Η είδηση της συνέντευξης με τον Warrel Dane σχετικά με την εμφάνιση των επανασυνδεδεμένων SANCTUARY στη χώρα μας, μου ήταν εξαιρετικά ενδιαφέρουσα. Όχι μόνο σε σχέση με το γκρουπ αυτό, αλλά και για όλα όσα έχουν συμβεί με τους NEVERMORE τους τελευταίους μήνες και μόνο ενθαρρυντικά δεν είναι. Διαβάστε στις επόμενες σειρές, τι ειπώθηκε σε μία κουβέντα 50 λεπτών για τον Jeff Loomis και τον Van Williams, τη σχέση των NEVERMORE με τα ναρκωτικά και το αλκοόλ, τη νέα δουλειά των SANCTUARY και το status των NEVERMORE εκτός των άλλων. Πολύ ενδιαφέροντα θέματα, σε μία –θέλω να πιστεύω- εξαιρετικά ενδιαφέρουσα συνέντευξη…

 

Έρχεσαι για δεύτερη φορά στην Ελλάδα με τους SANCTUARY, με την πρώτη να χάνεται στα βάθη της μνήμης μας…

Ναι, το 1990!

Ναι, ήμασταν παιδιά και τώρα γεράσαμε… Ελπίζω η τρίτη να μην είναι μετά από είκοσι χρόνια όταν θα ήμαστε στα 60 μας… Φαντάζεσαι τον εαυτό σου να τραγουδάς το “Battle angels” στα 60 σου;

Χαχαχαχαχα! Έχει πλάκα!!! Σίγουρα φαντάζομαι τον εαυτό μου να τραγουδάω. Τώρα μπορώ να τραγουδάω καλά το “Battle angels”, θέλω να ελπίζω ότι και στα 60 μου, θα μπορώ να το τραγουδάω εξίσου καλά.

Θα ήθελα να μου εξηγήσεις σε παρακαλώ, κάτι που δεν μπορώ να καταλάβω. Πάνω που οι NEVERMORE άρχισαν να αποκτούν ένα πολύ μεγάλο status, εσύ αποφάσισες να επανασυνδέσεις τους SANCTUARY. Ποιος ήταν ο λόγος γι’ αυτό;

Όταν διαλύθηκαν οι SANCTUARY, σταματήσαμε να βλέπουμε ο ένας τον άλλο και δεν είχαμε μιλήσει για πάρα πολλά χρόνια. Τα τελευταία χρόνια αρχίσαμε να βρισκόμαστε σε πάρτι και σε διάφορες άλλες φάσεις, να μιλάμε και να συζητάμε την περίπτωση να ξαναφτιάξουμε το συγκρότημα. Κουβέντα στην κουβέντα, καταλήξαμε στο συμπέρασμα ότι θα είχε ενδιαφέρον να γράφαμε καινούργια μουσική και για εμάς και για τον κόσμο.

Ναι, αλλά αυτό που ρώτησα εγώ έχει να κάνει με κάτι άλλο. Οι NEVERMORE, μπορεί να ήταν μεγάλοι και τρανοί στην Ελλάδα ίσως και από τον πρώτο τους δίσκο, αλλά στην υπόλοιπη Ευρώπη και τον υπόλοιπο κόσμο γενικότερα, απέκτησαν σπουδαίο όνομα από το “This godless endeavor” και μετά. Τώρα, λοιπόν, που έκαναν το breakthrough μετά από τόσα χρόνια καριέρας, αποφάσισες να ασχοληθείς με κάτι που είχε διαλυθεί πριν από 20 χρόνια; Καλά τα πάρτι και οι κουβέντες για επανασυνδέσεις, αλλά δεν αρκούν όταν έχεις αρχίσει να πραγματοποιείς τον στόχο σου με το κύριο σχήμα σου… Τι κρύβεται πίσω απ’ αυτήν την απόφαση;

Αν δεν πάρεις κάποια ρίσκα και πας αποκλειστικά από το ασφαλές μονοπάτι, το να δημιουργείς μουσική καταντά χωρίς καμία συγκίνηση… Ήμασταν βέβαιοι ότι ο κόσμος θέλει να ακούσει νέα μουσική από τους SANCTUARY, παρά το γεγονός ότι οι NEVERMORE όντως έχουν αρχίσει και γίνονται μεγάλοι. Ενώ λοιπόν, αρχίσαμε να γράφουμε μουσική την οποία γουστάραμε και ξεκινήσαμε να κάνουμε τους SANCTUARY για την πλάκα μας, έσκασαν και οι αποχωρήσεις των μελών των NEVERMORE και όλα αυτά που ακολούθησαν και τελικά το timing ήταν καλό.

