“When the sky falls”
Θα πει κάποιος: Κάνατε αποκλειστική προακρόαση του δίσκου, συνέντευξη με τον Andi Deris, ομαδική κριτική του “Helloween”, κάνετε και συνέντευξη με τον Kai Hansen; Το “Helloween”, δεν είναι ο καλύτερος power metal δίσκος όλων των εποχών, είναι όμως η πιο πολυαναμενόμενη κυκλοφορία της χρονιάς, που θα ικανοποιήσει κατά το μάλλον ή το ήττον τους οπαδούς του σχήματος και όταν σου δίνεται η ευκαιρία να συνομιλήσεις με τον Kai Hansen, πολύ απλά, δεν την αφήνεις να πάει χαμένη, όσες φορές και να έχει συμβεί στο παρελθόν. Τόσο απλά, μπορείτε να διαβάσετε μία πολύ ειλικρινή κουβέντα, που είχαμε και πλέον μπορείτε να διαμορφώσετε πλήρη άποψη για το τι συμβαίνει στις «κολοκύθες»!!!
Είχες περιοδεύσει με τους HELLOWEEN, αλλά πως ήταν να ηχογραφείς και πάλι μαζί τους, με μερικές φάτσες από τα παλιά, αλλά και νέα άτομα;
(γέλια) Σίγουρα ήταν διαφορετική η εμπειρία. Δεν μπορώ να κάνω κάποια σύνδεση με το παρελθόν, αφού η διαδικασία ηχογράφησης σήμερα, είναι κάτι εντελώς διαφορετικό. Παλιότερα όλοι βρισκόμασταν στο στούντιο, ενώ τώρα πάρα πολλά γράφονται σε ξεχωριστά μέρη και απλά τα μοιραζόμαστε μέσω Internet και τα συνδέουμε. Αυτό που κάναμε με το νέο δίσκο μας, ήταν να κάνουμε μία προ-παραγωγή για δύο εβδομάδες, όπου βρεθήκαμε όλοι μαζί, συζητήσαμε για τα τραγούδια, κάναμε όλοι τις συνεισφορές μας και ήταν πάρα πολύ καλό, σαν τον παλιό καιρό.
Ναι, αλλά και πάλι, μπήκατε στη διαδικασία να γράψει ο καθένας τα τραγούδια του και να συζητήσετε και να αποφασίσετε ποια θα μπουν, κάτι που γινόταν επί χρόνια στους HELLOWEEN, όταν ακόμα ήσουν εσύ, αλλά κι αμέσως αφότου έφυγες.
Έτσι ακριβώς έγινε η διαδικασία. Κάναμε την προ-παραγωγή όμως για να βρεθούμε μαζί και να κάνουμε κάποια πράγματα, όπως τις ενορχηστρώσεις, μαζί. Όλοι συνεισφέραμε με τις ιδέες μας και με κάποιες αλλαγές, αρκεί βέβαια να άρεσαν στον συνθέτη. Πρέπει να σου πω, βέβαια, ότι η τελευταία φορά που γράψαμε τραγούδια μαζί, στους HELLOWEEN, μάλλον ήταν στο “Walls of Jericho”. Στα “Keepers…” εγώ, ο Weiki και ο Kiske γράψαμε τα τραγούδια μας και με κάποιον τρόπο τα δουλέψαμε μαζί. Για εμάς, έχει αποδειχθεί ότι αυτός ο τρόπος δουλεύει πολύ καλά.
Ο Kiske δεν έγραψε κάποιο τραγούδι επειδή δεν ταίριαζαν οι ιδέες του ή απλά έκανε πίσω επειδή ήδη υπάρχουν πάρα πολλοί συνθέτες στους HELLOWEEN;
Μπράβο Σάκη. Αυτό ακριβώς έκανε. Μας είπε ότι έχουμε ήδη τέσσερις καλούς συνθέτες στο συγκρότημα και δεν χρειαζόμασταν τα δικά του τραγούδια κι έκανε πίσω. Δήλωσε ότι απλά θα τραγουδούσε κι αυτό του αρκούσε.
Εγώ αυτό το λέω «ομαδικό πνεύμα».
