O σκοπός που εξυπηρετούν οι επανεκδόσεις που τα τελευταία χρόνια έχουν πάρει την μορφή χιονοστιβάδας, είναι να καταγράψουν την πορεία και την δυναμική σχημάτων που έδρασαν στο παρελθόν και δεν κατόρθωσαν να κάνουν το βήμα παραπάνω, φέρνοντας παράλληλα στο φως αρχειακό υλικό από την δράση τους (demo, ηχογραφήσεις στο προβάδικο της γειτονιάς, live στο γκαράζ του μπαμπά και μεταξύ συγγενών και φίλων κλπ). Εντάξει, δεν είναι μόνο αυτό. Πολλοί περιμένουν τις επανακυκλοφορίες κλασικών και αγαπημένων άλμπουμ από καλλιτέχνες που δεν τους λες και Underground ήρωες, προκειμένου να μάθουν ακόμα περισσότερες λεπτομέρειες στα liner notes αλλά και να ικανοποιηθούν από την –αρκετές φορές- εντυπωσιακή συσκευασία. Γενικά, πάντως, το όλο θέμα, έχει δουλευτεί διεξοδικά τόσο από τις mainstream εταιρείες όσο και από τις μικρότερου βεληνεκούς, που, βεβαίως, δεν θέλουν να λείπουν από το μοίρασμα της πίτας.
Όλες έχουν κάτι να προσφέρουν… Από το απόλυτο τίποτα, μέχρι διαμαντάκια που δεν είχαν εντοπιστεί ακόμα και από τους φαν μπόυδες του εκάστοτε σχήματος. Στην προκειμένη περίπτωση –και για να έρθουμε επιτέλους στο προκείμενο- θα καταπιαστούμε με τους SCANNER, ένα εξαιρετικό σχήμα που στο τελείωμα των 80’s μας χάρισε δύο θαυμάσια δείγματα γραφής, τα “Hypertrace” (1988) και “Terminal earth” (1989), πριν διαλυθεί, επανασυνδεθεί στα μέσα των 90’s, κυκλοφορώντας τα επίσης αξιομνημόνευτα “Mental reservation”, “Ball of the damned”. Με την αυγή της νέα χιλιετίας, φρόντισαν να μας απογοητεύσουν τα μάλα με το εκτός κλίματος “Scantropolis”, εκ νέου αποχώρηση κι επιστροφή την περσινή χρονιά με το πολύ καλό “The judgement”, το οποίο και ως γνήσιος … ξεχασιάρης, δεν έβαλα, κακώς, κακίστως, στην λίστα με τα Top 20 άλμπουμ του 2015. Σε καλό φεγγάρι οι Γερμανοί όντας, δεν λυπήθηκαν καθόλου τους σβέρκους μας στην τελευταία τους εμφάνιση επί Ελληνικού εδάφους στο Κύτταρο (08.02.2015)!
Θα μπορούσε να ολοκληρωθεί κάλλιστα η παρουσίαση των δύο δίσκων με την απλούστατη ατάκα “Αγοράστε τα με κλειστά μάτια”… Κι όμως… Είναι ακριβώς έτσι. Χωρίς την παραμικρή διάθεση θεοποίησης του παρελθόντος ή ωραιοποίησης καταστάσεων που σε άλλες περιπτώσεις θα στηλιτεύονταν. Οι SCANNER του “Hypertrace” είναι μία ωμή, καταιγιστική μεταλλική μηχανή παραγωγής headbanging ριφ, με ρεφρενάρες και σαγηνευτικές μελωδίες που θα σιγοτραγουδάς για χρόνια, ξεσηκωτικές κιθαριστικές δισολίες, με το ιδανικό περιτύλιγμα μιας φωνητικής ερμηνείας που καθηλώνει (α ρε Knoblich φωνάρα!) για κάτι λιγότερο από 40 λεπτά. Και πολλά ακόμα, που στον μικρόκοσμο μου το έχουν αναγάγει σε ένα από τα πιο πειστικά, ολοκληρωμένα ηχητικά ντοκουμέντα της Γερμανικής heavy metal δισκογραφίας. Speed/power κόλαφος από πέντε μουσικούς που στιχουργικά εμπνέονται από την επιστημονική φαντασία και ηχητικά έχουν βασιστεί στους πρωτεργάτες