Το πρώτο δυνατό μεταλλικό live της χρονιάς στην πρωτεύουσα της Ηπείρου έλαβε χώρα στις 10 Φεβρουαρίου. Μετά από έξι χρόνια εμφανίστηκαν οι INNERWISH, μια ελληνική μπάντα με παγκόσμια αύρα και ένα καταπληκτικό τελευταίο άλμπουμ στις αποσκευές της το οποίο δηλώνει την εμφατική επανεκκίνηση του συγκροτήματος. Ξεκίνησαν την περιοδεία τους από τα Ιωάννινα, μια περιοδεία που εκτός από άλλες ελληνικές πόλεις περιλαμβάνει στάσεις στη Γερμανία, Ελβετία, Ολλανδία.
Αλλά ας ξεδιπλώσουμε αυτή τη μουσική βραδιά από την αρχή. Σ’ ένα συμπαθητικό και ζεστό χώρο, το Lake’s Tailor τη βραδιά άνοιξαν οι Γιαννιώτες NEPERIA, ένα συγκρότημα που υφίσταται από τα τέλη του 2009 και μόλις πρόσφατα κυκλοφόρησε το ντεμπούτο άλμπουμ «Drawing New Worlds». Οι NEPERIA κινούνται στον χώρο του symphonic/melodic death metal με επιρροές από NIGHTWISH, WITHIN TEMPTATION, EPICA, πρώιμους ORPHANED LAND και σχήματα μελωδικού σουηδικού death metal εποχής 90’s.
Τι και αν ο ήχος είχε τα θέματά του ιδίως στις φωνές, τι και αν το μουσικό τους ύφος διέφερε αρκετά σε σχέση με τις μπάντες που θα ακολουθούσαν, η όρεξη και το ταλέντο των παιδιών αυτών δεν κρύβονται. Εναλλαγές γυναικείων –και οπερετικών– φωνητικών με ανδρικά death metal growls, ρυθμικά ριφ, πολλά κοψίματα, εναλλαγές ρυθμού και πλήκτρα να δίνουν το συμφωνικό και ατμοσφαιρικό περίβλημα περιγράφουν εν συντομία το μουσικό στίγμα της μπάντας. Ακούστηκαν τραγούδια από το ντεμπούτο τους όπως τα εξαιρετικά “Drawing New Worlds” και “Doctrine Of The Wicked”, τα ρυθμικά ατμοσφαιρικά “Anthem”, “Fragile Madness”, “Unfeigned Emotions” και το δυνατό “Shattered Light” που κλείνει το άλμπουμ. Σίγουρα ο ήχος δεν ήταν σύμμαχος των NEPERIA, οπωσδήποτε χρειάζονται κι άλλη δουλειά, αλλά αναμφίβολα το μέλλον ανήκει σ’ αυτούς που μάχονται με ταλέντο όπως εκείνοι!
Στη συνέχεια, μετά από μια σημαντική χρονική καθυστέρηση εμφανίστηκαν οι Κοζανίτες EXILE OF HEAVEN έχοντας και αυτοί στις αποσκευές τους το ντεμπούτο άλμπουμ τους “The Illusion Of Randomity”. Πρόκειται για μια μπάντα που υπάρχει από το 2010 και κινείται στα μονοπάτια του επικού heavy/power. Στα αυτιά μου ακούγονται ως μια μείξη NWOBHM, GRAND MAGUS, HAMMERFALL, CIRITH UNGOL, OMEN και MANILLA ROAD. Παρουσίασαν τραγούδια από το ντεμπούτο τους με τα: “Bloodstorm”, “Sky’s Embrace”, “Graveyard of Dreams” και “Even Warriors Fall” να ξεχωρίζουν ενώ το “Path of Heaven” εγγράφεται ήδη με ανεξίτηλα γράμματα στην ιστορία του είδους. Δεν έλειψε και η διασκευή στο “Gutter Ballet” των SAVATAGE που ξεσήκωσε το κοινό.
Ομολογώ ότι δεν είχα ακούσει τους EXILE OF HEAVEN στο παρελθόν, όμως αυτός ο οικείος μεταλλικός ήχος και η απλότητά τους με κέρδισαν θυμίζοντάς μου εκείνους τους λόγους για τους οποίους κανένα mp3, download και μέσο κοινωνικής δικτύωσης δεν μπορεί να αντικαταστήσει τις ζωντανές εμφανίσεις: το συναίσθημα και την ψυχή ή τα έχεις ή δεν τα έχεις σε μια ζωντανή εμφάνιση. Αυτά δεν κρύβονται με στουντιακές αλχημείες. Οι EXILE OF HEAVEN, αρχετυπικοί, «ριφοκεντρικοί» και επικοί παραδίδουν metal χωρίς φτιασίδια, ενώνοντας διαφορετικές φυλές του σκληρού ήχου.
Φυσικά, συναίσθημα και ψυχή στο μέγιστο βαθμό βγάζουν στο σανίδι εδώ και δύο δεκαετίες οι INNERWISH που ακολούθησαν.
Η μπάντα παίζοντας ένα κράμα επιμεταλλωμένων RAINBOW, κλασικού heavy metal τύπου ACCEPT, JUDAS PRIEST, SAXON με δόσεις power παλιών HELLOWEEN, SAVATAGE, RIOT με πολλά ένσημα στην πλάτη της και δυνατούς παίκτες δεν γίνεται παρά να εγγυάται δυνατές ζωντανές εμφανίσεις. Αναμφίβολα, οι INNERWISH ανήκουν στο παγκόσμιο metal στερέωμα και οι οιωνοί για ακόμα μεγαλύτερα πράγματα είναι άκρως θετικοί.