Ναι, έτσι είναι και το είχαμε όλη την ώρα. Φυσικά και είχαμε διαφορετικές απόψεις και διαφωνίες σε κάποια θέματα, αλλά η κοινή μας γραμμή ήταν ότι δουλεύαμε για το καλό του άλμπουμ και το καλό των HELLOWEEN.
Και κάπου εδώ κολλάει και η ερώτηση που πρέπει να έχεις ακούσει από τον περισσότερο κόσμο; Γιατί έγραψες μόνο ένα τραγούδι; Μεγάλο σε διάρκεια μεν, ένα δε.
Το καταλαβαίνω αυτό που λες. Εννοείται ότι είχα αρκετές ιδέες πριν μπούμε στο στούντιο. Στην αρχή όμως, είχα αυτό που θα ονομάζαμε “Helloween writer’s block”. Οι προσδοκίες μου ήταν τόσο υψηλές που δεν ήθελα να γράψω κανένα τραγούδι που να μην θέλω να ουρλιάξω από τη χαρά μου. Είχα, λοιπόν, πολλές καλές ιδέες, αλλά όχι ΤΟΣΟ καλές για να μπουν στο συγκεκριμένο άλμπουμ, με τόσο υψηλές προσδοκίες κι έτσι κατά κάποιον τρόπο, μπλόκαρα τον εαυτό μου. Όταν πήγα τις ιδέες μου στο listening session που κάναμε για να αποφασίσουμε ποια τραγούδια θα μπουν στο δίσκο, μου φαίνεται ότι ήταν δύσκολο να τις φανταστούν οι υπόλοιποι. Ξέρεις, δεν ήθελα να επαναλαμβάνομαι. Δεν ήθελα να γράψω μία κόπια του “Twilight of the Gods” ή του “March of time”. Ήθελα να κάνω κάτι διαφορετικό, που ταυτόχρονα όμως, να είναι και HELLOWEEN.
Να υποθέσω ότι δεν ήθελες να ακούγεται σαν GAMMA RAY ή UNISONIC, για παράδειγμα…
Όταν γράφω ένα τραγούδι, δεν προορίζεται για κάποιο συγκρότημα, αλλά για μένα. Το μόνο που με απασχολεί είναι αν αρέσει σε μένα και είμαι ικανοποιημένος, όχι για ποιο σχήμα είναι. Ιδιαίτερα σ’ αυτήν την περίπτωση, τώρα, ήμουν υπερβολικά κριτικός απέναντι στα ίδια μου τα τραγούδια. Όταν πήγα τα demo των τραγουδιών μου στους υπόλοιπους, δεν τα ενέκριναν όλοι τους, για να είμαι ειλικρινής. Σε κάποιους άρεσαν, σε κάποιους όχι, οπότε έμειναν απ’ έξω με τη λογική ότι δεν ταίριαζαν στον συγκεκριμένο δίσκο των HELLOWEEN. Είχαμε τόσα καλά τραγούδια από τον Andi Deris, τον Weiki, τον Sascha Gerstner, που δεν έχει καμία σημασία αν μπήκαν τα δικά μου ή όχι. Στην τελική, χαίρομαι πάρα πολύ για τον τρόπο που βγήκε το “Skyfall”, το οποίο με τον τρόπο του κάνει μία σύνοψη του δίσκου. Δεν με ενδιαφέρει καθόλου ποιος έγραψε το κάθε τραγούδι, πραγματικά όμως.
Κατανοώ απόλυτα τον τρόπο σκέψης σου, αλλά όπως και να έχει οι οπαδοί που περίμεναν τόσα χρόνια να γυρίσεις, περίμεναν και περισσότερη συνθετική συμμετοχή, όπως και να το κάνεις… Αν δεν κάνω λάθος, το συγκεκριμένο τραγούδι, έχει «ανοιχτούς λογαριασμούς» στο τέλος, που αφήνουν περιθώριο και για δεύτερο μέρος. Ισχύει αυτό;
Ναι, το άφησα ανοιχτό στο τέλος, σε περίπτωση που θέλουμε να γράψουμε κι άλλο μέρος. Ποιος ξέρει; Ίσως στον επόμενο δίσκο έχει και δεύτερο μέρος; Γιατί όχι, να γράψει ο Weiki το μεγάλο σε διάρκεια τραγούδι, όπως είχαμε κάνει με το “Halloween” και το “Keeper of the seven keys” πολλά χρόνια πριν.
