Βγάλε από το μυαλό σου, αγαπητέ αναγνώστη αυτού του κειμένου, την κατάντια του Jon Schaffer και το ουσιαστικό τέλος αυτής της σπουδαίας Αμερικάνικης μπάντας. Ξέρω, είναι δύσκολο, μια και τα πεπραγμένα του ανδρός δεν σε αφήνουν, αλλά κάντο. Γύρνα το ρολόι περί τα 24 χρόνια πίσω. Μια φορά κι ένα καιρό, οι ICED EARTH έμοιαζαν άτρωτοι, ανίκητοι, ενώ από την αρχή της δεκαετίας, σαν να γέμιζαν ένα πολύ σημαντικό κενό. Ο συνδετικός κρίκος μεταξύ IRON MAIDEN και METALLICA μεταξύ άλλων, σε μια περίοδο που αμφότεροι ήταν σε κάμψη δημοτικότητας για διαφορετικό λόγο έκαστος.
Πρόσθεσε στην εξίσωση τον καταλύτη που λέγεται Matt Barlow κι έχεις μια μπάντα που πάει με τα φρένα σπασμένα προς την απόλυτη καταξίωση. Στάση πρώτη το σκοτεινό και ανεπανάληπτο “Burnt offerings” (μιλάω πάντα για τον death/thrash αέρα ετούτου του δίσκου). Στάση δεύτερη το λατρεμένο και πιο άμεσο “Dark saga”, με πολλούς να γίνονται οπαδοί τότε, δείγμα του πόσο μεγάλωνε σιγά σιγά αυτή η μπάντα.
Ενδιάμεση στάση, φυσικά το θρυλικό διπλό CD, “Days of purgatory”, με επανηχογραφήσεις πρώιμου υλικού με τον Matt Barlow πίσω από το μικρόφωνο. Παρατίθεται αυτούσιο για ιστορικούς και ποιοτικούς λόγους
Και φτάνουμε στο απώγειο της κλασσικής περιόδου: “Something wicked this way comes”. 1998 το έτος, και σκάει το 5/5 για τους ICED EARTH που ειδικά στη χώρα μας λατρεύτηκαν σαν θεοί. Από τις πλέον αγαπημένες δουλειές των οπαδών, την οποία καλούμαστε να κατατάξουμε κάπως. Άντε πάμε να δούμε τι θα γίνουμε…
The “Something wicked this way comes” countdown
13) “Consequences” (5:45):
Το κομμάτι που προσωπικά είναι η λιγότερο αγαπημένη μου στιγμή του δίσκου, με ευκολία. Χωρίς να είναι κατ’ ανάγκην κακό. Απλώς υστερεί σε σημεία του λοιπού δίσκου, που έχει σαφώς ανώτερες γενικά στιγμές, ειδικότερα δε αν μιλάμε για μπαλάντες. Στιχουργικά περί συνεπειών των πράξεων μας, καθώς και του αντικτύπου που έχουν στο κόσμο μας. Τραγική ειρωνεία της τύχης ή προειδοποίηση;
12) “1776” (3:41):
Το instrumental του δίσκου, “βολικά” μπαίνει προς στο τέλος της κατάταξης. Δεν αποτελεί επ’ ουδενί κακή σύνθεση ή έστω μέτρια. Απεναντίας, είναι πολύ όμορφο. Απλά αντιμετωπίζεται ως η “ανάπαυλα” πριν τη τελική τετράδα – φωτιά. Φυσικά ο τίτλος είναι ευθεία αναφορά στην χρονιά διακήρυξης της ανεξαρτησίας των Ηνωμένων Πολιτειών. Διεκδικεί το τίτλο της πρώτης καθαρά “Αμερικάνικης” αναφοράς των ICED EARTH
11) “Reaping stone” (4:09):
Κρυφό διαμαντάκι θα το έλεγα εγώ. Διαολεμένες φωνητικές μελωδίες σε ένα υπέροχο mid-tempo κομμάτι, σε μια σχεδόν “μαγκιόρικη” υφολογικά σύνθεση, με ένα φοβερό ρεφρέν. Πολύ ιδιαίτερου χρώματος για δεδομένα ICED EARTH κομμάτι, με εισαγωγή που δεν ακούγαμε συχνά τέτοιες από τον Schaffer και τη παρέα του. Ειδικά τότε.
10) “Blessed are you” (5:14):
Άλλη μια μπαλάντα μας επιφυλάσσει το άλμπουμ, μια από τις πιο “αδελφικές” θα έλεγα λόγω στιχουργικού θέματος. Είστε ο λόγος που κάνω αυτό το πράγμα, για σας θα πέθαινα, ευλογημένοι να είστε. Το μεγάλο ευχαριστώ των ICED EARTH στους οπαδούς τους, που ήταν εκεί από την αρχή και είναι μέχρι και σήμερα. Δίχως ίχνος υπερβολής.
