Μην σας το παίζω κονιόρδος… Ούτε που είχα ματακούσει το όνομα των Σουηδών REACH και διαβάζω ότι είναι ο τέταρτος δίσκος τους, τούτο εδώ, το “Prophecy”. Ξέρετε, κάθε μέρα, στο μέηλ μου στο Rock Hard, έρχονται τουλάχιστον 15-20 δίσκοι. Δεν υπερβάλλω. Τι να πρωτακούσω, λοιπόν και τι να στείλω για παρουσίαση… Χάος.
Πολλές φορές, έρχονται «σκονάκια» όμως. Όπως αυτό που μου έστειλε καλός φίλος, εξ Ιταλίας ορμώμενος. «Άκου τους REACH και δεν θα χάσεις» ήταν η κεντρική ιδέα. Και βάζω να streamάρω το άλμπουμ, δίχως να έχω διαβάσει βιογραφικό, δίχως να έχω την παραμικρή ιδέα τι να ακούσω.
Το εναρκτήριο “Prophecy”, είναι ένα πολύ ωραίο, 70s influenced τραγούδι, με αυτή τη LED ZEPPELIN χροιά που προσπαθούν να αναπαράγουν πολλά νέα σχήματα, άλλοτε περισσότερο, άλλοτε λιγότερο επιτυχημένα. «Δε γίνεται, κάτι άλλο θα συμβαίνει μετά», σκέφτομαι, αφού δεν θα μου έδινε 70s rock δίσκο με «σκονάκι». Σίγουρα, δεν μπορούσα να φανταστώ το πανηγύρι που θα ακολουθούσε…
Ένα pop/rock αριστούργημα, από το τρίο που κατάγεται από τη Στοκχόλμη, οι οποίοι είναι σοβαροί παίχτες, με τον τραγουδιστή Ludvig Törner, να έχει πραγματικά εξαιρετική φωνή. Εκφραστικός, λυρικός, με χαρακτηριστική χροιά, δίνει ρέστα και απογειώνει το τελικό αποτέλεσμα.
Εκεί όμως, που με κέρδισαν απολύτως οι REACH, είναι στην ποικιλία της μουσικής τους, αλλά και στον τρόπο που καταφέρνουν στο τέλος να σου δείχνουν ότι πρόκειται για ένα αυτόνομο συγκρότημα, με τεράστια γκάμα επιρροών, που εκτείνεται από την pop και το alternative rock, μέχρι το AOR, hard rock με ολίγη από punk και prog rock. Ναι, όλα αυτά μαζί.
Βάζεις το “Save the world” και ψάχνεις να βρεις μήπως οι REACH έχουν μέλη των συμπατριωτών τους A.C.T. (τι; δεν τους ξέρετε; Ψάξτε να τους βρείτε, όλα από μένα πιά;), άντε για να το κάνω πιο εύκολο, να πω τους QUEEN για επιρροή. Βάζεις το “Not the same” και κάνουν επιδρομή οι MUSE. Το “Mama mama” θα μπορούσε να υπάρχει σε δίσκο των BIFFY CLYRO, BILLY TALENT, ακόμα και MAKESKIN. Υπάρχει επίσης μία υφέρπουσα H.E.A.T. ατμόσφαιρα, ιδίως στον τρόπο που χειρίζονται τις μελωδίες (και αργότερα διαπίστωσα ότι είχαν περιοδεύσει μαζί, οπότε τίποτα δεν είναι τυχαίο) και λίγο από PAIN OF SALVATION στις πιο proggy στιγμές τους, όπως και τους Καναδούς INCURA.
Δεν είναι δίσκος που μπορεί να τον χωνέψει εύκολα κάποιος. Έχει πολλές pop μελωδίες, που κάποιοι που ακούνε πιο σκληρές εκφάνσεις της μουσικής, μπορεί να μην τις αφομοιώνουν. Είναι πιο μοντέρνος για τους παραδοσιακούς hard rockers και ταυτόχρονα παλιομοδίτικος για τους πιο μοντέρνους. Ξέρετε κάτι όμως; Δεν μου καίγεται καρφί!!! Εγώ βρήκα ένα από τα συγκροτήματα που μου ήρθαν κεραμίδα από το πουθενά, μέσα στη χρονιά. Ένα άλμπουμ, που το άκουσα 5-6 φορές συνεχόμενες, για να συνειδητοποιήσω τι ήταν αυτό που με βρήκε! Αν ενδιαφέρεστε να δώσετε ευκαιρίες σε νέα σχήματα, περιπετειώδη και ανήσυχα, οι REACH είναι για εσάς.
8,5 / 10
Σάκης Φράγκος
