Τώρα κακά τα ψέματα, υπάρχουν άλμπουμ που όλα τα τραγούδια τους είναι διαλεκτά ένα προς ένα και σε μία κατάταξη όπως αυτή του worst to best, θα μπορούσαν να έχουν όλα τα κομμάτια τον αριθμό ένα μπροστά τους. Το “Countdown to extinction” είναι μία από τις καλύτερες δουλειές των MEGADETH, αναμφισβήτητα. Κατά την δική μου άποψη δεν είναι η καλύτερή τους, αλλά μέσα στο δικό τους top 4 εύκολα και ποιοτικά έργα σαν αυτό, κάνουν την δουλειά μας δυσκολότερη.
Έχουμε να κάνουμε με έναν δίσκο που έχει γίνει χρυσός σε 5 χώρες, 3 φορές πλατινένιος στον Καναδά και δύο στην Αμερική! Επίσης στα charts του Billboard κατέλαβε τη δεύτερη θέση, ενώ ήταν υποψήφιο στα βραβεία Grammy του 1993 στην κατηγορία Best metal performance.
Άρα, η όποια σειρά προτίμησης είναι καθαρά θέμα προσωπικού γούστου, καφενειακής συζήτησης και στην τελική, καλοδεχούμενη η κάθε καλοπροαίρετη καζούρα. Αχ ρε Mustaine τι μας κάνεις.
The “Countdown to extinction” countdown:
- “Captive honour” (4.14)
Εξαιρετικό ρεφραίν, πολύ ωραίες κιθάρες, άλλωστε για τους MEGADETH μιλάμε και ενδιαφέρον αρκετά με τις διάφορες ατάκες που ακούγονται κατά την διάρκεια του τραγουδιού. Αυτό ήταν και το στοιχείο που μέσα μου κρατάει πιο χαμηλά στην προτίμηση μου αυτό το τραγούδι, σε σχέση με τα υπόλοιπα.
- “Foreclosure of a dream” (4.22)
Δεν θα θίξω καν τα απίστευτα leads του Marty Friedman, ούτε τους εξαιρετικούς στίχους (που ολόκληρο το “Countdown to extinction” διαπρέπει και σε αυτόν τον τομέα). Θα πω μόνο ότι το “Foreclosure of a dream” είναι πιο soft για τα δικά μου γούστα.
- “Psychotron” (4.41)
“Bart bionic and organic” ή για άλλους μπάρμπα Γιάννη, νοικοκύρη. Ο καθένα μας το τραγουδάει όπως επιθυμεί. Αυτός όμως που δίνει άλλη διάσταση στο τραγούδι είναι ο ίδιος ο Mustaine και στον τρόπο που το τραγουδάει αυτός. Φτύνει ειρωνεία πραγματικά σε κάθε λέξη, ενώ οι κιθάρες με τον κοφτό ρυθμό και τα μεθυσμένα leads, δίνουν μία ιδιαίτερη, ίσως και κωμική αίσθηση.
- “High speed dirt” (4.21)
Πρέπει να ήμουν 15 ετών όταν είχα αγοράσει το “Countdown to extinction” και θυμάμαι όταν διάβαζα τους τίτλους των τραγουδιών, είχα μεγάλη ανυπομονησία να βάλω να ακούσω το συγκεκριμένο τραγούδι. Ο τίτλος του με έκανε να πιστεύω ότι θα άκουγα ένα πολύ δυνατό και γρήγορο τραγούδι, τύπου “Holy wars”. Απογοητεύτηκα και αλήθεια, ενώ το κομμάτι είναι ωραίο και groov-άτο, του κόλλησα την ρετσινιά.
- “Skin o’ my teeth” (3.15)
Αυτό που δεν κατάλαβα ποτέ με το εναρκτήριο τραγούδι του “Countdown to extinction”, το “Skin o’ my teeth”, είναι πως γίνεται μετά την ακρόαση του να σου κολλάει τόσο εύκολα στο μυαλό. Διασκεδαστικό τραγούδι, πολύ έξυπνο από πλευράς MEGADETH που είναι αυτό που ανοίγει το άλμπουμ. Εθιστικό μέχρι αηδίας.
- “Architecture of aggression” (3.39)
Εδώ πιστεύω πως έχουμε να κάνουμε με ένα από τα πιο υποτιμημένα τραγούδια των MEGADETH. Πραγματικά ο ρυθμός και η groov-ια του συγκεκριμένου τραγουδιού δεν υπάρχουν. Υπέροχος ο ήχος του μπάσου και γενικότερα, πάντα μου έβγαζε μία αισθητική PANTERA το συγκεκριμένο τραγούδι που με κάνει να το γουστάρω ακόμα περισσότερο.