Ποιος παίζει ντραμς τώρα στους SANCTUARY, γιατί δεν το βλέπω πουθενά γραμμένο;

Είναι ο αυθεντικός μας ντράμερ, ο Dave Budbill.

Στην κιθάρα έχετε πάρει τον Shannon Sharp;

Τελικά δεν θα είναι αυτός στο σχήμα. Ο κιθαρίστας μας, Lenny Rutledge, αποφάσισε ότι ήθελε να δοκιμάσει άλλους ανθρώπους και καταλήξαμε να δουλεύουμε με τον Brad Hull που έπαιζε στους FORCED ENTRY, μιας άλλης μπάντας από το Seattle.

Οι SANCTUARY είχαν κυκλοφορήσει δύο φανταστικούς δίσκους στα τέλη της δεκαετίας του ’80, αλλά πόσος κόσμος πιστεύεις ότι γνωρίζει αυτό το υλικό στις μέρες μας;

Τα συζητούσαμε αυτά και πριν ξεκινήσουμε τη συνέντευξη… Θυμάσαι τι σου έλεγα ότι βλέπω στις συναυλίες μας πλέον τους πατεράδες με τα παιδιά τους να φοράνε τα παλιά, ξεθωριασμένα t-shirts τους; (γέλια) Από την άλλη, είμαι απολύτως βέβαιος ότι οι σημερινοί οπαδοί των NEVERMORE γνωρίζουν τα πάντα για τους SANCTUARY, είτε επειδή έχουν ψάξει την ιστορία μας, είτε επειδή οι γονείς τους τους λένε ότι «γνωρίζεις ότι αυτοί οι τύποι κάποτε έπαιζαν σε μία μπάντα που λεγόταν SANCTUARY;». Η ιστορία κάνει κύκλους φίλε μου…

Με τους NEVERMORE είχε μία εντελώς διαφορετική προσέγγιση των φωνητικών σου σε σχέση με το παρελθόν. Πιστεύεις ότι μπορείς να τραγουδήσεις αυτά τα τόσο ψιλά φωνητικά στις μέρες μας, ιδιαίτερα από τη στιγμή που έχεις σταματήσει να το κάνεις εδώ και χρόνια;

Μου πήρε πάρα πολύ χρόνο και πολλή εξάσκηση για να τα καταφέρω. Μην ξεχνάς όμως ότι και στους πρώτους δίσκους των NEVERMORE, είχα αυτά τα ψιλά φωνητικά…

Ναι, αλλά ήταν και 15 χρόνια πίσω…

(γέλια) Έχεις δίκιο. Η μουσική των NEVERMORE αργότερα όμως ήταν εντελώς διαφορετική. Ήταν μία πρόκληση για μένα και ήταν τόσο δύσκολο που έπρεπε να πάρω καθηγητή φωνητικής και να προσπαθήσω πάρα πολύ για να τα καταφέρω. Μετά από αυτό, συνειδητοποίησα ότι ποτέ δεν είσαι αρκετά μεγάλος για να μάθεις καινούργια πράγματα.

Ίσως είσαι αναγκασμένος να ακολουθήσεις κι έναν πιο υγιεινό τρόπο ζωής για να μπορέσεις να ανταπεξέλθεις στα νέα δεδομένα;

(γέλια) Κάνω πολύ γυμναστική, προσπαθώ να τρώω όσο πιο υγιεινά μπορώ και να προσπαθήσω να απέχω από οποιουδήποτε είδους «καταστροφική συμπεριφορά». Για να ανταπεξέλθεις, πρέπει να γίνεις αθλητής. Δυσκολεύτηκα στην αρχή, αλλά τα κατάφερα. Η σκληρή δουλειά, πάντα αποδίδει καρπούς.

