Το Σάββατο 30 Σεπτεμβρίου και την Κυριακή 1 Οκτωβρίου, θα μας επισκεφτεί ο Scott “Wino” Weinrich μαζί με την μπάντα του, τους OBSESSED, στο Κύτταρο για ένα διήμερο γεμάτο από doom & gloom. To Σάββατο θα τους συνοδεύσουν επί σκηνής άλλες πέντε μπάντες στα πλαίσια του Demons Gate Festival, ενώ την Κυριακή, τα πράγματα θα είναι λίγο πιο ριλάξ (για να αντιμετωπιστεί και το καταραμένο hangover), μιας που ο Wino θα μας προσφέρει ένα ακουστικό σετ και μετά θα ακολουθήσει η προβολή του ντοκιμαντέρ “Wino: The Documentary” όπου εκτός από τον ίδιο, μουσικοί όπως Bobby Liebling (PENTAGRAM), Dixie Dave (WEEDEATER), Jimmy Bower (DOWN, EYEHATEGOD), Dave Grohl (NIRVANA, FOO FIGHTERS), Phil Anselmo (PANTERA, DOWN), Pepper Keenan (CORROSION OF CONFORMITY) και Henry Rollins (BLACK FLAG) μεταξύ άλλων, μιλάνε για την συμβολή του στην underground ροκ σκηνή. Ο Γιώργος Γκούμας δράττεται της ευκαιρίας να κάνει μια πολύ σύντομη αναδρομή στην καριέρα του μέσα από 10 τραγούδια που αναδεικνύουν κατά την γνώμη του τους λόγους γιατί θα έπρεπε να δώσουμε πιο πολλή προσοχή σε αυτά που ο Wino έχει να μας πει.
Ο Scott “Wino” Weinrich, από τα τέλη της δεκαετίας του ’70 και μέχρι σήμερα, και διαμέσου της συμμετοχής του στους OBSESSED, ST. VITUS και, πιο πρόσφατα, τους SPIRIT CARAVAN, έχει τελειοποιήσει έναν κιθαριστικό ήχο που γεφυρώνει το metal με το punk και έχει επηρεάσει από τους BLACK FLAG και τους FUGAZI, μέχρι τους MONSTER MAGNET, QUEENS OF THE STONE AGE, CATHEDRAL. Πείτε το doom, stoner, biker, desert ή όπως αλλιώς θέλετε, ο Wino ήταν και είναι από τους πρωτοπόρους σε αυτόν τον rock ήχο, και μαζί με την χαρακτηριστική βραχνή φωνή του και την Gibson κιθάρα του έχει αφήσει το δικό του, ανεξίτηλο ηχητικό ίχνος στο ροκ στερέωμα. Τον έχουν παρομοιάσει με τον Lemmy Killmister, όχι μόνο λόγο της εμφανισιακής ομοιότητας αλλά κυρίως του punk attitude (μεγάλωσε μέσα στην hardcore σκηνή της Washington D.C.) αλλά και της αποφασιστικότητας με το ότι έχει να κάνει με το να μένει κάποιος πιστός στα καλλιτεχνικά και ηθικά πιστεύω του, ανεξαρτήτως από τις πιέσεις που μπορεί να δεχθεί λόγω των διάφορων μουσικών τάσεων ή των ηγεμονικών κοινωνικοπολιτικών ρευμάτων που επιτάσσουν το τί πρέπει να λέμε δημόσια και το τί πρέπει να πιστεύουμε (δείτε τις αμφιλεγόμενες δηλώσεις σχετικά με την πανδημία του Covid-19).