Να σε ρωτήσω μία βλακεία που τριγύριζε στο μυαλό μου τις τελευταίες μέρες; Έχουμε πει τόσα και τόσα όλα αυτά τα χρόνια, που θα το αντέξεις!!! Μήπως σκέφτηκε κανείς σας να κάνετε το “Keeper… 4”;
Όχι, όχι. Σε καμία περίπτωση. Νομίζω, άλλωστε, ότι ο κύκλος του “Keeper…” έκλεισε με το τρίτο μέρος του. Όταν έγραφα τραγούδια, δεν είχα καθόλου κατά νου τα “Keeper…”. Ξέρω ότι το “Skyfall”, έχει κάποια vibes από εκείνους τους δίσκους, όταν το έγραφα όμως, δεν είχα κάτι τέτοιο στο μυαλό μου, σε καμία περίπτωση.
Με τον Andi, πριν λίγες μέρες, είχαμε αναλύσει πως χωρίστηκαν τα μέρη στους τραγουδιστές, ποιος θα ερμηνεύσει τι. Με τους κιθαρίστες πως μοιράστηκε η δουλειά;
Ήταν μία πολύ οργανική και φυσική διαδικασία. Πρώτα γράφαμε τις ρυθμικές κιθάρες. Ο Weiki έπαιζε τις πρώτες ρυθμικές κιθάρες στα δικά του τραγούδια και μετά εγώ. Χρειαζόμασταν μόνο δύο ρυθμικές κιθάρες κι όχι τρεις, να σημειώσω. Στα τραγούδια του Andi, ο Sascha έπαιξε τις πρώτες ρυθμικές κι εγώ τις δεύτερες. Στο “Skyfall”, έπαιξε εγώ και τις δύο. Θυμάμαι τον Sascha που μου είπε ότι ήταν πολύ καλές οι κιθάρες, οπότε δεν χρειαζόταν να γράψει κι εκείνος. Στο τραγούδι του Markus, έπαιξα εγώ την πρώτη κι ο Sascha τη δεύτερη και στου Sascha, εκείνος έπαιξε την πρώτη κι εγώ τη δεύτερη. Σε ότι αφορά στα σόλο, πολύ απλά πήραμε ο καθένας από ένα και όπου δεν υπήρχε τρίτο σόλο, βάλαμε ένα! Το ίδιο έγινε και στα overdubs. Έτσι, λοιπόν, καταλήξαμε όλοι να έχουμε δουλέψει ουσιαστικά στα τραγούδια όλων. Για παράδειγμα, εγώ έπαιξα σε όλα τα τραγούδια κι έβαλα τους ήχους μου, τις μελωδίες μου, το ύφος μου, γενικότερα, από τη στιγμή που πίστευα ότι θα βοηθούσε το τραγούδι. Ο Sascha έκανε το ίδιο, ο Weiki από την άλλη, ήθελε να ασχοληθεί με τα δικά του τραγούδια και δεν μπλέχτηκε με των άλλων. Το μόνο πρόβλημα που είχαμε, ήταν στη μίξη, επειδή είχαμε τόσα πολλά overdubs, που έπρεπε να τα ξεσκαρτάρουμε, αφού δεν μπορούσαν να μπουν όλα αυτά στη μίξη. Σ’ αυτές τις περιπτώσεις, την απόφαση την έπαιρνε ο συνθέτης του τραγουδιού σε συνεργασία με τον παραγωγό.
Πρέπει να ομολογήσω σ’ αυτό το σημείο, ότι ήμουν πολύ περίεργος να ακούσω τον ήχο από τις κιθάρες και ήταν ΤΕΡΑΣΤΙΟΣ. Έγινε ασύλληπτη δουλειά.
