Μας έλειψαν οι FIREWIND. Βλέπετε πολλά συνέβησαν τα τελευταία χρόνια και οι ηγέτες της Ελληνικής heavy metal σκηνής ήταν στο παρασκήνιο. Συνέβαλλε η αποχώρηση του Apollo, που μετά από περίπου 7 χρόνια κι αφού είχε βάλει την υπογραφή του στην πιο επιτυχημένη περίοδο του συγκροτήματος, αλλά και η απόφαση του Gus G. να ρίξει το βάρος σε άλλες μουσικές δραστηριότητες, που βέβαια ώθησε και τον πολυπράγμονα Κατσιώνη σε παράλληλο δρόμο.
Ας μην ξεχνάμε πως ο ταλαντούχος κιθαρίστας είναι η ψυχή της μπάντας και μαζί με το alter ego του, (Bob Katsionis), είναι η συνθετική φλόγα των FIREWIND. Οπότε η σιγή και η ενασχόληση με άλλους συνεργάτες μπορεί να φέρει επιπλέον όρεξη και ανανέωση. Τι μπορούμε τελικά όμως να περιμένουμε από το “Immortals” και την επιστροφή των FIREWIND; Μπορεί για εμάς να ακούγεται κλισέ, αλλά θα πρέπει να είμαστε περήφανοι όταν δικοί μας καλλιτέχνες προωθούν την ένδοξη ιστορία μας. Καλύτεροι είναι οι Σκανδιναβοί, ή μήπως ο εμφύλιος πόλεμος στην Αμερική ήταν πιο ηρωικός; Απόλυτα επιτυχημένη λοιπόν, κρίνω την κίνησή τους να ασχοληθούν με τις επικές, αρχαίες Ελληνικές, μάχες των Θερμοπυλών και της Σαλαμίνας. Άλλωστε ταιριάζουν απόλυτα με τον κλασικό ύφος της μουσικής τους.
Σίγουρα τα μεγάλα ζητούμενα όμως είναι η ενσωμάτωση του Henning Basse στα φωνητικά, η πρόοδός τους, η συνεργασία με τον Dennis Ward, αλλά πάνω απ’ όλα η έμπνευση του Gus G. και η όρεξη των υπολοίπων. Έχουν περάσει άλλωστε 5 χρόνια έπειτα από το “Few against many”, αν και ο Basse είναι η μόνη αλλαγή στην σύνθεση του συγκροτήματος.
Ας τα πάρουμε με την προαναφερθείσα σειρά. Ο Γερμανός τραγουδιστής, τον οποίο είχα δει και παλαιότερα να αναπληρώνει τον Apollo σε συναλίες τους, είναι έμπειρος, έχει όρεξη για καθιέρωση, παρά τα πολλά χρόνια που ασχολείται, αλλά πάνω απ’ όλα, ταιριάζει στο ύφος των FIREWIND. Ας μην ξεχνάμε πως κυκλοφόρησε 8 άλμπουμ με τους METALIUM και μόνο. Είναι γνωστός στον χώρο για την ευχάριστη προσωπικότητά του και ήθελε έντονα να αναλάβει χρέη τραγουδιστή στην μπάντα. Γεμάτη φωνή, γεμάτη καριέρα, γεμάτος ενέργεια.
Η πρόοδος τώρα, εξακολουθεί να υφίσταται, από την στιγμή που το άλμπουμ, ακούγεται αρκετά διαφορετικό με το παρελθόν τους, αλλά παράλληλα καταφέρνοντας και να διατηρήσει κάποια από τα στοιχεία τους. Εύκολα διαπιστώνει κανείς πως το εναρκτήριο “Hands of time” αποτελεί την ιδανική γέφυρα και υπάρχουν οι power metal στιγμές που ακουμπούν ακόμα και τις πρώτες κυκλοφορίες των FIREWIND. Το “We defy”, με τον τόσο ανατρεπτικό τίτλο, αν και εξίσου καταιγιστικό σε ρυθμό, δεν ξεχωρίζει, αν και οι εξάρσεις του Gus G. στην εξάχορδη, κάνουν τα φρύδια να σηκωθούν με σεβασμό! Υπάρχουν λοιπόν κάποιες ενστάσεις εδώ. Είναι η μπάντα του και δεν είναι άδικο να επιζητούμε επιπλέον λόγους που επιβεβαιώνουν τον βιρτουόζο χαρακτηρισμό του.
