Οι MAGIC CIRCLE κυκλοφόρησαν τον δεύτερο full length δίσκο τους, “Departed Souls”, με την εταιρία 20 Buck Spin και τον τρίτο δίσκο τους συνολικά. Πέρασαν 4 χρόνια από την τελευταία studio κυκλοφορία τους, “Journey Blind” και στα χρόνια αυτά που μεσολάβησαν ο Dan Ducas αποχώρησε από την μπάντα και την θέση του στην κιθάρα πήρε ο Renato Montenegro.
Για όσους δεν τους έχουν πιάσει τα ραντάρ σας, οι MAGIC CIRCLE έκαναν αισθητή την παρουσία τους με τον ομώνυμο δίσκο τους το 2013 που κυκλοφόρησε από την Armageddon Label στην Αμερική, μια εταιρία με κυκλοφορίες στο παλμαρέ της από μπάντες όπως των CHURCHBURN και των ELDER. Το “Magic Circle” του 2013, “χτίστηκε” γύρω από τους Brendan Radigan (φωνητικά) και τους κιθαρίστες Chris Corry και Dan Ducas, ενώ στο μπάσο ήταν ο Justin DeTore και drummer ανέλαβε ο Q. Το άλμπουμ είχε επιρροές από το doom metal των μέσων της δεκαετίας του ’80, με πινελιές hard rock και οδηγούσε πραγματικά τον ακροατή κατευθείαν σε έναν κόσμο γεμάτο με απόκρυφα vibes. Με τα ίδια μέλη και με την κυκλοφορία του δεύτερου δίσκου, “Journey Blind”, από την 20 Buck Spin, οι MAGIC CIRCLE ανέβηκαν δημιουργικά και συνθετικά σε άλλο level, με εμφανή την έμπνευση από μπάντες όπως τους KING DIAMOND, τους METAL CHURCH και τους BLACK SABBATH.
Στο “Departed Souls”, το συγκρότημα κάνει βουτιά στις επιρροές τους και πάνε πιο πίσω μουσικά όσον αφορά στις αναφορές τους. Η μουσική θυμίζει αρκετά την περίοδο γύρω στα τέλη 70’s, αρχές 80’s, μία περίοδο που το ροκ μεσουρανούσε και το NWOBHM έμπαινε δυναμικά στον μουσικό χάρτη. Έτσι η δουλειά που έχει γίνει στην κιθάρα και κάποια riff δυνατά αποπνέουν αέρα ZEPPELIN – ANGEL WITCH, χωρίς να έχουν αποτινάξει φυσικά την SABBATH-ική βάση τους. Το εντυπωσιακό όμως είναι ότι δεν είναι αντιγραφή, ούτε ένα αναμάσημα ήχων και μελωδιών. Έχουν πάρει όλες αυτές τις επιρροές τις περιόδου εκείνη, τα έχουν περάσει από το δικό τους φίλτρο ως μπάντα και το αποτέλεσμα τους είναι εξαιρετικό. Το ίδιο φυσικά συνέβη και στο “Journey Blind” (όσον αφορά το θέμα αναμάσημα), αλλά νομίζω ότι αυτή η δουλειά είναι ακόμα πιο ώριμη και σίγουρα η καλύτερη τους κατά την προσωπική μου άποψη. Τα τραγούδια που ξεχώρισα σχεδόν από το πρώτο άκουσμα είναι τα “I’ve found my way to die”, το «Valley of the Lepers” με την TROUBLE αισθητική και το νοσταλγικό “A day will dawn without nightmares”. Κάθε ακρόαση άλλαζε και το τραγούδι που ξεχώριζα κάθε φορά από το συγκεκριμένο δίσκο.
Η αλήθεια είναι ότι έκανα σκέψη όταν πρωτοέβαλα να ακούσω το “Departed Souls”, πως θα επέστρεφαν μια εντελώς διαφορετική μπάντα (από θέμα ήχου) με το τετραετές διάλειμμα που μεσολάβησε από την τελευταία τους κυκλοφορία και τα διάφορα projects που ασχολήθηκε ο καθένας τους ενδιάμεσα, αλλά ευτυχώς με διέψευσαν. Υπάρχει σίγουρα μία διαφορετική μουσική προσέγγιση αλλά τολμώ να πω ότι ο ήχος είναι μια απόλυτα φυσιολογική συνέχεια των προηγούμενων δουλειών τους. Αναμφίβολα είναι από τις πιο ωραίες κυκλοφορίες που έχω ακούσει το 2019 και αν δεν δούμε άλλες πολλές καλές κυκλοφορίες, προβλέπω ότι θα είναι στις top10 επιλογές μου για το έτος 2019 . . . άκοπα.
7,5 / 10
Θάνος Κολοκυθάς
