“Symphonic Metal Conquistadores”
Είναι δεδομένο ότι στις μέρες μας για να γίνει πιο δημοφιλές ένα συγκρότημα, εκτός από τις μουσικές ικανότητες πρέπει να έχει κι ένα image που να το καθιστά αναγνωρίσιμο άμεσα. Αυτό έκαναν οι PIRATE QUEEN, το all-female σχήμα που παίζει συμφωνικό pirate/power metal και το πρώτο τους άλμπουμ με τίτλο “Ghosts”, κυκλοφόρησε πριν λίγο καιρό. Ο Σάκης Φράγκος, συνομίλησε με την lead κιθαρίστρια Destiny Grieflord.
Ποιανού ιδέα ήταν να δημιουργήσετε τους PIRATE QUEEN;
Πάντα ήθελα να δημιουργήσω μία all-female metal μπάντα και θεώρησα ότι ήταν η κατάλληλη στιγμή. Πάντα μου άρεσε το power metal και όλες μας στους PIRATE QUEEN αγαπάμε το power metal. Είχαμε το concept κι έπρεπε να βρούμε τα κατάλληλα μέλη. Ήταν πολύ σημαντικό για εμάς να γνωρίζουμε τι θέλουμε να κάνουμε και πώς θα παίξουμε με τα διάφορα ιδιώματα και να τα συνδυάσουμε με τις ιστορίες που θα λέγαμε. Θα έλεγα, λοιπόν, ότι ήταν μία κοινή ιδέα όλων μας, καθώς όλες μας είχαμε αυτό το όνειρο για μία all-female metal μπάντα.
Παίζετε σε άλλα συγκροτήματα;
Όλες μας παίζουμε σε άλλα συγκροτήματα. Η ντράμερ μας, παίζει σε πάρα πολλά συγκροτήματα και μάλιστα είναι στο γκρουπ που θα αντιπροσωπεύσει το San Marino στη Eurovision, δυστυχώς όμως δεν θα μπορέσει να παίξει στο διαγωνισμό, λόγω διαφορετικών συμβολαίων. Η άλλη κιθαρίστριά μας, παίζει στο thrash metal σχήμα που λέγεται RAZORS, η Luna, η μπασίστρια, παίζει στους BROTHERS TILL WE DIE και στους GRIM DEATH, η τραγουδίστριά μας, Her Majesty, είναι στο power metal σχήμα των TALES OF TIME κι εγώ σ’ ένα ακόμη «θεματικό» γκρουπ, τους NORWALD. Άλλοτε παίζουμε gothic, άλλοτε power metal, ανάλογα με τις ιστορίες που αφηγούμαστε.
Πως καταλήξατε να χρησιμοποιήσετε το πειρατικό image; Θέλατε από πάντα να γίνετε πειρατές ή θέλατε να κάνετε κάτι που δεν έχει χρησιμοποιηθεί σε ευρεία κλίμακα;
Νομίζω ότι η ιδέα των πειρατών, έχει πολύ μεγάλη σχέση με την ελευθερία, όπως και το heavy metal, το ίδιο, αφού δεν χρειάζεται να έχεις κάποιο ακαδημαϊκό παρελθόν για να παίξεις αυτή τη μουσική. Αν είσαι 14 χρονών, ας πούμε, το μόνο που έχεις να κάνεις, είναι να πάρεις μία κιθάρα, να βγάλεις 2-3 riffs και να παίξεις. Επίσης, έχεις την ελευθερία να μην σε απασχολεί τι πιστεύουν οι άλλοι για σένα, όπως γίνεται και με τους πειρατές. Αν δεν γουστάρεις, απλά μη μπαίνεις στη βάρκα μας. Στην πατρίδα μας, την Ισπανία, υπάρχει ένα σχετικό τραγούδι, που μεταφράζεται ως «Το τραγούδι του πειρατή» και ο καπετάνιος υπολογίζει την ελευθερία, περισσότερο από οποιοδήποτε άλλο αγαθό. Το αισθητικό κομμάτι είναι επίσης σημαντικό, αφού τραβάει τα βλέμματα. Υπάρχουν πολλά συγκροτήματα, τον τελευταίο καιρό, που έχουν στολές. Οι WIND ROSE ντύνονται νάνοι, οι ALESTORM πειρατές, οι GLORYHAMMER βάζουν κι αυτοί τις αρματωσιές τους και αυτό φαίνεται ότι το γουστάρει ο κόσμος ολοένα και πιο πολύ. Εμείς θέλαμε να το πάμε ένα βήμα παραπέρα, να χρησιμοποιήσουμε ρέπλικες επί σκηνής και να γίνεται κάτι που είναι πολύ περισσότερο από ένα show.
