Mark the date! Στις 28 Ιουνίου οι «δικοί μας» psy/prog blacksters HAIL SPIRIT NOIR, κυκλοφορούν το 5ο κατά σειρά full length άλμπουμ τους, 6Ο αν υπολογίσει το επετειακό synth δίσκο “Mannequins”, με τίτλο “Fossil gardens” και πάλι υπό τη στέγη της Agonia Records.
Από το ντεμπούτο τους “Πνεύμα” του 2012, το οποίο ήταν για μένα έρωτας στο πρώτο άκουσμα, μέχρι και το “Mannequins” του 2021, δεν έχουν κυκλοφορήσει κάτι λιγότερο από εξαιρετικό. Επιπροσθέτως, κάθε δίσκος, έχοντας το στίγμα της μπάντας, ήταν διαφορετικός από τον άλλο. Κοινά στοιχεία σαφώς υπήρχαν. Όμως το ύφος άλλαζε. Η τεράστια αλλαγή στον 4ο δίσκο “Eden in reverse” του 2020 ας πούμε, ήταν ότι είχαν μόνο καθαρά φωνητικά και επίσης μια στροφή στον …φουτουριστικό ήχο, ενώ μέχρι τότε ήταν πιο ρετρό.
Το “Fossil gardens” μας συστήθηκε στα τέλη Απριλίου, με το “The temple of curved space”. Ο τίτλος μαρτυρούσε πως και πάλι θα «ταξιδεύαμε» ανά τους γαλαξίες. Και έτσι έγινε! Το άλμπουμ θα μπορούσε κάλλιστα να είναι μέρος του soundtrack του “2001: A Space Odyssey” (1968) του Stanley Kubrick. Πέρα από τη θεματολογία των στίχων, καθ’ όλη τη διάρκεια του είναι γεμάτο εφέ στα πλήκτρα, πολύ περισσότερο από τον προηγούμενο δίσκο.
Όπως, ακούσατε και στο “The temple of curved space” τα black φωνητικά επέστρεψαν. Και όχι μόνο αυτό, αλλά γενικά ο δίσκος είναι σίγουρα η πιο «θυμωμένη» κυκλοφορία της καριέρας τους. Οι ταχύτητες, ο όγκος στις κιθάρες, τα drums… όλα είναι πιο επιθετικά! Ακόμα και τα πλήκτρα, δεν έχουν τόσα μελωδικά περάσματα. Ίσως είναι το μόνο που μου έλειψε ακούγοντάς τον.
Ο δίσκος ξεκινά με το “Starfront Promenade”, το οποίο είναι ίσως το πιο επιβλητικό τραγούδι του δίσκου, χάρη στην εισαγωγή του. Προσωπικά το θεωρώ το κορυφαίο του δίσκου λόγω της λυρικότητάς του. Άσε που ο Δημήτρης Δημητρακόπουλος σου κολλάει τους στίχους στο μυαλό, πριν ο Θεοχάρης μπει με τα black φωνητικά. Εν συνεχεία το “The temple of curved space”, που προανέφερα, το οποίο είναι το πιο χαρακτηριστικό δείγμα για το ύφος του δίσκου. Τραχύ black metal εμπλουτισμένο με ατμόσφαιρα και space εφέ. Το “Curse you, enthropia” που ακολουθεί, είναι ο συνδετικός κρίκος με τις προηγούμενες κυκλοφορίες της μπάντας, ιδίως τις πρώτες, αφού ο ήχος του παραπέμπει σε αυτές. Ίσως το πιο «ήρεμο» τραγούδι του δίσκου.
Στη συνέχεια το “The blue dot” φέρνει λίγο στις μνήμες μας το “Eden in reverse”. Κύριο χαρακτηριστικό του το κεντρικό, στα όρια του επικού, riff του. Το “The road to awe”, στα χνάρια του προηγούμενου, με την επικότητα να αναλαμβάνει το chorus. Το “Ludwig in orbit” είναι ένα δίλεπτο ιντερλούδιο βγαλμένο από τη sci fi ταινία “The Fifth element” (1997) του Luc Besson. Το δίσκο κλείνει το ομώνυμο κομμάτι, το οποίο συγκεντρώνει όλη τη ψυχοσύνθεση του δίσκου, πριν τελειώσει το διαγαλαξιακό black metal ταξίδι του.
HAIL SPIRIT NOIR. Η μπάντα που επί 12 συναπτά έτη δεν με έχει απογοητεύσει. Μου δημιουργεί όμως ένα μεγάλο πρόβλημα. Δεν μπορώ να επιλέξω αγαπημένο δίσκο. Και με το “Fossil gardens”, το έκανε ακόμα πιο δύσκολο! Είτε ρετρό, είτε φουτουριστικοί… είτε ακραίοι, είτε μελωδικοί… είτε ακόμα και synth, το αποτέλεσμα είναι μοναδικά ποιοτικό… ώριμο! Έτσι και εδώ. Σίγουρα θα συγκαταλέγεται για πολλοστή φορά στους δίσκους της χρονιάς! “From the void, silhouettes, spread across the cosmic ends, silhouettes, silhouettes, silhouettes, silhouettes, silhouettes!”
8,5 / 10
Γιώργος Δρογγίτης