Έχετε δηλώσει ότι ο τίτλους του δίσκου σας θα είναι το “The day the sun died”. Έχετε γράψει κάποια τραγούδια;

Έχουμε γράψει κάποια τραγούδια και καλώς εχόντων των πραγμάτων ίσως δύο απ’ αυτά να τα έχουμε τελειώσει και να τα παίξουμε στην Ελλάδα, για πρώτη φορά! Να τα παρουσιάσουμε στην αγαπημένη μας χώρα, γιατί οι Έλληνες οπαδοί είναι εντελώς ξεχωριστοί για εμάς.

Στις πρώτες μέρες των NEVERMORE, στις συναυλίες σας, παίζατε 1-2 τραγούδια των SANCTUARY. Υπάρχει τώρα περίπτωση να δούμε τραγούδια NEVERMORE στη συναυλία των SANCTUARY;

Χμμμμμμμμμ!!!!!!!! Ποτέ δεν ξέρεις… Μιλάμε γι’ αυτό και θα δούμε τι θα συμβεί.

Για να επανέλθω στο ζήτημα της επανένωσης των SANCTUARY, μήπως τελικά δεν ήσουν ικανοποιημένος από τον τελευταίο δίσκο των NEVERMORE, γι’ αυτό επέλεξες αυτόν το δρόμο; Μήπως το “The obsidian conspiracy” ήταν ο πιο ασφαλής δίσκος που μπορούσατε να κάνετε; Εμένα μου ακούγεται σαν δίσκος που γράφτηκε σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα, πολύ ασφαλής και προϊόν συμβιβασμού.

Το “The obsidian conspiracy” για εμένα, δεν είναι ο αγαπημένος μου δίσκος των NEVERMORE, παρόλα αυτά είναι κάτι για το οποίο είμαι υπερήφανος. Πάντα υποστηρίζω όλους τους δίσκους τους οποίους έχω κυκλοφορήσει. Από την άλλη, πιστεύω ότι ίσως παραήταν ασφαλής δίσκος. Όπως σου είπα όμως, δεν είναι ο αγαπημένος μου, αλλά ούτε και ο χειρότερός μου.

Ο τίτλος αυτός πρέπει να πάει στο “Enemies of reality”…

Στην πραγματικότητα ο χειρότερός μου δίσκος είναι το ντεμπούτο μας. Το “Enemies…” είναι από τα αγαπημένα μου άλμπουμ, ακριβώς επειδή είναι τόσο γαμ**ένος. Η μίξη του Andy Sneap το έκανε πολύ καλύτερο.

Εγώ εννοούσα τη μίξη του Neal Kernon. Αυτή θα πρέπει να ήταν και η χειρότερη εμπειρία σου…

(τρελά γέλια) Ίσως!

Αν επιστρέψουμε στο “The obsidian…”, εγώ θα επέμενα ότι ο δίσκος μου ακούγεται σαν προϊόν συμβιβασμού…

Δεν είναι σε καμία περίπτωση προϊόν συμβιβασμού. Ο Jeff Loomis έδωσε τον τόνο για το πώς θα ακούγεται ο δίσκος, αλλά εγώ ποτέ δεν είπα ότι ήθελα τα κομμάτια να ακούγονται τόσο απλά. Τον άφησα ελεύθερο να γράψει ότι νομίζει, όπως κάναμε και σε όλους τους προηγούμενους δίσκους. Θα μπορούσε να είναι ένα πείραμά μας για να κάνουμε τον ήχο μας πιο εμπορικό, αλλά την ίδια στιγμή μου αρέσουν τα τραγούδια. Είναι σίγουρα πιο απλά, πιο ευθεία και πιο ευκολοχώνευτα και γι’ αυτό σε πολλούς οπαδούς μας δεν άρεσε, αλλά και πολλοί το θεωρούν τον καλύτερο δίσκο μας. Δεν μπορώ να είμαι αντικειμενικός.

