Ξεκινάμε την νέα χρονιά με έναν υποσχόμενο τίτλο για την κατηγορία role playing games. Μία απόλυτα λατρεμένη κατηγορία που μας έχει χαρίσει αξέχαστους τίτλους και ατελείωτες δόσεις αδρεναλίνης και πώρωσης. Καθυστέρησα να ανεβάσω κριτική από την τελευταία φορά για δύο λόγους, α) δεν μπορούσα να ξεκολλήσω από το “Skyrim” ώστε να δοκιμάσω κάποιο άλλο παιχνίδι και β) όταν το κατάφερα τελικά μπήκα σε έναν ακόμη μεγάλο κόσμο, αυτό του νέου παιχνιδιού “Kingdoms of Amalur: Reckoning”.
Η εταιρία σκέφτηκε να συγκεντρώσει καταξιωμένους ανθρώπους, ο καθένας στο χώρο του, για να δημιουργήθει ένας νέος κόσμος που να υπάρχει καμιά αναφορά σε κάποιο γνωστό και να δημιουργηθεί μια νέα σειρά. Πρώτα έκλεισαν συμφωνία με τον καταξιωμένο fantasy συγγραφέα και δημιουργό του εκπληκτικού χαρακτήρα Drizzt Do ‘Urden (“Forgotten Realms”) για να δημιουργήσει το concept του νέου κόσμου με τις απαραίτητες φυλές και το ιστορικό υπόβαθρο. Επόμενος συνεργάτης είναι ο Ken Rolston (game designer) που άφησε εποχή με τα “Elder scrolls III: Morrowind” και “Elder scrolls III: Oblivion”. Τέλος ο Todd Mcfarlane (cartoonist, toy designer) γνωστός από από την συνεργασία του με την Marvel και την DC comics και δημιουργός του χαρακτήρα “Spawn”. Όπως καταλαβαίνετε έχουμε να κάνουμε με μια all star σύνθεση. Για να δούμε αν τα κατάφεραν.
Ξεκινάς το παιχνίδι ως πτώμα που σε επαναφέρει στη ζωή μια κατασκευή γνωμών χωρίς προορισμό και στόχους. Οπότε η εξέλιξη του παιχνιδιού είναι παράλληλα μια εξέλιξη του χαρακτήρα σου. Έχεις να διαλέξεις ανάμεσα σε πολύ ενδιαφέρουσες φυλές και το «δέντρο» των ικανοτήτών σου (skills, feats) είναι εύχρηστο, κατανοητό και εκπληκτικό. Οι μάχες είναι ίσως το πιο απολαυστικό κομμάτι του παιχνιδιού, διασκεδαστικές με ποικίλες κινήσεις και μαγεία που σε καθηλώνει. Ο σχεδιασμός των τεράτων είναι καλόγουστος όπως επίσης και των πανοπλίων και όπλων που κουβαλάς. Κάποιες στιγμές μου θύμισε “World of Warcraft” και “Fable”. Επίσης υπάρχει ένας μεγάλος κόσμος για εξερεύνηση, αλλά όχι τόσο όσο το “Skyrim”. Τέλος ένα ακόμη θετικό στοιχείο που προσωπικά με ενθουσίασε είναι ότι υπάρχουν πάρα πολύ λίγα bugs. Όσοι έχετε ασχοληθεί με τα RPG’s στον υπολογιστή καταλαβαίνετε ότι αν ένα παιχνίδι με τεράστιο κόσμο και πολλούς χαρακτήρες έχει τόσα λίγα bugs αν μην τι άλλο είναι διασκεδαστικό.
Πάμε και στα αρνητικά, όπου το σπουδαιότερο είναι ότι το role playing δεν έχει βάθος. Επίσης ο χαρακτήρας σου δεν εμπλέκεται σε μεγάλο βαθμό, όπως στη σειρά “Dragon Age” με τα προβλήματα του κόσμου και τέλος δεν υπάρχουν οι ανατροπές που καθιστούν κάθε RPG απολαυστικό. Οι υπεύθυνοι του παιχνιδιού σου δίνουν την εντύπωση ότι δημιούργησαν ένα χαρακτήρα περισσότερο έτοιμο για μάχη. Γενικά η όλη ιστορία και οι NPC’s χαρακτήρες δεν έχουν κάτι το εξαιρετικό να παρουσιάσουν. Κάτι που δεν περίμενα, δεδομένου ότι όταν έχεις έναν συγγραφέα όπως τον Salvatore περιμένεις αν μην τι άλλο ένα κόσμο με ανατροπές και συγκλονιστικές εξελίξεις.
Συνοψίζοντας είναι μια καλή αρχή που όμως περίμενα περισσότερα λόγω των προσωπικοτήτων που συγκεντρώθηκαν για την δημιουργία του. Οι λάτρεις της συγκεκριμένης κατηγορίας παιχνιδιών θα το βρείτε απολαυστικό αλλά όχι πωρωτικό.
7.5/10
Παναγιώτης Δημητρόπουλος
