Ένα από τα καλύτερα «μυστικά» της Νορβηγίας στον metal χάρτη, είναι οι τόσο χαρισματικοί MADDER MORTEM. Μία μπάντα που είναι από τις πλέον αδικημένες (έχοντας και οι ίδιοι ευθύνη βέβαια, αφού δεν τους λες και πολύ ορεξάτους σε θέματα περιοδειών κλπ), ενώ η μουσική της είναι πολύ ιδιαίτερη, αλλά συνάμα και ποιοτική.
Για να είμαι ειλικρινής, είχα την εντύπωση ότι είχαν διαλυθεί, χωρίς καν να το πάρουμε χαμπάρι. Απότομα λοιπόν ανακοινώθηκε ότι βρήκανε εταιρεία και κυκλοφορούν νέο δίσκο.
Το έκτο λοιπόν άλμπουμ των Νορβηγών, φέρει τον τίτλο “Red in tooth and claw” και μπορεί να πέρασαν 7 ολόκληρα χρόνια από την τελευταία δουλειά τους, το “Eight ways”, όμως αυτό δεν επηρέασε στο ελάχιστο τη μουσική τους ποιότητα. Μέσα σε αυτά τα χρόνια, αλλάξανε δύο φορές τον δεύτερο κιθαρίστα τους, αφού πρώτα έφυγε το 2010 ο Odd Eivind Ebbesen που ήταν μαζί τους στα “Desiderata” (τι δίσκος!!!) και “Eight ways”, ενώ το 2013 έφυγε και ο αντικαταστάτης του, Patrick Scantlebury, για να καταλήξει η μπάντα στον Richard Wikstrand, ο οποίος είχε υπάρξει και μέλος των CHROME DIVISION.
Αυτή που είναι σταθερή και δε μπορεί να πάει πουθενά γιατί μετά δεν υπάρχει απλά αυτή η μπάντα, είναι η μοναδική Agnete. Η ΦΩΝΑΡΑ αυτής της γυναίκας είναι αυτή που παίρνει τη μουσική του σχήματος και την περνάει σε άλλη διάσταση. Εύκολα μέσα στις 5 κορυφαίες γυναικείες φωνές του metal χώρου τα τελευταία 20 χρόνια. Και στο “Red in tooth and claw”, δίνει τα διαπιστευτήριά της για ακόμη μία φορά. Μία η χροιά της, μία αυτή η άνεση να μετατρέπει τη φωνή της από σπαρακτική σε μελωδική, σε λυρική, σε εξαγριωμένη και πάντα με τόσο όμορφο τρόπο, δεν αφήνει περιθώρια για αμφισβήτηση. Και τη γουστάρω για ένα λόγο παραπάνω: δεν έχει εμφάνιση να πουλήσει!
Μουσικά, οι MADDER MORTEM συνεχίζουν και εδώ την εξέλιξή τους. Το να βάλεις μία ταμπέλα σε αυτό που παίζουν είναι λίγο δύσκολο. Επιρροές από progressive rock και metal, από alternative metal αλλά και rock, από avant-garde, με jazzy περάσματα, bluesy στιγμές, funky ρυθμούς, μία θα σου θυμίσουν MUSE, μία THE GATHERING (εποχών “How to measure…” και “If then else” κυρίως), κάπου GREEN CARNATION, μία θα δανειστούν κάτι λίγο από την «παράνοια» του Townsend, κάπου θα εμφανιστούν οι πιο doom καταβολές τους, όλα μπασταρδεμένα με έναν τρόπο που είναι τόσο προσωπικός, που δε σε αφήνει να πεις “μοιάζουν με τους τάδε”, γιατί απλά δε μοιάζουν, αλλά παίζουν όπως θέλουν, παντελώς απελευθερωμένοι. Είτε σε πάνε σε straight τραγούδια, όπως για παράδειγμα το “Fallow season”, είτε σε πιο ποικίλα και «παρανοϊκά» όπως το “All the giants are dead”, είτε σε κομμάτια όπως το “Underdogs” που κλείνει και το δίσκο, η μουσικότητά τους είναι τέτοια που απολαμβάνεις απλά. Πάντως, η αλήθεια είναι, ότι εκεί που είναι μαγικοί είναι στις πιο ατμοσφαιρικές στιγμές τους και όχι τόσο στις up tempo.
10 τραγούδια έχει το “Red in tooth and claw” και τα 10 είναι πολύ καλά. Και μπορεί τα “Parasites” και “Stones for eyes” να είναι ένα κλικ κάτω από τα υπόλοιπα και να ρίχνουν τη βαθμολογία του δίσκου, όμως κάτι κομμάτια όπως τα “If I could”, “Fallow season”, “Pitfalls”, “All the giants are dead”, “The whole where your heart belongs” και “Underdogs”, υπάρχουν για να αποδεικνύουν ότι αυτή η μπάντα πρέπει να ακουστεί περισσότερο!
Και επειδή σε στιγμές μπορεί να ηχούν κοντά, φέτος είχαμε τους OCEANS OF SLUMBER με το φοβερό “Winter” και τους έμαθε τόσος κόσμος. Ε γαμώτο, δε γίνεται αν έχεις ακούσει αυτό το δίσκο να μην έχεις ασχοληθεί με τους MADDER MORTEM, που και παραπάνω χρόνια υπάρχουν και περισσότερα εξαιρετικά άλμπουμ έχουν, αλλά και είναι και ακόμα καλύτεροι. Επειδή δεν είχανε το ίδιο promotion; Ε άκου τους τώρα. Ευκαιρία είναι, αφού έβγαλαν δισκάρα και πάλι!
8.5/10
Φραγκίσκος Σαμοΐλης
