Ένα από τα καλύτερα άλμπουμ που ξεπήδησαν από το ένδοξο Sunset Strip τη δεκαετία του ‘80 και μετέτρεψαν τους MOTLEY CRUE από ανερχόμενο συγκρότημα σε αδιαφιλονίκητους ηγέτες ενός ολόκληρου κινήματος. Γιατί μπορεί το “Too fast for love” να κίνησε το ενδιαφέρον κόσμου και δισκογραφικών εταιρειών καθιστώντας τους CRUE το πιο καυτό όνομα των clubs της Sunset Boulevard αλλά με το “Shout at the devil” απέκτησαν global status. Μαζί με την μουσική πανδαισία κουβαλούσαν, φυσικά, μαζί τους και την κραιπάλη που ήταν συνώνυμα του hard rock των 80s και κυρίως με τους CRUE. Δεν χρειάζεται καν να μπω στη διαδικασία ορισμού και αποτύπωσης της μουσικής ταυτότητας του “Shout at the devil”. Να πω μονάχα ότι δεν θα πρέπει να σας ξεγελάει το…μεταλλικό περιτύλιγμα της εξαιρετικής παραγωγής του Tom Werman ενώ αν τύχει και συναντήσετε ποτέ κάποιον από τους CRUE και ανοίξετε κουβέντα θα καταλάβετε αμέσως ότι η λέξη metal δεν υφίσταται καν στο λεξιλόγιο των Sixx/Lee/Mars/Neil…τουλάχιστον όσον αφορά τη δισκογραφία τους.
- “Helter skelter” (3.09)
Όχι ότι είναι κακή διασκευή στο κλασικό τραγούδι των BEATLES αλλά είναι κομματάκι παράταιρο με το κλίμα του δίσκου. Από την άλλη, ίσως είναι εσκεμμένα και στο τέλος της πρώτης πλευράς για να ρίξει λίγο τους ρυθμούς αλλά και να αλλάξει την όλη ατμόσφαιρα του άλμπουμ πριν συνεχίσεις την ακρόαση.
- “God bless the children of the beast” (1.33)
Δεν ξέρω ποια είναι η άποψη σας αλλά αυτό το instrumental του Mick Mars είναι από τις πιο όμορφες μελωδικές γραμμές που έχει σκαρφιστεί ποτέ ο αινιγματικός κιθαρίστας των CRUE. Πάντα στα μάτια μου η συγκεκριμένη σύνθεση ήταν ένας άτυπος φόρος τιμής στον Michael Schenker αφού θυμίζει αρκετά την αισθητική του “Bijou pleasurette” ενώ σίγουρα και η Lita Ford κάτι «δανείστηκε» από εδώ για το “Close my eyes forever”.
- “Bastard” (2.54)
Δεν περίμενα να αρχίσουν τα δύσκολα από την 9η κιόλας θέση αλλά…ας είναι! Ήμουν ανάμεσα στο συγκεκριμένο κομμάτι και το “Knock ‘em dead kid” για τη συγκεκριμένη θέση αλλά επέλεξα το “Bastard” όχι τόσο γιατί είναι κατώτερο αλλά διότι θεωρώ πιο εμπνευσμένο το riff του “Knock ‘em dead kid”…λεπτομέρειες! Και τα δύο είναι φανταστικά κομμάτια.
- “Knock ‘em dead kid” (3.43)
Τα είπαμε και παραπάνω. Να προσθέσω απλώς δύο ακόμη πραγματάκια: το πρώτο είναι τα gang vocals στο refrain που είναι φανταστικά και το δεύτερο το άψογο solo του Mars που είναι και ελαφρώς διαφορετικό σε σχέση με το κλίμα του κομματιού.
- “Red hot” (3.20)
Ξέρω πολύ κόσμο (καλά μη φανταστείτε…2-3 άτομα ξέρω…έτσι για την υπερβολή το έγραψα) που θεωρούν το συγκεκριμένο κομμάτι σαν το αγαπημένο τους στο δίσκο. Γούστα είναι αυτά. Το μόνο σίγουρο είναι ότι πρόκειται για μία φανταστική σύνθεση των Sixx/Mars/Neil με εξαιρετικά εμπνευσμένες μελωδικές γραμμές φωνητικών ενώ δεν θα ήταν καθόλου υπερβολή αν λέγαμε ότι το solo θα μπορούσε κάλλιστα να το είχε παίξει ο…Eddie Ojeda στο “Stay hungry”. Ξέρετε, φυσικά, ποιος είναι ο κοινός παρανομαστής εδώ, έτσι; Θα τα πούμε και λίγο παρακάτω…
- “Danger” (3.51)
Πάντα θεωρούσα το συγκεκριμένο κομμάτι σαν ένα από τα πιο υποτιμημένα διαμάντια των CRUE και σίγουρα το γεγονός ότι βρίσκεται στο τέλος του δίσκου ίσως ξεφεύγει από πολλούς ή έστω δεν του δόθηκε ποτέ μία ίση ευκαιρία. Αυτό που με κερδίζει στο “Danger” είναι η απίστευτη ατμόσφαιρα του τραγουδιού που παραπέμπει σε…νύχτα στην πόλη! Εκεί, δηλαδή που ο κίνδυνος παραμονεύει σε κάθε γωνία. Βέβαια, στιχουργικά πρόκειται για ένα αυτοβιογραφικό τραγούδι που τόσο καλά ξέρει να γράφει ο Sixx.
