ALMIGHTY, THIN LIZZY, solo, Μπέλφαστ, Λονδίνο, Καλιφόρνια, η φωνή του Ιρλανδού με τα τατουάζ και την punk/rockabilly καρδιά είναι πάντα εδώ, γήινη και ζεστή. Η επιστροφή του μ’ ένα διπλό άλμπουμ, ένα ηλεκτρικό το “When Patsy Cline was crazy (and Guy Mitchell sang the blues)” κι ένα ακουστικό, το “Hearts on trees”, μας βρίσκει γεμάτους ικανοποίηση.
Από τις δύο δουλειές, εγώ θα προτιμήσω ξεκάθαρα την ηλεκτρική, επιτομή των ακουσμάτων του και των προηγουμένων σχημάτων του. Δυνατά τραγούδια με έντονο το Αμερικάνικο στοιχείο αλλά και το Ιρλανδικό, δηλαδή ηλεκτρική country, blues και Ιρλανδικές folk μελωδίες, περασμένες μέσα από το άμεσο, punk συναίσθημα του Ricky Warwick. Ενορχηστρώσεις πλούσιες, που θα φέρουν στο μυαλό σχήματα σαν τους WALKABOUTS, Johnny Cash, DRIVE BY TRUCKERS, DRIVEN αλλά και οτιδήποτε έχει παράγει το σμαραγδένιο νησί ως σήμερα. Ηλεκτρικός, διεγερτικός, με μια pop ευαισθησία και τις συγχορδίες να ντύνουν τις μικρές ιστορίες του, σαν τα μαύρα πανιά, το πλοίο του Θησέα, κάνοντας τις χαρμόσυνες ειδήσεις, φοβικές, μέχρι να τις γνωρίσεις. Η μαγεία τραγουδιών σαν τα “The road to Damascus street”, “When Patsy Cline was crazy”, “That’s where the story ends”, ”Son of the wind” (ALMIGHTY από τα παλιά). Punk –hillbilly-Hard rock -Irish folk, το υβρίδιο που πρεσβεύει με επιτυχία ο Warwick και οι πιστοί του ακολουθούμε.
Το δεύτερο άλμπουμ, με την πιο ξεγυμνωμένη μορφή του, το “Hearts on trees” είναι πιο κοντά στις προηγούμενες δουλειές του. Με την βαφτισμένη στο Jameson φωνή του, μας ταξιδεύει στις σκοτεινές γωνίες του Μπέλφαστ και της ζωής του. Ίσως ο μόνος μουσικός που τόσο επάξια θα μπορούσε να αντικαταστήσει τον Lynott όχι μόνο στα φωνητικά αλλά και στιχουργικά (βλέπε “Psycho”, “Way too cold to snow”), εξορκίζει τους δαίμονες του μ’ ένα άλμπουμ, γυμνό, μέσα από τα ακόρντα μιας ακουστικής κιθάρας και την ψυχή στο τραπέζι σε κοινή θέα του ακροατή. Το μειονέκτημα του άλμπουμ, είναι ότι αν και αυθεντικό, η δυναμική των συνθέσεων ξεθυμαίνει, με αποτέλεσμα οι ακουστικές συνθέσεις, να μην μπορούν να κρατήσουν το ενδιαφέρον του ακροατή ως το τέλος. Απολαυστικό, κυρίως για τους πιστούς φίλους και οπαδούς του.
“When Patsy Cline was crazy (and Guy Mitchell sang the blues)”: 7,5 / 10
“Hearts on trees”: 6,5 / 10
Στέλιος Μπασμπαγιάννης