9) “Stand alone” (2:53):
Το γρηγορότερο κομμάτι του δίσκου, σίγουρα το μικρότερο και ένα που έρχεται και δένει με το προηγούμενο κομμάτι για το οποίο μιλήσαμε. Στο κόσμο αυτό είσαι μόνος σου, εσύ και οι φίλοι σου. Σε απέρριψαν, σε έχουν απόκληρο, αλλά εσύ, στο ύψος σου γι’ αυτά που πρεσβεύεις. Αυτό ήταν κάποτε οι ICED EARTH, έτσι δημιούργησαν το πυρήνα οπαδών τους.
8) “My own savior” (3:47):
Το έτερο κομμάτι που μιλάει για το άτομο. Δεν θα σε σώσει κανένας, δε θα σε βοηθήσει κανένας, η ζωή εκεί έξω είναι ζόρικη και εσύ καλείσαι να γίνεις ο σωτήρας του εαυτού σου. “Ευθύ” κομμάτι όπως και το “Stand alone” ως προς το στιχουργικό του περιεχόμενο. Οδοστρωτήρας ολκής, με ένα σαρωτικό riff από αυτά που σκάρωνε με τη σέσουλα τότε ο Jon Schaffer.
7) “Disciples of the lie” (4:13):
Στο στόχαστρο των ICED EARTH, η οργανωμένη θρησκεία. Οι βιασμοί παιδιών, η υποκρισία, η αηδιαστική εκμετάλλευση του φόβου των ανθρώπων για τη μετά θάνατον ζωή, όλα αυτά μέσα από τα μάτια ενός πρωταγωνιστή που τα έχει βιώσει. Το κίνητρο του ένα: εκδίκηση. Έρχεται για σένα, που του κατέστρεψες τη ζωή. Όμοια πορεία ακολουθεί και το κομμάτι σαν σύνθεση, μια και σαρώνει τα πάντα.
6) “Burning times” (3:52):
“Question me not, I am the one that binds this world, you follow without sight, I grow stronger everyday”. Το “αδελφάκι” του “Disciples of the lie” θεματικά, μια και εκεί έχουμε την πλευρά του θρησκευτικού τρόπον τινά ηγέτη, που κινεί τα νήματα και καταδικάζει σύμφωνα με την φαινομενικά “αλάθητη” κρίση του. Ένα από τα κλασσικότερα εναρκτήρια κομμάτια της καριέρας των ICED EARTH, ενώ λειτουργούσε ιδανικά και σε συναυλιακό περιβάλλον ξεσηκώνοντας το κοινό.
5) “Watching over me” (4:37):
Το κομμάτι – απόλυτος ορισμός αυτού που λέμε πλέον “bromance”. Ο κολλητός φίλος του Schaffer, o άνθρωπος που του σχεδίασε το πρώτο λογότυπο των PURGATORY (προ ICED EARTH), που τον έμαθε να παίζει τις πρώτες του συγχορδίες στη κιθάρα, είχε μόλις σκοτωθεί σε ατύχημα με τις μηχανές που τόσο λάτρευε. Ο Jon Schaffer στύβοντας τη καρδιά του πάνω στις χορδές, έγραψε έναν ύμνο στην αδελφική φιλία που συνεχίζεται μετά θάνατον, και ο Matt Barlow ερμήνευσε, κάνοντας ακόμα και τους πιο σκληρούς να δακρύσουν για τον φίλο που ποτέ δεν γνώρισαν… Δεν περιγράφω άλλο!
4) “Melancholy (holy martyr)” (4:55):
Μια πιο “επική” διάθεση εδώ στιχουργικά για τους ICED EARTH. Ο άνθρωπος που καλείται να ηγηθεί, να ζήσει και να πεθάνει για τη φυλή του, χωρίς να πιστεύει ο ίδιος στον εαυτό του και στις δυνάμεις του. Σπαραξικάρδια, κλασσική και ανεπανάληπτη σύνθεση, που πρωταγωνιστεί φυσικά ο Matt Barlow, απογειώνοντας την. Mid-tempo μεγαλείο με δόση μελαγχολίας όπως δηλώνει ξεκάθαρα και ο τίτλος, χωρίς να γίνεται επ’ ουδενί υποτονικό.
