Έχω αναφέρει αρκετές φορές ότι θεωρώ το τρίτο άλμπουμ των MEGADETH ένα εξαιρετικό και ταυτόχρονα αρκετά αδικημένο άλμπουμ καθώς είχε την “ατυχία” να κυκλοφορήσει ανάμεσα στα μνημειώδη “Peace sells…” και “Rust in peace”. Παρόλα αυτά, το “So far, so good…so what!” παραμένει μέχρι και σήμερα ένα ιδιαίτερα αγαπητό άλμπουμ στις τάξεις των οπαδών, κάτι που αποδείχθηκε περίτρανα και στην πρόσφατη συναυλία των KINGS OF THRASH (το σχήμα των Dave Ellefson και Jeff Young) όπου ακούσαμε τα κομμάτια του ζωντανά. Οι ιστορίες γύρω από το άλμπουμ αυτό θα μπορούσαν να γράψουν ολόκληρο βιβλίο και αν θέλετε να μάθετε περισσότερα, δεν έχετε παρά να ακούσετε τα σχετικά podcasts από τον Σάκη Φράγκο. Πάμε όμως να ξεκινήσουμε την αξιολόγηση των τραγουδιών αυτού του δίσκου που κυκλοφόρησε σαν σήμερα το 1988.
The “So far, so good… so what!” countdown
- “Anarchy in the U.K.” (SEX PISTOLS cover) (3:00)
Πιστοί στην παράδοση των δύο προηγούμενων δίσκων, οι MEGADETH διασκευάζουν εδώ άλλο ένα κομμάτι, αυτή τη φορά το πασίγνωστο “Anarchy in the U.K.” των SEX PISTOLS, με τη συμμετοχή μάλιστα του κιθαρίστα τους Steve Jones. Αρχικά ο Mustaine ήθελε να διασκευάσουν το “Problems” (κάτι που έγινε αρκετά χρόνια αργότερα) αλλά τελικά κατέληξε στο “Anarchy…”. Οι στίχοι είναι ελαφρώς παραλλαγμένοι από την αυθεντική εκτέλεση, κάτι που δεν έγινε εσκεμμένα, καθώς, σύμφωνα με τον Mustaine, δεν ήξερε ακριβώς τους στίχους. Πολύ δυναμική εκτέλεση, έγινε αμέσως fan favorite και αποτελούσε για πολλά χρόνια αναπόσπαστο μέρος του set list των MEGADETH στις συναυλίες, μέχρι που ο Mustaine ανακάλυψε ξανά τη θρησκεία και το απέρριψε ως αντιχριστιανικό.
- “Liar” (3:20)
Τραγούδι εξαιρετικά “αφιερωμένο” στον πρώην κιθαρίστα των MEGADETH Chris Poland, με τον οποίο ο Mustaine ήταν στα μαχαίρια εκείνη την εποχή (μεταξύ μας, και με ποιον δεν ήταν!) Up tempo κομμάτι με επιθετικό riff αλλά και κάπως άνευρο ρεφραίν, το “Liar” είναι πάντα μέσα στο playlist με τα τραγούδια που θέλει να αφιερώσει κάποιος σε όποιον του έχει φερθεί άσχημα. Δυνατό κομμάτι, έχω την εντύπωση όμως ότι θα μπορούσε να γίνει λίγο καλύτερο.
- “502” (3:28)
Ο ορισμός της έκφρασης “Don’t drink and drive” παίρνει σάρκα και οστά εδώ καθώς το “502” είναι ο κωδικός που χρησιμοποιούν οι αστυνομικοί στις Ηνωμένες Πολιτείες για όσους οδηγούν υπό την επήρεια αλκοόλ ή άλλων ουσιών. Προφανώς και μιλάμε για μια φοβερή speed metal κομματάρα από αυτές που αγαπάμε να ακούμε από τους MEGADETH και με εξαιρετικό solo. Από τα καλύτερα τραγούδια που μπορεί να ακούσει κανείς ενώ οδηγεί, προσοχή όμως! Ελλοχεύει κίνδυνος ατυχήματος!
- “Into the lungs of hell” (instrumental) (3:29)
Το εναρκτήριο τραγούδι του δίσκου εισάγει για τα καλά τον ακροατή στους MEGADETH του τρίτου άλμπουμ καθώς είναι ένα φοβερό instrumental κομμάτι όπου οι Mustaine και Young ξεδιπλώνουν απλόχερα τις αναμφισβήτητες κιθαριστικές τους αρετές. Άρτια τεχνικό, σχεδόν στα όρια του progressive, το “Into the lungs of hell” βουλώνει για τα καλά τα στόματα όλων εκείνων που τολμούσαν να ψελλίσουν ότι οι thrash μουσικοί δεν μπορούσαν να παίξουν τεχνικά. State of the art, κυριολεκτικά!