Η πρόοδος (???) στον ήχο τους, οφείλεται και στον Dennis Ward (PINK CREAM 69) o οποίος δεν έπεσε (εντελώς) στην παγίδα του να αναπαράξει τον ήχο που έχει δώσει σε άλλες του παραγωγές. Όμως εκτός από χρέη παραγωγού, έχει αντικαταστήσει ουσιαστικά τον Bob Katsionis ως ο συνεργάτης του Gus στην σύνθεση. Οπότε, έχει αλλοιωθεί κάπως και το ύφος των συνθέσεων, με αποτέλεσμα να μην έχουμε ύμνους στυλ “Embrace the sun”, “Falling to pieces”, αλλά ακόμα και τα πιο γρήγορα κομμάτια δεν έχουν την ανεμελιά και τον χαρακτηριστικό ήχο των “World on fire”, “Head up high”, ούτε του “Tyranny”. Βέβαια, για μένα αυτά τα δυό αποτελούσαν θεμέλια του FIREWIND-ήχου, οπότε το “Immortals” μου πήρε πολλά ακούσματα για να το χωνέψω. Μήπως αυτό ήταν μέρος της συμβολής του Bob στον χαρακτήρα της μπάντας; Δεν είμαι σίγουρος. Ας ξεκαθαρίσω εδώ, ότι δεν υπάρχει κάποιο κακό τραγούδι, αλλά ευκολότερα από ποτέ, ξεχώρισα το “Ode to Leonidas” και το απίστευτο ομότιτλο instrumental, παρότι τα 2 λεπτά της διάρκειάς του είναι υπερβολικά λίγα.
Έτσι φτάνουμε στο επόμενο ζητούμενο, το πιο καθοριστικό, την έμπνευση του Gus G. Έχοντας συνθέσει με μεγαλύτερη άνεση χρόνου, νομίζω πως πέτυχε πολλούς από τους στόχους του. Το άλμπουμ θα αρέσει σε όλους τους ακροατές του, έχει μια νέα πνοή, είναι εύπεπτο,έχει καλά ρεφραίν και καλό ήχο. Προσωπικά θα ήθελα περισσότερες κιθαριστικές φανφάρες. Ναι, μιλάμε για τον Guitar God της γενιάς μας και το επιζητώ. Όσο κι αν γούσταρα το ριφ του “Back on the throne”, που θα το ζήλευε κι ο ίδιος ο Jake E. Lee, δεν είμαι σίγουρος ότι ταιριάζει στους FIREWIND. Μου έλειψαν και τα πλήκτρα του Bob Katsionis στο προσκήνιο, να μάχονται με την κιθάρα του Gus G. Τελευταίο παράπονο, είναι ότι σε σημεία, λες και ακούς μια οποιαδήποτε Ευρωπαϊκή μπάντα, κάτι που τείνω να αποδώσω στον Ward. Ευτυχώς όμως δεν παραγίνεται το κακό και ίσως εδώ να το παρα-ανέλυσα.
Πάρτε το κάθε κομμάτι και πιστεύω πως θα το αγαπήσετε. Αρκεί να του δώσετε την δέουσα προσοχή. Για παράδειμα το “Warriors and saints” έχει λυρισμό, αλλά και δύναμη, ταχύτητα, έπαρση και ρεφραίν με κλασικό Gus-κοφτό ριφ αλλά και το τέλειο σόλο. Το “Lady of 1000 sorrows”, που αποτελεί την power ballad του δίσκου είναι διαφορετικό, ατμοσφαιρικό και σαγηνευτικό. Μια όμορφη αλλαγή.
Σε μεγάλο βαθμό λοιπόν το “Immortals” είναι μια ικανοποιητική επιστροφή. Σε νέες βάσεις, με κάποιες καινοτομίες, αλλά και αλλοιώσεις, με νέα αλλά και πιστά μέλη, με ωριμότητα αλλά και κάποια διστακτικότητα, όμως πρωτίστως με καλή μουσική. Μας άρεσε και θα σας αρέσει! Θα αφήσω το χρόνο να μας δείξει πόσο σημαντικό είναι αυτό το άλμπουμ για την πορεία των FIREWIND. Εγώ πάντως πιστεύω κι εύχομαι, πως έχουν ακόμα πολλά να μας δώσουν. Κλείνω παραφράζοντας τους στίχους τους εδώ:
“They’re shooting straight for the heart,
They’re gonna tear us apart”
They’re coming back for their throne!!!
7 / 10
Γιώργος “Kay” Κουκουλάκης