Ευχαριστώ πολύ! Είναι περίεργο, γιατί εγώ, ο Sascha κι ο Weiki έχουμε διαφορετικό setup για τις ηχογραφήσεις, αλλά πρέπει να πω ότι στο τέλος παίξαμε όλοι με ενισχυτές Marshall, οπότε οι ήχοι ήταν κοντά ο ένας στον άλλο, μα και διαφορετικοί ταυτόχρονα. Ενώθηκαν τόσο καλά όμως, που ξαφνιαστήκαμε κι εμείς οι ίδιοι.
Πάμε τώρα σε live καταστάσεις. Πως θα «τα βρείτε» στις συναυλίες με τα καινούργια τραγούδια; Ξέρεις, έχει έρθει και αυτή η δήλωση του Michael Kiske για τα προηχογραφημένα φωνητικά πριν 2-3 χρόνια σε συναυλία σας και δεν θέλει και πολύ ο κόσμος να αισθάνεται λίγο άβολα…
Όπως και στην προηγούμενη περιοδεία, μπορείς να ακούσεις ΚΑΙ τις τρεις κιθάρες στις συναυλίες μας. Παίζουμε και οι τρεις, όλα τα μέρη. Δεν είναι κάποιος χαμηλωμένος ή δεν παίζει καθόλου. Και οι τρεις κιθάρες είναι πολύ σημαντικές για τον ήχο και κάνουμε τα απαραίτητα arrangements, ώστε να έχει νόημα όλο αυτό. Για να πάμε και στην περίπτωση που είπες με τον Michael Kiske, αυτό έγινε αναγκαστικά, θα έλεγα, σε μία μόνο περίπτωση, στην πρώτη μας συναυλία, αν δεν κάνω λάθος στη Χιλή. Κάναμε μία πολύωρη πτήση και όταν φτάσαμε ο Michael ήταν πάρα πολύ άρρωστος και η φωνή του δεν έβγαινε καθόλου. Είχαμε δύο επιλογές, λοιπόν: ή να ακυρώσουμε τη συναυλία ή να χρησιμοποιήσουμε τα προηχογραφημένα για να τον συνοδεύουν ή να τον αντικαταστήσουν όταν έφτανε η στιγμή που δεν θα μπορούσε να τραγουδήσει καθόλου. Εκείνος δεν ήθελε να το κάνει, αλλά τον πείσαμε οι υπόλοιποι, λέγοντας ότι κάναμε τόσες χιλιάδες χιλιόμετρα να πάμε εκεί, υπάρχουν χιλιάδες οπαδοί που περιμένουν και θα τους εξηγήσουμε μετά τη συναυλία τι συνέβη, δεν χρειάζεται να το κρύψουμε.
Υποθέτω ότι φοβόσασταν και τις αντιδράσεις του κόσμου σε περίπτωση ακύρωσης…
Ναι, φοβόμασταν μη γίνονταν φασαρίες και η απόφασή μας ήταν πάρα πολύ δύσκολη. Αλλά είχαμε τον Andi, ούτως ή άλλως, εγώ θα βοηθούσα με τα δικά μου μέρη κι ο Michael, θα χρειαζόταν να κάνει fake κάποια δικά του σημεία. Πρέπει να πω ξανά, ότι εκείνος δεν ήθελε να συμβεί κάτι τέτοιο. Έγινε η συναυλία και κάποιοι άνθρωποι κατάλαβαν πως κάτι δεν πήγαινε καλά, όταν έβλεπαν τα χείλη να μην κουνιούνται στον σωστό συγχρονισμό που έβλεπαν από τα video walls. Μετά το τέλος της συναυλίας, εξηγήσαμε ακριβώς την κατάσταση και είπαμε ότι ήταν η καλύτερη και μοναδική επιλογή που είχαμε. Ο κόσμος ευτυχώς κατάλαβε κι έδειξε κατανόηση, αλλά όπως και να έχει, ήταν μία πάρα πολύ άβολη κατάσταση και σίγουρα όχι μία κατάσταση που εύχεσαι να σου συμβεί. Δεν θέλουμε να κάνουμε τέτοια πράγματα, γιατί ειλικρινά σιχαίνομαι συγκροτήματα που το κάνουν αυτό από σύστημα, ιδιαίτερα στα φωνητικά.
(ακολούθησε σχολιασμός συγκροτημάτων με προηχογραφημένα μέρη, που δεν είναι δημοσιεύσιμος, με πολύ γέλιο)
Είναι γελοίο να συμβαίνει κάτι τέτοιο. Εντελώς γελοίο.
