Ως εξέχοντα μέλη της νεότερης γενιάς συγκροτημάτων που εξέλιξαν ακόμη περισσότερο την τεχνοτροπία επιφανών οντοτήτων σαν τους EYEHATEGOD και CROWBAR, οι UNEARTHLY TRANCE πιστοποίησαν από το εκρηκτικό ξεκίνημα τους με το “Season of Seance, Science of Silence” το 2003, πως είχαν τα φόντα να αποτελέσουν ένα μεγάλο κεφάλαιο για την αμερικάνικη doom/sludge σκηνή και όχι μόνο. Όπερ και επαληθεύτηκε πανηγυρικά στους αμέσως επόμενους τέσσερις δίσκους, από τους οποίους ξεχωρίζουν μέχρι και σήμερα ως σημεία αναφοράς ογκόλιθοι σαν τα “Trident” και “Electrocution”.
Εκείνο που εκτίμησα δεόντως στο “Stalking the Ghost” είναι ότι δεν προσπάθησε σε απολύτως κανένα σημείο του να σου μεταδώσει το προβλέψιμο αίσθημα νοσταλγίας για το παρελθόν που συνήθως κατακλύζει ένα συγκρότημα, όταν αυτό επανέρχεται στην δράση έπειτα από μια επταετή δισκογραφική ναφθαλίνη. Από το μπάσιμο του “Into the Spiral” αντιλαμβάνεσαι πως και τα τρία μέλη του αμερικάνικου σχήματος νιώθουν άνετα με τους εαυτούς τους, δίχως να είναι υπέρ το δέον χύμα, αλλά ούτε και να κουβαλάνε την αδικαιολόγητη έπαρση της παλιάς καραβάνας. Απλά προσφέρουν στο πιάτο αυτό που έχουν μάθει να κάνουν με το πλέον πειστικό τρόπο από την αρχή της καριέρας τους: σκοτεινό, κτηνώδες, ανίερο στα όρια του νιχιλιστικού, sludge με μια ελαφριά δόση μεταλλικού μοντερνισμού.
Ναι, οι ταχύτητες μπορεί να έχουν πέσει κάπως αυτή τη φορά, δεν έχουν φτάσει όμως και στα επίπεδα εκείνης της σαδιστικής μονολιθικότητας που θα κάνει το κεφάλι σου να εκραγεί από την υπερβολική doom καύλα, μολονότι τα εκπληκτικά βαρίδια των “Scythe” και “Famine” καταβάλλουν τίμιες προσπάθειες για να σε πείσουν περί του αντιθέτου. Δυνατό σημείο του δίσκου είναι δίχως άλλο η αραχνιασμένη ατμόσφαιρα του. Μια ατμόσφαιρα που, με την εξαίρεση των “Lion strength” και “Invisible butchery”, τα οποία βαδίζουν στα μινιμαλιστικά χνάρια των YOB και NEUROSIS αντιστοίχως, τροφοδοτείται κατά βάση από την άρτια οργανική σύμπραξη αβυσσαλέων riffs που φτύνουν κατάμουτρα ισόποσες δόσεις στάχτης και λάσπης, με ένα επιβλητικό rhythm section που ισορροπεί μονίμως ανάμεσα στη δύναμη και τη βιαιότητα. Το “Dream state arsenal” μαζί με το ερεβώδες “The Great Cauldron” αποτελούν τα ιδανικότερα πειστήρια.
Δε ξέρω που θα οδηγηθεί από δω και στο εξής η φάση με το alter ego τους, τους SERPENTINE PATH, και για να πω την μαύρη μου αλήθεια δε με νοιάζει και ιδιαίτερα. Το “Stalking the Ghost” είναι εδώ για να προσφέρει στους UNEARTHLY TRANCE όχι αυτό που τους αξίζει, αλλά εκείνο ακριβώς που χρειάζονται όσο τίποτα άλλο την παρούσα στιγμή: ένα φιλί αναζωογόνησης που θα τους ξαναβάλει με τα μπούνια στον χάρτη του ακραίου metal. Το αν το θηρίο ξύπνησε για τα καλά ή μονάχα για να κάνει ένα μικρό διάλειμμα από την χειμερία νάρκη του, είναι κάτι που, κατά πάσα πιθανότητα, θα διαπιστώσουμε στο επόμενο άλμπουμ, όποτε κι αν αυτό έρθει.
7.5/10
Πάνος Δρόλιας
