Opeth

Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΤΟΥ DEATH METAL

Ότι οι OPETH με το ολοκαίνουργιο άλμπουμ τους, “Heritage”, θα πραγματοποιούσαν το βήμα παραπέρα είναι κάτι που με λίγη φαντασία κάποιος εύκολα μπορούσε να περιμένει. Τα death metal στοιχεία έχουν εξαφανιστεί εντελώς και από τα ηχεία των Atlantis Studios στη Στοκχόλμη αναβλύζει εμπνευσμένο prog – hard rock.

Καμιά φορά βοηθάει μια μικρή δημοσκόπηση ανάμεσα σε γνωστούς και συναδέλφους προκειμένου να είναι κάποιος σε θέση να αξιολογήσει ένα νέο άλμπουμ. Το αποτέλεσμα αυτής; Κανείς δεν ακούει βασικά OPETH εξαιτίας των death metal επιρροών, ενώ σχεδόν όλοι αναμένουν με αγωνία το νέο υλικό για τα καθαρά φωνητικά, τα μακροσκελή ακουστικά περάσματα καθώς και για τις γνωστές εναλλαγές τους ανάμεσα σε «σκληρό» και «μαλακό» ήχο. Το νέο – σουηδικό – retro κίνημα των GRAVEYARD & GHOST φαίνεται πως είχε τη δική του επιρροή επάνω στον ήχο των OPETH, οι οποίοι προσανατολίζονται σε μία 70’s hard rock αισθητική με άκρως δυναμικές κιθάρες. Αυτές σε συνδυασμό με τα ψυχεδελικά πλήκτρα του Per Wilberg (ο οποίος με τη σειρά του είχε ανακοινώσει την αποχώρησή του από τη μπάντα πριν τις ηχογραφήσεις ακόμη) δημιουργούν μία μοναδική ομοιογενή εικόνα των OPETH της νέας δεκαετίας.

Ο Mikael Akerfeldt έχτισε την εξέλιξη του ήχου των OPETH βασιζόμενος σε vintage εξοπλισμό, ηχογραφώντας με ενισχυτές λάμπας στο υπόγειο ενός συγκροτήματος κατοικιών κάπου στο κέντρο της Στοκχόλμης. Δύσκολο να πιστέψει κανείς ότι σ’ αυτήν την ακατάστατη «καλύβα» έχουν περάσει κάθε είδους και δημοτικότητας ονόματα, με πρώτους και καλύτερους στη λίστα τους ABBA. Οι OPETH ηχογράφησαν σε φυσικούς χώρους, με αναλογικό εξοπλισμό και στη συνέχεια ανέλαβε ο παραγωγός, Steven Wilson, να κάνει και το mastering στα Abbey Road Studios. Πιο κοντά στα πραγματικά τους είδωλα, τους PINK FLOYD, και να θέλουν, δεν μπορούν να έρθουν.

Το κατάφεραν αυτό χωρίς να αλλοιώσουν σε καμία περίπτωση την ταυτότητά τους. «Απλά επαναπροσδιορίζουμε τον ήχο μας», αναφέρει περήφανα ο Mikael Akerfeldt, ο οποίος σε μία έξαρση έμπνευσης και εργατικότητας συνέθεσε το νέο υλικό ολομόναχος. «Έχουν περάσει ήδη 3 ολόκληρα χρόνια από το “Watershed”. Αρχικά συνέθεσα κομμάτια στο κλασικό OPETH – ύφος, τα οποία όμως στην πορεία απέρριψα και έσβησα, οπότε άρχισα την όλη διαδικασία εντελώς από την αρχή. Είχα την αίσθηση ότι ένα τεράστιο βάρος μόλις είχε φύγει από πάνω μου και ανοίγονταν μπροστά μου νέοι ορίζοντας μουσικών προοπτικών. Είμαι 37 ετών πλέον και μπορώ να ισχυριστώ ότι πέρασα αρκετά χρόνο κινούμενος σ’ ένα metal περιβάλλον. Κάποτε φτάνει η στιγμή, που ο καθένας μας λέει «αρκετά». Είχα πραγματικά όρεξη να κάνω κάτι άλλο, να δοκιμάσω κάτι νέο». Έτσι εξηγείται λοιπόν η δραστική στυλιστική αλλαγή των Σουηδών OPETH.

Η αγάπη του Mikael Akerfeldt για το prog – rock, την jazz και τους περίεργους συνθέτες της δεκαετίας του ’60 και του ’70 δεν αποτελεί κάποιο μυστικό εδώ και αρκετό καιρό. Απλά ο ίδιος έχει βυθιστεί περισσότερο από ποτέ άλλοτε στο συγκεκριμένο (μουσικό) κόσμο.

“Heritage”

Το εισαγωγικό θέμα του πιάνου είναι φανταστικό και προέρχεται από τον νέο πληκτρά Joakim Svalberg. Τα υπόλοιπα μέρη έχει ηχογραφήσει ο Per Wilberg κανονικά. Το κομμάτι έχει συνθέσει εξ’ ολοκλήρου ο Mikael Akerfeldt. «Είμαι πολύ περήφανος για το εισαγωγικό μέρος, αφού εγώ δεν μπορώ να παίξω πιάνο».

“The devil’s orchard”

Ο φρουτόκηπος αποτελείται από χυμώδη ψυχεδελικά πλήκτρα και ημίξερες ροκ κιθάρες να συνδυάζονται μαεστρικά. Υπάρχει ένα σχετικά ήρεμο μέρος, το οποίο εν μέσω πανέμορφων μελωδιών οδηγεί σε συναισθηματική έξαρση. Ιδιαίτερα φιλόδοξα φωνητικά! Επίσης εκπλήσσει το αρκετά περίεργο ρεφραίν στο τέλος.