Ώρα για το video clip του “Skyfall”. Ο Andi Deris, μου περιέγραψε πως αισθάνεται ότι το κομμάτι «ευνουχίστηκε» με το μικρότερης διάρκειας video clip. Εσύ, εκτός από το “Skyfall”, έχεις edited video και για το “Halloween”, ενώ και στους GAMMA RAY έχεις κάτι παρόμοιο για το “Rebellion in dreamland”. Πως αποφασίσατε να κάνετε ξανά κάτι τέτοιο; Καταλαβαίνουν όλοι ότι ένα μεγάλο σε διάρκεια video clip, σημαίνει και πάρα πολλά χρήματα για να φτιαχτεί. Οπότε είχατε να επιλέξετε ανάμεσα στην edit version του “Skyfall” ή σ’ ένα άλλο τραγούδι. Γιατί πήγατε με την πρώτη επιλογή;
Επειδή όλοι πιστεύαμε ότι το “Skyfall” ήταν το καλύτερο τραγούδι που έπρεπε να κυκλοφορήσουμε στην αρχή. Είναι ένα μεγάλο τραγούδι, έχει κάποια vibes από τα “Keepers…”, πιστεύουμε όλοι ότι ήταν η καλύτερη επιλογή. Ήδη αυτό το video clip, κόστισε ΠΑΡΑ ΠΟΛΛΑ χρήματα και αν πηγαίναμε με τη 12λεπτη version του, θα κόστιζε ΑΠΙΣΤΕΥΤΑ.
Εσείς θα θέλατε, ο Markus Staiger (σ.σ. το αφεντικό της Nuclear Blast), μάλλον θα είχε τις αντιρρήσεις του.
Ο Markus Staiger, πρέπει να πω ότι ήδη έχει ξοδέψει τόσα χρήματα για τους HELLOWEEN, που είναι σαν να έχει κρεμαστεί από το μπαλκόνι του σπιτιού του!!! Ήθελε να κάνει ολόκληρο το video, αλλά κάποια στιγμή υπάρχουν κάποια όρια, όπου όλοι πρέπει να σεβόμαστε και να μην τα υπερβαίνουμε. Δυστυχώς δεν είμαστε στο Hollywood να το γυρίσουμε σε ταινία. Το video clip είναι promotion και δεν μπορεί να πουληθεί στον κόσμο, οπότε να έχεις άμεσο αντισταθμιστικό όφελος. Το μόνο που μπορείς να έχεις, είναι να αρέσει στον κόσμο το video και να αγοράσει το δίσκο. Ή να το ακούσει στο Spotify και να πάρουμε ότι πιο κοντινό σε μία …κουράδα! Πρέπει να σου πω όμως, ότι είχα σοκαριστεί παλιά με την κομμένη έκδοση του “Halloween”. Τη μισούσα με όλη μου την καρδιά. Ήμουν απίστευτα θυμωμένος με όποιον είχε πετσοκόψει το τραγούδι μου. Πραγματικά, το edit που έγινε, δεν είχε κανένα μα κανένα νόημα. Αυτή τη φορά, το edit που έγινε ήταν πολύ καλό, πολύ επαγγελματικό και το αποδέχομαι πλήρως. Το έκανε ο Dennis Ward και όταν μου το πρωτοπαρουσίασε, έκανα μόνο μία αλλαγή και το υπόλοιπο το άφησα όπως το είχε φτιάξει. Θα μπορούσα άνετα να το αποδεχθώ.
Δεν πρέπει να ξεχάσουμε να μιλήσουμε και για το εκπληκτικό εξώφυλλο του Eliran Cantor που άνετα μπαίνει σε οποιοδήποτε δωμάτιο ως αφίσα…
Εξαιρετική δουλειά. Είναι σαν αναγεννησιακός πίνακας που μπορεί να μπει σε οποιοδήποτε σπίτι. Το λατρεύω.
Λείπουν όμως οι κολοκύθες. Υπάρχουν στο εσωτερικό του δίσκου; Υπάρχουν πολλά hints σε προηγούμενες δουλειές σας, αλλά όχι οι κολοκύθες που παραδοσιακά περιμένουν οι οπαδοί σας.
