Αυτή η μπάντα ήταν ο ορισμός του δόγματος «η ισχύς εν τη ενώσει». Το δίδυμο Morpheus – Daemon έδωσε κορυφαίους δίσκους πριν 20 χρόνια (“Moon in the scorpio”, “In Abhorrence Dementia”) . Εδώ και 8 χρόνια τα πράγματα έχουν αλλάξει ριζικά, μιας και ο Morpheus αποχώρησε – ή εκδιώχθηκε για πολλούς – και οι LIMBONIC ART είναι έκτοτε προσωπικό project του Daemon.
Το “Spectre Abysm” κινείται στο ίδιο πλαίσιο που κινείται και το, προ επταετίας, “Phantasmagoria” με υπεύθυνο μόνο εκείνον τόσο στη σύνθεση, όσο και στην εκτέλεση των κομματιών. Ο τομέας που είναι εμφανώς βελτιωμένος είναι αυτός της δομής των συνθέσεων, που έχουν όλα πλέον μια συνοχή και εξέλιξη ομαλή. Όλα τα κομμάτια ακολουθούν τα βασικά χαρακτηριστικά που τους έκαναν ξεχωριστούς και ιδιότυπους στο χώρο του majestic black metal. Τα ακραία και τα υμνικά φωνητικά δεσπόζουν στο “Demonic resurrection”, το οποίο τολμώ να πω ότι μπορεί να καταγραφεί μέσα στα κλασικά κομμάτια τους.
Και κάπου εκεί ξεκινάνε οι ενστάσεις: Έχει κάτι νέο να προσφέρει στους οπαδούς τους αυτό το album; Η απάντηση είναι μάλλον όχι! Κι αυτό μπορεί να ερμηνευτεί πολλαπλώς. Άλλος θα πει ότι είναι προσωπικό στυλ σύνθεσης, γεγονός που δικαιολογεί πλήρως το να ακολουθεί το σύνολο των συνθέσεων του την πετυχημένη συνταγή τους. Άλλος θα πει ότι κανείς δεν παίζει πλέον εν έτει 2017 το στυλ αυτό του black metal. Προσωπικά θα ανήκω σε αυτούς που θα ισχυριστούν ότι συνθέσεις με φοβερή μουσικότητα όπως το “Ethereal traveller” στα χέρια και του Morpheus θα αποκτούσε άλλη διάσταση και μοναδικότητα. Θαρρώ, λοιπόν, ότι οι LIMBONIC ART έχουν χάσει την ικανότητα τους να δημιουργούν νέες διαστάσεις στον ήχο τους και στο ύφος τους. Πλέον ακολουθούν μια φόρμα, πάνω στην οποία με ασφαλή τρόπο διαμορφώνονται οι ιδέες τους. Είναι σαν να ακούει ένας μυημένος στον κόσμο τους μια μικρή υπενθύμιση όσων έχει ξαναβιώσει με τις πολλαπλές ακροάσεις των δίσκων τους μέχρι την απενεργοποίηση τους. Αντίθετα όσοι δεν έχουν οπαδική επαφή μαζί τους, θα βρουν το “Spectre Abysm” τρομερά ενδιαφέρον και ικανό να τους αναγκάσει να ψάξουν την υπόλοιπη δισκογραφία τους.
Όπως και να έχει αξίζει τον κόπο να αφιερώσετε χρόνο στην ακρόαση του. Το αν θα αποζημιώσει εξαρτάται αποκλειστικά από τις προσδοκίες σας. Το σίγουρο είναι ότι κανείς πλέον δεν κυκλοφορεί δίσκους στο majestic black metal, οπότε αξίζει στον Daemon ένα τουλάχιστον respect. Αν θέλει κατά τη γνώμη μου να δει το σχήμα να αποκτά ξανά υπόσταση, ας μπει στη διαδικασία να τα ξαναβρεί με τον επί χρόνια φίλο και συνεργάτη του! Για το καλό του group και δικό μας που τους ακολουθούμε σε κάθε τους βήμα εδώ και πάνω από 20 χρόνια…
7/10
Λευτέρης Τσουρέας