Τα εσωτερικά προβλήματα που οδήγησαν στην αποχώρηση του Loomis και του Van Williams, εμφανίστηκαν μετά την κυκλοφορία του τελευταίου σας άλμπουμ, ή προϋπήρχαν;

Προβλήματα στις σχέσεις μας υπήρχαν από την πρώτη μέρα! Έτσι λειτουργούν τα συγκροτήματα. Από την πρώτη μέρα θα έχεις προβλήματα με τους εγωισμούς των μελών, συγκρούσεις προσωπικοτήτων κτλ. Πάντα υπήρχαν αυτά, αλλά διογκώθηκαν στην τελευταία μας περιοδεία. Δεν περίμενα να φύγουν και μάλιστα χωρίς να με πάρουν τηλέφωνο. Ήταν σαν ένα κακό διαζύγιο και πονά. Αλλά να ξέρεις ότι από τη στιγμή που μας υποστηρίζει το management και η εταιρία μας, θα βγάλουμε νέο δίσκο NEVERMORE. Θα είμαι ΠΑΡΑ πολύ προσεχτικός με τα νέα μέλη που θα έρθουν. Όλα πρέπει να γίνουν απολύτως σωστά. Η κληρονομία των NEVERMORE δεν θα «θαμπώσει» ποτέ. Είναι φοβερό αυτό που συμβαίνει με τον αντικαταστάτη του Jeff, αφού έχουν εκδηλώσει το ενδιαφέρον τους πολύ σπουδαία ονόματα, αλλά πρέπει να πάρω τη σωστή απόφαση αφού οι οπαδοί αδημονούν να ακούσουν νέα για τους NEVERMORE.

Έχεις κάποια υποχρέωση βάσει συμβολαίου με τη Century Media; Τους χρωστάς άλλο ένα άλμπουμ από τους NEVERMORE ίσως;

Όχι, όχι, όχι. Δεν τους χρωστάμε κάτι και δεν είναι αυτός ο λόγος που συνεχίζουμε.

Δηλαδή το πλάνο σας τώρα, είναι να συνεχίσετε με τον Attila Voros στη μία κιθάρα και να πάρετε ένα πραγματικά μεγάλο όνομα για πρώτο κιθαρίστα;

Ακριβώς. Αυτό σκεφτόμαστε αυτήν την περίοδο. Ο Attila είναι πολύ καλός κιθαρίστας…

Ναι, για δεύτερος όμως… Τον ξέρεις όμως, γιατί έχει παίξει και στον σόλο δίσκο σου και στην τελευταία περιοδεία των NEVERMORE. Μου κάνει εντύπωση που δεν έχεις χρησιμοποιήσει περισσότερο τον Peter Wichers των SOILWORK, με τον οποίο έχεις συνεργαστεί…

Απλά δεν έτυχε. Θα ήθελα να δουλέψω πιο πολύ μαζί του, αλλά έχουμε να μιλήσουμε αρκετό καιρό. Θα ήθελα να ξαναδουλέψουμε σε σόλο δίσκο μου και να γράψει μερικά κομμάτια. Είναι ενδιαφέρον να δουλεύεις με ταλαντούχους ανθρώπους, όποιοι και να είναι αυτοί.

Να σε ρωτήσω για τον Van Williams… Έκανες πολύ υποτιμητικά σχόλια γι’ αυτόν, ενώ εκείνος με τη σειρά του, κράτησε πολύ ήπιους τόνους. Η στάση σου όμως, δείχνει ότι είχατε πολύ μεγάλα προβλήματα στις σχέσεις σας στο συγκρότημα.

Αυτό που μπορώ να πω είναι ότι ο κόσμος δεν έχει ιδέα τι συμβαίνει πίσω από τη σκηνή. Τον τελευταίο καιρό, ακούω ανθρώπους να μου λένε τι άσχημα λόγια λέει ο Van Williams για εμένα και λογικό είναι κάποια στιγμή να ξεσπάσω και να μιλήσω υποτιμητικά γι’ αυτόν. Πάντα είχαμε όμως προβλήματα στις σχέσεις μας.

Αυτό είχε να κάνει με τα προβλήματα που είχατε με το αλκοόλ;

Σίγουρα έχει να κάνει σε πολύ μεγάλο ποσοστό με αυτό. Σίγουρα. Σε τελική ανάλυση, το να είσαι σε μία μπάντα με κάποιον για τόσον καιρό, δεν σημαίνει απαραίτητα ότι πρέπει να τον γουστάρεις κιόλας.

Αυτό πάει και για τον Van Williams και για τον Loomis;

Όχι. Ο κόσμος δεν ξέρει πως είναι να είσαι σε μία μπάντα για τόσον καιρό. Τα συναισθήματα συσσωρεύονται και βγαίνουν έξω με μία μεγάλη έκρηξη. Αυτό ακριβώς συνέβη και θα με συγχωρήσεις, αλλά δεν θα ήθελα να μιλήσω άλλο γι’ αυτό.