Πραγματικά, έχω δει το εσωτερικό του εξωφύλλου, αλλά δεν θυμάμαι αν υπάρχουν κολοκύθες, για να είμαι ειλικρινής. Αλλά με το δραματικό εξώφυλλο αυτό, αν βάζαμε κολοκύθες, νομίζω ότι θα γελοιοποιούνταν το τελικό αποτέλεσμα. Θα έχουμε αρκετές κολοκύθες να πετάνε στον ουρανό, στην περιοδεία μας, μην ανησυχείτε (γέλια). Λατρεύω το εξώφυλλο, που έχει τόσες αναφορές στους HELLOWEEN, αλλά δεν έχει καμία σχέση με τα εξώφυλλα των 80s.
Η άλλη συνηθισμένη και προφανής ερώτηση που κάνουν οι οπαδοί σας, είναι «για ποιον λόγο ονομάσατε το άλμπουμ έτσι, από τη στιγμή που υπάρχει και το ομώνυμο EP». Αν με ρωτάς, το θεωρώ αυτονόητο να ονομαστεί ο δίσκος “Helloween”, επειδή έχετε επιστρέψει όλοι, σημαίνει μία νέα εποχή, συνδυάζει όλα τα στοιχεία του συγκροτήματος. Σκεφτήκατε μήπως να το ονομάσετε κάπως αλλιώς; “Skyfall”, ας πούμε, που είναι και το «κεντρικό» κομμάτι του δίσκου;
Έδωσες την απάντηση μόνος σου. Όταν ψάχνεις να βρεις έναν τίτλο για το δίσκο, κοιτάς τα τραγούδια σου. Μία σκέψη ήταν το “Indestructible”, αλλά στη συνέχεια είχαμε δει πιο ζεστά το “Skyfall”. Κάποια στιγμή, ο Dani ή ο Sascha, πρότειναν να το ονομάσουμε “Helloween” κι εγώ το θεώρησα μεγάλη βλακεία, με το που το άκουσα. Όσο το σκεφτόμουν όμως, συνειδητοποίησα ότι η ιδέα ήταν εξαιρετική. Μιλάμε για τη νέα εποχή των HELLOWEEN, όπου συμμετέχουμε όλοι. Είναι πολύ καλή ιδέα να το ονομάσεις απλώς “Helloween”.
Τώρα, που υπάρχουν τα social media και ο καθένας μπορεί να έχει άποψη δημοσίως, είμαι υποχρεωμένος να ρωτάω αυτά που θέλει να μάθει ο κόσμος, ακόμα κι αν δεν τα πιστεύω ή αν για εμένα είναι προφανές. Το θέμα είναι να δίνονται οι απαντήσεις σ’ αυτά που θέλουν να μάθουν οι οπαδοί σας. Βέβαια, οι περισσότεροι από αυτούς, στην καλύτερη θα streamάρουν το άλμπουμ, σιγά μην το αγοράσουν, αλλά θα βγάλουν τη γκρίνια τους δημοσίως.
(γέλια) Ναι, ως μουσικός όμως, πρέπει να συνηθίσεις ότι υπάρχει πολύς τέτοιος κόσμος, που πάντα θα θέλει να παραπονεθεί για κάτι. Είναι πολύ εύκολο να το κάνει. Από την άλλη, εμείς δεν ενδιαφερόμαστε. Ευτυχώς, στην περίπτωσή μας, ο κόσμος που γκρινιάζει είναι εντελώς ελάχιστος και οριακά πάνω από το μηδέν, οπότε δεν συμβαίνει κάτι.
Τα ντραμς ηχογραφήθηκαν με το drum kit του Ingo Schwichtenberg. Μπορείς να μας πεις εν συντομία την ιστορία, πως έγινε κάτι τέτοιο;
Η ιδέα ήταν του Dani και το παραγωγού μας, Charlie Bauerfeind. Εκτός του ότι έχουν καταπληκτικό ήχο, με αυτόν τον τρόπο θα είχαμε και το πνεύμα του Ingo μαζί μας. Μας λείπει πολύ και ήταν πολύ καλή ιδέα να τον «συμπεριλάβουμε» έτσι όπως κάναμε. Ο Roland Grapow, που είχε το drum kit, το πούλησε σε κάποιον, τον οποίο γνωρίζαμε ποιος ήταν. Επικοινωνήσαμε μαζί του και του ζητήσαμε να νοικιάσουμε το drum kit για τις ηχογραφήσεις, κάτι που έγινε κιόλας.