Η αλήθεια είναι ότι πέρα από τον ρουχισμό, προσέχετε ακόμα και τα όργανά σας, αφού για παράδειγμα, η κιθάρα σου είναι σαν τσεκούρι κτλ. Πες μας όμως, τις συμβαίνει στις συναυλίες σας που λέτε ότι έχετε Live Action Role Playing Games;
Ακόμα μελετάμε πώς να το κάνουμε αυτό, γιατί δεν υπάρχει κάτι χειρότερο, από το να θέλεις να παίξεις κάποιου είδους παιχνίδια με το κοινό και το κοινό να μην συμμετέχει. Δουλεύουμε στενά με μία Δανέζικη εταιρία που φτιάχνει καπέλα, όπλα, κοστούμια κτλ και θέλουμε να κάνουμε διαδραστικά παιχνίδια με το κοινό, όπως κυνήγι θησαυρού ή ξιφομαχίες με ψεύτικα σπαθιά. Όλα όμως εξαρτώνται από το κοινό και πόσο ενεργό είναι. Εμείς θέλουμε να προσφέρουμε μία ολοκληρωμένη εμπειρία κι όχι απλά μία συναυλία, χωρίς φυσικά να αφήνουμε στην άκρη το μουσικό κομμάτι.
Βλέπω το σήμα σας, που λέει “PIRATE QUEEN – Since 1523 – Win, Sin, Mean”. Μπορείς να μας πεις περισσότερα γι’ αυτό;
Όλες μας, γνωριζόμαστε από το νησί του Lyxion, ένα επιπλέον νησί στο Τρίγωνο των Βερμούδων, καταγόμαστε από Πειρατικές οικογένειες και σχηματίσαμε το συγκρότημα πριν από 500 χρόνια. Τώρα όμως έπρεπε να ξανασυναντηθούμε στον πραγματικό κόσμο και να ξαναφτιάξουμε το συγκρότημα. Γι’ αυτόν το λόγο έχουμε και αυτό το σήμα.
Το άλμπουμ σας έχει 8 τραγούδια, αλλά στην πραγματικότητα έχει 5, αφού υπάρχει το “Ghosts” σε τρεις διαφορετικές εκδόσεις και το μικρό σε διάρκεια instrumental, “Siren’s tears”. Γιατί δεν δοκιμάσατε να γράψετε 2-3 ακόμα τραγούδια και μετά να κυκλοφορήσετε τον δίσκο;
Πολύ καλή ερώτηση. Θέλαμε να κυκλοφορήσουμε κάτι, το συντομότερο δυνατό και από την άλλη να μην βγάλουμε και κάτι βιαστικά. Δουλεύουμε ήδη πάνω σε άλλα τραγούδια που θα τα παρουσιάσουμε live και θα κυκλοφορήσουν κάποια στιγμή αργότερα. Θέλαμε να κυκλοφορήσουμε ένα EP που να είναι αρκετά μεγάλο σε διάρκεια γιατί με τον αλγόριθμο που υπάρχει στα streaming services, πλέον ο κόσμος δεν ξοδεύει πολύ χρόνο για να ακούσει έναν ολόκληρο δίσκο, αλλά ακούει ένα τραγούδι και μετά πάει σ’ άλλον καλλιτέχνη. Ο τρόπος που καταναλώνουμε τη μουσική, έχει αλλάξει πολύ τα τελευταία χρόνια. Θέλαμε λοιπόν, να κάνουμε κάτι μικρό σε διάρκεια, ως μία μορφή παρουσίασης, για να πούμε «είμαστε εδώ και ακούστε τι μπορούμε να κάνουμε». Δεν θέλουμε να βάλουμε τον ακροατή να ακούσει 10-12 τραγούδια, διότι είναι πολύ δύσκολο πλέον, να το κάνει μονομιάς. Στόχος μας ήταν να κυκλοφορήσουμε singles και μετά ένα δίσκο, ώστε αν τυχόν θέλεις να ακούσεις και κάτι παραπάνω, να έχεις διαφορετικές εκδοχές τραγουδιών.
Έχεις ακούσει άλλα συγκροτήματα με θέμα τους πειρατές, όπως τους ALESTORM ή τους RUNNING WILD; Τι πιστεύεις ότι μπορείτε να κάνετε διαφορετικά;
Έχω ακούσει τους ALESTORM, πάρα πολύ! Να σου πω την αλήθεια, δεν μπορώ να πω ότι επειδή κάποιος άλλος έχει γράψει τραγούδια για πειρατές, δεν μπορεί να βγει κάποιος άλλος και να κάνει κάτι παρόμοιο. Ούτε θέλουμε να αντιγράψουμε, ούτε όμως και να κάνουμε κάτι εντελώς διαφορετικό από τα άλλα γκρουπ που ασχολούνται με τους πειρατές. Καταλαβαίνω ότι στη metal σκηνή, είναι πολύ συνηθισμένο να λέει κάποιος ότι ένα γκρουπ έχει αντιγράψει ένα άλλο, εγώ όμως δεν σκέφτομαι καθόλου με τέτοιον τρόπο. Ήθελα να ασχοληθώ με το θέμα των πειρατών, επειδή ήταν εύκολο, με κάποιον τρόπο να το μετατρέψω σε “fantasy”, όπου μπορείς να γράψεις πολλά τραγούδια με πολλές ιστορίες πάνω σ’ αυτό το θέμα. Θέλαμε να παίξουμε power metal, αλλά και κάτι παραπάνω. Ανάλογα με το τραγούδι μπορείς να αλλάξεις τα riffs, τις μελωδίες, τις ενορχηστρώσεις. Όταν, δηλαδή γράφεις ένα τραγούδι όπου επικαλείσαι τα φαντάσματα του παρελθόντος, θα είναι εντελώς διαφορετικό από το να ψάχνεις για το El Dorado. Όταν έχεις λοιπόν το fantasy θέμα του πειρατή, μπορείς να αλλάζεις ύφος, χωρίς να θεωρεί ο ακροατής ότι ακούει κάτι τελείως διαφορετικό απ’ αυτό που άκουσε στην αρχή.