- “This was my life” (3.43)
Το “This was my life” για εμένα είναι ο προάγγελος του “Youthanasia”, καθώς είναι πιο κοντά ηχητικά με το που πήγε μουσικά το συγκρότημα δύο χρόνια μετά. To κεντρικό riff είναι εξαιρετικό και λατρεύεις να ακούς τον Mustaine σε κάθε στοίχο. Δεν γίνεται να ακούς αυτό το τραγούδι και να μην σε πηγαίνει πίσω στον χρόνο και ας πρώτες φορές που το άκουσες.
- “Countdown to extinction” (4.19)
Μακράν από τα αγαπημένα μου τραγούδια του δίσκου και εδώ ζορίζομαι πραγματικά που το βάζω στην τέταρτη θέση. Το ομώνυμο λοιπόν τραγούδι, έχει αυτό που δεν βρίσκουμε πλέον σε πολλά κομμάτια. Ένα ρεφραίν φανταστικό, με την κιθάρα να παίζει ένα απλό αλλά συνάμα εξαιρετικό riff και το μπάσο πραγματικά να δίνει εξαιρετικό όγκο και χώρο σε όλο το τραγούδι. Το “Countdown to extinction” είναι ένα αριστούργημα τόσο μουσικά όσο και στιχουργικά, που αναφέρεται ξεκάθαρα στην προστασία και τα δικαιώματα των ζώων.
- “Sweating bullets” (5.27)
Όποιος δεν παραδεχτεί ότι δεν έχει κάνει άβολες συζητήσεις με τον εαυτό του θα είναι ψεύτης. Ο Dave Mustaine ας είχε το θάρρος και την πανούργα εξυπνάδα, τη συζήτηση με τον εαυτό του να την κάνει τραγούδι, περνώντας από την λογική στην παράνοια και τούμπα πάλι πίσω. Όσο μελωδικό είναι αυτό το τραγούδι, άλλο τόσο βγάζει μία μοχθηρία. Πραγματικά ένα πανέξυπνο κομμάτι και κατά την άποψη μου, από τα πιο ιδιαίτερα τραγούδια που έχω ακούσει ποτέ.
- “Ashes in your mouth” (6.14)
Ακόμα ένα αριστούργημα. Το “Ashes in your mouth” και αν είναι αυτό που λέμε underrated. Το πιο δυνατό τραγούδι του άλμπουμ, οι κιθάρες δεν χαμπαριάζουν τίποτα και κανέναν, ο συγχωρεμένος ο Menza παίζει παπάδες και γενικότερα είναι κομμάτι για γκολ και ξύλο. Νιώθω ότι το αδικώ κατάφορα που το έχω στη δεύτερη θέση. Αλλά…
- “Symphony of destruction”
Θα μπω στα παπούτσια του Mustaine και θα γίνω εγώ ο πρωταγωνιστής το “Sweating bullets”. Λέω στον εαυτό μου ότι το “Symphony of destruction” είναι το καλύτερο τραγούδι του δίσκου. Ο πραγματικός εαυτός μου απαντά ότι δεν είναι το καλύτερο, αλλά το πιο εμπορικό. Η απάντηση από το υποσυνείδητο λέει, «ποια είναι η διαφορά; Για να γίνει ένα τραγούδι το πιο εμπορικό, δεν είναι επειδή έχει όλα τα κριτήρια που γίνεται hit και το γουστάρει όλος ο κόσμος;». The real me: “όχι απαραίτητα και το έχουμε δει σε πάρα πολλές περιπτώσεις”. Καταλαβαίνετε ότι η διαφωνία με τον εαυτό μου δεν σταμάτησε. Έπρεπε να πάρω όμως μία απόφαση και τελικά το “Symphony of destruction” δεν μπορούσε να μην είναι στο νούμερο ένα του “Countdown to extinction” ως το μεγαλύτερο hit του δίσκου. Αν διάβαζα από κάποιον άλλον ότι το νούμερο είναι το “Ashes in your mouth” ή το “Sweating bullets” δεν θα διαφωνούσα. Αλλά δεν είναι τυχαίο ότι το “Symphony of destruction” είναι από τα πιο εμπορικά τραγούδια των MEGADETH, σε ολόκληρη και πλούσια δισκογραφία τους. Το riff του “Symphony of destruction” είναι ο ορισμός του κλασικού. Χρειάζεται να ακούσεις μισή νότα για να καταλάβεις πιο τραγούδι ακούς. Το έχουμε ακούσει άπειρες φορές; Ναι. Θα το βαρεθούμε ποτέ; ΟΧΙ!
Δημήτρης Μπούκης