Ήταν ένας από τους λίγους μαλλιάδες τζινάτους που έπαιζε doom και κλασικό ροκ με τους OBSESSED όταν στις αρχές της δεκαετίας του ’80, η πρωτεύουσα της yankee αυτοκρατορίας ήταν γεμάτη από κοντοκουρεμένους πάνκηδες. Eπέμενε να παίζει αργό doom στην δεκαετία του ’80 με τους ST. VITUS όταν το thrash και speed metal μεσουρανούσαν, ενώ στα 90s βρήκε μπροστά του το grunge και το indie. Ο Wino όμως, όχι μόνο κατάφερε να επιβιώσει καλλιτεχνικά όλες αυτές τις αντιξοότητες, αλλά επίσης την έβγαλε καθαρή κι από μια περίοδο που είχε μπλέξει άσχημα με ναρκωτικά.
Καθαρός πια και παντρεμένος με παιδιά, έχει αποκτήσει ένα cult status figure ενώ δεν σταματά να συμμετέχει σε δουλειές άλλων, να βγάζει προσωπικούς δίσκους (ακουστικούς), και να δημιουργεί side projects. Θα παραθέσουμε λοιπόν 10 κομμάτια που καλύπτουν το ευρύ φάσμα αυτής της ιδιαίτερης προσωπικότητας.
THE OBSESSED – “Sodden jackal”
Η πρώτη τους επίσημη κυκλοφορία, το ομώνυμο ΕΡ του 1983, περιέχει αυτό το κομμάτι που θυμίζει πολύ το “It’s only money” των THIN LIZZY. Πρωτόγονο sludge, λες κι έχει ηχογραφηθεί μέσα στους βάλτους της Λουϊζιάνα, ασφυχτικό, μουσκεμένο από την ομίχλη που ανασηκώνεται από τα στάσιμα νερά, ξαναηχογραφήθηκε για τον δίσκο τους “Sacred” (2017).
THE OBSESSED – “Forever midnight”
Αν και ηχογραφήθηκε το 1985 στο Maryland για το ομώνυμο ντεμπούτο τους (που δεν κυκλοφόρησε παρά μόνο πέντε χρόνια αργότερα λόγω προβλημάτων με την τότε εταιρία τους), αν κάποιος δεν το ήξερε, θα νόμιζε ότι ακούει κάποια μπάντα από το Seattle μέσα στην δίνη του grunge. Oι ΑLICE IN CHAINS και οι SOUNDGARDEN σίγουρα θα έπαιρναν σημειώσεις καθώς το άκουγαν.
SAINT VITUS – “Dying inside”
Απηυδησμένος με τα προβλήματα με την Metal Blade Records, ο Wino εισάκουσε το κάλεσμα αυτής της καλιφορνέζας μπάντας που έψαχναν για τραγουδιστή και το 1986 έβγαλαν τον δίσκο “Born too late” που έκτοτε θεωρείται από τους κλασικούς δίσκους doom. Στις 11 Απριλίου 2009, ο Phil Anselmo ανέβηκε στην σκηνή για να το τραγουδήσει όταν η μπάντα έπαιξε στη Νέα Ορλεάνη.
SAINT VITUS – “Born too late”
Όταν αναφερθήκαμε πριν στο attitude του Wino που βασικά σημαίνει να μην δίνει καμιά σημασία στις κριτικές των άλλων (They say I look like the living dead/They say I can’t have much in my head/They say my songs are much too slow/But they don’t know the things I know) και να ακολουθεί τον δικό του δρόμο στην ζωή (I know I don’t belong/And there’s nothing that I can do/I was born too late/And I’ll never be like you), αυτό το τραγούδι δεν αφήνει καμιά αμφιβολία για την στάση του απέναντι στην ζωή.
ΤHE OBSESSED – “Hiding mask”
Το 1991 κυκλοφόρησαν τον δεύτερο δίσκο τους, “Lunar womb” όπου οι καθαρές rock/metal επιρροές κάνουν την εμφάνιση τους. Ίσως να έβαζαν πολύ τους CANDLEMASS στα κασετόφωνά τους τότε, ποιος ξέρει. Σίγουρα όμως ο Lee Dorian και οι σύντροφοί του στους CATHEDRAL έβαζαν αυτόν τον δίσκο πολύ στα δικά τους γιατί λίγο αργότερα θα έβγαζαν το “The ethereal mirror”.