3) “Prophecy” (6:26):
Το μεγαλείο της ύπαρξης των ICED EARTH, συνοψίζεται σε κομμάτια σαν αυτό εδώ. Μεγαλειώδες άσμα, χτίσιμο σταδιακό, για σεμινάριο. Ο Barlow μας διηγείται, μέσα από τα πλούσια χρώματα της φωνής του, την ιστορία του Set Abominae, της mascot της μπάντας. Υπάρχει μια προφητεία σύμφωνα με την οποία, αυτός είναι ο Εκλεκτός που θα φέρει την ισορροπία στην ανθρωπότητα. Τι μου θυμίζει, τι μου θυμίζει….ξέρετε Elders, δεν τελειώνουν καλά τέτοιες ιστορίες. Αλλά τι σας λέω κι εγώ τώρα…εσείς, εκεί!
I can see clearly now, a painful vision indeed,
an attack on hallowed ground from high above.
Alien to us the species known as man,
a serious threat in the eyes of the Elder.
So heed my warning before our
own existence falls near extinct.
Our culture is lost in ancient mystery,
covered in the sands of time.
2) “Birth of the wicked” (4:24):
Οι Elders καλούνται να τον οδηγήσουν με άνευ όρων αγάπη. Είναι ισχυρός ωστόσο από τη γέννηση του. Αυτός είναι που θα φέρει το τέλος της ανθρωπότητας, παρόλο που γεννήθηκε υποτίθεται για το καλό της. Στα του κομματιού, προσωπικά μιλώντας, αποτελεί μια από τις πλέον λατρεμένες μου ρεφρενάρες των Αμερικανών, που κάθε φορά….ό,τι μπορεί να μείνει όρθιο, μένει. Σαρωτικό κομμάτι, με μια ανατολίτικη riff-άρα που μου σπάει το σβέρκο στη μέση. Εκπληκτικά τύμπανα επίσης…ρίχτο Matt!
So, behold the birth, the wicked child
Born of the Beast, in eastern sands
He will arise, he will divide
He has the power to bring the end
1) “The coming curse” (9:41):
Το τέλος πλησιάζει….το πιάνο προμηνύει απλά την αναπόφευκτη καταστροφή της ανθρωπότητας. Ο Set Abominae εκδικείται και καταστρέφει, για 9 λεπτά και 41 λεπτά ό,τι είχε το θράσος να αναπνεύσει επί Γης. Γνωρίζει τα εγκλήματα των ανθρώπων, και δε θα τα αφήσει ατιμώρητα. Τα riffs σαρωτικά και επιθετικά, σαν τον ίδιο τον χαρακτήρα που περιγράφουν, οι κορώνες του Barlow σκίζουν τους αιθέρες στα δύο, με το κομμάτι εν γένει να αποτελεί ένα απόλυτο παράδειγμα του γιατί οι ICED EARTH, γίνανε τόσο σπουδαίοι μα και τόσο αγαπητοί.
Hellfire rages in my eyes
Blood will fall like rain this night
The coming curse, the anti-Christ, I am the Watcher’s eye
I vindicate and cleanse the Earth of all mankind
I walk the Earth another day
The wicked one that comes this way
Savior to my own, devil to some
Mankind falls, something wicked comes
Και πρέπει ο Γιαννάκης να βρει λέξεις για να περιγράψει ΑΥΤΟ. Μεγαλείο, σοκ και δέος, αρχοντικό φινάλε σε έναν πραγματικά σπουδαίο δίσκο. Δεν έχει άλλο, τέλος, πάπαλα. Σφύρα το και πάμε σπίτια μας!
Ο δίσκος εξερράγη στη χώρα μας, συνοδευόμενος φυσικά από το θρυλικό “Alive in Athens”. Το μεγαλείο αποτυπώνεται σε CD μα και σε DVD, και παρατίθεται αυτούσιο, χωρίς περαιτέρω λόγια.
Δεν είναι υπερβολή να πούμε, πως οι ICED EARTH καβαλώντας την επιτυχία του “Something wicked this way comes” προχώρησαν μέχρι το τέλος των ημερών τους. Η φιγούρα του Set Abominae δημιούργησε για μια φουρνιά οπαδών τον δικό της Eddie, ενώ το ακέραιο του συνθετικού μεγαλείου ως και αυτό το σημείο γέννησε στρατιές φανατικών. Και έτσι κλείνουμε το κείμενο γι’ αυτό το διαμάντι. Η σειρά μικρή σημασία έχει, προσωπικό γούστο του γράφοντος άλλωστε. Από εκεί και έπειτα, εύχομαι να ακούσατε, και να θυμηθήκατε πολλά μέσα από τις νότες του.
Γιάννης Σαββίδης