Ποιες καλλιτέχνιδες θεωρείς επιρροές ή και είδωλα;
Πάρα πολλές. Σίγουρα δεν μου αρέσει να διακρίνω τις επιρροές σε αρσενικές και θηλυκές. Αν όμως πρέπει να μιλήσουμε μόνο για γυναίκες, πρέπει να πω ότι η Joan Jett είναι μία από τις πιο σημαντικές καλλιτέχνιδες που έχουν πατήσει στο rock n’ roll σανίδι. Μου αρέσει πάρα πολύ επειδή δεν την ένοιαξε ποτέ για το τι είπε ο οποιοσδήποτε και είχε φοβερή φωνή και σκηνική παρουσία. Μιλώντας για τρομερούς μουσικούς, πρέπει να πω ότι η Floor Jansen είναι από τις πιο αγαπημένες μου φωνές όλων των εποχών, η Tarja Turunen, που με έβαλε στο heavy metal όταν ήμουν παιδί, η Elize Ryd, η Alissa White-Gluz που έχει αυτό το growl στη φωνή και παίζει σε μπάντα με άντρες και φυσικά η Angela Gossow πριν από εκείνη. Ήταν πολύ σοκαριστικό για τον κόσμο να βλέπουν αυτές τις κοπέλες να βγάζουν αυτή τη φωνή.
Μπορεί να έχουμε αρχίσει να ξεπερνάμε τέτοιου είδους διαχωρισμούς, ανάμεσα σε άντρες και γυναίκες στο heavy metal, αλλά ελπίζω ότι τα πράγματα έχουν αλλάξει αρκετά…
Όντως έχουν αλλάξει αρκετά, αλλά έχουμε ακόμη δρόμο. Η δουλειά θα έχει γίνει όταν δεν θα υπάρχουν ερωτήσεις αν έχουμε μία all-female μπάντα. Αν δεν αναφέρουμε τον όρο all-female μπάντα, επειδή κανέναν δεν θα τον ενδιαφέρει, νομίζω πως είναι το σημείο να πούμε ότι τα καταφέραμε, σ’ αυτό το κομμάτι.
Ποιος είναι ο απόλυτος στόχος για ένα νεοσύστατο συγκρότημα όπως οι PIRATE QUEEN;
Έχουμε πολλούς στόχους. Οι πιο κοντινοί είναι αφού κυκλοφορήσει ο δίσκος να βγούμε περιοδεία τουλάχιστον στην Ευρώπη, αλλά και σε φεστιβάλ και μετά να ξεκινήσουμε να δουλεύουμε πάνω στον δεύτερο δίσκο. Θέλουμε να δημιουργήσουμε μία κολεκτίβα που να έχουμε κόσμο ο οποίος να ενδιαφέρεται να παίζει τα παιχνίδια που θα παρέχουμε σε κάθε show, να είμαστε σαν οικογένεια και να κάνουμε περισσότερα πράγματα από το να βγάζουμε δίσκο, να περιοδεύουμε, να ξαναβγάζουμε δίσκο και να ξαναπεριοδεύουμε, που είναι μέρος του πλάνου, αλλά δεν είναι μόνο αυτό. Περιμένουμε να δούμε πως θα πάνε τα πράγματα και να αποφασίσουμε ανάλογα με το πού μας πάει το καράβι.
Αν ήταν να πας σε ένα συγκρότημα ή να έχεις κάποιον καλεσμένο σε δικό σου δίσκο, ποιο θα διάλεγες;
Αν ήταν να μπω σ’ ένα συγκρότημα, θα ήθελα να ικανοποιήσω τη νεαρή κοπέλα μέσα μου και θα επέλεγα τους NIGHTWISH, που ήταν το πρώτο συγκρότημα που με έβαλε στο metal. Στην άλλη περίπτωση, αν μιλάμε για guest στους PIRATE QUEEN, θα μου άρεσε να πηδούσαν οι ALESTORM στο δικό μας καράβι, αλλιώς αν ήταν για κάποιο άλλο project μου, θα λάτρευα να είχα την Alissa White-Gluz να τραγουδήσει.
Φαντάζομαι μία περιοδεία με τους ALESTORM. Όλο ρούμι και τεκίλα… Χαχαχα! Τώρα που το λέω, δεν έχετε βγάλει κι εσείς ποτό;
Ναι, έχουμε βγάλει gin!!! Κάτι όχι και τόσο συνηθισμένο, θέλω να πιστεύω.
Σάκης Φράγκος