Μπορεί να εμφανίστηκαν λίγο μετά τα μεσάνυχτα λόγω τεχνικών θεμάτων σε καμία περίπτωση όμως δεν έκαναν εκπτώσεις στην εμφάνισή τους και στο χορταστικό τους setlist που περιελάμβανε τραγούδια από όλη τη δισκογραφία τους με έμφαση όπως είναι λογικό στο καλύτερο άλμπουμ της καριέρας τους, το περσινό “InnerWish”.
Μέσα σε ένα δίωρο ακούσαμε εκτός των άλλων τραγούδια όπως τα καινούργια: “Broken”, “Modern Babylon”, “Rain of a thousand years”, “Needles in my mind”, “Tame the seven seas”, αλλά και παλαιότερα όπως τα: “Ready for Attack”, “Travellers in time”, “Lonely lady”, “Feel the magic”, “Burning desires”, “Sirens”, “Kingdom of our prime” κ.ά. Τραγούδια από όλη τη δισκογραφία τους που αναδεικνύουν την εξελικτική πορεία της μπάντας και το δημιουργικό μπόλιασμα των επιρροών τους.
Θα εστιάσω στους ύμνους “Rain of a thousand years”, “Needles in my mind” και “Tame the seven seas” που πολλά συγκροτήματα του εξωτερικού θα ήθελαν να ανήκουν στον κατάλογό τους. Ιδίως, όμως, στο τελευταίο που όπως είπαν οι INNERWISH αφιερώνεται σ’ αυτούς που έφυγαν αλλά παραμένουν εδώ. Ήταν μια ομολογουμένως φορτισμένη στιγμή για τον γράφοντα καθώς μόλις λίγη ώρα πριν είχε φύγει από τη ζωή ο φίλος Κώστας. Πραγματικά, στο σημείο αυτό τα όρια της γιορτής της ζωής που μια συναυλία συμβολίζει και τα όρια της φθαρτότητας των πάντων σχεδόν εκμηδενίστηκαν.
Πίσω στη ζωντανή εμφάνιση, οι headliners INNERWISH παρουσιάστηκαν δεμένοι και ψυχωμένοι διασκεδάζοντας κάθε νότα. Είναι μια μπάντα-εγγύηση στα live όπως οι μεγάλες του είδους, μια καλοκουρδισμένη μεταλλική μηχανή που ιδρώνει τη φανέλα και βγάζει αυτό το συναίσθημα και την ψυχή που προαναφέρθηκε ανεξάρτητα από τις συνθήκες (ηχητικές, προσέλευση κοινού κ.λπ).
Το κιθαριστικό δίδυμο-γέφυρα με το παρελθόν της μπάντας Κρίκος/Τσίγκος αποτελεί την επιτομή της μεταλλικής ριφολογίας, το στιβαρό rhythm section με τον Μαζαράκη στο μπάσο και το «νεοφερμένο» Σαμοΐλη στα τύμπανα υποστηρίζει το σύνθημα της μάχης που δίνουν τα κιθαριστικά θέματα, τα πλήκτρα από τον Γεωργίου προσφέρουν το ανυψωτικό επικό-ατμοσφαιρικό ηχόχρωμα και ο εξαιρετικός τραγουδιστής –επίσης νεοφερμένος– Εικοσιπεντάκης ντύνει φωνητικά και εκφραστικά με τον αρτιότερο τρόπο το μουσικό όραμα των INNERWISH.
Ολοκληρώνοντας αυτή την ανταπόκριση θα ήθελα να σταθώ στην προσέλευση του κοινού. Το live είχε ικανοποιητική παρουσία των φίλων του σκληρού ήχου, αλλά όχι την προσέλευση που άξιζαν αυτές οι μπάντες. Το κοινό που ήρθε στη συναυλία είχε πάθος και διάθεση ενώ οι περισσότεροι έμειναν μέχρι τις 2 τα ξημερώματα αποθεώνοντας τους INNERWISH. Όμως, αν η πόλη θέλει να βλέπει αξιόλογα live, πρέπει και να τα υποστηρίζει μαζικότερα. Δεν νομίζω να βιώνει κανείς κορεσμό από τα live που σποραδικά βλέπει στα Ιωάννινα ενώ και τα δέκα ευρώ είναι μια πολύ λογική τιμή για τρία συγκροτήματα. Ο καθένας, λοιπόν, ας αναλογιστεί το μερίδιο της ευθύνης του και ας μην μεμψιμοιρεί γιατί η πόλη βρίσκεται στο συναυλιακό περιθώριο.
Μια μεταλλική γιορτή που ούτε η ευγενική παρέμβαση της ελληνικής αστυνομίας, ούτε τα τεχνικά προβλήματα και η συνεπακόλουθη χρονική καθυστέρηση κατάφεραν να χαλάσουν έλαβε χώρα στις 10 Φεβρουαρίου στα Ιωάννινα με μπροστάρηδες τους INNERWISH και άξιους συμπαραστάτες τούς EXILE OF HEAVEN και NEPERIA. Η μεταλλική αύρα δίπλα στη Λίμνη ισοπέδωσε κάθε εμπόδιο.
Ανταπόκριση: Παναγιώτης Κάπος
Φωτογραφίες: Jim Siametis
