Τρία χρόνια μετά την τελευταία τους studio full-length δουλειά “Foundations Of Burden”, οι PALLBEARER επιστρέφουν με τον δίσκο “Heartless”. Συνεχίζουν με το ίδιο line up, τον Bret Campbell στα φωνητικά και κιθάρα, τον Devin Holt επίσης στην κιθάρα, στο μπάσο ο Joseph Rowland και στα drums ο Marl Lierly. Η πετυχημένη συνεργασία τους με την Profound Lore Records στην Β.Αμερική συνεχίζεται για τρίτο συνεχόμενο full-length δίσκο, ενώ για τον υπόλοιπο κόσμο, υπεύθυνη είναι η Nuclear Blast. Ακάθεκτοι οι Αμερικανοί προσφέρουν εξαιρετική μουσική και σε αυτό το δίσκο εξελίσσονται προσθέτοντας στοιχεία στην μουσική παλέτα τους, που προσωπικά με κερδίζουν ακόμα πιο πολύ ως ακροατή. Μας συστήθηκαν στον “Sorrow & Extinction” το 2012 με τον κλασσικό doom ήχο, έχοντας κάποια prog στοιχεία που τους έκαναν αμέσως να ξεχωρίσουν από τις εκατοντάδες μπάντες εκεί έξω. Στην συνέχεια με τον “Foundations Of Burden” έχοντας μεγαλύτερο μπάτζετ στην διάθεση τους, τον «πολύ» Billy Anderson πίσω από την κονσόλα παραγωγής και την διάθεση για δημιουργία, εξέλιξη και άρνηση να μείνουν στάσιμη στην μουσική τους, πειραματίστηκαν σε ήχους και μουσικές που τους βοήθησε να εμβαθύνουν ακόμα πιο πολύ σε αυτό που κάνουν και να κινηθούν οριακά πλέον οριακά λίγο έξω από τα στενά όρια του doom metal.
Στον “Heartless” και μετά από ένα μίνι-διάλειμμα με το “Fear and Fury” ΕP που κυκλοφόρησαν πέρυσι, φαίνεται πως ο δρόμος που διάλεξαν ήταν ο μη συμβιβασμός σε ταμπέλες, ξεφεύγοντας από τα όρια του doom metal χωρίς όμως να χάνουν την ταυτότητα τους και τον ήχο τους ως μπάντα. Κατά την πρώτη ακρόαση, το άλμπουμ στο σύνολό του φαίνεται να επεκτείνεται σε αχαρτογράφητα εδάφη, που δεν μας είχαν συνηθίσει σε αυτό το βαθμό. Τα Progressive Rock στοιχεία έχουν κερδίσει πολύ χώρο σε αυτό το δίσκο, έχοντας όμως τον doom ήχο και την στενάχωρη αίσθηση ως βάση, δίνοντας στον ακροατή μία σιγουριά ότι οι PALLBEARER εξελίχθηκαν ως μπάντα και δεν μεταλλάχτηκαν απλά σε κάτι καινούργιο. Η ποιότητα της μπάντας δίσκο με τον δίσκο είναι εμφανής, και στον “Heartless” ομολογώ πως κυκλοφόρησαν την πιο ώριμη δουλειά τους. Οι κιθάρες είναι στο επίκεντρο για τα καλά, το μπάσο και τα drums κρατάνε τον ρυθμό δίνοντας μια ροή άλλες φορές δυναμική, άλλες δραματική και σε συνδυασμό με τα φωνητικά δημιουργείται ένα βουνό από συναισθήματα. Πραγματικά τα φωνητικά είναι στις πιο δυνατές και χαρακτηριστικές στιγμές του δίσκου και η βελτίωση από τον “Foundations…” σε αυτόν τον τομέα είναι τεράστια, καθώς ο Brett Campbell έχει κάνει εκπληκτική δουλειά.