Τα τελευταία χρόνια, με τους GAMMA RAY, πήρες τραγουδιστή κι έδειξες μία τάση να σταματήσεις να τραγουδάς. Στο “Helloween”, τραγούδησες περισσότερο ή λιγότερο απ’ όσο ήθελες και περίμενες;
Θα είμαι ειλικρινής. Ήθελα να τραγουδήσω περισσότερο. Δεν είμαι τόσο κακός τραγουδιστής. Ξέρω ότι έχω φωνή που άλλοι δεν τη γουστάρουν ενώ στους περισσότερους –ευτυχώς- αρέσει. Κάποια στιγμή όμως, πρέπει να δούμε ότι υπάρχουν δύο σπουδαίοι τραγουδιστές στο συγκρότημα κι εγώ είμαι συμπληρωματικός. Όταν φτάνουμε στα φωνητικά, εκείνοι είναι ο Batman κι εγώ είμαι ο Robin (γέλια). Έτσι, λοιπόν, τραβήχτηκα λίγο πίσω. Στο “Skyfall”, ήθελα να τραγουδήσω μερικά μέρη περισσότερα, αλλά κάποια στιγμή, ακούγοντας τους δύο τραγουδιστές, είδα ότι δεν υπάρχει λόγος. Ιδιαίτερα ο Andi, ήταν εξαιρετικός, με τη φωνή του να έχει τόση ποικιλία και τελικά είμαι χαρούμενος έτσι όπως κατέληξε το τραγούδι και τυχερός που δεν χρειάζεται να τραγουδάω αυτά τα σημεία και στα live (γέλια). Από τη μία, έχω ωριμάσει φωνητικά, από την άλλη η φωνή μου δεν έγινε νεότερη. Αυτός ήταν και ο λόγος που σταμάτησα να τραγουδάω στους GAMMA RAY, αφού τα τελευταία χρόνια, μετά από 4-5 συναυλίες, δεν μπορούσα να ακολουθήσω τους ρυθμούς και η φωνή μου, με πρόδιδε. Δεν είμαι από τους τύπους που τελειώνει η συναυλία και πάω στο ξενοδοχείο να ξεκουραστώ. Θέλω να βγαίνω έξω, να πίνω καμία μπύρα κτλ και όπως καταλαβαίνεις, αυτό δεν είναι καλό για τη φωνή μου. Δεν είμαι τόσο πειθαρχημένος, μου αρέσει πολύ, όμως, έτσι. Ο Frank έχει φωνή που μοιάζει με τη δική μου και λειτουργεί πολύ καλά το σύστημα έτσι. Χαίρομαι πάρα πολύ έτσι όπως έχουμε φτιάξει τις συναυλίες των HELLOWEEN, που δεν χρειάζεται να τραγουδάω πάρα πολύ και υπάρχει ένα medley με τραγούδια που είμαι εγώ στο μικρόφωνο. Διαρκεί όμως λίγο και μπορώ να ανταπεξέλθω κι έχω και άπλετο χρόνο να χοροπηδάω με την κιθάρα μου στη σκηνή.
Αν ήθελες να τραγουδήσεις περισσότερο, θα έπρεπε να περιμένεις τον Andi να έρθει, να πάρει την κιθάρα σου και να σου πει: «αφού θέλεις να τραγουδήσεις παραπάνω, θα παίξω κι εγώ κιθάρα»!!! (γέλια)
Λες; Θα μπορούσε να συμβεί (γέλια). Τα λύσαμε όλα αυτά με ευκολία. Happy happy.
