a
Κλασσικός metal ήχος, μονιασμένος με το black. «Καινούργιο κοσκινάκι μου και πού να σε κρεμάσω», λέει μια δική μας παροιμία. Αναγνωρίζω πως για πολλούς η μουσική αυτή πρόταση είναι κάτι το πρωτόγνωρο, αλλά να ενημερώσω πως ουσιαστικά δεν είναι κάτι το καινούργιο. Ξεκινώντας από τους θεούς BEWITCHED, δεν έχουμε παρά να ακούσουμε τους Abbath και Demonaz στα προσωπικά τους albums, ή μπάντες όπως οι NITE και οι Σλοβάκοι θεούληδες folklore παραμυθάδες MALOKARPATAN και θα διαπιστώσουμε πόσο έντονες είναι οι black metal αναφορές σε μια heavy metal βάση. Και αν δεν είναι τόσο ευθείες, όπως στα σχήματα που μόλις αναφέραμε, τις ανταμώνουμε αλλού, σε όχι σπάνιο βαθμό, ως υποβόσκουσες. Και έρχομαι τώρα να ρωτήσω, ή έστω να αναρωτηθώ: Μήπως το «πάντρεμα» του «ορθοδόξου» heavy metal με το black και η δημιουργία μέσω αυτής της ένωσης του θεωρητικά νεότευκτου heavy/black ή αλλιώς blackened heavy metal, δείχνει να εξελίσσεται σε νέο trend; Ας κάνουμε λίγη υπομονή, το μέλλον θα τα ξεκαθαρίσει όλα.
Οι MORGUL BLADE από την Philadelphia, εντάσσονται στην ανωτέρω κίνηση. Το όνομά τους συζητείται πολύ τον τελευταίο καιρό και έχει φτάσει να θεωρείται το “next big thing” στους underground heavy metal «κύκλους». Μάλιστα ξεκίνησε να συζητείται αρκετά από το 2019, όταν είχε κυκλοφορήσει ένα digital EP δύο τραγουδιών, το “Harbingers of power and the World’s end”. Τετράδα είναι. Ο Klauf σε κιθάρα, φωνητικά, πλήκτρα, ο Jep στην άλλη κιθάρα και ομοίως στα πλήκτρα, ο Dan JP στα φωνητικά και στο μπάσο και ο drummer Will Spectre ο οποίος παίζει και αυτός πλήκτρα. Σκοπός τους; Να εξιστορήσουν φοκλορικές παραδόσεις, να υμνήσουν κατορθώματα ηρώων, να μας μεταφέρουν σε φανταστικές εποχές όπου κυριαρχούσε η μαγεία και όπως καταλαβαίνουμε όλοι από το όνομα που διάλεξαν για το συγκρότημά τους, να τραγουδήσουν με τον δικό τους τρόπο για την Μέση Γη του J.R.R. Tolkien. Μάλιστα… ας ακούσουμε τι κατάφεραν!
Η keyboard εισαγωγή “He who sits upon the Black Throne of Angmar” θυμίζει μουσική από παιχνίδια της Amiga και της Atari και δεν είναι η μόνη στιγμή που τέτοιοι ήχοι έρχονται να μας δημιουργήσουν αβίαστα ένα χαμόγελο νοσταλγίας. Μόνο σε μας βέβαια (ξέρουμε ποιοι είμαστε), γιατί στα νέα παιδιά, αμφιβάλλω αν λένε κάτι οι λέξεις “Amiga” και “Atari”, πόσο μάλλον η μουσική των παιχνιδιών τους. Από το πρώτο στη σειρά, “The Morgul Blade”, φαίνεται η μουσική ταυτότητα των Αμερικανών, η οποία γίνεται πεντακάθαρη στο έπος “A last waltz of Gevaudan”. Άκρως επικό heavy metal, στο οποίο έχουν προσδώσει μία αρκετά πιο «σκοτεινή» υφή εκτελεστικά και από πάνω έχουν βάλει ένα ενδιαφέρον δίπολο black/καθαρών φωνητικών. Θα περίμενε κανείς όταν «μαυρίζει» η μουσική τα φωνητικά να «γέρνουν» προς το black, και όταν αυτή ακολουθεί επικές οδούς, να γίνονται υμνικά και έτσι να βγαίνει στην επιφάνεια ο δεύτερος εαυτός του group. Κι όμως, δεν γίνεται πάντα έτσι. Υπάρχουν φορές που συμβαίνει το αντίστροφο! Κατά συνέπεια, ακριβώς επειδή υπάρχει αυτός ο ιανόμορφος χαρακτήρας των MORGUL BLADE, ο όρος “blackened heavy metal” αποθεώνεται. Έκπληξη μικρή αποτελεί το εντελώς folk “Oak in the mist”, τοποθετημένο ακριβώς στη μέση του album. Ακουστικές κιθάρες, λυρικά ανδρικά και γυναικεία φωνητικά (δυστυχώς το promo δεν αναφέρει σε ποια-ες ανήκουν), ένα μικρό ταξίδι στα σκανδιναβικά και τα ιρλανδικά δάση, ανάλογα με το αν προτιμάς να δεχτείς ως επιρροή τους BATHORY ή τους PRIMORDIAL. Ή και τους δύο μαζί.
To “Fell sorcery abounds” είναι ένα πάρα πολύ καλό album, καλοπαιγμένο και με χαρακτηριστική ομοιογένεια μεταξύ των τραγουδιών του, τα οποία πάνω-κάτω κυμαίνονται όλα στο ίδιο επίπεδο. Προσοχή! Δεν είναι ένας κοινότυπος ως και κλισαρισμένος, επικός δίσκος. Η συνολική αίσθηση που δημιουργείται κατά την ακρόασή του, πέραν του ηρωικού συναισθήματος, περιέχει και αυτό του μυστικισμού. Επίσης λόγω της folklore αισθητικής του, το όλο άκουσμα παίρνει διαστάσεις μιας ιδιότυπης ιστορίας τρόμου, γραμμένης σε πολλά κεφάλαια, όχι απαραίτητα συνδεδεμένα μεταξύ τους. Και είναι ακριβώς αυτό τους το χαρακτηριστικό γνώρισμα, που καθιστά το group ικανό να ελκύσει ακροατές με περισσότερη ευκολία από κάποιο άλλο καθαρά επικό σχήμα. Αν συγκαταλέγεσαι σε αυτούς που ακούν με την ίδια ευκολία MANOWAR, MANILLA ROAD, ETERNAL CHAMPION, BATHORY αλλά και DEMONAZ, I, MALOKARPATAN, HAVUKRUUNU, YOTH IRIA ή ακόμη και DARKTHRONE όταν ο Fenriz δεν θέλει να παίξει black, τότε μην τη χάσεις την ευκαιρία.
8 / 10
Δημήτρης Τσέλλος