- “Set the world afire” (5:48)
…. Ή αλλιώς το πρώτο κομμάτι που έγραψε ο Mustaine αφού έφυγε κακήν κακώς από τους METALLICA. Αρχικά ο τίτλος του ήταν… “Megadeth” αλλά γρήγορα άλλαξε σε “Set the world afire” αφού ο Mustaine αποφάσισε να ονομάσει έτσι την νέα του μπάντα. Μουσικά το “Set the world afire” είναι ένας φανταστικός, τσαμπουκαλεμένος speed/ thrash όλεθρος που σκάει σαν ατομική βόμβα, ενώ και οι στίχοι, βασισμένοι σε ενδεχόμενο πυρηνικό ολοκαύτωμα ενισχύουν την αίσθηση αυτή. Η μπάντα ακούγεται σε δαιμονισμένη φόρμα, ο Mustaine είναι απολαυστικός ενώ φτύνει κυριολεκτικά τους στίχους, τι άλλο να ζητήσει κανείς; Κομματάρα!
- “Hook in mouth”(4:40)
Το “Hook in mouth” που κλείνει τον δίσκο είναι για μένα το κρυφό διαμαντάκι του δίσκου και ένα από τα πιο υποτιμημένα τραγούδια των MEGADETH. Φοβεροί, πανέξυπνοι στίχοι από τον Mustaine που καταπιάνεται με καυστικό τρόπο ενάντια στη λογοκρισία ενώ μουσικά το κομμάτι παίρνει κεφάλια με τις εναλλαγές στο ρυθμό του. Και βέβαια, ο προσεκτικός ακροατής θα ακούσει στο κύριο riff του τραγουδιού το riff του “Ride the lightning” των METALLICA, ένα από τα κομμάτια που είχε συνθέσει ο Mustaine μαζί τους.
- “In my darkest hour” (6:16)
Απίστευτα συναισθηματικά φορτισμένο κομμάτι, και πώς να μην είναι αφού ο Mustaine το έγραψε αμέσως μόλις έμαθε για τον θάνατο του Cliff Burton. Στο πρώτο μισό του είναι εμφανής η μελαγχολία και η θλίψη με τον σχεδόν πένθιμο ρυθμό του, που μεταλλάσσεται αργότερα σε πίκρα και οργή με το thrash ξέσπασμα του. Τα solos των Mustaine και Young στο τέλος είναι για σεμινάριο. Από τα πολύ αγαπημένα μου κομμάτια των MEGADETH γενικότερα, θα μπορούσε κάλλιστα να βρίσκεται και στην πρώτη θέση αυτής της λίστας.
- “Mary Jane” (4:08)
Ο λόγος που το “In my darkest hour” χάνει έστω και οριακά την πρώτη θέση, είναι ετούτο εδώ το ΕΠΟΣ. Το “Mary Jane” είναι ένα επικό κομμάτι, τεχνικό με riffs ξυράφια που καρφώνονται στο μυαλό του ακροατή. Και εκεί που θεωρείς ότι τα έχεις ακούσει όλα, σκάει στο μέσον του ένα κολασμένο riff με τις ταχύτητες να ανεβαίνουν και να μένεις με το στόμα ανοιχτό. Απλά τέλειο, από τα καλύτερα κομμάτια των MEGADETH.
Όπως πάντα, λίγα λόγια για επίλογο. Το “So far, so good… so what!” είναι ένα άλμπουμ που, αν σκεφτεί κανείς το παρασκήνιο γύρω από την ηχογράφηση του (και εδώ σας παραπέμπω ξανά στα αφιερώματα του Σάκη) είναι να σε πιάνει δέος για τα κομμάτια του και να σε κάνει να αναρωτιέσαι πόσο ακόμη πιο καλό θα ήταν αν δεν υπήρχαν αυτά τα προβλήματα. Αν και νομίζω ότι αυτό απαντήθηκε με το “Rust in peace”. Είναι υποτιμημένο άλμπουμ; Ίσως. Είναι δισκάρα; Ξεκάθαρα!
THE ARSENAL OF MEGADETH CAN’T BE RID THEY SAID
AND IF IT COMES, THE LIVING WILL ENVY THE DEAD
Θοδωρής Κλώνης