ΟΚ, το σέβομαι… Οι SANCTUARY, λοιπόν, διαλύθηκαν στις αρχές της δεκαετίας του ’90, επειδή δεν υπήρχε κανένα ενδιαφέρον για το metal και το grunge ήταν πολύ στα πάνω του τότε. Στις μέρες μας, οι ALICE IN CHAINS και οι SOUNDGARDEN είναι ενεργοί και πάλι, οι NIRVANA βγάζουν επετειακή έκδοση του “Nevermind” και οι SANCTUARY επανασυνδέονται!!! Δεν σου κάνει κάτι σαν déjà vu;

Χαχαχαχαχα!!!!! Πραγματικά φίλε μου. Έχεις μεγάλο δίκιο!

Στη μουσική βιομηχανία, λένε ότι τα μουσικά ιδιώματα ξαναέρχονται στη μόδα κάθε είκοσι χρόνια κι έχουν περάσει είκοσι χρόνια από τότε που έγινε το μπαμ με το grunge. Δεν βρίσκεις ότι το timing είναι λίγο λάθος;

Χαχαχαχα! Να δούμε τι θα γίνει… Λες να αναστηθεί και ο Cobain; Χαχαχαχα! Δεν ξέρω τι να πω. Είναι όλα τόσο περίεργα. Είναι όμως σπουδαίο να βλέπω τους ALICE IN CHAINS να επιστρέφουν. Είναι το αγαπημένο μου γκρουπ από αυτό το κίνημα…

Ίσως επειδή είναι αρκετά metal!

Ακριβώς. Ήταν metal, αλλά είχαν αυτόν τον grunge τόνο…

Και ο τελευταίος τους δίσκος ήταν καταπληκτικός.

Θα το πιστέψεις ότι ήθελα να μη μου αρέσει; Αλλά δεν μπορείς παρά να παραδεχτείς ότι ο Jerry Cantrell είναι ένας απίστευτα καλός συνθέτης. Δεν μπορούσα να φανταστώ τους ALICE IN CHAINS χωρίς τον Lane Staley, αλλά ο Cantrell είναι τόσο φοβερός μουσικός που κατάφερε κι έβγαλε έναν σπουδαίο δίσκο χωρίς τον Lane στα φωνητικά, ο οποίος μάλιστα ακούγεται και σαν ALICE IN CHAINS!

Θεωρείς τους NEVERMORE σαν τη συνέχεια των SANCTUARY; Δηλαδή το ντεμπούτο των NEVERMORE ότι θα μπορούσε να είναι ο τρίτος δίσκος των SANCTUARY;

Ακριβώς! Ο πρώτος δίσκος των NEVERMORE, παρότι είναι ο λιγότερο αγαπημένος μου, είναι η συνέχεια των SANCTUARY. Έχει πιο αγνά metal κομμάτια, γιατί μετά τα πράγματα έγιναν πιο τεχνικά και πιο τρελά και οι NEVERMORE μεταλλάχθηκαν σε ένα διαφορετικό, αλλά όμορφο μικρό πλάσμα που το λατρεύω.

Οπότε, ο νέος δίσκος των SANCTUARY που δουλεύετε, θα ακούγεται σαν τον επόμενο δίσκο των NEVERMORE ή σαν τη συνέχεια του “Into the mirror black”;

Ακούγεται πάρα πολύ σαν το “Into the mirror black”, αλλά με μία πιο μοντέρνα προσέγγιση. Θα είναι πολύ δυναμικός και ποικίλος δίσκος, με γρήγορα, thrashy σημεία, αλλά και πιο αργά και δαιμονισμένα μέρη…

Είσαι ευχαριστημένος με τη ζήτηση που υπάρχει για τους SANCTUARY από live και από τις δισκογραφικές εταιρίες που μπορεί να σας προσφέρουν συμβόλαια ή νιώθεις ότι θα πρέπει να δουλέψεις πολύ περισσότερο για να φτάσεις στο σημείο που ήσουν με τους NEVERMORE;

Μου αρέσει να πρέπει να δουλεύω σκληρά γιατί ποτέ το ταξίδι δεν είναι εύκολο. Πρέπει να είμαστε συγκεντρωμένοι στον στόχο μας και να διοχετεύσουμε την ενέργειά μας με τον κατάλληλο τρόπο.