THE OBSESSED – “Streetside”
Το 1994 κυκλοφόρησαν τον, κατά κοινή εκτίμηση, καλύτερο δίσκο τους, “The church within”. Για πρώτη φορά είχαν χρήματα για μια καλύτερη παραγωγή μιας και είχαν υπογράψει με την Columbia, και ο ήχος τους έγινε πιο καθαρός αλλά και πιο ποικίλος: έχουμε hardcore punk (“A world apart”), hard rock (“To protect and to serve”), doom (“Climate of despair”), stoner (“Decimation”) και κομμάτια πιο πιασάρικα όπως το “Neatz brigade” κι αυτό εδώ. Δυστυχώς οι εμπορικές προσδοκίες δεν εκπληρώθηκαν και η μπάντα διαλύθηκε μέχρι το 2011.
THE OBSESSED – “Mourning”
Κομμάτια σαν κι αυτό, διατηρούσαν την ισορροπία μεταξύ σκότους και φωτός στο “The church within”, μην αφήνοντας το φως να υπερνικήσει. Ο τίτλος και μόνο τα λέει όλα.
SPIRIT CARAVAN – “Black flower”
Ο ίδιος ο Wino παραδέχεται ότι χάρη σε αυτό το power trio που σχημάτισε μαζί με τους Dave Sherman (πρώην WRETCHED) στο μπάσο και Gary Isom (πρώην UNORTHODOX) στα ντραμς, βρήκε την θέληση να επιστρέψει ενεργά στον κόσμο της μουσικής μετά την (δεύτερη) διάλυση των OBSESSED. Μπάντες όπως FU MANCHU ή ORANGE GOBLIN ίσως να μην υπήρχαν χωρίς τους δύο δίσκους των SPIRIT CARAVAN: “Jug fulla sun” (1999) και “Elusive truth” (2001).
PROBOT – “The emerald law”
Το 2004 ο Dave Grohl κυκλοφόρησε τον ομώνυμο δίσκο αυτού του one-off project όπου συγκέντρωσε μερικά από τα μεγαλύτερα ονόματα της metal σκηνής (King Diamond, Lemmy, Max Cavalera, Tom G. Warrior και Cronos, μεταξύ άλλων) όπου συνέθετε ένα κομμάτι κομμένο και ραμμένο, υποτίθεται, στο στυλ του κάθε μουσικού. Μπορεί σε κάποια κομμάτια να μην το κατάφερε (βλέπε King Diamond) αλλά στην προκειμένη περίπτωση ο Grohl κατάφερε να πιάσει το πνεύμα των OBSESSED.
WINO – “Taken”
Aπό το 2010 κι έπειτα, η προσωπική του καριέρα έχει συγκεντρωθεί σε αυτό που λέμε Americana, δηλαδή το είδος που εμπεριέχει folk, gospel, blues, country, jazz, rhythm and blues, rock and roll, bluegrass κτλ. (κάτι παρόμοιο είχε κάνει και ο Johnny Cash με την σειρά των δίσκων του είχε βγάλει με τον Rick Rubin) αλλά στην ακουστική μορφή του. Είναι το πνευματικό παιδί ενός καλλιτέχνη που έχει περάσει το πρώτο μισό της ζωής του εδώ και πολύ καιρό, που τα έχει ζήσει όλα, έχει ξεπεράσει τα σκαμπανεβάσματα της ζωής, και τώρα, με την ηρεμία που δίνει η εμπειρία και τα συσσωρευμένα χρόνια στην καμπούρα του, μπορεί να στοχαστεί για όλα όσα πέρασε και να τα εκφράσει μέσω της μουσικής.
Γιώργος Γκούμας