Ο δίσκος ανοίγει με το “I Saw the End” όπου οι κιθάρες των Campbell και Holt είναι το επίκεντρο, κάνοντας το τραγούδι ιδιαίτερο και ένα τόνο πιο αισιόδοξο σε αυτό το «ταξίδι» με τις όμορφες αρμονίες τους. Στα μισά του τραγουδιού αλλάζουν οι ταχύτητες και δίνεται χώρος στα prog rock στοιχεία, χωρίς όπως ανέφερα να χάνεται το πνεύμα των PALLBEARER. Το τραγούδι “Thorns” είναι το πιο μικρό σε διάρκεια και ίσως το πιο heavy doom του δίσκου ενώ το “Lie of Survival” έχει έναν μελαγχολικό τόνο, όπου η μουσική με τα φωνητικά «εναλλάσσονται» διαρκώς σε «βάθος», ένταση και «φωτεινότητα», κάνοντας το από τις πιο ενδιαφέρουσες στιγμές. Στον δίσκο “Heartless” χρησιμοποιούν πληθώρα μελωδιών σε σχέση με τους προηγούμενους δύο δίσκους, όπου ενισχύουν στο maximum τα συναισθήματα που δημιουργούνται. To “Dancing in Madness” από μόνο του είναι χαρακτηριστικό παράδειγμα για να καταλάβεις πως κινούνται οι PALLBEARER σε αυτό το άλμπουμ. Ξεκινάει με ένα αργό τέμπο και στα μισά το τραγούδι γίνεται heavy και αρκετά sludgy, για να κλείσει όπως ξεκίνησε με αυτή την μελαγχολική μελωδία και τα φωνητικά του Campbell να κλέβουν τις εντυπώσεις για άλλη μία φορά. Τα τραγούδια “Cruel Road” κυρίως αλλά και το ομώνυμο “Heartless”, είναι οι λιγότερο αγαπημένες μου στιγμές του δίσκου και προσωπικά με βγάλαν λίγο εκτός όσον αφορά στο feeling που μου είχε δημιουργηθεί έως εκείνο το σημείο χωρίς να σημαίνει ότι δεν είναι καλά τραγούδια. Ο δίσκος κλείνει με το σχεδόν δεκατριάλεπτο “A Plea for Understanding”, ένα έπος που θα αποτελέσει σημείο αναφοράς για την μπάντα και την δισκογραφία τους τα επόμενα χρόνια, αν και κατά την προσωπική μου άποψη θα μπορούσε να ήταν μικρότερο σε διάρκεια χωρίς να χάνει και πάλι σε δυναμική και συναίσθημα.
Ακούγοντας τον δίσκο αρκετές φορές για να αντιληφθώ όλες τις μουσικές λεπτομέρειες και έχοντας σχηματίσει θετικότατη εικόνα για τον “Heartless”, μπήκα σε διαδικασία σύγκρισης με την προηγούμενη δουλειά τους. Συγκριτικά με τον “Foundations…” είναι λιγότερο doom και όχι τόσο heavy αλλά φαίνεται διαφορά όσον αφορά στο συνθετικό κομμάτι και την δουλειά που έχουν κάνει στα φωνητικά, τα οποία είναι πολύ καλύτερα στον “Heartless”. Η παραγωγή ήταν και στους δύο δίσκους εξαιρετική, με προσωπική προτίμηση αυτή του “Heartless” που μου μοιάζει πιο οργανική όπως στον “Sorrow & Extinction”. Όπως και να έχει ο καιρός θα δείξει ποιος δίσκος είναι αυτός που θα ξεχωρίσει οριακά. H ωμή ομορφιά, η μελωδική χάρη του “Heartless” και η κομψότητα των συνθέσεων είναι σε πολύ υψηλά επίπεδα και είναι δίσκος που προτείνω σε άπαντες να ακούσουν. Αν και είμαστε στους πρώτους μήνες του 2017, τολμώ να πω χωρίς καμία αμφιβολία, πως θα είναι στους κορυφαίους δίσκους της χρονιάς.
8.5/10
Θάνος “Thanoz” Κολοκυθάς
