Οι τρεις αυτοί Γερμανοί, ανήκουν στην πρώτη γραμμή της αναβίωσης του rock των 70s. Πολύ καλή δισκογραφική παρουσία, άξιοι πάνω στη σκηνή και με σωστό image. Ξέρετε τώρα τι εννοώ… αναλογικές, «ζεστές» παραγωγές, «αναστηλωμένος» ο ήχος των BLACK SABBATH, LED ZEPPELIN, CREAM, BOC κλπ τιτάνων, πουκαμίσες και παντελόνια «καμπάνες», μαλλούρες ως τα πισινά και μούσια ως τον αφαλό. Επομένως, ήμουν τόσο σίγουρος για την αξία και της νέας τους, έβδομης παρακαλώ, κυκλοφορίας, πριν καν ακούσω νότα. Τελικά δεν έπεσα έξω. Γιατί;
Πρώτον με «έφτιαξε» το spooky εξώφυλλο, με τους τρεις occult hippies μπροστά από το κάστρο του Vlad. Πάντα να προσέχετε το εξώφυλλο σε ένα δίσκο. Δεν κρίνουμε ποτέ το περιεχόμενο από την συσκευασία του, αλλά πολλές φορές το πρώτο στοιχείο που σου δίνει μία μπάντα, το πρώτο της «στίγμα», είναι αυτό! Δεύτερον, δίσκος που ξεκινάει με τέτοιο ΕΠΟΣ σαν το “The Devil’s master”, δε γίνεται να είναι κακός. Είναι αδύνατο! Occult rock δυναμίτης, με την απαιτούμενη retro «αύρα», αλλά με κάτι κιθάρες ΝΑ, με το συμπάθειο, που σου πολτοποιούν τη μούρη από το πρώτο κιόλας riff. Η συνέχεια είναι εξίσου εντυπωσιακή: η riff-ολογία παραμένει ιδανική για το ύφος, το rhythm section τεχνικό μα και «μονολιθικό» ταυτόχρονα και τα love ‘em or hate ‘em φωνητικά του αξιότιμου κυρίου Lindemann να «δένουν» τέλεια με την μουσική. Μία μουσική που θεωρητικά, εκτός των μεγαθηρίων που αναφέρθηκαν στην εισαγωγή, θα πρέπει να σου θυμίσει πότε UNCLE ACID, πότε HEXVESSEL, πότε GHOST και πότε καλλιτέχνες σαν τους YEAR OF THE GOAT ή τους VENOMOUS MAXIMUS. Αλλά επειδή εδώ μιλάμε για μία παλιά καραβάνα, αυτόματα η αναφορά έχει να κάνει με κοινές επιρροές και κοινό μουσικό όραμα και ουχί με αντιγραφή.
Θες μερικά ακόμη highlights; Το υπέροχο, σχεδόν «στοιχειωτικό» “Evil forces”, δεν υπάρχει περίπτωση να μη σε κερδίσει. Θες να ακούσεις πως θα έπρεπε να παίζουν οι GHOST; Άκου το “Children of the night”. Θες τελικά έναν πολύ καλό δίσκο, σαν οπαδός του occult rock που είσαι; Άκου το “For the dead travel fast” και θα πλέεις σε πελάγη ευτυχίας. Α! Και μην ξεχάσεις να τσεκάρεις ιδιαίτερα το τελευταίο, μεγαλεπήβολο, σχεδόν οκτάλεπτο, “Long forgotten song”. Μπράβο σας ρε μούτρα, για μία ακόμη φορά. Μπράβο!
7,5 / 10
Δημήτρης Τσέλλος
Αγοράστε το άλμπουμ από το Music Megastore