Μου είπες στην αρχή ότι ήθελες να ρισκάρεις παρά το γεγονός ότι οι NEVERMORE έχουν καταφέρει να γίνουν εξαιρετικά αναγνωρίσιμοι…

Στη μουσική πάντα υπάρχουν προκλήσεις… Αυτό το γεγονός με εξιτάρει γιατί με κάνει να δουλεύω όσο το δυνατόν περισσότερο για να κάνω τη μπάντα μου όσο καλύτερη γίνεται. Ποτέ δεν είναι κακό να σπρώχνεις τον εαυτό σου να πετύχεις ανώτερους στόχους.

Στο πρώτο reunion των SANCTUARY, συμμετείχε και ο Jeff Loomis. Έπαιζε επειδή περιοδεύατε και με τους NEVERMORE ή επειδή ήταν αυθεντικό μέλος των SANCTUARY; Για ποιο λόγο τελικά δεν συμμετέχει σ’ αυτό το reunion αφού άλλο γκρουπ το ένα, άλλο το άλλο…

Ο Jeff έπαιξε στους SANCTUARY όταν αποχώρησε ο ένας κιθαρίστας μας κι έπαιξε μαζί μας ή σε κάποιες συναυλίες ή σε μία ολόκληρη περιοδεία. Δεν θυμάμαι ακριβώς να σου πω. Έπαιζε μαζί μας για καιρό όμως και όταν διαλυθήκαμε, εγώ, εκείνος και ο Jim Sheppard ακολουθήσαμε κοινή πορεία με τους NEVERMORE, των οποίων το όνομα μου καρφώθηκε στο μυαλό ένα βράδυ. Ο Jeff πλέον αποφάσισε ότι δεν θέλει να παίζει μουσική μαζί μας, οπότε…

Όταν λες μαζί μας, εννοείς τους NEVERMORE και τους SANCTUARY ή εσένα και τον Jim Sheppard;

Δεν θέλει να παίζει με εμένα και τον Jim. Ίσως έχει υψηλότερες φιλοδοξίες για σόλο καριέρα, κάτι το οποίο κάνει τώρα.

Απ’ όσο τον ξέρεις, πιστεύεις ότι ήθελε να γίνει ένας guitar hero ή να παίξει σε κάποια μεγαλύτερη μπάντα από τους NEVERMORE;

Το όνειρό του πάντα ήταν να είναι guitar hero. Προσκυνά τον Jason Becker, τον Marty Friedman και όλους αυτούς τους κιθαρίστες…

Δεν πιστεύεις ότι ο Jeff Loomis έπαιζε έναν σημαντικό ρόλο στον ήχο των NEVERMORE;

Φυσικά κι έπαιζε.

Σχετικά με τον αντικαταστάτη του λοιπόν. Τι χαρακτηριστικά θα ήθελες να έχει αυτός που θα έρθει στη θέση του;

Σίγουρα δεν θέλω έναν κλώνο του Jeff Loomis. Θέλω έναν που να έχει ξεχωριστό στυλ, να μπορεί να παίξει τα παλιά μας τραγούδια και να μπορεί να φέρει κάτι καινούργιο, ανανεωτικό και διαφορετικό στο τραπέζι. Σοβαρολογώντας, πιστεύω ακράδαντα ότι στο “The obsidian conspiracy” είχαμε αρχίσει να ανακυκλώνουμε τα riff τα οποία είχαμε ακούσει εκατοντάδες φορές πριν. Το να έρθει νέο αίμα, είναι πολύ συναρπαστικό για μένα, αλλά πρέπει να είμαι και πολύ προσεχτικός, επειδή δεν θέλω να δυσφημήσω τις παλιές μνήμες για μένα και τους οπαδούς.

Τι θα γίνει με τον αντικαταστάτη του ντράμερ;

Αυτό θα είναι πιο εύκολο. Δεν θέλω να πω κάτι κακό για τον Van, αλλά δεν θα είναι και ιδιαίτερο πρόβλημα. Το να αντικαταστήσω τον Jeff είναι δύσκολο, αλλά θα κάνω το καλύτερο για να γίνει όσο πιο σωστά μπορεί.