Υπήρξε κάποια διαμάχη εξαιτίας του εγωισμού σας, όταν παρουσιάζατε τα τραγούδια που είχατε γράψει, σχετικά με το ποια θα μπουν στο δίσκο;
Είχαμε την κλασική, δημοκρατική διαδικασία. Παρουσιάσαμε τα τραγούδια, κάναμε μία λίστα και ο καθένας μας σημείωνε ποια ήθελε να μπουν.
Ποιο είναι το μέλλον των GAMMA RAY και των UNISONIC;
Οι UNISONIC δεν υπάρχουν πια, με εμένα και τον Michael Kiske στους HELLOWEEN. Σε ότι αφορά τους GAMMA RAY, ήξερα ότι από τη στιγμή που γύρισα στους HELLOWEEN, εκείνοι θα ήταν πλέον η προτεραιότητά μου και οι GAMMA RAY θα είναι στον πάγο για αρκετό καιρό, αλλά δεν τελείωσαν. Θα τους συνεχίσω και μάλιστα παρότι η πανδημία είναι μία ατυχής συγκυρία, εμένα με βοήθησε να γράψω καινούργια τραγούδια για τους GAMMA RAY. Ο Michael Ehré μου έχει στείλει ήδη σπουδαίο υλικό, ο Henjo Richter έχει ξεκινήσει να γράφει και ο Dirk Schlächter είναι κι αυτός μαζί μας. Ελπίζω να μπορέσουμε να τελειώσουμε το νέο μας δίσκο φέτος, με σκοπό να κυκλοφορήσει του χρόνου.
Πες μου λίγο για τους UNISONIC κάτι που είχα πάντα απορία. Το γκρουπ αυτό, το δημιούργησε ο Kosta Zafiriou (σ.σ. που είναι και manager των HELLOWEEN) και ο Dennis Ward.
Ναι.
Πιστεύεις ότι χρειαζόταν να φτιαχτεί ένα ολόκληρο σχήμα για να πείσει εσένα και τον Kiske να επιστρέψετε στους HELLOWEEN; Δεν μπορούσαν απλά να σας το πουν;
Όχι, είναι είναι έτσι. Ο Kosta και το Bottom Row Management, θεωρούσαν ότι ο Michael Kiske σπαταλούσε το ταλέντο του και δεν έκανε τίποτα, αφού πέρα από τα guest στους AVANTASIA, δεν είχε κάποια ουσιαστική μπάντα. Ήταν κρίμα, γιατί ένας τόσο σπουδαίος τραγουδιστής, δεν ήταν πολύ ενεργός. Ο Kosta, ο Dennis και ο Mandy Mayer, δημιούργησαν λοιπόν τους UNISONIC κι έπεισαν τον Michael να τραγουδήσει. Εκείνη την περίοδο, περιόδευα μαζί με τον Michael, με τους AVANTASIA, περνούσαμε πολύ ωραία πάνω στη σκηνή και συζητούσαμε πως θα μπορούσαμε να κάναμε κάτι παρέα. Οπότε οι επιλογές μας, τότε, ήταν δύο: Είτε να έρθει στους GAMMA RAY, που δεν ήταν ουσιαστικά επιλογή, αφού η μουσική μας δεν είναι κάτι που τον ικανοποιεί απόλυτα, είτε να μπω εγώ στους UNISONIC ως δεύτερος κιθαρίστας. Μας φάνηκε καλή ιδέα και το κάναμε. Δεν ήταν σκοπός των UNISONIC να υποβοηθήσουν στο reunion των HELLOWEEN. Δεν υπήρχε ούτε ως σκέψη εκείνη την περίοδο, αλλά σίγουρα άνοιξε μία πόρτα.
Ο χρόνος μας τελειώνει και πρέπει να σου πω ότι περιμένω να σε δω από κοντά με την πρώτη ευκαιρία, όταν έρθετε με το καλό για συναυλία.
Φυσικά. Ένα από τα πράγματα που θέλω να κάνω, όταν έρθουμε, είναι να κανονίσουμε να βγούμε, να πιούμε τις μπύρες μας και να φάμε τόσο ωραία όσο και τις προηγούμενες φορές (σ.σ. άρχισε να αραδιάζει ονόματα φαγητών στα ελληνικά. Μυθικός Kai). Μου έχει λείψει τόσο πολύ.
Σάκης Φράγκος
Photos: Franz Schepers