- “Ten seconds to love” (4.17)
Απίστευτο riff, αψεγάδιαστα δεύτερα φωνητικά, refrain από άλλο πλανήτη και μελωδικές γραμμές φωνητικών που συντελούν τα μέγιστα στο να απογειωθεί ένα από τα πιο πιασάρικα τραγούδια του “Shout at the devil”. Αν και έπρεπε να το είχαμε κάνει νωρίτερα, θα πρέπει να αποδώσουμε τα ένσημα στην τόσο ταιριαστή (για τους CRUE και την εποχή γενικότερα) παραγωγή του Werman. Εύκολα παίρνει το πρώτο βραβείο αφανούς ήρωα…όπως έκανε άλλωστε και ένα χρόνο μετά στο “Stay hungry” (και ας έχουν διαφορετική άποψη οι Dee Snider & Jay Jay French).
- “Looks that kill” (4.07)
Αριστούργημα αριστουργημάτων! Το συνοδευτικό video clip αποτυπώνει σε απόλυτο βαθμό την αισθητική του δίσκου έτσι όπως την φαντάστηκε ο Sixx και την απαθανάτισε άψογα ο θρυλικός Barry Levine με τον φωτογραφικό του φακό. Δεν χρειάζεται να υπογραμμίσουμε ότι εδώ έχουμε ένα από τα καλύτερα τραγούδια όχι μόνο του δίσκου αλλά και ολόκληρης της δισκογραφίας των CRUE. Παρεμπιπτόντως, όλοι οι φανατικοί οπαδοί των RATT σας φαίνεται οικεία η φιγούρα του μοντέλου στο video clip, έτσι δεν είναι;
3/2. “In the beginning”/”Shout at the devil” (1.13/3.16)
Δεν γινόταν να αποθεώσουμε το “Shout at the devil” χωρίς την εισαγωγή του που σε βάζει κατευθείαν στο κλίμα του δίσκου με την απόκοσμη, αποκρυφιστική και σκοτεινή του ατμόσφαιρα. Τα παραμορφωμένα εισαγωγικά λόγια δίνουν τη θέση τους σε ένα από τα πιο «κολλητικά» riff που έχει ηχογραφήσει ο Mars ενώ τα τύμπανα του τιτάνα Tommy Lee είναι με μία λέξη εντυπωσιακά! Το refrain σου «κολλάει» στον εγκέφαλο από το πρώτο λεπτό και οι CRUE γράφουν έναν ακόμη κλασικό ύμνο. Διαχρονικό όσο δεν πάει ενώ θα πρέπει να βγάλω από το σύστημα μου ότι είμαι μεγάλος fan της επανεκτέλεσης του κομματιού στο “Generation swine” του 1997. Αυτά.
1.“Too young to fall in love” (3.34)
Δεν υπάρχει καν δεύτερη σκέψη. Μιλάμε για το κομμάτι εκείνο που συγκαταλέγεται στα τρία πιο αγαπημένα μου ever από ολόκληρη τη δισκογραφία των CRUE. Στιγμιαία, μάλιστα, το τοποθετώ στην κορυφή μέχρι που έρχονται με…κίνηση ματ τα “Don’t go away mad” και “Wild side” για να επαναφέρουν την τάξη και να δώσουν το χάλκινο μετάλλιο στο “Too young to fall in love”! Τα πάντα εδώ είναι τέλεια και το video clip είναι από τα καλύτερα που έχουν κυκλοφορήσει ποτέ οι CRUE. Τα στακάτα τύμπανα του Lee σε συνδυασμό με το φανταστικό riff του Mars και τα εμπνευσμένα (για μία ακόμη φορά) φωνητικά του Neil σε αναγκάζουν να βάλεις…500 στα 10 και να πατάς συνέχεια repeat στο CD player! Έπος έπων!
Σάκης Νίκας
