να γράψω δύο προκαταρκτικές κουβέντες πριν την κανονική παρουσίασή του, που θα γίνει κοντά στην ημερομηνία κυκλοφορίας.
Αυτό που παρατήρησα είναι ότι πολλά από τα χαρακτηριστικά του ήχου τους, τα έχουν σε ακόμα μεγαλύτερο βαθμό. Δηλαδή, οι ταχύτητες είναι πολύ υψηλές σχεδόν καθ’ όλη τη διάρκεια του δίσκου, ενώ και τα ψιλά φωνητικά είναι ακόμα περισσότερα, κάτι που σημαίνει ότι δύσκολα θα κερδίσουν νέους οπαδούς, που δεν τους άρεσαν αυτού του είδους τα φωνητικά. Δεν νομίζω βέβαια ότι κάτι τέτοιο ενδιαφέρει το συγκρότημα, οπότε τσίτωσαν τα φωνητικά σε πολλά σημεία και αν δεν τους είχα δει live να τα αποδίδουν πιστά, θα τους χαρακτήριζα υπερβολικούς. Από τη στιγμή όμως που στο σανίδι τα καταφέρνουν τόσο καλά, δεν μου πέφτει λόγος.
Κατά τ’ άλλα, τα φωνητικά που θυμίζουν ακραίους NUCLEAR ASSAULT, DESTRUCTION, AGENT STEEL αλλά και ATROPHY, κυρίως λόγω των gang vocals που υπάρχουν, είναι εκεί για να κάνουν τη διαφορά, βάζοντάς τους ξεκάθαρα στη love/hate κατηγορία συγκροτημάτων (κάτι που προσωπικά δεν με ενοχλεί καθόλου). Η undergroundαισθητική είναι φανερή, αλλά εκεί που πρέπει δεν γίνονται εκπτώσεις, με την παραγωγή να στέκεται σε υψηλά επίπεδα.
Οι πρώτες ακροάσεις, μου δείχνουν ένα δίσκο που σαφώς ξεφεύγει από τον μέσο όρο και με τις διαφοροποιήσεις του κάνει τους EXARSIS να διαφοροποιούνται από ένα ιδίωμα που τα τελευταία χρόνια με την «έξαρση» που είχε, μου δείχνει σημάδια κούρασης και ομογενοποίησης. Αγαπημένα κομμάτια το “General guidance”, το «συναυλιακό» “The underground” και το “Human project” που κλείνει το δίσκο και μάλλον είναι από τα πιο φιλόδοξα κομμάτια του συγκροτήματος.
Σάκης Φράγκος
