OCEANS OF SLUMBER- “Where Gods fear to speak” (Season of Mist)

Οι Τεξανοί, ακριβώς δυο χρόνια μετά τη τελευταία τους κυκλοφορία “Starlight and ash”, επιστρέφουν με νέα δισκογραφική δουλειά στα μέσα Σεπτεμβρίου, η οποία θα φέρει τον τίτλο “Where Gods fear to speak”. Μετά από πάρα πολλά χρόνια, η μπάντα έφυγε από τη δισκογραφική Century Media και υπέγραψε στην Season of Mist.

Ο προηγούμενος δίσκος ήταν μεγάλη απογοήτευση για μένα. Οι OCEANS OF SLUMBER ήταν (και είναι) αγαπημένη μπάντα, με αξιομνημόνευτη δισκογραφία, με αποκορύφωμα το “Winter” του 2016. Ακολούθησαν άλλοι δύο, αρκετά καλοί δίσκοι, αλλά πραγματικά το “Starlight and ash” του 2022, συγνώμη που το ξαναλέω, πέρασε και δεν ακούμπησε.

Το “Where Gods fear to speak” λοιπόν, για μένα προσωπικά, ήταν κομβικής σημασίας κυκλοφορία για το τι μέλλει γενέσθαι. Η πρώτη ακρόαση δε με ενθουσίασε. Ωστόσο, του έδωσα την απαραίτητη προσοχή και η γνώμη μου έγινε πιο θετική. Ναι μεν εξακολουθούν να είναι “light” σε σχέση με το παρελθόν, αλλά βρίσκω τις συνθέσεις πιο προσεγμένες. Σαφώς και πάλι τα πάντα είναι προσαρμοσμένα πάνω στη Cammie, κάτι λογικό από τη πλευρά της μπάντας, πράγμα που δεν σημαίνει ότι πρέπει να είναι αποδεκτό και από τους fan. Σίγουρα είναι πιο ακραίος από το προκάτοχό του και σε ξεσπάσματα και σε φωνητικά.

Εδώ να σημειώσω πως δεν τρελάθηκα για τα brutal φωνητικά. Βρίσκω την υπερταλαντούχα Cammie πιο δυναμική, όπως στους δίσκους προ “Starlight and ash”. Τα riffs είναι πιο στιβαρά και πιο χαρακτηριστικά, ενώ ο Dobber δεν φοβάται να γκαζώσει με blasts beats, όπως πάντα άλλωστε. Γενικά, τα prog στοιχεία, τα οποία έλειψαν αρκετά μετά το “Winter”, επανέρχονται σε ικανοποιητικό βαθμό. Τραγούδια που ξεχωρίζω είναι το ομώνυμο κομμάτι που ανοίγει το δίσκο, το “Poem of ecstasy” και ιδαίτερα το “I will break the pride of your will”, το οποίο σίγουρα είναι το κορυφαίο του δίσκου κατ’ εμέ. Ο δίσκος κλείνει με μια διασκευή στο θρυλικό “Wicked game” του Chris Isaak, η οποία για να είμαι ειλικρινής, είναι κάπως αδιάφορη. Για το artwork του δίσκου, συνεργάζονται για ακόμα μια φορά, με τον Γιάννη Νάκο (Remedy Art Design).

Ανάμεικτα τα συναισθήματα μου για το “Where Gods fear to speak”, που σίγουρα είναι ένας καλός δίσκος, αλλά ξέροντας τις ικανότητες των Τεξανών, ξέρω ή τουλάχιστον πιστεύω ότι μπορούν και καλύτερα. Σίγουρα πάντως είμαι πιο αισιόδοξος για το μέλλον των OCEANS OF SLUMBER, απ’ ότι μετά τον προηγούμενο δίσκο.

7,5 / 10

Γιώργος Δρογγίτης