της σκηνής HELLOWEEN, τόσο της πρώιμης όσο και της πιο μελωδικής κατεύθυνσης των δύο “Keeper…” αλλά έδωσαν ταυτόχρονα στις συνθέσεις τους έναν προσωπικό χαρακτήρα που στάθηκε αδύνατο να αναπαραχθεί στο μέλλον… Οι αθάνατοι ύμνοι που πρωτακούσαμε και “κολλήσαμε” για μια ζωή μαζί τους (“Terrion” και “Across the universe” βεβαίως βεβαίως), η ακατάσχετη πώρωση των “Warp 7”, “Locked out” (με guest παρουσία των Ralf Scheepers), “Grapes of fear”, “Killing fields”, η απαστράπτουσα μαγεία των “R.M.U”, “Retaliation positive”… Αρρώστια… Κι ας κινδυνεύω να χαρακτηριστώ γραφικός… Τέτοιοι δίσκοι -που τους ξανακούς μετά από δεκαετίες και διατηρούν ακόμα την φρεσκάδα και την ζωντάνια τους δηλαδή- δεν βγαίνουν σε ποσότητες πλέον. Το επιπλέον δέλεαρ ακούει στο όνομα “Galactos”, ένα ακόμα υπέροχο δείγμα που το συναντήσαμε στην συλλογή “Doomsday News Vol I” της Noise, ενώ το “Wizard force” (στα ίδια υψηλότατα μουσικά standard) βρίσκoνταν στο CD της συγκεκριμένης κυκλοφορίας… Δίσκος – παντοτινή λατρεία, συνοδοιπόρος για ώρες επί ωρών στους καιρούς της νιότης (και όχι μόνο)…
Την αμέσως επόμενη χρονιά, ο Knoblich αποχωρεί από τους SCANNER που αναζητούν τον διάδοχό του, ο οποίος αφενός όφειλε να κρατήσει στα ίδια επίπεδα την ποιότητα και την ιδιομορφία του αρχικού τραγουδιτή, αφετέρου να οδηγήσει το κουιντέτο σε ακόμα μεγαλύτερο ακροατήριο και –αν είναι δυνατόν- εμπορική καταξίωση. Αντικαταστάτης του επιλέχθηκε ο γνωστός μας από τους ANGEL DUST, S. L. Coe που είχε ήδη προλάβει να καταθέσει απτά δείγματα του ταλέντου του στο δεύτερο άλμπουμ των τελευταίων “To dust you will decay”… Ορθή επιλογή αλλά θεωρώ πως η μοναδικότητα του Knoblich δεν μπόρεσε να προσεγγιστεί όπως το επιθυμούσαν οι Γερμανοί. Οι κιθάρες των Julius & Sopha λυσσομανούν εκ νέου, τα μπασοτύμπανα των Bork και Kolorz σταθερή αξία (και γροθιά στο στομάχι για να μην ξεχνιόμαστε), ο ήχος παραμένει σε speed/power πρότυπα, με την μελωδία να παίζει πάντα πρωταρχικό ρόλο και ως εκ τούτου, ένας ακόμα δίσκος με ομοιογένεια, πάθος και προπαντός, συνθέσεις που τιμούν τους εμπνευστές τους και δίνουν απλόχερα στους οπαδούς έντονες συγκινήσεις. “Not alone”, “Wonder”, “Buy or die”, “Touch the light” και το εννιάλεπτο αριστούργημα “Dust of ages” όπου εκεί ξεδιπλώνεται το ταλέντο των SCANNER σε όλη του την μεγαλοπρέπεια, συνιστούν τις κορυφαίες στιγμές του δεύτερου δίσκου τους. Bonus τα “L.A.D.Y.” με το μάλλον περίεργο για τα δεδομένα τους ρεφρέν και το ACCEPTικό “Telemania”, που αμφότερα υπήρχαν στην CD έκδοση του “Terminal earth”. Tα πολλά λόγια είναι φτώχεια… Κάντε ένα ανεκτίμητο δώρο στον εαυτό σας και αποκτήστε αυτά τα διαμάντια του Ευρωπαϊκού (και όχι μόνο) power/speed metal και αφεθείτε στην απαστράπτουσα μαγεία των SCANNER!!!
9,5 / 10 – “Hypertrace”
8,5 / 10 – “Terminal earth”
Γρηγόρης Μπαξεβανίδης