Αυτό σημαίνει ότι ο Jeff είναι δύσκολο να αντικατασταθεί επειδή γράφει κιόλας μουσική ενώ ο Van δεν είναι και κανένας τρομερός ντράμερ;

Ο Van είναι ένας πολύ καλός παίχτης και δεν πρόκειται να πω κάτι κακό γι’ αυτόν. Άλλο τα προσωπικά μας, άλλο το ότι είναι καλός παίχτης. Αυτό μπορώ να πω τώρα.

Πιστεύεις ότι το αλκοόλ και οι διάφορες ουσίες έπαιξαν σημαντικό ρόλο στο να μην αναπτυχθούν πάρα πολύ οι NEVERMORE;

ΣΥΜΦΩΝΩ ΑΠΟΛΥΤΩΣ!!!

Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα, μου δίνεται η αφορμή να στο πω τώρα, είναι στο Earthshaker Festival πριν 4 χρόνια. Την προηγούμενη μέρα παίζατε στο Metal Camp στη Σλοβενία και ο Jim είχε γίνει τόσο κομμάτια που πήδηξε από το μπαλκόνι πάνω στους ενισχυτές και τον εξοπλισμό σας, που χτύπησε και δεν μπορούσατε να παίξετε την επόμενη μέρα, παρότι είχατε πάει στο χώρο του φεστιβάλ. Ποτέ δεν ειπώθηκε κάτι τέτοιο επίσημα, αλλά όλοι οι δημοσιογράφοι που ήμασταν εκεί, το γνωρίζαμε.

Εκείνη την ημέρα είχε πάει όλο το πρόγραμμα πολύ πίσω και οι διοργανωτές αποφάσισαν να κόψουν την εμφάνιση των NEVERMORE. Εμείς ήμασταν εκεί, αλλά οι διοργανωτές δεν μας άφησαν. Μπορούσαμε να παίξουμε. Όντως ο Jim είχε γίνει χάλια το προηγούμενο βράδυ, αλλά μπορώ να σου πω ένα σωρό μπάντες που ήταν κομμάτια εκείνο στη διάρκεια του φεστιβάλ, αλλά δεν πρόκειται να πω τίποτα γι’ αυτούς.

Μην ανησυχείς. Τους είδα όλους, αφού μαζί πίναμε!!!

Το αλκοόλ είναι ο νούμερο ένα παράγοντας που έχει καταστρέψει τους NEVERMORE και ήμουν ο πρώτος που το έχω πει κι έχω προσπαθήσει να βοηθήσω όλα τα μέλη της μπάντας να ξεκόψουν από αυτό. Δυστυχώς όμως, κανείς δεν ήθελε να το κάνει αυτό!!! Και είναι πολύ δύσκολο και για εμένα να το κόψω, όταν περιστοιχίζομαι από ανθρώπους που πίνουν ασταμάτητα…

Δεν θα ξεχάσω, όταν σε είδα να βουτάς τον Sheppard από τον λαιμό και να τον πλακώνεις στα μπινελίκια στις 5 το πρωί, όταν τον είδες να περιφέρεται εντελώς λιώμα από το ποτό, ενώ εσύ έπινες χυμό κι έγραφες στο laptop σου στο lobby… Είναι χαρακτηριστικό αυτού που μου είπες και μου φάνηκε ότι ενεργούσες σαν τον πατέρα τους που προσπαθούσε να τους κρατήσει μακριά από το αλκοόλ.

Έχω βρεθεί κι εγώ στην άλλη θέση και ξέρω πως είναι… Δεν είμαι τέλειος, άλλωστε κανείς δεν είναι… Εκείνη η περίοδος ήταν πραγματικά πάρα πολύ δύσκολη για το συγκρότημα. Ξέρεις, όταν είμαι σπίτι ούτε πίνω, ούτε κάνω κάτι άλλο. Συνήθως γράφω μουσική και προσπαθώ να διαχωρίσω τις δύο ζωές μου!!! (γέλια) Είναι τρομερά δύσκολο να κρατηθείς και να μην πίνεις όταν είσαι σε περιοδεία. Όλοι δίπλα σου πίνουν και ακόμα και οι οπαδοί έρχονται και σου δίνουν να πιείς ή σου προσφέρουν ναρκωτικά… Όχι στην Ευρώπη να ξεκαθαρίσω για τα ναρκωτικά, αλλά στην Αμερική. Εκεί έχουμε αυτό το προνόμιο, δυστυχώς (γέλια).