“I feel the dark”

Ξεκινάει με ακουστικές κιθάρες, για να αναπτυχθεί αργά και υποχθόνια. Αρκετά ορχηστρικό και βαρύ. Περίεργα riffs, ενώ το ακουστικό μέρος επαναλαμβάνεται στο τέλος. Ενδιαφέρον!

“Slither”

Αρχικά κυριαρχεί ένα στεγνό, βαρύ riff σε ύφος “Highway star”, για να αναλάβουν στη συνέχεια δράση οι ακουστικές κιθάρες σε κλασσικό ύφος. Ένα από τα πιο πρωτότυπα κομμάτια.

“Nepenthe”

Η συγκεκριμένη σύνθεση είναι εθιστική σαν ναρκωτικό. Τον τίτλο δανείστηκε ο Mikael Akerfeldt από μία βρετανική δισκογραφική εταιρεία, τους δίσκους της οποίας λατρεύει και συλλέγει ο ηγέτης των OPETH. Τα περισσότερα μέλη της μπάντας καθρεφτίζουν το “Nepenthe”, εξαιτίας των jazz και prog σημείων του, ως το αγαπημένο τους κομμάτι στο δίσκο.

“Haxprocess”

Πειραματικό ξεκίνημα, ακουστικές κιθάρες και στο βάθος να διαφαίνεται μία παιδική χαρά. Φλαμένκο κιθάρες, πολεμικοί ήχοι (;;;), αρκετά πολύπλοκο και διαταραγμένο, ιδιαίτερα bluesy. Το πιο χίπικο και αλά PINK FLOYD κομμάτι του “Heritage”.

“Famine”

Οι OPETH καλοσωρίζουν στο “Famine” δύο τρομερούς μουσικούς. Στο φλάουτο βρίσκεται ο διάσημος στη Σουηδία Bjoern Johnsson Lindh και στα κρουστά ο γνωστός Περουβιανός Alex Acuna, οι οποίοι προσδίδουν μία world music αύρα στη σύνθεση του πανούργου Akerfeldt. Prog – jazz με αρκετά heavy riffs, ήρεμα περάσματα και διαστημικούς ήχους στα πλήκτρα.

“The lines in my hand”

Αρκετά ευθύ ροκ κομμάτι με τείχη από πλήκτρα. Καταπληκτικά διπλά φωνητικά.

“Folklore”

Heavy ξεσπάματα εναλλάσονται με πιο ήρεμες, groovy στροφές. Πιάνο, ακουστικές κιθάρες, ένα τρομερό 70ς disco – beat και δυναμικό μπάσο, το οποίο οδηγεί σ’ ένα δυναμικό φινάλε.

“Marrow of the earth”

Πρόκειται για ένα όμορφο instrumental τραγούδι, που κλείνει ουσιαστικά το δίσκο. Ακούμε τις ακουστικές κιθάρες στο γνωστό κλασσικό τους ύφος, για ακόμη μία φορά μάλιστα. Πολύ όμορφο, το πώς μπαίνουν «στο παιχνίδι» τα τύμπανα και συμμετέχουν.

Ένα καταπλητικό άλμπουμ για ακρόαση και απόλαυση. Προτιμήστε την 5.1 mix version του Steven Wilson, που είναι όλα τα λεφτά για όσους επιθυμούν έναν καθαρό, αυθεντικό 70’s heavy ήχο. «Σε κάθε μας δίσκο ρωτάμε τον Steven εάν επιθυμεί να συμμετέχει και με ποιο ρόλο. Τα μουσικά μας γούστα ταιριάζουν, ενώ η βοήθειά του στη δόμηση των ιδεών μας είναι πολύτιμη. Σε κάθε περίπτωση η προσφορά και το έργο του στο συγκεκριμένο δίσκο ήταν πολύ μεγαλύτερη απ’ ότι στις metal δουλειές μας, όπως στο “Watershed” για παράδειγμα. Το “Watershed” θα ακουγόταν το ίδιο ακόμη και χωρίς αυτόν, όχι όμως και το “Heritage”». Σκληρές, αλλά ειλικρινείς δηλώσεις από τον Mikael Akerfeldt σχετικά με τη συνεργασία τους με τον Steven Wilson.

Ο Mikael Akerfeldt συνθέτει τα πολύπλοκα μέρη των κομματιών με τη βοήθεια του υπολογιστή του και ενός απαρχαιωμένου προγράμματος ηχογραφήσεων. «Κατά κύριο λόγο όλα ξεκινούν με τις κιθάρες, αφού αυτό είναι το βασικό μου όργανο, ωστόσο ως αρχική αφορμή για τη γέννηση ενός κομματιού μπορεί να είναι μια μελωδία στα πλήκτρα ή ένας ρυθμός στα τύμπανα. Στη συνέχεια αναζητώ πρωτότυπους ήχους, αφού οι νότες αρχικά δεν παίζουν τόσο σπουδαίο ρόλο».

Όταν όλα μπουν σε μια σειρά, τότε αναλαμβάνει δουλειά η μπάντα, παίζει τα πάντα και ο τρόπος ηχογράφησης είναι αυστηρά αναλογικός. «Ο ακροατής επιθυμεί να ακούει ανθρώπους και όχι μηχανές».

Ωραία γρυλίσματα λιοντάρι!

Συνέντευξη : Holger Stratmann

Μετάφραση : Μίλτος Λυμπιτσούνης