Μιλώντας για τον Jim Sheppard, πως είναι στην υγεία του; Γενικότερα οι NEVERMORE δεν έχουν υπάρξει και το πιο υγιές συγκρότημα στο χώρο της μουσικής…

Ναι… Τι να πω… Νεφρική ανεπάρκεια, διαβήτης, νόσος του Krohn και τόσα άλλα… Το πρόβλημα του Jim είναι διαχρονικό με το έντερο, έκανε τα τελευταία δύο χρόνια τρεις εγχειρήσεις. Οι δύο πρώτες δεν πήγαν καλά, η τρίτη όμως πήγε, αλλά πρέπει να αντιμετωπίζει συνεχώς αυτή την ασθένεια…

Εκτός των άλλων είναι και όγκο στον εγκέφαλο…

Ναι… Δεν είχε καρκίνο, αλλά έναν τεράστιο όγκο στο κέντρο το εγκεφάλου του. Γι’ αυτόν τον λόγο δεν περιόδευσε μαζί μας πέρυσι, γιατί έπρεπε να κάνει μία επείγουσα επέμβαση. Του αφαίρεσαν όλον τον όγκο και η ανάρρωσή του πάει πάρα πολύ καλά. Δεν μπορώ να φανταστώ τον εαυτό μου στη θέση του. Θα είχα τρελαθεί. Αλλά ακόμα παίζει μπάσο καλά (γέλια).

Σχετικά με τον επόμενο σόλο δίσκο σου, έχεις κάτι έτοιμο;

Ναι, έχω αρκετά τραγούδια έτοιμα, αλλά η προτεραιότητά μου αυτήν την περίοδο είναι οι SANCTUARY. Θέλω να βγάλουμε έναν πολύ καλό δίσκο και μετά θα ασχοληθώ με τον σόλο δίσκο μου, που οφείλω να ομολογήσω ότι θα ακούγεται πολύ διαφορετικός.

Έχεις συμβόλαιο για τον σόλο δίσκο σου;

Ναι, έχω συμβόλαιο με τη Century Media και είμαι αρκετά σίγουρος ότι θα ανανεώσουμε με την ίδια εταιρία και το συμβόλαιο για τους NEVERMORE…

Θεωρείς ότι το management σας, έχει τη διάθεση να σας υποστηρίξει και να σας βρει ικανούς αντικαταστάτες για τα μέλη που έχετε χάσει;

Ναι, το management μας υποστηρίζει πάρα πολύ και θα είναι μαζί μας οτιδήποτε κι αν συμβεί.

Ανυπομονώ να τα πούμε από κοντά στη συναυλία σας.

Κι εγώ. Η Ελλάδα πάντα υπήρξε από τα απόλυτα highlight όλων των περιοδειών μας. Θα έχει πλάκα κι ελπίζω ο καιρός να είναι καλός.

Τώρα που το λες αυτό, μου ήρθε μία εικόνα στο μυαλό… Όταν περιοδεύατε ως support στους ICED EARTH και κάποιος ανεγκέφαλος πήγε και σε έφτυσε την ώρα της συναυλίας…

Εννοείται ότι με εξαγρίωσε προς στιγμή αυτή η φάση, αλλά μέσα σε ένα metal κοινό, υπάρχουν πολλοί μ***κες και τελικά δεν με ενόχλησε και πάρα πολύ.

Εύχομαι να βρεις τους καλύτερους αντικαταστάτες για τα μέλη που έφυγαν και να μην αναγκάσεις τον κόσμο να φωνάζει να φέρεις πίσω τον Loomis…

Ακόμα και τον Yngwie Malmsteen να έφερνα για αντικαταστάτη, θα υπάρχουν οπαδοί που θα φωνάζουν να γυρίσει πίσω ο Loomis.

Οπότε εσύ, φέρε τον Dave Mustaine!!!

Χαχαχαχαχαχα!!! Έχεις δίκιο, μόνο που θα είναι δύσκολο!!! Ευχαριστώ πολύ και τα λέμε από κοντά.

Σάκης Φράγκος

 

Δισκογραφία:

“Refuge denied” (1988)

“Into the mirror black” (1990)

“Into the mirror live” (1991)